أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ يَجِیءُ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِی أَحْسَنِ مَنْظُورٍ إِلَيْهِ صُورَةً فَيَمُرُّ بِالْمُسْلِمِینَ فَيَقُولُونَ هَذَا الرَّجُلُ مِنَّا فَيُجَاوِزُهُمْ إِلَى النَّبِيِّینَ فَيَقُولُونَ هُوَ مِنَّا فَيُجَاوِزُهُمْ إِلَى الْمَلَائِكَةِ الْمُقَرَّبِینَ فَيَقُولُونَ هُوَ مِنَّا حَتَّى يَنْتَهِيَ إِلَى رَبِّ الْعِزَّةِ عَزَّ وَ جَلَّ فَيَقُولُ يَا رَبِّ فُلَانُ بْنُ فُلَانٍ أَظْمَأْتُ هَوَاجِرَهُ وَ أَسْهَرْتُ لَيْلَهُ فِی دَارِ الدُّنْيَا وَ فُلَانُ بْنُ فُلَانٍ لَمْ أُظْمِئْ هَوَاجِرَهُ وَ لَمْ أُسْهِرْ لَيْلَهُ فَيَقُولُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَدْخِلْهُمُ الْجَنَّةَ عَلَى مَنَازِلِهِمْ فَيَقُومُ فَيَتَّبِعُونَهُ فَيَقُولُ لِلْمُؤْمِنِ اقْرَأْ وَ ارْقَهْ قَالَ فَيَقْرَأُ وَ يَرْقَى حَتَّى يَبْلُغَ كُلُّ رَجُلٍ مِنْهُمْ مَنْزِلَتَهُ الَّتِی هِيَ لَهُ فَيَنْزِلُهَااصول کافى جلد 4 صفحه: 402 روایة: 11
ترجمه :11- حضرت باقر علیه السلام فرمود: روز قیامت قرآن به بهترین صورت بیاید و بر مسلمین گذر کند آنها گویند: این مرد از ما است، از آنان بگذرد و نزد پیمبران آید، آنها نیز گویند: از ما است، از آنها نیز بگذرد ونزد فرشتگان مقرب آید آنان هم گویند: از ما است، تا اینکه بدرگاه پروردگار عزت رسد و بگوید: پرورگارا فلانکس پسر فلان را من در دنیا روزهاى گرمش را بتشنگى کشانده و شبهایش را به بیدارى، و فلانکس پسر فلان را نه روزهایش را به تشنگى بردم و نه شبش را به بیدارى، پس خداى تبارک و تعالى فرماید: آنان را ببهشت ببر و در جایگاههاى خودشان جاى ده، پس قرآن بر خیزد و آنان نیز دنبالش بروند، و بهر مؤمنى بگوید: قرآن بخوان و بالا برو، حضرت فرمود: پس هر کدام قرآن مىخوانند و بالا مىروند تا هر مردى از آنها بمنزلى که براى او مقرر شده برسد و در آن فرود آید.
ترجمه :11- حضرت باقر علیه السلام فرمود: روز قیامت قرآن به بهترین صورت بیاید و بر مسلمین گذر کند آنها گویند: این مرد از ما است، از آنان بگذرد و نزد پیمبران آید، آنها نیز گویند: از ما است، از آنها نیز بگذرد ونزد فرشتگان مقرب آید آنان هم گویند: از ما است، تا اینکه بدرگاه پروردگار عزت رسد و بگوید: پرورگارا فلانکس پسر فلان را من در دنیا روزهاى گرمش را بتشنگى کشانده و شبهایش را به بیدارى، و فلانکس پسر فلان را نه روزهایش را به تشنگى بردم و نه شبش را به بیدارى، پس خداى تبارک و تعالى فرماید: آنان را ببهشت ببر و در جایگاههاى خودشان جاى ده، پس قرآن بر خیزد و آنان نیز دنبالش بروند، و بهر مؤمنى بگوید: قرآن بخوان و بالا برو، حضرت فرمود: پس هر کدام قرآن مىخوانند و بالا مىروند تا هر مردى از آنها بمنزلى که براى او مقرر شده برسد و در آن فرود آید.
۱:۱۱
عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ أَبِی الْحُسَيْنِ الْفَارِسِيِّ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ جَعْفَرٍ الْجَعْفَرِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ أَهْلَ الْقُرْآنِ فِی أَعْلَى دَرَجَةٍ مِنَ الْآدَمِيِّینَ مَا خَلَا النَّبِيِّینَ وَ الْمُرْسَلِینَ فَلَا تَسْتَضْعِفُوا أَهْلَ الْقُرْآنِ حُقُوقَهُمْ فَإِنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْجَبَّارِ لَمَكَاناً عَلِيّاًاصول کافى جلد 4 صفحه: 404 روایة: 1
ترجمه :1- حضرت صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا (ص) فرمود است: همانا اهل قرآن در بلندترین درجات آدمیان هستند بجز پیمبران و مرسلین، پس حقوق اهل قرآن را اندک و کم مىشمارید، زیرا براى ایشان از طرف خداى عزیز جبار مقام بلندى است.2- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ جَمِیعاً عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ جَمِیلِ بْنِ صَالِحٍ عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ الْحَافِظُ لِلْقُرْآنِ الْعَامِلُ بِهِ مَعَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ
ترجمه :1- حضرت صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا (ص) فرمود است: همانا اهل قرآن در بلندترین درجات آدمیان هستند بجز پیمبران و مرسلین، پس حقوق اهل قرآن را اندک و کم مىشمارید، زیرا براى ایشان از طرف خداى عزیز جبار مقام بلندى است.2- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ جَمِیعاً عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ جَمِیلِ بْنِ صَالِحٍ عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ الْحَافِظُ لِلْقُرْآنِ الْعَامِلُ بِهِ مَعَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ
۱:۰۶
ابْنُ مَحْبُوبٍ عَنْ مَالِكِ بْنِ عَطِيَّةَ عَنْ مِنْهَالٍ الْقَصَّابِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ وَ هُوَ شَابٌّ مُؤْمِنٌ اخْتَلَطَ الْقُرْآنُ بِلَحْمِهِ وَ دَمِهِ وَ جَعَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَعَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ وَ كَانَ الْقُرْآنُ حَجِیزاً عَنْهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَقُولُ يَا رَبِّ إِنَّ كُلَّ عَامِلٍ قَدْ أَصَابَ أَجْرَ عَمَلِهِ غَيْرَ عَامِلِی فَبَلِّغْ بِهِ أَكْرَمَ عَطَايَاكَ قَالَ فَيَكْسُوهُ اللَّهُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ حُلَّتَيْنِ مِنْ حُلَلِ الْجَنَّةِ وَ يُوضَعُ عَلَى رَأْسِهِ تَاجُ الْكَرَامَةِ ثُمَّ يُقَالُ لَهُ هَلْ أَرْضَيْنَاكَ فِیهِ فَيَقُولُ الْقُرْآنُ يَا رَبِّ قَدْ كُنْتُ أَرْغَبُ لَهُ فِیمَا هُوَ أَفْضَلُ مِنْ هَذَا فَيُعْطَى الْأَمْنَ بِيَمِینِهِ وَ الْخُلْدَ بِيَسَارِهِ ثُمَّ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ فَيُقَالُ لَهُ اقْرَأْ وَ اصْعَدْ دَرَجَةً ثُمَّ يُقَالُ لَهُ هَلْ بَلَغْنَا بِهِ وَ أَرْضَيْنَاكَ فَيَقُولُ نَعَمْ قَالَ وَ مَنْ قَرَأَهُ كَثِیراً وَ تَعَاهَدَهُ بِمَشَقَّةٍ مِنْ شِدَّةِ حِفْظِهِ أَعْطَاهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَجْرَ هَذَا مَرَّتَيْنِاصول کافى جلد 4 صفحه: 405 روایة: 4
ترجمه :4- حضرت صادق (ع) فرمود: هر که در حال جوانى قرآن بخواند و با ایمان هم باشد قرآن با گوشت و خونش بیامیزد، و خداى عزوجل او را با فرشتگان پیغام برنده و نیکرفتارش رفیق کند، و قرآن براى او در روز قیامت پرده و مانعى از آتش باشد و گوید: بار پروردگارا هر کار گرى بمزد کار خویشتن رسیده جز کارگر من، پس گرامىترین عطاهاى خود را باو برسان، فرمود: پس خداى عزیز و جبار دو جامه از جامههاى بهشتى باو بپوشاند و بر سرش تاج کرامت نهاده باشد، سپس بقرآن گفته شود: آیا ما تو را درباره این شخص خشنود کردیم؟ قرآن گوید: بار پروردگارا من برتر از این درباره او میل داشتم، پس نامه امان (از دوزخ را) بدست راستش دهند، و فرمان جاویدان ماندن در بهشت را در دست چپش گذارند و وارد بهشت گردد، پس باو گفته شود: بخوان (قرآنرا) و یکدرجه بالا برو، سپس به قرآن گویند: آیا آنچه تو خواستى باو رساندیم و تو را خشنود کردیم؟ گوید: آرى، حضرت فرمود: هرکس قرآن را بسیار بخواند و با اینکه حفظ آن (بر او) دشوار است آنرا به ذهن خویش بسپارد خداى عزوجل دو بار پاداش آنرا باو بدهد.
