امام صادق علیه السلامهر که خانه‌ای داشته باشد و مومنی به سکونت در آن نیازمند باشد و او آن را از وی دریغ کند، خداوند عزّوجلّ فرماید: فرشتگان من بنده‌ام از سکونت دادن بنده‌ام در دنیا بخل ورزید. به عزّتم سوگند که هرگز در بهشت من سکونت نکند.
منبع: میزان الحکمة، ج۵، ص ۳۴۱@hekayate_khoban
منبع: میزان الحکمة، ج۵، ص ۳۴۱@hekayate_khoban۱۹:۰۰
امام صادق علیه السلام: خداوند عزوجل به یکی از پیامبران خود وحی کرد: ... نزد این (پادشاه) گردنکش برو و به او بگو که من تو را برای خونریزی و غارت اموال به کار نگماشته‌ام، بله تو را روی کار آورده‌ام تا نگذاری صدای ستمدیدگان به درگاه من بلند شود؛ زیرا من از ستمی که به آنها شود نمی‌گذرم، هرچند کافر باشند. منبع : میزان الحکمه، ج5، ص 357@hekayate_khoban
منبع : میزان الحکمه، ج5، ص 357@hekayate_khoban۱۹:۰۰
امام حسن عسکری در حدیثی فرموده‌اند: نشانه‌های مؤمن پنج چیز است:
اول: 51 رکعت نماز (واجب و نافله در طول شبانه روز).
دوم: زیارت اربعین حضرت سیدالشهداء (ع).
سوم: انگشتر در دست راست کردن.
چهارم: پیشانی بر خاک گذاردن.
پنجم: بلند گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» در نمازهای جهریّه (صبح، مغرب و عشا).
منبع: إقبال الأعمال، ج 3، ص 100@hekayate_khoban
اول: 51 رکعت نماز (واجب و نافله در طول شبانه روز).
دوم: زیارت اربعین حضرت سیدالشهداء (ع).
سوم: انگشتر در دست راست کردن.
چهارم: پیشانی بر خاک گذاردن.
پنجم: بلند گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» در نمازهای جهریّه (صبح، مغرب و عشا).
منبع: إقبال الأعمال، ج 3، ص 100@hekayate_khoban۱۹:۰۱
امام علی علیه السلام در سفارشهای خود به محمد بن ابی بکر فرمود: تو را به هفت چیز سفارش میکنم که عصاره اسلامند: از خدا بترس و در راه خدا از مردم ترس نداشته باشبهترین سخن آن است که عمل آن را تصدیق کند، در یک موضوع دو حکم مختلف صادر مکن که کارت به تناقض می کشد و از حق منحرف می شوی، برای عموم رعیت خود آن پسند که بر خود میپسندی و آنچه برای خود خوش نداری برای آنان نیز خوش مدار، اوضاع و احوال رعیتت را به سامان آر، برای رسیدن به حق، خود را به دل سختیها و مشکلات بزن و از سرزنش هیچ سرزنشگری بیم به خود راه مده، کسی که از تو مشورت میخواهد، صادقانه راهنمایی کن و خود را برای مسلمانان نزدیک و دور (جامعه اسلامی) سرمشق قرار ده منبع: میزان الحکمة، ج ۵، ص ۳۶۹@hekayate_khoban
منبع: میزان الحکمة، ج ۵، ص ۳۶۹@hekayate_khoban۱۹:۰۱
پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم:خداى تعالى به موسى عليه السلام وحى فرمود كه : اى موسى مرا چنان كه بايد شكر كن . موسى عرض كرد : پروردگارا چگونه تو را چنان كه بايد شكر گويم حال آن كه هر شكرى كه تو را مى گويم خود نعمتى است كه تو به من ارزانى داشته اى؟ فرمود : اى موسى حال كه دانستى توفيق آن شكر را هم من به تو داده ام ، شكر مرا ادا كرده اى .
