۱۸ تیر ۱۳۹۷
فریاد بزن مائده!
یاسر عرب
تماس گرفت که: «حالا چه باید کرد؟» جالب است! بعد از پایان گفتگو دیدم در چند سال اخیر هیچ مدیر فرهنگی و مسئول رسانه ای از من نپرسیده :«چه باید کرد؟»از شما پرسیده اند؟ از بغل دستی تان چه؟سوال دیگری از شما پرسیده اند؟ مثلا پرسیده اند: «حالتان چطور است؟» اصلا تصمیم گیران حوزه ی فرهنگ و رسانه "سوال" هم می پرسند؟ سوال استفهامی؟ فهم؟ شیب؟ بام؟
مائده= طعام آسمانی. اسم از این بهتر می خواستی؟ رسم چی؟مائده های ما چه "مهارتی" دارند؟ در نظام آموزشی نقاشان زبر دستی بار میایند؟ عکاسان خوش ذوقی می شوند؟ ذهن خلاقی پیدا می کنند؟ هویتشان چگونه ساخته می شود؟ غیر از "بدن" و چشم ابرو چه دارند برای "درخشیدن" در چشم دیگران؟ ندرخشند؟ چشم! اما می شود به یک نوجوان در دنیای امروز گفت «نباش! نبین! نگو! ندرخش؟» می شود خواست معتکف گوشه مسجد باشد؟ دائم بنشیند برای المپیاد درس بخواند؟ فرض که شد! چند روز؟ یک هفته؟ یک ماه؟ بعدش چه؟
من از کجا بدانم دخترم "فاطمه زهرا" چهار سال دیگر چه می شود؟چطور؟ همین امسال مدرسه اش که تمام شد آمد که: «حوصله ام سر رفته! چقدر کارتن و طراحی؟ و کتاب؟»گفت: «دوست می خواهم. بیرون میخواهم. پارک می خواهم. سینما می خواهم. بازی.شادی. قرار ملاقات با دوستان مدرسه ام و...»من و مادرش بعد دو روز تامل دیدیم راست می گوید! کانون پرورش فکری که می رود هم برنامه جامعی ندارد. یک کاره! راه افتادیم تا برای رفع این مشکل کافه کتابی دخترانه راه بیندازیم تا فضایی شود امن و دخترانه برای همه فاطمه زهرا ها و مائده ها، که با خیال جمع خانواده ها با رغبت بیایند و حرف بزنند و بازی کنند و گل بکارند و بسرایند و بخندند و خوش باشند! (هر جا که انتخاب کردیم کرایه اش سر به فلک داشت!) خوب این در توانِ دولت و حاکمیت است که این فضای تعامل امن و سازنده و شاد را ایجاد کند یا منِ پدر و مادر؟
پدر آمرزیدها چه دادید که اینطور طلبکارید؟ در مبلمان شهری چه فضایی به این دختران نوجوان اختصاص دادید که با فراغ بال و احساس امنیت بیایند و انرژی شان را خالی کنند؟ خوب سری بچرخانیم! نگاهی ساده بیندازیم به آثار ضعیفِ حوزه ی"کودک و نوجوان" بالای نود درصد این آثار که به اسم این دو طیف باهم بیرون میاید مخصوص "کودکان" است!
