#مهاجر_الی_الله یعنی یاور ولایت یک روایت لطیفی از #امام_کاظم (علیه‌السلام) هست که خیلی عجیب است! در باب آیه‌ی «وَ مَن يَخْرُجْ مِن بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلى اللّهِ» (100 نساء)؛ کسانی که از خانه‌هایشان #مهاجرت بکنند و بیرون بیایند و مرگ آن‌ها را دریابد، اجرشان با خداست؛ یعنی اجر عظیمی دارند که با خداست. روایت، ذیل این آیه است. زمانی که امام صادق (ع) شهید می‌شوند، #زُراره (که یکی از شخصیت‌های برجسته از رُوات ماست و در حاشیه‌های مدینه زندگی می‌کرده) فرزندش عبیدالله را می‌فرستد برای این که ببیند در مدینه چه خبر است؟ الآن چه کسی امام شده است؛ عبدالله افطح یا حضرت موسی کاظم؟ (چون عبدالله افطح هم خیلی عظمت داشت.) عبیدالله می‌رود در مدینه و جستجو می‌کند و قبل از این که به نزد پدرش باز گردد، زُراره می‌میرد. خبر را به امام کاظم می‌دهند. امام می‌فرمایند که من امیدوارم زراره مصداق این آیه وَ مَن يَخْرُجْ مِن بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللّهِ وَرَسُولِهِ ... باشد. تطبیق امام را ببینید! این عبیدالله است که الآن سفر کرده است و مهاجر، به ظاهر عبیدالله فرزند زراره است، ولی به فرموده امام، #مهاجر زُراره است که برای شناخت ولیّ، برای ولی‌شناسی اقدام کرد که الآن ما باید آب در آسیاب چه کسی بریزیم؟ این سفرهای فیزیکی مهم نیست. یک موقعی #یاری_دین احتیاج به سفر فیزیکی داشته است از مکه به مدینه، ولی یک موقع ممکن است در قلب تهران چنین سفری بشود. یک سفری برای #ولی_شناسی و کمک به ولی است و شرکت در این سفر #هجرت است و او مهاجر است و اگر در همین راه بمیرد او #شهید است و فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلى اللّهِ.#گزیده#توبه_جلسه2#حجت_الاسلام_قاسمیان#نکته_قرآنی#معارف_اعتقادی#معارف_سیاسی_اجتماعی#مناسبتی#داستان
۱۲:۴۷
ماهیت جمهوری اسلامی باید برگردیم به ماهیت #جمهوری_اسلامی و این شاکله باید پر از همان حرف‌ها بشود. باید برگردیم به همان جنس شعارهایی که اول انقلاب می‌دادیم. اگر چنین شد، برای خودش #وعده_های_الهی و لطف‌های خدا را دارد. لطفِ «وَأَلَّفَ بَینَ قُلُوبِهِمْ...» (63 انفال) را دارد؛ الفت‌های قلوب را خدا مدیریت می‌کند، #اُلفت می‌دهد. جمهوری اسلامی، اگر منهای #انقلاب_اسلامی و پیام‌های امام شود، در هیچ جای دنیا هیچ جذابیتی ندارد، هیچ کارایی‌ای هم ندارد. یک نظام اداری خیلی معمولی است. از خیلی از نظام‌های اداری دنیا، سطح پایین‌تر هم می‌شود. باید برگردیم همان شعارهایی از جنس #شعارهای_اول_انقلاب را بدهیم و پای همان شعارها هم باید بایستیم و سینه بزنیم.#گزیده#بقره_جلسه71#حجت_الاسلام_قاسمیان#مناسبتی#مبحث_روز#معارف_سیاسی_اجتماعی#موعظه
۱۳:۲۲
