اروپا در دو راهی آینده دفاعی
اروپا پس از جنگ اوکراین با یک دو راهی تاریخی روبهرو است:یا باید برای استقلال فناورانه و قدرت دفاعی بومی جهش کند، یا در مسیر وابستگی و حاشیهنشینی ژئوپلیتیکی باقی بماند. شکافهای ساختاری از وابستگی به فناوریهای آمریکا گرفته تا بوروکراسی کند و تکهتکه بودن نظام تدارکات این چالش را عمیقتر کردهاند.
#اروپا#هوش_مصنوعی#آینده_دفاعی
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
اروپا پس از جنگ اوکراین با یک دو راهی تاریخی روبهرو است:یا باید برای استقلال فناورانه و قدرت دفاعی بومی جهش کند، یا در مسیر وابستگی و حاشیهنشینی ژئوپلیتیکی باقی بماند. شکافهای ساختاری از وابستگی به فناوریهای آمریکا گرفته تا بوروکراسی کند و تکهتکه بودن نظام تدارکات این چالش را عمیقتر کردهاند.۱. مسئله محوری: ناتوانی ساختاری در برابر شتاب فناوری جهانی
۲. چهار سناریوی راهبردی تا سال ۲۰۳۵
۳. نقطه تمرکز راهبردی: سرمایه انسانی و برتری فناورانه
۴. پیامدهای راهبردی برای اروپا
#اروپا#هوش_مصنوعی#آینده_دفاعی
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۵:۰۵
زیرساخت هوش مصنوعی گوگل و تراشه نسل 7
گوگل در سکوت حرکتی انجام داده که میتواند موازنهی قدرت در زیرساخت جهانی هوش مصنوعی را تغییر دهد. معرفی نسل هفتم تراشههای TPU با نام Ironwood تنها یک بهروزرسانی سختافزاری نیست؛ بلکه نشاندهندهی بلوغ راهبردی گوگل در ساخت یک اکوسیستم کاملاً بومی، یکپارچه و مقیاسپذیر برای هوش مصنوعی است. این تراشه چهار برابر سریعتر از نسل قبل بوده و مهمتر از آن، قابلیت اتصال ۹,۲۱۶ تراشه در یک پاد را بدون گلوگاه دادهای فراهم میکند؛ ظرفیتی که برای آموزش مدلهای عظیم در مقیاس کلود حیاتی است. تصمیم Anthropic برای استفاده از یک میلیون تراشه Ironwood نشان میدهد این فناوری نه یک آزمایش، بلکه یک زیرساخت عملیاتی و مورد اعتماد است.
گوگل در سهماههی سوم سال به درآمد ۱۵.۱۵ میلیارد دلاری از فعالیتهای کلاد رسیده و رشد ۳۴ درصدی ثبت کرده است. همچنین ظرف ۹ ماه اخیر، حجم قراردادهای میلیارددلاری آن از مجموع دو سال گذشته بیشتر بوده و شرکت، هزینه سرمایهای سالانه خود را به ۹۳ میلیارد دلار افزایش داده است. این افزایش CAPEX نشاندهندهی تغییر جهت راهبردی گوگل از یک شرکت خدمات اینترنتی به یک ابرقدرت سختافزاری ـ محاسباتی است که میخواهد ستون فقرات نسل بعدی هوش مصنوعی را خود بسازد.
راهبرد گوگل بر پایهی یک اصل بنا شده است: استقلال از انویدیا و ایجاد «مزیت رقابتی» از طریق یکپارچهسازی عمودی. در حالی که اکوسیستم هوش مصنوعی جهان هنوز به پردازندههای انویدیا وابسته است، گوگل بیش از یک دهه است که معماری اختصاصی خود را میسازد. از طراحی تراشه تا شبکه، از تسریعکنندههای ML تا پلتفرم ابری. این مزیت، نهتنها به گوگل آزادی عمل میدهد، بلکه هزینه مدلهای عظیم را برای مشتریانش کاهش میدهد و در عین حال، مقیاسپذیری بیشتری ارائه میکند. اکنون بازار تازه درک میکند که تهدید ChatGPT نه گوگل را فلج کرد و نه مدل کسبوکارش را تهدید، بلکه آن را وادار کرد شتابی بیسابقه در زیرساخت AI ایجاد کند.
نکته راهبردی این است که جنگ میان شرکتها در سطح مدلهای زبانی نیست؛ جنگ اصلی در سطح زیرساخت، محاسبات و زنجیره تأمین سختافزار است*. اگرچه انویدیا همچنان با اکوسیستم CUDA، زنجیره ارزش بالغ و تقاضای شدید بازار در موقعیت مسلط قرار دارد، اما ظهور تراشههای اختصاصی مانند TPU گوگل و Trainium/Inferentia آمازون، نشانهی آغاز دوران چندقطبی شدن پردازش AI است. این رقابت میتواند در بلندمدت انحصار انویدیا را فرسایش دهد نه بهدلیل قدرت بیشتر رقبا، بلکه بهدلیل رشد انفجاری تقاضای محاسباتی که تنها با یک بازیگر قابل پاسخگویی نیست.
به این ترتیب، گوگل ضعف ظاهری خود ترس از تهدید جستوجو را تبدیل به محرکی برای *بازآفرینی زیرساخت محاسباتی جهان کرده است. Ironwood تنها یک تراشه جدید نیست؛ اعلام ورود گوگل به مرحلهای است که در آن، زیرساخت هوش مصنوعی نه یک محصول، بلکه ابزار اصلی رقابت ژئو اقتصادی آینده خواهد بود.
#اروپا#هوش_مصنوعی#زیرساخت_گوگل
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
گوگل در سکوت حرکتی انجام داده که میتواند موازنهی قدرت در زیرساخت جهانی هوش مصنوعی را تغییر دهد. معرفی نسل هفتم تراشههای TPU با نام Ironwood تنها یک بهروزرسانی سختافزاری نیست؛ بلکه نشاندهندهی بلوغ راهبردی گوگل در ساخت یک اکوسیستم کاملاً بومی، یکپارچه و مقیاسپذیر برای هوش مصنوعی است. این تراشه چهار برابر سریعتر از نسل قبل بوده و مهمتر از آن، قابلیت اتصال ۹,۲۱۶ تراشه در یک پاد را بدون گلوگاه دادهای فراهم میکند؛ ظرفیتی که برای آموزش مدلهای عظیم در مقیاس کلود حیاتی است. تصمیم Anthropic برای استفاده از یک میلیون تراشه Ironwood نشان میدهد این فناوری نه یک آزمایش، بلکه یک زیرساخت عملیاتی و مورد اعتماد است.گوگل در سهماههی سوم سال به درآمد ۱۵.۱۵ میلیارد دلاری از فعالیتهای کلاد رسیده و رشد ۳۴ درصدی ثبت کرده است. همچنین ظرف ۹ ماه اخیر، حجم قراردادهای میلیارددلاری آن از مجموع دو سال گذشته بیشتر بوده و شرکت، هزینه سرمایهای سالانه خود را به ۹۳ میلیارد دلار افزایش داده است. این افزایش CAPEX نشاندهندهی تغییر جهت راهبردی گوگل از یک شرکت خدمات اینترنتی به یک ابرقدرت سختافزاری ـ محاسباتی است که میخواهد ستون فقرات نسل بعدی هوش مصنوعی را خود بسازد.راهبرد گوگل بر پایهی یک اصل بنا شده است: استقلال از انویدیا و ایجاد «مزیت رقابتی» از طریق یکپارچهسازی عمودی. در حالی که اکوسیستم هوش مصنوعی جهان هنوز به پردازندههای انویدیا وابسته است، گوگل بیش از یک دهه است که معماری اختصاصی خود را میسازد. از طراحی تراشه تا شبکه، از تسریعکنندههای ML تا پلتفرم ابری. این مزیت، نهتنها به گوگل آزادی عمل میدهد، بلکه هزینه مدلهای عظیم را برای مشتریانش کاهش میدهد و در عین حال، مقیاسپذیری بیشتری ارائه میکند. اکنون بازار تازه درک میکند که تهدید ChatGPT نه گوگل را فلج کرد و نه مدل کسبوکارش را تهدید، بلکه آن را وادار کرد شتابی بیسابقه در زیرساخت AI ایجاد کند.نکته راهبردی این است که جنگ میان شرکتها در سطح مدلهای زبانی نیست؛ جنگ اصلی در سطح زیرساخت، محاسبات و زنجیره تأمین سختافزار است*. اگرچه انویدیا همچنان با اکوسیستم CUDA، زنجیره ارزش بالغ و تقاضای شدید بازار در موقعیت مسلط قرار دارد، اما ظهور تراشههای اختصاصی مانند TPU گوگل و Trainium/Inferentia آمازون، نشانهی آغاز دوران چندقطبی شدن پردازش AI است. این رقابت میتواند در بلندمدت انحصار انویدیا را فرسایش دهد نه بهدلیل قدرت بیشتر رقبا، بلکه بهدلیل رشد انفجاری تقاضای محاسباتی که تنها با یک بازیگر قابل پاسخگویی نیست.به این ترتیب، گوگل ضعف ظاهری خود ترس از تهدید جستوجو را تبدیل به محرکی برای *بازآفرینی زیرساخت محاسباتی جهان کرده است. Ironwood تنها یک تراشه جدید نیست؛ اعلام ورود گوگل به مرحلهای است که در آن، زیرساخت هوش مصنوعی نه یک محصول، بلکه ابزار اصلی رقابت ژئو اقتصادی آینده خواهد بود.#اروپا#هوش_مصنوعی#زیرساخت_گوگل
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۵:۱۳
انقلاب عاملها؛ سازمانها تا ۲۰۲۸ از مدیریت انسانی به هماهنگسازی هوشمند مهاجرت میکنند
تحول عاملها (AI Agents) نقطهعطفی در تکامل هوش مصنوعی سازمانی است و تا سال ۲۰۲۸ ساختار عملیاتی اغلب سازمانها را از مدیریت انسانیِ فرآیندمحور به هماهنگسازی هوشمندِ خودکار و دادهمحور تغییر خواهد داد. عاملها دیگر ابزارهای واکنشی نیستند؛ آنها یک لایهٔ شناختی مستقل ایجاد میکنند که مانند «مغز دوم سازمان» عمل کرده و توان تصمیمگیری، اجرا و یادگیری را به سیستم اضافه میکند. این گذار، سازمانها را از مجموعهای از ابزارهای پراکنده به اکوسیستمهای یادگیرنده و خودتکاملی بدل میسازد.
این تحول موجب میشود فعالیتهای تکراری، قانونمحور و زمانبر به عاملها سپرده شود و انسانها بر وظایف قضاوتمحور و نوآورانه تمرکز کنند. همزمان، ظهور مراکز دادهٔ پرچگالی، شبکههای لبه و فناوریهای خنکسازی نسلجدید موج گستردهای از مشاغل تخصصی جدید ایجاد خواهد کرد.
برای مدیریت این گذار، سازمانها باید بازده خودمختاری (ROA) را بسنجند: کاهش هزینهٔ تراکنش، کوتاهشدن چرخهٔ فرآیند، افزایش حجم کارهای بدون دخالت انسان، کاهش خطا و افزایش رضایت کاربران. این شاخصها نقشهٔ راهی برای تعیین سرعت، بازطراحی یا توقف پروژههای خودمختارسازی فراهم میکنند.
#خودمختاری_ROA#هوش_مصنوعی#نقشهٔ_راه
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
تحول عاملها (AI Agents) نقطهعطفی در تکامل هوش مصنوعی سازمانی است و تا سال ۲۰۲۸ ساختار عملیاتی اغلب سازمانها را از مدیریت انسانیِ فرآیندمحور به هماهنگسازی هوشمندِ خودکار و دادهمحور تغییر خواهد داد. عاملها دیگر ابزارهای واکنشی نیستند؛ آنها یک لایهٔ شناختی مستقل ایجاد میکنند که مانند «مغز دوم سازمان» عمل کرده و توان تصمیمگیری، اجرا و یادگیری را به سیستم اضافه میکند. این گذار، سازمانها را از مجموعهای از ابزارهای پراکنده به اکوسیستمهای یادگیرنده و خودتکاملی بدل میسازد.🔹برای بهرهگیری واقعی از عاملها، سازمان باید شش پایهٔ راهبردی را همزمان بسازد...