کاش مائده می گفت: «وقتی در نظام اقتصادی اینقدر بی تدبیر هستید که یک پدر (و در شهر های کلان یک مادر) باید از کله سحر تا بوق سگ بدود تا بتواند معاش حداقلی خانواده اش را تامین کند چگونه انتظار دارید که رابطه ی احساسی خوبی بین فرزندان و والدین شکل بگیرد؟ برای خانواده هایی که فرزندان بزرگتر علاوه بر بزرگ کردن خود، باید خواهر و برادر کوچکشان را هم بزرگ کنند! چگونه متوقع هستید که نظارت و هدایت و راهنمایی والدین بالای سر فرزندان باشد؟»
کاش مائده فریاد می زد: «شما قبل این کجای زندگی من بودید؟ آنوقت که من در زندگی الگویی با تمام جزییات می خواستم! آنوقت که در مدرسه سنگ صبور لازم داشتم! آنوقت که نیاز به توجه و دیده شدن و تشویق شدن داشتم! شما کجا بودید؟ شما جز تلنبار بیهوده مطالب پوچ چه راهی برایم گذاشته اید؟ رقصیدن بد است؟ باشد. اما حتی همین رقصیدن را هم که من بیرون از ساز و کار آموزشی شما یاد گرفتم! بعد اینهمه سال تحصیل در نظام آموزشی چه دارم؟ جز مدرک تحصیلی که بگذارم در کوزه و آبش را بخورم؟»
کاش مائده داد می زد: «ساختار تربیتی هیچ گونه هویتی در درختچه ذهنی ام ایجاد نکرده و هیچ مهارتی تا نوجوانی ارائه نکرد! و من برای دیده شدن به ساده ترین دارایی ام (تنم) چنگ انداختم اما اگر کار من خطا بود چرا با ولع و هجوم مخاطب مواجه شدم؟ و چطور جامعه ای که تا دیروز هیچ برنامه ای برای من نداشت،برای هر ویدئویی که کمی منِ نوجوان لباس ام برهنه تر شده و رقص هایم احساسی تر، ده ها هزار لایک و کامنت اضافه و بالای نیم میلیون مخاطب برایم ایجاد کرده و حالا که من گرفتارم به روی خودش هم نمیاورد که رفتار همین جامعه در دنیای مجازی است که به صورت پاداش (توجه) به من احساس "رضایت درونی" داده و هر بار من را ترغیب به تکرار متهورانه تری کرده!»
کاش مائده می گفت: «حالا این جامعه و شما متولیان رسانه و فرهنگ چطور می توانید یک "فرد" را که حاصل چرخه معیوب چند ده ساله ی تربیتی در سیستم فرهنگی و نظام اقتصادی خودتان است بیاورید و نقره داغ اش کنید تا عبرت دیگران شود! با کدام حجت شرعی؟ با قاعده ی توجیه وسیله برای رسیدن به هدف؟ به هدفتان رسیدید؟ هدفتان چه بود؟ راه افتادن کمپینِ برقص تا برقصیم؟ اینکه حالا هزاران دختر نوجوان دیگر به بهانه ی حمایت از من جلوی دوربین موبایلشان برقصند و در شبکه های اجتماعی بارگزاری کنند؟ عقل می دانید چیست؟»
مائده نمی تواند این زوایا را تحلیل کند ولی در تمام این سالها فریاد زده است، با تن اش!.
@RESANEYEMA
یاسر عربتماس گرفت که: «حالا چه باید کرد؟» جالب است! بعد از پایان گفتگو دیدم در چند سال اخیر هیچ مدیر فرهنگی و مسئول رسانه ای از من نپرسیده :«چه باید کرد؟»از شما پرسیده اند؟ از بغل دستی تان چه؟سوال دیگری از شما پرسیده اند؟ مثلا پرسیده اند: «حالتان چطور است؟» اصلا تصمیم گیران حوزه ی فرهنگ و رسانه "سوال" هم می پرسند؟ سوال استفهامی؟ فهم؟ شیب؟ بام؟مائده= طعام آسمانی. اسم از این بهتر می خواستی؟ رسم چی؟مائده های ما چه "مهارتی" دارند؟ در نظام آموزشی نقاشان زبر دستی بار میایند؟ عکاسان خوش ذوقی می شوند؟ ذهن خلاقی پیدا می کنند؟ هویتشان چگونه ساخته می شود؟ غیر از "بدن" و چشم ابرو چه دارند برای "درخشیدن" در چشم دیگران؟ ندرخشند؟ چشم! اما می شود به یک نوجوان در دنیای امروز گفت «نباش! نبین! نگو! ندرخش؟» می شود خواست معتکف گوشه مسجد باشد؟ دائم بنشیند برای المپیاد درس بخواند؟ فرض که شد! چند روز؟ یک هفته؟ یک ماه؟ بعدش چه؟من از کجا بدانم دخترم "فاطمه زهرا" چهار سال دیگر چه می شود؟چطور؟ همین امسال مدرسه اش که تمام شد آمد که: «حوصله ام سر رفته! چقدر کارتن و طراحی؟ و کتاب؟»گفت: «دوست می خواهم. بیرون میخواهم. پارک می خواهم. سینما می خواهم. بازی.شادی. قرار ملاقات با دوستان مدرسه ام و...»من و مادرش بعد دو روز تامل دیدیم راست می گوید! کانون پرورش فکری که می رود هم برنامه جامعی ندارد. یک کاره! راه افتادیم تا برای رفع این مشکل کافه کتابی دخترانه راه بیندازیم تا فضایی شود امن و دخترانه برای همه فاطمه زهرا ها و مائده ها، که با خیال جمع خانواده ها با رغبت بیایند و حرف بزنند و بازی کنند و گل بکارند و بسرایند و بخندند و خوش باشند! (هر جا که انتخاب کردیم کرایه اش سر به فلک داشت!) خوب این در توانِ دولت و حاکمیت است که این فضای تعامل امن و سازنده و شاد را ایجاد کند یا منِ پدر و مادر؟ پدر آمرزیدها چه دادید که اینطور طلبکارید؟ در مبلمان شهری چه فضایی به این دختران نوجوان اختصاص دادید که با فراغ بال و احساس امنیت بیایند و انرژی شان را خالی کنند؟ خوب سری بچرخانیم! نگاهی ساده بیندازیم به آثار ضعیفِ حوزه ی"کودک و نوجوان" بالای نود درصد این آثار که به اسم این دو طیف باهم بیرون میاید مخصوص "کودکان" است!کاش مائده می گفت: «وقتی در نظام اقتصادی اینقدر بی تدبیر هستید که یک پدر (و در شهر های کلان یک مادر) باید از کله سحر تا بوق سگ بدود تا بتواند معاش حداقلی خانواده اش را تامین کند چگونه انتظار دارید که رابطه ی احساسی خوبی بین فرزندان و والدین شکل بگیرد؟ برای خانواده هایی که فرزندان بزرگتر علاوه بر بزرگ کردن خود، باید خواهر و برادر کوچکشان را هم بزرگ کنند! چگونه متوقع هستید که نظارت و هدایت و راهنمایی والدین بالای سر فرزندان باشد؟»کاش مائده فریاد می زد: «شما قبل این کجای زندگی من بودید؟ آنوقت که من در زندگی الگویی با تمام جزییات می خواستم! آنوقت که در مدرسه سنگ صبور لازم داشتم! آنوقت که نیاز به توجه و دیده شدن و تشویق شدن داشتم! شما کجا بودید؟ شما جز تلنبار بیهوده مطالب پوچ چه راهی برایم گذاشته اید؟ رقصیدن بد است؟ باشد. اما حتی همین رقصیدن را هم که من بیرون از ساز و کار آموزشی شما یاد گرفتم! بعد اینهمه سال تحصیل در نظام آموزشی چه دارم؟ جز مدرک تحصیلی که بگذارم در کوزه و آبش را بخورم؟»کاش مائده داد می زد: «ساختار تربیتی هیچ گونه هویتی در درختچه ذهنی ام ایجاد نکرده و هیچ مهارتی تا نوجوانی ارائه نکرد! و من برای دیده شدن به ساده ترین دارایی ام (تنم) چنگ انداختم اما اگر کار من خطا بود چرا با ولع و هجوم مخاطب مواجه شدم؟ و چطور جامعه ای که تا دیروز هیچ برنامه ای برای من نداشت،برای هر ویدئویی که کمی منِ نوجوان لباس ام برهنه تر شده و رقص هایم احساسی تر، ده ها هزار لایک و کامنت اضافه و بالای نیم میلیون مخاطب برایم ایجاد کرده و حالا که من گرفتارم به روی خودش هم نمیاورد که رفتار همین جامعه در دنیای مجازی است که به صورت پاداش (توجه) به من احساس "رضایت درونی" داده و هر بار من را ترغیب به تکرار متهورانه تری کرده!»