کسب #استعداد برای جذب فیض شب‌های قدر فراهم کردن استعداد لازم برای ماه مبارک رمضان، جدّی جدّی لازم است. جدّی جدّی هم از همین ماه شعبان، حالا از ماه رجب شروع نکردید، از #ماه_شعبان باید به فکر #شب_های_قدر باشید. یعنی شب‌هایی است که قرار است سرنوشت سال ما در آن تعیین بشود و اینها هم بستگی دارد به اینکه کسی چه استعدادی را در آن شب به محضر ربوبی برده باشد و به این استعداد او چیز می‌دهند. از بزرگان و علما بوده‌اند کسانی که مثلاً تمام ذهنیّت آن‌ها در سال این بوده است که به شب‌های قدر برسند و شب‌های قدر #جذب_فیض لازم را انجام بدهند. بارها عرض شده است که خدا هیچ تقاضای فوق استعداد آدم را به آدم نمی‌دهد. انسان هر چقدر #دعا بکند و #رغبت هم داشته باشد، اگر این رغبت و دعاها به استعداد تبدیل نشود، چیزی به انسان داده نمی‌شود. این استعداد هم بالاخره کار می‌خواهد، #زحمت می‌خواهد ... الآن ما در سرسرا و تالار ورودی #مهمانی_خدا قرار گرفتیم. شاید بد نباشد انسان یک دقّتی به این بکند تا #ماه_مبارک_رمضان یعنی مهمانی بزرگ خدا با یک توجّه و ظرفیت و استعدادی انجام بشود. اینکه در همین #صلوات_شعبانیه است که: «كَانَ رَسُولُ الله صَلّی الله عَلَيْهِ وَ آلِهِ يَدْأَبُ فِي صِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ فِي لَيَالِيهِ وَ أَيَّامِهِ ...»؛ پیامبر در همه‌ی ماه‌ها اهل قیام و صیام و اینها بود ولی به صورت خاص ظاهراً شعبان ویژگی داشته است که به شدّت حضرت دراین ماه اهل #قیام و #صیام بودند. باید از خدا خواست که «اللَّهُمَّ فَأَعِنَّا عَلَى الِاسْتِنَانِ بِسُنَّتِهِ فِيهِ» امید است که ما هم بتوانیم به سنّت پیغمبر یک استنانی بکنیم و سنّت برگیریم. اینکه باز مکرّر در دعاها نقل شده است که هر چه به اواخر شعبان می‌رسیدند، می‌فرمودند «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنَا فِيمَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِيمَا بَقِيَ مِنْهُ» خدایا اگر از آنچه که از #شعبان گذشته است ما را نیامرزیدی، و ورود خوبی به ماه #رمضان نیست، خدایا در این مقدار باقی‌مانده‌ی آن ما را بیامرز و ببخش و پاک بکن، از آن جهت است که این استعداد برای ماه مبارک رمضان فراهم بشود. چون که بدون استعداد نمی‌شود. #گزیده#مائده_جلسه24#حجت_الاسلام_قاسمیان#معارف_اعتقادی#سلوک_و_عرفان#سبک_زندگی#موعظه#مناسبتی
۸:۳۴
بازارسال شده از
۳:۵۲
گزیده ها از درس های استاد قاسمیان تصویر
تصویر حالت #غرق_شدگی این مادرهای بچه مُرده را بعد از سه چهار هفته که ببینید، گرچه با شما حرف می‌زند و می‌خندد، ولی در عمق نگاهش می‌فهمید که حواسش به بچه‌اش است؛ یعنی حس فکر نسبت به بچه‌اش هنوز در او هست. این یعنی حالت غرق‌شدگی؛ طرف غرق نکته‌ای شده است. چه جوری می‌شود که کسی مدام در #ذکر_خدا باشد؟ وقتی کسی موحد شده، یعنی در حالتی قرار گرفته که دارد کارش را می‌کند، اما همزمان که متمرکز روی کار خودش هست، کاملاً به صورت پیوسته حواسش هست به اینکه #خدا_ناظر_است . این می‌شود حالت غرق شدگی. دارد کارش را انجام می دهد ولی در یک حالت توجه به خدا غرق است. مثلاً اگر یک بزرگی یک جایی ایستاده باشد و شما در میدان دید او باشید، و می‌دانید که او دارد نگاه می‌کند، شما کارتان را می‌کنید - مثلاً دارید با کسی صحبت می‌کنید - ولی حواستان هست که پایتان را دراز نکنید. بعد هم خیلی با حساب و کتاب و با دیسیپلین حرف می‌زنید. لذا این آیه‌ی «الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» (۱۹۱ آل‌عمران) به معنی این نیست که این آدم بیکار است و کلاً کارش ذکر گفتن است و مدام دارد به خلقِ آسمان و زمین فکر می‌کند. نه! دارد کارش را انجام می‌دهد ولی در یک حالتی غرق می‌شود. حالت غرق‌شدگی مال این است که شخص دارد توجه می‌کند به #خدا و نه #نعمت. این همان اصل بحث #توحید است.#گزیده#بقره_جلسه۸۷#حجت_الاسلام_قاسمیان#سلوک_و_عرفان#تمثیل#خلقیات_نفس#نکته_قرآنی#معارف_اعتقادی
۱۰:۱۷
#حسّ_بندگی دین و شریعت اسلامی، حرف آخرش را همان اول می‌زند. شما ببینید همین حرف آخر را اولش چقدر دین، قشنگ می‌زند. شما بچه را از خواب ناز بیدار می‌کنید، می‌گویید بلند شو نماز صبحت را بخوان. می‌پرسد چرا؟ می‌گویید: #چون_خدا_گفته . خیلی این زیباست. شخص هفده ساعت در ماه رمضان در تابستان نباید بخورد؛ می‌پرسد، چه کسی گفته؟ می‌گویید «خدا گفته است.» از همان اول بچه را می‌خواهند #عبد بار بیاورند. آن چیزی که مُخّ کار اسلامی و دینی است، از همان اول هم می‌خواهد آن را در شخص بشکند و البته نقطه‌ی تمایز #تمدّن_غرب با #تمدّن_اسلامی است، همین نکته است که «ما در مقابل خدا عبد هستیم». یعنی آن چیزی که تار و پود ما را درست کرده است، #عبودیت است نه چیز دیگر. به قول خواجه عبدالله انصاری در الهی نامه: «خدایا گر بگویی بنده‌ی من، از عرش بگذرد خنده‌ی من». یعنی اوج کار این است. مهم این است که حس بندگی در شخص خیلی زیاد شود و بعد هر چقدر هم برود بالا و برود جلو، این حس زیادتر می‌شود. این حرف نهایی دین است. از آن اول هم در همین #نماز و #روزه خودش را نشان می‌دهد؛ اگر پرسیده شود چرا نماز و روزه اینطور است؟ پاسخ این است که «برای اینکه خدا گفته.» در تمام دنیا این کار را نمی‌کنند که قطار را نگه دارند برای نماز. چرا این کار را می‌کنند؟ چون خدا گفته باید برویم نماز بخوانیم. وقتی پیغمبر (صلّی الله علیه و آله) به #معراج رفتند، در معراج، در آن بهترین و باشکوه‌ترین حالت، خدا به پیغمبر گفت چه می‌خواهی؟ گفت می‌خواهم انتساب به تو داشته باشم، همین. آیه نازل شد (1 اسراء) سُبْحَانَ ﭐلَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ... بَه بَه، عَبد. می‌بینید؟ این مخّ کار است. حرف آخر را در دین، اول کار می‌شنوید. فقط هرچه جلوتر می‌روید، این را رقیق می‌کند؛ می‌رود سراغ نیت‌های شما می‌گوید که چرا این را گفتی؟ برای خدا این را گفتی؟ ...#گزیده#بقره_جلسه59#حجت_الاسلام_قاسمیان#سلوک_و_عرفان#سبک_زندگی#نکته_قرآنی#معارف_اعتقادی#مناسبتی
