۱۱:۳۸
۱۱:۳۸
حیف باشد که ز کار همه غافل باشیاندر احوالات سال ۱۴۰۳ و ساحت دین و رسانه
سردبیر هدی
سال ۱۴۰۳ احتمالاً پرتغییرترین سال جهان در زندگی خیلی از ما بوده؛ از جنگ‌ها و قتل‌ها و صلح‌ها و انقلاب‌ها، تا تکنولوژی‌ها و هوش‌های مصنوعی؛ به قدری که شاید ثبات برخی رویه، جالب‌تر از تغییرات آن باشد.
فضای کلی تبلیغ دینی در رسانه- علیرغم ماهیت آمیخته به جهان بیرونی‌اش- از جمله فضاهایی بود - که قدر مشاهده تیم هدی- در سال گذشته، تغییر راهبردی خاصی نداشت، کاربران مذهبی، نهادهای دینی، صداوسیما و... تقریباً بر همان راهبردهای قبلی خود در ارائه محتواهای مذهبی و تبلیغ ماندند و می‌توان حدس زد که وقتی جهان بیرونی و معادلات نسلی رو به تغییر است نتیجه این درجاماندن چه می‌شود: شکاف بیشتر و حرکت به سمت جامعه‌ای مستعد برخورد رادیکال اقشار با یکدیگر.
درد اصلی امّا اینجا نیست. جایی‌ست که اکوسیستم تبلیغ رسانه‌ای مذهبی، در محیط پیرامونی خودش، حالش با ویو، فالوئر و ممبرهای بالای خودی‌اش خوب باشد و دنیای بیرون و نیازهای معنوی و دینی آن را فراموش کند یا اساساً بترسد که پا را از تولید برای مصرف خودی‌ها بیرون بگذارد و "هشدار که آرامش ما را نخراشی"
نمونه؟ صدها صفحه ایتایی و اینستاگرامی و تلگرامی که ممکن است هزارهزار فالوئر داشته باشند امّا همه در خدمت خوراک رسانی به قشر مذهبیِ سنتی (که مشاهده می‌کنیم رشد برخی از آنان به سقف رسیده است) نمونه؟ برنامه محفل که نهایتاً برای قشر مذهبی خاصی کارکرد داشته باشد (علیرغم همه نقاط مثبت و جذاب آن) نمونه؟ ده‌ها کمپین اربعینی مجازی که مخاطب آنها همان قشر "اربعین‌برو"ی این چندساله هستند و حتی برای بیان اربعین به مخاطبان جدید، نمی‌کوشند.
القصه -انچنان که قانون نیوتون بیان می‌کند- اجزاء بالذات میل به بقا در حالت فعلی خود را دارند، امّا اگر قرار باشد این میل به عدم تغییر، به قیمت از دست رفتن فرصت اثرگذاری بر هزاران و بلکه میلیون‌ها نوجوان در مسیری درست ختم شود، آن‌گاه چه بسا در دایره " یحسبون انهم یحسنون صنعا" وارد شویم و خسارتی از این حجم فعالیت و زمان‌گذاری در کار رسانه‌ای مذهبی بریم.
بگذریم که حیف است روزهای بهاری قرین به شب‌های مهمانی خدا، به ذکر مصیبت و شکایت بگذرد! لذا سخن کوتاه می‌کنیم و به رسم نیاکان، حافظ می‌گشاییم...که می‌گوید:
نوبهار است در آن کوش که خوش‌دل باشی /که بسی گُل بدمد باز و تو در گِل باشی
در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است / حیف باشد که ز کار همه غافل باشی ...