کاش مائده می گفت: «حالا این جامعه و شما متولیان رسانه و فرهنگ چطور می توانید یک "فرد" را که حاصل چرخه معیوب چند ده ساله ی تربیتی در سیستم فرهنگی و نظام اقتصادی خودتان است بیاورید و نقره داغ اش کنید تا عبرت دیگران شود! با کدام حجت شرعی؟ با قاعده ی توجیه وسیله برای رسیدن به هدف؟ به هدفتان رسیدید؟ هدفتان چه بود؟ راه افتادن کمپینِ برقص تا برقصیم؟ اینکه حالا هزاران دختر نوجوان دیگر به بهانه ی حمایت از من جلوی دوربین موبایلشان برقصند و در شبکه های اجتماعی بارگزاری کنند؟ عقل می دانید چیست؟»مائده نمی تواند این زوایا را تحلیل کند ولی در تمام این سالها فریاد زده است، با تن اش!.@RESANEYEMA
۱۷:۱۴
۲۰ تیر ۱۳۹۷
۲۸ تیر ۱۳۹۷
حکمرانی تاجرباشی ها محمد بحرینیانتلخیص:مجمع فعالان اقتصادیما هرگز در ایران شاهد انقلاب صنعتی نبودیم.از قرنها پیش همه تلاشها را برای ایجاد صنایع، بلافاصله و به انحاي مختلف به شکست می‌کشاندند. تفکر وابستگی به خارج در رگ و ریشه‌های این کشور و بسیاری از مسئولان دوانده شده بود.روس‌ها اجازه عوارض بیشتر از درصد مذکور را نمی‌دادند و افراد خود را در ایران تحت عنوان تاجرباشی کاشتند. تاجرباشی ها کالاهای روسیه را در ایران می‌فروختند و کالاهای ایران را که احتیاج داشتند، به ثمن بخس می‌خریدند. روسیه اما روی کالاهای صادراتی ایران، عوارض دلخواه وضع می‌کرد. این تاجرباشی‌ها پرچم روسیه را بالای خانه‌های خود می‌زدند و از هر تعرضی ایمن بودند.بسیاری از مسئولان اقتصادی کشور ما، انصافا نه همه آنها، به دلیل نداشتن اهلیت حرفه‌ای و پوشاندن نقاط ضعف خود، روی کمیت‌های عددی تأکید می‌کنند و برایشان کمیت آمارها مهم است. تعداد پروانه‌های بهره‌برداری برایشان مهم است. هیچ‌کس از مسئولان سؤال نمی‌کند چرا کشور با وجود این همه واحدهای تولیدی مشابه، این‌گونه مشکل پیدا کرده است. اگر این تعداد کارخانه سیمان مشکلات ایران را حل می‌کرد، باید به همه کشورهای آسیای میانه یا کل کشورهای همسایه سیمان می‌دادیم، نه اینکه چینی‌ها از آن سوی دنیا در بازار امارات سیمان را از ما ارزان‌تر به فروش برسانند. معمولا در کشورهای عقب‌مانده دولت‌ها با استفاده از اعداد، رشدهای خود را نشان می‌دهند و تبلیغات فراوان دارند.ما تلویزیون‌ساز نداریم. ما صنعت واقعی نداریم و عموم موارد ما مونتاژ و ارزخوار شده‌اند. از بسیاری از مسئولان اقتصادی کشور نیز در تمام این دوران حساب‌کشی نکرده‌اند که نتایج دوران مسئولیتتان چه بوده؟ آمارهای رشد حاصل از تولید واقعی است یا مونتاژ؟در سال 1334 شمسی، شش داروسازی در ایران وجود داشت. در سال 1338، 20 داروسازی و درحال‌حاضر 160 داروسازی در کشور وجود دارد، اما کشور سوئیس سه یا چهار داروسازی دارد. آلمان 10 تا 12 داروسازی دارد. با وجود این همه شرکت داروسازی باید در جهان مطرح می‌بودیم؛ ولی چرا هنوز محتاج خارج هستیم. به گمانم ما در این قسمت هم مونتاژ‌کننده مواد اولیه وارداتی هستیم.