#گزارش_تصویری یکصدا، شانه به شانه، پشتتان میایستیمجان ایران! با شما تا پای جان میایستیم*گزارش تصویری از حضور گروه جهادی منتظران مصلح (عج) دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ، در نواحی آسیب دیده منطقه چهار شهر تهران* @J_BSBMU۱۹:۱۴
۱۹:۱۴
۱۹:۱۴
۱۹:۱۴
۱۹:۱۴
۱۹:۱۴
۱۹:۱۴
#گزارش_ویدیویی گزارشی از برپایی ایستگاه صلواتی در منطقه آسیب دیده تهران توسط گروه جهادی منتظران مصلح (عج)، بسیج دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در این مسیر، عادی بودن، گم کردن راه و دچار روزمرگی شدن گناهی نابخشودنی خواهد بود[ شهید سردار حاجی زاده ] @J_BSBMU۱۳:۳۸
#گزارش_تصویری بسوز ای سعی باطل، پرچم ایران نمیسوزد.نمیدانی مگر در شعلهها ایمان نمیسوزد؟گزارش تصویری از حضور گروه جهادی منتظران مصلح (عج) دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ، در نواحی آسیب دیده منطقه چهار شهر تهران و برپایی ایستگاه صلواتی پخش تراکت صحبت با مردم ۱۱ و ۱۲ مردادماه ۱۴۰۴ @J_BSBMU۱۸:۵۶
۱۸:۵۶
۱۸:۵۶
۱۸:۵۶
۱۸:۵۶
#دانشجو_نوشت#با_مردموقتی لانچر در اسباب بازی فروشی جای میگیرد. رفتهبودیم تا به مناطق جنگ زده در محلهی پاسداران سر بزنیم.اولین جایی که رفتیم یک مغازهی اسباب بازی فروشی🧩 بود. به ظاهر تمیز و مرتب بود و انگار که برخلاف اطرافش از موج انفجار آسیب ندیده بود. بعد از پرس و جو از فروشندهها رفتیم و با صاحب اصلی مغازه که یک خانم بود صحبت کردیم. قسمتی که ما رفته بودیم با کل مغازه فرق داشت. همه جا بهم ریخته بود، اسباب بازیها مثل روز اول نبودند.ظاهرش مثل بقیه جاها شیک و پیک نبود...خلاصه با توضیحاتی که دادند متوجه شدیم که اسباب بازیهای آسیب دیده قرار است به کارگاهی برای بازسازی فرستاده شوند که با قیمت خیلی پایین تر به خیریهای تحویل داده شوند و در اختیار بچه هایی که نیاز دارند قرار بگیرند.♾آن بنده خدا، از ضررها و آسیب های مالیای که دیده بود بسیار غصه دار بود اما بیشتر غمش برای کسانی بود که جانشان را از دست داده بودند. میگفت من که ضرر مالی دیدم و سرمایه عمرم را در این وضعیت میبینم چنین حالی دارم، آنهایی که عزیز از دست دادهاند چه میکشند؟!... بزرگان نظامی و علمیای که تک تکشان سرمایههای این کشور بودند را بهیاد میآورد و اشک میریخت. بخش اصلی صحبتش برمیگشت به آنجایی که میگفت در زمان جنگ، درِ اینجا تا روز آخر که به این محله حمله شد باز بود. میگفت تمام انگیزهام برای باز نگه داشتن اینجا این بود که در تهران هنوز بچه هایی هستند که نیاز به اسباب بازی دارند. بچه ها آن قشری از جامعه هستند که نباید درگیر این اتفاقات شوند و نیاز هست سرگرم باشند. حتی اگر شده که فقط دو بچه را با این مغازه سرگرم کنم، در اینجارا باز نگه میدارم.یک لحظه به یاد آن روزها افتادم. آن وقتهایی که بسیاری از ما، با هر فکر و عقیدهای دوست داشتیم از کشور دفاع کنیم. دوست داشتیم کاری بکنیم اما دقیقا چه کاری ؟ برایمان مشخص نبود ! چیزی که در آن مغازه حس کردم این بود که آن شخص نقش خودش را پیدا کرده بود. فهمیده بود که در این جنگ، کارِ من همین است که حواسم به بچه های ایران باشد.ما با خود فکر میکردیم که باید برویم پشت پدافندها و لانچرهای موشک و....و بعد هم به این دلیل که توان و شرایطش را نداشتیم، بی تحرکی بر ما غالب میشد ولی روح و عقیدهی حاکم بر آنجا یک چیز دیگری بود.