۱۲:۰۲
۱۹:۴۰
#بازی
اسباب بازی های مناسب برای کودک
7 تا 12 ماهگی
کودک در این سن می تواند مفاهیم ساده را به خاطر بیاورد و خودش، اجزای بدنش و افراد آشنا را می شناسد. او از اشیا مختلف خوشش می آید و آن ها را وارسی می کند، داخل ظروف می گذارد و در می آورد و اگر پنهان شوند آن ها را جستجو می کند. فرزند شما صداها را تقلید می کند و کم کم یاد می گیرد که راه برود. اسباب بازی های سابق را به اضافه وسایل زیر در اختیار او بگذارید.
جغجغه های پایه دار می توان آن را روی میز غذاخوری یا صندلی کودک گذاشت تا تشویق شود به آن ضربه بزند.
توپ توپ هایی با اندازه های مختلف، هم سفت و هم نرم، برای این سن مناسب است.
کتاب هایی از جنس مقوای ضخیم، پارچه یا وینیل این کتاب ها باید حاوی تصاویر بزرگ و ساده باشند و از موادی درست شده باشند که با در دست گرفتن، تکان دادن و جویدن کودک خراب نشوند.
اسباب بازی های متحرک ماشین ها یا جانورانی که روی چرخ های لاستیکی یا چرخ های بزرگ پلاستیکی حرکت می کنند.
مکعب های بزرگ و نرم می توان برای ساختمان سازی و نیز فشار دادن و پرتاب کردن از آن ها استفاده کرد.
حیوانات عروسکی پارچه ای بایستی این اسباب بازی ها محکم باشند و اجزای آن ها از هم جدا نشوند.
سطل، لیوان و اسباب بازی های شناور می توان از آن ها در حمام و برای سایر شکل های آب بازی استفاده کرد.─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
اسباب بازی های مناسب برای کودک
7 تا 12 ماهگی
کودک در این سن می تواند مفاهیم ساده را به خاطر بیاورد و خودش، اجزای بدنش و افراد آشنا را می شناسد. او از اشیا مختلف خوشش می آید و آن ها را وارسی می کند، داخل ظروف می گذارد و در می آورد و اگر پنهان شوند آن ها را جستجو می کند. فرزند شما صداها را تقلید می کند و کم کم یاد می گیرد که راه برود. اسباب بازی های سابق را به اضافه وسایل زیر در اختیار او بگذارید.
جغجغه های پایه دار می توان آن را روی میز غذاخوری یا صندلی کودک گذاشت تا تشویق شود به آن ضربه بزند.
توپ توپ هایی با اندازه های مختلف، هم سفت و هم نرم، برای این سن مناسب است.
کتاب هایی از جنس مقوای ضخیم، پارچه یا وینیل این کتاب ها باید حاوی تصاویر بزرگ و ساده باشند و از موادی درست شده باشند که با در دست گرفتن، تکان دادن و جویدن کودک خراب نشوند.
اسباب بازی های متحرک ماشین ها یا جانورانی که روی چرخ های لاستیکی یا چرخ های بزرگ پلاستیکی حرکت می کنند.
مکعب های بزرگ و نرم می توان برای ساختمان سازی و نیز فشار دادن و پرتاب کردن از آن ها استفاده کرد.
حیوانات عروسکی پارچه ای بایستی این اسباب بازی ها محکم باشند و اجزای آن ها از هم جدا نشوند.
سطل، لیوان و اسباب بازی های شناور می توان از آن ها در حمام و برای سایر شکل های آب بازی استفاده کرد.─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
۱۲:۱۳
#مهارت_فرزندپروری #بازی
قصد داریم شما را با فعالیتهای ورزشی متناسب با سنین مختلف آشنا کنیم.
کودکان ۲ تا ۵ سال
کودکان نوپا در ابتدا شروع به یادگیری بسیاری از حرکات ورزشی پایهای میکنند اما مشارکت در ورزشهای سازمان یافته هنوز برای آنها زود است.
فعالیتهای ورزشی مناسب کودکان ۲ تا ۵ ساله عبارتند از:
۱.دویدن۲.بالا رفتن از سراشیبی۳. غلت زدن۴.بازی با یک توپ سبک وزن ۵. دوچرخه و یا سه چرخه سواری ۶.آب بازی
کودکان ۶ تا ۷ سال
در سنین ۶ تا ۷ سال کودکان قادر خواهند بود از الگوها و دستورالعملها پیروی کنند. ورزشهای مناسب برای این سنین عبارتند از:
۱.فوتبال۲.بیسبال۳.ژیمناستیک۴.شنا۵.تنیس۶.گلف۷.دو و میدانی
کودکان ۸ سال به بالا
از سن ۸ سالگی به بعد اکثر ورزشها حتی ورزشهایی مانند واترپولو، کشتی و ورزشهای رزمی نیز میتواند برای کودک مناسب باشد؛ البته در صورتی که از لباس و تجهیزات حفاظت کنندهٔ مناسب این ورزشها استفاده شود و تمرینهای قدرتی تحت نظارت دقیق مربیان مجرب صورت گیرد.
تنها روش حفظ سلامتی و تناسب اندام در کودکان ورزشهای سازمان یافته نیست.
اگر کودک شما به هیچ ورزش خاصی تمایل نشان نمیدهد، میتوانید فعالیتهای فیزیکی دیگر را جایگزین ورزشهای سازمان یافته کنید.
به طور مثال میتوانید چند روز در هفته به همراه کودک خود به دوچرخه سواری یا پیاده روی بروید و یا در تعطیلات پایان هفته به همراه خانواده به کوه بروید.
─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
قصد داریم شما را با فعالیتهای ورزشی متناسب با سنین مختلف آشنا کنیم.
کودکان ۲ تا ۵ سال
کودکان نوپا در ابتدا شروع به یادگیری بسیاری از حرکات ورزشی پایهای میکنند اما مشارکت در ورزشهای سازمان یافته هنوز برای آنها زود است.
فعالیتهای ورزشی مناسب کودکان ۲ تا ۵ ساله عبارتند از:
۱.دویدن۲.بالا رفتن از سراشیبی۳. غلت زدن۴.بازی با یک توپ سبک وزن ۵. دوچرخه و یا سه چرخه سواری ۶.آب بازی
کودکان ۶ تا ۷ سال
در سنین ۶ تا ۷ سال کودکان قادر خواهند بود از الگوها و دستورالعملها پیروی کنند. ورزشهای مناسب برای این سنین عبارتند از:
۱.فوتبال۲.بیسبال۳.ژیمناستیک۴.شنا۵.تنیس۶.گلف۷.دو و میدانی
کودکان ۸ سال به بالا
از سن ۸ سالگی به بعد اکثر ورزشها حتی ورزشهایی مانند واترپولو، کشتی و ورزشهای رزمی نیز میتواند برای کودک مناسب باشد؛ البته در صورتی که از لباس و تجهیزات حفاظت کنندهٔ مناسب این ورزشها استفاده شود و تمرینهای قدرتی تحت نظارت دقیق مربیان مجرب صورت گیرد.
