تحریف یک نام؛ تهدیدی نمادین و فرصتی راهبردی برای بازسازی هویت و برند ملی
در روزگار سلطهی روایتها بر واقعیتها که حتی گاه یک واژه، بیش از هزار سند و نقشه، حامل معنا و قدرت میشود؛ تحریف نام «خلیج فارس» را از این منظر میتوان تحلیل کرد: نه تنها بهعنوان خطایی زبانی یا رقابتی جغرافیایی، بلکه بهعنوان تلاشی هدفمند برای بازتعریف جایگاه هویتی ایران در حافظهی منطقهای و جهانی. این تحریف، هرچند در ظاهر به چند حرف محدود میشود اما در ژرفای خود، نوعی خشونت نمادین را بازتاب میدهد؛ خشونتی که تاریخ را هدف گرفته و هویت را نشانه میرود.
با اینحال، در دل چنین تهدیدی، میتوان فرصتهایی برای بازخوانی سرمایههای فرهنگی، بازآفرینی انسجام اجتماعی و بازاندیشی در روایت برند ملی ایران را بازیابی کرد. در شرایطی که نشانههای هویتی در معرض فرسایش یا مصادره قرار دارند، خلیج فارس میتواند به نقطهی تمرکز تازهای برای توجه عمومی و فرهنگی بدل شود؛ نشانهای که هم در عرصهی داخلی قابلیت ایجاد همگرایی دارد و هم در سطح بینالملل ظرفیت بازسازی تصویر ایران را فراهم میآورد.
در سطح جهانی، تحریف نام خلیج فارس را میتوان بخشی از روند پیچیدهی بازنویسی روایتهای تاریخی در خاورمیانه دانست؛ تلاشی که بیش از آنکه صرفاً ژئوپلیتیکی باشد در لایههای فرهنگی و نمادین عمل میکند. در چنین بستری، پرداختن به این موضوع تنها در قالب بیانیههای رسمی یا موضعگیریهای واکنشی، ممکن است نتواند از عمق مسئله بکاهد؛ در عوض، میتوان با بهرهگیری از روایتسازی مستمر، مستند و اقناعی، جایگاه این نام را با زبان امروز در ذهن مخاطبان منطقهای و فرامنطقهای تثبیت کرد.
در بُعد داخلی نیز، چنین رخدادی میتواند به یک نقطهی همافزایی ملی بدل شود. در جهانی که شکافهای اجتماعی، فرهنگی و نسلی رو به گسترشاند، موقعیتهایی مانند این، میتوانند بسترهایی برای فعالسازی حس تعلق، غرور ملی و حافظهی تاریخی باشند. خلیج فارس، از این زاویه، صرفاً یک نام نیست؛ بلکه رمزی است از تداوم تاریخی، پیوستگی فرهنگی و سرمایهی اجتماعی ایرانیان.
تجربهی برخی کشورها نشان داده است که تهدیدهای نمادین، در صورت مدیریت خلاقانه، میتوانند به بستری برای بازسازی تصویر ملی و بازآفرینی روایتهای هویتی تبدیل شوند. نمونهی کره جنوبی، پس از بحران اقتصادی دههی نود، گویای آن است که چگونه یک کشور میتواند با تکیه بر روایت فرهنگی و تولیدات هنری از دل تهدید، سرمایهای برای بازتعریف هویت جهانی خود بیافریند.
در مواجهه با تحریف خلیج فارس نیز، میتوان راهبردهایی فرهنگی و رسانهای را در نظر گرفت که بر تولید روایت، تنوع رسانهای و استمرار تأکید داشته باشند. تولید مستندهای چندزبانه، روایتهای داستانی، آثار هنری، برنامههای آموزشی و حتی محصولات سرگرمیمحور مانند بازیهای دیجیتال، میتوانند به تثبیت این نام در حافظهی نسلهای آینده یاری برسانند. این نام، اگر در نقشهها حضور دارد، میتواند در تخیل و زبان روزمرهی ایرانیان نیز زنده بماند.
در نهایت، تحریف خلیج فارس را میتوان فرصتی دانست برای بازاندیشی در شیوهی روایتگری فرهنگی ایران. از دل تهدیدی چنین نمادین، ممکن است امکانهایی برای تقویت انسجام ملی، شکلدهی به تصویر بینالمللی ایران و خلق روایتی چندلایه و پایدار از هویت ایرانی پدید آید.
