فایل صوتی قطعه‌ای از سخنان استاد مهدی طیّب در جلسات هفتگی اهل ولاء - سه‌شنبه ۱۴۰۳/۰۹/۲۷ مروری دیگر بر آيات ۹ تا ۲۶ سورۀ کهف - بخش دوم
اگر کسی راه بیفتد و وارد کهف ولایت شود، خدا سرپرستی او را عهده‌دار می‌شود و هرآنچه برای رشد، سلامتی، تعالی، تقرّب و بقای او لازم است، فراهم می‌کند.
سگ اصحاب کهف روزی چند پی نیکان گرفت و مردم شدحتی حیوانات و جمادات در مجاورت اولیای خدا نصیب می‌برند. شاهد آن، ستون حنّانه در مسجدالنّبی است.
اگر کسی موحّد واقعی باشد و جز خدا از کسی نترسد، خدا در قلب دشمنان او ترس می‌اندازد.
اصحاب کهف را خدا یک‌جا خرید. یک‌دل شدن، یگانه بودن، باهم و برای خدا راه افتادن باعث می‌شود خدا همه را یک‌جا بخرد. خدا خریداری است که انسان‌ها را دَرهم می‌خرد؛ به‌شرطی که دَرهم و یک‌دل بشوند.
سالک الی‌الله باید به لقمه‌ای که می‌خورد، خیلی دقّت کند. اعمال جَوانِحی (افکار، خلقیات و روحیات) و اعمال جَوارِحی (اقدامات و سخنان) همگی از رزق و لقمه‌ای که خورده می‌شود، ریشه می‌گیرند.
تقیّه و ظاهر غیرایمانی داشتن در تمام عمر درست نیست.
آشکار کردن ماجرای اصحاب کهف برای برطرف کردن تردیدها نسبت به قیامت و معاد است. باور به قیامت بیش از باور به توحید برای عموم مردم در جهت اِصلاح و صَلاح نافع است.
با کسانی که اهل پذیرش حقیقت نیستند و قصد لجاجت دارند، باید مِراء ظاهری کرد؛ یعنی در مقابل جمع مناظره کرد تا جمع بفهمد که این‌ها در مناظره شکست خورده‌اند.
می‌توان عزم انجام کاری را کرد، اما اذن انجام آن کار را باید خدا تکویناً بدهد تا عزم به عمل تبدیل شود. لذا باید با گفتن ان‌شاءالله، انجام هر عملی را به مشیّت الهی منوط کرد...
استاد مهدی طیّب
۱۴۰۳/۰۹/۲۷
تلگرام | ایتا | بله | آپارات | سایت | اینستاگرام | عرفان ناب
اگر کسی راه بیفتد و وارد کهف ولایت شود، خدا سرپرستی او را عهده‌دار می‌شود و هرآنچه برای رشد، سلامتی، تعالی، تقرّب و بقای او لازم است، فراهم می‌کند.سگ اصحاب کهف روزی چند پی نیکان گرفت و مردم شدحتی حیوانات و جمادات در مجاورت اولیای خدا نصیب می‌برند. شاهد آن، ستون حنّانه در مسجدالنّبی است.
اگر کسی موحّد واقعی باشد و جز خدا از کسی نترسد، خدا در قلب دشمنان او ترس می‌اندازد.اصحاب کهف را خدا یک‌جا خرید. یک‌دل شدن، یگانه بودن، باهم و برای خدا راه افتادن باعث می‌شود خدا همه را یک‌جا بخرد. خدا خریداری است که انسان‌ها را دَرهم می‌خرد؛ به‌شرطی که دَرهم و یک‌دل بشوند.
سالک الی‌الله باید به لقمه‌ای که می‌خورد، خیلی دقّت کند. اعمال جَوانِحی (افکار، خلقیات و روحیات) و اعمال جَوارِحی (اقدامات و سخنان) همگی از رزق و لقمه‌ای که خورده می‌شود، ریشه می‌گیرند. تقیّه و ظاهر غیرایمانی داشتن در تمام عمر درست نیست.آشکار کردن ماجرای اصحاب کهف برای برطرف کردن تردیدها نسبت به قیامت و معاد است. باور به قیامت بیش از باور به توحید برای عموم مردم در جهت اِصلاح و صَلاح نافع است.