منبع: کافی (ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 98 ، ح 27@hekayate_khoban
منبع: کافی (ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 98 ، ح 27@hekayate_khoban۱۹:۲۴
بحار الانوار به نقل از کتاب غایاتپیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: آیا شما را از بهترین اخلاق مردم دنیا و آخرت خبر ندهم؟ اصحاب گفتند: بله ای رسول خداحضرت فرمودند: رواج دادن سلام در عالم
منبع: میزان الحکمة، ج ۵، ص ۳۸۲@hekayate_khoban
منبع: میزان الحکمة، ج ۵، ص ۳۸۲@hekayate_khoban۱۹:۲۴
رسول خدا صلی الله علیه و آله:لَیسَ مِن عَبدٍ ظنَّ بِهِ خَیراً الا کان عندَ ظَنِّههیچ بنده مؤمنی به خداوند گمان خوب نمی برد مگر آنکه خداوند طبق همان گمان با وی رفتار می کند.
منبع: مستدرک الوسائل، ج 2، ص 296@hekayate_khoban
منبع: مستدرک الوسائل، ج 2، ص 296@hekayate_khoban۱۹:۲۵
جهم بن حميد،گويد: به امام صادق (عليه السّلام) گفتم: من خويشاوندانى دارم كه دین مرا ندارند، آيا حقّى بر من دارند؟ فرمود: آرى حق خویشاوندی را چيزى قطع نمیکندو هر گاه با هم دین باشند، دو حق دارند، حق خويشى و حق مسلمانى.
منبع: الکافی ، ج ۲، ص ۱۵۷@hekayate_khoban
منبع: الکافی ، ج ۲، ص ۱۵۷@hekayate_khoban۱۹:۲۵
حضرت صادق علیه السلام فرمودند: عابدی از بنی اسرائیل سه سال پیوسته دعا می کرد تا خداوند به او پسری عنایت کند؛ولی دعایش مستجاب نمی شد. روزی عرض کرد: خدایا! من از تو دورم که سخنم را نمی شنوی یا نزدیکی ولی جوابم را نمی دهی؟!
در خواب به او گفتند: سه سال است خدا را با زبانی که به فحش وناسزا آلوده است می خوانی،اگر می خواهی دعایت مستجاب شود فحش وناسزا را رها کن، از خدا بترس،قلبت را از آلودگی پاک کن و نیت خود را نیکو گردان.
حضرت صادق علیه السلام فرمود: او به دستورات عمل کرد، آن گاه خداوند دعای او را اجابت کرد و پسری به او داد.
منبع: اصول کافی ج 2، ص 325@hekayate_khoban
در خواب به او گفتند: سه سال است خدا را با زبانی که به فحش وناسزا آلوده است می خوانی،اگر می خواهی دعایت مستجاب شود فحش وناسزا را رها کن، از خدا بترس،قلبت را از آلودگی پاک کن و نیت خود را نیکو گردان.
حضرت صادق علیه السلام فرمود: او به دستورات عمل کرد، آن گاه خداوند دعای او را اجابت کرد و پسری به او داد.
منبع: اصول کافی ج 2، ص 325@hekayate_khoban۲۰:۴۲
ابوجعفر خثعمی که یکی از اصحاب امام جعفر صادق (ع) است حکایت کند:روزی حضرت صادق (ع) کیسه ای که مقدار پنجاه دینار در آن بود، تحویل من داد و فرمود: این ها را تحویل فلان سید بنی هاشم بده؛ و به او نگو توسّط چه کسی ارسال شده است.خثعمی گوید: هنگامی که نزد آن شخص تهی دست رسیدم و کیسه پول را تحویل او دادم، پرسید: این پول از طرف چه کسی برای من فرستاده شده است؟و سپس گفت: خداوند جزای خیرش دهد. صاحب این کیسه، هرچند وقت یک بار، مقدار پولی را برای ما می فرستد و ما زندگی خود را با آن تامین و سپری می کنیم، ولیکن جعفر صادق با آن همه ثروتی که دارد، توجّهی به ما ندارد و چیزی برای ما نمی فرستد، و هرگز به یاد ما فقراء نیست.