ترجمه :4- حضرت صادق (ع) فرمود: هر که در حال جوانى قرآن بخواند و با ایمان هم باشد قرآن با گوشت و خونش بیامیزد، و خداى عزوجل او را با فرشتگان پیغام برنده و نیکرفتارش رفیق کند، و قرآن براى او در روز قیامت پرده و مانعى از آتش باشد و گوید: بار پروردگارا هر کار گرى بمزد کار خویشتن رسیده جز کارگر من، پس گرامىترین عطاهاى خود را باو برسان، فرمود: پس خداى عزیز و جبار دو جامه از جامههاى بهشتى باو بپوشاند و بر سرش تاج کرامت نهاده باشد، سپس بقرآن گفته شود: آیا ما تو را درباره این شخص خشنود کردیم؟ قرآن گوید: بار پروردگارا من برتر از این درباره او میل داشتم، پس نامه امان (از دوزخ را) بدست راستش دهند، و فرمان جاویدان ماندن در بهشت را در دست چپش گذارند و وارد بهشت گردد، پس باو گفته شود: بخوان (قرآنرا) و یکدرجه بالا برو، سپس به قرآن گویند: آیا آنچه تو خواستى باو رساندیم و تو را خشنود کردیم؟ گوید: آرى، حضرت فرمود: هرکس قرآن را بسیار بخواند و با اینکه حفظ آن (بر او) دشوار است آنرا به ذهن خویش بسپارد خداى عزوجل دو بار پاداش آنرا باو بدهد.
۱:۱۲
أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ حُمَيْدُ بْنُ زِيَادٍ عَنِ الْخَشَّابِ جَمِیعاً عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ يُوسُفَ عَنْ مُعَاذِ بْنِ ثَابِتٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ جُمَيْعٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ أَحَقَّ النَّاسِ بِالتَّخَشُّعِ فِی السِّرِّ وَ الْعَلَانِيَةِ لَحَامِلُ الْقُرْآنِ وَ إِنَّ أَحَقَّ النَّاسِ فِی السِّرِّ وَ الْعَلَانِيَةِ بِالصَّلَاةِ وَ الصَّوْمِ لَحَامِلُ الْقُرْآنِ ثُمَّ نَادَى بِأَعْلَى صَوْتِهِ يَا حَامِلَ الْقُرْآنِ تَوَاضَعْ بِهِ يَرْفَعْكَ اللَّهُ وَ لَا تَعَزَّزْ بِهِ فَيُذِلَّكَ اللَّهُ يَا حَامِلَ الْقُرْآنِ تَزَيَّنْ بِهِ لِلَّهِ يُزَيِّنْكَ اللَّهُ بِهِ وَ لَا تَزَيَّنْ بِهِ لِلنَّاسِ فَيَشِینَكَ اللَّهُ بِهِ مَنْ خَتَمَ الْقُرْآنَ فَكَأَنَّمَا أُدْرِجَتِ النُّبُوَّةُ بَيْنَ جَنْبَيْهِ وَ لَكِنَّهُ لَا يُوحَى إِلَيْهِ وَ مَنْ جَمَعَ الْقُرْآنَ فَنَوْلُهُ لَا يَجْهَلُ مَعَ مَنْ يَجْهَلُ عَلَيْهِ وَ لَا يَغْضَبُ فِیمَنْ يَغْضَبُ عَلَيْهِ وَ لَا يَحِدُّ فِیمَنْ يَحِدُّ وَ لَكِنَّهُ يَعْفُو وَ يَصْفَحُ وَ يَغْفِرُ وَ يَحْلُمُ لِتَعْظِیمِ الْقُرْآنِ وَ مَنْ أُوتِيَ الْقُرْآنَ فَظَنَّ أَنَّ أَحَداً مِنَ النَّاسِ أُوتِيَ أَفْضَلَ مِمَّا أُوتِيَ فَقَدْ عَظَّمَ مَا حَقَّرَ اللَّهُ وَ حَقَّرَ مَا عَظَّمَ اللَّهُاصول کافى جلد 4 صفحه: 406 روایة: 5
ترجمه :5- امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: همانا سزاوارترین مردمان بترس از خدا در پنهان و عیان آنکس است که قرآن را در بر دارد، و هر آینه سزاوارترین مردمان در نهان و آشکار بنماز خواندن و روزه گرفتن آنکس است که قرآن را در بر دارد، سپس بآواز بلند فرمود: اى دارنده قرآن بوسیله آن فروتنى پیشه کن تا خدایت بالا برد، و بدان وسیله تکبر ورزى و عزت طلبى نکن که خدا خوار و زبونت کند، اى در بر دارنده قرآن براى خدا خود را بدان بیاراى تا خدایت بدان بیاراید و با قرآن براى مردمان خود آرائى نکن که خدایت ترا بدان زشت کند، هر که قرآن را (با تدبر و فهمیدن) ختم کند گویا نبوت را در دل خود جا داده ولى باو وحى نمىرسد، و هر که قرآن را آنطور که شاید فراهم کند (چنین کسى) در برابر آنکس که با او نادانى کند (بردبارى ورزد چون او) نادانى نکند، و در برابر کسى که بر او خشم گیرد (شکیبائى ورزد و) و با هر کس که با او تندى کند تندى نکند، ولى بگذرد و ندیده گیرد و بیامرزد و حلم ورزد بخاطر بزرگ داشت قرآن، و هر که قرآن بدو داده شود و باز گمان کند که بیک تن از مردم بهتر از آنچه او دارد چیزى دادهاند آنکس بزرگ دانسته آنچه را خدا کوچک شمرده، و کوچک دانسته آنچه را خداوند بزرگ شمرده است.