با کسانی که اهل پذیرش حقیقت نیستند و قصد لجاجت دارند، باید مِراء ظاهری کرد؛ یعنی در مقابل جمع مناظره کرد تا جمع بفهمد که این‌ها در مناظره شکست خورده‌اند. می‌توان عزم انجام کاری را کرد، اما اذن انجام آن کار را باید خدا تکویناً بدهد تا عزم به عمل تبدیل شود. لذا باید با گفتن ان‌شاءالله، انجام هر عملی را به مشیّت الهی منوط کرد... استاد مهدی طیّب۱۴۰۳/۰۹/۲۷
تلگرام | ایتا | بله | آپارات | سایت | اینستاگرام | عرفان ناب
۲۱:۲۱
وهب نصرانی که از شهدای کربلاست و یک جوان نصرانی تازه داماد بود که در راه کربلا امام حسین علیه السّلام را دید و به حضرت دل باخت و با همسر و مادرش به حضرت پیوست، با کارش حضرت عیسی علیه السّلام را رو سفید کرد و به همه‌ی مسیحیان عالم آبرو داد. من همه‌ی مسیحیها را به اعتبار او زیبا میبینم. مرحوم حاج اسماعیل دولابی کتاب مصباح الهدی تألیف استاد مهدی طیّبتلگرام | ایتا | بله | آپارات | سایت | اینستاگرام | عرفان ناب
۹:۰۰
حضرت عیسی علیه السّلام فرمود:
لَن یَلِجَ مَلَکُوتَ السَّمواتِ مَن لَم یُولَد مَرَّتَینِکسی که دوبار متولّد نشده است هرگز به ملکوت آسمانها داخل نمیشود؛ یک تولّد از رحم مادر و یک تولّد از رحم طبیعت.
پیامبر ما صلّی الله علیه و آله و سلّم هم فرمود:
مُوتُوا قَبلَ اَن تَمُوتُوا قبل از اینکه با فرا رسیدن فوت، اضطراراً به موت نائل شوید، به اختیار خود تن به موت بدهید.
هر دو سخن اشاره به یک حقیقت است.
مصباح الهدي ص٩٤#موت_و_فنا #حضرت_عیسی
تلگرام | ایتا | بله | آپارات | سایت | اینستاگرام | عرفان ناب
حضرت عیسی علیه السّلام فرمود: لَن یَلِجَ مَلَکُوتَ السَّمواتِ مَن لَم یُولَد مَرَّتَینِکسی که دوبار متولّد نشده است هرگز به ملکوت آسمانها داخل نمیشود؛ یک تولّد از رحم مادر و یک تولّد از رحم طبیعت. پیامبر ما صلّی الله علیه و آله و سلّم هم فرمود: مُوتُوا قَبلَ اَن تَمُوتُوا قبل از اینکه با فرا رسیدن فوت، اضطراراً به موت نائل شوید، به اختیار خود تن به موت بدهید. هر دو سخن اشاره به یک حقیقت است.مصباح الهدي ص٩٤#موت_و_فنا #حضرت_عیسیتلگرام | ایتا | بله | آپارات | سایت | اینستاگرام | عرفان ناب
۲۱:۳۳
حضرت عیسی علیه‌السّلام و یارانش بعد از طی مسافت زیادی به مقصد رسیدند. #حضرت_عیسی علیه‌السّلام آب آوردند که پای یارانشان را بشویند. همه عرض کردند: یا روح‌‌الله ما چگونه بنشینیم که شما پای ما را بشویید؟ شما باید بنشینید تا ما پای شما را بشوییم. حضرت علیه السّلام فرمود: این کار که انسان پای دوستش را بشوید، کار خوبی است یا بد؟ عرض کردند: کار خوبی است. فرمود: من به کار خوب اولی هستم یا شما؟ عرض کردند: شما. فرمود: پس بنشینید تا پایتان را بشویم.
#مصباح_الهدی #اخلاق ص٣٦٧تلگرام | ایتا | بله | آپارات | سایت | اینستاگرام | عرفان ناب
۶:۳۹
قطعه‌ای از سخنان استاد مهدی طیّب در جلسات این هفتۀ اهل ولاء - دوشنبه ۱۴۰۳/۱۰/۰۳
حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها، سرچشمۀ همۀ کمالات خلقت
پیامبراکرم صلّی‌الله علیه وآله وسّلم حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها را اُمِّ‌اَبیها خواندند.