آن شخص فهمیده بود که فعالیت راهبردی کشور فقط موشک نیست. اصلِ راهبرد آن عقیدهای است که در ذهنهای ماست. اگر این عقیده باشد، حتی یک اسباب بازی فروشی هم تبدیل به سنگر میشود. حتی یک صاحب مغازه هم تبدیل به یک رزمنده میشود. دقیقا همانجایی که به ظاهر حیاتی نیست!صاحب آن مغازه میدانست و حتی به نحوی اشاره میکرد که موشک ها و سایر تجهیزات نظامی مان چقدر با اهمیت هستند. با اشکهایش بیان میکرد که از دست دادنشان چه خسارت بزرگی است. ولی از طرف دیگر با حرفهایش به ما میفهماند که دشمن هر چقدر هم لانچر موشک، پدافند، پایگاه و جاهای مختلف را بزند، با بمباران نمیتواند باور و عقیده ما را از بین ببرد؛ بلکه حتی برایمان بیشتر هم تثبیت میشود...!#روایت_جهادی
@J_BSBMU۱۱:۱۸
#دانشجو_نوشت#با_مردمقسمت اولیک صدا شانه به شانه پشتتان می ایستیمجانِ ایران! با شما تا پای جان می ایستیم
مرداد ۱۴۰۴ رسید و ما عازم یک اردو جهادی شدیم. اینبار بهجای مناطق دور افتاده و ناشناختهی این مرز و بوم، مقصد ما قلب تهران بود.پاسداران، حوالی بوستان نهمبا مشخص شدن روزهایی که اکثر بچهها تهران بودند، کارها را لیست کردیم، از آمادهسازی شربت تا انتخاب شعار و نماد و فضاسازی و شروع تلاشهای محتوایی و رسانهای، برای طراحی تراکت.از تجربه هفته قبل دیده بودیم که وقتی با سرنشین یا راننده ماشینها مشغول صحبت میشدیم، ناخودآگاه به ترافیک خیابان و منطقه دامن زده میشد. به همین خاطر تصمیم گرفتیم اینبار با پخش کردن تراکت بخشی از مضامین حرفهایمان را در کوتاهترین زمان ممکن، در حد یک معرفی و تعارف شربت، به دست مردم برسانیم.شنبه ۱۱ مرداد:ساعت ۱۳ قرار بود همگی در محل حاضر باشیم، اما هنوز شربتها، تراکتها و حتی فضاسازی موکب آماده نبود. ما بودیم و مردمی که چند جوان جدید و به قول خودشان(خواهر جهادی) را در این محل میدیدند. گروهی از بچهها به سراغ مغازه اسباببازی فروشی در خیابان مقابل رفتند و پای حرف های خانمی نشستند که اندازه چند جلد کتاب برای ما حرف داشت![روایت آن، پیش از این منتشر شد.]گروهی دیگر هم شروع کردند به عکس گرفتن از ساختمانی که با وجود تخریب گسترده، مزین به پرچم سه رنگ مقدسی بود که نگاه کردن به آن، نور امید را در دل هایمان زنده میکرد.بالاخره انتظار به سر رسید. به محض رسیدن وسایل، همه را خبر کردیم که هر کسی هر جا هست برگردد که کار را شروع کنیم. با رمز یا زهرا به دل کار زدیم و بعد از بلندکردن پرچم ایستگاه صلواتی، شربتها و تراکتها بود که از دست جهادگران خط مقدم به دست اهالی شهر میرسید.برخی از مردم بخاطر شربت تشکر میکردند، برخی هم سفره درد و دلشان را باز میکردند و گلایه هایشان از مسئولین را میگفتند. گویی همین حضور ما برای عدهای از آنها دلگرمی شده بود. برخی دیگر اما کارمان را بیهوده میدانستند و کمی هم حرف و کنایه شنیدیم.همیشه قدم اول سخت است! ما این قدم سخت را برداشته بودیم و حالا با تجربه بیشتری کنار هم در قلب تهران همرزمی میکردیم، در پایان روز از تعدادی از دوستانمان ویژه تر خداحافظی کردیم چرا که فردا راهی قشنگ ترین ۸۰ کیلومتر دنیا بودند.ما جاماندگان اما، دلمان را خوش کردیم به ایستگاه صلواتی فردا، که این موکب را هم در امتداد همان موکبهای مسیر عاشقی اربعین میدانستیم...این روایت ادامه دارد️#روایت_جهادی @J_BSBMU۱۷:۲۷