#اخلاص #اخلاص_در_عمل منبع: امالی شیخ طوسی: ج2 ص290@hekayate_khoban
#اخلاص #اخلاص_در_عمل
منبع: امالی شیخ طوسی: ج2 ص290@hekayate_khoban۲۰:۴۲
امام صادق (علیه السلام) به همراه بعضی از اصحاب و دوستان خود، برای انجام مناسک حجّ خانه خدا، به سوی مکه معظّمه حرکت کردند.
در مسیر راه، جهت استراحت در محلّی فرود آمدند، آن گاه حضرت به بعضی از افراد حاضر فرمود: چرا شما ما را سبک و بی ارزش می کنید؟
یکی از افراد از جا برخاست و گفت: یاابن رسول اللّه! به خداوند پناه می بریم از این که خواسته باشیم به شما بی اعتنائی و توهینی کرده و یا دستورات شما را عمل نکرده باشیم.
حضرت صادق (ع) فرمود: چرا، تو خودت یکی از آن اشخاص هستی
آن شخص گفت: پناه به خدا، من هیچ جسارت و توهینی نکرده ام.
حضرت فرمود: وای بر حالت، در بین راه که می آمدی در نزدیکی جُحفه، تو با آن شخصی که می گفت: مرا سوار کنید و با خود ببرید، چه کردی؟
و سپس حضرت افزود: سوگند به خدا، تو برای خود کسر شأن دانستی، و حتّی سر خود را بالا نکردی؛ و او را سبک شمردی و با حالت بی اعتنائی از کنار او رد شدی! و سپس حضرت در ادامه فرمایش خود افزود: هرکس به یک فرد مؤ من بی اعتنائی و بی حرمتی کند، در حقیقت نسبت به ما بی اعتنائی کرده است؛ و حرمت و حقّ خدا را ضایع کرده است.
منبع: کافی: ج 8، ص 88، وسائل الشّیعة: ج 12، ص 272@hekayate_khoban
در مسیر راه، جهت استراحت در محلّی فرود آمدند، آن گاه حضرت به بعضی از افراد حاضر فرمود: چرا شما ما را سبک و بی ارزش می کنید؟
یکی از افراد از جا برخاست و گفت: یاابن رسول اللّه! به خداوند پناه می بریم از این که خواسته باشیم به شما بی اعتنائی و توهینی کرده و یا دستورات شما را عمل نکرده باشیم.
حضرت صادق (ع) فرمود: چرا، تو خودت یکی از آن اشخاص هستی
آن شخص گفت: پناه به خدا، من هیچ جسارت و توهینی نکرده ام.
حضرت فرمود: وای بر حالت، در بین راه که می آمدی در نزدیکی جُحفه، تو با آن شخصی که می گفت: مرا سوار کنید و با خود ببرید، چه کردی؟
و سپس حضرت افزود: سوگند به خدا، تو برای خود کسر شأن دانستی، و حتّی سر خود را بالا نکردی؛ و او را سبک شمردی و با حالت بی اعتنائی از کنار او رد شدی! و سپس حضرت در ادامه فرمایش خود افزود: هرکس به یک فرد مؤ من بی اعتنائی و بی حرمتی کند، در حقیقت نسبت به ما بی اعتنائی کرده است؛ و حرمت و حقّ خدا را ضایع کرده است.
منبع: کافی: ج 8، ص 88، وسائل الشّیعة: ج 12، ص 272@hekayate_khoban۲۰:۴۲
امام صادق (ع) به همراه بعضی از اصحاب و دوستان خود، برای انجام مناسک حجّ خانه خدا، به سوی مکه معظّمه حرکت کردند.
در مسیر راه، جهت استراحت در محلّی فرود آمدند، آن گاه حضرت به بعضی از افراد حاضر فرمود: چرا شما ما را سبک و بی ارزش می کنید؟
یکی از افراد از جا برخاست و گفت: یاابن رسول اللّه! به خداوند پناه می بریم از این که خواسته باشیم به شما بی اعتنائی و توهینی کرده و یا دستورات شما را عمل نکرده باشیم.
حضرت صادق (ع) فرمود: چرا، تو خودت یکی از آن اشخاص هستی
آن شخص گفت: پناه به خدا، من هیچ جسارت و توهینی نکرده ام.
