مناجات شعبانيه قسمت هفتم
إِلَهِي إِنْ كُنْتُ غَيْرَ مُسْتَأْهِلٍ لِرَحْمَتِكَ فَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَيَّ بِفَضْلِ سَعَتِكَ
ای خدا اگر من لایق رحمتت نیستم تو لایقی که بر من از فضل و کرم بیپایانت جود و بخشش کنی
إِلَهِي إِنْ كُنْتُ غَيْرَ مُسْتَأْهِلٍ لِرَحْمَتِكَ فَأَنْتَ أَهْلٌ أَنْ تَجُودَ عَلَيَّ بِفَضْلِ سَعَتِكَ
ای خدا اگر من لایق رحمتت نیستم تو لایقی که بر من از فضل و کرم بیپایانت جود و بخشش کنی
۳:۲۸
بسمالله الرحمن الرحیمسلام و صبح
به خیریا صاحبالزمان (عج) ادرکنی
امروزشنبه
۲۷ بهمن ۱۴۰۳ ه.ش
۱۶شعبان ۱۴۴۶
۱۵ فوریه ۲۰۲۵
۲:۴۸
همراه باقرآن سوره طه آیه۱۲۸
از تاریخ گذشتگان عبرت بگیرید: از آنجا که در آیات گذشته بحثهاى فراوانى از مجرمان به ميان آمد در اين آيه به يكى از بهترين و مؤثرترين طرق بيدارى كه مطالعۀ تاريخ پيشينيان است اشاره كرده، چنين مى گويد: «آيا براى هدايت آنها همين كافى نيست كه بسيارى از اقوام گذشته را كه در قرون پيشين زندگى مى كردند هلاك كرديم» (أَ فَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ). همان كسانى كه گرفتار مجازات دردناك الهى شدند و«اينها در مساكن (ويران شدۀ) آنان رفت و آمد دارند» (يَمْشُونَ فِي مَساكِنِهِمْ). اينها در مسير رفت و آمد خود، به خانه هاى قوم عاد در سفرهاى يمن و مساكن ويران شدۀ قوم ثمود در سفر شام و منازل زير و رو گشتۀ قوم لوط در سفر فلسطين مى گذرند، آثار آنها را مى بينند، ولى درس عبرت نمى گيرند. آرى«در اينها دلايل روشن و آيات فراوانى است براى صاحبان عقل و انديشۀ بيدار» (إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِأُولِي النُّهى). موضوع عبرت گرفتن از تاريخ پيشينيان از مسائلى است كه قرآن و احاديث اسلامى زياد روى آن تكيه كرده است. در حديثى از پيامبر گرامى اسلام (ص) مى خوانيم: «غافلترين مردم كسى است كه از دگرگون شدن دنيا اندرز نگيرد»و از ورق گردانى ليل و نهار انديشه نكند.
۲:۴۸
ترجمه وشرح خطبه۱۰۹نهج البلاغه [ق۱۸]
در ادامه میفرماید: «این اموال برای بازماندگان او به جای میماند و از آن بهره میگیرند و متنّعم میشوند. لذّت و آسایش آن برای دیگران است و سنگینی گناهانش بر دوش او! و او گروگان این اموال است! » (تَبْقَى لِمَنْ وَرَاءَهُ يَنْعَمُونَ فِيهَا وَ يَتَمَتَّعُونَ بِهَا ، و فَيَكُونُ اَلْمَهْنَأُ لِغَيْرِهِ ، وَ اَلْعِبْءُ عَلَى ظَهْرِهِ وَ اَلْمَرْءُ قَدْ غَلِقَتْ رُهُونُهُ بِهَا). تعبیر به«رهون»در جمله اخیر اشاره به این است که او در گرو اموال حرامی است که از دیگران گرفته، که تا گروگان را نپردازد خلاصی و رهایی نمی یابد. چه دردناک است! که انسان در یک لحظه، به کاخهای زیبا، وسایل پذیرایی گوناگون، لباسهای گران قیمت و رنگارنگ، مرکبهای سواری پر قیمت و سرمایهها و اموال متراکم شده نظر بیفکند که عمری برای تهیّه آن زحمت کشید و خون جگر خورد و بدون هیچ عوض و پاداشی همه را به دیگران میسپارد و از آن دردناکتر! اینکه حساب و مسئولیّت هایش بر دوش اوست و لذّاتش نصیب دیگران . ولی افسوس که دیر هنگام بیدار شد و راهی برای جبران مافات نیست و جز حسرت و اندوه نصیبی ندارد.