ترجمه :5- امام صادق علیه السلام فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: همانا سزاوارترین مردمان بترس از خدا در پنهان و عیان آنکس است که قرآن را در بر دارد، و هر آینه سزاوارترین مردمان در نهان و آشکار بنماز خواندن و روزه گرفتن آنکس است که قرآن را در بر دارد، سپس بآواز بلند فرمود: اى دارنده قرآن بوسیله آن فروتنى پیشه کن تا خدایت بالا برد، و بدان وسیله تکبر ورزى و عزت طلبى نکن که خدا خوار و زبونت کند، اى در بر دارنده قرآن براى خدا خود را بدان بیاراى تا خدایت بدان بیاراید و با قرآن براى مردمان خود آرائى نکن که خدایت ترا بدان زشت کند، هر که قرآن را (با تدبر و فهمیدن) ختم کند گویا نبوت را در دل خود جا داده ولى باو وحى نمىرسد، و هر که قرآن را آنطور که شاید فراهم کند (چنین کسى) در برابر آنکس که با او نادانى کند (بردبارى ورزد چون او) نادانى نکند، و در برابر کسى که بر او خشم گیرد (شکیبائى ورزد و) و با هر کس که با او تندى کند تندى نکند، ولى بگذرد و ندیده گیرد و بیامرزد و حلم ورزد بخاطر بزرگ داشت قرآن، و هر که قرآن بدو داده شود و باز گمان کند که بیک تن از مردم بهتر از آنچه او دارد چیزى دادهاند آنکس بزرگ دانسته آنچه را خدا کوچک شمرده، و کوچک دانسته آنچه را خداوند بزرگ شمرده است.
۱:۱۸
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ وَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ جَمِیعاً عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ مُعَاذِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ ابْنِ سُلَيْمَانَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ قَائِماً فِی صَلَاتِهِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةَ حَسَنَةٍ وَ مَنْ قَرَأَهُ فِی صَلَاتِهِ جَالِساً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ خَمْسِینَ حَسَنَةً وَ مَنْ قَرَأَهُ فِی غَيْرِ صَلَاتِهِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍقَالَ ابْنُ مَحْبُوبٍ وَ قَدْ سَمِعْتُهُ عَنْ مُعَاذٍ عَلَى نَحْوٍ مِمَّا رَوَاهُ ابْنُ سِنَانٍاصول کافى جلد 4 صفحه: 414 روایة: 1
ترجمه :1- حضرت باقر علیه السلام فرمود: هر که قرآن در حال ایستاده در نمازش بخواند خداوند بهر حرفى از آن صد حسنه براى او بنویسد، و هرکس آنرا در نمازش نشسته بخواند خداوند بهر حرفى پنجاه حسنه برایش بنویسد و هر که قرآن را در غیر از نمازش بخواند خداوند بهر حرفى ده حسنه برایش بنویسد.ابن محبوب گوید: من مانند همین حدیث را از معاذ بن مسلم (یکى از راویان حدیث) شنیدم.
ترجمه :1- حضرت باقر علیه السلام فرمود: هر که قرآن در حال ایستاده در نمازش بخواند خداوند بهر حرفى از آن صد حسنه براى او بنویسد، و هرکس آنرا در نمازش نشسته بخواند خداوند بهر حرفى پنجاه حسنه برایش بنویسد و هر که قرآن را در غیر از نمازش بخواند خداوند بهر حرفى ده حسنه برایش بنویسد.ابن محبوب گوید: من مانند همین حدیث را از معاذ بن مسلم (یکى از راویان حدیث) شنیدم.
۱:۱۵
ابْنُ مَحْبُوبٍ عَنْ جَمِیلِ بْنِ صَالِحٍ عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَا يَمْنَعُ التَّاجِرَ مِنْكُمُ الْمَشْغُولَ فِی سُوقِهِ إِذَا رَجَعَ إِلَى مَنْزِلِهِ أَنْ لَا يَنَامَ حَتَّى يَقْرَأَ سُورَةً مِنَ الْقُرْآنِ فَتُكْتَبَ لَهُ مَكَانَ كُلِّ آيَةٍ يَقْرَؤُهَا عَشْرُ حَسَنَاتٍ وَ يُمْحَى عَنْهُ عَشْرُ سَيِّئَاتٍاصول کافى جلد 4 صفحه: 414 روایة: 2
ترجمه :2- حضرت صادق علیه السلام فرمود: چه باز مىدارد تاجرى را که در بازار مشغول (بتجارت است) از اینکه چون (شب هنگام) بخانه باز گردد نخوابد تا یک سوره از قرآن بخواند و بجاى هر آیه که مىخواند برایش ده حسنه نوشته شود و ده گناه از او محو گردد.
ترجمه :2- حضرت صادق علیه السلام فرمود: چه باز مىدارد تاجرى را که در بازار مشغول (بتجارت است) از اینکه چون (شب هنگام) بخانه باز گردد نخوابد تا یک سوره از قرآن بخواند و بجاى هر آیه که مىخواند برایش ده حسنه نوشته شود و ده گناه از او محو گردد.
۱:۱۸
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ أَوْ غَيْرِهِ عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِیرَةَ عَنْ رَجُلٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ مُسَافِرٍ عَنْ بِشْرِ بْنِ غَالِبٍ الْأَسَدِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع قَالَ مَنْ قَرَأَ آيَةً مِنْ كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی صَلَاتِهِ قَائِماً يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةُ حَسَنَةٍ فَإِذَا قَرَأَهَا فِی غَيْرِ صَلَاةٍ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍ وَ إِنِ اسْتَمَعَ الْقُرْآنَ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ حَسَنَةً وَ إِنْ خَتَمَ الْقُرْآنَ لَيْلًا صَلَّتْ عَلَيْهِ الْمَلَائِكَةُ حَتَّى يُصْبِحَ وَ إِنْ خَتَمَهُ نَهَاراً صَلَّتْ عَلَيْهِ الْحَفَظَةُ حَتَّى يُمْسِيَ وَ كَانَتْ لَهُ دَعْوَةٌ مُجَابَةٌ وَ كَانَ خَيْراً لَهُ مِمَّا بَيْنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ قُلْتُ هَذَا لِمَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَمَنْ لَمْ يَقْرَأْ قَالَ يَا أَخَا بَنِی أَسَدٍ إِنَّ اللَّهَ جَوَادٌ مَاجِدٌ كَرِیمٌ إِذَا قَرَأَ مَا مَعَهُ أَعْطَاهُ اللَّهُ ذَلِكَاصول کافى جلد 4 صفحه: 414 روایة: 3
ترجمه :3- بشر بن غالب اسدى از حضرت حسین بن على علیهما السلام حدیث کند که فرمود: هرکس یک آیه از کتاب عزوجل را در نمازش در حال ایستاده بخواند در برابر هر حرفى خداوند صد حسنه برایش بنویسد، و اگر در غیر از نماز بخواند بهر حرفى ده حسنه بنویسد، و اگر قرآن را گوش دهد بهر حرفى یک حسنه برایش بنویسد، و اگر قرآن را شبانه ختم کند فرشتگان تا صبح براى او رحمت فرستند، و اگر روز آنرا ختم کند تا شام فرشتگان نگهبان (در روز) بر او رحمت فرستند، و یک دعاى مستجاب شده نزد خداوند دارد، (و این دعا یا ختم قرآن) براى او بهتر است از آنچه میان زمین و آسمان است، گوید: من عرضکردم: این پاداش آنکسى است که همه قرآن را بخواند و اگر کسى همه آنرا نخواند (چه پاداشى دارد)؟ فرمود: اى برادر اسدى خداوند بخشنده و بزرگوار و کریم است هر چه از قرآن که بلد باشد و بخواند خداوند این پاداش را باو مىدهد.
