آیاتی که امام حسین در هر جریانی خوانده است بدین قرارند: امام حسين عليه السلام پس از افتادن مسلم بن عوسجه به سوى شتافت و فرمود: اى مسلم خدا تو را رحمت كند. سپس اين آيه را تلاوت فرمود: فَمِنْهُم مَنْ قَضَى نَحْبَهْ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرْ وَ ما بَدَّلُوا تَبْديلاوقتى خبر شهادت مسلم بن عقیل (ع) را به حضرت (ع) دادند، چشمهايش پر از اشك شد ولى فوراً اين آيه شريفه را تلاوت كرد:وَ مِنَ الْمُؤْمِنين رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيه فَمِنْهم مَنْ قَضى نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظر وَ ما بَدَّلُوا تَبْديلًاامام حسین در حين خروج از مدينه اين كريمه را تلاوت نمود كه: «فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً يَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّنى مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ» و چون وارد مكه معظمه شد اين آيه قرائت كرد كه: «وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْيَنَ قالَ عَسى رَبّى انْ يَهْدِيَنى سَواءَ السَّبيلِ»سر امام حسين (ع) اين آيه شريفه سوره كهف را تلاوت فرمود: «ام حَسِبتَ أَنّ اصحابَ الكَهفِ وَ الرَّقيمِ كانُوا مِن آياتِنَا عَجَباً» شايد سرّ تلاوت اين آيه مشتركات ميان اصحاب كهف و امام حسين (ع) و ياران وى است. اما با وجود اين مشتركات، خداوند، داستان حسين (ع) را شگفتتر ساخته است.در تاريخ آمده است كه سر شريف امام حسين (ع) اين آيه شريفه را تلاوت فرمود:فَسَيَكْفيكَهُمُ اللَّهُ وَ هُوَ السَّميعُ العَليمُ [1] ابن شهرآشوب از حافظ سروى نقل مى كند كه گفت: نيز صداى آن حضرت در دمشق شنيده شد كه مى گفت: «لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّه» [2]حضرت على اكبر عليه السلام در ميان راه رسیدن به کربلا شنيد كه پدر پاكش آيه «انَّا لِلَّهِ وَ انَّا الَيْهِ راجِعُونَ» را تلاوت مى كند[3]حضرت در برخورد با سعید بن عاص والی یزیدی مدینه، اين آيه را تلاوت فرمود:«لى عَمَلى وَ لَكُمْ عَمَلُكُمْ أَنْتُمْ بَريئُونَ مِمَّا أَعْمَلُ وَ أَنَا بَرىءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ» [4]امام حسين عليه السلام از عبیدالله بن حر جعفی پس از آنکه دعوت امام را نپذیرفت و گفت اسبم را به شما هدیه می دهم، روى گرداند و فرمود:حال كه در راه ما از نثار جان دريغ مى كنى، ما نيز به مال تو نيازى نداريم. سپس اين آيه را تلاوت نمود:ما كُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلّينَ عَضُداً؛ (كهف/ 51)من هرگز گمراه كنندگان را يار و مددكار نمى گيرم. [5]
[1] - تاریخ مدینه دمشق، ج 7 ص 509
[2] - المناقب ج 4 ص 61
[3] - بحار الانوار ج 45 ص 34
[4] - تاریخ طبری ج 3 ص 296
[5] - الفتوح ا بن اعثم ج 5 ص 132
[1] - تاریخ مدینه دمشق، ج 7 ص 509
[2] - المناقب ج 4 ص 61
[3] - بحار الانوار ج 45 ص 34
[4] - تاریخ طبری ج 3 ص 296
[5] - الفتوح ا بن اعثم ج 5 ص 132
۱۹:۴۰