بله | کانال متاکوچینگ

۶ آبان

این زندگی همونیه که همیشه روی خوشش رو نشون نمیده.پس نیاز نیست همیشه بهش اهمیت بدی!گاهی وقتا باید نقطه بذاری و دوباره شروع ‌کنی و دوباره بجنگی و دوباره بخندی...
#متاکوچینگ

۲:۲۲

۷ آبان

نخ به پای بادبادک‌های کم طاقت مبند...زندگی را هر چه آسان‌تر بگیری بهتر است!
#متاکوچینگ

۲:۴۵

۱۰ آبان

صبحآغاز دوباره زیستن است.تنفسی عمیقاز تازه ترین هوای زندگی،یک قدم نزدیک تر به رؤیاهای دیروزت...
پس نفس بکش امروز راوجاری کن عشق رادربند بند وجودت...
#متاکوچینگ

۲:۵۲

اگر می توانستم یک بار دیگر به دنیا بیایم، کمتر حرف می زدم و بیشتر گوش می کردم. دوستانم را برای صرف غذا به خانه ام دعوت می کردم حتی اگر فرش خانه ام کثیف و لکه دار و یا کاناپه ام ساییده و فرسوده شده بود.درسالن پذیرایی ام، ذرت بوداده می خوردم و اگر کسی می خواست که آتش شومینه را روشن کند، نگران کثیفی خانه ام نمی شدم.پای صحبت های پدربزرگم می نشستم تا خاطرات جوانی اش را برایم تعریف کند و در یک شب زیبای تابستانی، پنجره های اتاق را نمی بستم تا آرایش موهایم به هم نخورد. شمع هایی که به شکل گل رز هستند و مدت ها روی میز جا خوش کرده اند را روشن میکردم و به نور زیبای آنها خیره می شدم. با فرزندانم بر روی چمن می نشستم بدون آنکه نگران لکه های سبزی شوم که بر روی لباسم نقش می بندند. با تماشای تلویزیون کمتر اشک می ریختم و قهقهه خنده سر می دادم و با دیدن زندگی، بیشتر می خندیدم.هر وقت که احساس کسالت می کردم، در رختخواب می ماندم و از اینکه آن روز را کار نکردم، فکر نمی کردم که دنیا به آخر رسیده است.اگر شانس یک بار زندگی دوباره به من داده می شد، هر دقیقه ی آنرا متوقف می کردم، آن را به دقت می دیدم، به آن حیات می دادم و هرگز آنرا پس نمی دادم..اگر یک بار دیگر به دنیا می آمدم...
#ارما_بومبک /کتاب: تو، تویی

#متاکوچینگ

۱۳:۴۹

۱۱ آبان

تنها چیزى که می شود از یک انسان توقع داشت و بهترین تحسینى که می شود از یک انسان کرد این است که اوانسانی خیرخواه باشد بتواند با دیگران دوستى برقرار کند و در عشق و ازدواجش، شریکى حقیقى باشد.
لازم نیست مصلح اجتماعى باشید که بتوانید دنیاى بهترى بسازید همین که دنیاى خصوصى خودتان را بهتر کنید ، خدمت بزرگى به جهان کرده ‌اید

آلفردآدلر
#متاکوچینگ

۲:۴۵

اگر یكی بهت بگه تو آدم خوبی هستی، شروع میکنی به احساس خوب داشتن.
اگر کسی فکر کنه تو آدم بدی هستی، شروع میکنی به احساس بد داشتن. این یعنی روان‌گردانی از طریق دیگران. هویت تو به دیگران بستگی داره. داری روح و روانت رو با نظر دیگران مدیریت میكنی.
با دیگران زندگی کنیم، اما خودمون رو فرسوده نظراتشون نكنیم.
اونچه كه دیگران در مورد ما میگن، بازتابی هست از ذهن و شخصیت خودشون، نه از ما. بیا به خودمون نگاه کنیم، نه به بازتاب‌ها
#متاکوچینگ

۱۱:۳۶

۱۲ آبان

موفقیت یعنی زیستن با معنا، نه صرفاً رسیدن به هدف.گاهی برای موفق‌تر شدن، باید آهسته‌تر بروی، تا عمیق‌تر ببینی.موفق کسی نیست که همیشه می‌دود، بلکه کسی است که می‌داند کِی بایستد، کِی بشنود، و کِی تغییر کند.