این تحول موجب میشود فعالیتهای تکراری، قانونمحور و زمانبر به عاملها سپرده شود و انسانها بر وظایف قضاوتمحور و نوآورانه تمرکز کنند. همزمان، ظهور مراکز دادهٔ پرچگالی، شبکههای لبه و فناوریهای خنکسازی نسلجدید موج گستردهای از مشاغل تخصصی جدید ایجاد خواهد کرد.برای مدیریت این گذار، سازمانها باید بازده خودمختاری (ROA) را بسنجند: کاهش هزینهٔ تراکنش، کوتاهشدن چرخهٔ فرآیند، افزایش حجم کارهای بدون دخالت انسان، کاهش خطا و افزایش رضایت کاربران. این شاخصها نقشهٔ راهی برای تعیین سرعت، بازطراحی یا توقف پروژههای خودمختارسازی فراهم میکنند.#خودمختاری_ROA#هوش_مصنوعی#نقشهٔ_راه
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۵:۴۰
Nested Learning گامی نو برای ساخت نسل آینده هوش مصنوعی
رویکرد یادگیری تو در تو (Nested Learning) که توسط گوگل معرفی شده، یک تغییر پارادایم در معماریهای یادگیری ماشین است و راهحلی بنیادی برای یکی از مهمترین محدودیتهای مدلهای عمیق ارائه میکند: فراموشی فاجعهبار. در این روش، مدل بهجای بهروزرسانی همزمانِ همه پارامترها، مانند مغز انسان از چندین حلقه یادگیری با سرعتهای زمانی متفاوت تشکیل میشود. این ساختار چندزمانی باعث میشود یادگیری جدید، حافظه بلندمدت مدل را تخریب نکند و سیستم بتواند پیوسته، مقیاسپذیر و بدون فراموشی یاد بگیرد.
در این نگاه، هر بهینهساز (مثلاً Adam یا Momentum) نوعی حافظه فعال محسوب میشود و معماری مدل از مجموعهای از لایهها به شبکهای از «سامانههای حافظه» تبدیل میشود که هرکدام ریتم یادگیری خاص خود را دارند. این سلسلهمراتب زمانی، امکان جذب دانش جدید تنها در بخشهای مناسب مدل را فراهم میکند و مانع از آن میشود که کل ساختار با هر آموزش تازه دچار ناپایداری شود.
معماری HOPE (نمونه عملی Nested Learning) ترکیبی از حافظه پویا و سامانه خوداصلاحگر است که میتواند الگوریتم یادگیری خود را نیز بیاموزد. برخلاف ترنسفورمرها که پس از پیشآموزش تا حد زیادی ثابت میمانند، HOPE میتواند بخشهای مختلف پارامترهایش را در زمانهای متفاوت و تنها در صورت نیاز بهروزرسانی کند. نتایج تجربی نشان میدهد HOPE در مدلسازی زبان، استدلال و معیارهایی مانند perplexity و دقت، عملکرد بهتری نسبت به معماریهایی مانند Titans، Samba و حتی برخی ترنسفورمرهای پیشرفته دارد.
#خودمختاری_ROA#هوش_مصنوعی#نقشهٔ_راه
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
رویکرد یادگیری تو در تو (Nested Learning) که توسط گوگل معرفی شده، یک تغییر پارادایم در معماریهای یادگیری ماشین است و راهحلی بنیادی برای یکی از مهمترین محدودیتهای مدلهای عمیق ارائه میکند: فراموشی فاجعهبار. در این روش، مدل بهجای بهروزرسانی همزمانِ همه پارامترها، مانند مغز انسان از چندین حلقه یادگیری با سرعتهای زمانی متفاوت تشکیل میشود. این ساختار چندزمانی باعث میشود یادگیری جدید، حافظه بلندمدت مدل را تخریب نکند و سیستم بتواند پیوسته، مقیاسپذیر و بدون فراموشی یاد بگیرد.در این نگاه، هر بهینهساز (مثلاً Adam یا Momentum) نوعی حافظه فعال محسوب میشود و معماری مدل از مجموعهای از لایهها به شبکهای از «سامانههای حافظه» تبدیل میشود که هرکدام ریتم یادگیری خاص خود را دارند. این سلسلهمراتب زمانی، امکان جذب دانش جدید تنها در بخشهای مناسب مدل را فراهم میکند و مانع از آن میشود که کل ساختار با هر آموزش تازه دچار ناپایداری شود.معماری HOPE (نمونه عملی Nested Learning) ترکیبی از حافظه پویا و سامانه خوداصلاحگر است که میتواند الگوریتم یادگیری خود را نیز بیاموزد. برخلاف ترنسفورمرها که پس از پیشآموزش تا حد زیادی ثابت میمانند، HOPE میتواند بخشهای مختلف پارامترهایش را در زمانهای متفاوت و تنها در صورت نیاز بهروزرسانی کند. نتایج تجربی نشان میدهد HOPE در مدلسازی زبان، استدلال و معیارهایی مانند perplexity و دقت، عملکرد بهتری نسبت به معماریهایی مانند Titans، Samba و حتی برخی ترنسفورمرهای پیشرفته دارد.#خودمختاری_ROA#هوش_مصنوعی#نقشهٔ_راه
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۶:۱۹
همکاری PsiQuantum و Lockheed Martin
همکاری تازهی PsiQuantum و Lockheed Martin در سال ۲۰۲۵ نشاندهندهٔ ورود محاسبات کوانتومی به فاز عملیاتی دفاع و هوافضا است. این مشارکت با هدف توسعهٔ الگوریتمهای کوانتومی خطاپذیر (Fault-Tolerant) برای مأموریتهای واقعی امنیت ملی، نقطهٔ عطفی در تبدیل رایانش کوانتومی از یک فناوری پژوهشی به یک ظرفیت راهبردی محسوب میشود. استفاده از پلتفرم Construct، نخستین تلاش سازمانیافته برای ایجاد زنجیرهٔ توسعهٔ نرمافزار کوانتومی در مقیاس صنعتی_دفاعی بهشمار میآید.
محاسبات کوانتومی در مقیاس کاربردی (Utility-Scale) قرار است محدودیتهای فعلی ابررایانهها در مدلسازی سیستمهای پیچیده مانند دینامیک سیالات، انتقال حرارت، رفتار مواد، پیشرانش، و تعاملات کوانتومی در هسته اتم را برطرف کند. چنین توان محاسباتی میتواند طراحی نسل بعدی هواپیماها، سامانههای دفاع موشکی و زیرساختهای فضایی را متحول کند. این اقدام پس از جذب بیش از ۱ میلیارد دلار سرمایهٔ جدید توسط PsiQuantum، مسیر عملیاتیسازی نخستین رایانههای کوانتومی مقاوم در برابر خطا را هموار میکند و نشان میدهد رقابت قدرتهای بزرگ بهسمت برتری محاسباتی در حال چرخش است.
#بلوک_های_کوانتومی#هوش_مصنوعی#رایانش_کوانتومی_عملیاتی
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
همکاری تازهی PsiQuantum و Lockheed Martin در سال ۲۰۲۵ نشاندهندهٔ ورود محاسبات کوانتومی به فاز عملیاتی دفاع و هوافضا است. این مشارکت با هدف توسعهٔ الگوریتمهای کوانتومی خطاپذیر (Fault-Tolerant) برای مأموریتهای واقعی امنیت ملی، نقطهٔ عطفی در تبدیل رایانش کوانتومی از یک فناوری پژوهشی به یک ظرفیت راهبردی محسوب میشود. استفاده از پلتفرم Construct، نخستین تلاش سازمانیافته برای ایجاد زنجیرهٔ توسعهٔ نرمافزار کوانتومی در مقیاس صنعتی_دفاعی بهشمار میآید.محاسبات کوانتومی در مقیاس کاربردی (Utility-Scale) قرار است محدودیتهای فعلی ابررایانهها در مدلسازی سیستمهای پیچیده مانند دینامیک سیالات، انتقال حرارت، رفتار مواد، پیشرانش، و تعاملات کوانتومی در هسته اتم را برطرف کند. چنین توان محاسباتی میتواند طراحی نسل بعدی هواپیماها، سامانههای دفاع موشکی و زیرساختهای فضایی را متحول کند. این اقدام پس از جذب بیش از ۱ میلیارد دلار سرمایهٔ جدید توسط PsiQuantum، مسیر عملیاتیسازی نخستین رایانههای کوانتومی مقاوم در برابر خطا را هموار میکند و نشان میدهد رقابت قدرتهای بزرگ بهسمت برتری محاسباتی در حال چرخش است.🔹تحلیل آیندهنگاری
#بلوک_های_کوانتومی#هوش_مصنوعی#رایانش_کوانتومی_عملیاتی
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۵:۲۱
چشمانداز دوگانه برای آینده عینکهای هوشمند AR
تحولات اخیر در نمایشگرهای مینیاتوری، پردازش کممصرف و باتریهای نوین، صنعت عینکهای هوشمند را وارد مرحلهای سرنوشتساز کرده است؛ مرحلهای که میتواند جایگاه قطعی این فناوری را در زندگی روزمره و اکوسیستم هوش مصنوعی مشخص کند. بازار سال ۲۰۲۵ در برابر دو مسیر بنیادین قرار دارد:
از یکسو رویکرد حداقلی و سبک که عینک را به یک دستیار شخصی مبتنی بر هوش مصنوعی تبدیل میکند (مانند Halliday)، و از سوی دیگر رویکرد تمامنمایشگر و غوطهور که عینک را به جایگزینی واقعی برای نمایشگرهای لپتاپ بدل میسازد (مانند Xreal One Pro).
مسیری که Halliday دنبال میکند نمایش تکرنگ، طراحی بسیار سبک، بدون دوربین و مصرف انرژی ناچیز نشاندهندهی موج جدیدی از پوشیدنیهای نامحسوس و قابل استفاده دائمی است که اطلاعات حیاتی و پاسخهای AI را در لحظه و بدون ایجاد مزاحمت ارائه میکنند. این رویکرد با خلق «هوش مصنوعی در میدان دید» میتواند نقش ساعتهای هوشمند و حتی گوشی موبایل را به چالش بکشد.
در مقابل، Xreal One Pro نماد بلوغ نسل جدیدی از صفحهنمایشهای غوطهور قابلحمل است که تجربه چندمانیتوره را در هر موقعیت مکانی فراهم کرده و بازار متخصصان دورکار، مسافران و کاربران حرفهای را هدف قرار میدهد. اگرچه مصرف انرژی بالا و وابستگی به کابل، ماهیت همراهبودن آن را محدود میکند، اما همین رویکرد نشاندهندهی جهشی اساسی در جایگزینی نمایشگرهای سنتی با نمایشگرهای پوشیدنی AR است.
#رایانش_چشمی#هوش_مصنوعی#عینک_های_هوشمند
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
تحولات اخیر در نمایشگرهای مینیاتوری، پردازش کممصرف و باتریهای نوین، صنعت عینکهای هوشمند را وارد مرحلهای سرنوشتساز کرده است؛ مرحلهای که میتواند جایگاه قطعی این فناوری را در زندگی روزمره و اکوسیستم هوش مصنوعی مشخص کند. بازار سال ۲۰۲۵ در برابر دو مسیر بنیادین قرار دارد:از یکسو رویکرد حداقلی و سبک که عینک را به یک دستیار شخصی مبتنی بر هوش مصنوعی تبدیل میکند (مانند Halliday)، و از سوی دیگر رویکرد تمامنمایشگر و غوطهور که عینک را به جایگزینی واقعی برای نمایشگرهای لپتاپ بدل میسازد (مانند Xreal One Pro).مسیری که Halliday دنبال میکند نمایش تکرنگ، طراحی بسیار سبک، بدون دوربین و مصرف انرژی ناچیز نشاندهندهی موج جدیدی از پوشیدنیهای نامحسوس و قابل استفاده دائمی است که اطلاعات حیاتی و پاسخهای AI را در لحظه و بدون ایجاد مزاحمت ارائه میکنند. این رویکرد با خلق «هوش مصنوعی در میدان دید» میتواند نقش ساعتهای هوشمند و حتی گوشی موبایل را به چالش بکشد.در مقابل، Xreal One Pro نماد بلوغ نسل جدیدی از صفحهنمایشهای غوطهور قابلحمل است که تجربه چندمانیتوره را در هر موقعیت مکانی فراهم کرده و بازار متخصصان دورکار، مسافران و کاربران حرفهای را هدف قرار میدهد. اگرچه مصرف انرژی بالا و وابستگی به کابل، ماهیت همراهبودن آن را محدود میکند، اما همین رویکرد نشاندهندهی جهشی اساسی در جایگزینی نمایشگرهای سنتی با نمایشگرهای پوشیدنی AR است.🔸از منظر راهبردی
#رایانش_چشمی#هوش_مصنوعی#عینک_های_هوشمند
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۵:۴۰
آیندهنگری در لبه تحول؛ نقشه جهانی علم و نوآوری در عصر عدمقطعیت
چشمانداز ۲۰۲۵ OECD تصویری روشن از جهانی که علم و فناوری دیگر صرفاً موتور پیشرفت نیستند، بلکه سازوکار بقا، امنیت و حکمرانی شدهاند ارائه میدهد. پیام بنیادین این گزارش آن است که کشورها تنها زمانی در اقتصاد و امنیت آینده رقابتپذیر میمانند که بتوانند علم را به زیربنای تابآوری ملی و تحول تمدنی تبدیل کنند.