اُم یعنی سرچشمه و مبدأ.
گل سرسبد گلزار خلقت، وجود مقدّس پيامبر خاتم صلّی‌الله علیه وآله وسلّم است و اُمِّ رسول‌الله یعنی صدیقۀ طاهره صلوات‌الله‌علیها، اُمِّ همۀ کمالات خلقت هستند.
همۀ کمالات، نورها و فضیلت‌ها از وجود صدیقۀ طاهره سلام‌الله‌علیها نشأت گرفته است.
خجستگی این ایّام نشأت‌یافته از مقامات فاطمی است. وقتی معرفت ما به ایشان افزون شود، این شادمانی و خجستگی بیشتر خواهد شد.
میزان خوشحالی از میلاد و منتقل شدن این نور مقدّس از عالم بالا به عالم ما خاکیان، تابعی از میزان شناخت و معرفت به حقّ ایشان است؛ گرچه همۀ خلق دستشان از معرفت او بریده و کوتاه است.
امیدواریم خدای متعال در حدّ همین ظرف کوچک وجودی ما از انوار فاطمی چنان بگنجاند که ظرف را بزرگ کند؛ چون ظرف روح برخلاف ظرف‌های دیگر که محدود‌کنندۀ مظروف هستند، با بزرگ شدن مظروف بزرگ می‌شود. لذا هر مرتبه از انوار، حقايق و کمالات فاطمی که در روح انسان تجلّی کند، مبدأ وسعت یافتن روح می‌شود.
استاد مهدی طیّب
۱۴۰۳/۱۰/۰۳
تلگرام | ایتا | بله | آپارات | سایت | اینستاگرام | عرفان ناب
حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها، سرچشمۀ همۀ کمالات خلقت
پیامبراکرم صلّی‌الله علیه وآله وسّلم حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها را اُمِّ‌اَبیها خواندند.اُم یعنی سرچشمه و مبدأ.
گل سرسبد گلزار خلقت، وجود مقدّس پيامبر خاتم صلّی‌الله علیه وآله وسلّم است و اُمِّ رسول‌الله یعنی صدیقۀ طاهره صلوات‌الله‌علیها، اُمِّ همۀ کمالات خلقت هستند. همۀ کمالات، نورها و فضیلت‌ها از وجود صدیقۀ طاهره سلام‌الله‌علیها نشأت گرفته است. خجستگی این ایّام نشأت‌یافته از مقامات فاطمی است. وقتی معرفت ما به ایشان افزون شود، این شادمانی و خجستگی بیشتر خواهد شد. میزان خوشحالی از میلاد و منتقل شدن این نور مقدّس از عالم بالا به عالم ما خاکیان، تابعی از میزان شناخت و معرفت به حقّ ایشان است؛ گرچه همۀ خلق دستشان از معرفت او بریده و کوتاه است. امیدواریم خدای متعال در حدّ همین ظرف کوچک وجودی ما از انوار فاطمی چنان بگنجاند که ظرف را بزرگ کند؛ چون ظرف روح برخلاف ظرف‌های دیگر که محدود‌کنندۀ مظروف هستند، با بزرگ شدن مظروف بزرگ می‌شود. لذا هر مرتبه از انوار، حقايق و کمالات فاطمی که در روح انسان تجلّی کند، مبدأ وسعت یافتن روح می‌شود. استاد مهدی طیّب۱۴۰۳/۱۰/۰۳
تلگرام | ایتا | بله | آپارات | سایت | اینستاگرام | عرفان ناب
۱۵:۲۷
🟧 تحلیل دعا | دعای اولیاء
قرآن لذّت اولیای الهی از گفتگوی با پروردگار را در پاسخ طولانی حضرت موسیٰ علیه‌السّلام به خداوند آشکار می‌کند؛ آنگاه که خداوند از ایشان می‌پرسد: ما تِلْکَ بِیَمِینِکَ یا موسی ٰ: موسی این چیست در دست توست؟ حضرت موسیٰ علیه‌السّلام به‌جای اینکه در یک کلمه بگویند عصا، این‌گونه پاسخ می‌دهند: هیَ عَصایَ اَتَوَکَّؤُا عَلَیْها وَ اَهُشُّ بِها عَلیٰ غَنَمِی وَ لِیَ فِیها مَآرِبُ اُخْریٰ: این عصای من است که بر آن تکیه می‌کنم و با آن برای گوسفندانم برگ درخت می‌ریزم و برای کارهای دیگری هم به آن نیاز دارم. چرا جواب را این‌همه طولانی می‌کند؟ چون از گفتگوی با معشوق ازلی لذّت می‌برد و حال که بهانه‌ای برای گفتگو با معشوق به‌دست آورده، سخن را ادامه می‌دهد و طولانی می‌کند.