۱۵:۴۵
قله‌ی #اورست یا سربالایی جنت‌آباد؟ یک موقع مثلاً بچه در سن راهنمایی است که می‌گوید: من بروم نمازم را بخوانم و آدم تشویقش هم می‌کند؛ ولی گاهی طرف ۲۳-۲۴ سالش است، باز می‌گوید: من بروم نمازم را بخوانم ... آخر یک تحرّکی! یک تغییری! گاهی طرف رسیده به سن ۸۰ سالگی، ولی گویا در سن نوجوانی دارد به رحمت خدا می‌رود! یعنی مثلاً یک موقعی یک ماشین اسباب‌بازی داشته و داشته با آن تفاخر می‌کرده، حالا که بزرگ شده، همه با هم بزرگ شده‌اند؛ خودش و ماشین‌هایش! تفاخرهایش هم رفته روی همین ماشین‌هایش و در حقیقت سایزهای خودش و اسباب‌بازی‌هایش عوض شده! یک موقع بچه دو ساله است و به سیب‌زمینی می‌گوید: «دیب دمینی» که آدم خوشش هم می‌آید. ولی این اگر تا ۷-۸ سالگی همین را بگوید، دیگر این را باید ببرند گفتار درمانی! آدم مثل بچه‌ی آدم باید خرده خرده #بزرگ شود! آیا همین سطوح پایین را خدا می‌خواهد؟ مفصل می‌توانم به شما آیه نشان بدهم که دقیقاً در همه‌ی بحث‌های مناسکی که ما داریم، خود قرآن نشان داده که من فقط این #مناسک را نمی‌خواستم! داستان را گم نکن! قرآن همیشه چشم‌اندازها را بلند معرفی می‌کند، که انسان بداند آن جایی که من قرار است بروم آن بالاست، این جا این پایین نیست. اگر کوهنورد هستی، منظورم اورست است، جنت‌آباد نیست. طرف مثلاً رفته سربالایی جنت‌آباد را بالا، می‌گوید #کوهنوردی کردم! این منظور از کوه نیست. لذا قرآن سطوح مختلف معرفتی را طرح می‌کند؛ ناگهان می‌بینید با یک مناسک واجب شروع می‌کند تا فرد را خرده خرده بیاورد توی این فضا؛ اما باید آخرش به این نتیجه برسد که #تمام_زندگی و تمام حوزه‌های زندگی مال خداست، نه فقط زندگی #عبادی بلکه زندگی #سیاسی زندگی #اجتماعی #اقتصادی و #خانوادگی فرد، همه‌اش مال خداست. آن موقع، این می‌شود #توحید .#گزیده#بقره_جلسه88#حجت_الاسلام_قاسمیان#معارف_اعتقادی#معارف_سیاسی_اجتماعی#موعظه#خُلقیات_نفس#تمثیل
۱:۴۰
بازارسال شده از
۹:۳۷
گزیده ها از درس های استاد قاسمیان تصویر
تصویر کانال کولر من از طلبه‌ها می‌پرسیدم: #معلم_قرآن شما چه کسی است؟ می‌گفتند: شما حاج آقا! گفتم: اشتباه شما از همین‌جا شروع می‌شود. نه؛ بلکه الرَّحْمَانُ، عَلَّمَ الْقُرْءَانَ؛ معلم قرآن، خداست. بقیه #کانال_کولر هستند. همه، کانال کولر هستند؛ تولید کننده‌ی باد نیستند؛ باد را او تولید می‌کند. دارو، یک کانال کولر بیشتر نیست. «هو الشّافی»؛ #شافی خداست و از این کانال‌ها هم رد می‌کند. می‌تواند از این کانال‌ها رد نکند و از کانال‌های دیگر رد کند. مثلاً به جای اینکه #دارو بخورید، #دعا کنید. این هم یک کانال آن است. می‌توانید #صدقه بدهید. این هم یک کانال دیگر است، یا می‌توانید #قربانی کنید، یا به پدر و مادرتان #احترام کنید. اینها همه کانال‌هایی