ترجمه :3- بشر بن غالب اسدى از حضرت حسین بن على علیهما السلام حدیث کند که فرمود: هرکس یک آیه از کتاب عزوجل را در نمازش در حال ایستاده بخواند در برابر هر حرفى خداوند صد حسنه برایش بنویسد، و اگر در غیر از نماز بخواند بهر حرفى ده حسنه بنویسد، و اگر قرآن را گوش دهد بهر حرفى یک حسنه برایش بنویسد، و اگر قرآن را شبانه ختم کند فرشتگان تا صبح براى او رحمت فرستند، و اگر روز آنرا ختم کند تا شام فرشتگان نگهبان (در روز) بر او رحمت فرستند، و یک دعاى مستجاب شده نزد خداوند دارد، (و این دعا یا ختم قرآن) براى او بهتر است از آنچه میان زمین و آسمان است، گوید: من عرضکردم: این پاداش آنکسى است که همه قرآن را بخواند و اگر کسى همه آنرا نخواند (چه پاداشى دارد)؟ فرمود: اى برادر اسدى خداوند بخشنده و بزرگوار و کریم است هر چه از قرآن که بلد باشد و بخواند خداوند این پاداش را باو مىدهد.
۱:۱۱
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ وَ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِیدٍ جَمِیعاً عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ عَنْ يَحْيَى الْحَلَبِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ سَعْدِ بْنِ طَرِیفٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ قَرَأَ عَشْرَ آيَاتٍ فِی لَيْلَةٍ لَمْ يُكْتَبْ مِنَ الْغَافِلِینَ وَ مَنْ قَرَأَ خَمْسِینَ آيَةً كُتِبَ مِنَ الذَّاكِرِینَ وَ مَنْ قَرَأَ مِائَةَ آيَةٍ كُتِبَ مِنَ الْقَانِتِینَ وَ مَنْ قَرَأَ مِائَتَيْ آيَةٍ كُتِبَ مِنَ الْخَاشِعِینَ وَ مَنْ قَرَأَ ثَلَاثَ مِائَةِ آيَةٍ كُتِبَ مِنَ الْفَائِزِینَ وَ مَنْ قَرَأَ خَمْسَمِائَةِ آيَةٍ كُتِبَ مِنَ الْمُجْتَهِدِینَ وَ مَنْ قَرَأَ أَلْفَ آيَةٍ كُتِبَ لَهُ قِنْطَارٌ مِنْ تِبْرٍ الْقِنْطَارُ خَمْسَةَ عَشَرَ أَلْفَ مِثْقَالٍ مِنْ ذَهَبٍ وَ الْمِثْقَالُ أَرْبَعَةٌ وَ عِشْرُونَ قِیرَاطاً أَصْغَرُهَا مِثْلُ جَبَلِ أُحُدٍ وَ أَكْبَرُهَا مَا بَيْنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِاصول کافى جلد 4 صفحه: 415 روایة: 5
ترجمه :5- حضرت باقر علیه السلام فرمود: که رسول خدا (ص) فرموده: هرکس در یک شب ده آیه از قرآن بخواند از غالفین نوشته نشود، و هرکس پنجاه آیه بخواند در زمده ذاکرین نوشته شود و هر کس صد آیه بخواند در زمره قانتین نوشته شود، و هرکس دویست آیه بخواند از خاشعین نوشته شود، و هر که سیصد آیه بخواند از فائزین نوشته شود، و هر که پانصد آیه بخواند از جمله مجتهدین نوشته شود، و هر که هزار آیه بخواند براى او (ثواب انفاق) یک قنطار از طلا نوشته شود و قنطار پانزده هزار مثقال طلا است، که هر مثقالى بیست و چهار قیراط است که کوچترین آنها باندازه کوه احد و بزرگترین آنها باندازه آنچه میان زمین و آسمان است.
ترجمه :5- حضرت باقر علیه السلام فرمود: که رسول خدا (ص) فرموده: هرکس در یک شب ده آیه از قرآن بخواند از غالفین نوشته نشود، و هرکس پنجاه آیه بخواند در زمده ذاکرین نوشته شود و هر کس صد آیه بخواند در زمره قانتین نوشته شود، و هرکس دویست آیه بخواند از خاشعین نوشته شود، و هر که سیصد آیه بخواند از فائزین نوشته شود، و هر که پانصد آیه بخواند از جمله مجتهدین نوشته شود، و هر که هزار آیه بخواند براى او (ثواب انفاق) یک قنطار از طلا نوشته شود و قنطار پانزده هزار مثقال طلا است، که هر مثقالى بیست و چهار قیراط است که کوچترین آنها باندازه کوه احد و بزرگترین آنها باندازه آنچه میان زمین و آسمان است.
۱:۱۹
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِیدَ رَفَعَهُ إِلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ فِی الْمُصْحَفِ مُتِّعَ بِبَصَرِهِ وَ خُفِّفَ عَنْ وَالِدَيْهِ وَ إِنْ كَانَا كَافِرَيْنِاصول کافى جلد 4 صفحه: 417 روایة: 1
ترجمه :1- حضرت صادق علیه السلام در حدیث مرفوعى فرمود: هر که قرآن را از روى آن بخواند از دیدگان خود بهرهمند شود، و سبب سبک شدن عذاب پدر و مادرش گردد اگر چه آندو کافر باشند.2- عَنْهُ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ الضَّرِیرِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّهُ لَيُعْجِبُنِی أَنْ يَكُونَ فِی الْبَيْتِ مُصْحَفٌ يَطْرُدُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الشَّيَاطِینَاصول کافى جلد 4 صفحه: 417 روایة: 2
ترجمه :2- و نیز آن حضرت علیه السلام فرمود: هر آینه من خوش دارم که در خانه قرآنى باشد که خداى عزوجل بدان سبب شیطانها را (از آنخانه) دور کند.3- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ ثَلَاثَةٌ يَشْكُونَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَسْجِدٌ خَرَابٌ لَا يُصَلِّی فِیهِ أَهْلُهُ وَ عَالِمٌ بَيْنَ جُهَّالٍ وَ مُصْحَفٌ مُعَلَّقٌ قَدْ وَقَعَ عَلَيْهِ الْغُبَارُ لَا يُقْرَأُ فِیهِاصول کافى جلد 4 صفحه: 417 روایة: 3
ترجمه :3- و نیز فرمود علیه السلام: سه چیز است که بدرگاه خداى عزوجل شکایت کند مسجد ویرانى که اهلش در آن نماز نخوانند، و دانشمند عالمى که میان نادانها و جهال باشد و قرآنى که گرد بدان نشسته و کسى آنرا نخواند.4- عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ جُمْهُورٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَرَ بْنِ مَسْعَدَةَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ جَدِّهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ فِی الْمُصْحَفِ تُخَفِّفُ الْعَذَابَ عَنِ الْوَالِدَيْنِ وَ لَوْ كَانَا كَافِرَيْنِاصول کافى جلد 4 صفحه: 417 روایة: 4