اولیاء خدا از سخن گفتن با خدا لذّت می‌برند و هرچیز را بهانه‌ی گفتگو قرار می‌دهند.
البتّه بلندتر از این هم وجود دارد. ابتدای راه عاشقی، عبد از گفتگوی با خداوند لذّت می‌برد و دعا را طولانی می‌کند و تکرار می‌کند. به هر بهانه‌ای با او سخن می‌گوید: خدایا این را بده؛ آن را بده، هرچه به نفع من است بده؛ هرچه خودت دوست داری بده؛ ... ؛ تا اینکه کار به جایی می‌رسد که خدا عاشق این عبد می‌شود و دیگر اوست که از شنیدن سخن بنده‌اش لذّت می‌برد. در حدیث آمده است: اِنَّ الْعَبْدَ الْوَلِیَّ ِللهِ یَدْعُوا اللهَ فِی اْلاَمرِ؛ یَنُوبُهُ فَیُقالُ لِلْمَلَکِ الْمُوَکِّلِ بِهِ اِقضِ لِعَبْدِی حاجَتَهُ وَ لا تُعَجِّلها فَاِنّی اَشتَهِی اَنْ اَسْمَعَ نِداءَهُ وَ صَوْتَهُ: بنده‌ای از اولیای الهی در امری خدا را می‌خواند؛ خداوند به او توجّه می‌کند؛ پس به فرشته‌ی موکّل بر آن امر می‌فرماید: حاجت بنده‌ام را برآور ولی شتاب مکن؛ زیرا من مشتاق شنیدن ندا و صدای اویم. خدا عاشق این بنده است و به ملائکه می‌گوید: فعلاً به او ندهید؛ دوست دارم صدایش را بشنوم؛ بگذارید درخواستش را ادامه دهد. درمقابل، فرد دیگری است که خدا او را دوست ندارد و تا می‌گوید خدایا بده، خدا امر می‌کند: زود به او بدهید و ساکتش کنید؛ نمی‌خواهم صدایش را بشنوم.
بنابراین اوّلین نکته در پاسخ سؤال مورد بحث این است که خواسته‌های مشخّص و جنبه‌های دنیوی و مادّی که در دعاهای ائمّه علیهم‌السّلام وجود دارد، بهانه‌ای برای گفتگو با خداست؛ اصل خواسته‌ها مطلوب ایشان نیست.
ادامه دارد…
استاد مهدی طیّب، #طبیب_عشق، ص ١٢٠ تا ١٢٢
تلگرام | ایتا | بله | آپارات | سایت | اینستاگرام | عرفان ناب
قرآن لذّت اولیای الهی از گفتگوی با پروردگار را در پاسخ طولانی حضرت موسیٰ علیه‌السّلام به خداوند آشکار می‌کند؛ آنگاه که خداوند از ایشان می‌پرسد: ما تِلْکَ بِیَمِینِکَ یا موسی ٰ: موسی این چیست در دست توست؟ حضرت موسیٰ علیه‌السّلام به‌جای اینکه در یک کلمه بگویند عصا، این‌گونه پاسخ می‌دهند: هیَ عَصایَ اَتَوَکَّؤُا عَلَیْها وَ اَهُشُّ بِها عَلیٰ غَنَمِی وَ لِیَ فِیها مَآرِبُ اُخْریٰ: این عصای من است که بر آن تکیه می‌کنم و با آن برای گوسفندانم برگ درخت می‌ریزم و برای کارهای دیگری هم به آن نیاز دارم. چرا جواب را این‌همه طولانی می‌کند؟ چون از گفتگوی با معشوق ازلی لذّت می‌برد و حال که بهانه‌ای برای گفتگو با معشوق به‌دست آورده، سخن را ادامه می‌دهد و طولانی می‌کند.
