مهم ترین حساسیتهای نوجوان عبارتند از: نگاه کودکانه داشتن به او :نوجوان از این که به او به دیدهٔ کودک بنگرید، بسیار حساس است و از این مسأله رنج می برد. بسیاری ازدل سوزیهای مربیان، پدران و مادران برای نوجوان، چنین پیامی دارد مقایسه:نوجوان از این که او را با دیگران (خواهر و برادر، فرزندان نزدیکان یا همسالان) مقایسه کنید، متنفر است. تبعیض:از دیگر حساسیتهای نوجوان، تبعیض بین او و دیگر خواهر و برادران است. بی اعتمادی به او: نوجوان دوست دارد به او اعتماد داشته باشند. بسیاری از سؤالات مربیان و یا والدین از او و گوشه و کنایه ها، از بی اعتمادی به وی حکایت دارد و حساسیت او را بر می انگیزد. اگر می خواهیم به فرزندان آموزش های درست را در زمینه پیشگیری از اعتیاد منتقل کنیم لازمه آن داشتن رابطه صحیح و صمیمی با آنها می باشد که باید به مطالب بالا دقت نظر کافی داشت و آنها را رعایت کرد.۱۲:۵۹
بازارسال شده از
باسمه تعالی #چهل_حدیث_آخرالزمان ۱- درآخـرالزمان، #ثروتمند شدن به وسیلهٔ #غصب و #تجاوز است. حضرت محمد(ص) ۲- در آخرالزمان، به مؤمنان واقعی #ابله و #بی_عقل می گویند. امام صادق (ع) ۳- در آخرالزمان،#ریا فراوان می شود. حضرت محمد(ص) ۴- در آخرالزمان، از اسلام فقط #نام آن باقی می ماند. حضرت محمد(ص) ۵- در آخرالزمان، #حق کاملا پوشیده می شود. حضرت علی(ع) ۶- در آخرالزمان، #اسراف می کنند؛ حتی در آب وضو و غسل. حضرت محمد(ص) ۷- در آخرالزمان، شب ها #دیر می خوابند و نماز #صبح قضا می شود. حضرت محمد(ص)۸- در آخرالزمان، مؤذّنان به مظلومان پناهنده می شوند. حضرت محمد(ص)۹- در آخرالزمان، #قبله ی مردان زنانشان خواهند بود. حضرت محمد(ص)۱۰-در آخرالزمان، مردم از #علما می گریزند. حضرت محمد(ص)۱۱-در آخرالزمان، مؤمن #پست و فاسق #عزیز می شود. امام حسن عسکری(ع)۱۲-در آخرالزمان، زنان #بد_حجاب و #عریان می شوند. حضرت علی(ع)۱۳-در آخرالزمان، علما را با لباس #زیبامی شناسند. حضرت محمّد(ص)۱۴-در آخرالزمان، اسلام چون #ظرف واژگون شده می ماند. حضرت علی(ع)۱۵-در آخرالزمان، برای حفظ دین باید از #محل_گناه گریخت. حضرت محمد(ص)۱۶-در آخرالزمان، گناه خویش را به گردن #خدا می نهند. حضرت محمد(ص)۱۷-در آخرالزمان، بعضی از علما #ریا کار می شوند. حضرت محمد(ص)۱۸-در آخرالزمان، #امت حضرت محمد(ص) هفتاد و سه گروه می شوند. حضرت محمد(ص)۱۹-در آخرالزمان، بهترین مونس مردم #کتاب است. امام صادق(ع)۲۰-در آخرالزمان، عبادت را وسیله برتری #طلبی می دانند. حضرت علی(ع)۲۱-در آخرالزمان، #حج را برای تجارت انجام می دهند. حضرت محمد(ص)۲۲-در آخرالزمان، سلامت دین در #سکوت بیشتر است. امام زمان(عج)۲۳-در آخرالزمان، #زشتی_ها افزایش می یابد. حضرت علی(ع)۲۴-در آخرالزمان، به علت گناه #باران در وقتش نازل نمی شود. حضرت محمد(ص)۲۵-در آخرالزمان، هر ڪس بیشتر در خانه بماند #ایمانش حفظ می گردد. امام باقر(ع)۲۶-در آخرالزمان، مؤمنان اعمالشان را با ریا انجام می دهند. حضرت محمد(ص)۲۷- در آخرالزمان، رشوه را به اسم #هدیه حلال می ڪنند. حضرت محمد(ص)۲۸-در آخرالزمان، گرد و غبار #ربا همه را فرا می گیرد. حضرت محمد(ص)۲۹-در آخرالزمان، حضرت #عیسی(ع) پشت سر امام #زمان (عج) نماز می خواند. حضرت محمد(ص)۳۰-در آخرالزمان، هر ڪه دینش را حفظ ڪند اجر پنجاه #صحابه پیامبر را دارد. حضرت محمد(ص)۳۱-در آخرالزمان، شیعیان واقعی با گریه بر امام حسین(ع) دل #مادرشان را شاد می ڪنند. حضرت محمد(ص)۳۲-در آخرالزمان، از فتنه ها به #قم پناه ببرید. امام صادق(ع)۳۳-در آخرالزمان، بعضی از مردم #گرگ_صفت می شوند. حضرت محمد(ص)۳۴-در آخرالزمان، مردم غصه از بین رفتن #دینشان را نمی خورند. حضرت محمد(ص)۳۵-در آخرالزمان، هیچ چیز سخت تر از مال #حلال و دوست با #وفا یافت نمی شود. امام هادی(ع)۳۶-در آخرالزمان، حفظ #زبان بهترین ڪار است. امام باقر(ع)۳۷-در آخرالزمان، مؤمن واقعی از غصه #آب می شود. حضرت علی(ع)۳۸-در آخرالزمان، در اوج فتنه ها به #قران پناه ببرید. حضرت محمد(ص)۳۹-در آخرالزمان، ارزش #دین در نظر مردم #پایین می آید و دنیا با #ارزش می شود. حضرت محمد(ص)۴۰-در آخرالزمان، مرد از زنش #اطاعت ڪرده و از پدر و مادرش #نافرمانی می ڪند. حضرت محمد(ص) منبع ڪتاب چهل حدیث آخرالزمان@montezerane_mooud۴:۵۹