ترجمه :4- و نیز فرمود علیه السلام: خواندن قرآن از روى آن عذاب را از پدر و مادر سبک کند اگر چه آن دو کافر باشند.5- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ يَحْيَى بْنِ الْمُبَارَكِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَبَلَةَ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّی أَحْفَظُ الْقُرْآنَ عَلَى ظَهْرِ قَلْبِی فَأَقْرَؤُهُ عَلَى ظَهْرِ قَلْبِی أَفْضَلُ أَوْ أَنْظُرُ فِی الْمُصْحَفِ قَالَ فَقَالَ لِی بَلِ اقْرَأْهُ وَ انْظُرْ فِی الْمُصْحَفِ فَهُوَ أَفْضَلُ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ النَّظَرَ فِی الْمُصْحَفِ عِبَادَةٌاصول کافى جلد 4 صفحه: 418 روایة: 5
ترجمه :5- اسحاق بن عمار گوید: بحضرت صادق علیه السلام عرضکردم: قربانت گردم من قرآن را حفظ دارم آنرا از حفظ بخوانم بهتر است یا از روى قرآن؟ فرمود: بلکه آنرا بخوان و نگاه بقرآن کن (و از روى آن بخوان) که بهتر است، آیا ندانستهاى که نگاه کردن در قرآن عبادت است؟
ترجمه :1- حضرت صادق علیه السلام در حدیث مرفوعى فرمود: هر که قرآن را از روى آن بخواند از دیدگان خود بهرهمند شود، و سبب سبک شدن عذاب پدر و مادرش گردد اگر چه آندو کافر باشند.2- عَنْهُ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ الْحَسَنِ الضَّرِیرِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّهُ لَيُعْجِبُنِی أَنْ يَكُونَ فِی الْبَيْتِ مُصْحَفٌ يَطْرُدُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الشَّيَاطِینَاصول کافى جلد 4 صفحه: 417 روایة: 2
ترجمه :2- و نیز آن حضرت علیه السلام فرمود: هر آینه من خوش دارم که در خانه قرآنى باشد که خداى عزوجل بدان سبب شیطانها را (از آنخانه) دور کند.3- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَمَّنْ ذَكَرَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ ثَلَاثَةٌ يَشْكُونَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَسْجِدٌ خَرَابٌ لَا يُصَلِّی فِیهِ أَهْلُهُ وَ عَالِمٌ بَيْنَ جُهَّالٍ وَ مُصْحَفٌ مُعَلَّقٌ قَدْ وَقَعَ عَلَيْهِ الْغُبَارُ لَا يُقْرَأُ فِیهِاصول کافى جلد 4 صفحه: 417 روایة: 3
ترجمه :3- و نیز فرمود علیه السلام: سه چیز است که بدرگاه خداى عزوجل شکایت کند مسجد ویرانى که اهلش در آن نماز نخوانند، و دانشمند عالمى که میان نادانها و جهال باشد و قرآنى که گرد بدان نشسته و کسى آنرا نخواند.4- عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ جُمْهُورٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَرَ بْنِ مَسْعَدَةَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ جَدِّهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ فِی الْمُصْحَفِ تُخَفِّفُ الْعَذَابَ عَنِ الْوَالِدَيْنِ وَ لَوْ كَانَا كَافِرَيْنِاصول کافى جلد 4 صفحه: 417 روایة: 4
ترجمه :4- و نیز فرمود علیه السلام: خواندن قرآن از روى آن عذاب را از پدر و مادر سبک کند اگر چه آن دو کافر باشند.5- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ يَحْيَى بْنِ الْمُبَارَكِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَبَلَةَ عَنْ مُعَاوِيَةَ بْنِ وَهْبٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّی أَحْفَظُ الْقُرْآنَ عَلَى ظَهْرِ قَلْبِی فَأَقْرَؤُهُ عَلَى ظَهْرِ قَلْبِی أَفْضَلُ أَوْ أَنْظُرُ فِی الْمُصْحَفِ قَالَ فَقَالَ لِی بَلِ اقْرَأْهُ وَ انْظُرْ فِی الْمُصْحَفِ فَهُوَ أَفْضَلُ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ النَّظَرَ فِی الْمُصْحَفِ عِبَادَةٌاصول کافى جلد 4 صفحه: 418 روایة: 5
ترجمه :5- اسحاق بن عمار گوید: بحضرت صادق علیه السلام عرضکردم: قربانت گردم من قرآن را حفظ دارم آنرا از حفظ بخوانم بهتر است یا از روى قرآن؟ فرمود: بلکه آنرا بخوان و نگاه بقرآن کن (و از روى آن بخوان) که بهتر است، آیا ندانستهاى که نگاه کردن در قرآن عبادت است؟
۱:۱۹
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ بَدْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ مَنْ قَرَأَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ مَرَّةً بُورِكَ عَلَيْهِ وَ مَنْ قَرَأَهَا مَرَّتَيْنِ بُورِكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى أَهْلِهِ وَ مَنْ قَرَأَهَا ثَلَاثَ مَرَّاتٍ بُورِكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى أَهْلِهِ وَ عَلَى جِیرَانِهِ وَ مَنْ قَرَأَهَا اثْنَيْ عَشَرَ مَرَّةً بَنَى اللَّهُ لَهُ اثْنَيْ عَشَرَ قَصْراً فِی الْجَنَّةِ فَيَقُولُ الْحَفَظَةُ اذْهَبُوا بِنَا إِلَى قُصُورِ أَخِینَا فُلَانٍ فَنَنْظُرَ إِلَيْهَا وَ مَنْ قَرَأَهَا مِائَةَ مَرَّةٍ غُفِرَتْ لَهُ ذُنُوبُ خَمْسَةٍ وَ عِشْرِینَ سَنَةً مَا خَلَا الدِّمَاءَ وَ الْأَمْوَالَ وَ مَنْ قَرَأَهَا أَرْبَعَمِائَةِ مَرَّةٍ كَانَ لَهُ أَجْرُ أَرْبَعِمِائَةِ شَهِیدٍ كُلُّهُمْ قَدْ عُقِرَ جَوَادُهُ وَ أُرِیقَ دَمُهُ وَ مَنْ قَرَأَهَا أَلْفَ مَرَّةٍ فِی يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ لَمْ يَمُتْ حَتَّى يَرَى مَقْعَدَهُ فِی الْجَنَّةِ أَوْ يُرَى لَهُاصول کافى جلد 4 صفحه: 425 روایة: 1
ترجمه :1- محمد بن مروان از حضرت باقر (ع) روایت کند که فرمود: هرکس قل هو اللّه احد را یک بار بخواند بر او مبارک باشد (و برکت باو داده شود) و هرکس دو بار بخواند خودش و خاندانش برکت یابند، و هرکس سه بار بخواند خودش و خاندانش و همسایگانش برکت یابند، و هرکس دوازده بار بخواند خداوند برایش دوازده قصر در بهشت بنا کند و نگهبانان بهشت گویند: برویم قصرهاى فلان برادرمان را تماشا کنیم، و هرکس صدبار بخواند گناهان بیست و پنج سال او بجز خونها و مالها (که بناحق ریخته و یا خورده است) آمرزیده شود، هرکس چهار صد بار بخواند مزد چهارصد شهید دارد که همه آنها اسبش را در راه خداى پى کرده و خونش ریخته شده است، و هرکس در یکشبانه روز هزار بار آنرا بخواند نمیرد تا جایگاه خویش در بهشت ببیند یا باو نشان داده شود.