حضرت فرمود: وای بر حالت، در بین راه که می آمدی در نزدیکی جُحفه، تو با آن شخصی که می گفت: مرا سوار کنید و با خود ببرید، چه کردی؟
و سپس حضرت افزود: سوگند به خدا، تو برای خود کسر شأن دانستی، و حتّی سر خود را بالا نکردی؛ و او را سبک شمردی و با حالت بی اعتنائی از کنار او رد شدی! و سپس حضرت در ادامه فرمایش خود افزود: هرکس به یک فرد مؤ من بی اعتنائی و بی حرمتی کند، در حقیقت نسبت به ما بی اعتنائی کرده است؛ و حرمت و حقّ خدا را ضایع کرده است.
منبع: کافی، ج 8، ص 88 - وسائل الشّیعة: ج 12، ص 272
@hekayate_khoban
در مسیر راه، جهت استراحت در محلّی فرود آمدند، آن گاه حضرت به بعضی از افراد حاضر فرمود: چرا شما ما را سبک و بی ارزش می کنید؟
یکی از افراد از جا برخاست و گفت: یاابن رسول اللّه! به خداوند پناه می بریم از این که خواسته باشیم به شما بی اعتنائی و توهینی کرده و یا دستورات شما را عمل نکرده باشیم.
حضرت صادق (ع) فرمود: چرا، تو خودت یکی از آن اشخاص هستی
آن شخص گفت: پناه به خدا، من هیچ جسارت و توهینی نکرده ام.
حضرت فرمود: وای بر حالت، در بین راه که می آمدی در نزدیکی جُحفه، تو با آن شخصی که می گفت: مرا سوار کنید و با خود ببرید، چه کردی؟
و سپس حضرت افزود: سوگند به خدا، تو برای خود کسر شأن دانستی، و حتّی سر خود را بالا نکردی؛ و او را سبک شمردی و با حالت بی اعتنائی از کنار او رد شدی! و سپس حضرت در ادامه فرمایش خود افزود: هرکس به یک فرد مؤ من بی اعتنائی و بی حرمتی کند، در حقیقت نسبت به ما بی اعتنائی کرده است؛ و حرمت و حقّ خدا را ضایع کرده است.
منبع: کافی، ج 8، ص 88 - وسائل الشّیعة: ج 12، ص 272@hekayate_khoban
۴:۳۵
شخصى به اميرالمؤمنين(علیه‌السلام) عرض كردند: مرگ را برايمان وصف كنید! حضرت فرمود: از خوب کسی سؤال کردید و با مرد آگاهى روبرو شديد! مرگی كه بر آدمى وارد مىشود، سه‌گونه است: بشارت به نعمت‌هاى جاودان، يا خبردادن به عذاب هميشگى، و اندوهگين‌نمودن و ترسانيدن؛ و كار شخص «محتضر» مبهم است؛ زيرا نمىداند جزو كدام‌یک از اين سه‌گروه خواهد بود. کسی كه دوستدار و مطيع ما باشد، به نعمت‌هاى جاودان بشارت داده شده و دشمنان مخالف ما عذاب ابدى در پيش خواهند داشت؛ آن كس كه وضعش معلوم نيست و نمىداند سرانجامش چه خواهد شد، مؤمنى است كه به زيان خود زياده‌روى نموده و مشخص نيست سرانجامش به كجا خواهد كشيد؛ خبر مبهم و ترسناكى به او مىرسد؛ ولى خداوند هرگز او را با دشمنان ما برابر نخواهد كرد و به شفاعت ما او را از جهنّم بيرون مىآورد؛ پس كار نيک انجام دهيد و از خدا اطاعت كنيد! مطمئن نباشيد و سزاى گناه را از طرف خدا ناچيز مشماريد! زيرا شفاعت شامل حال «مسرفين» نخواهد شد مگر بعد از سيصدهزارسال.منبع: معانی‌الأخبار، ص288@hekayate_khoban
منبع: معانی‌الأخبار، ص288@hekayate_khoban۴:۳۵
مردی از امام ع درخواست نصیحت کرد امام فرمود;از كسانى مباش كه بدون عمل صالح به آخرت اميدوار است، و توبه را با آرزوهاى دراز به تأخير مى‌اندازد، در دنيا چونان زاهدان، سخن مى‌گويد، اما در رفتار همانند دنيا پرستان است.