تنها روش حفظ سلامتی و تناسب اندام در کودکان ورزشهای سازمان یافته نیست.
اگر کودک شما به هیچ ورزش خاصی تمایل نشان نمیدهد، میتوانید فعالیتهای فیزیکی دیگر را جایگزین ورزشهای سازمان یافته کنید.
به طور مثال میتوانید چند روز در هفته به همراه کودک خود به دوچرخه سواری یا پیاده روی بروید و یا در تعطیلات پایان هفته به همراه خانواده به کوه بروید.
─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
۱۴:۱۳
۱۷:۱۸
۱۲:۳۱
۱۹:۴۸
راهکارهایی برای افزایش هوش کودکان
به چشمان کودک نگاه کنیداین عمل ارتباطات مغزی را به الگویی تشخیصی که با هر بار دیدن تقویت میشود تبدیل می کند. و به کودک کمک میکند در شناخت مفاهیم مشابه و نامتشابه مهارت بهتری کسب کند.
با کودک حرف بزنیدفرمانهای اولیه زبانی، برای کودک بسیار مهماند. زیرا زبان در موفقیت عملکرد ذهنی بسیار اهمیت دارد و هر درک و استنباطی از زبان به ایجاد توانایی کلامی و بیان صحیح لغات کمک می کند. دامنه لغات کودک بستگی مستقیم به میزان صحبت والدین طی دو سال اول زندگی او دارد.
موسیقی در رشد ذهن کودک مؤثر استدانشمندان معتقدند تعلیم سرودهای گروهی و نواختن پیانو برای کودکان سه ساله به تدریج باعث تقویت قدرت استدلال فرا زمانی آنان میشود
با تشویق، کنجکاوی کودک را تحریک کنیدپدر و مادر با تشویق هر گام کوچک کودک، کمک بزرگی به خلاقیتهای بزرگتر وی در آینده خواهند کرد.
برای اشیا اسم بگذاریدیکی دیگر از وظایف والدین نامگذاری انواع رنگها، اندازهها و شکلها برای تقویت درک کودک است.
بایستید و هورا بکشیدوقتی کودکتان موفق میشود برای اولین بار از فنجان آب بخورد و شما فریاد شادی سر میدهید، این عمل شما نه تنها او را خوشحال میکند، بلکه ارتباطات قشر جلویی مغز و بخش درونی مغز او را که جایگاه احساسات است، تقویت مینماید.
به توجه خود نسبت به فرزند ادامه دهیدبا افزایش سن میتوانید به کتاب خواندن فرزندتان اهمیت بیشتری بدهید، او را در گفت و گوهای خانوادگی سهیم کنید، از وی نظر بخواهید، به او موسیقی بیاموزید و نیز مشوقی مهربان برایش باشید.─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
به چشمان کودک نگاه کنیداین عمل ارتباطات مغزی را به الگویی تشخیصی که با هر بار دیدن تقویت میشود تبدیل می کند. و به کودک کمک میکند در شناخت مفاهیم مشابه و نامتشابه مهارت بهتری کسب کند.
با کودک حرف بزنیدفرمانهای اولیه زبانی، برای کودک بسیار مهماند. زیرا زبان در موفقیت عملکرد ذهنی بسیار اهمیت دارد و هر درک و استنباطی از زبان به ایجاد توانایی کلامی و بیان صحیح لغات کمک می کند. دامنه لغات کودک بستگی مستقیم به میزان صحبت والدین طی دو سال اول زندگی او دارد.
موسیقی در رشد ذهن کودک مؤثر استدانشمندان معتقدند تعلیم سرودهای گروهی و نواختن پیانو برای کودکان سه ساله به تدریج باعث تقویت قدرت استدلال فرا زمانی آنان میشود
با تشویق، کنجکاوی کودک را تحریک کنیدپدر و مادر با تشویق هر گام کوچک کودک، کمک بزرگی به خلاقیتهای بزرگتر وی در آینده خواهند کرد.
برای اشیا اسم بگذاریدیکی دیگر از وظایف والدین نامگذاری انواع رنگها، اندازهها و شکلها برای تقویت درک کودک است.
بایستید و هورا بکشیدوقتی کودکتان موفق میشود برای اولین بار از فنجان آب بخورد و شما فریاد شادی سر میدهید، این عمل شما نه تنها او را خوشحال میکند، بلکه ارتباطات قشر جلویی مغز و بخش درونی مغز او را که جایگاه احساسات است، تقویت مینماید.
به توجه خود نسبت به فرزند ادامه دهیدبا افزایش سن میتوانید به کتاب خواندن فرزندتان اهمیت بیشتری بدهید، او را در گفت و گوهای خانوادگی سهیم کنید، از وی نظر بخواهید، به او موسیقی بیاموزید و نیز مشوقی مهربان برایش باشید.─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
۹:۱۱
#نکات_مهم_تربیتی
آموزش معذرت خواهی کردن به کودکان در 6 مرحله
اکثر والدین سعی می کنند معذرت خواهی کردن را به کودک خود آموزش دهند.اما روش نامناسب در یادگیری این کار می تواند نتیجه ای ناموفق در پی داشته باشد.
برای کودک معذرت خواهی کردن می تواند واژه و مفهوم پیچیده ای باشد . اما از سنین خیلی پایین قادر به یادگیری احساس تاسف و عذرخواهی است .یکی از موضوعات مهمی که والدین در تربیت فرزندشان به آن اهمیت می دهند، احترام گذاشتن به دیگران و عذرخواهی کردن است.
قبل از هر چیز لازم است به این نکته توجه کنیم که عذرخواهی، یک مهارت است و بنابراین علاوه بر کسب آگاهی در این زمینه نیازمندیم با تمرین و تکرار این مهارت را در الگوی رفتاریمان درونی کنیم؛ زیرا سادهترین راه برای اینکه کودک عذرخواهی کردن را بیاموزد، یادگیری مشاهدهای است.