ترجمه :1- محمد بن مروان از حضرت باقر (ع) روایت کند که فرمود: هرکس قل هو اللّه احد را یک بار بخواند بر او مبارک باشد (و برکت باو داده شود) و هرکس دو بار بخواند خودش و خاندانش برکت یابند، و هرکس سه بار بخواند خودش و خاندانش و همسایگانش برکت یابند، و هرکس دوازده بار بخواند خداوند برایش دوازده قصر در بهشت بنا کند و نگهبانان بهشت گویند: برویم قصرهاى فلان برادرمان را تماشا کنیم، و هرکس صدبار بخواند گناهان بیست و پنج سال او بجز خونها و مالها (که بناحق ریخته و یا خورده است) آمرزیده شود، هرکس چهار صد بار بخواند مزد چهارصد شهید دارد که همه آنها اسبش را در راه خداى پى کرده و خونش ریخته شده است، و هرکس در یکشبانه روز هزار بار آنرا بخواند نمیرد تا جایگاه خویش در بهشت ببیند یا باو نشان داده شود.
۱:۲۸
أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَسَّانَ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُكَيْنٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع يَقُولُ مَنْ قَرَأَ الْمُسَبِّحَاتِ كُلَّهَا قَبْلَ أَنْ يَنَامَ لَمْ يَمُتْ حَتَّى يُدْرِكَ الْقَائِمَ وَ إِنْ مَاتَ كَانَ فِی جِوَارِ مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ صاصول کافى جلد 4 صفحه: 426 روایة: 3
ترجمه :3- جابر گوید: شنیدم حضرت باقر (ع) مىفرمود: هرکس همه سورهها مسبحات (یعنى سورههایى که اول آن سبح یا یسبح است) پیش از آنکه بخوابد آنها را بخواند، آنکس نمیرد تا حضرت قائم علیه السلام را درک کند و اگر بمیرد در جوار نبى اکرم (ص) خواهد بود.شرح:مسبحات که اول آنها سبح یا یسبح است هفت سوره است: سوره اسرى، سوره حدید، سوره حشر، سوره صف، سوره جمعه، سوره تغابن، سوره اعلى.
ترجمه :3- جابر گوید: شنیدم حضرت باقر (ع) مىفرمود: هرکس همه سورهها مسبحات (یعنى سورههایى که اول آن سبح یا یسبح است) پیش از آنکه بخوابد آنها را بخواند، آنکس نمیرد تا حضرت قائم علیه السلام را درک کند و اگر بمیرد در جوار نبى اکرم (ص) خواهد بود.شرح:مسبحات که اول آنها سبح یا یسبح است هفت سوره است: سوره اسرى، سوره حدید، سوره حشر، سوره صف، سوره جمعه، سوره تغابن، سوره اعلى.
۱:۲۴
حُمَیْدُ بْنُ زِیَادٍ عَنِ الْخَشَّابِ عَنِ ابْنِ بَقَّاحٍ عَنْ مُعَاذٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ جُمَیْعٍ رَفَعَهُ إِلَی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) [۱] قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله مَنْ قَرَأَ أَرْبَعَ آیَاتٍ مِنْ أَوَّلِ الْبَقَرَةِ وَ آیَةَ الْکُرْسِیِّ وَ آیَتَیْنِ بَعْدَهَا [۲] وَ ثَلَاثَ آیَاتٍ مِنْ آخِرِهَا لَمْ یَرَ فِی نَفْسِهِ وَ مَالِهِ شَیْئاً یَکْرَهُهُ وَ لَا یَقْرَبُهُ شَیْطَانٌ وَ لَا یَنْسَی الْقُرْآنَ.----------[۱]: فی بعض النسخ [أبی عبد اللّه]. [۲]: أی قرأ «اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ- الی- هُمْ فِیها خالِدُونَ».
حمید بن زیاد، از خشاب، از ابن بقه، از معاذ، از عمرو بن جمعه، که آن را به علی بن الحسین (علیه السلام) [1] رسانده است، که فرمود: رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هر کس چهار آیه از ابتدای سوره بقره، آیه الکرسی، دو آیه بعد از آن [2] و سه آیه از آخر آن را بخواند، چیزی در خود و مالش نمیبیند که از آن متنفر است، هیچ شیطانی به آن نزدیک نمیشود و قرآن را فراموش نمیکند.
---------[1]: در برخی از نسخهها، [ابو عبدالله].[2]: یعنی او «الله - هیچ معبودی جز او نیست، زنده و پاینده است - تا - در آن جاودانه خواهند ماند» را خوانده است.
حمید بن زیاد، از خشاب، از ابن بقه، از معاذ، از عمرو بن جمعه، که آن را به علی بن الحسین (علیه السلام) [1] رسانده است، که فرمود: رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هر کس چهار آیه از ابتدای سوره بقره، آیه الکرسی، دو آیه بعد از آن [2] و سه آیه از آخر آن را بخواند، چیزی در خود و مالش نمیبیند که از آن متنفر است، هیچ شیطانی به آن نزدیک نمیشود و قرآن را فراموش نمیکند.
---------[1]: در برخی از نسخهها، [ابو عبدالله].[2]: یعنی او «الله - هیچ معبودی جز او نیست، زنده و پاینده است - تا - در آن جاودانه خواهند ماند» را خوانده است.
۱:۳۰
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ: مَنْ قَرَأَ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ یَجْهَرُ بِهَا صَوْتَهُ کَانَ کَالشَّاهِرِ سَیْفَهُ [۳] فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ مَنْ قَرَأَهَا سِرّاً کَانَ کَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ [۴] وَ مَنْ قَرَأَهَا عَشْرَ مَرَّاتٍ غُفِرَتْ لَهُ عَلَی نَحْوِ أَلْفِ ذَنْبٍ مِنْ ذُنُوبِهِ [۵] .----------[۳]: شهر سیفه أی سله. و فی بعض النسخ [کالمشاهر]. [۴]: تشحط المقتول بدمه أی اضطرب فیه و تمرغ. [۵]: فی بعض النسخ [مرت له علی محو الف ذنب من ذنوبه]. [الکافی (الاصول ، فروع ، الروضه) - مجلد ۲، صفحه ۶۲۰]
محمد بن یحیی، از احمد بن محمد، از ابن محبوب، از سیف بن عمیره، از مردی، از ابوجعفر (ع) روایت کرده است که فرمود: هر کس «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ» را بخواند و آن را بلند بخواند، مانند کسی است که شمشیرش را [3] در راه خدا از نیام بیرون آورده است. و هر کس آن را آهسته بخواند، مانند کسی است که خونش را در راه خدا ریخته است. [4] و هر کس ... آن را ده بار بخواند، حدود هزار گناه از گناهانش بخشیده میشود. [5]
محمد بن یحیی، از احمد بن محمد، از ابن محبوب، از سیف بن عمیره، از مردی، از ابوجعفر (ع) روایت کرده است که فرمود: هر کس «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ» را بخواند و آن را بلند بخواند، مانند کسی است که شمشیرش را [3] در راه خدا از نیام بیرون آورده است. و هر کس آن را آهسته بخواند، مانند کسی است که خونش را در راه خدا ریخته است. [4] و هر کس ... آن را ده بار بخواند، حدود هزار گناه از گناهانش بخشیده میشود. [5]
۱:۳۱