بازارسال شده از
۱۱:۱۴
فرزندان خود را اینطور دعاڪنیم :(یا حافظ)بارالها تو فرزندانم را بدون اینڪه من قدرت و توانایی داشته باشم به من عطا فرمودی، پس آنها را در پناه خودت بدون توان من حفظ بفرما، ڪه من قدرت محافظت از آنان را در تمامی لحظات ندارم.(یا ڪافی )بار الها آنها را از هر بدی و شر، و چشم زخم، و ضرر حفظ بفرما.(یاشافی)خداوندا آنها را از مرض ها محافظت بفرما، و اگر بیمارند شفا عنایت بفرما.(یارحیم) خداوندا آزمایش، و امتحان من را در آنها قرار مده، ڪه شانه هایم تحمل چنین باری را ندارند.(یا رحمان)بارالها آنها را در آزمایشات پنهانی و آشڪار مأجور بفرما. (یاڪریم)خداوندا آنها را از بندگان صالح خودت و حافظان ڪتابت قرار بده، و آنها را از نظر دین و عبادت و اخلاق و دانش، سرآمد و بهترین مردم، و در زندگی خوشبخت ترین مردم و دارای بهترین زندگی قرار بده.(یا جواد)بارخدایا فرزندانم را با حلالت از حرامت بی نیاز بگردان، و با فضل و بخشش خود از احتیاج به غیر خودت بی نیازشان بگردان.(یاقادر)
خداوندا همانطور ڪه ڪتابت را تا قیامت حفاظت می ڪنی، فرزندان من را هم از بدی محفوظ بدار.(یا جبار)بارالها دوستی با بهترین افراد، و خصلت های پاڪ و توڪل بر خودت را نصیبشان بفرما.(یا منان)بارالها تمامی مرضهای قلبی و بدنی را از آنها دور بفرما، و با قدرت و توان خودت مرا به نهایت آرزویم درباره آنها نائل بگردان.(یا ذاڪر)
بارالها مرا از احسان و نیڪی آنها در حیاتم برخوردار بفرما، و با دعایشان بعد از مرگم مرا خوشحال بگردان.(یا رضوان)بارالها فرزندانم را، ڪه همانا پاره ی قلب ودل من هستند، به تو سپرده ام، در مڪانی ڪه از دیدگان من پنهان هستند اما از حضورت پنهان نیستند. پس آنها را با حفاظتی ڪه لایق عظمتت می باشد حفظ بفرما.(یا منان)پروردگارا ، همّ و غم آن ڪسی ڪه این پیام را برای من فرستاده است را برطرف بفرما، فرزندان ونوه ها و آینده گان او را از هر بدی وسختی محافظت بفرما و هر آنچه را ڪه آرزو دارد حاجت روا بفرما.(یا دیان)خداوندا، هر ڪس این دعاهای قرآنی را دریافت ڪرد، و به دوستان عزیزخودش هدیه ڪرد برایش صدقه جاریه قبول بفرما ودر حق من و ایشان، و پدر و مادرمان و همه پدرها و مادرها وڪل مومنین و مومنات و احیا و اموات هدیه بفرما. الهی آمین یا ارحم الراحمین جزاڪم الله خیرا۱۷:۲۰
بازارسال شده از
﷽السلام علیک یا علی بن موسی الرضا
اطلاعیه قسط دوم اردوی مشهد مقدس
با سلام خدمت همگی
زائر عزیز؛ لطفا تا تاریخ یکشنبه ۱۴ بهمن،به واریز کردن پیش پرداخت دوم هزینه سفربه مبلغ یک میلیون تومان اقدام بفرمایید۶۰۳۷۶۹۱۵۱۰۱۲۰۵۲۰بانک صادرات به نام فاطمه قدیمیپس از واریز مبلغ، فیش واریزی خود را به همراه اطلاعات خواسته شده در فرم زیر وارد نمایید: https://digiform.ir/w0df55f24 بارگذاری فیش واریزی،برای ثبت نام الزامی استهزینه ی حدودی اردو ۳ میلیون و پانصد می‌باشد که ان شاءالله زمان و هزینه ی دقیق آن متعاقبا اعلام خواهد شد. #اطلاعیه_شماره۲۱۱:۳۵
بازارسال شده از
مطالعه کتاب «طعم شیرین خدا - کتاب اول» در فراکتاب:www.faraketab.ir/b/21596?u=999038
۱۷:۰۲
بازارسال شده از
خلاصه‌ی درس سوم: کی میتونه بگه من برای خدا می‌میرم؟
یه نکتۀ خیلی مهم، توی رابطۀ ما با دنیا و رابطۀ ما با خدا وجود داره که توجّه به اون آدم رو داغون میکنه:
هر اندازه که دنیا تو نظر آدم بزرگ میشه، خدا تو نگاه آدم کوچیک میشه.کسی که حرف مردم براش بزرگه، خودش برای خودش بزرگه، قضاوت دیگران براش بزرگه⚌خدا براش کوچیکه. اصلاً امکان نداره کسی خدا براش بزرگ باشه و در همون حال این چیزا هم براش بزرگ باشن.
️ما به شدت محتاج ایمان آوردن به صفت «عظیم» و «کبیر» خدا هستیم. وقتی کسی عظمت خدا را درک میکنه، دیگه نمی‌تونه باقیِ چیزا رو بزرگ ببینه.
کسی که خدا رو کوچیک میبینه و تحقیر میکنه، نمی‌تونه به معنای واقعی کلمه، اخلاص داشته باشه. بهش می‌گی به خاطر خدا صبر کن، گذشت کن، انفاق کن و ...؛ اما وقتی خدا توی دلش عظمت نداره، انگیزه‌ای برای انجام این کارا نداره. !بزرگ دونستن خدا، یه عالمه از کارای ما رو مدیریت میکنه.