اولیاء خدا از سخن گفتن با خدا لذّت می‌برند و هرچیز را بهانه‌ی گفتگو قرار می‌دهند.
البتّه بلندتر از این هم وجود دارد. ابتدای راه عاشقی، عبد از گفتگوی با خداوند لذّت می‌برد و دعا را طولانی می‌کند و تکرار می‌کند. به هر بهانه‌ای با او سخن می‌گوید: خدایا این را بده؛ آن را بده، هرچه به نفع من است بده؛ هرچه خودت دوست داری بده؛ ... ؛ تا اینکه کار به جایی می‌رسد که خدا عاشق این عبد می‌شود و دیگر اوست که از شنیدن سخن بنده‌اش لذّت می‌برد. در حدیث آمده است: اِنَّ الْعَبْدَ الْوَلِیَّ ِللهِ یَدْعُوا اللهَ فِی اْلاَمرِ؛ یَنُوبُهُ فَیُقالُ لِلْمَلَکِ الْمُوَکِّلِ بِهِ اِقضِ لِعَبْدِی حاجَتَهُ وَ لا تُعَجِّلها فَاِنّی اَشتَهِی اَنْ اَسْمَعَ نِداءَهُ وَ صَوْتَهُ: بنده‌ای از اولیای الهی در امری خدا را می‌خواند؛ خداوند به او توجّه می‌کند؛ پس به فرشته‌ی موکّل بر آن امر می‌فرماید: حاجت بنده‌ام را برآور ولی شتاب مکن؛ زیرا من مشتاق شنیدن ندا و صدای اویم. خدا عاشق این بنده است و به ملائکه می‌گوید: فعلاً به او ندهید؛ دوست دارم صدایش را بشنوم؛ بگذارید درخواستش را ادامه دهد. درمقابل، فرد دیگری است که خدا او را دوست ندارد و تا می‌گوید خدایا بده، خدا امر می‌کند: زود به او بدهید و ساکتش کنید؛ نمی‌خواهم صدایش را بشنوم.
بنابراین اوّلین نکته در پاسخ سؤال مورد بحث این است که خواسته‌های مشخّص و جنبه‌های دنیوی و مادّی که در دعاهای ائمّه علیهم‌السّلام وجود دارد، بهانه‌ای برای گفتگو با خداست؛ اصل خواسته‌ها مطلوب ایشان نیست.
ادامه دارد…
استاد مهدی طیّب، #طبیب_عشق، ص ١٢٠ تا ١٢٢تلگرام | ایتا | بله | آپارات | سایت | اینستاگرام | عرفان ناب
۱۱:۴۷
بازارسال شده از
صلوات در شب و روز جمعه️ امام صادق علیه السّلام فرموده‌اند:از شامگاه پنج‌شنبه و شبِ جمعه، فرشتگانی با قلم‌هایی از طلا و لوح‌هایی از نقره، از آسمان به سوی زمین می‌آیند و تا غروب روز جمعه هیچ عملی را جز صلوات بر محمّد و آل محمّد علیهم السّلام نمی‌نویسند.شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۴۲۴
#مراقبات_شب_جمعه #مراقبات_روز_جمعه
تلگرام | ایتا | بله | آپارات | سایت | اینستاگرام | عرفان ناب
۱۳:۴۷
به‌موجب آيات نخستين سوره‌ی مريم، وقتی به حضرت زكريّا بشارت فرزند داده می‌شود، ایشان نشانه‌ای می‌خواهند. گفته می‌شود: نشانه‌ی تو، اين است كه سه شب، با مردم سخن نمی‌گويی. نکته‌ای که در این آیه، شایان توجّه و تدبّر است، این است که قبل از اينكه انسان به تولّد روحانی برسد و يحيای قلبش متولّد شود، يعنی به حيات قلبی نائل شود، می‌بايست سه شب سكوت كند. حال، اینکه چرا فرموده است سه شب سکوت کن و نفرموده سه روز، بدین سبب است که پیش از تولّد روحانی و باطنی، انسان در شب زندگی می‌كند و در تاريكی است. وقتی آن تولّد اتّفاق افتاد، روز، آغاز می‌شود و فجر طالع می‌گردد. بنابراين، برای اينكه اين تولّد اتّفاق بيفتد، سه شب، سكوت لازم است. از آیات بعدی همین سوره که مربوط به ماجرای تولد حضرت عیسی‌بن‌مریم است، استفاده می‌شود