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْجَهْمِ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مِهْزَمٍ عَنْ رَجُلٍ سَمِعَ أَبَا الْحَسَنِ (علیه السلام) یَقُولُ مَنْ قَرَأَ آیَةَ الْکُرْسِیِّ عِنْدَ مَنَامِهِ لَمْ یَخَفِ الْفَالِجَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ مَنْ قَرَأَهَا فِی دُبُرِ کُلِّ فَرِیضَةٍ لَمْ یَضُرَّهُ ذُو حُمَةٍ [۶] وَ قَالَ مَنْ قَدَّمَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ جَبَّارٍ مَنَعَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْهُ یَقْرَأُهَا مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ فَإِذَا فَعَلَ ذَلِکَ رَزَقَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ خَیْرَهُ وَ مَنَعَهُ مِنْ شَرِّهِ وَ قَالَ إِذَا خِفْتَ أَمْراً فَاقْرَأْ مِائَةَ آیَةٍ مِنَ الْقُرْآنِ مِنْ حَیْثُ شِئْتَ ثُمَّ قُلِ- اللَّهُمَّ اکْشِفْ عَنِّی الْبَلَاءَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ.----------[۶]: الحمة بضم المهملة: السم او الابرة یضرب بها الزنبور و الحیة و نحو ذلک یلدغ بها. [الکافی (الاصول ، فروع ، الروضه) - مجلد ۲، صفحه ۶۲۰]
8- تعدادی از اصحاب ما، به نقل از احمد بن محمد، از حسن بن علی، از حسن بن جهم، از ابراهیم بن مهزم، از مردی که از ابوالحسن (علیه السلام) شنیده است که میفرمود: هر کس هنگام خواب آیت الکرسی را بخواند، به خواست خدا از فلج شدن نمیترسد و هر کس آن را بعد از هر نماز واجب بخواند، تب به او آسیبی نمیرساند. و هر کس قبل از آیت الکرسی «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» بخواند بین او و ستمگر، ،خداوند متعال او را از آن حفظ کرده است. او آن را از پیش رو، از پشت سر، از راست و از چپ میخواند. اگر چنین کند، خداوند متعال خیر آن را به او میرساند و از شر آن محافظتش میکند. فرمود: «اگر از چیزی میترسی، پس بخوان ۱۰۰ آیه قرآن و ۳ مرتبه بگو اللهم اکشف عنی البلا
8- تعدادی از اصحاب ما، به نقل از احمد بن محمد، از حسن بن علی، از حسن بن جهم، از ابراهیم بن مهزم، از مردی که از ابوالحسن (علیه السلام) شنیده است که میفرمود: هر کس هنگام خواب آیت الکرسی را بخواند، به خواست خدا از فلج شدن نمیترسد و هر کس آن را بعد از هر نماز واجب بخواند، تب به او آسیبی نمیرساند. و هر کس قبل از آیت الکرسی «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» بخواند بین او و ستمگر، ،خداوند متعال او را از آن حفظ کرده است. او آن را از پیش رو، از پشت سر، از راست و از چپ میخواند. اگر چنین کند، خداوند متعال خیر آن را به او میرساند و از شر آن محافظتش میکند. فرمود: «اگر از چیزی میترسی، پس بخوان ۱۰۰ آیه قرآن و ۳ مرتبه بگو اللهم اکشف عنی البلا
۱:۳۱
۹- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: مَنْ قَرَأَ مِائَةَ آیَةٍ یُصَلِّی بِهَا فِی لَیْلَةٍ کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ بِهَا قُنُوتَ لَیْلَةٍ وَ مَنْ قَرَأَ مِائَتَیْ آیَةٍ فِی غَیْرِ صَلَاةٍ لَمْ یُحَاجَّهُ الْقُرْآنُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ مَنْ قَرَأَ خَمْسَمِائَةِ آیَةٍ فِی یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ فِی صَلَاةِ النَّهَارِ وَ اللَّیْلِ کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ فِی اللَّوْحِ الْمَحْفُوظِ قِنْطَاراً مِنَ الْحَسَنَاتِ وَ الْقِنْطَارُ أَلْفٌ وَ مِائَتَا أُوقِیَّةٍ وَ الْأُوقِیَّةُ أَعْظَمُ مِنْ جَبَلِ أُحُدٍ.
[الکافی (الاصول ، فروع ، الروضه) - مجلد ۲، صفحه ۶۲۱]
۹- محمد بن یحیی از احمد بن محمد از حسن بن علی از اسحاق بن عمار از ابو عبدالله (علیه السلام) که فرمود: هر که در شبی صد آیه در نماز بخواند، خداوند متعال ثواب قنوت یک شب را برای او مینویسد. و هر که دویست آیه در غیر نماز بخواند، قرآن در روز قیامت با او مجادله نمیکند. و هر که ... هر که در شبانهروز پانصد آیه در نمازهای شبانهروز بخواند، خداوند متعال در لوح محفوظ برای او یک قنطار مینویسد. یک قنطار هزار و دویست اوقیه است و یک اوقیه از کوه احد بزرگتر است.
[الکافی (الاصول ، فروع ، الروضه) - مجلد ۲، صفحه ۶۲۱]
۹- محمد بن یحیی از احمد بن محمد از حسن بن علی از اسحاق بن عمار از ابو عبدالله (علیه السلام) که فرمود: هر که در شبی صد آیه در نماز بخواند، خداوند متعال ثواب قنوت یک شب را برای او مینویسد. و هر که دویست آیه در غیر نماز بخواند، قرآن در روز قیامت با او مجادله نمیکند. و هر که ... هر که در شبانهروز پانصد آیه در نمازهای شبانهروز بخواند، خداوند متعال در لوح محفوظ برای او یک قنطار مینویسد. یک قنطار هزار و دویست اوقیه است و یک اوقیه از کوه احد بزرگتر است.
۱:۳۰
۱۱- وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ عَنْ أَبِی بَکْرٍ الْحَضْرَمِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: مَنْ کانَ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ فَلَا یَدَعْ أَنْ یَقْرَأَ فِی دُبُرِ [۱] الْفَرِیضَةِ- بِ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ فَإِنَّهُ مَنْ قَرَأَهَا جَمَعَ اللَّهُ لَهُ خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ غَفَرَ لَهُ وَ لِوَالِدَیْهِ وَ مَا وَلَدَا.----------[۱]: فی بعض النسخ [بدبر]. [الکافی (الاصول ، فروع ، الروضه) - مجلد ۲، صفحه ۶۲۱]
۱۱- و با این سند از حسن بن سیف بن عمیره، از ابوبکر حضرمی، از ابوعبدالله علیه السلام روایت شده که فرمود: هر که به خدا و روز قیامت ایمان دارد، نباید از خواندن «قل هو الله احد» بعد از نماز واجب غافل شود، زیرا هر که آن را بخواند، خداوند خیر دنیا و آخرت را برای او جمع میکند و او و پدر و مادر و فرزندانش را می آمرزد.
۱۱- و با این سند از حسن بن سیف بن عمیره، از ابوبکر حضرمی، از ابوعبدالله علیه السلام روایت شده که فرمود: هر که به خدا و روز قیامت ایمان دارد، نباید از خواندن «قل هو الله احد» بعد از نماز واجب غافل شود، زیرا هر که آن را بخواند، خداوند خیر دنیا و آخرت را برای او جمع میکند و او و پدر و مادر و فرزندانش را می آمرزد.