۲:۴۹
مناجات شعبانيه قسمت۱۰
إِلَهِي إِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ أَوْلَى مِنْكَ بِذَلِكَ
ای خدا اگر تو مرا عفو کنی که از تو سزاوارتر به عفو است
وَ إِنْ كَانَ قَدْ دَنَا أَجَلِي وَ لَمْ يُدْنِنِي (يَدْنُ) مِنْكَ عَمَلِي فَقَدْ جَعَلْتُ الْإِقْرَارَ بِالذَّنْبِ إِلَيْكَ وَسِيلَتِي
و اگر اجلم نزدیک شد و عمل صالحم مرا به تو نزدیک نکرد من هم اقرار به گناهانم را وسیلۀ عفوت قرار دادهام.
۲:۴۹
بسمالله الرحمن الرحیمسلام و صبح
به خیریا صاحبالزمان (عج) ادرکنی
امروز یکشنبه
۲۸ بهمن ۱۴۰۳ ه.ش
۱۷ شعبان ۱۴۴۶
۱۵ فوریه ۲۰۲۵
۲:۵۹
همراه با قرآن سوره طه آیه ۱۲۹و۱۳۰
اين آيه در حقيقت پاسخ به سؤالى است كه در اينجا مطرح مى شود و آن اين كه چرا خداوند همان برنامه اى را كه براى مجرمان پيشين ترتيب داد براى اين گروه ترتيب نمى دهد، قرآن مى گويد: «و اگر سنّت و تقدير پروردگارت و ملاحظۀ زمان مقرّر نبود، به زودى عذاب الهى دامان آنها را مى گرفت» (وَ لَوْ لا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَكانَ لِزاماً وَ أَجَلٌ مُسَمًّى). اين سنت الهى، اشاره اى به فرمان آفرينش داير به آزادى انسانهاست، زيرا اگر هر مجرمى بلافاصله و بدون هيچ گونه مهلت مجازات شود، ايمان و عمل صالح، تقريبا جنبۀ اضطرارى و اجبارى پيدا مى كند، و بيشتر به خاطر ترس و وحشت از مجازات فورى خواهد بود، بنا بر اين وسيلۀ تكامل كه هدف اصلى است نخواهد شد. به علاوه اگر حكم شود كه همۀ مجرمان فورا مجازات شوند، كسى در روى زمين زنده نخواهد ماند. (نحل۶۱/) بنا بر اين، بايد مهلتى باشد تا گنهكاران به خود آيند و راه اصلاح در پيش گيرند، و هم فرصتى براى خود سازى، به همۀ پويندگان راه حق داده شود.
سپس روى سخن را به پيامبر (ص) كرده، مى گويد: «اكنون (كه بنا نيست اين بد كاران فورا، مجازات شوند) تو در برابر آنچه آنها مى گويند صابر و شكيبا باش» (فَاصْبِرْ عَلى ما يَقُولُونَ). و براى تقويت روحيۀ پيامبر (ص) و تسلى خاطر او دستور راز و نياز با خدا و نماز و تسبيح را مى دهد و مى گويد: «قبل از طلوع آفتاب و پيش از غروب آن، همچنين در اثناء شب و اطراف روز تسبيح و حمد پروردگارت را به جا آور تا راضى و خشنود شوى»و قلب تو در برابر سخنان درد آور آنها ناراحت نشود (وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِها وَ مِنْ آناءِ اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَ أَطْرافَ النَّهارِ لَعَلَّكَ تَرْضى). بدون شك اين حمد و تسبيح مبارزه اى است با شرك و بت پرستى در عين صبر و شكيبايى در برابر بد گوييها و سخنان ناهنجار مشركان.