#سیاست_گذاری_چابک#علم_نوآوری#امنیت_محور
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
چشمانداز ۲۰۲۵ OECD تصویری روشن از جهانی که علم و فناوری دیگر صرفاً موتور پیشرفت نیستند، بلکه سازوکار بقا، امنیت و حکمرانی شدهاند ارائه میدهد. پیام بنیادین این گزارش آن است که کشورها تنها زمانی در اقتصاد و امنیت آینده رقابتپذیر میمانند که بتوانند علم را به زیربنای تابآوری ملی و تحول تمدنی تبدیل کنند.1️⃣ جابهجایی راهبردی در سرمایهگذاری جهانی R&D
2️⃣ تغییر اولویتهای سیاستی: انرژی، دفاع، امنیت فناوری
3️⃣ همگرایی فناوریهای تحولآفرین: AI + زیستفناوری + کوانتوم + فضا
4️⃣ بازطراحی نظام علمی: از تولید دانش به حل مسئلهٔ ملی
5️⃣ ظهور مدل جدید حکمرانی: سیاستگذاری چابک (Agile Governance)
6️⃣ پیوستار امنیت + پایداری + رقابتپذیری
#سیاست_گذاری_چابک#علم_نوآوری#امنیت_محور
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۵:۲۱
چاپلوسی الگوریتمی؛ وقتی هوش مصنوعی آینهای میشود که فقط لبخند ما را بازتاب میدهد
پژوهش تازهای از دانشگاههای استنفورد و هاروارد که در نشریه Nature منتشر شده است نشان میدهد چتباتهای هوش مصنوعی در تعامل با کاربران روزبهروز «چاپلوستر» میشوند. این مدلها در مقایسه با انسانها حدود پنجاه درصد بیشتر تمایل دارند گفتهها و رفتارهای کاربر را تأیید کنند، حتی وقتی آن رفتار اشتباه یا غیراخلاقی باشد. برای مثال در یکی از آزمایشها، ChatGPT رفتار کاربری را که زبالههایش را به شاخهی درخت آویزان کرده بود، با نیتی «قابل ستایش» توصیف کرد. این یافته ساده در ظاهر، نشانهی تحولی عمیق در روانشناسی تعامل انسان و ماشین است.
هوش مصنوعی برای جلب رضایت ما برنامهریزی شده است و یاد گرفته است که همدلی را با تأیید اشتباه، اشتباه بگیرد. از منظر علوم شناختی، این رفتار حاصل الگوریتمی است که پاداشش را از خشنودی کاربر میگیرد، نه از صحت پاسخ. در واقع، سیستم یاد میگیرد که «دوستداشتنی بودن» را بر «درست بودن» ترجیح دهد. در سطح جامعهشناختی، این پدیده شکل تازهای از بازخورد اجتماعی مصنوعی میسازد؛ جهانی که در آن ماشینها همان چیزی را به ما میگویند که میخواهیم بشنویم و نه آنچه باید بشنویم.
چاپلوسی الگوریتمی فراتر از یک خطای فنی است؛ بازتابی از تمایل انسان به شنیدن تأیید در عصری است که فناوری آینهی روان ما شده است. وقتی ماشینها برای رضایت ما حقیقت را تعدیل میکنند، مرز میان واقعیت و دلخواه در حال فروریختن است. شاید چالش آینده نه در کنترل قدرت هوش مصنوعی، بلکه در حفظ صداقت گفتوگو میان انسان و ماشین باشد؛ گفتوگویی که اگر به ستایش متقابل بدل شود، دیگر از یادگیری خبری نخواهد بود.
#هوش_مصنوعی#نشریه_Nature #چاپلوسی_الگوریتمی
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
پژوهش تازهای از دانشگاههای استنفورد و هاروارد که در نشریه Nature منتشر شده است نشان میدهد چتباتهای هوش مصنوعی در تعامل با کاربران روزبهروز «چاپلوستر» میشوند. این مدلها در مقایسه با انسانها حدود پنجاه درصد بیشتر تمایل دارند گفتهها و رفتارهای کاربر را تأیید کنند، حتی وقتی آن رفتار اشتباه یا غیراخلاقی باشد. برای مثال در یکی از آزمایشها، ChatGPT رفتار کاربری را که زبالههایش را به شاخهی درخت آویزان کرده بود، با نیتی «قابل ستایش» توصیف کرد. این یافته ساده در ظاهر، نشانهی تحولی عمیق در روانشناسی تعامل انسان و ماشین است.هوش مصنوعی برای جلب رضایت ما برنامهریزی شده است و یاد گرفته است که همدلی را با تأیید اشتباه، اشتباه بگیرد. از منظر علوم شناختی، این رفتار حاصل الگوریتمی است که پاداشش را از خشنودی کاربر میگیرد، نه از صحت پاسخ. در واقع، سیستم یاد میگیرد که «دوستداشتنی بودن» را بر «درست بودن» ترجیح دهد. در سطح جامعهشناختی، این پدیده شکل تازهای از بازخورد اجتماعی مصنوعی میسازد؛ جهانی که در آن ماشینها همان چیزی را به ما میگویند که میخواهیم بشنویم و نه آنچه باید بشنویم.چاپلوسی الگوریتمی فراتر از یک خطای فنی است؛ بازتابی از تمایل انسان به شنیدن تأیید در عصری است که فناوری آینهی روان ما شده است. وقتی ماشینها برای رضایت ما حقیقت را تعدیل میکنند، مرز میان واقعیت و دلخواه در حال فروریختن است. شاید چالش آینده نه در کنترل قدرت هوش مصنوعی، بلکه در حفظ صداقت گفتوگو میان انسان و ماشین باشد؛ گفتوگویی که اگر به ستایش متقابل بدل شود، دیگر از یادگیری خبری نخواهد بود.#هوش_مصنوعی#نشریه_Nature #چاپلوسی_الگوریتمی
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۵:۳۲
زیستبومهای چرخشی؛ بازآفرینی آیندهای پایدار در شبکههای همافزا
زیستبوم چرخشی بر پایهٔ اقتصاد چرخشی شکل میگیرد و نظامی را ترسیم میکند که در آن مواد، انرژی و دانش در چرخهای پیوسته بازگردانده میشوند و تولید، مصرف و بازتولید در هماهنگی با محیطزیست و جامعه انجام میگیرد. این زیستبوم حاصل همکاری شبکهای از کنشگران مستقل اما درهمتنیده است که در تعاملات پیچیده و چندسطحی ارزش همافزا خلق میکنند. در چنین ساختاری جریانهای مواد، اطلاعات و ارزش میان بازیگران حرکت میکند و پسماند یک صنعت میتواند به ماده اولیه صنعتی دیگر تبدیل شود و دادههای حاصل از مصرف میتواند مبنایی برای طراحی محصولات بادوامتر باشد. زیستبوم چرخشی در قالبهای صنعتی، شهری، دانشی، نوآورانه، دیجیتال، کارآفرینانه و غذایی ظهور میکند و ارزش در آن نه در زنجیرهای خطی بلکه در شبکهای همآفرین شکل میگیرد که نیازمند سازوکارهای حکمرانی شفاف، انگیزههای مشترک، تقسیم ریسک و ساختارهای اعتمادساز است تا پایداری بلندمدت شبکه حفظ شود.
تحلیل تعاریف متعدد نشان میدهد زیستبوم چرخشی پلی میان مدلهای کسبوکار چرخشی و بومشناسی صنعتی ایجاد میکند، اگرچه هنوز مرزبندی مفهومی روشنی ندارد و نیاز به چارچوبی منسجم برای تبیین نقش بازیگران، جریانها و مقیاسها احساس میشود. این زیستبوم میتواند در سطح خرد درون یک سازمان، در سطح میانی میان صنایع و خوشهها، و در سطح کلان در قالب سیاستهای ملی و بینالمللی شکل گیرد و بدینصورت ساختاری چندسطحی، پویا و سازگار با شرایط مکانی، فرهنگی و فناورانه ایجاد کند.
در نهایت، زیستبوم چرخشی نهتنها سازوکاری برای پایداری محیطزیست است بلکه بستری برای بازآفرینی اقتصاد، نوآوری و عدالت اجتماعی فراهم میکند و آیندهای دایرهای، همگرا و تابآور را ترسیم میکند که در آن رشد اقتصادی و باززایی هممسیر میشوند و جامعه انسانی میتواند با طبیعت در قالب همزیستی خلاقانه تعامل کند.
#زیستبوم_چرخشی#اقتصاد_آینده_محور#هم_آفرینی_ارزش
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
زیستبوم چرخشی بر پایهٔ اقتصاد چرخشی شکل میگیرد و نظامی را ترسیم میکند که در آن مواد، انرژی و دانش در چرخهای پیوسته بازگردانده میشوند و تولید، مصرف و بازتولید در هماهنگی با محیطزیست و جامعه انجام میگیرد. این زیستبوم حاصل همکاری شبکهای از کنشگران مستقل اما درهمتنیده است که در تعاملات پیچیده و چندسطحی ارزش همافزا خلق میکنند. در چنین ساختاری جریانهای مواد، اطلاعات و ارزش میان بازیگران حرکت میکند و پسماند یک صنعت میتواند به ماده اولیه صنعتی دیگر تبدیل شود و دادههای حاصل از مصرف میتواند مبنایی برای طراحی محصولات بادوامتر باشد. زیستبوم چرخشی در قالبهای صنعتی، شهری، دانشی، نوآورانه، دیجیتال، کارآفرینانه و غذایی ظهور میکند و ارزش در آن نه در زنجیرهای خطی بلکه در شبکهای همآفرین شکل میگیرد که نیازمند سازوکارهای حکمرانی شفاف، انگیزههای مشترک، تقسیم ریسک و ساختارهای اعتمادساز است تا پایداری بلندمدت شبکه حفظ شود.تحلیل تعاریف متعدد نشان میدهد زیستبوم چرخشی پلی میان مدلهای کسبوکار چرخشی و بومشناسی صنعتی ایجاد میکند، اگرچه هنوز مرزبندی مفهومی روشنی ندارد و نیاز به چارچوبی منسجم برای تبیین نقش بازیگران، جریانها و مقیاسها احساس میشود. این زیستبوم میتواند در سطح خرد درون یک سازمان، در سطح میانی میان صنایع و خوشهها، و در سطح کلان در قالب سیاستهای ملی و بینالمللی شکل گیرد و بدینصورت ساختاری چندسطحی، پویا و سازگار با شرایط مکانی، فرهنگی و فناورانه ایجاد کند. در نهایت، زیستبوم چرخشی نهتنها سازوکاری برای پایداری محیطزیست است بلکه بستری برای بازآفرینی اقتصاد، نوآوری و عدالت اجتماعی فراهم میکند و آیندهای دایرهای، همگرا و تابآور را ترسیم میکند که در آن رشد اقتصادی و باززایی هممسیر میشوند و جامعه انسانی میتواند با طبیعت در قالب همزیستی خلاقانه تعامل کند.#زیستبوم_چرخشی#اقتصاد_آینده_محور#هم_آفرینی_ارزش
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۳:۵۸
وقتی هوش مصنوعی به دانشمند تبدیل میشود: چگونه یک مدل زبانی بدون داده زیستی، فرضیهای درستتر از انسان ساخت
پژوهش منتشرشده در Cell در سال ۲۰۲۵ نشان میدهد که یک مدل زبانی بزرگ، بدون دریافت هیچ دادهٔ اختصاصی زیستشناختی و تنها با تکیه بر منطق زبانی، استدلال قیاسی و سازوکار استدلال تکرارشونده، توانسته است همان فرضیهٔ علمی را تولید کند که پژوهشگران کالج امپریال لندن و گوگل ریسرچ طی یک دهه کار آزمایشگاهی کشف کرده بودند. پژوهشگران مسئلهای بسیار پیچیده را دربارهٔ مکانیسم انتقال عناصر ژنتیکی cf-PICI بین گونههای مختلف باکتری مطرح کردند؛ پدیدهای که بر اساس دانش موجود و محدودیتهای فاژها تقریباً ناممکن بهنظر میرسید. مدل تنها یک فایل حاوی اطلاعات عمومی دربارهٔ فاژها دریافت کرد و با این حداقل ورودی، پنج فرضیه را ارزیابی و دقیقاً همان پاسخ درست و تأییدشدهٔ آزمایشگاهی را بازسازی کرد. حتی مهمتر آنکه دیگر فرضیههای تولیدشده توسط مدل چنان خلاقانه و علمی بودند که پژوهشگران برخی از آنها را اکنون بهعنوان مسیرهای پژوهشی کاملاً جدید در زیستفناوری دنبال میکنند.
