اخراج؟ هماکنون؟! بازخوانی یک پرونده، بخش سومجنگی که ادامه دارد...#پروندهچابهار #مکرانایرانمهدی رزم آهنگ در نشریه کرانه چند روز پس از آتش بس لزوم جایگزینی طرف چینی به جای طرف هندی را به رشته تحریر در میآورد:B2n.ir/jt1929امیرمحسن شاه شرقی در دو یادداشت پس از آتش بس که در اندیشکده تهران منتشر شد، از آزمون هند در جنگ دوازده روزه و مطلوبیت و ملاحظات حذف هند از چابهار مینویسد:B2n.ir/gz4038B2n.ir/xy6522همچنین پوریا پرتو در گفتوگو با برنامه تمام رخ پس از جنگ از خفه کردن چین و پاکستان در چابهار و در نفی سیاست توزان میگوید:B2n.ir/kx4425 این یادداشت، میتوانست گستردهتر جز به جز اظهارات و ادله طرفین را در لینکهای مختلف عرضه کند، اما ادله یاد شده با مواردی که در میانه یادداشت عرضه شد تفاوت ماهوی چندانی ندارند.هر یک از کارشناسان و مسئولین امر نیز هماکنون در قید حیات هستند و به واقع اگر کشور بخواهد «تصمیم» مطلوبی گرفته و از این «معطلی استراتژیک» رهایی یابد میتواند فرآیند جمع بندی را آغاز نماید.مسیر این جمع بندی میتواند از پرسشهای خوب آغاز شود. پرسشهایی که در جنگ معنای دیگری یافتهاند:
آیا ایران به گزینههای اخراج یا ادامه مسیر فعلی فکر نموده و برای هر کدام برنامهای دارد؟اگر ایران ادامه مسیر فعلی را برمیگزیند برای خیل سوالات و اشکالات سیاسی-امنیتی مطروحه پاسخهای درخور دارد؟ تجربه حداقل ۱۰ سال گذشته متاسفانه نشان از بیاهمیت بودن زمان و از دست دادن پیاپی فرصتها دارد. اگر ایران ادامه مسیر را با اصلاحاتی میپذیرد، آیا توان دیپلماتیک اصلاحات را داراست؟ آیا میتواند طرفهای مقابل را هر یک به نحوی از قِبَل این پروژه همراه سازد؟ آیا سیاست توازن آنگونه که بیان میشود برای این پرونده راهگشاست؟آیا ایران به فرض پیشبرد سناریوی اخراج، امکان طراحی مابهازای مشخص سیاسی-امنیتی با طرف مقابل خواهد داشت؟ هزینههای این اخراج چیست؟آیا در صورت تحقق اراده اخراج، ایران به طرحی برای چگونگی اخراج و سپس جایگزینی برای سرمایه گذاری و توسعه فکر میکند؟ آیا معطلی آینده بیش از زمان حاضر خواهد بود؟ شاید در زمانهی فعلی از همهی سوالات مهمتر این است که در دوران جنگی که ادامه خواهد داشت آیا ایران میتواند اخراج را به اهرم فشاری بر رژیم صهیونیستی و آمریکا جهت انتفاع بیشتر کشور از این مساله تبدیل سازد؟ آیا این اهرم کاراست؟ اثرات واضح آن روی جنگ چیست؟سوالات از این دست البته بسیار میتوان مطرح نمود و احتمالا هر یک از کارشناسان پاسخهایی برای آن داشته باشند. اما مهم است که دستگاه تصمیم ساز جمهوری اسلامی حرکتی جهت طرح سوالات و جستوجوی پاسخهای این اقدام انجام دهد. نگارنده سطور البته این طور فکر میکند که جمع بندی نهایی را باید شخص «دبیر شورای عالی امنیت ملی» کشور انجام داده و پیشنهادهای مشخص، سنجش پذیر و همه جانبه روی میز حاکمیت بگذارد.متاسفانه تاکنون این شکل از اقدامات از سوی جناب آقای احمدیان مشاهده نشده است و ایشان همچنان نسبت به بیتصمیمی نظام در این پرونده فعالانه عمل نمیکنند.جنگی که به کشور تحمیل شده است پروندهای بس سترگ و انباشتی از دلایل پیشینی و سناریوهای پسینی است. اما «اراده جنگیدن»، اقتضای بازخوانی، بازبینی و استفاده از هر ابزاری را مهیا میسازد. بازیگری فعال در کرانهی مرتفع اقیانوس هند ابزاری از ابزارهای نزاع هویتی با اشغالگران کرانه مدیترانه است اگر قدر بدانیم. ان شاالله.از سایت مک ایران ما را دنبال کنید.
@MakoIran_ir۱۵:۰۴