تفسیر آیه ۵۴ سوره مائده يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَي الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَلاَ يَخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ**ترجمه :
اى كسانى كه ايمان آورده ايد! هر كس از شما كه از دين خود برگردد (به خدا ضررى نمى زند، چون) خداوند در آينده قومى را خواهد آورد كه آنان را دوست دارد و آنان نيز خدا را دوست دارند. آنان نسبت به مؤمنان نرم و فروتن و در برابر كافران سرسخت و قاطعند، در راه خدا جهاد مى كنند و از ملامت هيچ ملامت كننده اى نمى هراسند. اين فضل خداست كه به هر كه بخواهد (وشايسته ببيند) مى دهد و خداوند وسعت بخش بسيار داناست.**در روايت است: چون اين آيه نازل شد، پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) دست به شانه سلمان فارسى زد و فرمود: هموطنان تو مصداق اين آيه اند.
در آيات قبل، خطر سلطه كفار و منافقان مطرح بود، اينجا سخن از ارتداد است. شايد اشاره به اين باشد كه نفاق و دوستى و رابطه با كفّار و پذيرش سلطه آنان، به ارتداد مى انجامد.
امام باقر(عليه السلام) درباره ى «يحبّهم و يحبّونه» فرمود: مراد علىّ (عليه السلام) و شيعيان اويند.
در روايات شيعه و سنّى آمده است كه پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) در جنگ خيبر، پس از ناكامى فرماندهان در فتح قلعه هاى دشمن فرمود: به خدا سوگند فردا پرچم را به دست كسى مى دهم كه خدا و رسول او را دوست دارند، او هم، خدا و رسول را دوست دارد و پيروزى را به ارمغان مى آورد. آنگاه پرچم را به دست على(عليه السلام) داد.
پیام ها مؤمن بايد به فكر عاقبت خود باشد، چه بسا مؤمنانى كه مرتدّ شوند. «يا ايها الّذين آمنوا مَن يرتدّ» رهبر روشن ضمير، بايد احتمال ارتداد و برگشت پيروان خود را بدهد. «مَن يرتدّ منكم» كفر يا ارتداد گروهى از مؤمنان، ضربه به راه خدا نمى زند. «فسوف يأتى اللّه...» ارتداد، ثمره ى نداشتن معرفت و محبّت نسبت به دين و خداست. «يأتى اللّه بقوم يحبّهم و يحبّونه» خداوند، نيازى به ايمان ما ندارد. «فسوف يأتى اللّه» در راه ايمان و شكستن سنّت ها و عادات جاهلى نبايد از سرزنش ها و هوچى گرى ها و تبليغات سوء دشمن ترسى داشت و تسليم جوّ و محيط شد. «لا يخافون لومة لائم» رفتار مسلمان، نرمش با برادران دينى و سرسختى در برابر دشمن است و هيچ يك از خشونت و نرمش، مطلق نيست. «اذلّة على المؤمنين أعزّة على الكافرين» فضل خدا تنها مال و مقام نيست، محبّت خدا و جهاد در راه او و قاطعيّت در دين هم از مظاهر لطف و فضل الهى است. «ذلك فضل اللَّه» دوستى متقابل ميان بنده و خدا، از كمالات بشر است. «يحبّهم و يحبّونه» با نويد جايگزينى ديگران، جلو يأس و ترس را بگيريد. «من يرتدّ... فسوف يأتى... و لايخافون» مؤمن واقعى كسى است كه هم عاشق و هم محبوب خدا باشد. «يحبّهم و يحبّونه» كسى كه ايمان واقعى دارد، هرگز در برابر كافران احساس حقارت نمى كند. «اعزّة على الكافرين» دلى كه از محبّت خدا خالى شد بيمار و وابسته به كفّار مى شود، ولى دلى كه از مهر خدا پر است هرگز وابسته نمى شود. «فى قلوبهم مرض يسارعون فيهم... يحبّهم و يحبّونه... اعزّة على الكفارين» اسلام رو به گسترش است، تنها به ريزش ها نگاه نكنيم به رويش ها نيز نگاه كنيم. «من يرتدّ... يأتى اللَّه» پرچم اسلام را در آينده كسانى بدست خواهند گرفت كه عاشق خدا و مجاهد و با صلابت باشند. «يأتى اللَّه بقوم يحبّهم و يحبّونه... اعزّة على الكافرين يجاهدون فى سبيل اللّه» جنگ روانى، در مؤمنين واقعى اثرى ندارد. «لا يخافون لومة لائم» فضل خداوند، محدود نيست وبه هركس به قدر لياقتش عالمانه عطا مى كند. «واللَّه واسع عليم» اگر خداوند به شخصى لطفى كرد، آگاهانه است. «واسع عليم»https://t.me/tafsir_audio_Quran
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran
۱۹:۳۹
️️️️️️️️️️️️️️️️️️️️۱۹:۳۹
#آیه_۵۵_سوره_مائده ۱۸:۴۹
تفسیر آیه ۵۵ سوره مائده إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ**ترجمه :
ولىّ و سرپرست شما، تنها خداوند و پيامبرش و مؤمنانى هستند كه نماز را برپا مى دارند و در حال ركوع، زكات مى دهند.**در شأن نزول آيه آمده است: سائلى وارد مسجد رسول خدا(صلى الله عليه وآله) شد و از مردم درخواست كمك كرد. كسى چيزى به او نداد.حضرت على(عليه السلام) در حالى كه به نماز مشغول بود، در حال ركوع، انگشتر خود را به سائل بخشيد. در تكريم اين بخشش، اين آيه نازل شد.
