عکس پروفایل محکماتم

محکمات

۱۸۴عضو
حج
 و از مردم، کسی است که خداوند را تنها با زبان می‌پرستد، [و با حادثه‌ای کوچک می‌لغزد،] پس اگر خیری به او برسد، بدان آرامش یابد، و اگر مصیبت و آزمایشی به او برسد، دگرگون می‌شود [و به سوی کفر می‌رود، چنین کسی] در دنیا و آخرت زیانکار است. این همان زیان آشکار است. (۱۱)

۰:۵۵

یونس
........... ای مردم! سرکشی شما فقط به زیانِ خودتان است. کامیابی زندگی دنیا [چند روزی بیش نیست]، سپس بازگشت شما به سوی ماست که شما را به عملتان آگاه خواهیم ساخت. (۲۳)

۱:۰۳

فرقان
و بندگان [خدای] رحمان کسانی هستند که بر زمین، بی‌تکبّر راه می‌روند. و هرگاه نادانان، آنان را طرف خِطاب قرار دهند، [و سخنان نابخردانه گویند،] با نرمی پاسخ دهند. (۶۳)

۰:۵۲

فرقان
و [بندگان خدا] کسانی هستند که به دروغ گواهی نمی‌دهند و در مجلس [غِنا، و گفتار و کردار] باطل حاضر نمی‌شوند. و چون بر [گفتار] لغوی عبور کنند، کریمانه بگذرند. (۷۲)

۰:۴۸

فرقان
مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و کار شایسته کنند. پس اینانند که خداوند بدی‌هایشان را به نیکی تبدیل می‌کند. و خداوند همواره آمرزنده و مهربان است. (۷۰) و هر کس توبه کند و کار شایسته کند، در حقیقت به سوی خدا بازگشتی پسندیده دارد. (۷۱)

۲۳:۵۹

نمل
و البتّه پروردگار تو بر [این] مردم دارای بخشش است. ولی بیشترشان شکرگزار نیستند. (۷۳) 

۰:۴۰

نمل
تو هدایتگر کوران از گمراهیشان نیستی؛ تو فقط می‌توانی سخن خود را به گوش کسانی برسانی که به آیات ما ایمان آورده‌اند و در برابر حقّ تسلیم هستند. (۸۱)

۱:۱۵

نحل
آن [قهر الهی] به خاطر این است که آنان، زندگی دنیا را بر آخرت برگزیدند، و قطعاً خداوند گروه کافران را هدایت نمی‌کند. (۱۰۷) آنانند کسانی که خداوند [به واسطه‌ی کفرشان‌] بر دلها و گوش و چشمانشان، مهر نهاده است [و نمی‌توانند حقّ را درک کنند]. و آنان همان غافلانند. (۱۰۸) 

۰:۴۷

کهف
درباره‌ی هیچ چیز و هیچ کار، مگو که من، آن را فردا انجام می‌دهم. (۲۳) مگر آنکه [بگویی:] «اگر خدا بخواهد.» و اگر [گفتنِ ان‌شاءاللَّه را] فراموش کردی، [هرگاه یادت آمد،] پروردگارت را یاد کن و بگو: «امید است که پروردگارم مرا به راهی که [به درستی] نزدیک‌تر است، راهنمایی کند.» (۲۴)

۱:۰۶

عنکبوت
 آیا مردم پنداشتند که چون گفتند: «ایمان آوردیم!» [با گفتن این جمله] رها می‌شوند و دیگر مورد آزمایش قرار نمی‌گیرند؟! (۲)

۱:۴۰

روم
پس صبر پیشه کن که همانا وعده‌ی خدا [بر نصرت تو] حقّ است. و کسانی که [به راه حقّ] یقین ندارند، تو را به خفّت و سبکی نکشانند. (۶۰)

۱:۲۳

لقمان
آنان که نماز به‌پا می‌دارند و زکات می‌پردازند، و تنها آنان به آخرت یقین دارند. (۴) آنان بر [راه] هدایتی از [سوی] پروردگارشان هستند. و هم آنانند رستگاران. (۵)

۱:۳۸

نساء
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! کافران را به جای مؤمنان دوست و سرپرست خود نگیرید، آیا می‌خواهید [با این عمل،] برای خداوند دلیلی آشکار به زیان خودتان قرار دهید؟ (۱۴۴)

۰:۵۹

احزاب
و هیچ مرد و زن باایمانی حقّ ندارد هنگامی که خدا و پیامبرش کاری را حکم کنند، از سوی خود امر دیگری را اختیار کند. و هر کس خدا و پیامبرش را نافرمانی نماید، پس بی‌شک به گمراهی آشکاری گرفتار شده است. (۳۶)

۰:۳۱

عنکبوت
این زندگی دنیا، چیزی جز سرگرمی و بازیچه نیست. و اگر می‌دانستند، زندگی حقیقی، همان سرای آخرت است. (۶۴)

۲۳:۰۹

احزاب
 ای پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو که چادرهایشان را بر [اندام] خود نیک بپوشند این [پوشش‌] مناسب‌تر است، تا [به عفّت و پاکدامنی] شناخته شوند و [از سوی بدکاران] مورد آزار قرار نگیرند. و [اگر تاکنون خطا و کوتاهی از آنها سر زده است، توبه کنند،] خداوند همواره آمرزنده‌ی مهربان است. (۵۹)

۲۱:۵۲

سبا
بگو: «پروردگار من برای هر که بخواهد، روزی را گشایش می‌دهد، یا تنگ می‌گرداند؛ ولی بیشتر مردم نمی‌دانند.» (۳۶)
بگو: «بی‌شک، پروردگارم برای هر کس از بندگانش که بخواهد، روزی را گشایش می‌دهد و یا برای او تنگ می‌گرداند و هر چه را انفاق کنید، او جایگزین می‌کند و او بهترینِ روزی‌دهندگان است.» (۳۹)

۲۲:۰۴

فاطر
کسانی که کتاب خدا را تلاوت می‌کنند و نماز برپا می‌دارند و از آنچه ما روزیشان کرده‌ایم، پنهان و آشکار انفاق می‌کنند، به تجارتی امید بسته‌اند که هرگز زیان و کساد ندارد. (۲۹)

۲۲:۴۰

یس
ای فرزندان آدم! مگر با شما پیمان نبستم که شیطان را اطاعت نکنید. او برای شما دشمنی آشکار است. (۶۰) و تنها مرا بپرستید، که راه راست همین است. (۶۱) امّا شیطان گروه زیادی از شما را گمراه کرد. پس چرا تعقّل نمی‌کردید؟ (۶۲)

۰:۵۰

فاطر
آن‌گاه این کتاب [قرآن] را به گروهی از بندگانمان که [آنان را] برگزیدیم، به میراث دادیم. پس برخی از آنان [به خاطر عمل نکردن به این کتاب] بر خود ستمکارند، و بعضی میانه‌رو. و برخی به اذن الهی در کارهای خیر [بر دیگران‌] سبقت می‌گیرند، که این همان فضل بزرگ الهی است. (۳۲)

۲۳:۰۵