به این ترتیب وقتی کودک شاهد عذرخواهی کردن ما و به رسمیت شناختن حقوقمان و دیگری به هنگام رنجش باشد، در واقع بهطور غیرمستقیم اهمیت، ضرورت و روش صحیح عذرخواهی کردن را یاد میگیرد و در موقعیتهای مشابه تمرین میکند.
بنابراین بخش مهم و تاثیرگذار این آموزش بهصورت غیرمستقیم اتفاق میافتد. اما در مرحله بعدی و در صورتی که لازم باشد میتوان متناسب با سن بچهها از طریق گفتوگو یا در قالب بازی با عروسکها یا یک نمایش خانگی کوتاه این مراحل را مستقیما به آنها آموزش داد. البته لازم است این نکته را هم در نظر داشته باشید که عذرخواهی فقط در مواردی که در محدوده توان و درک رفتاری و شناختی کودک قرار دارد، پیگیری شود تا امکان اجرا و اثربخشی مطلوب بهدست بیاید؛ به این معنا که وظایف یا قوانینی که برای کودک تعریف میکنیم به گونهای باشد که کودک مرتب شکست را تجربه نکند و مجبور به عذرخواهی نباشد.
برای یک عذرخواهی موثر لازم است 6 گام را طی کنیم: گام اول: پیشنهاد «من را ببخش!» به کودک بیاموزیم که وقتی کسی را میرنجانیم، می توانیم به او پیشنهاد بدهیم که ما را ببخشد، اما چون یک پیشنهاد است، باید آمادگی شنیدن پاسخ منفی را هم داشته باشیم. گام دوم: پذیرفتن اشتباه بنابراین تا زمانیکه کودک متوجه اشتباهش نشده است، او را وادار به عذرخواهی نکنید. برای درک بهتر این موضوع میتوانید در شرایط مشابهی که بین شما و کودک اتفاق میافتد به او بگویید: «من میدانم که از من رنجیدهای و میخواهم که مرا ببخشی، اما هنوز نمیدانم که چه کار اشتباهی انجام دادهام؟»
(ادامه دارد...)─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
آموزش معذرت خواهی کردن به کودکان در 6 مرحله
اکثر والدین سعی می کنند معذرت خواهی کردن را به کودک خود آموزش دهند.اما روش نامناسب در یادگیری این کار می تواند نتیجه ای ناموفق در پی داشته باشد.
برای کودک معذرت خواهی کردن می تواند واژه و مفهوم پیچیده ای باشد . اما از سنین خیلی پایین قادر به یادگیری احساس تاسف و عذرخواهی است .یکی از موضوعات مهمی که والدین در تربیت فرزندشان به آن اهمیت می دهند، احترام گذاشتن به دیگران و عذرخواهی کردن است.
قبل از هر چیز لازم است به این نکته توجه کنیم که عذرخواهی، یک مهارت است و بنابراین علاوه بر کسب آگاهی در این زمینه نیازمندیم با تمرین و تکرار این مهارت را در الگوی رفتاریمان درونی کنیم؛ زیرا سادهترین راه برای اینکه کودک عذرخواهی کردن را بیاموزد، یادگیری مشاهدهای است.
به این ترتیب وقتی کودک شاهد عذرخواهی کردن ما و به رسمیت شناختن حقوقمان و دیگری به هنگام رنجش باشد، در واقع بهطور غیرمستقیم اهمیت، ضرورت و روش صحیح عذرخواهی کردن را یاد میگیرد و در موقعیتهای مشابه تمرین میکند.
بنابراین بخش مهم و تاثیرگذار این آموزش بهصورت غیرمستقیم اتفاق میافتد. اما در مرحله بعدی و در صورتی که لازم باشد میتوان متناسب با سن بچهها از طریق گفتوگو یا در قالب بازی با عروسکها یا یک نمایش خانگی کوتاه این مراحل را مستقیما به آنها آموزش داد. البته لازم است این نکته را هم در نظر داشته باشید که عذرخواهی فقط در مواردی که در محدوده توان و درک رفتاری و شناختی کودک قرار دارد، پیگیری شود تا امکان اجرا و اثربخشی مطلوب بهدست بیاید؛ به این معنا که وظایف یا قوانینی که برای کودک تعریف میکنیم به گونهای باشد که کودک مرتب شکست را تجربه نکند و مجبور به عذرخواهی نباشد.
برای یک عذرخواهی موثر لازم است 6 گام را طی کنیم: گام اول: پیشنهاد «من را ببخش!» به کودک بیاموزیم که وقتی کسی را میرنجانیم، می توانیم به او پیشنهاد بدهیم که ما را ببخشد، اما چون یک پیشنهاد است، باید آمادگی شنیدن پاسخ منفی را هم داشته باشیم. گام دوم: پذیرفتن اشتباه بنابراین تا زمانیکه کودک متوجه اشتباهش نشده است، او را وادار به عذرخواهی نکنید. برای درک بهتر این موضوع میتوانید در شرایط مشابهی که بین شما و کودک اتفاق میافتد به او بگویید: «من میدانم که از من رنجیدهای و میخواهم که مرا ببخشی، اما هنوز نمیدانم که چه کار اشتباهی انجام دادهام؟»
(ادامه دارد...)─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
۹:۲۵
#نکات_مهم_تربیتی
آموزش معذرت خواهی کردن به کودکان در 6 مرحله (ادامه از مطلب بالا)
گام سوم: پشیمانی شاید شما هم بچههایی را دیده باشید که بعد از انجام یک کار اشتباه بلافاصله عذرخواهی میکنند، اما هم شما و هم آنها میدانید که این صرفا راهی برای فرار از تنبیه است. بنابراین برای اینکه عذرخواهی شکل واقعی و حقیقی پیدا کند، مهمترین شرط، پشیمانی است. اگر کودک از کار بدی که انجام داده است، پشیمان نیست به او توضیح بدهید و برایش زمانی تعیین کنید تا به اشتباهش فکر کند. همیشه روی این نکته تایید کنید که تا زمانی که از کارش پشیمان نیست، لازم نیست عذرخواهی کند. اما برای کمک به درک بهتر کودک نسبت به رفتارش میتوانید تاثیر آن رفتار را روی دیگران با هم بررسی کنید. حتی میتوان از کودک خواست که خودش را به جای طرف مقابل بگذارد و احساساتش را بیان کند. این تمرین کمک میکند ارزش اخلاقی عذرخواهی بهدرستی برایش درونی شود. گام چهارم: توضیح و دلیل بسیاری از اوقات با وجودی که سه مرحله اول انجام شده است، اما رنجش همچنان باقی است. اگر برای کار اشتباهی که مرتکب شدهایم، دلایلی داشته باشیم و آنها را بیان کنیم و به دیگران هم فرصت توضیح و بیان دلایلشان را بدهیم، در واقع برای بخشیدن و بخشیده شدن انگیزه بیشتری فراهم کردهایم. گام پنجم: تکرار نکردن یکی دیگر از مهمترین شرطهای یک عذرخواهی واقعی تصمیم جدی برای تکرار نکردن کار اشتباه هست. گاهی بچهها کار اشتباهی انجام میدهند، اما به دفعات آن را تکرار میکنند. در نظر داشته باشید که اگر کودک یک عذرخواهی واقعی انجام داده و بعد ناخواسته دوباره همان کار را تکرار کرده، عذرخواهی او را بپذیرید و تاکید کنید که چون واقعا قصد انجامش را نداشته، اشکالی ندارد. دقت کنید که خودتان هم وقتی از کودک عذرخواهی میکنید، دوباره آن کار را انجام ندهید؛ قوانین عذرخواهی برای شما و کودکتان یکسان هست. گام ششم: جبران کردن جبران کردن، مرحله تکمیلی یک عذرخواهی واقعی و کامل است. مانند سایر موارد اینجا هم لازم است خودمان پیشقدم باشیم و در موقعیتهای مناسب به کودک بگوییم که: «بهخاطر اشتباهم متاسفم و میخواهم جبران کنم.» در آموزش مستقیم به کودک توضیح بدهیم که با جبران کردن نشان میدهیم مسوولیت کار اشتباهمان را پذیرفتهایم و احساس طرف مقابل را به خوبی درک کردهایم. اینکار باعث میشود هم طرف مقابل را خوشحال کنیم و هم خودمان احساس بهتری داشته باشیم.