در جهانی که ملتها با داستانهایشان شناخته میشوند، خلیج فارس میتواند بستر بازگویی داستانی باشد که ایران را نهفقط بهعنوان کشوری تاریخی، بلکه بهمثابه تمدنی روایتساز به جهان معرفی میکند.
سارا افتخاریپژوهشگر اندیشکده برند ملی ایران؛ پژوهشکده سیاستگذاری دانشگاه شریف
@NationalBranding
کانال تلگرام :https://t.me/NationalBranding
در روزگار سلطهی روایتها بر واقعیتها که حتی گاه یک واژه، بیش از هزار سند و نقشه، حامل معنا و قدرت میشود؛ تحریف نام «خلیج فارس» را از این منظر میتوان تحلیل کرد: نه تنها بهعنوان خطایی زبانی یا رقابتی جغرافیایی، بلکه بهعنوان تلاشی هدفمند برای بازتعریف جایگاه هویتی ایران در حافظهی منطقهای و جهانی. این تحریف، هرچند در ظاهر به چند حرف محدود میشود اما در ژرفای خود، نوعی خشونت نمادین را بازتاب میدهد؛ خشونتی که تاریخ را هدف گرفته و هویت را نشانه میرود.
با اینحال، در دل چنین تهدیدی، میتوان فرصتهایی برای بازخوانی سرمایههای فرهنگی، بازآفرینی انسجام اجتماعی و بازاندیشی در روایت برند ملی ایران را بازیابی کرد. در شرایطی که نشانههای هویتی در معرض فرسایش یا مصادره قرار دارند، خلیج فارس میتواند به نقطهی تمرکز تازهای برای توجه عمومی و فرهنگی بدل شود؛ نشانهای که هم در عرصهی داخلی قابلیت ایجاد همگرایی دارد و هم در سطح بینالملل ظرفیت بازسازی تصویر ایران را فراهم میآورد.
در سطح جهانی، تحریف نام خلیج فارس را میتوان بخشی از روند پیچیدهی بازنویسی روایتهای تاریخی در خاورمیانه دانست؛ تلاشی که بیش از آنکه صرفاً ژئوپلیتیکی باشد در لایههای فرهنگی و نمادین عمل میکند. در چنین بستری، پرداختن به این موضوع تنها در قالب بیانیههای رسمی یا موضعگیریهای واکنشی، ممکن است نتواند از عمق مسئله بکاهد؛ در عوض، میتوان با بهرهگیری از روایتسازی مستمر، مستند و اقناعی، جایگاه این نام را با زبان امروز در ذهن مخاطبان منطقهای و فرامنطقهای تثبیت کرد.
در بُعد داخلی نیز، چنین رخدادی میتواند به یک نقطهی همافزایی ملی بدل شود. در جهانی که شکافهای اجتماعی، فرهنگی و نسلی رو به گسترشاند، موقعیتهایی مانند این، میتوانند بسترهایی برای فعالسازی حس تعلق، غرور ملی و حافظهی تاریخی باشند. خلیج فارس، از این زاویه، صرفاً یک نام نیست؛ بلکه رمزی است از تداوم تاریخی، پیوستگی فرهنگی و سرمایهی اجتماعی ایرانیان.
تجربهی برخی کشورها نشان داده است که تهدیدهای نمادین، در صورت مدیریت خلاقانه، میتوانند به بستری برای بازسازی تصویر ملی و بازآفرینی روایتهای هویتی تبدیل شوند. نمونهی کره جنوبی، پس از بحران اقتصادی دههی نود، گویای آن است که چگونه یک کشور میتواند با تکیه بر روایت فرهنگی و تولیدات هنری از دل تهدید، سرمایهای برای بازتعریف هویت جهانی خود بیافریند.
در مواجهه با تحریف خلیج فارس نیز، میتوان راهبردهایی فرهنگی و رسانهای را در نظر گرفت که بر تولید روایت، تنوع رسانهای و استمرار تأکید داشته باشند. تولید مستندهای چندزبانه، روایتهای داستانی، آثار هنری، برنامههای آموزشی و حتی محصولات سرگرمیمحور مانند بازیهای دیجیتال، میتوانند به تثبیت این نام در حافظهی نسلهای آینده یاری برسانند. این نام، اگر در نقشهها حضور دارد، میتواند در تخیل و زبان روزمرهی ایرانیان نیز زنده بماند.
در نهایت، تحریف خلیج فارس را میتوان فرصتی دانست برای بازاندیشی در شیوهی روایتگری فرهنگی ایران. از دل تهدیدی چنین نمادین، ممکن است امکانهایی برای تقویت انسجام ملی، شکلدهی به تصویر بینالمللی ایران و خلق روایتی چندلایه و پایدار از هویت ایرانی پدید آید.