@Hodaacademy
سردبیر هدیسال ۱۴۰۳ احتمالاً پرتغییرترین سال جهان در زندگی خیلی از ما بوده؛ از جنگ‌ها و قتل‌ها و صلح‌ها و انقلاب‌ها، تا تکنولوژی‌ها و هوش‌های مصنوعی؛ به قدری که شاید ثبات برخی رویه، جالب‌تر از تغییرات آن باشد. فضای کلی تبلیغ دینی در رسانه- علیرغم ماهیت آمیخته به جهان بیرونی‌اش- از جمله فضاهایی بود - که قدر مشاهده تیم هدی- در سال گذشته، تغییر راهبردی خاصی نداشت، کاربران مذهبی، نهادهای دینی، صداوسیما و... تقریباً بر همان راهبردهای قبلی خود در ارائه محتواهای مذهبی و تبلیغ ماندند و می‌توان حدس زد که وقتی جهان بیرونی و معادلات نسلی رو به تغییر است نتیجه این درجاماندن چه می‌شود: شکاف بیشتر و حرکت به سمت جامعه‌ای مستعد برخورد رادیکال اقشار با یکدیگر.درد اصلی امّا اینجا نیست. جایی‌ست که اکوسیستم تبلیغ رسانه‌ای مذهبی، در محیط پیرامونی خودش، حالش با ویو، فالوئر و ممبرهای بالای خودی‌اش خوب باشد و دنیای بیرون و نیازهای معنوی و دینی آن را فراموش کند یا اساساً بترسد که پا را از تولید برای مصرف خودی‌ها بیرون بگذارد و "هشدار که آرامش ما را نخراشی"نمونه؟ صدها صفحه ایتایی و اینستاگرامی و تلگرامی که ممکن است هزارهزار فالوئر داشته باشند امّا همه در خدمت خوراک رسانی به قشر مذهبیِ سنتی (که مشاهده می‌کنیم رشد برخی از آنان به سقف رسیده است) نمونه؟ برنامه محفل که نهایتاً برای قشر مذهبی خاصی کارکرد داشته باشد (علیرغم همه نقاط مثبت و جذاب آن) نمونه؟ ده‌ها کمپین اربعینی مجازی که مخاطب آنها همان قشر "اربعین‌برو"ی این چندساله هستند و حتی برای بیان اربعین به مخاطبان جدید، نمی‌کوشند.القصه -انچنان که قانون نیوتون بیان می‌کند- اجزاء بالذات میل به بقا در حالت فعلی خود را دارند، امّا اگر قرار باشد این میل به عدم تغییر، به قیمت از دست رفتن فرصت اثرگذاری بر هزاران و بلکه میلیون‌ها نوجوان در مسیری درست ختم شود، آن‌گاه چه بسا در دایره " یحسبون انهم یحسنون صنعا" وارد شویم و خسارتی از این حجم فعالیت و زمان‌گذاری در کار رسانه‌ای مذهبی بریم.بگذریم که حیف است روزهای بهاری قرین به شب‌های مهمانی خدا، به ذکر مصیبت و شکایت بگذرد! لذا سخن کوتاه می‌کنیم و به رسم نیاکان، حافظ می‌گشاییم...که می‌گوید:نوبهار است در آن کوش که خوش‌دل باشی /که بسی گُل بدمد باز و تو در گِل باشی
در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است / حیف باشد که ز کار همه غافل باشی ...
@Hodaacademy۱۸:۵۶
🪷در روزگار قدیم، وقتی #نوروز با مناسبتی مذهبی قرین می‌شد، شاعران شیعی با سرودن " بهاریه "ها، حال‌وهوای بهاری را زمینه‌ساز گفتن از حس‌وحال آن مناسبت می‌کردند...
از جمله رایج‌ترین آنها، #بهاریه هایی بوده‌است که به مناسبت غدیر یا شهادت #حضرت_علی(ع)،زیبایی‌های بهار را زمینه‌ای می‌کردند برای گفتن از صفات والای شاه مردان و مولای شیعیان حضرت علی علیه‌السلام.
قطعه فوق پیشکشی‌است به شما از بهاریه‌ای که شاعر گمنام افغان، سال‌ها پیش برای علی(ع)سروده است.
باشد که به نام نامی غریب نخلستان، سال نوی شما پر از روشنی و برکت باشد...
@Hodaacademy
از جمله رایج‌ترین آنها، #بهاریه هایی بوده‌است که به مناسبت غدیر یا شهادت #حضرت_علی(ع)،زیبایی‌های بهار را زمینه‌ای می‌کردند برای گفتن از صفات والای شاه مردان و مولای شیعیان حضرت علی علیه‌السلام. قطعه فوق پیشکشی‌است به شما از بهاریه‌ای که شاعر گمنام افغان، سال‌ها پیش برای علی(ع)سروده است. باشد که به نام نامی غریب نخلستان، سال نوی شما پر از روشنی و برکت باشد...@Hodaacademy۱۸:۵۲
مرثیه غریب
در دهه چهل، وقتی شب شهادت حضرت علی(ع) خبری از پخش زنده حرم‌ها و مجالس عزا نبود، خیلی از دوستداران شیرِ خدا، دل به مرثیه‌ای می‌دادند که نیمه شب با این مطلع از رادیو پخش می‌شد:
مناجات علی(ع) از سوی نخلستان نمی‌آیدصدای دلنشین شاه انس و جان نمی‌آید ...