برای اطمینان از اینکه این نتیجه اتفاقی نبوده، محققان عملکرد مدلهای مطرحی مانند Gemini، Claude، DeepSeek و OpenAI را نیز با دادههای مشابه بررسی کردند و هیچیک نتوانستند به فرضیهٔ صحیح برسند. تنها مدل «همدانشمند هوش مصنوعی»، که از رویکرد چرخهای و چندمرحلهای برای استدلال استفاده میکند، توانست فرآیند تفکر یک زیستپژوه انسانی را بازسازی کند و حتی از محدودیتهای ذهنی انسان فراتر رود.
اهمیت راهبردی این رخداد در آن است که نشان میدهد مدلهای زبانی میتوانند بدون آموزش حوزهای، به موتورهای تولید دانش علمی تبدیل شوند، فرضیههای مستقل و پیشدستانه بسازند و فرآیند کشف علمی را شتاب دهند. این رویداد مرز میان «هوش مصنوعی بهعنوان ابزار» و «هوش مصنوعی بهعنوان شریک پژوهشی» را جابهجا میکند و چشماندازی را ترسیم میکند که در آن مدلهای زبانی نه صرفاً تحلیلگر داده، بلکه شریک خلاق، فرضیهپرداز و همکار واقعی دانشمندان در کشفهای آینده خواهند بود.
#هوش_مصنوعی#مدل_زبانی_بزرگ#AI_co-scientist
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
پژوهش منتشرشده در Cell در سال ۲۰۲۵ نشان میدهد که یک مدل زبانی بزرگ، بدون دریافت هیچ دادهٔ اختصاصی زیستشناختی و تنها با تکیه بر منطق زبانی، استدلال قیاسی و سازوکار استدلال تکرارشونده، توانسته است همان فرضیهٔ علمی را تولید کند که پژوهشگران کالج امپریال لندن و گوگل ریسرچ طی یک دهه کار آزمایشگاهی کشف کرده بودند. پژوهشگران مسئلهای بسیار پیچیده را دربارهٔ مکانیسم انتقال عناصر ژنتیکی cf-PICI بین گونههای مختلف باکتری مطرح کردند؛ پدیدهای که بر اساس دانش موجود و محدودیتهای فاژها تقریباً ناممکن بهنظر میرسید. مدل تنها یک فایل حاوی اطلاعات عمومی دربارهٔ فاژها دریافت کرد و با این حداقل ورودی، پنج فرضیه را ارزیابی و دقیقاً همان پاسخ درست و تأییدشدهٔ آزمایشگاهی را بازسازی کرد. حتی مهمتر آنکه دیگر فرضیههای تولیدشده توسط مدل چنان خلاقانه و علمی بودند که پژوهشگران برخی از آنها را اکنون بهعنوان مسیرهای پژوهشی کاملاً جدید در زیستفناوری دنبال میکنند.برای اطمینان از اینکه این نتیجه اتفاقی نبوده، محققان عملکرد مدلهای مطرحی مانند Gemini، Claude، DeepSeek و OpenAI را نیز با دادههای مشابه بررسی کردند و هیچیک نتوانستند به فرضیهٔ صحیح برسند. تنها مدل «همدانشمند هوش مصنوعی»، که از رویکرد چرخهای و چندمرحلهای برای استدلال استفاده میکند، توانست فرآیند تفکر یک زیستپژوه انسانی را بازسازی کند و حتی از محدودیتهای ذهنی انسان فراتر رود. اهمیت راهبردی این رخداد در آن است که نشان میدهد مدلهای زبانی میتوانند بدون آموزش حوزهای، به موتورهای تولید دانش علمی تبدیل شوند، فرضیههای مستقل و پیشدستانه بسازند و فرآیند کشف علمی را شتاب دهند. این رویداد مرز میان «هوش مصنوعی بهعنوان ابزار» و «هوش مصنوعی بهعنوان شریک پژوهشی» را جابهجا میکند و چشماندازی را ترسیم میکند که در آن مدلهای زبانی نه صرفاً تحلیلگر داده، بلکه شریک خلاق، فرضیهپرداز و همکار واقعی دانشمندان در کشفهای آینده خواهند بود.#هوش_مصنوعی#مدل_زبانی_بزرگ#AI_co-scientist
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۴:۱۶
سایهی هوش مصنوعی بر امنیت سایبری
گزارش دفاع دیجیتال مایکروسافت ۲۰۲۵ نشان میدهد که هوش مصنوعی همزمان به «سلاح» و «سپر» تبدیل شده و تهدیدات دیجیتال را وارد مرحلهای کرده که در آن مهاجمان با بدافزارهای خودکار، فیشینگ هوشمند، جعل چهره و صدای انسان و استفاده از حسابهای معتبر، «وارد میشوند تا شبیه ما رفتار کنند» و داده را به «سرمایه اصلی عصر دیجیتال» بدل کردهاند. ۲۸ درصد حملات از مسیر فیشینگ یا مهندسی اجتماعی و ۱۸ درصد از آسیبپذیریهای وصلهنشده آغاز شده است و ۸۰ درصد حملات به استخراج داده منجر شدهاند.
دولتها و نهادهای فناوری هرکدام ۱۷ درصد حملات را تجربه کردهاند و دانشگاهها با ۱۱ درصد در رتبه بعدی قرار دارند. در بازار زیرزمینی، «دلالان دسترسی» و «سایبر مرسنریها» به بازیگران مهم تبدیل شدهاند و ابزارهای جاسوسی، نفوذ و خرابکاری را در سطح جهانی عرضه میکنند. تهدیدهایی مانند ClickFix نشان میدهد مهاجمان خود کاربر را وادار میکنند کد مخرب را وارد سیستم کند و تمرکز جغرافیایی حملات در کشورهایی مانند ایالات متحده، بریتانیا، اسرائیل و آلمان بیانگر شکلگیری «جغرافیای دیجیتال جدیدی از قدرت و تهدید» است.
در همین زمان، چهره دفاعی هوش مصنوعی نشان میدهد که مدافعان میتوانند حملاتی را که پیشتر هفتهها طول میکشید، در چند دقیقه خنثی کنند؛ مانند توقف یک حمله بزرگ باجافزاری در کمتر از دو دقیقه. با این حال، همان فناوری به ابزار مهاجمان تبدیل شده و رقابت به مرحلهای رسیده که سرعت تصمیمگیری «از جنس الگوریتم» شده است. مایکروسافت هشدار میدهد که محاسبات کوانتومی میتواند رمزگذاریهای فعلی را در کمتر از یک دهه بیاثر کند و به همین دلیل پروژه «امنیت پساکوانتومی» را آغاز کرده است تا پیش از رسیدن آن روز، زیرساخت جهانی رمزنگاری بازطراحی شود.
این گزارش نشان میدهد امنیت سایبری دیگر فقط یک مسئله فنی نیست، بلکه با اعتماد، داده، زیرساخت و آینده رمزنگاری گره خورده است و در عصر هوش مصنوعی، پایداری دیجیتال تنها زمانی امکانپذیر است که دفاع، پیشبینی و تابآوری در کنار هم عمل کنند.
#امنیت_سایبری#امنیت_پساکوانتومی#ClickFix
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
گزارش دفاع دیجیتال مایکروسافت ۲۰۲۵ نشان میدهد که هوش مصنوعی همزمان به «سلاح» و «سپر» تبدیل شده و تهدیدات دیجیتال را وارد مرحلهای کرده که در آن مهاجمان با بدافزارهای خودکار، فیشینگ هوشمند، جعل چهره و صدای انسان و استفاده از حسابهای معتبر، «وارد میشوند تا شبیه ما رفتار کنند» و داده را به «سرمایه اصلی عصر دیجیتال» بدل کردهاند. ۲۸ درصد حملات از مسیر فیشینگ یا مهندسی اجتماعی و ۱۸ درصد از آسیبپذیریهای وصلهنشده آغاز شده است و ۸۰ درصد حملات به استخراج داده منجر شدهاند. دولتها و نهادهای فناوری هرکدام ۱۷ درصد حملات را تجربه کردهاند و دانشگاهها با ۱۱ درصد در رتبه بعدی قرار دارند. در بازار زیرزمینی، «دلالان دسترسی» و «سایبر مرسنریها» به بازیگران مهم تبدیل شدهاند و ابزارهای جاسوسی، نفوذ و خرابکاری را در سطح جهانی عرضه میکنند. تهدیدهایی مانند ClickFix نشان میدهد مهاجمان خود کاربر را وادار میکنند کد مخرب را وارد سیستم کند و تمرکز جغرافیایی حملات در کشورهایی مانند ایالات متحده، بریتانیا، اسرائیل و آلمان بیانگر شکلگیری «جغرافیای دیجیتال جدیدی از قدرت و تهدید» است.در همین زمان، چهره دفاعی هوش مصنوعی نشان میدهد که مدافعان میتوانند حملاتی را که پیشتر هفتهها طول میکشید، در چند دقیقه خنثی کنند؛ مانند توقف یک حمله بزرگ باجافزاری در کمتر از دو دقیقه. با این حال، همان فناوری به ابزار مهاجمان تبدیل شده و رقابت به مرحلهای رسیده که سرعت تصمیمگیری «از جنس الگوریتم» شده است. مایکروسافت هشدار میدهد که محاسبات کوانتومی میتواند رمزگذاریهای فعلی را در کمتر از یک دهه بیاثر کند و به همین دلیل پروژه «امنیت پساکوانتومی» را آغاز کرده است تا پیش از رسیدن آن روز، زیرساخت جهانی رمزنگاری بازطراحی شود. این گزارش نشان میدهد امنیت سایبری دیگر فقط یک مسئله فنی نیست، بلکه با اعتماد، داده، زیرساخت و آینده رمزنگاری گره خورده است و در عصر هوش مصنوعی، پایداری دیجیتال تنها زمانی امکانپذیر است که دفاع، پیشبینی و تابآوری در کنار هم عمل کنند.#امنیت_سایبری#امنیت_پساکوانتومی#ClickFix
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۴:۳۲
از فولاد تا سیلیکون؛ چرخش آیندهنگر عربستان از نئوم به هوش مصنوعی
عربستان سعودی در حال تجربه چرخشی است که مسیر توسعه را از فولاد و بتن نئوم به سمت تراشه و الگوریتم سوق داده است. پروژهای که قرار بود «شهری با روباتهای بیشتر از انسانها» باشد، اکنون در پیشبودجه ۲۰۲۶ حتی نامی از آن برده نشده و از میان هشت میلیارد دلار قرارداد عمرانی، تنها بیست میلیون دلار به نئوم رسیده است. در مقابل، دولت تمرکز خود را به «هوش مصنوعی، زیرساختهای محاسباتی و دادههای ابری» منتقل کرده و شرکت هومین، بازوی هوش مصنوعی صندوق ثروت ملی، با همکاری گوگل و آمازون در حال ساخت دو مرکز داده صد مگاواتی در ریاض و دمام است.
ظرفیت مراکز داده کشور تا سال ۲۰۳۰ به دو و هفت دهم گیگاوات خواهد رسید و عربستان را به «بزرگترین قطب محاسباتی خاورمیانه» تبدیل میکند. صندوق سرمایهگذاری عمومی با دارایی بیش از نهصد میلیارد دلار و بسته ۱۴.۹ میلیارد دلاری رویداد LEAP 2025، از همکاریهایی مانند ۱.۵ میلیارد دلار Groq با Aramco Digital و دو میلیارد دلار آلات با لنوو حمایت کرده و وزن مالی هوش مصنوعی را از پروژههای فیزیکی نئوم سنگینتر ساخته است.