۳:۰۰
ترجمه و شرح خطبه۱۰۹نهج البلاغه[ق۱۹]
در جمله بعد میفرماید: «او(محتضر) در این حال، به خاطر اموری که به هنگام مرگ برای او روشن شده، دست خود را از پشیمانی میگزد (و انگشت ندامت به دندان میگیرد! ) و نسبت به آنچه در تمام عمر به آن علاقه داشت، بی اعتنا میشود! » ( فَهُوَ يَعَضُّ يَدَهُ نَدَامَةً عَلَى مَا أَصْحَرَ لَهُ عِنْدَ اَلْمَوْتِ مِنْ أَمْرِهِ ، و وَ يَزْهَدُ فِيمَا كَانَ يَرْغَبُ فِيهِ أَيَّامَ عُمُرِهِ). در این حال او به یاد این مطلب میافتد که در دوران زندگی غالبا در برابر حسودان قرار داشت؛حسودانی میخواستند اموال و ثروتها را به چنگ آورند و به او اجازه تملّک آنها را ندهند، ولی او با زیرکی و تلاش و فعالیّت، جلو آنها را گرفت و به آنها اجازه نداد ثروتهایی که میبایست نصیب او بشود، به چنگ حسودانش بیفتد؛ولی اکنون که سرنوشت خود و اموال خود را در آستانه مرگ میبیند: «آرزو میکند ای کاش این اموال به دست آن کس میرسید که در گذشته به ثروت او غبطه میخورد و بر آن حسد میورزید (تا وبال جانش نگردد) ». ( وَ يَتَمَنَّى أَنَّ اَلَّذِي كَانَ يَغْبِطُهُ بِهَا وَ يَحْسُدُهُ عَلَيْهَا قَدْ حَازَهَا دُونَهُ!).
۳:۰۰
إِلَهِي قَدْ جُرْتُ عَلَى نَفْسِي فِي النَّظَرِ لَهَا فَلَهَا الْوَيْلُ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَهَا
خدایا من در توجّهم به نفس خود بر خویش ستم کردم پس ای وای بر نفس من اگر تو او را نیامرزی
۳:۰۱
بسمالله الرحمن الرحیمسلام و صبح
به خیریا صاحبالزمان (عج) ادرکنی
امروز دوشنبه
۲۹ بهمن ۱۴۰۳ ه.ش
۱۸ شعبان ۱۴۴۶
۱۷ فوریه ۲۰۲۵
۲:۵۰
همراه باقرآن سوره طه آیه۱۳۱
در اينجا دستوراتى به پيامبر داده شده كه در حقيقت منظور از آن عموم مسلمانان است، و تكميلى است براى بحثى كه در زمينۀ«شكيبايى»در آيه گذشته خوانديم. نخست مى گويد: «و هرگز چشمان خود را به نعمتهاى مادى كه به گروههايى از آنها (كفار و مخالفان) داده ايم ميفكن! » (وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ). آرى! اين نعمتهاى ناپايدار، «شكوفه هاى زندگى دنياست» (زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا). شكوفه هايى كه زود مى شكفد و پژمرده مى شود و پرپر مى گردد و بر روى زمين مى ريزد، و چند صباحى بيشتر پايدار نمى ماند. در عين حال اينها همه«براى آن است كه ما آنان را در آن بيازماييم» (لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ). و به هر حال«آنچه پروردگارت به تو روزى داده بهتر و پايدارتر است» (وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقى). خداوند انواع مواهب و نعمتها را به تو بخشيده است، ايمان و اسلام، قرآن و آيات الهى، روزيهاى حلال و پاكيزه و سر انجام نعمتهاى جاودان آخرت اين روزيها پايدارند و جاودانى
۲:۵۱
ترجمه وشرح خطبه۱۰۹نهج البلاغه[ق۲۰]سپس امام علیه السّلام به بیان مرحله پایانی عمر و نقطه نهایی زندگی میپردازد و با تعبیراتی تکان دهنده چنان ترسیمی از این مرحله میکنند که هر شنونده ای را تحت تأثیر قرار میدهد؛گویی خود را در آن حال میبیند که میخواهد با زندگی وداع گوید؛می فرماید: «سپس مرگ همچنان در وجود او پیشروی میکند تا آنجا که گوشش همچون زبانش از کار میافتد؛به طوری که در میان خانواده اش نه زبان برای سخن گفتن دارد، و نه گوش برای شنیدن». ( فَلَمْ يَزَلِ اَلْمَوْتُ يُبَالِغُ فِي جَسَدِهِ حَتَّى خَالَطَ لِسَانُهُ سَمْعَهُ،فَصَارَ بَيْنَ أَهْلِهِ لاَ يَنْطِقُ بِلِسَانِهِ وَ لاَ يَسْمَعُ بِسَمْعِهِ ). آری! اعضای اصلی او یکی بعد از دیگری از کار میافتد؛نه زبان گویایی باقی مانده و نه گوش شنوایی. در این حال: «پیوسته به صورت خانواده اش مینگرد. حرکات زبانشان را میبیند، ولی صدای آنان را نمی شنود! ». ( يُرَدِّدُ طَرْفَهُ بِالنَّظَرِ فِي وُجُوهِهِمْ يَرَى حَرَكَاتِ أَلْسِنَتِهِمْ وَ لاَ يَسْمَعُ رَجْعَ كَلاَمِهِمْ). چه دردناک است که با چشم سخن گفتن آنها را میبیند، ولی با گوش پیام آنها را نمی شنود. آنها میکوشند با او ارتباطی برقرار کنند، ولی او قدرت بر ارتباط گرفتن با آنان را ندارد! .