#دانشجو_نوشت #با_مردمقسمت دومیکشنبه ۱۲ مرداد:فضاسازی موکب از روز قبل انجام شده بود و این یعنی یک قدم از دیروزمان جلوتر بودیم و بلافاصله شروع به پخش شربتها و تراکتها کردیم.هرگوشهای یکی از بچهها مشغول صحبت با مردم بود. برخی مکالمات کوتاه و برخی طولانیتر میشدند. یکی از آنهایی که در این روز با او همکلام شدم پیرمردی بود که تمام موهای سرش مثل دانه برف سفید بود. من را یاد پدربزرگ خودم انداخت شاید بهخاطر همین، وقتی به او شربت تعارف کردم ما را قابل ندید و آن را پس زد، بهجای اینکه بیتفاوت از کنارش بگذرم علت را جویا شدم.چرا حاج آقا!؟ شربت خنکهها تو این هوا حال آدم رو جا میاره.نمیخوام چون ناراحتم!چشم هایش پر از اشک شد ولی با همت مردانهای جلو جاری شدن آن ها را گرفت و به ساختمانی که کنار دست بود و اتفاقا ما از آن بازدید کرده بودیم اشاره کرد و گفت:ببین این ساختمون رو! طبقه دومش برای دخترم بود. اومده بودن شهرستان خونه ما. وقتی برگشتن با این ویرونه مواجه شدن و حالا باید n میلیارد پول بدن و کسی هم نیست به فریادشون برسه (شروع کرد به گلایه از مسئولین) الان هم میترسم از اینکه این حرف هارو به تو گفتم، میان میندازنم زندان !قلبم با دیدن اشک های چشم این پیرمرد سرشار از غم شده بود و بعد از شنیدن گلایهها و ناراحتی هایش قلبم به درد آمد اما سعی کنم خودم را جمع و جور کنم کردم و گفتم ما دانشجوهای فلان رشته و فلان دانشگاه هستیم. ما اینجاییم که مطالبات شما رو پیگیری کنیم حاج آقا! کسی حق نداره بخاطر خواسته منطقی که حق شماست شما رو بندازه زندان! با این حرفت احتمالا خود تو رو هم میندازن زندان :)نههه نگران نباشید حاج آقا! کسی نمیفته زندان:) حالا اصلا خودتون بگین ما چیکار کنیم که شما یکم ناراحتیتون کم بشه!کمی فکر کرد و گفت:برو دوستات رو جمع کن، بریزید تو خیابون!مثل ما که موقع شاه با دانشجو ها ریختیم کف خیابون!به بچه های ايستگاه صلواتی اشاره کردم و گفتم:اتفاقا ما هم همین کار رو کردیم! ببینید!نه اینجوری فایده نداره...به نتیجه نمیرسیم! ای بابا ما رو دست کم گرفتینا اگه به نتیجه رسیدیم چی؟!تراکتی که دستم بود را آوردم جلو و ادامه دادم: حاج آقا ما مثل جوونیهای شما امید داریم و با این امید زندگی میکنیم! حالا این شربت رو از دست این یکی دختر جوونتون میگیرید؟دیدن لبخند روی صورتش خوشحالم کرد. همینطور که در ماشین شاسی بلندش را باز میکرد شربت را گرفت و تشکر کرد، ادامه دادم:برای خانمتون چی حاج آقا؟یکهو نگه چرا یه دونه شربت گرفتی بعد داستان بشه:)اینبار بلند خندید و گفت: نه خانومم نباید شیرینی بخوره براش خوب نیست، حالا اگه دستت به جایی رسید و کسی حرفت رو شنید بگو بیان به این ساختمون سر بزنند! دخترم خونهش رو از دست داده و الان چند وقته بی خونه است با این وضعیت بعیده تا چهار ماه دیگه هم برگرده سر زندگیش.مجدد تشکر کرد و گفت:
دعا که فایده نداره ولی برات آرزو میکنم موفق باشی!حس و حالم موقع خداحافظی از او عجیب بود و حرفایش در ذهنم تکرار می شد. ساکنین این منطقه و حرفهایشان همان دلیلی بودند که این اردوی جهادی را برای ما ویژه کرده بودند. اینجا خبری از تعریف و تمجید از خدمات نبود، آمدهبودیم حرف بشنویم. حرفهایی که گاهی تلخ و دردناک بودند... این روایت ادامه دارد... ️#روایت_جهادی @J_BSBMU۱۷:۴۸