البته لازم است حتما روی این نکته تاکید کنیم که برای جبران اشتباهمان هرگز مجبور نیستیم کاری انجام دهیم که به ما آسیب بزند یا باعث شود احساس بدی نسبت به خودمان پیدا کنیم؛ زیرا گاهی کودک در رابطه با دیگران در شرایطی قرار میگیرد که برای جبران اشتباهش و بخشیده شدن تحت فشار قرار میگیرد و چه بسا مجبور به باجدهی شود یا مورد سواستفاده قرار بگیرد. با آگاهی از این 6 گام و تمرین مستمر آنها در کنار بچهها میتوانیم امیدوار باشیم یک مهارت درست رفتاری را فرا گرفتهایم و روابط سالمتری را تجربه کنیم.─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
آموزش معذرت خواهی کردن به کودکان در 6 مرحله (ادامه از مطلب بالا)
گام سوم: پشیمانی شاید شما هم بچههایی را دیده باشید که بعد از انجام یک کار اشتباه بلافاصله عذرخواهی میکنند، اما هم شما و هم آنها میدانید که این صرفا راهی برای فرار از تنبیه است. بنابراین برای اینکه عذرخواهی شکل واقعی و حقیقی پیدا کند، مهمترین شرط، پشیمانی است. اگر کودک از کار بدی که انجام داده است، پشیمان نیست به او توضیح بدهید و برایش زمانی تعیین کنید تا به اشتباهش فکر کند. همیشه روی این نکته تایید کنید که تا زمانی که از کارش پشیمان نیست، لازم نیست عذرخواهی کند. اما برای کمک به درک بهتر کودک نسبت به رفتارش میتوانید تاثیر آن رفتار را روی دیگران با هم بررسی کنید. حتی میتوان از کودک خواست که خودش را به جای طرف مقابل بگذارد و احساساتش را بیان کند. این تمرین کمک میکند ارزش اخلاقی عذرخواهی بهدرستی برایش درونی شود. گام چهارم: توضیح و دلیل بسیاری از اوقات با وجودی که سه مرحله اول انجام شده است، اما رنجش همچنان باقی است. اگر برای کار اشتباهی که مرتکب شدهایم، دلایلی داشته باشیم و آنها را بیان کنیم و به دیگران هم فرصت توضیح و بیان دلایلشان را بدهیم، در واقع برای بخشیدن و بخشیده شدن انگیزه بیشتری فراهم کردهایم. گام پنجم: تکرار نکردن یکی دیگر از مهمترین شرطهای یک عذرخواهی واقعی تصمیم جدی برای تکرار نکردن کار اشتباه هست. گاهی بچهها کار اشتباهی انجام میدهند، اما به دفعات آن را تکرار میکنند. در نظر داشته باشید که اگر کودک یک عذرخواهی واقعی انجام داده و بعد ناخواسته دوباره همان کار را تکرار کرده، عذرخواهی او را بپذیرید و تاکید کنید که چون واقعا قصد انجامش را نداشته، اشکالی ندارد. دقت کنید که خودتان هم وقتی از کودک عذرخواهی میکنید، دوباره آن کار را انجام ندهید؛ قوانین عذرخواهی برای شما و کودکتان یکسان هست. گام ششم: جبران کردن جبران کردن، مرحله تکمیلی یک عذرخواهی واقعی و کامل است. مانند سایر موارد اینجا هم لازم است خودمان پیشقدم باشیم و در موقعیتهای مناسب به کودک بگوییم که: «بهخاطر اشتباهم متاسفم و میخواهم جبران کنم.» در آموزش مستقیم به کودک توضیح بدهیم که با جبران کردن نشان میدهیم مسوولیت کار اشتباهمان را پذیرفتهایم و احساس طرف مقابل را به خوبی درک کردهایم. اینکار باعث میشود هم طرف مقابل را خوشحال کنیم و هم خودمان احساس بهتری داشته باشیم.
البته لازم است حتما روی این نکته تاکید کنیم که برای جبران اشتباهمان هرگز مجبور نیستیم کاری انجام دهیم که به ما آسیب بزند یا باعث شود احساس بدی نسبت به خودمان پیدا کنیم؛ زیرا گاهی کودک در رابطه با دیگران در شرایطی قرار میگیرد که برای جبران اشتباهش و بخشیده شدن تحت فشار قرار میگیرد و چه بسا مجبور به باجدهی شود یا مورد سواستفاده قرار بگیرد. با آگاهی از این 6 گام و تمرین مستمر آنها در کنار بچهها میتوانیم امیدوار باشیم یک مهارت درست رفتاری را فرا گرفتهایم و روابط سالمتری را تجربه کنیم.─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
۱۹:۵۸
۱۵:۲۹
۱۰:۳۰
#مهارت_فرزندپروری وقتی بچه ها دعوا می کنن چی کار کنیم؟
تحمل دعوای بچه ها برای اغلب ما کار خیلی سختی است . باور عمومی این است که خانواده موفق خانواده ای است که در آن خواهرها و برادرها زیاد با هم دعوا نکنند . اما این اشتباه است! ما همگی خوب می دانیم که چیزی به نام تفاهم مطلق وجود ندارد. دعوا و درگیری بین بچه ها ، نه تنها اجتناب ناپذیر است بلکه مفید نیز هست. پس بهترین رفتار این است که بپذیریم درگیری نیز جزئی از واقعیت زندگی خواهر ها و برادر هاست.
