عکس پروفایل طرح ملی آیات زندگی سطح یکط

طرح ملی آیات زندگی سطح یک

۱۴۶عضو
#روز_سوم
#شروع
undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined

۳:۲۶

thumnail
سکوت هنگام تلاوت قرآن

۳:۲۹

1_301504604.mp3

۰۰:۱۰-۱۵۹.۳۱ کیلوبایت

۳:۳۰

thumnail
undefinedسکوت هنگام تلاوت قرآن

۳:۳۱

1_70458727.mp3

۰۰:۱۱-۱۸۱.۳۵ کیلوبایت

۳:۳۲

undefined بسم الله الرحمن الرحیم undefined
undefined سومین آیه ی زندگی undefined
undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined

undefinedچو قرآن بخوانند دیگر خموشundefinedundefined undefinedundefined
undefined وَ إِذَا قُرِئَ الْقُرْءَانُ فَاسْتَمِعُواْ لَهُ وَ أَنصِتُواْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونundefinedَ #ترجمه undefined و هنگامى كه قرآن خوانده می شود، به آن گوش فرا دهيد و سكوت كنيد تا مشمول رحمت الهی شويد.undefinedundefinedundefined( اعراف/204)
#شعر undefinedچو قرآن بخوانند،دیگر خموش undefined به آیات قرآن فرادار گوش
undefinedگربخواند کسی کتاب خدا undefinedگوش دارید آن کلام هدا
undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined@beytolahzantb undefinedundefinedundefinedundefined@ayatezendegi_tb

۴:۱۱

undefinedundefined #شان نزولundefinedundefined
ابن عباس و جمع دیگرى گفته اند: مسلمانان در آغاز کار، گاهى در نماز صحبت مى کردند، و گاهى شخص تازه وارد، به هنگامى که نماز را شروع مى کرد، از دیگران سؤال مى کرد،undefined چند رکعت نماز خوانده اید؟ آنها هم جواب مى دادند فلان مقدار، آیه بالا نازل شد و آنها را از این کار نهى کرد. undefined undefinedundefined (درّ المنثور، ج 3، ص 156) و نیز از «زُهرى» نقل شده:undefinedundefinedundefined هنگامى که پیامبر(ص) قرآن تلاوت مى کرد، جوانى از انصار همراه او بلند قرآن مى خواند، آیه نازل شد و از این کار نهى کرد. undefinedundefined(تفسیر طبرى، ج 9،ص 11)
undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined@beytolahzantb undefinedundefinedundefinedundefined@ayatezendegi_tb

۴:۱۲

#تفسیر
undefined قرآن در آیه فوق دستور مى دهد: «هنگامى که قرآن تلاوت مى شود، با توجه به آن گوش دهید و ساکت باشید ، شاید مشمول رحمت خدا گردید»undefined (وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ).undefined «أَنْصِتُوا» از ماده «اِنْصات» به معنى سکوت توأم با گوش فرا دادن است.این سکوت و استماع، به هنگام قرائت قرآن در تمام موارد است.undefinedدر وقت نماز و هنگام قرائت امام جماعت و در هنگامى که امام در خطبه نماز جمعه تلاوت قرآن مى کند. روایات متعددى که از پیشوایان اسلام نقل شده که حکم به صورت کلى یک حکم استحبابى است، یعنى شایسته و مستحب است که در هر کجا و در هر حال کسى قرآن را تلاوت کند، دیگران به احترام قرآن سکوت کنند و گوش جان فرا دهند، پیام خدا را بشنوند و در زندگى خود از آن الهام گیرند، زیرا قرآن تنها کتاب قرائت نیست، بلکه کتاب فهم و درک و سپس عمل است، این حکمِ مستحب به قدرى تأکید دارد که در بعضى از روایات از آن تعبیر به واجب شده است.
undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined@beytolahzantb undefinedundefinedundefinedundefined@ayatezendegi_tb undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined

۴:۱۳

undefinedundefined #حدیث undefinedundefined 1-در حدیثى از امام صادق(ع) مى خوانیم:undefined یَجِبُ الاِنْصاتُ لِلْقُرْآنِ فِى الصَّلوةِوَ فِى غَیْرِها وَ اِذْا قُرِءَ عِنْدَکَ الْقُرْآنُ وَجَبَ عَلَیْکَ الاِنْصاتُ وَ الاِسْتِماعُ:«واجب است در نماز و غیر نماز به هنگام شنیدن قرآن سکوت و استماع کرد و هنگامى که نزد تو قرآن خوانده شود، سکوت کردن و گوش فرا دادن لازم است»undefinedundefined
undefinedundefined(وسائل الشیعه، ج6، ص 215) undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined@beytolahzantb undefinedundefinedundefinedundefined@ayatezendegi_tb undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined

۴:۱۳

#حدیث
undefined ۲_حتى از بعضى از روایات استفاده مى شود: اگر امام جماعت مشغول قرائت باشد و فرد دیگرى، آیه اى از قرآن تلاوت کند، مستحب است سکوت کند تا او آیه را پایان دهد، سپس امام قرائت را تکمیل کند، چنان که از امام صادق(ع) نقل شده: على(ع) در نماز صبح بود و «ابن کَوّا» (همان مرد منافق تیره دل)undefinedundefinedundefined در پشت سر امام(ع) مشغول نماز بود، ناگاه در نماز این آیه را تلاوت کرد:وَ لَقَدْ أُوحِىَ اِلَیْکَ وَ اِلَى الَّذِیْنَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِیْنَ: «به تو و همه پیامبران پیشین وحى شده که اگر مشرک شوى، تمام اعمالت تباه مى شود و از زیانکاران خواهى بود!»undefined( زمر، آیه 65)و هدفش از خواندن آیه این بود که به طور کنایه به على(ع) احتمالاً در مورد قبول حکمیت در میدان «صفین» اعتراض کند. اما با این حال امام(ع) براى احترام قرآن سکوت کرد، تا وى آیه را به پایان رسانید، سپس امام(ع) به ادامه قرائت نماز بازگشت.«ابن کَوّا» کار خود را دو مرتبه تکرار کرد، باز امام(ع) سکوت کرد.«ابن کَوّا» براى سومین بار آیه را تکرار نمود، وامام على(ع) مجدداً به احترام قرآن سکوت کرد.سپس حضرت این آیه را تلاوت فرمود:undefinedundefinedundefinedundefinedundefined undefinedفَاْصِبْر اِنَّ وَعْدَ اللّهِ حَقٌّ وَ لایَسْتَخِفَنَّکَ الَّذِیْنَ لایُؤْمِنُونَ:undefined اکنون که چنین است صبر پیشه کن که وعده خدا حق است; و هرگز کسانى که ایمان ندارند تو را خشمگین نسازند (و از راه منحرف نکنند)!undefinedundefined (روم /60) اشاره به این که مجازات دردناک الهى در انتظار منافقان و افراد بى ایمان است و در برابر آنها باید تحمل و حوصله به خرج داد، سرانجام امام(ع)سوره را تمام کرده و به رکوع رفت. undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined undefined در مورد کلمه لَعَلَّ undefined «شاید» که در این گونه موارد به کار مى رود، منظور این است: براى این که مشمول رحمت خدا شوید، تنها سکوت و گوش فرا دادن کافى نیست، شرائط دیگرى از جمله عمل به آن دارد. undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined undefinedundefinedundefinedundefined هیچ مانعى ندارد مفهوم آیه فوق را آن چنان وسیع بدانیم که مسلمان و کافر همه را در بر گیرد، غیر مسلمانان باید بشنوند و سکوت کنند و در آن بیندیشند تا ایمان بیاورند و مشمول رحمت خدا شوند، مسلمانان هم باید گوش فرا دهند و مفاهیم آن را دریابند و به آن عمل کنند، تا رحمت خدا آنها را نیز فرا گیرد; زیرا قرآن کتاب ایمان و علم و عمل است براى همگان نه براى یک گروه معین!undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined@beytolahzantb undefinedundefinedundefinedundefined@ayatezendegi_tb undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined

۴:۱۴

#حدیث undefined3-امام باقر (ع) فرمودند:undefinedundefinedundefinedundefined قاريان قرآن سه گروه هستند: گروهى قرآن را وسيله‌ى كسب و كار و معاش خود دانسته، خود را بر مردم تحميل مى‌كنند، گروهى تنها قرآن را به زبان دارند و درعمل، احكامش را رعايت نمى‌كنند و گروهى كه قرآن را تلاوت كرده و دواى درد خود مى‌دانند و همواره با آن مأنوسند،undefinedundefinedundefinedundefined خداوند به واسطه‌ى اين افراد عذاب را دفع كرده و به خاطر آنان باران نازل مى‌كند و اينان افرادى نادر هستند.undefinedundefined(تفسير نمونه،ج3ص257)undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined@beytolahzantb undefinedundefinedundefinedundefined@ayatezendegi_tb undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined

۴:۱۵

🟢🟣 #داستان🟢🟣 undefined1-در سیره ابن هشام می خوانیم که سه نفر از سران قریش (ابوسفیان و ابوجهل و اخنس بن شریق) شبى از شب ها براى شنیدن آیات قرآن به صورت مخفیانه نزد خانه پیامبر (ص)آمدند در حالى که حضرت نماز مى خواند و آیات قرآن را تلاوت مى کرد هر کدام در گوشه اى پنهان شدند، بى آنکه دیگرى با خبر شود و تا صبح گوش به تلاوت قرآن سپردند و هنگام طلوع فجر متفرق شدند; ولى به زودى در جاده، یکدیگر را دیدند و هر کدام به نحوى، دیگرى را سرزنش کرد:undefinedundefined «دیگر این کار را تکرار نکنید که اگر بعضى از قوم ما این منظره را ببینند; افکارى براى آنها پیدا مى شود»! شب دیگر همین کار را تکرار کردند و صبح هنگامى که یکدیگر را مشاهده کردند همان سخنان شب قبل و همان سرزنش ها و قرارداد عدم تکرار چنین کارى را مطرح کردند،undefinedundefined و به خانه هاى خود رفتند; اتفاقاً شب سوم نیز همین مسأله دقیقاً تکرار شد، و صبح هنگامى که یکدیگررا بار دیگر ملاقات کردند، بعضى گفتند: «ما از اینجا تکان نمى خوریم تا عهد و پیمان ببندیم و براى همیشه این کار را ترک کنیم»، سرانجام پیمان بستند و متفرق شدند.undefinedundefined (سیره ابن هشام، جلد 1، صفحه 337) آرى جاذبه قران آنقدر زیاد بود که حتى دشمنان سر سخت در مقابل آن زانو مى زدند; و اگر پرده هاى تعصب و لجاجت و علاقه به حفظ منافع شخصى، کنار مى رفت یقیناً ایمان مى آوردند. undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined@beytolahzantb undefinedundefinedundefinedundefined@ayatezendegi_tb undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined

۴:۱۵

#داستان
undefined2- ولید بن‌ مغیره‌ مردی‌ توانگر بود و در بین‌ کفار قریش‌ به‌ دانایی‌ و تجربه‌ شهرت‌ داشت‌ و اعراب‌ عموماً برای‌ حل‌ مشکلات‌ خود به‌ وی‌ مراجعه‌ می‌کردند. یکی‌ از مشکلاتی‌ که‌ به‌ زعم‌ اعراب‌ مشرک‌ و صاحب‌ قدرت‌ -در مکه‌ رخ‌ نموده‌ بود، نفوذ و گسترش‌ اسلام‌ بود. روزی‌ قریش‌ی‌ مخزوم‌ دور او را گرفتند و از وی‌ خواستند که‌ درباره‌ قرآن‌ محمد (ص‌) داوری‌ کند، او قرآن‌ را چنین‌ ستود:undefinedundefined «و ان‌ له‌ لحلاوة‌ و ان‌ علیه‌ لطلاوة‌ و ان‌ اعلاه‌ المثمر و ان‌ اسفله‌ لمغدق‌ و انه‌ یعلو و ما یعلی‌ علیه‌.»یعنی‌ کلامی‌ که‌ محمد آورده‌ است‌، شیرینی‌ خاصی‌ دارد و زیبایی‌ ویژه‌ای‌، شاخسار آن‌ پر میوه‌ است‌ و ریشه‌های‌ آن‌ پربرکت‌ سخنی‌ است‌ برجسته‌ و هیچ‌ سخنی‌ از آن‌ برجسته‌تر نیست‌.»
undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined@beytolahzantb undefinedundefinedundefinedundefined@ayatezendegi_tb undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined

۴:۱۶

#داستان
undefined3- دو نفر از طايفه خزرج به نام اسعد بن زراره و ذكوان بن عبدقيس به مكه آمده بودند تا از مردم آنجا پيمانى بر ضد طايفه اوس كه از رقيبان و دشمنان سر سخت خزرج در مدينه بودند، بگيرند؛ آنها به خانه عتبة بن ربيعه وارد شدند و منظور خود را از سفر به مكه براى او توضيح دادند.عتبه در پاسخ آنها گفت: «شهر ما از شهر شما دور است، مخصوصاً در اين ايام گرفتارى تازه اى پيدا كرده ايم كه ما را سخت به خود مشغول داشته، بنابراين توان يارى شما را نداريم».اسعد پرسيد: «شما در حرم امن زندگى مى كنيد، چه گرفتارى داريدundefinedundefined»عتبه گفت: «مردى در ميان ما ظهور كرده كه مى گويد: رسول خد هستم. عقل ما را ناچيز مى داند، به خدايان و بت هاى ما بد مى گويد، اجتماع ما را پراكنده و جوانان ما را فاسد نموده است. اسعد پرسيد: «او از كدام خانواده است؟»، گفت: «فرزند عبدالله، و فرزند زاده عبدالمطلب است و اتفاقاً از خانواده شريفى است»undefined.در اينجا اسعد و ذكوان در فكر فرو رفتند، و به خاطرشان آمد كه از يهود مدينه شنيده بودند كه به همين زودى پيامبرى در مكه ظهور خواهد كرد، و به مدينه هجرت خواهد نمود. اسعد پيش خود گفت :نكند اين همان كسى باشد كه يهود از او خبر مى دادند.سپس رو به عتبه كرد و پرسيد: «او الآن كجا استundefinedundefined» گفت: «او و پيروانش هم اكنون در دره اى از كوه، محاصره شده اند و تنها در موسم حج و عمره ماه رجب، مى توانند در مسجد الحرام و در ميان جمعيت به راحتى ظاهر شوند، او الآن به مسجد الحرام آمده، اما اگر مى خواهى به آنجا بروى، به سخنان او گوش فرا مده، و حتى يك كلمه با او حرف نزن، كه او ساحر زبر دستي است».undefinedاسعد به عتبه گفت: «من چاره اى ندارم مُحرِم شده ام و بايد طواف خانه كعبه كنم، او هم كه در آنجا نشسته است، تو به من مى گويى من به او نزديك نشوم، پس چه كنمundefinedundefined» عتبه گفت: «مقدارى پنبه در گوش هاى خود قرار ده، تا سخنان او را نشنوى!»undefinedundefined اسعد وارد مسجد الحرام شد در حالى كه هر دو گوش خود را با پنبه سخت بسته بود و مشغول طواف خانه كعبه شد، در حالى كه پيامبر(ص) با جمعى از بنى هاشم در حجر اسماعيل در كنار خانه كعبه نشسته بودند، او نگاهى به پيامبر(ص) انداخت و به سرعت گذشت.در دور دوم طواف با خود گفت: «هيچ كس احمق تر از من نيست، آيا مى شود يك چنين داستان مهمى در مكه بر سر زبان ها باشد و من از آن خبر نگيرم، و قوم خود را در جريان نگذارم!» دست كرد و پنبه ها را از گوش بيرون آورد و دور افكند و در جلو پيامبر اكرم(ص) قرار گرفت و پرسيد: تو ما را به چه چيز دعوت مى كنىundefinedundefined پيامبر(ص) به آرامى فرمود: «به شهادت بر يگانگى خدا و اين كه من فرستاده او هستم، و نيز شما را به اين كارها دعوت مى كنم...»undefinedundefinedundefinedundefinedundefined سپس آيات 151 تا 153 سوره انعام: «قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلاَّ تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَاناً...» undefinedتا آخر آيات كه مجموعه اى است از معارف عالى اسلامى و دستورات اجتماعى و مسائل اخلاقى كه مجموعاً ده دستور است را براى او تلاوت فرمود. هنگامى كه اسعد اين آيات روح پرور را كه با فطرتش آشنا بود، شنيد به كلى منقلب شد و فرياد زد:undefinedundefinedundefined «اشهد ان لا اله اِلاّ اللّه و اشهد انَّ محمّداً رسول اللّه»undefinedundefined.سپس افزود: اى رسول خدا! پدر و مادرم فدايت باد. من اهل يثرب و از طايفه خزرج هستم، روابط ما با برادرانمان از طايفه اوس بر اثر جنگ هاى طولانى به كلى از هم گسسته، و شايد خداوند به كمك تو آن پيوند گسسته را بر قرار سازد.ما وصف تو را از طايفه يهود مدينه شنيده بوديم كه از ظهور تو بشارت ها مى دادند، و اميدواريم كه شهر ما هجرتگاه تو گردد، زيرا يهود از كتب آسمانى خود چنين به ما خبر داده اند. من براى بستن پيمان جنگى بر ضد دشمنان آمده بودم، ولى خداوند مرا به پيروزى بزرگترى نايل كرد.رفيق او ذكوان نيز مسلمان شد و هر دو از رسول خدا(ص) تقاضا كردند مُبلّغى همراه آنان به مدينه بفرستد تا به مردم قرآن تعليم دهد و به سوى اسلام دعوت نمايد، و آتش جنگ ها خاموش گردد. پيامبر اكرم(ص) مصعب بن عمير را همراه آنان به مدينه فرستاد و از آن زمان، پايه هاى اسلام در مدينه گذارده شد و چهره مدينه دگرگون گشتundefinedundefined(بحار الانوار، ج 19، ص 8 تا 10)
undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined@beytolahzantb undefinedundefinedundefinedundefined@ayatezendegi_tb undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined

۴:۱۶

اتمام آیه سوم
undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined

۴:۱۷

#روز_چهارم
#شروع
undefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefinedundefined

۴:۲۱

thumnail
نماز جماعت

۴:۲۳

4_5879527894253831966.mp3

۰۰:۰۹-۱۴۱.۳۵ کیلوبایت

۴:۲۵

thumnail
نماز جماعت

۴:۲۷

1_70459081.mp3

۰۰:۰۷-۱۲۵.۰۲ کیلوبایت

۴:۲۹