ماجراى فوق را ده نفر از اصحاب پيامبر مانند ابن عباس، عمّار ياسر، جابربن عبداللّه، ابوذر، اَنس بن مالك، بلال و... نقل كرده اند و شيعه و سنّى در اين شأن نزول، توافق دارند.
عمّار ياسر مى گويد: پس از انفاق انگشتر در نماز و نزول آيه بود كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله) فرمود: «مَن كنتُ مولاه فعلىّ مولاه».
پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) در غديرخم، براى بيان مقام حضرت على(عليه السلام) اين آيه را تلاوت فرمود. و خود حضرت على (عليه السلام) نيز براى حقّانيّت خويش، بارها اين آيه را مى خواند. ابوذر كه خود شاهد ماجرا بوده است، در مسجد الحرام براى مردم داستان فوق را نقل مى كرد.
كلمه ى «ولىّ» در اين آيه، به معناى دوست و ياور نيست، چون دوستى و يارى مربوط به همه مسلمانان است، نه آنان كه در حال ركوع انفاق مى كنند.
امام صادق(عليه السلام) فرمودند: منظور از «الّذين آمنوا...»، حضرت على (عليه السلام) و اولاد او، ائمّه (عليهم السلام) تا روز قيامت هستند. پس هركس از اولاد او به جايگاه امامت رسيد با اين ويژگى مثل اوست، آنان صدقه مى دهند در حال ركوع.
مرحوم فيض كاشانى در كتاب نوادر، حديثى را نقل مى كند كه بر اساس آن ساير امامان معصوم نيز در حال نماز و ركوع به فقرا صدقه داده اند كه اين عمل با جمع بودن كلمات «يقيمون، يؤتون، الراكعون» سازگارتر است.
امام باقر(عليه السلام) فرمود: خداوند پيامبرش را دستور داد كه ولايت امام على(عليه السلام) را مطرح كند و اين آيه را نازل كرد. بهترين معرّفى آن است كه اوصاف وخصوصيّات كسى گفته شود ومخاطبان، خودشان مصداق آن را پيدا كنند. (آيه بدون نام بردن از امام على(عليه السلام)*، اوصاف وافعال او را برشمرده است)
*امام صادق(عليه السلام) فرمود: على (عليه السلام) هزاران شاهد در غدير خم داشت، ولى نتوانست حقّ خود را بگيرد، در حالى كه اگر يك مسلمان دو شاهد داشته باشد، حقّ خود را مى گيرد!
ولايت فقيه در راستاى ولايت امام معصوم است.در مقبوله ى عمربن حنظله از امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم: بنگريد به آن كس كه حديث ما را روايت كند و در حلال وحرام ما نظر نمايد و احكام ما را بشناسد. پس به حكومت او راضى باشيد كه من او را بر شما حاكم قرار دادم. «فانّى قد جعلته عليكم حاكماً...».