است که شفا و #رزق را در آن‌ها رها کرده است. در نهایت باید حواسمان باشد که باد مال ما نیست. وَ إِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ (۸۰ شعراء) شافی خداست. کسی نگوید: دارو هم شفا می‌دهد، #دکتر هم شفا می‌دهد و آخرش خدا هم شفا می‌دهد! بقیه کانال کولر هستند. از توی کانال کولر باد می‌آید، ولی باد از خودش نیست. اگر #کار_خیر هم انجام می‌دهم، مال خداست؛ من انجام نمی‌دهم. اگر کسی این را به خودش یادآور شود، مشکل ما حل می‌شود ... نمی‌گوید: به‌به! چه نمازی می‌خوانیم ما! چه انفاقی می‌کنیم ما!#گزیده#بقره_جلسه۹۵#حجت_الاسلام_قاسمیان#معارف_اعتقادی#تمثیل#نکته_قرآنی#سبک_زندگی#خلقیات_نفس
۱۱:۱۶
رمز تحقق #وعده_های_خدا ... وعده‌های خدا کی قرار است ظاهر شود؟ #قرآن خودش نشان می‌دهد. می‌گوید: اگر می‌خواهید وعده‌های خدا را ببینید، با قطب درگیر شوید! با #قطب و #طاغوت که درگیر شوید، وعده‌های خدا شروع می‌شود؛ و در چه زمانی؟ وقتی حکومت اسلامی در دست دارید. هنوز خیلی‌ها اصلاً به نظرشان نمی‌آید که ما الآن در زمان #حکومت_اسلامی هستیم. ما دیگر کار را به دست گرفته‌ایم. امروز اصلاً روزگارِ #تقیه ما نیست. حالا طاغوت زمان ما کیست؟ ... طاغوت زمان نزول قرآن، همان مشرکین مکه بودند و یکسری از یهودی‌هایی که در مدینه بودند. طاغوت‌هایی که مسلمانان به نوعی باید با آن‌ها #مبارزه می‌کردند و وعده‌های خدا را محقق می‌کردند. حالا طاغوت ما کیست؟ ... طاغوت زمان ما #آمریکا است.#گزیده#بقره_جلسه98#حجت_الاسلام_قاسمیان#معارف_سیاسی_اجتماعی#مبحث_روز#مناسبتی#نکته_قرآنی#سبک_زندگی
۵:۱۶
رساله، جای قرآن نیست! من نمی‌گویم #رساله نخوانید و رساله عمل نکنید. رساله بخوانید و عمل بکنید، ولی رساله جای #قرآن نیست. بعضی فکر می‌کنند که اگر رساله را به دست بگیرند، #دین را به دست گرفته‌اند! رساله، گوشه‌ای از بایدها و نبایدها را به شما آموزش داده، همین! تازه همه‌ی آن را هم آموزش نداده؛ مثلاً صله‌رحم واجب است، اما در کجای رساله هست؟ یا #اعمال_جوانحی و قلبی داریم که #واجب یا #حرام است و در رساله‌ها نیست؛ مثلاً تکبّر حرام است. سوء ظن بالله حرام است. توکل به خدا واجب است. اینها از جنس معاملات قلبیه است و اینها در کجای رساله هست؟ رساله جای دین و قرآن نیست. رساله، رساله است؛ #کتاب_هدایت نیست. کتاب هدایت، قرآن است : إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ... (9 اسراء). ... مثال دیگر اینکه شرکت در جاهای عمومی و صحنه‌ی انتخابات و هر آنچه موجب تقویت قوم برگزیده می‌شود، واجب است و این در کجای رساله هست؟ در خود نماز باید یکسری معاملات قلبیه داشته باشید و اینها از لوازم نماز است، ولی خیلی وقت‌ها ما فکر می‌کنیم همین نمازی که می‌خوانیم شد نماز! و حال آن‌که نوعی که دین و قرآن توضیح داده این جوری نیست. لذا «علیکم بالقرآن» و باید این مباحث را از معارف قرآن دربیاوریم. حواسمان باید همیشه به این باشد که حرف قرآن الآن چیست؟ جهت‌گیری قرآن چیست؟ #گزیده#بقره_جلسه98#حجت_الاسلام_قاسمیان#معارف_اعتقادی#نکته_قرآنی#موعظه#سبک_زندگی#مناسبتی