#دانشجو_نوشت#با_مردمقسمت سومراستش را بخواهید حضور در اردوی جهادی بسیج دانشجویی در منطقه مرفه نشینی که حالا هزینه های گزافی در دفاع مقدس ۱۲ روزه داده بودند یکی از خاص ترین تجربيات دوران دانشجویی من بود.گویی در وجودم صدای حاج قاسم را میشنیدم که با همان صلابت همیشگی میگفت:[من و آدمهای خودم...من و رفقای خودم...من و مریدهای خودم...مداح هستم با مریدهای خودماین بیحجابه، این باحجابه!این اینجوریه، اون اونجوریه!این چپه، این راسته!این اصلاحطلبه، اون اصولگراست!چه کسی رو میخواهید حفظ کنید؟!من اصلا قبول ندارم در بین بچهحزباللهیها بگوییم این آدم با اون شکل و قیافه است...! همون دختر کمحجاب، دختر من است، دختر ما و شماست؛ نه دختر خاص من و شما، اما جامعه ماست. فقط رابطه حزباللهی با حزباللهی هیچ معنا ندارد، رابطه حزباللهی با کسی که دینش ضعیفتر هست، موضوعیت دارد!باید این کار را بکنیم.جامعه ما خانواده ماست. اینها مردم ما هستند؛ بچههای ما هستند. باید راه افتاد و رفت توی مردم و جذب کرد؛ این درست است...]با این نگاه، دیگر لبخند پدربزرگ بوستان نهم و تبدیل اشک به برق رضایت چشم هایش را متفاوت از نگاه پر مهر و محبت اهالی پیشوا نمی دیدیم. مردم این منطقه که روزهای اول ما و بچههایمان را قابل نمی دیدند و وقتی اسم گروه جهادی را می شنیدند گویی به آنها برمیخورد، حالا همکلام ما میشدند و چهرههای ما برای برخیشان آشنا بود. حرفهای زیادی از آنها مانده بود که نشنیده بودیم و کارهای زیادی مانده بود که انجام نداده بودیم و چه بسیار پدربزرگ هایی که هنوز از دردشان برای ما نگفته بودند و ما تشنه شنیدن حرف هایشان بودیم...ولی زمان رفتن رسیده بود. حالا ما بودیم و یک عالمه حرف و سخن و روایت که باید به گوش مردم و مسئولین می رساندیم. اسامیای که به دستمان رسیده بود، داده های موجود و پلاک خانه هایی که شکایت شان را به ما رسانده بودند را جمع کردیم تا با تهیه یک لیست به جهادمان ادامه بدهیم.حالا یک دعا، یا به قول آن حاج آقای عصبانی و ناراحت، یک آرزو به لیست درخواست هایم از خدای مستضعفين اضافه شده بود:خدایا قد ما را برای خدمت به این مردم بلند کن!#روایت_جهادی @J_BSBMU۹:۲۶
#خبر مسئول جدید بسیج دانشجویی دانشگاه منصوب شد طی حکمی از سوی مسئول ناحیه بسیج دانشجویی تهران بزرگ، آقای محمدرضا قیصری به عنوان مسئول حوزه بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی منصوب شد. پیش از ایشان، آقای سیدسجاد حسینی به مدت ١ سال این مسئولیت را عهدهدار بودند. @BSBMU_IR۱۷:۳۸
#اطلاعیه #هیئت_هفتگی مراسم هفتگی به نیابت از شهید مصطفی صدرزاده سخنران:حجت الاسلام اسماعیل رمضانی با نوای: حاج کاظم غفارنژادکربلایی سید محمدمهدی موسویزاده سهشنبه ۲۹ مهرماه ۱۴۰۴ شروع مراسم از اذان مغرب و عشاءخیابان ولیعصر (عج)، پردیس نیایش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی (ره)، حرم مطهر شهدای گمنام دانشگاه پارکینگ در اختیار دانشجویان گرامی قرار داده خواهد شد. سرویس رفتوبرگشت از خوابگاههای دانشجویی برقرار است (جزئیات آن اطلاعرسانی خواهد شد). در پایان مراسم میهمان سفره اهلبیت علیهمالسلام هستیم. @abna_o_zahra۱۰:۱۹
تکریم شهیدان، و تعظیم در برابر خانوادههای صبور آنان، واجب بزرگ امروز و همیشه ماست. -مقام معظم رهبری#اطلاعیه
دیدار با خانواده محترم شهید جهادگر «شهید حسین مومنی»
یکشنبه ۲ آذرماهساعت ۱۶
️ ویژه خواهران️ ظرفیت محدود
پیوند ثبتنامhttps://survey.porsline.ir/s/B9Yl6Oe8
●سرویس اسنپ برقرار خواهد بودجهت هماهنگی و کسب اطلاعات بیشتر با شناسه زیر در ارتباط باشید: @j_montazerann
گروه جهادی منتظران مصلح(عج) @J_bsbmu
دیدار با خانواده محترم شهید جهادگر «شهید حسین مومنی» یکشنبه ۲ آذرماهساعت ۱۶️ ویژه خواهران️ ظرفیت محدودپیوند ثبتنامhttps://survey.porsline.ir/s/B9Yl6Oe8●سرویس اسنپ برقرار خواهد بودجهت هماهنگی و کسب اطلاعات بیشتر با شناسه زیر در ارتباط باشید:
@j_montazerannگروه جهادی منتظران مصلح(عج) @J_bsbmu۱۰:۳۱