سید جواد ذبیحی که بود و چگونه سی سال آثارش نظیر این قطعه قرین حالات معنوی مردم در ماه رمضان بود؟
#به‌خوان چهارم مرثیه غربت، از زبان سید فینه پوشی‌ست که نوایش در مظلومیت مولای شهید، ماند... @Hodaacademy
در دهه چهل، وقتی شب شهادت حضرت علی(ع) خبری از پخش زنده حرم‌ها و مجالس عزا نبود، خیلی از دوستداران شیرِ خدا، دل به مرثیه‌ای می‌دادند که نیمه شب با این مطلع از رادیو پخش می‌شد:مناجات علی(ع) از سوی نخلستان نمی‌آیدصدای دلنشین شاه انس و جان نمی‌آید ...
سید جواد ذبیحی که بود و چگونه سی سال آثارش نظیر این قطعه قرین حالات معنوی مردم در ماه رمضان بود؟ #به‌خوان چهارم مرثیه غربت، از زبان سید فینه پوشی‌ست که نوایش در مظلومیت مولای شهید، ماند... @Hodaacademy۱۹:۰۳
نجوایی بر ضیافت سلطان
در انتهای شب قدر - مهم‌ترین شب معنوی شیعیان- نجوایی در برخی زیارتگاههای ایران پخش می‌شود از مردی که تا سال‌ها کارگری ساده بود و به تصدیق اطرافیان، تا آخر عمر هم برای شناخته‌شدن، دست‌وپا نزد.
مناجات "مهربان اله من" ، از جمله آثار محمدعلی کریم‌خانی ست که پس از اجرا، فراگیر شد و صدای ثابت زیارتگاههای مختلف - از جمله حرم امام رضا (ع) - شد.
#به‌خوان پنجم، درباره خاص شدن این مناجات و سبک‌وسیاق مرحوم کریم‌خانی است...
@Hodaacademy
در انتهای شب قدر - مهم‌ترین شب معنوی شیعیان- نجوایی در برخی زیارتگاههای ایران پخش می‌شود از مردی که تا سال‌ها کارگری ساده بود و به تصدیق اطرافیان، تا آخر عمر هم برای شناخته‌شدن، دست‌وپا نزد.مناجات "مهربان اله من" ، از جمله آثار محمدعلی کریم‌خانی ست که پس از اجرا، فراگیر شد و صدای ثابت زیارتگاههای مختلف - از جمله حرم امام رضا (ع) - شد. #به‌خوان پنجم، درباره خاص شدن این مناجات و سبک‌وسیاق مرحوم کریم‌خانی است... @Hodaacademy۱۸:۴۲
در سرزمین سردی که احساسات دینی مردمش از دیرباز گرم بوده، نام خانواده‌‌ای می‌درخشد که صدای آنها فراتر از اردبیل ، در کل ایران جاری شد و "دلدادگی در خواندن" را مجسم کرد. شهرت #موذن‌زاده ها اگر چه بیشتر به اذان و مرثیه‌خوانی است، امّا در حوزه مناجات نیز کارهای ماندگاری از آنان منتشر شده است.نجوای " یا رب به قرآن " از جمله آواهای فراگیر سلیم مؤذن‌زاده است که در شب‌های آخر ماه رمضان با سبکی دلنشین، فضای امید و تمنا را از پنجره کوچک رادیو، به مردم هدیه می‌داد. #به‌خوان ششم در حوالی صدایی است که از خود کم می‌گفت و از محبوبانش، بسیار. @Hodaacademy۱۸:۴۳
هرکجا که نماز خواندی:بازخوانی کمپینی موفق از نمازگزارانِ جهان
@ Hodaacademyدر یک مغازه لباس‌فروشی در شیکاگو، دختر عکاسی به نام "ثناالله" می‌فهمد که نمازش در حال قضاشدن است و با اجازه از صاحب مغازه میان لباس‌ها به نماز می‌ایستد.