۵:۱۶
#اراده_پولادین از کجا می‌آید؟ در روایات نشان داده شده که اگر کسی #آسوده زندگی بکند، شهوتران می‌شود. در روایات، مفصل توضیح داده که چرا #آب از آسمان می‌آید، ولی #نان از آسمان نمی‌آید؟ گفته‌اند: نان را گذاشته‌اند که طرف با زحمت به دست بیاورد و اگر نان هم شبیه آب از آسمان می‌آمد، انسان #شهوت_ران می‌شد. متأسفانه ما در دوره‌ی تکنولوژی هستیم که همه چیز را دارد برای ما ساده می‌کند. دست‌یابی‌ها ساده! کتاب پیدا کردن ساده! رفت و آمدها ساده! ... این را برای خودتان لازم بدانید و رسماً برنامه‌های فردی و جمعی داشته باشید که #سختی بکشید ...یکی از چیزهایی که لازم داریم برای کمک به نظام اسلامی، اراده است. یکی از ضعف‌هایی که این نسل به شدت با آن مواجه است، ضعف اراده است، آن‌هم اراده‌های پولادین! اینقدر آدم‌هایی را می‌بینید کار را شروع می‌کنند و چون سخت است، ول می‌کنند! در این نسل جدید دارد اتفاقات خاصی از این نوع می‌افتد. شما کتاب «در کمین گل سرخ» را بخوانید تا بفهمید عزم پولادینی که #شهید_صیاد_شیرازی دارد، محصول آن دوره‌‌های سخت و طاقت‌فرسای رِنجری است. این در آن کتاب معلوم است. حالا که تحمل سختی‌ها با اعتقادش جمع می‌شود، عزمش پولادین است. این مهم است. چون که شما دارید اعتقاد را کسب می‌کنید، ولی پای رفتن ندارید. #عقل رفتن دارید، #اراده رفتن ندارید. دنده را عوض می‌کنید، ولی گاز نمی‌دهید.#گزیده#بقره_جلسه98#حجت_الاسلام_قاسمیان#سبک_زندگی#معارف_سیاسی_اجتماعی
۷:۵۹
خاکریز را کجا گذاشته‌ای؟! چه می‌شود که ما به طرف، کتاب #بینش_دینی یاد می‌دهیم و او بی‌خاصیت می‌شود و از قبلش بی‌خاصیت‌تر؟! تا حالا #انقلابی بود، حالا مسئله‌اش می‌شود #اثبات_وجود_خدا ! چیزی که مشرکین با آن مشکل نداشتند! آن‌ها قبول داشتند که خدا هست، خدا آسمان و زمین را آفریده و خدا دارد آسمان و زمین را تدبیر می‌کند. ما هنوز #امام (ره) را واقعاً وارد در دستور کارمان نکردیم! وارد در کتاب‌های دینی‌مان هم نکردیم! امام (ره) سطح دعوا را آورده تا لبه‌ی بحث استکبار. با ادبیات #استضعاف و #استکبار ، سطح دعوا و لبه‌ی دعوا را اینجا گذاشت و ما می‌رویم خدا را اثبات می‌کنیم! یعنی پرداختیم به شبهه‌ای که دیگر هیچ‌کس نمی‌کند. ما دیگر که هستیم؛ که امام (ره) خاکریز را کجا گذاشته و ما طلبه و دانشجو و بچه‌مدرسه‌ای‌مان را می‌بریم کجا؟ آن تَه تَه که خود مشرکین مکه هم روی آن اختلاف نداشتند! یعنی روی چیزی که مشرکین هم ادعایی نداشتند. می‌رویم در نقطه‌ی شرک، ده کیلومتر عقب‌تر و تازه آن‌جا دعوا را شروع می‌کنیم با بچه دبیرستانی‌ها! اصلاً این کتاب‌های بینش دینی را آدم نگاه می‌کند، نمی‌فهمد که اینها مال قبل #انقلاب است یا مال قبلِ قبل از انقلاب است؟! اصلاً کجایی نویسنده؟! الان توی دنیا دعوا این نیست! دعوا این نیست که پیغمبر (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) چه جوری اثبات می‌شود. حتی قرآن وارد این دعوا نشده! ولی اینجا آمده به طرق اثبات پیغمبر (ص) پرداخته! همه می‌دانستند پیغمبر (ص)، پیغمبر خداست. تمام! دعوا یک جای دیگر است.#گزیده#بقره_جلسه99#حجت_الاسلام_قاسمیان#معارف_سیاسی_اجتماعی#معارف_اعتقادی#مناسبتی#مبحث_روز
۱۳:۰۴
بازارسال شده از
۱۰:۲۲
انقلابی‌گری بدون فشار؟! خیلی وقت‌ها، افراد #جهادی را آدم می‌بیند که می‌افتند در بازی‌های این جوری که #حقوقم چقدر است؟ #اضافه_کاری از این ساعت تا آن ساعت! #حق_مأموریت چه؟ ضریب دارد یا ندارد؟ بعد فکر می‌کند اگر اینجا تدقیق کند خوب است! در صورتی که اگر قرار بود #پیامبران و #رزمنده_ها این جوری محاسبه بکنند که اصلاً چیزی از #دین باقی نمی‌ماند! بعد هم فکر می‌کنیم #قانون نقص دارد؛ لذا هی تولید قانون می‌کنیم و به هزار صفحه آیین‌نامه مالی می‌رسیم، ولی باز می‌بینیم نقص دارد! به عبارت‌های تکراری سوره شعراء دقت کنید. یکی از این عبارت‌ها این است که همه‌ی انبیاء می‌گویند: «وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ»؛ من دغدغه ام پول نبوده. اصلاً با این #دغدغه کار نمی‌کنم! اما اینجا طرف دائم باید حساب کند که من صد کیلومتر رفتم یا صد و پنجاه، پس اینقدر اضافه کاری دارم! اصلاً مگر پیغمبرها اینجوری کار می‌کردند؟! مگر رزمنده‌ها این جوری کار می‌کردند؟ اصلاً خدا مگر چنین توصیه‌ای دارد؟! خدا می‌گوید: تو حرکتت را بکن، من از آنجایی که گمان نمی‌بری «مِنْ حَيْثُ لَا يحَْتَسِب» می‌دهم. شما این حرکتی را که من می‌گویم بکن؛ و من «مِنْ حَيْثُ لَا يحَْتَسِب» می‌دهم. حالا اگر هم #فشار می‌آید، خب می‌آید. همه‌ی انبیاء داشتند فشار تحمل می‌کردند. نمی‌شود که بگویی آبم را بدهید! نانم را بدهید! هیچ کس هم با من حرف نزند که من می‌خواهم #انقلاب کنم! بعضی می‌آیند می‌گویند: حاج آقا! فلانی و فلانی نمی‌گذارند؛ من هم می‌گویم: اصلاً این قاعده‌ی #انقلابی_گری است که فلانی و فلانی نگذارند و شما باید انجام بدهی!#گزیده#بقره_جلسه101#حجت_الاسلام_قاسمیان#سبک_زندگی#معارف_اعتقادی#معارف_سیاسی_اجتماعی#نکته_قرآنی#سلوک_و_عرفان
۱۱:۴۶
همان داوودها ... یکی از بزرگان در جلسه‌ای می‌گفت: بیانیه‌ی گام دوم که آقا اینقدر می‌گوید: جوانان جوانان! آقا روی که حساب کرده؟! گفتم: شما چه فکر می‌کنید؟ فکر می‌کنید الآن #جوان ، داغان شده و از بین رفته؟! اصلاً اینجوری نیست. عده‌ی زیادی از جوان‌ها را ما داریم با انگیزه‌های عجیب و غریب که اینها غیر قابل باورند! در فکر این هستند که بروند دنیا را عوض بکنند. بروند در سطح دنیا یک کارهایی بکنند، و آقا روی همین‌ها حساب کرده. می‌خواهم بگویم معادلات را اشتباه نکنید. از امام (ره) هم که می‌پرسیدند: #سربازان شما کجا هستند؟ می‌گفت: توی قنداق! سربازان آقا هم همان داوودهایی هستند که جالوت‌ها را می‌زنند و می‌کُشند. الآن #جوانان ما هدف گرفتند جالوت بزنند! #کارهای_بزرگ انجام بدهند. آدم نگاه می‌کند می‌بیند دانشجوی امروز ما یک آتیش پاره‌ای است با اهداف به شدت بلند. می‌خواهد برود دنیا را بترکاند! اصلاً با زمان ما قابل مقایسه نیست.#گزیده#بقره_جلسه100#حجت_الاسلام_قاسمیان#مبحث_روز#مناسبتی#نکته_قرآنی
۸:۳۳
برای #بزرگترین_مأموریت ... هر عاقلی می‌فهمد که روی تریلی هجده چرخ، قوطی کبریت یا اسباب خانه جابجا نمی‌کنند! تریلی برای این است که بارهایی با تُناژ بالا جابجا کنند. هر عاقلی می‌فهمد که #تریلی را برای مسافرکشی نزده‌اند! آیا نباید به بزرگترین فرد عالم، #پیغمبر (صلّی الله علیه و آله) بزرگترین مأموریت را بدهند؟ بزرگترین مأموریت، این است که همه‌ی زمین را زیر پر خدا ببرد: ...لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ... #بزرگترین_فرد را برای بزرگترین مأموریت آماده می‌کنند. بالطبع در پی این مأموریت، #بزرگترین_دشمنان را به خودش جلب می‌کند. بالطبع #بزرگترین_وعده_های_الهی اینجا محقق می‌شود. #بزرگترین_تنبیه_ها اینجا هست، حتی #بزرگترین_بخشش_ها اینجا هست! یعنی مقیاس همه چیز می‌شود بزرگترین. #قرآن هم کتابِ بزرگترین پیغمبر است که برای بزرگترین مأموریت آمده است.#گزیده#بقره_جلسه100#حجت_الاسلام_قاسمیان#معارف_اعتقادی#معارف_سیاسی_اجتماعی#نکته_قرآنی#تمثیل
۸:۳۳
چشمانتان را ... کسی که یک تکه نان در جیبش گذاشته و ریز ریز می‌خورد، وقتی به خانه می‌رود، دیگر گرسنه نیست! ... امروزه حتی بچه‌های مذهبی بعضاً برایشان طبیعی شده ارتباط با نامحرم و #نگاه کردن به صحنه‌های جرم. خوب شما خانواده‌تان را محل خطر قرار می‌دهید و آدم از زندگی لذت نمی‌برد ... وقتی شما همسر داری، اگر #ریزه_خواری کنی و هی صحنه‌های مختلف نگاه بکنی و با آدم‌های مختلف مرتبط باشی، وقتی که به خانه می‌روی، سیر هستی. آن #عشق دیگر نیست. اینکه قرآن می‌فرماید «قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ ...»، «وَ قُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ ...» (۳۰ و ۳۱ نور) چشمانتان را فروهشته کنید، این مهم است. این ارتباط‌ها را به بهانه کار و ... نداشته باشید! وقتی این جوری نیست، طرف زندگی درستی هم نمی‌کند. لذت هم نمی‌برد؛ چون اگر کسی بخواهد برود نگاه بکند و ارتباط داشته باشد، دست بالای دست بسیار است و هر گلی یک بویی دارد ... نکنید تا ببینید که در #خانواده از ارتباط با #همسر و از دیدن و از قیافه و از همه چیز #لذت می‌برید.#گزیده#بقره_جلسه96#حجت_الاسلام_قاسمیان#سبک_زندگی#نکته_قرآنی#موعظه#تمثیل#زن_و_خانواده#معارف_اعتقادی
۶:۰۰
بازارسال شده از
۳:۴۴
بازارسال شده از
۱۶:۴۳