دربارۀ اخلاص خیلی حرف زده میشه؛ امّا چرا کمتر گفته میشه که بدون بزرگ دونستن خدا، نمی‌شه اخلاص داشت؟ ما خدا رو کوچیک می‌بینم که حاضر نیستیم به خاطرش خیلی از کارا رو انجام بدیم.
اخلاص واقعی یعنی همه کار برای خدا؛چون خدا دوست داره، این کار رو انجام میدم و اگه دوست نداشته باشه، انجام نمی‌دم.
کی میتونه بگه من برای خدا نفس می‌کشم، برای خدا می‌میرم، برای خدا نماز می‌خونم، عبادات و کار های دیگم رو برای خدا انجام میدم؟فقط کسی میتونه همچین ادعایی کنه که خدا رو بزرگ میبینه.
یه مقدار برگردیم توی زندگی‌مون ببینیم چه کارهایی رو به خاطر این و اون انجام دادیم یا ندادیم و چه کارهایی رو به خاطر خدا. بعد حسمون رو توی این حالتا بسنجیم و ببینیم به خاطر خدا انجام دادن چه احساسی توی درونمون ایجاد کرده و میکنه. این طوری می فهمیم که چقدر اخلاص داریم.
وقتی توی زندگی‌مون اخلاص نباشه، توی کارامون هَمَش منتظر نتیجه می‌مونیم. نتیجه‌گرایی توی مسیر معنویت خیلی ضرر داره و خطرناکه.
وقتی کسی خدا رو بزرگ ببینه، هیچ نتیجه‌ای براش بزرگ‌تر از انجام کار برای خدا نیست. باید باور کنیم که توی این دنیا هیچ کاری، تأکید می‌کنم هیچ کاری جز بندگی برای خدای بزرگ نداریم.
یه نکتۀ خیلی مهم، توی رابطۀ ما با دنیا و رابطۀ ما با خدا وجود داره که توجّه به اون آدم رو داغون میکنه:هر اندازه که دنیا تو نظر آدم بزرگ میشه، خدا تو نگاه آدم کوچیک میشه.کسی که حرف مردم براش بزرگه، خودش برای خودش بزرگه، قضاوت دیگران براش بزرگه⚌خدا براش کوچیکه. اصلاً امکان نداره کسی خدا براش بزرگ باشه و در همون حال این چیزا هم براش بزرگ باشن.
️ما به شدت محتاج ایمان آوردن به صفت «عظیم» و «کبیر» خدا هستیم. وقتی کسی عظمت خدا را درک میکنه، دیگه نمی‌تونه باقیِ چیزا رو بزرگ ببینه. کسی که خدا رو کوچیک میبینه و تحقیر میکنه، نمی‌تونه به معنای واقعی کلمه، اخلاص داشته باشه. بهش می‌گی به خاطر خدا صبر کن، گذشت کن، انفاق کن و ...؛ اما وقتی خدا توی دلش عظمت نداره، انگیزه‌ای برای انجام این کارا نداره. !بزرگ دونستن خدا، یه عالمه از کارای ما رو مدیریت میکنه.دربارۀ اخلاص خیلی حرف زده میشه؛ امّا چرا کمتر گفته میشه که بدون بزرگ دونستن خدا، نمی‌شه اخلاص داشت؟ ما خدا رو کوچیک می‌بینم که حاضر نیستیم به خاطرش خیلی از کارا رو انجام بدیم.اخلاص واقعی یعنی همه کار برای خدا؛چون خدا دوست داره، این کار رو انجام میدم و اگه دوست نداشته باشه، انجام نمی‌دم.
کی میتونه بگه من برای خدا نفس می‌کشم، برای خدا می‌میرم، برای خدا نماز می‌خونم، عبادات و کار های دیگم رو برای خدا انجام میدم؟فقط کسی میتونه همچین ادعایی کنه که خدا رو بزرگ میبینه.یه مقدار برگردیم توی زندگی‌مون ببینیم چه کارهایی رو به خاطر این و اون انجام دادیم یا ندادیم و چه کارهایی رو به خاطر خدا. بعد حسمون رو توی این حالتا بسنجیم و ببینیم به خاطر خدا انجام دادن چه احساسی توی درونمون ایجاد کرده و میکنه. این طوری می فهمیم که چقدر اخلاص داریم.
وقتی توی زندگی‌مون اخلاص نباشه، توی کارامون هَمَش منتظر نتیجه می‌مونیم. نتیجه‌گرایی توی مسیر معنویت خیلی ضرر داره و خطرناکه.
وقتی کسی خدا رو بزرگ ببینه، هیچ نتیجه‌ای براش بزرگ‌تر از انجام کار برای خدا نیست. باید باور کنیم که توی این دنیا هیچ کاری، تأکید می‌کنم هیچ کاری جز بندگی برای خدای بزرگ نداریم.
۱۸:۰۷
بازارسال شده از
حجاج فقط سالی سه روز به شیطان سنگ می اندازند اما 60سال است که فلسطینیان هرروز...۲۰:۴۸
بازارسال شده از
خلاصه‌ی درس پنجم: به جز قدرت خدا، قدرت دیگه‌ای رو سراغ دارید؟
وقتی آدم، خدا رو بزرگ میبینه، بهش اعتماد میکنه. آرامش روحی، نتیجۀ اعتماده. ما به اندازه‌ای که به خدا اعتماد می‌کنیم آرامش روحی رو می‌چشیم.
این نکته رو خوب بهش فکر کنید: آرامش نتیجۀ اعتماده و اعتماد، نتیجۀ بزرگ دیدن خدا.وقتی آدم، خدا رو بزرگ میبینه، بهش اعتماد میکنه. یکی از قشنگ ترین صحنه های زندگی امام خمینی رحمة الله علیه آرامش عجیب ایشون بود. یه جمله ای از امام نقل شده که گفتن:«تا امروز ترس را تصور نکرده ام». این حالت، نتیجه اعتمادیه کهامام به خدا داشتن.