کمک به تثبیت شخصیت کودک
چرا این قدر به درگیری های کوچک بین خواهر و برادر بها می دهیم ، در حالی که می دانیم وقوع چنین چیزی در هر خانواده ای طبیعی است؟ شاید به این دلیل که ما از فرزندان خود انتظار داریم تا تصویر خانواده آرمانی را بازتاب دهند. به همین دلیل است که از آن ها می خواهیم آرام بگیرند.
رابطه خواهر و برادری جنبه های منفی هم دارد، باید تلاش کنیم تا به آن ها هم توجه کنیم تا راحت تر بتوانیم رقابت هر روزه بین فرزندانمان را تحمل و قبول کنیم . وقتی می بینیم فرزندمان آسیب دیده ، غصه خورده یا رنجیده، متوجه می شویم که ما به عنوان پدر یا مادر قادر نیستیم در برابر تمامی ناملایمات زندگی از کودک خود دفاع کنیم. پدر و مادر قادر مطلق نیستند و پذیرفتن این نکته کار آسانی نیست. برای کمک به درک این نکته باید به یاد داشته باشیم که وقتی کودک موفق می شود تا مراحل دردناک زندگی اش را تحمل کند و آن ها را پشت سر بگذارد ، در واقع می فهمد که چه قابلیت هایی دارد و می تواند از این طریق ، این قابلیت ها را رشد دهد. به عبارت بهتر کودک یاد می گیرد چگونه قوی شود.
باید پذیرفت که رابطه خواهر و برادری همیشه بین دو قطب عشق و نفرت در نوسان است. قبول درگیری بین خواهر و برادر بهترین روش برای پشت سر گذاشتن و تبدیل آن به عنصری سازنده است. چارچوب هیچ رابطه دیگری به اندازه چارچوب رابطه خواهر و برادری متغیر نیست. لحظه ای هست که خواهر و برادر ، با هم خوب و مهربانند، اما ده دقیقه بعد آسمان به زمین می آید و به جان هم می افتند.
پدر و مادر نباید از دعوا و درگیری بین بچه ها بترسند. تنها یک جر و بحث شدید می تواند کاری کند که کودک زیر بار زورگویی خواهر یا برادر نرود و امتیازاتش را از دست ندهد. دعوا به کودک در راه بزرگ شدن و تثبیت شخصیت کمک می کند. حتی اگر رابطه بین آن ها تیره و تار باشد و نتوانند همدیگر را دوست بدارند نباید تصور کرد که از این لحاظ آسیب می بینند. گاهی اوقات کودک ممکن است بیش تر نیاز داشته باشد از قلمرو و حریم خود دفاع کند، تا این که در فکر جلب محبت خواهر یا برادر باشد. کودک مجبور نیست که خواهر یا برادرش را دوست بدارد اما باید به او احترام بگذارد و از لحاظ جسمی و به ویژه روانی به او آسیب نرساند. نقش والدین در این میان حمایت و مراقبت از هویت جسمی و روحی تک تک فرزندان است. اگر می پرسید که پدر و مادر چگونه می توانند چنین نقشی را عهده دار شوند ، در جواب می گوییم که باید اجازه دهند تا دعوا رخ دهد ، اما مراقب باشند که همیشه یکی از بچه ها حرف خود را به کرسی ننشانند. والدین باید توجه کنند که فرایند تحقیر به عادت بدل نشود.
نقش سازنده دعوا و درگیری
یکی از مهم ترین فواید دعوا این است که هر شخصی در دعوا می تواند هم به شناخت بهتری از خود دست یابد و هم اعتماد به نفس بیشتری بیابد، البته مشروط بر آن که همیشه بازنده یا برنده نباشد. به عنوان مثال خواهر یا برادری که اطمینان داشت در دعوا برنده خواهد شد، ناگهان مجبور شود جا بزند و می فهمد که همیشه نمی تواند برنده میدان باشد. فردی هم که همیشه بازنده بوده به ناگاه درمی یابد که با شجاعت تمام مقاومت کرده و قدرت دفاع از خود را دارد. و بی تردید از این تجربه در محیط مدرسه هم استفاده خواهد کرد.
از دیگر مزایای دعوا این است که به بچه ها این امکان را می دهد تا استحکام والدین خود را محک بزنند واطمینان یابند که پدر و مادر تحمل طوفان های کوچک را دارند. آن ها با خود می گویند اگر پدر و مادر بعد از این همه دعوا باز هم ما را دوست دارند، پس حتما آدم های قرص و پایدار و استواری هستند.
دعواها عموماً عملکرد و مفهوم خاصی دارند. دعوا و درگیری گاهی تنها راهی است که کودک می تواند از طریق آن دردها و ناراحتی اش را عنوان کند. این وظیفه بزرگ ترها است که چنین واکنشی را رمزگشایی کنند.
درگیری همیشه به معنای درخواست تغییر شرایط است. درخواست تغییر در مورد کودکان در اغلب اوقات به منظور جلب توجه والدین صورت می گیرد. کودک در ذهن خود می گوید :" خوب یک کمی هم به من نگاه کنید، ببینید چه کارهایی بلدم بکنم . آخه من هم آدمم! کمک کنید تا منم بتونم جنبه های خوبم رو نشون بدم".─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
تحمل دعوای بچه ها برای اغلب ما کار خیلی سختی است . باور عمومی این است که خانواده موفق خانواده ای است که در آن خواهرها و برادرها زیاد با هم دعوا نکنند . اما این اشتباه است! ما همگی خوب می دانیم که چیزی به نام تفاهم مطلق وجود ندارد. دعوا و درگیری بین بچه ها ، نه تنها اجتناب ناپذیر است بلکه مفید نیز هست. پس بهترین رفتار این است که بپذیریم درگیری نیز جزئی از واقعیت زندگی خواهر ها و برادر هاست.