https://t.me/tafsir_audio_Quran
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran
۱۸:۴۹
تفسیر آیه ۵۵ سوره مائده پیام ها اسلام، هم دين ولايت است و هم دين برائت. هم جاذبه دارد و هم دافعه. آيات قبل، از پذيرش ولايت يهود و نصارى نهى كرد، اين آيه مى فرمايد: خدا و رسول و كسى را كه در ركوع انگشتر داد، ولىّ خود قرار دهيد. «يا ايّها الّذين آمنوا لا تتّخذوا... انّما وليّكم اللَّه...» از اينكه به جاى «اوليائكم»، «وليّكم» آمده ممكن است استفاده شود كه روح ولايت پيامبر و امام على (عليهما السلام)*، شعاع ولايت الهى است. «وليّكم» معمولاً در قرآن نماز وزكات در كنار هم مطرح شده است، ولى در اين آيه، هر دو به هم آميخته اند. (دادن زكات در حال نماز) «الّذين يقيمون الصلوة و يؤتون الزكاة و هم راكعون» كسانى كه اهل نماز و زكات نيستند، حقّ ولايت بر مردم را ندارند. «انّما وليّكم اللَّه...» («انّما»، نشانه ى انحصار ولايت در افراد خاصّ است) براى توجّه به محرومان، نماز هم مانع نيست. «يؤتون الزكاة و هم راكعون» (آرى، فقير نبايد از جمع مسلمانان دست خالى برگردد.) ولايت از آنِ كسانى است كه نسبت به اقامه ى نماز وپرداخت زكات پايدار باشد. «يقيمون الصلوة ويؤتون...» («يقيمون» و«يؤتون» نشانه دوام است) هرگونه ولايت، حكومت و سرپرستى كه از طريق خدا و رسول و امام نباشد، باطل است. «انّما وليّكم اللَّه...» (كلمه «انّما» علامت حصر است) توجّه به خلق براى خدا در حال نماز، با اقامه نماز منافات ندارد.«يؤتون الزكاة و هم راكعون» كسى كه نسبت به فقرا بى تفاوت باشد، نبايد رهبر و ولىّ شما باشد. «انّما وليّكم اللَّه... و يؤتون الزكاة» كارهاى جزئى (مثل انفاق انگشتر) نماز را باطل نمى كند. «يقيمون الصلوة و يؤتون الزكاة و هم راكعون» در فرهنگ قرآن، به صدقه مستحبّى هم «زكات» گفته مى شود. «يؤتون الزكاة» ولايت ها در طول يكديگرند، نه در برابر يكديگر. ولايت بر مسلمين، ابتدا از آنِ خداست، سپس پيامبر، آنگاه امام. «انّما وليّكم اللَّه و رسوله و الّذين آمنوا...» *حضرت على(عليه السلام) در زمان خود پيامبر(صلى الله عليه وآله) نيز ولايت داشته است. «انّما وليّكم اللَّه و رسوله» (ظاهر ولايت، ولايت بالفعل است، نه ولايت بالقوّه. زيرا ولايت در آيه يكبار بكار برده شده كه يا همه بالفعل است و يا همه بالقوّه مى باشد)https://t.me/tafsir_audio_Quran
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran
۱۸:۴۹
️۱۸:۴۹
#آیه_۵۶_سوره_مائده ۱۸:۵۰
تفسیر آیه ۵۶ سوره مائده وَمَن يَتَوَلَّ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ فَإِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ**ترجمه :
و هركس كه خدا و پيامبرش وچنان مؤمنانى را (كه در آيه قبل بيان شد) ولىّ خود بگيرد (از حزب خداست) همانا حزب خدا پيروز است.**در آيه ى قبل بيان شد كه مراد از «الّذين آمنوا»، حضرت على(عليه السلام) و امامان معصوم(عليهم السلام) پس از او هستند.