در جهانی که ملتها با داستانهایشان شناخته میشوند، خلیج فارس میتواند بستر بازگویی داستانی باشد که ایران را نهفقط بهعنوان کشوری تاریخی، بلکه بهمثابه تمدنی روایتساز به جهان معرفی میکند.
سارا افتخاریپژوهشگر اندیشکده برند ملی ایران؛ پژوهشکده سیاستگذاری دانشگاه شریف
@NationalBranding
کانال تلگرام :https://t.me/NationalBranding
۲۰:۴۳
کتاب «برند سازی ملی در اروپا؛ به صورت تئوری و عملی» نوشته ژائو فریره و ترجمه حجت اله نیکی ملکی و مسعود بهرامی زاده توسط انتشارات کتابستان منتشر شد.این کتاب به برندسازی کشورها در اروپا می پردازد و چگونگی ساخت و مدیریت آوازه کشورها در سطح جهانی را تشریح می کند.
هر فصل بر روی یک کشور اروپایی تمرکز دارد و کشورهای بزرگ، متوسط و کوچک انتخاب شده اند تا نمونههای مختلفی از سرتاسر قاره را ارائه دهند.
فصلها همزمان با رویکرد آکادمیک و عملی نگارش شدهاند.
کتاب “ برندسازی ملی در اروپا” یک منبع مناسب برای دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری است که به موضوع برندسازی ملی علاقمند هستند و همچنین برای دانشجویان رشتههای بازاریابی، ارتباطات و روابط بینالملل نیز جذاب خواهد بود.
این کتاب علاوه بر این برای افرادی که در زمینه دیپلماسی عمومی و ارتباطات استراتژیک کار میکنند و همچنین برای کارشناسهای روابط عمومی و برندسازی که در طراحی کمپینهای برندسازی ملی مشغول فعالیت هستند، مفید خواهد بود.
برای تهیه کتاب می توانید به غرفه انتشارات کتابستان در نمایشگاه بین المللی کتاب مراجعه نمایید.@NationalBranding
۲۰:۴۵
۲۰:۴۸
کانال تلگرام:https://t.me/NationalBranding۲۰:۵۵
۷:۳۰
به بهانه روز زبان فارسی و بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی؛بسی رنج بردم در این سال سیعجم زنده کردم بدین پارسی
فردوسی، شاعر بزرگ ایرانی، با سرایش شاهنامه، نقش بیبدیلی در شکلگیری هویت ملی ایران ایفا کرد. شاهنامه نه تنها تاریخ ایران از دوران باستان تا پایان دوره ساسانی را به تصویر کشیده، بلکه ارزشهای اخلاقی، فرهنگی و انسانی ایرانیان را به شکلی برجسته و ماندگار معرفی کرده است. این اثر حماسی، #زبان_فارسی را در برابر نفوذ زبانهای بیگانه حفظ و تثبیت کرد و به عنوان شناسنامه فرهنگی و هویتی ایرانیان شناخته میشود.
نقش فردوسی در برندسازی ملی ایران بسیار مهم است؛ شاهنامه به عنوان یک برند فرهنگی، نماد اصالت، غیرت، شجاعت و صداقت ایرانیان است که در سطح جهانی شناخته شده است. این اثر با معرفی شخصیتهای اسطورهای و تاریخی، حس ملیگرایی را تقویت کرده و میراث فرهنگی ایران را به جهانیان معرفی کرده است. فردوسی با حفظ و ترویج زبان و فرهنگ ایرانی، ستون هویت ملی ایران باقی مانده و شاهنامه همچنان زنده و تأثیرگذار است.
در مجموع، #فردوسی و شاهنامهاش نه تنها یک اثر ادبی فاخر، بلکه سرمایهای عظیم برای برندسازی فرهنگی ایران محسوب میشوند که میتوانند در معرفی و ارتقای جایگاه ایران در جهان نقش کلیدی داشته باشند. این میراث فرهنگی، نمادی از تمدن کهن و غنی ایران است که ایرانیان در داخل و خارج از کشور به آن افتخار میکنند و آن را به عنوان یک برند ملی فرهنگی حفظ و گسترش میدهند.