برای موفق‌تر زیستن:• هر روز ۱۰ دقیقه با خودت صادق باش.• یک کار کوچک اما پیوسته انجام بده.• از مقایسه با دیگران دست بکش؛ تنها رقیب واقعی‌ات «دیروزِ تو»ست.• وقتی اشتباه می‌کنی، به‌جای سرزنش، درس بگیر.• قدردان چیزهای ساده باش — موفقیت از همان‌جا آغاز می‌شود.

موفق‌تر زندگی کردن یعنی هر روز، نسخه‌ی آرام‌تر، آگاه‌تر و واقعی‌ترِ خودت بودن.
#متاکوچینگ

۲:۲۶

.گیر نکردن در یک اشتباه، یک حرف یا یک گذشته، مرحله‌ای از رشد است.در نقطه‌ای از زندگی می‌فهمی باید از هر چیزی که تو را وادار به توقف می‌کند، فاصله بگیری.و این قدرت، حاصل هزاران بار زمین خوردن و دوباره برخاستن است.گیر نکردن در مسیرِ درد،اولین نشانه‌ی رشد است..
#متاکوچینگ

۱۰:۰۹

۱۳ آبان

خدایا!صبحی دیگر از مهرت دمید و من با دلی روشن به سمتِ روزی تازه قدم می‌گذارم.
زندگی را دوست دارم، چون در تپشِِ لحظه‌هایش حضور داری.
امروز موفقیت، ثروت و آرامش را خواهانم،نه برای فخر و نام، بلکه برای بخشیدن، برای ساختن جهانی زیباتر‌ ....
نگاهت را بر راهم بتابان تا در فراز و نشیب روز، آرام و استوار بمانم...
#متاکوچینگ

۲:۴۹

حرف بزن
تلنبار کردن کلمات، شمارش معکوس یک بمب ساعتی است. راستی، چرا حرف نمی‌زنی؟ چرا هی سکوت و سکوت تا انجماد زمستان تا لغزندگی راه‌ها و رابطه‌ها؟
وقتی حرف‌ها را توی دلت تلنبار می‌کنی، داری چاشنی بمبی را می‌سازی که زمان انفجارش دست توست.
حرف‌هایی که نمی‌توانی هضم‌شان کنی، نمی‌توانی بپذیری یا برایت آن‌قدر سنگین بوده‌اند که باید درباره‌شان حرف می‌زدی را پیش خودت نگه‌ندار چون زمان انفجار که برسد، تلفات شدیدتر از آن لحظه‌ای است که تصمیم گرفتی سکوت کنی.

آن سکوتِ دلپذیر، خاموشی مقدس، لب‌های بسته و چشم‌هایی سرشار از سخنان ناگفته، برای لحظه‌هایی است که نه فاصله‌ای هست و نه دره‌ای.سکوتِ حاصل از آزردگی، نطفه‌ی اژدهایی را می‌بندد که اگر از سینه‌ات بیرونش نریزی هر روز بزرگ‌تر و ترسناک‌تر می‌شود و می‌دانی که برای اژدهاکشی باید چقدر قهرمان بود؟
در هر کلمه‌ای یک ساعت شنی هست که اگر وقتش سر برسد، فاسد می‌شود و کپک می‌زند.
کلمات دیرهنگام دیگر چه کاری ازشان برمی‌آید؟ ناامید از گفتن نباش، هر کلمه، چراغی را روشن می‌کند، آجری برمی‌دارد، حرف بزن، در این گفتگو، حقیقت ما نهفته است. حقیقت تو و حقیقت من.
#متاکوچینگ

