تا اینکه سوار اتوبوس شدیم و انگار تعلقم بریده شد از شهر و هیاهوهایش همان موقع که از دسترس خارج شدیم و رفتیم سراغ تعریف خاطره و خواندن شعر و بازی پانتومیم و بگو بخند …
۸:۲۳
تا اینکه نزدیک سحر، در صف دستشوییِ بین راهی ایستادم برای تجدید وضو و نماز صبح. همانجا که نمی دانستم کجای نقشه ایران است و چشم های گرد تازه از خواب بلند شده بچه ها هم همین را می پرسید؟
۸:۲۶
تا اینکه رسیدیم به روستای لاهرود و پیرمرد قهوهچی برایمان املت درست کرد، همان پیرمردی که جایش بیشتر در پرتره های هنری بود تا قهوه خانه.
۸:۲۷
تا اینکه دامنهی بکر سبلان را از میان گیاهان وحشی و گلهای رنگارنگ تا پناهگاه کوهنوردی کردیم، همانجا که فکر می کردی لوکیشن فیلم هابیت است.
۸:۲۹
تا اینکه رسیدیم به پناهگاه و نصف شب با چند خرس از فاصله ۴-۵ متری برخورد کردیم، همان هایی که همیشه در فیلم ها و یا حداکثر پشت میله های باغ وحش می دیدمشان!
۸:۳۰
تا اینکه هنگام صعود در ارتفاع حدود ۴۰۰۰ متری، دریایی از ابرهای مواج زیر پایمان بود، همان هایی که همیشه بالای سرمان بودند!
۸:۳۲
تا اینکه رسیدیم به ترکیب زیبای سبز و سفید و زرد دسته های گل های بابونه، همان ها که گُله به گُله در کنار سنگ ها روییده بودند.
۸:۳۷
تا اینکه دوباره با همان قدم های کوتاه رسیدیم به قله، همان جا که ترکیبی از آب دریاچه و برف و آسمان آبی و انعکاسش نزدیک بود که جادویت کند.
۸:۳۹
تا اینکه در برگشت و پناهگاه، رو به قبله و قله، خسته و البته خوشحال از صعود، نماز جماعت را شکسته خواندیم، همان نمازی که توجه و شکری بود ناچیز، از خالق این همه زیبایی.
۸:۴۱
تا اینکه با لندرور و پاترول، یک برنامه ۴۰ دقیقای آفرود داشتیم در جادهی کوهستانی پر از سنگ های درشت دامنه سبلان، با همان راننده های محلی باصفای ترک زبان.
۸:۴۴
تا اینکه پوستمان گزگز کرد در رفت و آمد به حوض آب سرد و استخر آب گرم شابیل، همان آب گرمی که می گفتند از دل کوه سبلان می جوشد.
۸:۴۶
تا اینکه کباب معروف اردبیل را در کنار برنج و کره محلی در رستوران قربان کنار هم نوش جان کردیم، همان شامی که غیرمنتظره مهمان پدر یکی از بچه های تیم شدیم.
۸:۴۹
حس عجیبی دارم …
از پناهگاه عجیب قله لتمال که با اسم نامتعارفش بی ارتباط نبود، تا قله بندعیش و درخت های گردو و گیلاس و توت در مسیرش،
از کلکچال و قله های فیکش گرفته تا شب خوابی در شیرپلا و کمک به سنگچینی جانپناه قله توچال،
از طبیعت بی نظیر اردبیل و دریاچه روی قله سبلان گرفته تا آفرود با لندرورهای دهه ۶۰،
این تابستان،با رفتن و رسیدن و مسیر و قله و از اینجور چیزها، خیلی زندگی کردیم.
امروز اما حس عجیب دیگری دارم:حس بودن!
دلم می خواهد همینجا باشم.فقط باشم بدون اینکه کار دیگری بکنم.نه زیارتنامه بخوانم، نه عرض حاجت کنم، نه در فکر گذشته باشم، نه نگران آینده نه هیچ کار دیگر،
فقط باشم!همینجا در گوهرشاد!
بودن هم عالمی دارد …
به یادتان هستم۹ شهریور ۰۳-مشهد
از پناهگاه عجیب قله لتمال که با اسم نامتعارفش بی ارتباط نبود، تا قله بندعیش و درخت های گردو و گیلاس و توت در مسیرش،
از کلکچال و قله های فیکش گرفته تا شب خوابی در شیرپلا و کمک به سنگچینی جانپناه قله توچال،
از طبیعت بی نظیر اردبیل و دریاچه روی قله سبلان گرفته تا آفرود با لندرورهای دهه ۶۰،
این تابستان،با رفتن و رسیدن و مسیر و قله و از اینجور چیزها، خیلی زندگی کردیم.
امروز اما حس عجیب دیگری دارم:حس بودن!
دلم می خواهد همینجا باشم.فقط باشم بدون اینکه کار دیگری بکنم.نه زیارتنامه بخوانم، نه عرض حاجت کنم، نه در فکر گذشته باشم، نه نگران آینده نه هیچ کار دیگر،
فقط باشم!همینجا در گوهرشاد!
بودن هم عالمی دارد …
به یادتان هستم۹ شهریور ۰۳-مشهد
۹:۵۴