چرا ما توکّل نداریم؟ چرا توکّلمون ضعیفه؟ چرا توکّل که می‌کنیم بازم دلمون می‌لرزه؟ چون خدا رو بزرگ نمی‌بینیم. حداقل اون قدری بزرگ نمی‌بینیم که بتونه دلمون رو قرص کنه.
ما به شدّت توی زندگیامون با بی‌قراری و اضطراب درگیریم.بعضی از ماها شاید حتّی به اندازۀ یه روز طعم واقعی آرامش رو نچشیده باشیم. خیلی از آدمایی که ادعا میکنن زندگی آرومی دارن، اصلاً نمی‌دونن آرامش چی هست. اگر کسی به آرامش واقعی دست پیدا کنه، به معنای واقعی کلمه به درجات قابل توجهی از کمال و معنویت دست پیدا کرده.
■ آرامشِ خیلی از آدما نتیجۀ غفلتشونه.
آرامشی واقعیه که نتیجۀ توجه به عظمت خدا باشه.
اگه کسی انسان و ضعفش رو بشناسه و اگه دنیا و مشکلاتش رو هم بشناسه، یقیناً دچار اضطراب میشه. چون می‌فهمه که توی این دنیا آدم خودش به تنهایی نمی‌تونه زندگیش رو جمع و جور کنه.این دنیا خیلی وحشتناکه.ضعیف راهی نداره جز این که به یه قوی تکیه کنه. اگه دیدید یه ضعیف بدون این که به قوی تکیه کنه، احساس آرامش می کنه تردید نکنید که عقلش رو از دست داده. ضعیف فقط با اتکا به قویه که می تونه احساس آرامش بکنه.
وقتی انسان معتقد شد قدرتی جز قدرت خدا نیست، به کمک و یاری خدای قوی هم ایمان میاره و دیگه در انجام وظایف بندگیش از کسی نمی‌ترسه.
وقتی آدم، خدا رو بزرگ میبینه، بهش اعتماد میکنه. آرامش روحی، نتیجۀ اعتماده. ما به اندازه‌ای که به خدا اعتماد می‌کنیم آرامش روحی رو می‌چشیم.
این نکته رو خوب بهش فکر کنید: آرامش نتیجۀ اعتماده و اعتماد، نتیجۀ بزرگ دیدن خدا.وقتی آدم، خدا رو بزرگ میبینه، بهش اعتماد میکنه. یکی از قشنگ ترین صحنه های زندگی امام خمینی رحمة الله علیه آرامش عجیب ایشون بود. یه جمله ای از امام نقل شده که گفتن:«تا امروز ترس را تصور نکرده ام». این حالت، نتیجه اعتمادیه کهامام به خدا داشتن.چرا ما توکّل نداریم؟ چرا توکّلمون ضعیفه؟ چرا توکّل که می‌کنیم بازم دلمون می‌لرزه؟ چون خدا رو بزرگ نمی‌بینیم. حداقل اون قدری بزرگ نمی‌بینیم که بتونه دلمون رو قرص کنه.ما به شدّت توی زندگیامون با بی‌قراری و اضطراب درگیریم.
بعضی از ماها شاید حتّی به اندازۀ یه روز طعم واقعی آرامش رو نچشیده باشیم. خیلی از آدمایی که ادعا میکنن زندگی آرومی دارن، اصلاً نمی‌دونن آرامش چی هست. اگر کسی به آرامش واقعی دست پیدا کنه، به معنای واقعی کلمه به درجات قابل توجهی از کمال و معنویت دست پیدا کرده.■ آرامشِ خیلی از آدما نتیجۀ غفلتشونه.
آرامشی واقعیه که نتیجۀ توجه به عظمت خدا باشه. اگه کسی انسان و ضعفش رو بشناسه و اگه دنیا و مشکلاتش رو هم بشناسه، یقیناً دچار اضطراب میشه. چون می‌فهمه که توی این دنیا آدم خودش به تنهایی نمی‌تونه زندگیش رو جمع و جور کنه.این دنیا خیلی وحشتناکه.ضعیف راهی نداره جز این که به یه قوی تکیه کنه. اگه دیدید یه ضعیف بدون این که به قوی تکیه کنه، احساس آرامش می کنه تردید نکنید که عقلش رو از دست داده. ضعیف فقط با اتکا به قویه که می تونه احساس آرامش بکنه.
وقتی انسان معتقد شد قدرتی جز قدرت خدا نیست، به کمک و یاری خدای قوی هم ایمان میاره و دیگه در انجام وظایف بندگیش از کسی نمی‌ترسه.
۱۷:۵۴
بازارسال شده از
خلاصه‌ی درس ششم: چرا دلمون به وعده‌های خدا گرم نیست؟
اگه آدم خدا رو بزرگ ببینه، چه اتفاقی توی زندگیش می‌افته؟ وقتی که آدم، خدا رو بزرگ میبینه، روی وعده‌های خدا حساب باز میکنه.
درک ما از عظمت و بزرگی طرف مقابل، دل ما رو نسبت به قولی که میده محکم میکنه.
ابتدا تا انتهای قرآن رو نگاه کنید و ببینید خدا چقدر به بنده‌هاش وعده داده. حالا ابتدا تا انتهای زندگی خودمون رو نگاه کنید و ببینید چقدر روی وعده های خدا حساب می‌کنیم.
این یکی از وعده‌های حتمی خداست:خدا می‌گه شما تلاشتون رو بکنید، من حتماً حتماً راه رو نشونتون میدم. امّا با وجود این وعدۀ محکم خدا، من از گمراهی می‌ترسم. زودم توجیهش می‌کنم و می‌گم من که نسبت به وعدۀ خدا شک ندارم؛ به خودم شک دارم که تلاش می‌کنم یا نه.