۱۳:۲۳

۱۴ آبان

اگر بی‌ملاحظه نیستی و هر حرفی را قبل از گفتن، ده‌ بار بالا و پایین می‌کنی و قادر نیستی با آدم‌های برخاسته از پایین‌ترین سطوح ادب، شبیه به خودشان رفتار کنی و در مقابل بی‌انصافی و ناسزا، احساس ناتوانی می‌کنی و توانایی توهین کردن به دیگران را نداری، به خودت افتخار کن.
من واقعا به تو افتخار می‌کنم، به این‌که آدم‌های زلالی مثل تو در این جهان هستند و میانگین شرافت و شعورِ جغرافیایی که در آن نفس می‌‌کشم را بالاتر می‌برند. به اینکه نانجیبی و بی‌حرمتی را یاد نگرفته‌اند و می‌شود روی انسانیت و حضور خالصانه‌شان حساب کرد.
چرا خودت را سرزنش می‌کنی و فکر می‌کنی بی‌عرضه‌ای؟ کدام عرضه؟ با عرضه‌اند که هیچ‌کس از نیش زبان و رفتار و آزارشان در امان نیست و در گوی کائنات، هزار قلب شکسته و ذهن ناآرام به حسابشان ثبت شده و دیر یا زود تاوان پس خواهند داد؟
یک جایی کائنات دست به کار می‌شود و برای آنان که عمیقا توسط آدمی شکستند و نخواستند و نتوانستند بد باشند و قلبی را برنجانند، آستین بالا می‌زند و حساب پس می‌گیرد.
خوب می‌کنی که بد نیستی، خوب می‌کنی که توهین نمی‌کنی، خوب می‌کنی که شب‌ها غمگین و رنجیده، اما با وجدانی آسوده به خواب می‌روی و صبح روز بعد، هزار دلیل برای فراموش کردن و خوب شدن و زیستن داری

#متاکوچینگ

۲:۴۴

کسی نوشت و خوب هم نوشت: دیگر انرژی لازم برای دوستی‌های بی‌معنی، تعاملات اجباری و مکالمه‌های غیرضروری را ندارم.

‌این جمله، بازتاب لحظه‌ای‌ست که انسان دیگر به‌جای "بودن در میان آدم‌ها"، به‌دنبال "بودن با خویش" است.
نه از سر قهر و تنهایی، بلکه از سر انتخاب و آگاهی. ما گاهی در وضعیتی به‌سر می‌بریم که «دیگران» ما را تعریف می‌کنند.
ما در «آن‌ها» و انتظاراتشان حل می‌شویم و از خود دور می‌افتیم. این نقل‌قول ساده، یک شورش نجیب و آرام علیه همین حل‌شدگی‌ست.‌[آدمیزاد به روابط سطحی و معاشرت‌های گذرا و سرگرمی‌های کوچک هم نیاز دارد اما نه به‌عنوان جایگزینی بر روابط عمیق و اصیل، بلکه به‌عنوان مکمل روانی_اجتماعی.
ما برای کاهش اضطراب‌ها و حفظ پایداری روان، به درجات مختلفی از رابطه‌ها احتیاج داریم. بجای حذف، بهتر است پالایش کنیم و فاصله‌ها را تنظیم کنیم.]
#متاکوچینگ

۱۲:۵۷

.
لحظهٔ خشم و عصبانيت و يا عشق تصمیم نگیرید
تحقیقات روانشناسی نشان داده که وقتی انسان هیجان‌ زده می‌شود، عقل و خِرد او «به یک‌ سوم، افت پیدا می‌کند . . .(چه مثبت و چه منفی، چه عاشق و چه عصبانی، پر از خشم و نفرت و يا محبت افراطی و ...)
يعنی اگر ما ۱۸۰ درجه IQ (ضریب هوشی) داشته باشیم و جزو نوابغ باشیم، وقتی هیجان‌زده شویم، ضریب هوشی‌ مان به ۶۰ می‌رسد(نُرمالِ ضریب هوشی، ۱۰۰ است)یعنی مثل یک آدم عقب‌مانده تصمیم می‌گیریم خونسردی؛ آرامش و متانت و تصميم نگرفتن در لحظه های خشم، عصبانيت و يا عشق زياد راهِ درست زندگی کردن و موفق و خوشبخت شدن است....