کمک به تثبیت شخصیت کودک
چرا این قدر به درگیری های کوچک بین خواهر و برادر بها می دهیم ، در حالی که می دانیم وقوع چنین چیزی در هر خانواده ای طبیعی است؟ شاید به این دلیل که ما از فرزندان خود انتظار داریم تا تصویر خانواده آرمانی را بازتاب دهند. به همین دلیل است که از آن ها می خواهیم آرام بگیرند.
رابطه خواهر و برادری جنبه های منفی هم دارد، باید تلاش کنیم تا به آن ها هم توجه کنیم تا راحت تر بتوانیم رقابت هر روزه بین فرزندانمان را تحمل و قبول کنیم . وقتی می بینیم فرزندمان آسیب دیده ، غصه خورده یا رنجیده، متوجه می شویم که ما به عنوان پدر یا مادر قادر نیستیم در برابر تمامی ناملایمات زندگی از کودک خود دفاع کنیم. پدر و مادر قادر مطلق نیستند و پذیرفتن این نکته کار آسانی نیست. برای کمک به درک این نکته باید به یاد داشته باشیم که وقتی کودک موفق می شود تا مراحل دردناک زندگی اش را تحمل کند و آن ها را پشت سر بگذارد ، در واقع می فهمد که چه قابلیت هایی دارد و می تواند از این طریق ، این قابلیت ها را رشد دهد. به عبارت بهتر کودک یاد می گیرد چگونه قوی شود.
باید پذیرفت که رابطه خواهر و برادری همیشه بین دو قطب عشق و نفرت در نوسان است. قبول درگیری بین خواهر و برادر بهترین روش برای پشت سر گذاشتن و تبدیل آن به عنصری سازنده است. چارچوب هیچ رابطه دیگری به اندازه چارچوب رابطه خواهر و برادری متغیر نیست. لحظه ای هست که خواهر و برادر ، با هم خوب و مهربانند، اما ده دقیقه بعد آسمان به زمین می آید و به جان هم می افتند.
پدر و مادر نباید از دعوا و درگیری بین بچه ها بترسند. تنها یک جر و بحث شدید می تواند کاری کند که کودک زیر بار زورگویی خواهر یا برادر نرود و امتیازاتش را از دست ندهد. دعوا به کودک در راه بزرگ شدن و تثبیت شخصیت کمک می کند. حتی اگر رابطه بین آن ها تیره و تار باشد و نتوانند همدیگر را دوست بدارند نباید تصور کرد که از این لحاظ آسیب می بینند. گاهی اوقات کودک ممکن است بیش تر نیاز داشته باشد از قلمرو و حریم خود دفاع کند، تا این که در فکر جلب محبت خواهر یا برادر باشد. کودک مجبور نیست که خواهر یا برادرش را دوست بدارد اما باید به او احترام بگذارد و از لحاظ جسمی و به ویژه روانی به او آسیب نرساند. نقش والدین در این میان حمایت و مراقبت از هویت جسمی و روحی تک تک فرزندان است. اگر می پرسید که پدر و مادر چگونه می توانند چنین نقشی را عهده دار شوند ، در جواب می گوییم که باید اجازه دهند تا دعوا رخ دهد ، اما مراقب باشند که همیشه یکی از بچه ها حرف خود را به کرسی ننشانند. والدین باید توجه کنند که فرایند تحقیر به عادت بدل نشود.
نقش سازنده دعوا و درگیری
یکی از مهم ترین فواید دعوا این است که هر شخصی در دعوا می تواند هم به شناخت بهتری از خود دست یابد و هم اعتماد به نفس بیشتری بیابد، البته مشروط بر آن که همیشه بازنده یا برنده نباشد. به عنوان مثال خواهر یا برادری که اطمینان داشت در دعوا برنده خواهد شد، ناگهان مجبور شود جا بزند و می فهمد که همیشه نمی تواند برنده میدان باشد. فردی هم که همیشه بازنده بوده به ناگاه درمی یابد که با شجاعت تمام مقاومت کرده و قدرت دفاع از خود را دارد. و بی تردید از این تجربه در محیط مدرسه هم استفاده خواهد کرد.
از دیگر مزایای دعوا این است که به بچه ها این امکان را می دهد تا استحکام والدین خود را محک بزنند واطمینان یابند که پدر و مادر تحمل طوفان های کوچک را دارند. آن ها با خود می گویند اگر پدر و مادر بعد از این همه دعوا باز هم ما را دوست دارند، پس حتما آدم های قرص و پایدار و استواری هستند.
دعواها عموماً عملکرد و مفهوم خاصی دارند. دعوا و درگیری گاهی تنها راهی است که کودک می تواند از طریق آن دردها و ناراحتی اش را عنوان کند. این وظیفه بزرگ ترها است که چنین واکنشی را رمزگشایی کنند.
درگیری همیشه به معنای درخواست تغییر شرایط است. درخواست تغییر در مورد کودکان در اغلب اوقات به منظور جلب توجه والدین صورت می گیرد. کودک در ذهن خود می گوید :" خوب یک کمی هم به من نگاه کنید، ببینید چه کارهایی بلدم بکنم . آخه من هم آدمم! کمک کنید تا منم بتونم جنبه های خوبم رو نشون بدم".─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
۱۹:۳۹
۱۰:۳۰
#مهارت_فرزندپروری #دعوای_برادر_خواهر
علت اصلی دعوای خواهر - برادرها
همه چیز را با هم برابر نکنید: در یک خانواده، چیزی مانند همسانی کامل وجود ندارد. به یک بچه بزرگتر ضرورتا اجازه داده می شود تا کاری را انجام دهد، که خواهر یا برادر کوچکترش نمیتواند. به جای تلاش برای همسان کردن بچه هایتان، با آنها به عنوان افراد منحصر به فرد و خاص رفتار کنید.
حق تملک بچه هایتان را بدهید: اشتراک مهم است، اما نباید بچهها برای تقسیم کردن هر چیزی تحت فشار قرار بگیرند. هر بچهای باید چیزهای مختص به خودش را داشته باشد، که کاملا برای خودش باشد.
نشستهای خانوادگی را حفظ کنید: هفتهای یکبار با تمام اعضای خانواده دور یکدیگر جمع شوید، تا هر مسئله ای را بررسی کنید.
به هریک از اعضای خانواده فرصت دهید تا شکایت هایش را بیان کند، و سپس با همدیگر راه حل را پیدا کنید.