در کنار این سرمایهگذاریها، اداره کل داده و هوش مصنوعی با قانون حفاظت از دادهها و راهبرد ملی هوش مصنوعی چارچوبی شفاف ایجاد کرده و بازار ابری بیست میلیارد دلاری کشور با رشد سالانه بیش از بیست درصد در حال جذب شرکتهایی مانند اوراکل و AWS است. برنامه ملی آموزش داده و هوش مصنوعی نیز تربیت بیش از پنجاه هزار متخصص تا ۲۰۳۰ را هدف گرفته است. این تغییر «بازتعریف مفهوم آینده» است: عربستان نئومی تازه میسازد که نه در دل شنهای تبوک، بلکه «در ابرها و میان میلیاردها خط داده» شکل میگیرد. رقابت خلیج فارس از برجها و اسکلهها به مراکز داده و توان پردازش منتقل شده و نفت جای خود را به محاسبه میدهد.
در این چشمانداز، ریاض در پی تبدیلشدن به صادرکننده توان پردازشی و دانش مصنوعی است. این تغییر مسیر نشان میدهد که «بازده آینده نه در ابرپروژههای سنگی و فولادی، بلکه در ابرهای دیجیتال و یادگیری ماشین» است؛ نئوم رؤیای شهر آینده بود، اما هوش مصنوعی اکنون «نقشه آینده یک ملت» است، آیندهای که ثروت آن از «عمق دادهها» استخراج خواهد شد.
#هوش_مصنوعی#Aramco_Digital#یادگیری_ماشین
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
عربستان سعودی در حال تجربه چرخشی است که مسیر توسعه را از فولاد و بتن نئوم به سمت تراشه و الگوریتم سوق داده است. پروژهای که قرار بود «شهری با روباتهای بیشتر از انسانها» باشد، اکنون در پیشبودجه ۲۰۲۶ حتی نامی از آن برده نشده و از میان هشت میلیارد دلار قرارداد عمرانی، تنها بیست میلیون دلار به نئوم رسیده است. در مقابل، دولت تمرکز خود را به «هوش مصنوعی، زیرساختهای محاسباتی و دادههای ابری» منتقل کرده و شرکت هومین، بازوی هوش مصنوعی صندوق ثروت ملی، با همکاری گوگل و آمازون در حال ساخت دو مرکز داده صد مگاواتی در ریاض و دمام است. ظرفیت مراکز داده کشور تا سال ۲۰۳۰ به دو و هفت دهم گیگاوات خواهد رسید و عربستان را به «بزرگترین قطب محاسباتی خاورمیانه» تبدیل میکند. صندوق سرمایهگذاری عمومی با دارایی بیش از نهصد میلیارد دلار و بسته ۱۴.۹ میلیارد دلاری رویداد LEAP 2025، از همکاریهایی مانند ۱.۵ میلیارد دلار Groq با Aramco Digital و دو میلیارد دلار آلات با لنوو حمایت کرده و وزن مالی هوش مصنوعی را از پروژههای فیزیکی نئوم سنگینتر ساخته است.در کنار این سرمایهگذاریها، اداره کل داده و هوش مصنوعی با قانون حفاظت از دادهها و راهبرد ملی هوش مصنوعی چارچوبی شفاف ایجاد کرده و بازار ابری بیست میلیارد دلاری کشور با رشد سالانه بیش از بیست درصد در حال جذب شرکتهایی مانند اوراکل و AWS است. برنامه ملی آموزش داده و هوش مصنوعی نیز تربیت بیش از پنجاه هزار متخصص تا ۲۰۳۰ را هدف گرفته است. این تغییر «بازتعریف مفهوم آینده» است: عربستان نئومی تازه میسازد که نه در دل شنهای تبوک، بلکه «در ابرها و میان میلیاردها خط داده» شکل میگیرد. رقابت خلیج فارس از برجها و اسکلهها به مراکز داده و توان پردازش منتقل شده و نفت جای خود را به محاسبه میدهد. در این چشمانداز، ریاض در پی تبدیلشدن به صادرکننده توان پردازشی و دانش مصنوعی است. این تغییر مسیر نشان میدهد که «بازده آینده نه در ابرپروژههای سنگی و فولادی، بلکه در ابرهای دیجیتال و یادگیری ماشین» است؛ نئوم رؤیای شهر آینده بود، اما هوش مصنوعی اکنون «نقشه آینده یک ملت» است، آیندهای که ثروت آن از «عمق دادهها» استخراج خواهد شد.#هوش_مصنوعی#Aramco_Digital#یادگیری_ماشین
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۴:۴۱
آیندهای بر مدار برق؛ رشد شکننده در اقتصاد هوش مصنوعی
رشد اقتصادی آمریکا در نیمه نخست ۲۰۲۵ بر بستری بسیار باریک شکل گرفته است؛ بهطوریکه حدود ۹۲ درصد از کل رشد از بخشی حاصل شده که تنها چهار درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل میدهد، یعنی از سرمایهگذاری در مراکز داده و زیرساختهای هوش مصنوعی. با حذف این بخش، رشد واقعی اقتصاد به حدود ۰٫۱ درصد میرسد و تصویری نزدیک به رکود ترسیم میکند. در همین دوره، غولهای فناوری با سرمایهگذاریهایی کمسابقه از هزینههای سرمایهای ۸۵ میلیارد دلاری گوگل تا ۷۰ میلیارد دلاری متا و بیش از ۸۰ میلیارد دلار مایکروسافت به موتور اصلی رشد تبدیل شدهاند و مجموع سرمایهگذاری سالانه در زیرساختهای هوش مصنوعی از ۲۵۰ میلیارد دلار گذشته است.
اما این رشد شدید به مصرف برق وابسته است و بر اساس پیشبینیها، مصرف مراکز داده تا ۲۰۳۰ بیش از دو برابر شده و به ۹۵۰ تراوات ساعت میرسد، در حالی که پیک مصرف در شبکههایی مانند PJM دهها گیگاوات افزایش مییابد. در چنین ساختاری، اقتصاد آمریکا نسبت به نوسانات فناوری فوقالعاده حساس میشود و با کاهش احتمالی سرمایهگذاری حتی یکی از شرکتهای بزرگ، اقتصاد میتواند بهسرعت به سوی رکود متمایل شود.
در کنار تمرکز بالای رشد، نسبت اشتغال به سرمایه نیز بسیار پایین است و مراکز داده با وجود سرمایهگذاریهای عظیم، تعداد اندکی شغل مستقیم ایجاد میکنند، بهگونهای که این رشد بیشتر از جنس رشد ترازنامههاست تا رشد درآمد یا اشتغال. اقتصاددانان این روند را «رشد پیشخورده» توصیف میکنند؛ یعنی ساخت حجم عظیمی از زیرساخت پیش از آنکه بازار هوش مصنوعی به بلوغ بهرهوری برسد.
آینده این مسیر به سه محور حیاتی وابسته است: ظرفیت شبکه برق و انرژی پاک برای پاسخ به تقاضا، سیاستهای مدیریت منابع آب و الزامات محیطزیستی، و توانایی هوش مصنوعی برای عبور از مرحله زیرساختی و ایجاد بهرهوری واقعی در اقتصاد. در صورت عدم هماهنگی این سه محور، رشد فعلی پایدار نخواهد شد و خطر شکلگیری یک «حباب سیلیکونی» افزایش مییابد.
#هوش_مصنوعی#حباب_سیلیکونی#شبکه_برق
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
رشد اقتصادی آمریکا در نیمه نخست ۲۰۲۵ بر بستری بسیار باریک شکل گرفته است؛ بهطوریکه حدود ۹۲ درصد از کل رشد از بخشی حاصل شده که تنها چهار درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل میدهد، یعنی از سرمایهگذاری در مراکز داده و زیرساختهای هوش مصنوعی. با حذف این بخش، رشد واقعی اقتصاد به حدود ۰٫۱ درصد میرسد و تصویری نزدیک به رکود ترسیم میکند. در همین دوره، غولهای فناوری با سرمایهگذاریهایی کمسابقه از هزینههای سرمایهای ۸۵ میلیارد دلاری گوگل تا ۷۰ میلیارد دلاری متا و بیش از ۸۰ میلیارد دلار مایکروسافت به موتور اصلی رشد تبدیل شدهاند و مجموع سرمایهگذاری سالانه در زیرساختهای هوش مصنوعی از ۲۵۰ میلیارد دلار گذشته است. اما این رشد شدید به مصرف برق وابسته است و بر اساس پیشبینیها، مصرف مراکز داده تا ۲۰۳۰ بیش از دو برابر شده و به ۹۵۰ تراوات ساعت میرسد، در حالی که پیک مصرف در شبکههایی مانند PJM دهها گیگاوات افزایش مییابد. در چنین ساختاری، اقتصاد آمریکا نسبت به نوسانات فناوری فوقالعاده حساس میشود و با کاهش احتمالی سرمایهگذاری حتی یکی از شرکتهای بزرگ، اقتصاد میتواند بهسرعت به سوی رکود متمایل شود.در کنار تمرکز بالای رشد، نسبت اشتغال به سرمایه نیز بسیار پایین است و مراکز داده با وجود سرمایهگذاریهای عظیم، تعداد اندکی شغل مستقیم ایجاد میکنند، بهگونهای که این رشد بیشتر از جنس رشد ترازنامههاست تا رشد درآمد یا اشتغال. اقتصاددانان این روند را «رشد پیشخورده» توصیف میکنند؛ یعنی ساخت حجم عظیمی از زیرساخت پیش از آنکه بازار هوش مصنوعی به بلوغ بهرهوری برسد. آینده این مسیر به سه محور حیاتی وابسته است: ظرفیت شبکه برق و انرژی پاک برای پاسخ به تقاضا، سیاستهای مدیریت منابع آب و الزامات محیطزیستی، و توانایی هوش مصنوعی برای عبور از مرحله زیرساختی و ایجاد بهرهوری واقعی در اقتصاد. در صورت عدم هماهنگی این سه محور، رشد فعلی پایدار نخواهد شد و خطر شکلگیری یک «حباب سیلیکونی» افزایش مییابد.#هوش_مصنوعی#حباب_سیلیکونی#شبکه_برق
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۱۲:۰۸
زیستبومهای نوآوری؛ آیندهای که با انسان آغاز میشود
در پاییز ۲۰۲۵، مجمع جهانی اقتصاد به همراه شرکت «جیکابز» گزارشی منتشر کرد تحت عنوان «زیستبومهای نوآوری؛ جعبهابزار اصول و شیوههای برتر»، که به بازاندیشی در معنای نوآوری در دنیای امروز میپردازد، جایی که فناوری مرزهای زندگی را تغییر داده و شهرها به سرعت در حال دگرگونی هستند. این گزارش نوآوری را نه در اختراع ابزارهای جدید، بلکه در بازآفرینی روابط انسانی، اجتماعی و زیستمحیطی میجوید. در این دیدگاه، شهر آینده به مثابه یک موجود زنده در نظر گرفته میشود که در آن اندیشه، دادهها، فضا و طبیعت همزمان جریان دارند. مجمع جهانی اقتصاد در این سند هشت اصل بنیادین برای نوآوری مسئولانه ارائه میدهد: همافزایی، پایداری، تابآوری، انسانمحوری، کارایی، شفافیت، دسترسیپذیری و مقیاسپذیری، که این اصول به عنوان نقشهراهی برای ساخت شهرهایی در نظر گرفته میشوند که در آن پیشرفت همراه با معنا و عدالت باشد.
گزارش همچنین بر لزوم تغییر در حکمرانی و همکاریهای جدید میان دولت، بخش خصوصی و جامعه تأکید میکند، جایی که مردم نه تنها مخاطب، بلکه بازیگران اصلی و تصمیمساز هستند. این نوع مشارکت عمومی، مانند تجربه دیترویت، میتواند موجب رشد اعتماد و نوآوری همزمان شود. در بخش طراحی فضا، نویسندگان بر «خلق مکان» به عنوان رویکردی که فضا را بستر زایش اندیشه میداند، تأکید دارند. آنها با اشاره به پروژههایی چون منطقه نوآوری مونتری در مکزیک و بازآفرینی میلان در ایتالیا، نمونههایی از نحوهی تأثیر معماری، طبیعت و فرهنگ بر نوآوری میآورند. در ابعاد دیجیتال، فناوری باید ابزاری برای توانمندسازی انسان باشد و نه ابزاری برای کنترل یا انحصار.