آدما گاهی به ضعف و پستی و حقارت خودشون توجه میکنن و در همون حال حواسشون هست که یه خدای بزرگ دارند؛ امّا گاهی بدون توجّه به عظمت خدا به ضعف خودشون نگاه میکنن. آدمای دستۀ دوم ناامید میشن و افسردگی می‌گیرن؛ امّا آدمای دسته اول از خودشون می‌بُرن و به خدا متصل میشن.
با یه وعدۀ خدا که روبرو می‌شیم توی دلمون میگیم یعنی من اگه این کار رو بکنم خدا سر قرارش هست؟ حواسش جمع من هست؟ نکنه من این کار رو انجام بدم و خدا به وعدش عمل نکنه؟• خدا وعده داده؛ امّا دلمون به وعدش گرم نمی‌شه.
خدا می‌گه شما تلاش کنید من راه رو نشون میدم. من می‌گم آخه چطوری؟ من که تو شیرازم، تهرانم، اصفهانم، من که استاد اخلاق ندارم، خدا از کجا میخواد راه هدایت رو به من نشون بده؟ حالا اگه قم بودم نجف بودم یه چیزی، اما این جا ... .
این سؤال رو از خودمون بپرسیم: چرا روی وعدۀ بنده‌های خدا بیشتر از وعدۀ خدا حساب باز می‌کنیم؟ میدونید چرا؟ چون ما بنده‌های خدا رو بزرگ‌تر از خدا می‌دونیم. این یه واقعیته، از اون واقعیتایی که وقتی بهش فکر می‌کنیم، آدمو دیوونه میکنه. برای همینم هست که خیلی وقتا سعی می‌کنیم حتّی از فکر کردنش فرار می‌کنیم.
ولی الآن فقط به اندازه دو سه دقیقه، حواستون رو از هر چیزی که بهش مشغولید پرت کنید و فقط روی این مطلب آخر فکر کنید.
اگه آدم خدا رو بزرگ ببینه، چه اتفاقی توی زندگیش می‌افته؟ وقتی که آدم، خدا رو بزرگ میبینه، روی وعده‌های خدا حساب باز میکنه.درک ما از عظمت و بزرگی طرف مقابل، دل ما رو نسبت به قولی که میده محکم میکنه.
ابتدا تا انتهای قرآن رو نگاه کنید و ببینید خدا چقدر به بنده‌هاش وعده داده. حالا ابتدا تا انتهای زندگی خودمون رو نگاه کنید و ببینید چقدر روی وعده های خدا حساب می‌کنیم.
این یکی از وعده‌های حتمی خداست:خدا می‌گه شما تلاشتون رو بکنید، من حتماً حتماً راه رو نشونتون میدم. امّا با وجود این وعدۀ محکم خدا، من از گمراهی می‌ترسم. زودم توجیهش می‌کنم و می‌گم من که نسبت به وعدۀ خدا شک ندارم؛ به خودم شک دارم که تلاش می‌کنم یا نه.آدما گاهی به ضعف و پستی و حقارت خودشون توجه میکنن و در همون حال حواسشون هست که یه خدای بزرگ دارند؛ امّا گاهی بدون توجّه به عظمت خدا به ضعف خودشون نگاه میکنن. آدمای دستۀ دوم ناامید میشن و افسردگی می‌گیرن؛ امّا آدمای دسته اول از خودشون می‌بُرن و به خدا متصل میشن.
با یه وعدۀ خدا که روبرو می‌شیم توی دلمون میگیم یعنی من اگه این کار رو بکنم خدا سر قرارش هست؟ حواسش جمع من هست؟ نکنه من این کار رو انجام بدم و خدا به وعدش عمل نکنه؟• خدا وعده داده؛ امّا دلمون به وعدش گرم نمی‌شه. خدا می‌گه شما تلاش کنید من راه رو نشون میدم. من می‌گم آخه چطوری؟ من که تو شیرازم، تهرانم، اصفهانم، من که استاد اخلاق ندارم، خدا از کجا میخواد راه هدایت رو به من نشون بده؟ حالا اگه قم بودم نجف بودم یه چیزی، اما این جا ... .این سؤال رو از خودمون بپرسیم: چرا روی وعدۀ بنده‌های خدا بیشتر از وعدۀ خدا حساب باز می‌کنیم؟ میدونید چرا؟ چون ما بنده‌های خدا رو بزرگ‌تر از خدا می‌دونیم. این یه واقعیته، از اون واقعیتایی که وقتی بهش فکر می‌کنیم، آدمو دیوونه میکنه. برای همینم هست که خیلی وقتا سعی می‌کنیم حتّی از فکر کردنش فرار می‌کنیم.ولی الآن فقط به اندازه دو سه دقیقه، حواستون رو از هر چیزی که بهش مشغولید پرت کنید و فقط روی این مطلب آخر فکر کنید.
۱۷:۵۴
بازارسال شده از
خلاصه‌ی درس هفتم: به نظرتون میشه با خدا بود و ناامید بود؟داریم در بارۀ این صحبت می‌کنیم که اگه خدا رو بزرگ ببینیم چی میشه؟ مخلص می‌شیم، به خدا اعتماد می‌کنیم، ترس توی وجودمون از بین می‌ره و آروم می‌شیم و روی وعده‌های خدا حساب باز می‌کنیم.
توی این درس می‌خوایم بریم سراغ یکی دیگه از آثار بزرگ دیدن خدا که در اصل از نتایج اعتماد به وعده‌های خداست.
وقتی کسی روی وعده‌های خدا حساب باز کرد، با ناامیدی غریبه میشه.️یقین داشته باشید به میزان ناامیدی‌ای که توی وجود هر کسی هست، به همون اندازه کُفر، تو وجودش رخنه کرده.
بعضیا ناامیدی رو طوری معنا میکنن که انگار فقط به کسی ناامید می گن که از بخشش گناهانش ناامید باشه. یعنی یأس از رحمت الهی رو به ناامیدی از بخشیده شدن گناها ترجمه می‌کنیم. کی گفته ناامیدی‌ای که دین باهاش مشکل داره، فقط همین نوع از ناامیدیه؟
خدا اصرار داره ناامیدی رو اختلال در بُعد اعتقادی ما معرفی کنه؛ نه صرفاً یک مشکل اخلاقی. از نظر خدا کسی که ناامیده، توحیدش مشکل داره.حالا کدوم قسمت از توحیدش می‌لنگه؟ همون قسمتی که خدا میخواد ما بارها و بارها تکرارش کنیم: بزرگی خدا.