آخرین به‌روزرسانی وزارت صمت نشان می‌دهد 453 واحد دارای پروانه در تولید آب‌میوه داریم. درد اینجاست که 580 واحد در دست اجرا هم داریم. برای ایجاد این تعداد واحد تولید آب‌میوه، به احتمال زیاد باید 453 خط تولید همراه با خروج ارز وارد کرده باشیم. در ضمن قرار است 580 خط تولید دیگر هم به این تعداد اضافه شود. در مجموع هزارو 33 خط تولید آب‌میوه در کشور فعال خواهد بود. این واحدها نه‌تنها برای خطوط تولید خود ارز مصرف می‌کنند، بلکه با صرف دلار، پاکت آب‌میوه هم وارد می‌کنند تا بتوانند محصول خود را بسته‌بندی و به بازار عرضه کنند. این نامش تولید نیست. درد این است که از سال 1385 که کشور به تحریم رفته است تا سال 1396، یک‌میلیاردو 500 میلیون دلار فقط برای واردات پاکت آب‌میوه هزینه کرده‌ایم. علاوه بر این، کنستانتره هم وارد کرده‌ایم که 203 میلیون دلار ارز خارج شده است؛ یعنی بعضی وقت‌ها ماده اولیه را هم وارد کرده‌ایم. این نامش تولید نیست. شما خود نگاه کنید که آیا عقل سلیم این روش را حکم می‌کند؟ما در استان یزد بحران آب داریم و 80 واحد کاشی‌سازی دارای پروانه بهره‌برداری داریم! تعداد واحدهای در دست اجرا نیز در این استان 96 واحد است. کاشی هم محصولی است که آب می‌خواهد... در سال 1384 قبل از شروع تحریم‌ها سهم صنعت و معدن از مانده‌تسهیلات 33.4 درصد بود. با شروع تحریم‌ها در سال 85 این سهم به 31.6 درصد تقلیل می‌یابد و همچنان از آن پس به صورت مزمن کاهشی شده و در سال 1395 به 18.5 درصد می‌رسد. یا سهم بخش کشاورزی از مانده‌تسهیلات از 16 درصد در سال 84 به صورت مزمن کاهش یافته تا به 8.8 درصد در سال 96 می‌رسد. اما سهم بخش بازرگانی داخلی، خدمات و متفرقه از 24.7 درصد در سال 1384 به صورت مزمن افزایشی مي‌شود و در سال 1395 به میزان 48.7 درصد می‌رسد.این نشان می‌دهد دولت‌های ما پشتشان به تولید است. رو به بخش مولد نیستند بلکه رو به بخش غیرمولد هستند سؤال این است که عقل سلیم حکم می‌کند کشوری که در تهاجم تحریم‌ها قرار گرفته، این‌گونه عمل كند؟ دولت‌ها به جای حمایت از بخش مولد، راحت‌ترین کار را انجام داده‌اند و همه‌چیز را به سمت بخش غیرمولد سوق داده‌اند. دولت‌ها بیشتر با واردات، برای حل مسائل و ناکارآمدی‌ها، مأنوس هستند. تاجرباشی‌ها هم از اين شرايط سوءاستفاده می‌کنند. رگ و ریشه تاجرباشی‌ها را هنوز در کشور داریم.۱۶:۱۷
۳۱ تیر ۱۳۹۷
۱۸ مرداد ۱۳۹۷
۲۹ مرداد ۱۳۹۷
۲:۳۷
۱ شهریور ۱۳۹۷
سوای نیت‌خوانی های مطرح من از این تابلو نوشته این را برداشت کردم:نمی‌شد خدا بهتر از این در دنیا ذلیل کند افرادی را که به اسم اسلام و مستضعفین سکان حکومت را در دست دارند و پا جا پای طواغیت و فراعنه می‌گذارند!حجت‌الاسلام والمسلمین فلان در خلوت‌گاه فرح پهلوی مرد!
این هم برداشت من بود و نه نیت‌خوانی.
و مكروا و مکر الله والله خير الماكرين
این هم برداشت من بود و نه نیت‌خوانی.
و مكروا و مکر الله والله خير الماكرين
۴:۳۷
۶ شهریور ۱۳۹۷
۷ شهریور ۱۳۹۷
۱۸ شهریور ۱۳۹۷
۲۰ شهریور ۱۳۹۷
️ سلام بر حسین در محرم غیر از روز حسین و روز عباس، راه را بند نیاورید.️حرام خدا را حلال نکنید.مصلی را هم اگر توانستید از مستکبرین پس بگیرید و به مسلمین دهید!اینم خوندید خوندید:http://vrgl.ir/XNgCG۱۴:۴۷
۸ شهریور ۱۳۹۸