که وقتی عیسای دل متولّد دل شد، باز هم بايد سكوت كرد. خداوند به حضرت مریم فرمود: اگر به تو گفتند اين بچّه از كجا آمده است، سكوت كن. با ایما و اشاره] بگو من روزه‌ی سكوت گرفته‌ام و امروز با احدی از انسان‌ها سخن نمی‌گویم. اين نشان می‌دهد كه بعد از تولّد قلب هم، باز بايد سكوت كرد. اگر سكوت كنی، طفل دلت به سخن می‌آيد و عيسای قلب، زبان باز می‌كند. پس بعد از اينكه انسان به تولّد روحانی نائل شد، جنبه‌ی نفسانی، شخصی و بشری او، همچنان بايد سكوت را حفظ كند. دل اوست که باید سخن بگوید. سخن دل است که اگر به زبان جاری شود، می‌تواند مرده زنده کند. همه‌ی معجزاتی که راجع‌به عیسی‌بن‌مریم علی نبیّنا و آله و علیه‌السّلام نقل شده، از آن باطن ظهور خواهد کرد. حرف اگر جنبه‌ی بشری و نفسانی داشته باشد، چندان تاثیر ندارد؛ امّا اگر باطن و قلب زبان گشود، آن حرف زنده می‌کند؛ آن نفَس، نفَس رحمانی است؛ نفَس حق است و زنده می‌کند. در گِلی که به شکل پرنده درآورده، می‌دمد، و آن را به پرنده‌ای زنده مبدّل می‌کند. انسان قبل از اینکه نفَس یک انسان الهی به او بخورد و او را زنده کند، به گِلی می‌ماند که به شکل انسان درآورده‌اند. شکل انسان دارد؛ امّا هنوز انسان نیست. برای اینکه انسان شود، باید نفس یک مرد حق به او بخورد. او بدمد. آنگاه دل به یک موجود پروازکننده به آسمان معنا مبدّل می‌شود.آن نفَس است که زنده می‌کند؛ والّا حتّی یک انسان اهل باطن که به تولّد باطنی رسیده هم اگر فارغ از جنبه‌های باطنی، فی‌المثل براساس معلومات و افکار خودش حرف بزند، آن تاثیر حیاتبخش را ندارد. با سخن او به معلومات افراد اضافه می‌شود، امّا زنده نمی‌شوند. لکن وقتی جنبه‌ی بشری او ساکت شد و عیسای دلش زبان گشود، نفَس آن عیسی، مرده زنده می‌کند. چنانکه عیسی فرمود: من به اذن خدا، مرده را زنده می‌کنم. انسان‌ها وقتی هنوز فقط در جنبه‌ی بشری و طبیعی و نفسانی متوقّفند، مرده‌اند، زنده نیستند؛ «امواتٌ غَیرُ اَحیاءٌ»: وقتی نفَس عیسوی به آنها بخورد، زنده می‌شوند. پس در هر دو مرحله سکوت لازم است. هم برای اینکه یحیای دل متولّد شود و هم پس از تولّد عیسای دل، تا دل سخن بگوید. تا قلب حرف بزند و ذاکر شود. ولو خلق صدای قلب را از زبان او می‌شنوند، امّا این دل است که دارد سخن می‌گوید. زبان و دهان مجرای کلام است. والّا در جنبه‌ی نفسانی و بشری، او حرف ندارد و در سکوت است. صدایی که از او شنیده می‌شود، صدای دل اوست و سخن کز دل برآید، لاجرم بر دل نشیند. لذا آن حرف به دل‌ها می‌نشیند، اثر می‌کند، حیات می‌بخشد و زنده می‌کند. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ[تلگرام | ایتا | بله | آپارات | سایت | اینستاگرام | عرفان ناب
۶:۳۶
بازارسال شده از