حواسمون باشه که شیطون اینجا برای من و شما یه دام پهن کرده؛ما رو ناامید میکنه به اسم ناامیدی از خویش. از خدا ناامیدیم؛ ولی خودمون رو گول می‌زنیم و میگیم از خودمون ناامیدیم.
فرق کسی که از خودش ناامیده با کسی که از خدا ناامیده خیلی واضحه. اونی که به خودش نگاه میکنه و جز کوچیکی هیچی تو وجودش نمی‌بینه، از این که خودش بتونه به داد خودش برسه ناامید میشه؛ امّا به خاطر این که به خدایی اعتقاد داره که بزرگه، خدایی که میتونه دست همۀ کوچیکا رو هر چقدرم که زیاد باشن بگیره، همۀ وجودش میشه انگیزه برای شروع دوباره.
مخلص می‌شیم، به خدا اعتماد می‌کنیم، ترس توی وجودمون از بین می‌ره و آروم می‌شیم و روی وعده‌های خدا حساب باز می‌کنیم. توی این درس می‌خوایم بریم سراغ یکی دیگه از آثار بزرگ دیدن خدا که در اصل از نتایج اعتماد به وعده‌های خداست.وقتی کسی روی وعده‌های خدا حساب باز کرد، با ناامیدی غریبه میشه.
️یقین داشته باشید به میزان ناامیدی‌ای که توی وجود هر کسی هست، به همون اندازه کُفر، تو وجودش رخنه کرده.بعضیا ناامیدی رو طوری معنا میکنن که انگار فقط به کسی ناامید می گن که از بخشش گناهانش ناامید باشه. یعنی یأس از رحمت الهی رو به ناامیدی از بخشیده شدن گناها ترجمه می‌کنیم. کی گفته ناامیدی‌ای که دین باهاش مشکل داره، فقط همین نوع از ناامیدیه؟خدا اصرار داره ناامیدی رو اختلال در بُعد اعتقادی ما معرفی کنه؛ نه صرفاً یک مشکل اخلاقی. از نظر خدا کسی که ناامیده، توحیدش مشکل داره.
حالا کدوم قسمت از توحیدش می‌لنگه؟ همون قسمتی که خدا میخواد ما بارها و بارها تکرارش کنیم: بزرگی خدا.حواسمون باشه که شیطون اینجا برای من و شما یه دام پهن کرده؛ما رو ناامید میکنه به اسم ناامیدی از خویش. از خدا ناامیدیم؛ ولی خودمون رو گول می‌زنیم و میگیم از خودمون ناامیدیم.فرق کسی که از خودش ناامیده با کسی که از خدا ناامیده خیلی واضحه. اونی که به خودش نگاه میکنه و جز کوچیکی هیچی تو وجودش نمی‌بینه، از این که خودش بتونه به داد خودش برسه ناامید میشه؛ امّا به خاطر این که به خدایی اعتقاد داره که بزرگه، خدایی که میتونه دست همۀ کوچیکا رو هر چقدرم که زیاد باشن بگیره، همۀ وجودش میشه انگیزه برای شروع دوباره.۱۷:۵۴
بازارسال شده از
خلاصه‌ی درس دهم: چرا عبادت می‌کنیم؛ ولی احساس رشد نمی‌کنیم؟
توی درس گذشته گفتیم که خودبرتربینی درد بزرگیه که درمونای مختلفی داره؛ امّا درمون اصلی و ریشه‌ایش اینه که خدا رو بزرگ ببینید.نباید به این راحتی از بحث خودبرتربینی رد بشیم. آخه خیلی از بلاهایی که سر ما میاد، از همین خودبرتربینیه.
شما وقتی که خدا رو بزرگ می‌بینید، به صورت طبیعی خودتون رو هیچ می‌بینید، هیچِ هیچ. ما هر چقدر که به خدا نزدیک بشیم، بیشتر باید خودمون رو کوچیک ببینیم. من اگه به حقیقت عبادت توجه داشته باشم، هر چقدر که بیشتر عبادت می‌کنم، باید بیشتر احساس کوچیکی کنم. آخه عبادت راه رسیدن عبد به معبوده. مگه غیر از اینه؟ وقتی که من به معبود نزدیک می‌شم، یعنی عظمتش رو بیشتر از قبل حس می‌کنم. پس باید به صورت طبیعی احساس کوچیکیم بیشتر بشه.
باید حواستون باشه که عبادت اگه عبادت حقیقی باشه، باید شما رو به اون خدای بزرگ نزدیک کنه؛ یعنی درک شما رو از بزرگی خدا بیشتر کنه.
شما هر چقدر به خدا نزدیک‌تر می‌شید، بیشتر به خدا احساس نیاز می‌کنید.
این تضرّع و آه و ناله‌های اهل بیت علیهم السلام توی این مناجاتشون العیاذ بالله، زبونم لال، نمایش نیست. این انوار مقدس چون به نهایت قرب رسیدند، به نهایت احساس هیچی رسیدند.
حقیقت عبادت، اظهار عجز و ضعف و ذلّت و نداری و بیچارگیه. اگه کسی عبادت کرد و حس بیچارگی ازش گرفته شد، معلومه اصلاً عبادت نکرده.
حس قشنگِ آدم بعد از عبادت، برای دریافتیه که از بزرگی خدا داره. آدم هر چقدر احساس میکنه خدا بزرگه، به همون اندازه احساس آرامش میکنه. عبادتایی که آدم باهاش احساس بزرگی میکنه، به هیچ وجه قدرت آروم کردن آدم رو ندارن. برای همینم هست که متکبّر اگه با عبادتش نسبت به دیگران احساس بزرگی بکنه و از عبادتش لذّت ببره، این لذّت، لذّت معنوی نیست، نفسانیه. اون به خاطر بزرگ دیدن خودش داره کیف میکنه، نه بزرگ دیدن خدا.