مسعود بهرامی زادهپژوهشگر اندیشکده برند ملی ایران؛پژوهشکده سیاست گذاری دانشگاه شریف
#فردوسی#زبان_فارسی#دانشگاه_شریف
@NationalBranding
۷:۳۱
۷:۴۳
دانشجویان زبان فارسی در ایران و دیگر کشورها فرصت بی نظیری برای برندسازی ملی هستند. این افراد شیرینی قند پارسی را چشیده اند و غالبا از علاقمندان به فرهنگ ایرانی هستند و در ماجرای اظهارات احمقانه ترامپ برای تغییر نام خلیج فارس هم محتواهای خوب حمایتی از خلیج فارس تولید و منتشر کردند.ارتباطات این افراد در کشورهایشان ظرفیتی جدی برای برندسازی ملی ایران است که باید برای آن برنامه ریزی کرد.
این در حالی است که متاسفانه شنیده می شود که کرسی های آموزش زبان فارسی در دنیا نه تنها توسعه پیدا نکرده اند بلکه محدودتر هم شده اند.
ویدیوهای بالا از یک دختر روس دانش آموخته زبان فارسی از دانشگاه مسکو به نام ساشا است که از فردوسی می گوید و خلیج فارس. #روسیه#دانشجو#ایران
@NationalBranding
۷:۴۳
گیف
۰۱:۲۹
پیرو صحبت های دیشب ترامپ و مقایسه عربستان و ایران ویدئوی یکی از ایرانی های ساکن امارات که به عربستان سعودی سفرهای زیادی داشته است به اشتراک گذاشته شد. نگاه متفاوتی به عربستان سعودی که با تبلیغات این کشور برای برندسازی ملی فاصله زیادی دارد.پ.ن: «رسانه برند ملی ایران» در مورد محتوای این صحبت ها راستی آزمایی نکرده است.
#امارات#عربستان#ایران
@NationalBranding
۱۵:۵۳
۸:۲۶
دانشگاه تهران و دانشگاه صنعتی شریف پای کار «برندملی ایران»اولین کنفرانس علمی برند ملی ایران، به میزبانی پژوهشکده توسعه ابزارهای نوین حکمرانی دانشگاه تهران و با همکاری اندیشکده برند ملی ایران ۲۹ و ۳۰ مهر ۱۴۰۴ برگزار میشود.
بهرامی زاده،دبیر اجرایی این رویداد: «نخستین کنفرانس علمی برند ملی ایران با هدف تبیین ابعاد نظری و کاربردی مفهوم برند ملی، میزبان اساتید، پژوهشگران، مسئولان و فعالان حوزه حکمرانی و توسعه خواهد بود.»
محورهای اصلی همایش «برند ملی ایران»-برندسازی ملی در ایران-برند ملی و نظام حکمرانی-برند ملی در پیوند با میراث فرهنگی و گردشگری-نقش برند ملی در تقویت کالای ایرانی و صادرات-برند ملی و رسانه-برند ملی و سیاست خارجی-برندسازی شهری و برند ملی-نقش دانشگاه و فناوری در برند ملی-ورزش و برند ملی-زیستبوم نوآوری و برند ملی-برند ملی و جذب سرمایهگذاری خارجی-رویکردهای انتقادی به برند ملی-بررسی تجربههای جهانی در برندسازی ملی
همچنین از تمامی مجموعه های دانشگاهی و پژوهشی علاقه مند به مشارکت در این کنفرانس، دعوت به همکاری می شود.
@Nationalbranding
۸:۲۶
دومین کتاب تخصصی «اندیشکده برندملی ایران» به چاپ رسید؛کتاب «برندسازی ملی در قاره آمریکاسیاست ها و هویت های مورد مناقشه»
این اثر؛یک پیمایش مهم از فعالیت های برندسازی استراتژیک در نیمکره غربی که باید الهام بخش مطالعات آینده در حوزه برندسازی و تلاش های دیپلماسی عمومی باشند ارائه می کند.
اثر «سوین»،«خیمنز-مارتینز» و «مینو»ضروری است ،نه تنها به این دلیل که مواردی را پوشش می دهد که نیازمند توجه گسترده تری هستند بلکه به این دلیل که از پرسش های نظری میان رشته ای مداوم پیرامون برندسازی و شیوه های دیپلماسی عمومی طفره نمی رود.
این مطالعه تطبیقی تامل برانگیز پرسشهای انتقادی درباره ذینفعان تلاشهای برندسازی و هدف مورد نظر از تأثیرگذاری مبتنی بر برندسازی را مطرح میکند.
مترجمان:حجت اله نیکی ملکیمسعود بهرامی زاده@NationalBrandingwww.NationalBranding.ir
۱۵:۳۸