بر کرانه آیه‌ها #شرح_تفسیری_آیه اؘلَّذی جَعَلَ لَكُمُ الاَرضَ فِراشًا وَالسَّمآءَ بِنآءً وَاَنزَلَ مِنَ السَّمآءِ مآءً فَاَخرَجَ بِهٖ مِنَ الثَّمَرٰتِ رِزقًا لَكُم فَلا تَجعَلوا لِلّٰهِ اَندادًا وَاَنتُم تَعلَمونَ (بقره/22)(ای مردم خدایی را بپرستید که) زمین را برای شما (همچون) بستری (گسترده) و آسمان را سقفی (برافراشته) قرار داد و آبی از آسمان فرود آورد. پس با آن از انواع محصولات، برایتان رزق و روزی (از زمین) بیرون آورد. پس برای خدا همتایانی قرار ندهید در حالی که می‌دانید (آن‌ها چنین قدرتی ندارند).
یکی از بهترين راه‌هاى خداشناسى، توجه به نعمت‌هاى در دسترس است. توجه به نعمت‌هایی همچون زمین، آسمان، باران و... که در طول شبانه‌روز از آن بهره می‌بریم و به‌نوعی نسبت به آن‌ها دچار روزمرگی شده‌ایم، پرستش پروردگار متعال محسوب می‌شود. «وَاَنتُم تَعلَمونَ» بدین معناست که ريشه خداپرستى در فطرت و وجدان همه مردم وجود دارد. علامه طباطبایی (ره) در خصوص این بخش از آیه شریفه می‌فرماید: «اینکه "وَاَنتُم تَعلَمونَ" را مقيد به قيد خاصى نفرموده، و نيز آن را به‌صورت جمله حاليه از جمله "فلا تجعلوا" آورد، شدت تأكيد در نهى را مى‌رساند و مى‌فهماند كه آدمى علمش به هر مقدار هم كه باشد، جائز نيست براى خدا مثل و مانندى قائل شود.» منابع: المیزان، ج1، ص57؛ تفسیرنور، ج1، ص74 کانال رسمی مرکز طبع و نشر قرآن کریم@moshaf_org۳:۳۴