توی درس گذشته گفتیم که خودبرتربینی درد بزرگیه که درمونای مختلفی داره؛ امّا درمون اصلی و ریشه‌ایش اینه که خدا رو بزرگ ببینید.
نباید به این راحتی از بحث خودبرتربینی رد بشیم. آخه خیلی از بلاهایی که سر ما میاد، از همین خودبرتربینیه. شما وقتی که خدا رو بزرگ می‌بینید، به صورت طبیعی خودتون رو هیچ می‌بینید، هیچِ هیچ. ما هر چقدر که به خدا نزدیک بشیم، بیشتر باید خودمون رو کوچیک ببینیم. من اگه به حقیقت عبادت توجه داشته باشم، هر چقدر که بیشتر عبادت می‌کنم، باید بیشتر احساس کوچیکی کنم. آخه عبادت راه رسیدن عبد به معبوده. مگه غیر از اینه؟ وقتی که من به معبود نزدیک می‌شم، یعنی عظمتش رو بیشتر از قبل حس می‌کنم. پس باید به صورت طبیعی احساس کوچیکیم بیشتر بشه. باید حواستون باشه که عبادت اگه عبادت حقیقی باشه، باید شما رو به اون خدای بزرگ نزدیک کنه؛ یعنی درک شما رو از بزرگی خدا بیشتر کنه.
شما هر چقدر به خدا نزدیک‌تر می‌شید، بیشتر به خدا احساس نیاز می‌کنید. این تضرّع و آه و ناله‌های اهل بیت علیهم السلام توی این مناجاتشون العیاذ بالله، زبونم لال، نمایش نیست. این انوار مقدس چون به نهایت قرب رسیدند، به نهایت احساس هیچی رسیدند. حقیقت عبادت، اظهار عجز و ضعف و ذلّت و نداری و بیچارگیه. اگه کسی عبادت کرد و حس بیچارگی ازش گرفته شد، معلومه اصلاً عبادت نکرده.حس قشنگِ آدم بعد از عبادت، برای دریافتیه که از بزرگی خدا داره. آدم هر چقدر احساس میکنه خدا بزرگه، به همون اندازه احساس آرامش میکنه. عبادتایی که آدم باهاش احساس بزرگی میکنه، به هیچ وجه قدرت آروم کردن آدم رو ندارن. برای همینم هست که متکبّر اگه با عبادتش نسبت به دیگران احساس بزرگی بکنه و از عبادتش لذّت ببره، این لذّت، لذّت معنوی نیست، نفسانیه. اون به خاطر بزرگ دیدن خودش داره کیف میکنه، نه بزرگ دیدن خدا.
۱۵:۲۱
بازارسال شده از
خلاصه درس یازدهم:چه طور میشه احساس هیچ بودن کرد اما شاد بود؟
برا این که از داشتن خدا بتونید به اوج شادابی و نشاط برسید، باید به اوج فقر و نداری و هیچ بودن خودتون توجه داشته باشید تا از این که خدا مال شماست، خوشحال بشید. مگه میشه این سرزندگی و خوشحالی رو جای دیگه ای پیدا کرد؟ اونایی که فکر میکنن توجه به هیچ بودن، آدم رو افسرده میکنه، یادشون رفته که ما میگیم: این احساس هیچ بودنه در برابر خدا دست میده و کسی که به هیچ بودن رسیده، به خدا رسیده.
ما اگه بتونیم توحید جوون امروز رو قوی کنیم، طوری که بزرگی خدا رو درک کنه، دیگه لازم نیست بشینیم براش از فلسفه عبادت بگیم تا راضی شه عبادت کنه. اون وقت باید فقط از شیوۂ عبادت بهش گفت: باید گفت که اگه این طوری عبادت کنی، خدا بیشتر راضیه و اگه این طوری عبادت کنی، خدا کمتر راضيه.
خیلیا فکر میکنن این زیبائیه که عامل اصلي شدت پیدا کردن عشقه، در حالی که عظمت و بزرگی، تو عاشقی بیش از زیبایی مؤثره. زیبایی میتونه جرقه عشق رو بزنه؛ اما تداوم عشق با درک بزرگي معشوقه.
امروز این حقیقت رو اون طرفيا فهمیدن؛ ولی ما ازش غافلیم. خیلی از شخصیتای محبوبی که تو داستانا و افسانه های غربی خلق میشن، زیبایی ندارن؛ ولی عظمت دارن. حتی گاهی وقتا از زیبایی ظاهری این شخصیتا کم میکنن تا بتونن جلوه عظمت و بزرگیش رو زیاد کنن.
آدم، هر چی بیشتر به هیچ بودن خودش و بزرگ بودن خداپی می بره، بیشتر عاشق میشه..
یکی از فرقای اساسی بین روان شناسی غربی و تربیت دینیاینه که تو تفکر غربی هی میخوان آدم رو بزرگ کنن تا بتونن امیدش رو به زندگی زیاد کنن؛ اما تو تربیت دینی برا زیاد کردن امید به زندگی،
انسان رو به یه بزرگ وصل میکنن.
درست مثل یه قطره که به دریا متصل میشه. این قطره، بزرگ نشده؛ به یه بزرگ متصل شده.
عبادت اگه همراه عشق نباشه، فقط به اندازه ادای تکلیف خوبه؛ اما اون لذتی رو که میشنوید اولیای الهی از عبادت میبرن، نداره. وقتی بنده عبادتش رو عاشقانه انجام داد، دیگه نه سختيای دنیا می تونن اون رو از پا در بیارن و نه جذابيتای دنیا میتونن اون رو غافل کنن.
مشکل بشر امروز همینه که قبول کرده بزرگه و میخواد خودش کارایی رو انجام بده که فقط یه بزرگ میتونه انجام بده، مثل این که میخواد صفر تا صد برنامه زندگیش رو از تولد تا مرگ، خودش به تنهایی بریزه، بدون این که به خدا متصل بشه و نتیجه ش شده این منجلابی که همه مون داریم می بینیم.