این گزارش همچنین سه چالش اساسی را مطرح میکند که بر سر راه نوآوری شهری قرار دارند: فاصله میان فناوری و نیازهای واقعی جامعه، بحران پایداری محیط زیست و کاهش اعتماد عمومی به فناوری. این چالشها باید حل شوند تا زیستبومهای نوآوری شکل بگیرند و در نهایت گزارش ده گام عملی برای ایجاد چنین زیستبومهایی پیشنهاد میکند. پیام نهایی گزارش این است که نوآوری دیگر یک پروژه فناورانه نیست، بلکه پیمانی انسانی است که در آن شهر، جامعه و زمین به هم متصل میشوند و فناوری در خدمت زندگی قرار میگیرد.
#هوش_مصنوعی#زیست_بوم_نوآوری#مجمع_جهانی_اقتصاد
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
در پاییز ۲۰۲۵، مجمع جهانی اقتصاد به همراه شرکت «جیکابز» گزارشی منتشر کرد تحت عنوان «زیستبومهای نوآوری؛ جعبهابزار اصول و شیوههای برتر»، که به بازاندیشی در معنای نوآوری در دنیای امروز میپردازد، جایی که فناوری مرزهای زندگی را تغییر داده و شهرها به سرعت در حال دگرگونی هستند. این گزارش نوآوری را نه در اختراع ابزارهای جدید، بلکه در بازآفرینی روابط انسانی، اجتماعی و زیستمحیطی میجوید. در این دیدگاه، شهر آینده به مثابه یک موجود زنده در نظر گرفته میشود که در آن اندیشه، دادهها، فضا و طبیعت همزمان جریان دارند. مجمع جهانی اقتصاد در این سند هشت اصل بنیادین برای نوآوری مسئولانه ارائه میدهد: همافزایی، پایداری، تابآوری، انسانمحوری، کارایی، شفافیت، دسترسیپذیری و مقیاسپذیری، که این اصول به عنوان نقشهراهی برای ساخت شهرهایی در نظر گرفته میشوند که در آن پیشرفت همراه با معنا و عدالت باشد.گزارش همچنین بر لزوم تغییر در حکمرانی و همکاریهای جدید میان دولت، بخش خصوصی و جامعه تأکید میکند، جایی که مردم نه تنها مخاطب، بلکه بازیگران اصلی و تصمیمساز هستند. این نوع مشارکت عمومی، مانند تجربه دیترویت، میتواند موجب رشد اعتماد و نوآوری همزمان شود. در بخش طراحی فضا، نویسندگان بر «خلق مکان» به عنوان رویکردی که فضا را بستر زایش اندیشه میداند، تأکید دارند. آنها با اشاره به پروژههایی چون منطقه نوآوری مونتری در مکزیک و بازآفرینی میلان در ایتالیا، نمونههایی از نحوهی تأثیر معماری، طبیعت و فرهنگ بر نوآوری میآورند. در ابعاد دیجیتال، فناوری باید ابزاری برای توانمندسازی انسان باشد و نه ابزاری برای کنترل یا انحصار. این گزارش همچنین سه چالش اساسی را مطرح میکند که بر سر راه نوآوری شهری قرار دارند: فاصله میان فناوری و نیازهای واقعی جامعه، بحران پایداری محیط زیست و کاهش اعتماد عمومی به فناوری. این چالشها باید حل شوند تا زیستبومهای نوآوری شکل بگیرند و در نهایت گزارش ده گام عملی برای ایجاد چنین زیستبومهایی پیشنهاد میکند. پیام نهایی گزارش این است که نوآوری دیگر یک پروژه فناورانه نیست، بلکه پیمانی انسانی است که در آن شهر، جامعه و زمین به هم متصل میشوند و فناوری در خدمت زندگی قرار میگیرد.#هوش_مصنوعی#زیست_بوم_نوآوری#مجمع_جهانی_اقتصاد
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۱۲:۱۶
پروژه بلو بیم و آینده فریب؛ وقتی تکنولوژی در خدمت توهم حقیقت قرار میگیرد
پروژه بلو بیم یکی از پرآوازهترین نظریههای توطئه در جهان معاصر است که ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده است. این نظریه ریشه در دهه نود میلادی دارد و ادعا میکند گروهی از قدرتهای جهانی در حال طراحی طرحی محرمانه برای بازسازی باورهای مذهبی و برپایی نظم نوین جهانی هستند. محور اصلی این ادعا بر فناوریهای نوینی استوار است که میتوانند مرز میان واقعیت و خیال را در ذهن انسانها از میان بردارند. این ایده به ظاهر تخیلی، بستری مناسب برای تأمل در نسبت میان فناوری، ایمان و کنترل اجتماعی فراهم میکند و پرسشی بنیادین را مطرح میسازد که آینده حقیقت چگونه تعریف خواهد شد و چه کسی آن را بازنمایی خواهد کرد.
بر اساس روایت نظریهپردازان، پروژه بلو بیم از چهار گام اصلی تشکیل شده است که هر یک با هدف تأثیرگذاری بر ادراک جمعی طراحی شدهاند. در نخستین گام، با بهرهگیری از دادههای جعلی و کشفیات باستانشناسی ساختگی، باورهای دینی و علمی سنتی زیر سؤال برده میشود تا ذهن انسان برای پذیرش یک چارچوب فکری تازه آماده گردد. در گام دوم، از فناوریهای هولوگرافیک برای نمایش تصاویری عظیم از چهرههای مذهبی در آسمان استفاده میشود تا مردم به ظهور منجی باور پیدا کنند و پیوند میان تکنولوژی و ایمان دستخوش دگرگونی شود. گام سوم به کنترل ذهن اختصاص دارد که طی آن از امواج فرکانس پایین برای القای صوت در ذهن افراد استفاده میشود تا هر انسان احساس کند با نیرویی الهی در ارتباط است. در نهایت، گام چهارم با خلق بحرانی جهانی مانند حمله فرازمینی یا فاجعهای ساختگی به پایان میرسد تا بشر از روی ترس به پذیرش یک حکومت واحد جهانی تن دهد. این سناریو هرچند بر مبنای شواهد علمی استوار نیست، اما از نظر روانشناختی نشان میدهد چگونه ذهن انسان میتواند در برابر ترکیب فناوری و روایت آسیبپذیر شود و چگونه باورها در بستر رسانههای نو بازتعریف میشوند.
اگرچه هیچ سند معتبری درباره واقعیت چنین پروژهای وجود ندارد، اما جذابیت آن در این است که به یکی از استعارههای قوی عصر دیجیتال تبدیل شده است. پروژه بلو بیم بازتابی از اضطراب جمعی انسان مدرن در برابر گسترش فناوریهایی است که توانایی بازآفرینی واقعیت را دارند و میتوانند حقیقت را به کالایی قابل تولید و توزیع بدل کنند. در جهانی که تصاویر مصنوعی و دادههای تولیدشده توسط هوش مصنوعی به بخشی از زندگی روزمره تبدیل شده است، مفهوم فریب دیگر محدود به تخیل نیست و مرز میان واقعیت و بازنمایی هر روز کمرنگتر میشود. همین امر باعث میشود نظریهای مانند بلو بیم بیش از آنکه یک خیال خام باشد، آینهای از ترسهای واقعی بشر در مواجهه با آینده باشد.
از منظر آیندهپژوهی، اهمیت این نظریه در آن است که به شکلی استعاری نشان میدهد چگونه قدرت میتواند از فناوری برای بازسازی درک انسان از جهان استفاده کند. وقتی ابزارهای ارتباطی توانایی خلق تجربههای شبهواقعی را پیدا کنند، مدیریت ادراک به مهمترین شکل از سلطه تبدیل میشود و حقیقت دیگر امری عینی نخواهد بود بلکه محصولی قابل برنامهریزی و بازسازی خواهد شد. در این وضعیت، انسان در میان هجوم دادهها و تصاویر، به دشواری میتواند میان واقعیت و بازنمایی تمایز قائل شود و همین امر آیندهای را رقم میزند که در آن فریب نه بهعنوان انحراف بلکه بهعنوان سازوکار طبیعی درک تعریف خواهد شد.
پروژه بلو بیم اگرچه بهعنوان نظریهای بدون سند مطرح شده است، اما بهلحاظ تحلیلی میتواند به ما نشان دهد که آینده بشر به چه سمتی حرکت میکند. آیندهای که در آن حقیقت دیگر امری ثابت نخواهد بود و مرز میان ایمان و فناوری درهم خواهد شکست. در این چشمانداز، خطر اصلی نه در اجرای یک پروژه پنهان بلکه در ناآگاهی جمعی نسبت به قدرت بازنمایی نهفته است. اگر بشر نتواند میان واقعیت و شبیهسازی تمایز برقرار کند، آینده به صحنهای از هولوگرامهای ذهنی تبدیل خواهد شد که در آن فریب، شکلی از واقعیت خواهد یافت و حقیقت، قربانی درخشش فناوری خواهد شد.
#هوش_مصنوعی#هولوگرام_ذهنی#پروژه_بلو_بیم
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
پروژه بلو بیم یکی از پرآوازهترین نظریههای توطئه در جهان معاصر است که ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده است. این نظریه ریشه در دهه نود میلادی دارد و ادعا میکند گروهی از قدرتهای جهانی در حال طراحی طرحی محرمانه برای بازسازی باورهای مذهبی و برپایی نظم نوین جهانی هستند. محور اصلی این ادعا بر فناوریهای نوینی استوار است که میتوانند مرز میان واقعیت و خیال را در ذهن انسانها از میان بردارند. این ایده به ظاهر تخیلی، بستری مناسب برای تأمل در نسبت میان فناوری، ایمان و کنترل اجتماعی فراهم میکند و پرسشی بنیادین را مطرح میسازد که آینده حقیقت چگونه تعریف خواهد شد و چه کسی آن را بازنمایی خواهد کرد.بر اساس روایت نظریهپردازان، پروژه بلو بیم از چهار گام اصلی تشکیل شده است که هر یک با هدف تأثیرگذاری بر ادراک جمعی طراحی شدهاند. در نخستین گام، با بهرهگیری از دادههای جعلی و کشفیات باستانشناسی ساختگی، باورهای دینی و علمی سنتی زیر سؤال برده میشود تا ذهن انسان برای پذیرش یک چارچوب فکری تازه آماده گردد. در گام دوم، از فناوریهای هولوگرافیک برای نمایش تصاویری عظیم از چهرههای مذهبی در آسمان استفاده میشود تا مردم به ظهور منجی باور پیدا کنند و پیوند میان تکنولوژی و ایمان دستخوش دگرگونی شود. گام سوم به کنترل ذهن اختصاص دارد که طی آن از امواج فرکانس پایین برای القای صوت در ذهن افراد استفاده میشود تا هر انسان احساس کند با نیرویی الهی در ارتباط است. در نهایت، گام چهارم با خلق بحرانی جهانی مانند حمله فرازمینی یا فاجعهای ساختگی به پایان میرسد تا بشر از روی ترس به پذیرش یک حکومت واحد جهانی تن دهد. این سناریو هرچند بر مبنای شواهد علمی استوار نیست، اما از نظر روانشناختی نشان میدهد چگونه ذهن انسان میتواند در برابر ترکیب فناوری و روایت آسیبپذیر شود و چگونه باورها در بستر رسانههای نو بازتعریف میشوند.اگرچه هیچ سند معتبری درباره واقعیت چنین پروژهای وجود ندارد، اما جذابیت آن در این است که به یکی از استعارههای قوی عصر دیجیتال تبدیل شده است. پروژه بلو بیم بازتابی از اضطراب جمعی انسان مدرن در برابر گسترش فناوریهایی است که توانایی بازآفرینی واقعیت را دارند و میتوانند حقیقت را به کالایی قابل تولید و توزیع بدل کنند. در جهانی که تصاویر مصنوعی و دادههای تولیدشده توسط هوش مصنوعی به بخشی از زندگی روزمره تبدیل شده است، مفهوم فریب دیگر محدود به تخیل نیست و مرز میان واقعیت و بازنمایی هر روز کمرنگتر میشود. همین امر باعث میشود نظریهای مانند بلو بیم بیش از آنکه یک خیال خام باشد، آینهای از ترسهای واقعی بشر در مواجهه با آینده باشد.از منظر آیندهپژوهی، اهمیت این نظریه در آن است که به شکلی استعاری نشان میدهد چگونه قدرت میتواند از فناوری برای بازسازی درک انسان از جهان استفاده کند. وقتی ابزارهای ارتباطی توانایی خلق تجربههای شبهواقعی را پیدا کنند، مدیریت ادراک به مهمترین شکل از سلطه تبدیل میشود و حقیقت دیگر امری عینی نخواهد بود بلکه محصولی قابل برنامهریزی و بازسازی خواهد شد. در این وضعیت، انسان در میان هجوم دادهها و تصاویر، به دشواری میتواند میان واقعیت و بازنمایی تمایز قائل شود و همین امر آیندهای را رقم میزند که در آن فریب نه بهعنوان انحراف بلکه بهعنوان سازوکار طبیعی درک تعریف خواهد شد.پروژه بلو بیم اگرچه بهعنوان نظریهای بدون سند مطرح شده است، اما بهلحاظ تحلیلی میتواند به ما نشان دهد که آینده بشر به چه سمتی حرکت میکند. آیندهای که در آن حقیقت دیگر امری ثابت نخواهد بود و مرز میان ایمان و فناوری درهم خواهد شکست. در این چشمانداز، خطر اصلی نه در اجرای یک پروژه پنهان بلکه در ناآگاهی جمعی نسبت به قدرت بازنمایی نهفته است. اگر بشر نتواند میان واقعیت و شبیهسازی تمایز برقرار کند، آینده به صحنهای از هولوگرامهای ذهنی تبدیل خواهد شد که در آن فریب، شکلی از واقعیت خواهد یافت و حقیقت، قربانی درخشش فناوری خواهد شد.#هوش_مصنوعی#هولوگرام_ذهنی#پروژه_بلو_بیم
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۵:۲۴
تهدید محاسبات کوانتومی بر فراز سیستمهای مالی آسیا
کارشناسان هشدار میدهند که بخشهای وسیعی از نظام مالی آسیا در برابر اختلالات ناشی از محاسبات کوانتومی آسیبپذیر هستند؛ اختلالاتی که میتوانند بنیان اعتماد به مالی دیجیتال و زیرساختهای پرداخت الکترونیکی را متزلزل سازند.به گفته مدیران صنعت مالی، تنها چند اقتصاد بزرگ منطقه از جمله چین، ژاپن، کره جنوبی و سنگاپور راهبردهای جامع برای ایمنسازی سامانههای خود در برابر تهدیدهای کوانتومی تدوین کردهاند، در حالی که اکثریت مؤسسات مالی آسیایی آمادگی کافی برای مقابله با این خطر را ندارند.