۲:۵۱
مناجات شعبانیه قسمت ۱۲
إِلَهِي لَمْ يَزَلْ بِرُّكَ عَلَيَّ أَيَّامَ حَيَاتِي فَلاَ تَقْطَعْ بِرَّكَ عَنِّي فِي مَمَاتِي
ای خدا چنانکه لطف و احسانت در تمام مدّت زندگی شامل حالم بود پس در مرگ مرا از احسانت محروم مساز
إِلَهِي كَيْفَ آيَسُ مِنْ حُسْنِ نَظَرِكَ لِي بَعْدَ مَمَاتِي وَ أَنْتَ لَمْ تُوَلِّنِي (تُولِنِي) إِلاَّ الْجَمِيلَ فِي حَيَاتِي
ای خدا چگونه مایوس از احسانت بعد مردنم شوم و حال آنکه تو در تمام عمرم با من جز نیکی و احسان نکردی
إِلَهِي لَمْ يَزَلْ بِرُّكَ عَلَيَّ أَيَّامَ حَيَاتِي فَلاَ تَقْطَعْ بِرَّكَ عَنِّي فِي مَمَاتِي
ای خدا چنانکه لطف و احسانت در تمام مدّت زندگی شامل حالم بود پس در مرگ مرا از احسانت محروم مساز
إِلَهِي كَيْفَ آيَسُ مِنْ حُسْنِ نَظَرِكَ لِي بَعْدَ مَمَاتِي وَ أَنْتَ لَمْ تُوَلِّنِي (تُولِنِي) إِلاَّ الْجَمِيلَ فِي حَيَاتِي
ای خدا چگونه مایوس از احسانت بعد مردنم شوم و حال آنکه تو در تمام عمرم با من جز نیکی و احسان نکردی
۲:۵۱
بسمالله الرحمن الرحیمسلام و صبح
به خیریا صاحبالزمان (عج) ادرکنی
امروز سه شنبه
۳۰ بهمن ۱۴۰۳ ه.ش
۱۹ شعبان ۱۴۴۶
۱۸ فوریه ۲۰۲۵
۲:۵۴
همراه باقرآن سوره طه آیه۱۳۲
در اين آيه براى تلطيف روح پيامبر (ص) و تقويت قلب او مى فرمايد: «و خانوادۀ خود را به نماز دستور ده و خود نيز بر انجام آن شكيبا و پر استقامت باش» (وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها). چرا كه اين نماز براى تو و خاندانت مايۀ پاكى و صفاى قلب و تقويت روح و دوام ياد خداست. سپس اضافه مى كند: اگر دستور نماز به تو و خاندانت داده شده است منافع و بركاتش تنها متوجه خود شماست«ما از تو روزى نمى خواهيم بلكه به تو روزى مى دهيم» (لا نَسْئَلُكَ رِزْقاً نَحْنُ نَرْزُقُكَ). اين نماز چيزى بر عظمت پروردگار نمى افزايد، بلكه سرمايۀ بزرگى براى تكامل شما انسانها و كلاس عالى تربيت است. و در پايان آيه اضافه مى كند: «و عاقبت و سر انجام نيك از آن تقواست» (وَ الْعاقِبَةُ لِلتَّقْوى). آنچه باقى مى ماند و سر انجامش مفيد و سازنده و حياتبخش است همان تقوا و پرهيزكارى است، پرهيزكاران سر انجام پيروزند و بى تقوايان محكوم به شكست.