اوصاف حزب اللّه در سوره ى مجادله آيه ۲۲ چنين بيان شده است: به مبدأ و معاد ايمان دارند. با دشمن خدا، دوستى نمى كنند.اين آيه كه لزوم پذيرش ولايت خدا و رسول و امامان را بيان مى كند، مى فهماند كه مراد از «وليّكم» در آيه قبل، سرپرست و حاكم است نه دوست و ياور، چون تعبير «حزب اللّه» و غالب بودن آنان، اشاره به نظام قدرتمند و حكومت دارد.«حزب»، در لغت به معناى گروه با قدرت و با صلابت است. چون پيروزى، بدون تشكيلات، مديريّت، قدرت، وحدت، جرأت و... امكان ندارد، پس «حزب اللّه» براى حاكميّت وغلبه بايد اين صفات را داشته باشند.حزب اللَّه نه تنها غالب و پيروزند، بلكه رستگار نيز هستند. «حزب اللّه هم الغالبون»، «حزب اللّه هم المفلحون» درآيه ى ۵۲ همين سوره خوانديم كه گروهى از ترس حوادث، كفّار را ولّى خود مى گيرند، در اين آيه مى فرمايد: حزب اللَّه غالب است يعنى وابستگان به كفّار مغلوبند، پس به سراغ آنان نرويد. «فترى الّذين... يسارعون فيهم...»، «ومَن يتولّ اللَّه... هم الغالبون»
پیام ها حزب اللّه، تنها كسانى اند كه ولايت خدا، پيامبر و اهل بيت(عليهم السلام) را پذيرفته باشند. «ومَن يتولّ اللَّه... فانّ حزب اللّه» غلبه ى نهايى با كسانى است كه ولايت خدا، پيامبر و اهل بيت(عليهم السلام) را بپذيرند. «ومَن يتولّ... هم الغالبون» چون خداوند غالب است، «واللّه غالب على أمره» ، وابستگان به او هم غالبند. «حزب اللّه هم الغالبون» با وعده هاى الهى، حزب اللَّه به آينده ى خود مطمئن است. «هم الغالبون»https://t.me/tafsir_audio_Quran
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran
۱۸:۵۰
️۱۸:۵۰
#آیه_۵۷_۵۸_سوره_مائده ۱۸:۵۱
تفسیر آیه ۵۷ سوره مائده يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الَّذِينَ اتَّخَذُواْ دِينَكُمْ هُزُواً وَلَعِباً مِّنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاء وَاتَّقُواْ اللّهَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ**ترجمه :
اى كسانى كه ايمان آورده ايد! از كسانى كه دين شما را به مسخره و بازى مى گيرند، آنان كه پيش از شما كتاب (آسمانى) داده شده اند و(نيز) كفّار را ولىّ خود نگيريد و از خدا بپرهيزيد، اگر ايمان داريد.* *پیام ها كيفر دنيوىِ توهين واستهزاى دين خدا و مقدّسات مذهبى، قطع رابطه است. «لا تتّخذوا...» (در روابط با ديگران، احترام مقدّسات يك شرط ضرورى است) شرط ايمان، داشتن غيرت دينى و تبرى از نااهلان است. «يا ايّها الّذين امنوا لاتتّخذوا» استهزاى دين، (با جنگ سرد و روانى) يكى از شيوه هاى مبارزاتى دشمنان است. «اتّخذوا دينكم هزوا» تقواى الهى ايجاب مى كند از دشمنان نترسيم و آنان را ولىّ خود قرار ندهيم. «لا تتّخذوا... اولياء و اتّقوا اللَّه...»https://t.me/tafsir_audio_Quran
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran
۱۸:۵۱
تفسیر آیه ۵۸ سوره مائده وَإِذَا نَادَيْتُمْ إِلَي الصَّلاَةِ اتَّخَذُوهَا هُزُواً وَلَعِباً ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَعْقِلُونَ**ترجمه :
و هرگاه كه شما (به وسيله ى اذان، مردم را) به نماز فرا مى خوانيد آن را به مسخره و بازى مى گيرند. اين به خاطر آن است كه آنان گروهى هستند كه نمى انديشند.*در شأن نزول آيه ى فوق آمده است كه جمعى از يهود و بعضى از نصارى، صداى مؤذّن را كه مى شنيدند و يا قيام مسلمانان را به نماز مى ديدند، شروع به مسخره و استهزاى آنان مى كردند.
*پیام ها از رابطه و دوستى با كسانى كه اذان (وشعائر دينى) را مسخره مى كنند بپرهيزيد. «لاتتّخذوا... و اذا ناديتم...» نماز، چهره و مظهر دين است. (در آيه قبل، استهزاى دين مطرح شد و در اين آيه استهزاى نماز، يعنى نماز سيماى دين است) «اتّخذوا دينكم هزواً... و اذا ناديتم الى الصلوة اتّخذوها هزوا» براى نماز، بايد ندا سر داد تا همه جمع شوند.«ناديتم» (نماز بايد علنى باشد) در جامعه ى اسلامى، بايد براى نماز، فرياد زد و تبليغ كرد و هيچ كس نبايد مانع آن گردد. «ناديتم الى الصلوة» شيوه ى عاقلان، برخورد منطقى است ولى بى خردان، اهل استهزا هستند. «ذلك بانّهم قوم لا يعقلون»https://t.me/tafsir_audio_Quran
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran
۱۸:۵۱
️️️️️️️️️️️️️️️️️️️️۱۸:۵۱