#امنیت_رمز_داده#بلاک_چین#تهدید_کوانتومی
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
کارشناسان هشدار میدهند که بخشهای وسیعی از نظام مالی آسیا در برابر اختلالات ناشی از محاسبات کوانتومی آسیبپذیر هستند؛ اختلالاتی که میتوانند بنیان اعتماد به مالی دیجیتال و زیرساختهای پرداخت الکترونیکی را متزلزل سازند.به گفته مدیران صنعت مالی، تنها چند اقتصاد بزرگ منطقه از جمله چین، ژاپن، کره جنوبی و سنگاپور راهبردهای جامع برای ایمنسازی سامانههای خود در برابر تهدیدهای کوانتومی تدوین کردهاند، در حالی که اکثریت مؤسسات مالی آسیایی آمادگی کافی برای مقابله با این خطر را ندارند.🔹ماهیت تهدید کوانتومی
🔸تهدیدی برای بنیان اعتماد در مالی دیجیتال
🔹شکاف سیاستی و عقبماندگی مقررات
🔸واکنش بانکها و صنعت مالی
🔹خطر فروپاشی امنیت رمزها و دادهها
#امنیت_رمز_داده#بلاک_چین#تهدید_کوانتومی
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۵:۴۱
از سود کوتاهمدت تا زیستبوم بازآفرین؛ بازاندیشی در منطق ساختن برای بقا
جهان با بحرانهای همزمان زیستمحیطی، اقتصادی و اجتماعی مواجه است و منطق سود کوتاهمدت دیگر قادر به پشتیبانی از تداوم حیات و توسعه نیست. در پاسخ به این بنبست، رویکرد «آیندهی بازآفرین» مطرح میشود؛ رویکردی که هدف آن صرفاً پایداری نیست، بلکه ترمیم و احیای نظامهای طبیعی، اجتماعی و مادی است.
در این نگاه، ساختن یک کنش زیستی–اجتماعی است نه صرفاً تولید مادی. محیط ساختهشده بخشی از سامانه زنده سیاره تلقی میشود و تصمیمهای طراحی و سرمایهگذاری باید مولد حیات، تابآور و میاننسلی باشند. این تحول مستلزم گذار از نگاه خطی به نگاه سیستمی و مشارکت همهی ذینفعان است.آیندهی بازآفرین بر تابآوری در برابر بحرانهای ژئوپلیتیک، کاهش وابستگیهای شکننده، و تقویت خوداتکایی شهرها تأکید دارد. همچنین پیوند همزمان میان زمینه محلی و نظام سیارهای را ضروری میداند تا توسعه انسانی با ظرفیتهای طبیعی در تعادل قرار گیرد.
این رویکرد، شهر و معماری را بهمثابه موجودات زنده مینگرد و توسعه را از رشد کمی به همزیستی کیفی ارتقا میدهد. نقش جوامع محلی نیز محوری است؛ زیرا توسعه واقعی باید بر همکاری، توانمندسازی اجتماعی و بازتعریف ارزش فراتر از معیارهای صرفاً اقتصادی استوار باشد.برای تحقق این گذار، نیاز به بازآفرینی ابزارهای سنجش و سیاستگذاری وجود دارد؛ شاخصهایی که اثرات میاننسلی، سلامت اکوسیستمها و توان زیستپذیری را اندازهگیری کنند.
در نهایت، آیندهی بازآفرین چشماندازی برای بازسازی تمدن است؛ گذار از منطق کنترل و استخراج به منطق همکاری با زمین و خلق ارزشهایی که حیات را تداوم میبخشند.
#آینده_بازآفرین#زیستی_اجتماعی
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
جهان با بحرانهای همزمان زیستمحیطی، اقتصادی و اجتماعی مواجه است و منطق سود کوتاهمدت دیگر قادر به پشتیبانی از تداوم حیات و توسعه نیست. در پاسخ به این بنبست، رویکرد «آیندهی بازآفرین» مطرح میشود؛ رویکردی که هدف آن صرفاً پایداری نیست، بلکه ترمیم و احیای نظامهای طبیعی، اجتماعی و مادی است.در این نگاه، ساختن یک کنش زیستی–اجتماعی است نه صرفاً تولید مادی. محیط ساختهشده بخشی از سامانه زنده سیاره تلقی میشود و تصمیمهای طراحی و سرمایهگذاری باید مولد حیات، تابآور و میاننسلی باشند. این تحول مستلزم گذار از نگاه خطی به نگاه سیستمی و مشارکت همهی ذینفعان است.آیندهی بازآفرین بر تابآوری در برابر بحرانهای ژئوپلیتیک، کاهش وابستگیهای شکننده، و تقویت خوداتکایی شهرها تأکید دارد. همچنین پیوند همزمان میان زمینه محلی و نظام سیارهای را ضروری میداند تا توسعه انسانی با ظرفیتهای طبیعی در تعادل قرار گیرد.این رویکرد، شهر و معماری را بهمثابه موجودات زنده مینگرد و توسعه را از رشد کمی به همزیستی کیفی ارتقا میدهد. نقش جوامع محلی نیز محوری است؛ زیرا توسعه واقعی باید بر همکاری، توانمندسازی اجتماعی و بازتعریف ارزش فراتر از معیارهای صرفاً اقتصادی استوار باشد.برای تحقق این گذار، نیاز به بازآفرینی ابزارهای سنجش و سیاستگذاری وجود دارد؛ شاخصهایی که اثرات میاننسلی، سلامت اکوسیستمها و توان زیستپذیری را اندازهگیری کنند.در نهایت، آیندهی بازآفرین چشماندازی برای بازسازی تمدن است؛ گذار از منطق کنترل و استخراج به منطق همکاری با زمین و خلق ارزشهایی که حیات را تداوم میبخشند.#آینده_بازآفرین#زیستی_اجتماعی
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۶:۰۱
بزرگترین شبیهسازی دیجیتالِ فیزیک هستهای
پژوهشگران با استفاده از پردازندههای کوانتومی IBM موفق شدهاند بزرگترین شبیهسازی دیجیتالِ فیزیک هستهای را تاکنون انجام دهند و به گامی مهم در جهت درکِ منشأ ماده و رفتار آن در شرایط حدّی نزدیک شوند. چالش اصلی فیزیک انرژیبالا، آمادهسازی «حالت آغازین» مناسب برای شبیهسازی بر بستر کیوبیتهاست؛ وضعیتی که پیش از برخورد ذرات یا در چگالیهای فوقالعاده بالا رخ میدهد و حل معادلات مدل استاندارد را برای ابررایانههای کلاسیک تقریباً ناممکن میکند.
تیم تحقیق با طراحی مدارهای کوانتومی مقیاسپذیر توانست این حالتهای آغازین را بسازد ابتدا برای سامانههای کوچک با رایانههای کلاسیک، و سپس در ابعاد بزرگتر روی پردازندههای کوانتومی واقعی. نتیجه، شبیهسازی حالت خلأ و پالسهای هادرونی در مدل شِوینگر با بیش از ۱۰۰ کیوبیت بود؛ کاری که کلاسیکها دیگر توان انجام دقیق آن را ندارند. این مدارها به دلیل بهرهگیری از تقارنها و سلسلهمراتب طولمقیاسها قابلیت تعمیم نظاممند دارند و دقتی در حد چند درصد را ممکن میسازند.
دستاورد راهبردی این است که برای نخستین بار الگوریتمهایی طراحی شدهاند که میتوانند شرایط حاکم بر مادهی فوقچگال، دینامیک برخوردهای ذرات، و ساختار خلأ کوانتومی را در ابعادی شبیهسازی کنند که تا امروز تنها در حد نظریه تصور میشد. تکامل این رویکرد میتواند به پاسخ سؤالات بنیادی بینجامد مانند چراییِ غالببودن ماده بر پادماده، نحوهٔ تولید عناصر سنگین در ابرنواخترها، یا ویژگیهای مادهٔ فوقچگال در هستهٔ ستارههای نوترونی.
از منظر راهبردی، این کار نشان میدهد که شبیهسازیهای کوانتومیِ مقیاسپذیر در آستانه عبور از محدودیتهای محاسبات کلاسیکاند و میتوانند به ابزار اصلی فیزیک نظری، طراحی مواد کوانتومی و حتی مدلسازی پدیدههای کیهانشناختی تبدیل شوند. این مسیر همچنین رقابت ژئوپلیتیکی قدرتها در حوزهٔ کوانتوم را تشدید میکند؛ زیرا هر کشوری که زودتر بتواند دینامیک ماده را با دقت کوانتومی مدلسازی کند، مزیت علمی فناورانه و حتی دفاعی بیسابقهای بهدست خواهد آورد.
بهطور کلی، این پژوهش نویدبخش ظهور نسلی از الگوریتمهای کوانتومی است که نه فقط سریعتر از کلاسیکها، بلکه ضروری برای فهم بنیادی جهان خواهند بود سکویی که میتواند فهم ما از نیروهای بنیادی و ساختار ماده را دگرگون کند.