۲:۵۶
ترجمه وشرح خطبه ۱۰۹نهج البلاغه[ق ۲۱]در ادامه میافزاید: «سپس چنگال مرگ در او بیشتر فرو میرود؛چشمش نیز همانند گوشش از کار میافتد. (آری چشم را برای همیشه فرو میبندد) و روح او از بدنش برای همیشه خارج میشود». (ثُمَّ اِزْدَادَ اَلْمَوْتُ اِلْتِيَاطاً بِهِ ، فَقُبِضَ بَصَرُهُ كَمَا قُبِضَ سَمْعُهُ ،وَ خَرَجَتِ اَلرُّوحُ مِنْ جَسَدِهِ«در این هنگام به صورت مرداری در میان خانواده اش قرار میگیرد که از نشستن نزد او وحشت میکنند و از او فاصله میگیرند (فریاد سوگواران بر میخیزد؛) ولی نه میتواند سوگوارانش را یاری دهد، و نه کسی را که او را صدا میزند پاسخ گوید». ( فَصَارَ جِيفَةً بَيْنَ أَهْلِهِ قَدْ أَوْحَشُوا مِنْ جَانِبِهِ وَ تَبَاعَدُوا مِنْ قُرْبِهِ لاَ يُسْعِدُ بَاكِياً وَ لاَ يُجِيبُ دَاعِياً ). «سرانجام او را به سوی گودالی در درون زمین حمل میکنند؛او را به دست عملش میسپارند و برای همیشه از دیدارش چشم میپوشند! ». ( ثُمَّ حَمَلُوهُ إِلَى مَخَطٍّ فِي اَلْأَرْضِ، فَأَسْلَمُوهُ فِيهِ إِلَى عَمَلِهِ ، وَ اِنْقَطَعُوا عَنْ زَوْرَتِهِ ). سالیان دراز در میان خانواده اش میگفتند و میخندیدند و میجوشیدند وسالیان دراز در میان خانواده اش میگفتند و میخندیدند و میجوشیدند و میخروشیدند و دوری از یکدیگر را تحمّل نمی کردند؛ولی بعد از فرا رسیدن مرگ یک ساعت ماندن در کنار او را تحمّل نخواهند کرد! گویی همیشه از آنها بیگانه و آنها نیز از او بیگانه بوده اند.
۲:۵۶
بسمالله الرحمن الرحیمسلام و صبح
به خیریا صاحبالزمان (عج) ادرکنی
امروز سه شنبه
۳۰ بهمن ۱۴۰۳ ه.ش
۱۹ شعبان ۱۴۴۶
۱۸ فوریه ۲۰۲۵
۲:۴۵
همراه باقرآن سوره طه آیه ۱۳۳و۱۳۴
اين آيه به يكى از بهانه جوييهاى كفار اشاره كرده، مى گويد: «و آنها گفتند: چرا پيامبر معجزه اى از سوى پروردگارش (آن چنان كه ما مى خواهيم) نمى آورد» (وَ قالُوا لَوْ لا يَأْتِينا بِآيَةٍ مِنْ رَبِّهِ).بلا فاصله به آنها پاسخ مى گويد: «آيا خبرهاى روشن (اقوام پيشين) كه در كتب آسمانى گذشته بوده است براى آنها نيامده»؟ (أَ وَ لَمْ تَأْتِهِمْ بَيِّنَةُ ما فِي الصُّحُفِ الْأُولى). كه پى در پى براى آوردن معجزات بهانه جويى مى كردند و پس از مشاهدۀ معجزات به كفر و انكار ادامه مى دادند و عذاب شديد الهى دامنشان را مى گرفت، آيا نمى دانند اگر اينها نيز همين راه را بروند همان سرنوشت در انتظارشان است.