حین نماز چند نفری از او عکس می‌گیرند و می‌روند. امّا این جلب توجه ساده در ۲۰۱۵، ایده یک کمپین را در ذهن او می‌‌آفریند:جمع‌آوری تصاویر نمازگزاردن در نقاطی که الزاما برای نمازخواندن نیستند!
ثنا ایده را به استاد دانشگاه خود می‌گوید. او می‌گوید اگر شما مسلمانان مناسک خود را روایت نکنید، دیگران هرطور که می‌خواهند شما را روایت خواهند کرد.
همین جمله ثنا را تشویق می‌کند که کمپینی را با هشتگ #placesyoullprayراه اندازد. کمپینی که ابتدا با عکس‌های هم‌دانشگاهیان و دوستان قوت می‌گیرد و رفته‌رفته در اینستاگرام جلب توجه می‌کند.
این کمپین حالا بدون هیچ‌گونه بودجه و سازمانی ده‌ها هزار قاب از نماز را جمع‌کرده، از پاریس و نیویورک تا طریق‌العلمای اربعین، مزارع همدان و مناطق زلزله‌زده ترکیه؛در سی‌ان‌ان و تایمز بازتاب یافته و البته به مسلمانان یادآوری کرده که صحبت با پروردگار، خجالت کشیدن ندارد.
@Hodaacademy
@ Hodaacademy
در یک مغازه لباس‌فروشی در شیکاگو، دختر عکاسی به نام "ثناالله" می‌فهمد که نمازش در حال قضاشدن است و با اجازه از صاحب مغازه میان لباس‌ها به نماز می‌ایستد. حین نماز چند نفری از او عکس می‌گیرند و می‌روند. امّا این جلب توجه ساده در ۲۰۱۵، ایده یک کمپین را در ذهن او می‌‌آفریند:جمع‌آوری تصاویر نمازگزاردن در نقاطی که الزاما برای نمازخواندن نیستند!ثنا ایده را به استاد دانشگاه خود می‌گوید. او می‌گوید اگر شما مسلمانان مناسک خود را روایت نکنید، دیگران هرطور که می‌خواهند شما را روایت خواهند کرد. همین جمله ثنا را تشویق می‌کند که کمپینی را با هشتگ #placesyoullprayراه اندازد. کمپینی که ابتدا با عکس‌های هم‌دانشگاهیان و دوستان قوت می‌گیرد و رفته‌رفته در اینستاگرام جلب توجه می‌کند.این کمپین حالا بدون هیچ‌گونه بودجه و سازمانی ده‌ها هزار قاب از نماز را جمع‌کرده، از پاریس و نیویورک تا طریق‌العلمای اربعین، مزارع همدان و مناطق زلزله‌زده ترکیه؛در سی‌ان‌ان و تایمز بازتاب یافته و البته به مسلمانان یادآوری کرده که صحبت با پروردگار، خجالت کشیدن ندارد. @Hodaacademy۱۸:۱۴
۱۸:۱۴
۱۸:۱۴
۱۸:۱۴
۱۸:۱۴
۱۸:۱۴
۱۶:۵۹
۱۶:۵۹
شاید برای ما قابل تصور نباشد که خبر نابودی زیارتگاه بزرگ یک مذهب، تا چند هفته پخش نشود. امّا در عصری که خبری از استوری‌‌ها و توئیت‌ها نبود، "جنت البقیع" با همه زیارتگاههای مقدسش، یک روزه با خاک یکسان شد و خبر آن تا یک ماه از مسلمانان بیرون عربستان مخفی ماند.در میان همین سانسور شدید، کسانی بودند که سعی کردند هرطور شده، خبر را به گوش مسلمانان برسانند به این امید که بتوان کاری کرد.در پرونده فوق، چند نمونه از اولین تلاش‌ها برای اطلاع‌رسانی تخریب حرم بقیع را مرور کرده‌ایم تا ببینیم قدما چگونه از رسانه برای مطالبات مذهبی خود استفاده می‌کرده‌اند...۱۶:۵۹
۱۶:۵۹
۱۶:۵۹
۱۶:۵۹
۱۶:۵۹