نماز دو ركعتی روز جمعه که تا جمعه آینده فتنه و بلائی نرسدهر كه در روز جـمعه، بعد از نماز ظهر، دو ركعت نماز كند و بخواند در هر ركعت: سوره «حمد» ۱ بارسوره «توحید» ۷ بارو بعد از نماز بگويد :️ اَللَّـهُمَّ اجْعَلْنی مِنْ اَهْلِ الْجَنَّةِ الَّتی حَشْوُهَا الْبَرَكةُ وَعُمّارُهَا الْمَلائِكَةُ مَعَ نَبِيِّنا مُحَمَّد صَلَّی اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَاَبينا اِبراهيمَ عَلَيْهِ السَّلام خدايا! مرا از اهل بهشت قرار ده، كه درونش همه بركت است و کارکنانش همه فرشتگان هستند، در كنار پيامبر ما حضرت محمّد که درود فرستد خدا بر او و آلش و با پدر ما حضرت ابراهيم عليه السّلام. تا جمعه ديگر فتنه و بلائی به او نرسد و حقّ تعالی جمع كند ميان او و حضرت محمّد صلّی اللهُ عليه وآله و سلّم و حضرت ابراهيم عليه السّلام.علّامه مجلسی فرموده كه اگر اين دعا را غير سيّد بخواند بجای "وَاَبينا"، "وَاَبيهِ" بگويد. منابع: مَفاتیح‌الجِنان، شیخ عباس قمی مِصباح‌المُتَهَجِّد، شيخ طوسی#مراقبات_روز_جمعه
تلگرام | ایتا | بله | آپارات | سایت | اینستاگرام | عرفان ناب
۸:۰۹
بازارسال شده از
صلوات ابوالحسن ضرّاب اصفهانی هرگز این صلوات را در عصر جمعه ترک نکنید صلواتى كه به ابوالحسن ضرّاب اصفهانى منسوب است و شيخ طوسى و سيّد ابن طاووس آن را در اعمال عصر روز جمعه آوردهاند.سيّد ابن طاووس فرموده: اين صلوات مروی از مولای ما حضرت مهدی صَلَواتُ اللهِ عَلَيْهِ است و اگر ترک كردی تعقيب عصر روز جمعه را به جهت عذری، پس ترك مكن اين صلوات را هرگز، به جهت امری كه مُطَّلِع كرده ما را خداوند جَلَّ جَلالُه به آن. شيخ طوسى در مصباح فرموده: اين صلوات مروی از حضرت صاحب الزّمان عليه السّلام است كه بيرون آمده به سوی ابوالحسن ضَرّاب اصفهانی به مكّه. ️ بسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ، وَ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ، وَ حُجَّةِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، الْمُنْتَجَبِ فِي الْمِيثَاقِ، الْمُصْطَفَى فِي الظِّلالِ، الْمُطَهَّرِ مِنْ كُلِّ آفَةٍ، الْبَرِيءِ مِنْ كُلِّ عَيْبٍ، الْمُؤَمَّلِ لِلنَّجَاةِ، الْمُرْتَجَى لِلشَّفَاعَةِ، الْمُفَوَّضِ إِلَيْهِ دِينُ اللّهِ، اَللّهُمَّ شَرِّفْ بُنْيَانَهُ، وَ عَظِّمْ بُرْهَانَهُ، وَ أَفْلِجْ حُجَّتَهُ، وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ، وَ ..... برای خواندن متن کامل صلوات به مفاتیح الجنان، قسمت اعمال روز جمعه مراجعه فرمایید.#مراقبات_روز_جمعه
http://t.me/ahlevela_channel eitaa.com/ahlevela_channel ble.ir/ahlevelaa aparat.com/ahle_vela۱۲:۴۹
قطعه‌ای از سخنان استاد مهدی طیّب در جلسات این هفتۀ اهل ولاء - سه‌شنبه ۱۴۰۳/۱۰/۰۴
نکاتی دیگر از آيات ۹ تا ۲۶ سورۀ کهف - بخش اوّل
داستان پر رمز و راز اصحاب كهف ابعاد متنوّعی دارد. تأکید قرآن بر جنبه‌های سازندۀ این ماجراست؛ جنبه‌هایی که می‌تواند بر روحیات، خلقیات، عقاید، رفتار و سلوک ما تأثیر داشته باشد.
اگر کسی در مسیر باورهای الهی قدم بردارد، خدای متعال او را در مسیر و مراتب هدایت بالا می‌برد.
وقتی قلب انسان مثل قطره‌ای که به اقیانوس می‌پیوندد به خدای متعال متّصل شد، به آرامش می‌رسد. بزرگ‌ترين حوادث هم نمی‌تواند اهل توحید و ارتباط قلبی با خدا را متلاطم و مضطرب كند.