#نهج_البلاغه منبع از حکمت ۱۵۰@hekayate_khoban
#نهج_البلاغه
منبع از حکمت ۱۵۰@hekayate_khoban۴:۳۵
امام باقر (علیه السلام)- در مواعظ لقمان (علیه السلام) به فرزندش آمده است: فرزندم! اگر نسبت به مرگ شک داری پس خواب را از خود بردار و هرگز نخواهی توانست که چنین کنی! و اگر در رستاخیز شک داری از خود، بیداری بعد از خواب را بردار و هرگز نخواهی توانست که چنین کنی! پس تو اگر در این امر تفکّر کنی، در می‌یابی که جان تو در دست غیر توست و همانا خواب به‌منزله‌ی مرگ است و بیداری بعد از خواب به‌منزله‌ی رستاخیز پس از مرگ است.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۵۲۲
بحار الأنوار، ج۷، ص ۴۲
@hekayate_khoban
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۵۲۲ بحار الأنوار، ج۷، ص ۴۲@hekayate_khoban
۴:۳۵
سَمِعتُ أبا عَبدِ اللّهِ عليه السلام يَقولُ ـ وهُوَ رافِعٌ يَدَهُ إلَى السَّماءِ ـ : رَبِّ لا تَكِلني إلى نَفسي طَرفَةَ عَينٍ أبَدا ، لا أقَلَّ مِن ذلِكَ ولا أكثَرَ . فَما كانَ بِأَسرَعَ مِن أن تَحَدَّرَ الدُّموعُ مِن جَوانِبِ لِحيَتِهِ ، ثُمَّ أقبَلَ عَلَيَّ فَقالَ : يَابنَ أبي يَعفورٍ ، إنَّ يونُسَ بنَ مَتّى وَكَلَهُ اللّهُ عز و جلإلى نَفسِهِ أقَلَّ مِن طَرفَةِ عَينٍ فَأَحدَثَ ذلِكَ الذَّنبَ . قُلتُ : فَبَلَغَ بِهِ كُفرا ، أصلَحَكَ اللّهُ ؟ قالَ : لا ، ولكِنَّ المَوتَ عَلى تِلكَ الحالِ هَلاكٌ .
الكافى ـ به نقل از ابن ابى يعفور ـ : از امام صادق عليه السلام كه دستش را به سوى آسمان برداشته بود ، شنيدم كه مى فرمود : «خداوندا ! هرگز مرا چشم بر هم زدنى به خودم وا مگذار ، نه كمتر از آن و نه بيشتر» و بى درنگ ، اشك از گوشه هاى محاسنش سرازير شد . سپس رو به من كرد و فرمود : «اى پسر ابو يعفور! خداوند عز و جل، يونس بن متّا را كمتر از يك چشم بر هم زدن ، به خودش وا گذاشت و در نتيجه ، آن گناه از او سر زد» . گفتم : به سلامت باشى ، آيا آن گناه ، او را به حدّ كفر رساند ؟ فرمود : «نه ؛ امّا مردن در آن حال ، هلاكت است» .
منبع: کافی، ج ۲، ص ۵۸۱
الكافى ـ به نقل از ابن ابى يعفور ـ : از امام صادق عليه السلام كه دستش را به سوى آسمان برداشته بود ، شنيدم كه مى فرمود : «خداوندا ! هرگز مرا چشم بر هم زدنى به خودم وا مگذار ، نه كمتر از آن و نه بيشتر» و بى درنگ ، اشك از گوشه هاى محاسنش سرازير شد . سپس رو به من كرد و فرمود : «اى پسر ابو يعفور! خداوند عز و جل، يونس بن متّا را كمتر از يك چشم بر هم زدن ، به خودش وا گذاشت و در نتيجه ، آن گناه از او سر زد» . گفتم : به سلامت باشى ، آيا آن گناه ، او را به حدّ كفر رساند ؟ فرمود : «نه ؛ امّا مردن در آن حال ، هلاكت است» .