به هر کودک توجه جداگانه داشته باشید:ممکن است دشوار باشد که زمانی را با هر بچه ای به تنهایی بگذرانید، مخصوصا هنگامی که خانواده بزرگی دارید.اما یکی از دلایلی که خواهر-برادرها از هم میرنجند، این است که آنها احساس کنند که توجه کافی از شما دریافت نمیکنند. برای اینکه فرزندانتان بفهمند که شما برای هرکدام از آنها ارزش قائل هستید برای هر بچه ای یکی یکی، وقت بگذارید.
روزهای خاصی را برای بردن دخترتان به خرید یا پسرتان به سینما دست و پا کنید. حتی توجه 10تا 15 دقیقه ای روزانهی شما، باعث می شود بچه ها احساس خاصی داشته باشند.
زمانی که دعوای خواهر- برادرها غیرقابل کنترل میشود: کاملا طبیعی است، که خواهر برادرها لحظه به لحظه با یکدیگر دعوا کنند. اما هنگامی که دعوا افزایش پیدا میکند، تا جایی که بچهای از نظر احساسی یا فیزیکی قربانی میشود، لازم است که دعوا متوقف شود.
ضربه پی در پی، گاز گرفتن یا رفتارهای زجرآور (مثل غلغلک دادن پی در پی، سر به سر گذاشتن، تحقیر کردن) انواع رفتارهای بد دخترهاست و توجیهی برای شما برای پادرمیانی است. ولی فقط پادرمیانی کنید و در آن لحظه از قضاوت یا محرومیت یا هر نوع عمل دیگر پرهیز کنید.─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
علت اصلی دعوای خواهر - برادرها
همه چیز را با هم برابر نکنید: در یک خانواده، چیزی مانند همسانی کامل وجود ندارد. به یک بچه بزرگتر ضرورتا اجازه داده می شود تا کاری را انجام دهد، که خواهر یا برادر کوچکترش نمیتواند. به جای تلاش برای همسان کردن بچه هایتان، با آنها به عنوان افراد منحصر به فرد و خاص رفتار کنید.
حق تملک بچه هایتان را بدهید: اشتراک مهم است، اما نباید بچهها برای تقسیم کردن هر چیزی تحت فشار قرار بگیرند. هر بچهای باید چیزهای مختص به خودش را داشته باشد، که کاملا برای خودش باشد.
نشستهای خانوادگی را حفظ کنید: هفتهای یکبار با تمام اعضای خانواده دور یکدیگر جمع شوید، تا هر مسئله ای را بررسی کنید.
به هریک از اعضای خانواده فرصت دهید تا شکایت هایش را بیان کند، و سپس با همدیگر راه حل را پیدا کنید.
به هر کودک توجه جداگانه داشته باشید:ممکن است دشوار باشد که زمانی را با هر بچه ای به تنهایی بگذرانید، مخصوصا هنگامی که خانواده بزرگی دارید.اما یکی از دلایلی که خواهر-برادرها از هم میرنجند، این است که آنها احساس کنند که توجه کافی از شما دریافت نمیکنند. برای اینکه فرزندانتان بفهمند که شما برای هرکدام از آنها ارزش قائل هستید برای هر بچه ای یکی یکی، وقت بگذارید.
روزهای خاصی را برای بردن دخترتان به خرید یا پسرتان به سینما دست و پا کنید. حتی توجه 10تا 15 دقیقه ای روزانهی شما، باعث می شود بچه ها احساس خاصی داشته باشند.
زمانی که دعوای خواهر- برادرها غیرقابل کنترل میشود: کاملا طبیعی است، که خواهر برادرها لحظه به لحظه با یکدیگر دعوا کنند. اما هنگامی که دعوا افزایش پیدا میکند، تا جایی که بچهای از نظر احساسی یا فیزیکی قربانی میشود، لازم است که دعوا متوقف شود.
ضربه پی در پی، گاز گرفتن یا رفتارهای زجرآور (مثل غلغلک دادن پی در پی، سر به سر گذاشتن، تحقیر کردن) انواع رفتارهای بد دخترهاست و توجیهی برای شما برای پادرمیانی است. ولی فقط پادرمیانی کنید و در آن لحظه از قضاوت یا محرومیت یا هر نوع عمل دیگر پرهیز کنید.─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
۱۹:۳۸
#مهارت_فرزندپروری
#بازی
گِل بازی در میان اسباب بازی های کودکان هیچ وسیله ای به اندازه گِل و هیچ کاری به اندازه گِل بازی برای کودکان سرگرم کننده و لذت بخش نیست.
گِل بازی یکی از نیازهای بنیادی و اساسی کودک است. به رغم اینکه والدین به دلیل کثیف شدن لباس ها، محدودیت هایی برای این بازی ایجاد می کنند ولی کودکان به محض اینکه به خاک و گِل برسند همانند ماهی که بیرون از آب بوده به محض رسیدن به آن زنده شده و شروع به تحرک و فعالیت می کند.
کودکان از گِل بازی لذت فراوانی می برند و از نظر روحی و روانی ارضا می شوند و با قوه ابتکار و خلاقیت خویش چیزهای نو می سازند و می توانند به تصورات و تخیلات خویش جامه عمل پوشیده و آن را به شکل مجسم در آورند.
کودکان به هنگام این بازی نتیجه اعمال خود را که باعث بالا بردن اعتماد به نفس می گردد، مشاهده می کنند، فکر می کنند، تصمیم می گیرند و با به کارگیری قوه تخیل و تصور چیزی خلق می کنند و با رضایت خاطر در باره آنچه که ساخته اند سخن می گویند و بر روی آن اسم می گذارند.
به همین دلیل امروزه بازی با گِل رُس در آموزش خردسالان از اهمیت خاصی برخوردار است. گِل رس نرم و قابل انعطاف است، با دست های کودک به راحتی شکل می گیرد، شکل دادن به آن کاملاً در اختیار کودک قرار دارد و هر طوری که خواسته باشد می تواند به آن شکل بدهد.کودکان آن را ورز (مالش) می دهند، با مشت بر آن می کوبند، آن را می غلطانند، پهنش می کنند، به شکل نان، کیک، تافتون، توپ و مار در آورده، چنگ می زنند، در آن حفره ایجاد می کنند، قطعه قطعه می کنند و بازمی توانند همه آنها را روی همدیگر جمع کنند.گِل به دست ها می چسبد، کودکان آنها را بر روی بدن شان می مالند، تماس و مالیدن این مواد به بدن لذت و شادی زیادی را برای کودکان ایجاد می کند.