۱:۳۵
۱۲- عَنْهُ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ رَفَعَهُ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) إِنَّ سُورَةَ الْأَنْعَامِ نَزَلَتْ جُمْلَةً شَیَّعَهَا سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ حَتَّی أُنْزِلَتْ عَلَی مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله فَعَظِّمُوهَا وَ بَجِّلُوهَا فَإِنَّ اسْمَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِیهَا فِی سَبْعِینَ مَوْضِعاً وَ لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی قِرَاءَتِهَا مَا تَرَکُوهَا. [الکافی (الاصول ، فروع ، الروضه) - مجلد ۲، صفحه ۶۲۱]
۱۲- از حسن بن علی بن ابی حمزه روایت شده که آن را به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نسبت داده است که فرمود: ابو عبدالله (علیه السلام) فرمود: سوره انعام یکجا نازل شد و هفتاد هزار فرشته آن را همراهی کردند تا اینکه بر محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) نازل شد. پس آن را بزرگ بدارید، زیرا نام خداوند عز و جل در هفتاد جای آن ذکر شده است. اگر مردم میدانستند که در آن چیست، نمیتوانستند. آنها هرگز خواندن آن را ترک نکردند.
۱۲- از حسن بن علی بن ابی حمزه روایت شده که آن را به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نسبت داده است که فرمود: ابو عبدالله (علیه السلام) فرمود: سوره انعام یکجا نازل شد و هفتاد هزار فرشته آن را همراهی کردند تا اینکه بر محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) نازل شد. پس آن را بزرگ بدارید، زیرا نام خداوند عز و جل در هفتاد جای آن ذکر شده است. اگر مردم میدانستند که در آن چیست، نمیتوانستند. آنها هرگز خواندن آن را ترک نکردند.
۱:۳۱
از جمله نمازهایی که آیتالله بهجت قدسسره به خواندن آن مداومت داشتند، نماز اول ماه است که در ابتدای ماههای قمری خوانده میشود.
از امام جواد علیهالسلام روایت شده است: هر گاه ماه جدید قمری آمد در روز نخست آن دو رکعت نماز بگزار و در رکعت اول آن پس از حمد ۳۰ بار سوره توحید و در رکعت دوم پس از حمد ۳۰ بار سوره قدر را بخوان؛ سپس صدقه بده که اگر این کار را کنی سلامتی در آن ماه را از خداوند متعال خریدهای.
و در روایتی آمده است این دعا را پس از نماز بخوان:بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ وَ مَا مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَی اللَّهِ رِزْقُهَا وَ یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَ مُسْتَوْدَعَهَا کُلٌّ فِی کِتَابٍ مُبِینٍ، بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ وَ إِنْ یَمْسَسْکَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا کَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ وَ إِنْ یُرِدْکَ بِخَیْرٍ فَلَا رَادَّ لِفَضْلِهِ یُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ، بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ سَیَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْرًا، مَا شَاءَ اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ، حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ، وَ أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی اللَّهِ، إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ، رَبِّ إِنِّی لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ، رَبِّ لَا تَذَرْنِی فَرْدًا وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ.
از امام جواد علیهالسلام روایت شده است: هر گاه ماه جدید قمری آمد در روز نخست آن دو رکعت نماز بگزار و در رکعت اول آن پس از حمد ۳۰ بار سوره توحید و در رکعت دوم پس از حمد ۳۰ بار سوره قدر را بخوان؛ سپس صدقه بده که اگر این کار را کنی سلامتی در آن ماه را از خداوند متعال خریدهای.
و در روایتی آمده است این دعا را پس از نماز بخوان:بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ وَ مَا مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَی اللَّهِ رِزْقُهَا وَ یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَ مُسْتَوْدَعَهَا کُلٌّ فِی کِتَابٍ مُبِینٍ، بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ وَ إِنْ یَمْسَسْکَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا کَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ وَ إِنْ یُرِدْکَ بِخَیْرٍ فَلَا رَادَّ لِفَضْلِهِ یُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ، بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ سَیَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْرًا، مَا شَاءَ اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ، حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ، وَ أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی اللَّهِ، إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ، رَبِّ إِنِّی لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ، رَبِّ لَا تَذَرْنِی فَرْدًا وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ.
۲:۲۰
تعدادی از اصحاب ما از سهل بن زیاد، از ادریس حارثی، از محمد بن سنان، از مفضل بن عمر روایت کردهاند که گفت: ابو عبدالله (علیه السلام) فرمود: ای مفضل، با گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» و «قل هو الله احد» خود را از همه مردم محافظت کن. آن را از سمت راست و چپ و از پیش رو و از پشت سر و از بالای سر و از زیر پایت بخوان. پس هرگاه بر سلطان ستمگری وارد شدی، آن را سه بار در حالی که به او نگاه میکنی بخوان و با دست چپت دستت را تا بزن، سپس آن را رها نکن تا از او جدا شوی.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ إِدْرِیسَ الْحَارِثِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ مُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) یَا مُفَضَّلُ احْتَجِزْ مِنَ النَّاسِ کُلِّهِمْ بِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ- وَ بِ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ اقْرَأْهَا عَنْ یَمِینِکَ وَ عَنْ شِمَالِکَ وَ مِنْ بَیْنِ یَدَیْکَ وَ مِنْ خَلْفِکَ وَ مِنْ فَوْقِکَ وَ مِنْ تَحْتِکَ فَإِذَا دَخَلْتَ عَلَی سُلْطَانٍ جَائِرٍ فَاقْرَأْهَا حِینَ تَنْظُرُ إِلَیْهِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ وَ اعْقِدْ بِیَدِکَ الْیُسْرَی ثُمَّ لَا تُفَارِقْهَا حَتَّی تَخْرُجَ مِنْ عِنْدِهِ. [الکافی (الاصول ، فروع ، الروضه) - مجلد ۲، صفحه ۶۲۳]
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ إِدْرِیسَ الْحَارِثِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ مُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) یَا مُفَضَّلُ احْتَجِزْ مِنَ النَّاسِ کُلِّهِمْ بِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ- وَ بِ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ اقْرَأْهَا عَنْ یَمِینِکَ وَ عَنْ شِمَالِکَ وَ مِنْ بَیْنِ یَدَیْکَ وَ مِنْ خَلْفِکَ وَ مِنْ فَوْقِکَ وَ مِنْ تَحْتِکَ فَإِذَا دَخَلْتَ عَلَی سُلْطَانٍ جَائِرٍ فَاقْرَأْهَا حِینَ تَنْظُرُ إِلَیْهِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ وَ اعْقِدْ بِیَدِکَ الْیُسْرَی ثُمَّ لَا تُفَارِقْهَا حَتَّی تَخْرُجَ مِنْ عِنْدِهِ. [الکافی (الاصول ، فروع ، الروضه) - مجلد ۲، صفحه ۶۲۳]
۱:۳۶
قال الاِْمامُ الْعَسْكَرىّ عليه السلام: مَنْ كانَ الْوَرَعُ سَجيَّتَهُ، وَ الْكَرَمُ طَبيعَتَهُ، وَ الْحِلْمُ خُلَّتَهُ، كَثُرَ صَديقُهُ وَ الثَّناءُ عَلَيْهِ، وَ انْتَصَرَ مِنْ أَعْدائِهِ بِحُسْنِ الثَّناءِ عَلَيْهِ. [اعلام الدين 314]
امام عسكرى عليه السلام فرمود: كسى كه پارسايى جزء سرشت او وجود و سخاوت جزء طبيعت او و بردبارى دوست او گردد دوستانش و تعريف او زياد خواهد شد و از دشمنانش با ستايش كردن بر او انتقام مى گيرد.
امام عسكرى عليه السلام فرمود: كسى كه پارسايى جزء سرشت او وجود و سخاوت جزء طبيعت او و بردبارى دوست او گردد دوستانش و تعريف او زياد خواهد شد و از دشمنانش با ستايش كردن بر او انتقام مى گيرد.
۱:۳۶