منبع: کافی، ج ۲، ص ۵۸۱۱۳:۱۰
حمران، درباره آیه‌ی «لَیلَةُ القَدْرِ خَیرٌ مِن ألفِ شَهْرٍ» از محمد باقر علیه‌السلام پرسید:((مقصود چه کاری در شبِ قدر است؟))
امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:((هر عمل شایسته‌ای در این شب، مانند نماز، زکات و انواع کارهای نیک، از کاری که در شب‌های دیگر صورت گیرد، بهتر است. و خداوند ثواب آنان را مضاعف می‌گرداند.))
ثواب الأعمال، صفحه ۹۲
امام محمد باقر علیه السلام فرمودند:((هر عمل شایسته‌ای در این شب، مانند نماز، زکات و انواع کارهای نیک، از کاری که در شب‌های دیگر صورت گیرد، بهتر است. و خداوند ثواب آنان را مضاعف می‌گرداند.))
ثواب الأعمال، صفحه ۹۲۱۳:۱۰
امام رضا علیه السلام: «لَا يَكُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً حَتَّى تَكُونَ فِيهِ ثَلَاثُ خِصَالٍ: سُنَّةٌ مِنْ رَبِّهِ، وَ سُنَّةٌ مِنْ نَبِيِّهِ صلی الله علیه و آله، وَ سُنَّةٌ مِنْ وَلِيِّهِ علیه السلام، فَأَمَّا السُّنَّةُ مِنْ رَبِّهِ فَكِتْمَانُ السِّرِّ، وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ نَبِيِّهِ فَمُدَارَاةُ النَّاسِ، وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ وَلِيِّهِ فَالصَّبْرُ فِي الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ».(هيچ كس تا سه خصلت در او نباشد مؤمن نيست: سنّتى از پروردگارش، و سنّتى از پيامبرش، و سنّتى از وليّ و امامش. امّا سنّت پروردگارش سِرپوشى است، و سنّتِ پيامبرش مداراىِ با مردم است، و سنّتِ ولىّ و امام او پايدارى و شكيبائى هنگام تنگدستى و رنج و سختى است
منبع: ابن شعبه، تحف العقول، ترجمه بهراد جعفری، جلد2، صفحه308@hekayate_khoban
منبع: ابن شعبه، تحف العقول، ترجمه بهراد جعفری، جلد2، صفحه308@hekayate_khoban۱۳:۱۰
الكافي به نقل از على بن إبراهيم، كه سند را به معصوم علیه‌السلام رسانده است:
امام صادق علیه‌السلام به مردى فرمود: شما به چه كسى فتى می‌گویید؟ عرض كرد: به جوان. حضرت فرمود: نه؛ فتى، مؤمن است. اصحاب كهف همگى بزرگ‌سال بودند اما خداوند عزّوجلّ آنان را به سبب ايمانى كه داشتند فتيه (جوانان، جوانمردان) ناميد.(اشاره به آیه 13 سوره کهف: نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُمْ بِالْحَقِّ ۚ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى)
منبع: ميزان الحكمه ج 5، محمّد محمّدی ری شهری، ص 465@hekayate_khoban
امام صادق علیه‌السلام به مردى فرمود: شما به چه كسى فتى می‌گویید؟ عرض كرد: به جوان. حضرت فرمود: نه؛ فتى، مؤمن است. اصحاب كهف همگى بزرگ‌سال بودند اما خداوند عزّوجلّ آنان را به سبب ايمانى كه داشتند فتيه (جوانان، جوانمردان) ناميد.(اشاره به آیه 13 سوره کهف: نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُمْ بِالْحَقِّ ۚ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى)
منبع: ميزان الحكمه ج 5، محمّد محمّدی ری شهری، ص 465@hekayate_khoban۱۳:۱۰
۲۱:۰۲