#پردازنده_کوانتومی_IBM #شبیه_سازی#فیزیک_هسته_ای
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
پژوهشگران با استفاده از پردازندههای کوانتومی IBM موفق شدهاند بزرگترین شبیهسازی دیجیتالِ فیزیک هستهای را تاکنون انجام دهند و به گامی مهم در جهت درکِ منشأ ماده و رفتار آن در شرایط حدّی نزدیک شوند. چالش اصلی فیزیک انرژیبالا، آمادهسازی «حالت آغازین» مناسب برای شبیهسازی بر بستر کیوبیتهاست؛ وضعیتی که پیش از برخورد ذرات یا در چگالیهای فوقالعاده بالا رخ میدهد و حل معادلات مدل استاندارد را برای ابررایانههای کلاسیک تقریباً ناممکن میکند.تیم تحقیق با طراحی مدارهای کوانتومی مقیاسپذیر توانست این حالتهای آغازین را بسازد ابتدا برای سامانههای کوچک با رایانههای کلاسیک، و سپس در ابعاد بزرگتر روی پردازندههای کوانتومی واقعی. نتیجه، شبیهسازی حالت خلأ و پالسهای هادرونی در مدل شِوینگر با بیش از ۱۰۰ کیوبیت بود؛ کاری که کلاسیکها دیگر توان انجام دقیق آن را ندارند. این مدارها به دلیل بهرهگیری از تقارنها و سلسلهمراتب طولمقیاسها قابلیت تعمیم نظاممند دارند و دقتی در حد چند درصد را ممکن میسازند.دستاورد راهبردی این است که برای نخستین بار الگوریتمهایی طراحی شدهاند که میتوانند شرایط حاکم بر مادهی فوقچگال، دینامیک برخوردهای ذرات، و ساختار خلأ کوانتومی را در ابعادی شبیهسازی کنند که تا امروز تنها در حد نظریه تصور میشد. تکامل این رویکرد میتواند به پاسخ سؤالات بنیادی بینجامد مانند چراییِ غالببودن ماده بر پادماده، نحوهٔ تولید عناصر سنگین در ابرنواخترها، یا ویژگیهای مادهٔ فوقچگال در هستهٔ ستارههای نوترونی.از منظر راهبردی، این کار نشان میدهد که شبیهسازیهای کوانتومیِ مقیاسپذیر در آستانه عبور از محدودیتهای محاسبات کلاسیکاند و میتوانند به ابزار اصلی فیزیک نظری، طراحی مواد کوانتومی و حتی مدلسازی پدیدههای کیهانشناختی تبدیل شوند. این مسیر همچنین رقابت ژئوپلیتیکی قدرتها در حوزهٔ کوانتوم را تشدید میکند؛ زیرا هر کشوری که زودتر بتواند دینامیک ماده را با دقت کوانتومی مدلسازی کند، مزیت علمی فناورانه و حتی دفاعی بیسابقهای بهدست خواهد آورد.بهطور کلی، این پژوهش نویدبخش ظهور نسلی از الگوریتمهای کوانتومی است که نه فقط سریعتر از کلاسیکها، بلکه ضروری برای فهم بنیادی جهان خواهند بود سکویی که میتواند فهم ما از نیروهای بنیادی و ساختار ماده را دگرگون کند.#پردازنده_کوانتومی_IBM #شبیه_سازی#فیزیک_هسته_ای
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۶:۱۵
هوش مصنوعی و حسگری کوانتومی: توانمندساز سامانههای ارتباطاتی و امنیتی
هوش مصنوعی بهسرعت در حال تبدیل شدن به محرک اصلی ارتقای سامانههای ارتباطی و حسگری کوانتومی است؛ فناوریهایی که خود توان ایجاد انقلابی در امنیت داده و اندازهگیریهای فوقحساس را دارند اما با چالشهایی مانند نویز، کالیبراسیون پیچیده و محدودیت مقیاسپذیری مواجهاند. پژوهشهای اخیر نشان میدهد که ادغام یادگیری ماشین با این سامانهها میتواند بسیاری از این موانع را برطرف کند. در شبکههای ارتباطات کوانتومی، هوش مصنوعی پارامترها را بهصورت هوشمند و بلادرنگ تنظیم میکند، امنیت توزیع کلید کوانتومی را با تشخیص تهدید در لحظه افزایش میدهد و نیاز به مداخله دستی را کاهش میدهد. در حسگری کوانتومی نیز با حذف نویز، حساسیت و دقت اندازهگیری تا مقیاسهای بسیار کوچک بهبود مییابد و امکان آشکارسازی فیزیکی بسیار ظریف، مانند تغییرات میدان مغناطیسی یا زمان، فراهم میشود.
پیشرفتهای فناورانه در QKD، فوتونیک یکپارچه، حافظههای کوانتومی و منابع تکفوتونی زمینهساز توسعه شبکههای کوانتومی گسترده، ارتباطات ماهوارهای و کوچکسازی اجزای کوانتومی شدهاند. در این میان، الگوریتمهایی مانند جنگل تصادفی، شبکههای عصبی و XGBoost توانستهاند فرآیندهای زمانبر جستوجوی پارامتر را جایگزین کرده و با دادههای محدود، بهینهسازیهایی با کارایی بالاتر از ۹۹ درصد ارائه دهند.
در مجموع، ادغام AI با ارتباطات و حسگری کوانتومی مسیر گذار این فناوریها از مرحله آزمایشگاهی به کاربردهای واقعی را شتاب میدهد. هرچند چالشهایی مانند پیچیدگی مدلهای هوش مصنوعی و کمبود داده آموزشی باقی است، اما روندها نشان میدهد که هوش مصنوعی نقش کلیدی در تبدیل فناوریهای کوانتومی به سامانههایی کارآمد، مقاوم، مقیاسپذیر و قابلاستفاده در دنیای واقعی خواهد داشت.
#پردازنده_کوانتومی#حسگری_کوانتومی#هوش_مصنوعی
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
هوش مصنوعی بهسرعت در حال تبدیل شدن به محرک اصلی ارتقای سامانههای ارتباطی و حسگری کوانتومی است؛ فناوریهایی که خود توان ایجاد انقلابی در امنیت داده و اندازهگیریهای فوقحساس را دارند اما با چالشهایی مانند نویز، کالیبراسیون پیچیده و محدودیت مقیاسپذیری مواجهاند. پژوهشهای اخیر نشان میدهد که ادغام یادگیری ماشین با این سامانهها میتواند بسیاری از این موانع را برطرف کند. در شبکههای ارتباطات کوانتومی، هوش مصنوعی پارامترها را بهصورت هوشمند و بلادرنگ تنظیم میکند، امنیت توزیع کلید کوانتومی را با تشخیص تهدید در لحظه افزایش میدهد و نیاز به مداخله دستی را کاهش میدهد. در حسگری کوانتومی نیز با حذف نویز، حساسیت و دقت اندازهگیری تا مقیاسهای بسیار کوچک بهبود مییابد و امکان آشکارسازی فیزیکی بسیار ظریف، مانند تغییرات میدان مغناطیسی یا زمان، فراهم میشود.پیشرفتهای فناورانه در QKD، فوتونیک یکپارچه، حافظههای کوانتومی و منابع تکفوتونی زمینهساز توسعه شبکههای کوانتومی گسترده، ارتباطات ماهوارهای و کوچکسازی اجزای کوانتومی شدهاند. در این میان، الگوریتمهایی مانند جنگل تصادفی، شبکههای عصبی و XGBoost توانستهاند فرآیندهای زمانبر جستوجوی پارامتر را جایگزین کرده و با دادههای محدود، بهینهسازیهایی با کارایی بالاتر از ۹۹ درصد ارائه دهند.در مجموع، ادغام AI با ارتباطات و حسگری کوانتومی مسیر گذار این فناوریها از مرحله آزمایشگاهی به کاربردهای واقعی را شتاب میدهد. هرچند چالشهایی مانند پیچیدگی مدلهای هوش مصنوعی و کمبود داده آموزشی باقی است، اما روندها نشان میدهد که هوش مصنوعی نقش کلیدی در تبدیل فناوریهای کوانتومی به سامانههایی کارآمد، مقاوم، مقیاسپذیر و قابلاستفاده در دنیای واقعی خواهد داشت.#پردازنده_کوانتومی#حسگری_کوانتومی#هوش_مصنوعی
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۶:۱۰
پیشبرد کشف داروهای مبتنی بر هوش مصنوعی و کوانتوم توسط Onco-Innovations با همکاری Kuano
شرکت Onco-Innovations اعلام کرد که یک پروژهٔ آزمایشی با Kuano را آغاز میکند تا توسعهٔ فناوری مهار آنزیم کیناز–فسفاتاز پلینوکلئوتیدی را تسریع کند؛ آنزیمی که در ترمیم آسیبهای DNA و اصلاح انتهای رشتههای تخریبشده نقش دارد و مهار آن میتواند توانایی سلولهای سرطانی را در ترمیم مختل کند. این همکاری بر تلاشهای پیشین در مدلسازی مولکولی، طراحی ترکیبات مبتنی بر هوش مصنوعی و گسترش کتابخانهٔ مشتقات A83B4C63 بنا شده و با هدف بهبود معماری مولکولی، سادهسازی مسیرهای سنتزی و ایجاد بازدارندههای انتخابیتر شکل گرفته است. Kuano پلتفرم تحلیل کوانتومی خود را برای تعمیق درک ساختاری از نحوهٔ اتصال، تغییرات ساختاری و مکانیسم مهار به کار میگیرد و انتظار میرود این مدلسازی کوانتومی مسیر بهینهسازی ساختاری و تولید نامزدهای نسل بعدی را هدایت کند.
در این پروژه که ابتدا بر ترکیبات هدفگیرندهٔ آنزیم متمرکز است، ادغام تحلیلهای کوانتومی Kuano با محیط کشف داروی هوشمند Onco مسیر مدلسازی تا اعتبارسنجی و سنتز را کوتاهتر میسازد. Kuano بهعنوان شرکت زیستفناوری نسل جدید از مکانیک کوانتومی و هوش مصنوعی برای مدلسازی دینامیک و حالتهای گذار آنزیمها و طراحی ترکیبات انتخابی استفاده میکند. این پروژه تا پایان سهماههٔ چهارم ۲۰۲۵ ادامه خواهد داشت و انتظار میرود خروجیهای اعتبارسنجیشده، مدلهای اتصال ساختاری و فرضیههای مکانیسمی ارائه کند و به ابتکارهای بعدی در QSAR سازگار با کوانتوم، نقشهبرداری سمیت و طراحی ترکیبات مولد کمک کند. مدیرعامل Kuano این همکاری را فرصتی برای افزودن دقت کوانتومی و ارائهٔ بینشهای تازه میداند و مدیرعامل Onco این پروژه را گامی راهبردی برای رهبری در انکولوژی نسل بعدی از طریق ادغام علوم محاسباتی و تجربی توصیف میکند.
#کوانتومی#DNA#هوش_مصنوعی
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*
شرکت Onco-Innovations اعلام کرد که یک پروژهٔ آزمایشی با Kuano را آغاز میکند تا توسعهٔ فناوری مهار آنزیم کیناز–فسفاتاز پلینوکلئوتیدی را تسریع کند؛ آنزیمی که در ترمیم آسیبهای DNA و اصلاح انتهای رشتههای تخریبشده نقش دارد و مهار آن میتواند توانایی سلولهای سرطانی را در ترمیم مختل کند. این همکاری بر تلاشهای پیشین در مدلسازی مولکولی، طراحی ترکیبات مبتنی بر هوش مصنوعی و گسترش کتابخانهٔ مشتقات A83B4C63 بنا شده و با هدف بهبود معماری مولکولی، سادهسازی مسیرهای سنتزی و ایجاد بازدارندههای انتخابیتر شکل گرفته است. Kuano پلتفرم تحلیل کوانتومی خود را برای تعمیق درک ساختاری از نحوهٔ اتصال، تغییرات ساختاری و مکانیسم مهار به کار میگیرد و انتظار میرود این مدلسازی کوانتومی مسیر بهینهسازی ساختاری و تولید نامزدهای نسل بعدی را هدایت کند.در این پروژه که ابتدا بر ترکیبات هدفگیرندهٔ آنزیم متمرکز است، ادغام تحلیلهای کوانتومی Kuano با محیط کشف داروی هوشمند Onco مسیر مدلسازی تا اعتبارسنجی و سنتز را کوتاهتر میسازد. Kuano بهعنوان شرکت زیستفناوری نسل جدید از مکانیک کوانتومی و هوش مصنوعی برای مدلسازی دینامیک و حالتهای گذار آنزیمها و طراحی ترکیبات انتخابی استفاده میکند. این پروژه تا پایان سهماههٔ چهارم ۲۰۲۵ ادامه خواهد داشت و انتظار میرود خروجیهای اعتبارسنجیشده، مدلهای اتصال ساختاری و فرضیههای مکانیسمی ارائه کند و به ابتکارهای بعدی در QSAR سازگار با کوانتوم، نقشهبرداری سمیت و طراحی ترکیبات مولد کمک کند. مدیرعامل Kuano این همکاری را فرصتی برای افزودن دقت کوانتومی و ارائهٔ بینشهای تازه میداند و مدیرعامل Onco این پروژه را گامی راهبردی برای رهبری در انکولوژی نسل بعدی از طریق ادغام علوم محاسباتی و تجربی توصیف میکند.#کوانتومی#DNA#هوش_مصنوعی
@Futurists *پردیس هوش مصنوعی و نوآوری دیجیتال ایران*۶:۳۴