••| مَكْتَبُ الحَيَاةِ |••
حکمت چهارم نهجالبلاغه.pdf
«مرکز نوآوری ملی»زمینهی مسئله:یک مرکز ملی نوآوری با هدف حمایت از نخبگان و توسعهی فناوری داخلی، با هزینههای کلان و تبلیغات گسترده تأسیس شده است.اما پس از چند سال فعالیت، اوضاع بحرانی شده:+ مدیران میگویند «شرایط سخت است و بودجه کم داریم»، اما در واقع عجز اختیاری و بیتحرکی در میانشان دیده میشود.+ بسیاری از نخبگان و استارتاپها، ناامید شده و کشور را ترک کردهاند.+ رسانهها گزارشهایی از قراردادهای غیرشفاف و رانت در تخصیص بودجهها منتشر کردهاند.+ برخی مدیران از ترس فشار سیاسی، جسارت اصلاحات اساسی را ندارند.+ و در میان همهی اینها، روحیهی زهد، سادهزیستی و تقوای مدیریتی به حاشیه رفته؛ نمایش جای عمل را گرفته است. وضعیت فعلی: فعالیتهای واقعی تقریباً متوقف شده! نخبگان احساس بیاعتمادی و غربت میکنند! رسانهها از «مرکز جلسات بدون خروجی» میگویند! مردم میپرسند: «پس این همه هزینه و شعار، کجاست نتیجه؟» مدیر کل در دوراهی سختی است: اگر شفافسازی کند، طوفان رسانهای به پا میشود؛ اگر سکوت کند، اعتماد عمومی کاملاً از بین میرود. سؤال برای تحلیل (چالش فکری):مدیر کل مرکز چه باید بکند؟آیا باید فوراً با افشای عمومی و تصمیم قاطع وارد شود، یا ابتدا اصلاحات درونی و آرام انجام دهد؟چگونه میتواند بین شجاعت و صبر، بین زهد و عمل، و بین تقوا و تصمیم سخت، تعادل برقرار کند؟اگر همه علیه او شدند، آیا باید ادامه دهد یا کنار بکشد؟و در نهایت، چگونه میتواند با «رضا به قضا» آرام بماند، بدون اینکه به بیعملی سقوط کند؟#نهجالبلاغه
۱۳:۳۶