#متاکوچینگ

۱۴:۳۹

۱۵ آبان

*زمانی که مورد هجوم افکار منفی قرار داریم حتما یک قلم و کاغذ برداریم بنویسیم بنویسیمبنویسیمکمک بزرگی به ایجاد آرامش خواهد کرد.
#متاکوچینگ

۹:۴۷

۱۷ آبان

صبح که می‌شوددنبالِ اتفاقاتِ خوب بگرددنبالِ آدم‌هایِ خوبیکه حالِ خوبت رابا نگاهشون و لبخندشونبه روزگارت سنجاق کنییک روزِ خوب، اتفاق نمی‌افتدساخته می‌شود...
#متاکوچینگ

۲:۴۶

خسته‌ای، نه از کار… از “ادامه دادنِ بی‌خودت”
خستگی واقعی، از دویدن نیست…از بی‌جهت دویدن است.از روزهایی که خودت را جا می‌گذاری و فقط ادامه می‌دهی،چون «باید»، نه چون «می‌خواهی».
هیچ طوفانی نیست،اما آرام‌آرام، درونت خاموش می‌شود.لبخند می‌زنی تا دیگران نگران نشوند،اما خودت سال‌هاست نگرانِ خودت نمی‌شوی…
آن‌وقت ذهن، در سکوت فریاد می‌زند:«من هنوز این‌جام… فقط کمی دیده نمی‌شوم!»
گاهی لازم نیست قوی‌تر شوی؛کافی‌ست دوباره باشی.همین «بودن»،آغازِ شجاع‌ترین بازگشتِ زندگی‌ست.

زندگی از جایی دوباره آغاز می‌شودکه تصمیم می‌گیری دیگر خودت را گم نکنی، بلکه دوباره پیدا کنی.
#متاکوچینگ

۱۱:۳۹

۱۸ آبان

سعی میکنم هر روزم روطوری زندگی کنم که انگاراز روی قصد به این زندگی برگشتم،تا ازش لذت ببرمانگار که آخرین روز از زندگی فوق العاده و عادی منه!!.
#متاکوچینگ

۲:۴۴

۱۹ آبان

.خیلی‌ها فکر می‌کنن آرامش یعنی هیچ صدایی نیاد، هیچ طوفانی نباشه، و همه‌چی طبق میلشون پیش بره.ولی اون سکونِ قبره، نه آرامشِ زندگی.
آرامش یعنی وسطِ طوفان، بدونی کِی باید پارو بزنی و کِی باید فقط جهت رو نگه داری.یعنی بدونی همه‌چی از کنترلِ تو خارجه، جز واکنشِ تو.یعنی وقتی موج می‌کوبه، به‌جای لعنت کردن دریا، نگاه کنی ببینی چی ازت می‌خواد یاد بگیری.
آدم آروم، اونیه که بلده بین اتفاق و تصمیم، فاصله بندازه.بلده به‌جای “چرا من؟” بگه “خب حالا چی کار می‌تونم بکنم؟”
آرامش، پاداشِ فرار نیست؛ نتیجه‌ی موندن و فهمیدنه.پس نه خودتو بنداز وسط موج بدون فکر، نه پشت باد قایم شو.بایست، ببین، نفس بکش…و با نگاهی آروم، ادامه بده.

#متاکوچینگ

۲:۲۴

گاهی برای نجات خویش باید از آسایش موقت گذشت.
مردی در چاهی عمیق نشسته، با چوب‌های باقی‌مانده از نردبان، آتش روشن کرده.او می‌توانست از همان چوب‌ها برای تکمیل نردبان و نجات خود استفاده کند، اما نیاز لحظه‌ای‌اش (گرما) بر هدف بلندمدتش (آزادی) غلبه کرده.
این تصویر نبوغ‌آمیز یادآور خطای انسانی است:رضایت کوتاه‌مدت در برابر رشد درازمدت.او خود را از نجات محروم کرده تا در لحظه آسوده بماند.
#متاکوچینگ

۱۱:۱۲

۲۰ آبان

برایت آرزو میکنم؛
بعضی از افکار را هیچگاه نفهمی بعضی از حالات را هیچگاه حس نکنیبعضی از صداها را هیچگاه نشنویآنچه حس میکنی، تنها عشق باشد و خوشبختیآرزو میکنم چشمانت اگر تر شدبه شوق برآورده شدن آرزویت باشدنه تکرار غم دیروز
#متاکوچینگ

۲:۳۸