به هر حال اين بهانه جويان مردمى حق طلب نيستند بلكه دائما در فكر بهانه گيرى تازه اى مى باشند حتى«اگر ما آنها را قبل از نزول اين قرآن و آمدن پيامبر اسلام مجازات و هلاك مى كرديم در قيامت مى گفتند: پروردگارا! چرا پيامبرى براى ما نفرستادى، تا از آيات تو پيروى كنيم پيش از آن كه ذليل و رسوا شويم»؟! (وَ لَوْ أَنّا أَهْلَكْناهُمْ بِعَذابٍ مِنْ قَبْلِهِ لَقالُوا رَبَّنا لَوْ لا أَرْسَلْتَ إِلَيْنا رَسُولاً فَنَتَّبِعَ آياتِكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزى). ولى اكنون كه اين پيامبر بزرگ با اين كتاب با عظمت به سراغ آنها آمده هر روز سخنى مى گويند و براى فرار از حق بهانه اى مى تراشند.
۲:۴۵
رجمه وشرح خطبه ۱۰۹نهج البلاغه[ق۲۲]
با توجّه به بحثهایی که امام علیه السّلام در قسمتهای پیشین خطبه، در مورد زندگی پر غوغای دنیاپرستان و سپس لحظات پایانی عمر انسان با تمام مشکلات طاقت فرسا و حوادث دردناکش کرد، در این بخش از خطبه به بحث از مرحله دیگری میپردازد و آن قیامت، رستاخیز و حساب و کتاب است و با این بخش، بحث را درباره سرنوشت انسان، کامل میسازد و دورنمای گویا و آموزنده ای در پیش روی انسانها میگذارد؛به این منظور که تا فرصتی باقی است، بیدار شوند و صراط مستقیم را از جادههای انحرافی بشناسند. می فرماید: «این وضع همچنان ادامه مییابد، تا عمر جهان پایان گیرد و مقدّرات به انتها برسد و آخرین مخلوقات، به نخستین آنها، ملحق گردد (همه بمیرند) و فرمان خدا برای تجدید خلقت که اراده کرده است، صادر گردد». ( با توجّه به بحثهایی که امام علیه السّلام در قسمتهای پیشین خطبه، در مورد زندگی پر غوغای دنیاپرستان و سپس لحظات پایانی عمر انسان با تمام مشکلات طاقت فرسا و حوادث دردناکش کرد، در این بخش از خطبه به بحث از مرحله دیگری میپردازد و آن قیامت، رستاخیز و حساب و کتاب است و با این بخش، بحث را درباره سرنوشت انسان، کامل میسازد و دورنمای گویا و آموزنده ای در پیش روی انسانها میگذارد؛به این منظور که تا فرصتی باقی است، بیدار شوند و صراط مستقیم را از جادههای انحرافی بشناسند. می فرماید: «این وضع همچنان ادامه مییابد، تا عمر جهان پایان گیرد و مقدّرات به انتها برسد و آخرین مخلوقات، به نخستین آنها، ملحق گردد (همه بمیرند) و فرمان خدا برای تجدید خلقت که اراده کرده است، صادر گردد». ( حَتَّى إِذَا بَلَغَ اَلْكِتَابُ أَجَلَهُ ، وَ اَلْأَمْرُ مَقَادِيرَهُ، وَ أُلْحِقَ آخِرُ اَلْخَلْقِ بِأَوَّلِهِ ،وَ جَاءَ مِنْ أَمْرِ اَللَّهِ مَا يُرِيدُهُ مِنْ تَجْدِيدِ خَلْقِهِ ). آری! زندگی انسان در این دنیا هدف نهایی نیست، بلکه مقدّمه ای است برای زندگی در جهان دیگر، که جاودانی و مقصد نهایی خلقت است
۲:۴۶
مناجات شعبانيه قسمت ۲۳
إِلَهِي قَدْ سَتَرْتَ عَلَيَّ ذُنُوباً فِي الدُّنْيَا وَ أَنَا أَحْوَجُ إِلَى سَتْرِهَا عَلَيَّ مِنْكَ فِي الْأُخْرَى
ای خدا تو در دار دنیا گناهانم را از تمام خلق پنهان داشتی و من در آخرت به ستّاریت از دنیا محتاجترم
(الَهِي قَدْ أَحْسَنْتَ إِلَيَّ) إِذْ لَمْ تُظْهِرْهَا لِأَحَدٍ مِنْ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَو چون لطف کردی و گناهانم را بر هیچ بندۀ صالحی آشکار نکردی
فَلاَ تَفْضَحْنِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى رُءُوسِ الْأَشْهَادِ
پس روز قیامت هم مرا مفتضح و رسوا در حضور جمیع خلایق مگردان
۲:۴۶