قلب انسان هنگام انجام کار نیک، آرام است؛ تردید، اضطراب و ترس ندارد و دل او در مرتبۀ اطمینان و آرامش است. کسی که در راه خدا قدم بردارد، به اين اطمينان و آرامش راه پيدا می‌کند.
مشرک یا كسی كه شريكی برای خدا قائل است، فی‌الواقع خدا را نمی‌شناسد؛ چون اگر خدا درست شناخته شود، ديگر شریک نمی‌پذيرد و دومی در کنار او قابل تصوّر نيست.
مشركان در عبادت هم اصلاً خدا را عبادت نمی‌كنند؛ همان بت‌هایی كه شريک خدا قرار داده‌اند را عبادت می‌كنند و می‌گویند اين‌ها واسطۀ بين ما و خدا هستند و نزد خدا برای ما شفاعت، و مشكل ما را حل می‌كنند.
در دنیا و آخرت شفاعت داریم؛ امّا کسی می‌تواند شفاعت کند که خدا نقش شفاعت را در خلقت به او سپرده باشد. لذا قرآن شُفَعاءِ مِن دون‌ِ الله را نفی کرده است، نه شفاعت را.
مشرکان، الله یا رَب‌ُّالاَرباب را عبادت نمی‌کردند، بلکه بت‌ها، آلِه‌ها و رَب‌ُّالنّوع‌ها را عبادت می‌کردند.
نمی‌توان به وصال الهی رسيد مگر با انقطاع و دل‌بریدن از خلق، اهل غفلت و معبودهای خلق.
استاد مهدی طیّب
۱۴۰۳/۱۰/۰۴
تلگرام | ایتا | بله | آپارات | سایت | اینستاگرام | عرفان ناب
نکاتی دیگر از آيات ۹ تا ۲۶ سورۀ کهف - بخش اوّل
داستان پر رمز و راز اصحاب كهف ابعاد متنوّعی دارد. تأکید قرآن بر جنبه‌های سازندۀ این ماجراست؛ جنبه‌هایی که می‌تواند بر روحیات، خلقیات، عقاید، رفتار و سلوک ما تأثیر داشته باشد.اگر کسی در مسیر باورهای الهی قدم بردارد، خدای متعال او را در مسیر و مراتب هدایت بالا می‌برد.
وقتی قلب انسان مثل قطره‌ای که به اقیانوس می‌پیوندد به خدای متعال متّصل شد، به آرامش می‌رسد. بزرگ‌ترين حوادث هم نمی‌تواند اهل توحید و ارتباط قلبی با خدا را متلاطم و مضطرب كند.قلب انسان هنگام انجام کار نیک، آرام است؛ تردید، اضطراب و ترس ندارد و دل او در مرتبۀ اطمینان و آرامش است. کسی که در راه خدا قدم بردارد، به اين اطمينان و آرامش راه پيدا می‌کند.
مشرک یا كسی كه شريكی برای خدا قائل است، فی‌الواقع خدا را نمی‌شناسد؛ چون اگر خدا درست شناخته شود، ديگر شریک نمی‌پذيرد و دومی در کنار او قابل تصوّر نيست.مشركان در عبادت هم اصلاً خدا را عبادت نمی‌كنند؛ همان بت‌هایی كه شريک خدا قرار داده‌اند را عبادت می‌كنند و می‌گویند اين‌ها واسطۀ بين ما و خدا هستند و نزد خدا برای ما شفاعت، و مشكل ما را حل می‌كنند.
در دنیا و آخرت شفاعت داریم؛ امّا کسی می‌تواند شفاعت کند که خدا نقش شفاعت را در خلقت به او سپرده باشد. لذا قرآن شُفَعاءِ مِن دون‌ِ الله را نفی کرده است، نه شفاعت را.مشرکان، الله یا رَب‌ُّالاَرباب را عبادت نمی‌کردند، بلکه بت‌ها، آلِه‌ها و رَب‌ُّالنّوع‌ها را عبادت می‌کردند.
نمی‌توان به وصال الهی رسيد مگر با انقطاع و دل‌بریدن از خلق، اهل غفلت و معبودهای خلق.
استاد مهدی طیّب۱۴۰۳/۱۰/۰۴
تلگرام | ایتا | بله | آپارات | سایت | اینستاگرام | عرفان ناب
۱۶:۰۶