کودکان خردسالی که برای اولین بار گِل رس را با انگشتان چنگ می زنند و می فشارند، همانند اولین قدم هایی است که کودک هنگام راه رفتن برمی دارد. در این مرحله برای او گِل مالی و چنگ زدن لذت بخش تر است تا ساختن چیزی. آنها معمولاً گِل را می فشارند، می کشند، پهن می کنند و کارهای مشابه دیگر.اما در مرحله بعدی که کودکان مهارت بیشتری کسب می کنند، هنگام بازی با گِل رس می توانند گلوله، قطعات دراز به شکل مار و یا نان درست کنند. ساختن این شکل ها باعث می شود که کودکان به تدریج صورت های پیچیده تری درست کنند، مثلاً کاسه، بشقاب، لیوان، قابلمه، کوزه و می سازند و به آن شکل می دهند، یا اینکه چند تکه می کنند و آن را به شکل آدم یا حیوان در می آورند و برای آن سر، دست و پا می سازند، سپس به سمت کارهای سفالگری و کوزه گری خواهند رفت.─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
#بازی
گِل بازی در میان اسباب بازی های کودکان هیچ وسیله ای به اندازه گِل و هیچ کاری به اندازه گِل بازی برای کودکان سرگرم کننده و لذت بخش نیست.
گِل بازی یکی از نیازهای بنیادی و اساسی کودک است. به رغم اینکه والدین به دلیل کثیف شدن لباس ها، محدودیت هایی برای این بازی ایجاد می کنند ولی کودکان به محض اینکه به خاک و گِل برسند همانند ماهی که بیرون از آب بوده به محض رسیدن به آن زنده شده و شروع به تحرک و فعالیت می کند.
کودکان از گِل بازی لذت فراوانی می برند و از نظر روحی و روانی ارضا می شوند و با قوه ابتکار و خلاقیت خویش چیزهای نو می سازند و می توانند به تصورات و تخیلات خویش جامه عمل پوشیده و آن را به شکل مجسم در آورند.
کودکان به هنگام این بازی نتیجه اعمال خود را که باعث بالا بردن اعتماد به نفس می گردد، مشاهده می کنند، فکر می کنند، تصمیم می گیرند و با به کارگیری قوه تخیل و تصور چیزی خلق می کنند و با رضایت خاطر در باره آنچه که ساخته اند سخن می گویند و بر روی آن اسم می گذارند.
به همین دلیل امروزه بازی با گِل رُس در آموزش خردسالان از اهمیت خاصی برخوردار است. گِل رس نرم و قابل انعطاف است، با دست های کودک به راحتی شکل می گیرد، شکل دادن به آن کاملاً در اختیار کودک قرار دارد و هر طوری که خواسته باشد می تواند به آن شکل بدهد.کودکان آن را ورز (مالش) می دهند، با مشت بر آن می کوبند، آن را می غلطانند، پهنش می کنند، به شکل نان، کیک، تافتون، توپ و مار در آورده، چنگ می زنند، در آن حفره ایجاد می کنند، قطعه قطعه می کنند و بازمی توانند همه آنها را روی همدیگر جمع کنند.گِل به دست ها می چسبد، کودکان آنها را بر روی بدن شان می مالند، تماس و مالیدن این مواد به بدن لذت و شادی زیادی را برای کودکان ایجاد می کند.
کودکان خردسالی که برای اولین بار گِل رس را با انگشتان چنگ می زنند و می فشارند، همانند اولین قدم هایی است که کودک هنگام راه رفتن برمی دارد. در این مرحله برای او گِل مالی و چنگ زدن لذت بخش تر است تا ساختن چیزی. آنها معمولاً گِل را می فشارند، می کشند، پهن می کنند و کارهای مشابه دیگر.اما در مرحله بعدی که کودکان مهارت بیشتری کسب می کنند، هنگام بازی با گِل رس می توانند گلوله، قطعات دراز به شکل مار و یا نان درست کنند. ساختن این شکل ها باعث می شود که کودکان به تدریج صورت های پیچیده تری درست کنند، مثلاً کاسه، بشقاب، لیوان، قابلمه، کوزه و می سازند و به آن شکل می دهند، یا اینکه چند تکه می کنند و آن را به شکل آدم یا حیوان در می آورند و برای آن سر، دست و پا می سازند، سپس به سمت کارهای سفالگری و کوزه گری خواهند رفت.─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
۱۰:۰۰
۱۵:۲۵
#کودک
مصادیق کودک آزاری
قرار دادن کودک در مکانهای ترسناک محروم کردن کودکان از بازی و تفریح تنها گذاشتن کودک در منزلاخراج از منزل و طرد کودکاجازه گریه نداشتن و کنترل احساسات کودکعدم ارتباط چشمی و گوش ندادن به کودکمسخره کردن و ایجاد حس حقارت در کودکطرد و آزار کودک با جنسیت غیر دلخواهسرزنش و ملامت کودک در حضور دیگرانبه توجهی به بهداشت ، تغذیه و پوشاک کودکبهره کشی و توقعات نامعقول از کودک استفاده از کودک برای تحریک جنسی بزرگسالانمحروم نمودن کودک از محبت و آغوش گرماستفاده نادرست از داروهای خواب آور برای کودکمشاجرات خانوادگی در حضور کودکاستفاده از الکل و مواد مخدر در حضور کودککتک زدن و تنبیه جسمی کودک─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
مصادیق کودک آزاری
قرار دادن کودک در مکانهای ترسناک محروم کردن کودکان از بازی و تفریح تنها گذاشتن کودک در منزلاخراج از منزل و طرد کودکاجازه گریه نداشتن و کنترل احساسات کودکعدم ارتباط چشمی و گوش ندادن به کودکمسخره کردن و ایجاد حس حقارت در کودکطرد و آزار کودک با جنسیت غیر دلخواهسرزنش و ملامت کودک در حضور دیگرانبه توجهی به بهداشت ، تغذیه و پوشاک کودکبهره کشی و توقعات نامعقول از کودک استفاده از کودک برای تحریک جنسی بزرگسالانمحروم نمودن کودک از محبت و آغوش گرماستفاده نادرست از داروهای خواب آور برای کودکمشاجرات خانوادگی در حضور کودکاستفاده از الکل و مواد مخدر در حضور کودککتک زدن و تنبیه جسمی کودک─┅─═ঊঈঊঈ═─┅─
۱۰:۲۳
بازارسال شده از گسترده
۱۶:۱۰
بازارسال شده از تبلیغات تـ🔝ـاپ✵( گسترده و...)
۱۶:۱۰