مصداق «عبادت» توآیات واحادیث، فقط نماز و روزه نیست. نماز و روزه، یه بخشی از عبادتن. ما صبح تا شب، هر کاری که می کنیم، هم میتونه عبادت و بندگی باشه، هم میتونه خلاف بندگی خدا باشه. حتی همین نماز یا روزه می تونه عبادت باشه و میتونه خلاف رسم بندگی و عبادت باشه.
برا این که از داشتن خدا بتونید به اوج شادابی و نشاط برسید، باید به اوج فقر و نداری و هیچ بودن خودتون توجه داشته باشید تا از این که خدا مال شماست، خوشحال بشید. مگه میشه این سرزندگی و خوشحالی رو جای دیگه ای پیدا کرد؟ اونایی که فکر میکنن توجه به هیچ بودن، آدم رو افسرده میکنه، یادشون رفته که ما میگیم: این احساس هیچ بودنه در برابر خدا دست میده و کسی که به هیچ بودن رسیده، به خدا رسیده. ما اگه بتونیم توحید جوون امروز رو قوی کنیم، طوری که بزرگی خدا رو درک کنه، دیگه لازم نیست بشینیم براش از فلسفه عبادت بگیم تا راضی شه عبادت کنه. اون وقت باید فقط از شیوۂ عبادت بهش گفت: باید گفت که اگه این طوری عبادت کنی، خدا بیشتر راضیه و اگه این طوری عبادت کنی، خدا کمتر راضيه.خیلیا فکر میکنن این زیبائیه که عامل اصلي شدت پیدا کردن عشقه، در حالی که عظمت و بزرگی، تو عاشقی بیش از زیبایی مؤثره. زیبایی میتونه جرقه عشق رو بزنه؛ اما تداوم عشق با درک بزرگي معشوقه.
امروز این حقیقت رو اون طرفيا فهمیدن؛ ولی ما ازش غافلیم. خیلی از شخصیتای محبوبی که تو داستانا و افسانه های غربی خلق میشن، زیبایی ندارن؛ ولی عظمت دارن. حتی گاهی وقتا از زیبایی ظاهری این شخصیتا کم میکنن تا بتونن جلوه عظمت و بزرگیش رو زیاد کنن.
آدم، هر چی بیشتر به هیچ بودن خودش و بزرگ بودن خداپی می بره، بیشتر عاشق میشه..یکی از فرقای اساسی بین روان شناسی غربی و تربیت دینیاینه که تو تفکر غربی هی میخوان آدم رو بزرگ کنن تا بتونن امیدش رو به زندگی زیاد کنن؛ اما تو تربیت دینی برا زیاد کردن امید به زندگی، انسان رو به یه بزرگ وصل میکنن.
درست مثل یه قطره که به دریا متصل میشه. این قطره، بزرگ نشده؛ به یه بزرگ متصل شده.
عبادت اگه همراه عشق نباشه، فقط به اندازه ادای تکلیف خوبه؛ اما اون لذتی رو که میشنوید اولیای الهی از عبادت میبرن، نداره. وقتی بنده عبادتش رو عاشقانه انجام داد، دیگه نه سختيای دنیا می تونن اون رو از پا در بیارن و نه جذابيتای دنیا میتونن اون رو غافل کنن.مشکل بشر امروز همینه که قبول کرده بزرگه و میخواد خودش کارایی رو انجام بده که فقط یه بزرگ میتونه انجام بده، مثل این که میخواد صفر تا صد برنامه زندگیش رو از تولد تا مرگ، خودش به تنهایی بریزه، بدون این که به خدا متصل بشه و نتیجه ش شده این منجلابی که همه مون داریم می بینیم.
مصداق «عبادت» توآیات واحادیث، فقط نماز و روزه نیست. نماز و روزه، یه بخشی از عبادتن. ما صبح تا شب، هر کاری که می کنیم، هم میتونه عبادت و بندگی باشه، هم میتونه خلاف بندگی خدا باشه. حتی همین نماز یا روزه می تونه عبادت باشه و میتونه خلاف رسم بندگی و عبادت باشه.
۱۵:۲۱
بازارسال شده از
کانال دفتر آقا از 697 هزارتا رسید به 910 هزارتا. یکم دیگه مونده پویش #میلیونی_شدن_کانال_رهبری به سرانجام برسه
انتشار یادتون نره
لینک کانال حضرت آقاhttps://eitaa.com/joinchat/2424832C8253d55ee9
انتشار یادتون نره
لینک کانال حضرت آقا
https://eitaa.com/joinchat/2424832C8253d55ee9۵:۰۱
بازارسال شده از
﷽« إِنَّمَا یَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ » (التوبة - آیه 18)مساجد خدا را تنها کسانی آباد می کنند که به خدا و روز قیامت ایمان دارند. سلام دوست عزیز
همان طور که میدونی، یک سال و نیم هست که خدا توفیق تکمیل و تجهیز سه طبقه از مسجد حضرت مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه رو به جمع ما دادهبر این نعمت خدا رو شاکریمتا حالا گروه های مختلف، کارهای مختلفی کردند از اهدای یک قطعه طلا، جمع آوری عیدی، نماز و روزه قضا، اجرای طرح صد دانه هاو....
یکی از کارهایی که میتونه توفیق بزرگی باشه « معرفی بانیان خیری » هست که می شناسیو صد البتتتته این رو حتما میدونید که هر توفیقی که بانی ای که شما معرفی می‌کنید، داشته باشند، بدون اینکه از اجر و ثوابش کم بشه،برای شما هم نوشته میشه
🥰پس همین الان دست به کار شو و ۶۰ ثانیه وقت بگذار و پیوند زیر رو پر کن. سعی کن دست پر وارد لینک بشیhttps://digiform.ir/wa8b119a2
۶:۱۲
بازارسال شده از
۶:۱۲