#نشریه #شماره_سه
تأثیر اساتید دانشگاه بر باورهای دانشجویان
برای منعطف نمودن جامعه به سوی اهداف درست، حتما باید از نظام های آموزشی کار را آغاز کرد؛ در محیط های علمی و دانشگاهی، استادان بیشتر از کتاب‌ها و رسانه‌ها در حوزه فرهنگی بر روی دانشجویان اثرگذار هستند. وضعیت فرهنگی استادان بر فرهنگ عمومی دانشگاه و دانشجویان تاثیر دارد. استادان می‌توانند با الگو سازی صحیح از بسیاری از انحرافات فرهنگی و هنجارشکنی ها جلوگیری کنند و مروج فرهنگ صحیح در دانشگاه ها باشند.
دانشجو مانند اساتید فکر نمی‌کند. او منتقد است و خیلی چیزها را قبول ندارد. لذا اساتید باید توان همراهی و همفکری با دانشجو و احساسات او را داشته باشند. رابطه استاد و دانشجو نباید محدود به انتقال صرف دانش باشد، بلکه در کنار مسائل علمی، دانشجو باید با شخصیت استاد خود همانندسازی کند؛ به بیانی دیگر رابطه تعاملی مثبت میان استاد و دانشجو یک حمایت اجتماعی مهم تلقی شده که دانشجو را در برخورد با مسائل مختلف یاری می‌کند؛ بویژه درباره دانشجویانی که از خانواده خود دور شده و در خرده‌فرهنگ‌هایی حضور دارند که با چارچوب زندگی‌شان متفاوت است. چرا که با دور شدن از خانواده و کمتر شدن حمایت آنها به حمایت استادان بیشتر نیازمند هستند. این حمایت اساتید موجب آسایش خاطر خانواده های آنان نیز می شود. زیرا اطمینان دارند جوانان‌شان در کنار اساتید فرهیخته‌ای هستند که می توانند مشکلات‌شان را بیان نموده و از نظر این اساتید سود ببرد.
برخی از اساتید بدون درک مشکلات عاطفی دانشجویان تنها به تکرار مکررات و ارائه مطالب درسی اکتفا می‌کنند. از جمله چالش‌های جوانان امروز افسردگی، بی پولی، احساس گناه، انزواطلبی، طلاق والدین، شکست عاطفی، اعتیاد و... هستند که استادان می‌توانند نقش پررنگی در مقابله صحیح جوانان با این مسائل را فراهم کنند. حتی یک گفتگوی کوتاه استاد با دانشجو سبب احساس ارزشمندی در دانشجویان شده و گاهی حتی بیان یک یا دو جمله می‌تواند بسیار موثر باشد اما عمدتا اینگونه شده که دانشجو به لحاظ مسائل مختلف به استاد خود اعتماد نمی‌کند و برخی اساتید نیز برقراری رابطه دوستانه با دانشجویان را در شان خود نمی‌دانند و در این زمینه مجالی به دانشجو نمی‌دهند.
از آنجا که اولین مرحله فرهنگ سازی، اجماع فرهنگی است پس باید در دانشگاه ها اقدامی صورت بگیرد که خود دانشجویان به صحیح و غلط بودن موضوعات حوزه های مختلف پی ببرند. این اجماع سازی فرهنگی تنها توسط اساتید صورت گرفته و با ظرفیت های موجود آنان انجام می‌شود. البته ابتدا خود این قشر باید این فرهنگ را باور داشته باشند تا بتوانند در کلاس ها، دانشجویان را به صحیح تربیت نمایند.
سید عباس نقیبی
@Twiitaa
تأثیر اساتید دانشگاه بر باورهای دانشجویان برای منعطف نمودن جامعه به سوی اهداف درست، حتما باید از نظام های آموزشی کار را آغاز کرد؛ در محیط های علمی و دانشگاهی، استادان بیشتر از کتاب‌ها و رسانه‌ها در حوزه فرهنگی بر روی دانشجویان اثرگذار هستند. وضعیت فرهنگی استادان بر فرهنگ عمومی دانشگاه و دانشجویان تاثیر دارد. استادان می‌توانند با الگو سازی صحیح از بسیاری از انحرافات فرهنگی و هنجارشکنی ها جلوگیری کنند و مروج فرهنگ صحیح در دانشگاه ها باشند.
دانشجو مانند اساتید فکر نمی‌کند. او منتقد است و خیلی چیزها را قبول ندارد. لذا اساتید باید توان همراهی و همفکری با دانشجو و احساسات او را داشته باشند. رابطه استاد و دانشجو نباید محدود به انتقال صرف دانش باشد، بلکه در کنار مسائل علمی، دانشجو باید با شخصیت استاد خود همانندسازی کند؛ به بیانی دیگر رابطه تعاملی مثبت میان استاد و دانشجو یک حمایت اجتماعی مهم تلقی شده که دانشجو را در برخورد با مسائل مختلف یاری می‌کند؛ بویژه درباره دانشجویانی که از خانواده خود دور شده و در خرده‌فرهنگ‌هایی حضور دارند که با چارچوب زندگی‌شان متفاوت است. چرا که با دور شدن از خانواده و کمتر شدن حمایت آنها به حمایت استادان بیشتر نیازمند هستند. این حمایت اساتید موجب آسایش خاطر خانواده های آنان نیز می شود. زیرا اطمینان دارند جوانان‌شان در کنار اساتید فرهیخته‌ای هستند که می توانند مشکلات‌شان را بیان نموده و از نظر این اساتید سود ببرد.
برخی از اساتید بدون درک مشکلات عاطفی دانشجویان تنها به تکرار مکررات و ارائه مطالب درسی اکتفا می‌کنند. از جمله چالش‌های جوانان امروز افسردگی، بی پولی، احساس گناه، انزواطلبی، طلاق والدین، شکست عاطفی، اعتیاد و... هستند که استادان می‌توانند نقش پررنگی در مقابله صحیح جوانان با این مسائل را فراهم کنند. حتی یک گفتگوی کوتاه استاد با دانشجو سبب احساس ارزشمندی در دانشجویان شده و گاهی حتی بیان یک یا دو جمله می‌تواند بسیار موثر باشد اما عمدتا اینگونه شده که دانشجو به لحاظ مسائل مختلف به استاد خود اعتماد نمی‌کند و برخی اساتید نیز برقراری رابطه دوستانه با دانشجویان را در شان خود نمی‌دانند و در این زمینه مجالی به دانشجو نمی‌دهند.
از آنجا که اولین مرحله فرهنگ سازی، اجماع فرهنگی است پس باید در دانشگاه ها اقدامی صورت بگیرد که خود دانشجویان به صحیح و غلط بودن موضوعات حوزه های مختلف پی ببرند. این اجماع سازی فرهنگی تنها توسط اساتید صورت گرفته و با ظرفیت های موجود آنان انجام می‌شود. البته ابتدا خود این قشر باید این فرهنگ را باور داشته باشند تا بتوانند در کلاس ها، دانشجویان را به صحیح تربیت نمایند.
سید عباس نقیبی@Twiitaa
۵:۵۳