۱۲ مرداد
۱۴:۵۰
۱۴ مرداد
ابالفضل العباس(ع)، علمدار عاشورا و شهيدى است كه باب الحسين(ع) و باب الحوائج است. «وَ اللهِ اِنْ قَطَعْتُموا يَميني اِنّي اُحامي اَبَداً عَنْ ديني»گويى همه مصائبى كه بر حضرت ابالفضل(ع) وارد مى شود نتيجه اى برايش ندارد، جز اینکه مسيرش را محكم‌تر و بهتر پيش ببرد و مقام باب الحوائجى را كامل‌تر به فعليت رساند و اين باب حسين بن علی(ع) را بازتر كند و جهانيانى را كه از طريق او قرار است به معنويت و حاجت‌هاى دينى خود برسند، بيشتر همراهى كند. وجودى كه در آن لحظه، تمام حوائج بشريت از ابتدا تا انتها را می‌بيند و در حال به فعليت رساندن آن‌هاست، وراى زمان است...باب الحوائج بودن حضرت عباس(ع) به اين معناست كه ايشان در مقا‌می هستند كه مشكلات را حل می‌كنند. مشكلات اصلى ما، مشكلات مادى نيستند بلكه مشكلات مادى، ابزارهايى براى توجه به مشكلات معنوى، روحى و وجودى هستند. مشكلات معنوى نيز، ناشى از انتخاب انسان است و كسى از بيرون آنها را تحميل نمی‌كند، بلكه خود انسان است كه می‌خواهد به مقا‌می برسد و از اين دنياى فانى فاصله بگيرد. لذا حل شدن اين مشكلات، به معنى قرار گرفتن در نوعى تضاد و تناقضى است.براى نزديك شدن به حقيقت باب الحوائجى حضرت عباس(ع) و زيارت حقيقى ايشان و اینکه از آن طريق و باب، به حسين بن علی(ع) و به اهداف معنوى خود، برسيم، راهى بهتر از اين نداريم كه همچون عباس(ع) به سمت مصيبت‌هاى معنوى كه بر سراسر وجودمان حاكم شده است برويم، آن ها را ببينيم، از آن فرار نكنيم و در اوج نااميدى معنوى و روحى قرار گيريم، تا حقيقت باب الحوائجى را درونمان زنده كنيم و اين چشمه را جوشان كنيم و به جايى كه بايد برويم...#محرم #تاسوعا#عباس#باب_الحوائج#حسين #در_مكتب_علامه_طباطبايى #محمد_حسین_قدوسی
۱۵:۵۶
۱۷ مرداد
«قَتِيلِ الْعَبَرَاتِ» يا كشته اشك بودنِ حسین‌بن‌علی(ع) چه معنى و مفهومی می‌تواند داشته باشد؟اين عبارت نشان مى دهد كه اين كشته، ارتباط مستقيم با اشك، اين عمل انسانى دارد؛ گويا در اثر اين مصيبت، از وجود انسان، در فرآيند اشك ريختن، چكيده انسانيت جارى مى گردد. همچون شمعى كه وقتى اشكى از آن جارى می‌شود، تمام وجودش به انتها می‌رسد. تا وقتى كه عصاره وجود انسان، كه متناسب با مقام خليفة اللهى‌اش هست، از درونش كشيدن نشود و از چشمانش كه حساس‌ترين نقطه بدنش هست، جارى نشود، اين كشته به نتيجه نمی‌رسد! تا وقتى كه اين زندگى و وجود توهمى، اين فضائل خيالى، اين اهداف رويايى و همه چيزى كه وجود مجازى ماست در اين مصيبت، به انتها نرسد، اين مصيبت به نتيجه نمی‌رسد...شهادت سيد الشهدا(ع) با اشك همراه می‌شود، اشكى كه از چهره بشريت هميشه جارى ست و هرگز خشك نمی‌شود و پيوسته او را از اين گرفتارى نجات می‌دهد.#محرم #عاشورا #اربعين #قتيل_العبرات#حسين #در_مكتب_علامه_طباطبايى #محمد_حسین_قدوسی
۲۰:۰۲
۱۹ مرداد
۶:۴۳
۲۰ مرداد
زیارتنامه حضرت رقیه سلام الله علیها
اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا سَيِّدَتَنـا رُقَيَّةَ،عَلَيْكِ التَّحِيَّةُ وَاَلسَّلامُ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يـا بِنْتَ رَسُولِ اللهِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يـا بِنْتَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ عَلِيِّ بْنِ اَبي طالِبِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَيِّدَةِ نِسـاءِ الْعالَمينَ،
اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ خَديجَةَ الْكُبْرى اُمِّ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ وَلِىِّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا اُخْتَ وَلِىِّ اللهِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ الْحُسَيْنِ الشَّهيدِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الصِّدّيقَةُ الشَّهيدَةِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الرَّضِيَّةُ الْمَرْضِيَّةُ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا التَّقيّةُ النَّقيَّةُ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الزَّكِيَّةُ الْفاضِلَةُ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الْمَظْلُومَةُ الْبَهِيَّةُ،صَلَّى اللهُ عَلَيْكِ وَعَلى رُوحِكِ وَبَدَنِكِ،فَجَعَلَ اللهُ مَنْزِلَكِ وَمَاْواكِ فِى الْجَنَّةِ مَعَ آبائِكِ وَاَجْدادِكِ،الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ الْمَعْصُومينَ،اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّارِ،وَعَلَى الْمَلائِكَةِ الْحـافّينَ حَوْلَ حَرَمِكِ الشَّريفِ،وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ،وَصَلَّى اللهُ عَلى سَيِّدِنا مُحَمَّد وَآلِهِ الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ وَسَلَّمَ تَسْليماً برَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا سَيِّدَتَنـا رُقَيَّةَ،عَلَيْكِ التَّحِيَّةُ وَاَلسَّلامُ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يـا بِنْتَ رَسُولِ اللهِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يـا بِنْتَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ عَلِيِّ بْنِ اَبي طالِبِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَيِّدَةِ نِسـاءِ الْعالَمينَ،
اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ خَديجَةَ الْكُبْرى اُمِّ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ وَلِىِّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا اُخْتَ وَلِىِّ اللهِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا بِنْتَ الْحُسَيْنِ الشَّهيدِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الصِّدّيقَةُ الشَّهيدَةِ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الرَّضِيَّةُ الْمَرْضِيَّةُ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا التَّقيّةُ النَّقيَّةُ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الزَّكِيَّةُ الْفاضِلَةُ،اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الْمَظْلُومَةُ الْبَهِيَّةُ،صَلَّى اللهُ عَلَيْكِ وَعَلى رُوحِكِ وَبَدَنِكِ،فَجَعَلَ اللهُ مَنْزِلَكِ وَمَاْواكِ فِى الْجَنَّةِ مَعَ آبائِكِ وَاَجْدادِكِ،الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ الْمَعْصُومينَ،اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّارِ،وَعَلَى الْمَلائِكَةِ الْحـافّينَ حَوْلَ حَرَمِكِ الشَّريفِ،وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ،وَصَلَّى اللهُ عَلى سَيِّدِنا مُحَمَّد وَآلِهِ الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ وَسَلَّمَ تَسْليماً برَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
۹:۳۶
۲۱ مرداد
«أَسِيرِ الْكُرُبَاتِ»اين اسارت، گرچه اسارت افراد خاصى از اهل بيت(ع) و در زمانى خاص است، اما اسارت همه انسانيت است؛ اين كه پيوسته بشريت، از ازل تا ابد در اين دور زندگى روزمره اسير است. اما در حادثه‌ای، فردى از اهل بيت(ع) در مقابل اسارت ظاهرى خود قيام مى كند و سختى‌ها، ناراحتى‌ها و مصيبت‌ها چنان سنگين می‌شوند که اسارت را معكوس می‌كنند.«أَسِيرِ الْكُرُبَاتِ» غير از اسارت هميشگى ماست؛ ما اسيرى هستيم كه به اين اسارتمان دل خوش كرده‌ايم و از آن دست نمی‌كشيم. اما آن‌كه «أَسِيرِ الْكُرُبَاتِ»است، اين اسارت را تبديل به رنج می‌كند و با دست خود، و اختيار خود به رنج، سختى، مصيبت و گرفتارى ظاهرى پناه می‌برد تا اين اسارت را تبديل به آزادگى كند و اين عمل نتيجه می‌دهد، نتيجه‌ای كه براى تمام بشريت است.#اربعين #اسير_الكربات#حسين #در_مكتب_علامه_طباطبايى #محمد_حسین_قدوسی
۶:۲۷
۲۲ مرداد
۱:۴۳
۲۳ مرداد
سرنوشت ما به دست امور كوچك روزمره است! دنياى امروزى، دنيايى نيست كه در آن حماسه‌ها، اسارت ها و شهادت‌هاى عاشورا گونه در دسترس همه باشد، بلكه بيش از آن چيزى كه در شرايط ويژه و خاص براى افراد پيدا می‌شود، براى ما زندگى روزمره است كه نشان می‌دهد به حسین‌بن‌علی(ع) نزديك می‌شويم يا دور، در اسارت روزمره گرفتار مى مانيم يا به آزادگى نزديك مى شويم. اسير ماندن و دور شدن ما به همين عادت به زندگى متعارف و گردش روزمره است، بدون اندكى توجه! به همين صبح بلند شدن، روز گشتن و دنبال كار رفتن، شب خوابيدن و ... اما اين كه انسان در زندگى روزمره اش، مراقبت داشته باشد و هر جا اين امكان وجود دارد كه يك قدم به سوى حسين(ع) بردارد، آن قدم را از خود، مضايقه نكند و حركت كند، بهترين مسيرى است كه به سوى حسین‌بن‌علی(ع) و آزادگى می‌رود. دعوت به سوى حسین‌بن‌علی(ع) در زمان ما، تبديل شده است به دعوت‌هاى كوچك در اعمال روزمره ما؛ در رفتار ما، گفتار ما، نگاهى كه می‌كنيم، حركتى كه در خيابان انجام می‌دهيم، اقدامی‌كه در شغلمان انجام می‌دهيم، در رفتار با همسايه و دوستمان و امور كوچكى كه همان‌ها تعيين كننده زندگى و سرنوشت ماست و اين‌كه لبيك به دعوت حسين(ع) گوييم و حسينى شويم و آزاده يا از حسين(ع) فاصله بگيريم و در اسارت بمانيم...
#محرم #عاشورا #اربعين #حسين #در_مكتب_علامه_طباطبايى #محمد_حسین_قدوسی
دنياى امروزى، دنيايى نيست كه در آن حماسه‌ها، اسارت ها و شهادت‌هاى عاشورا گونه در دسترس همه باشد، بلكه بيش از آن چيزى كه در شرايط ويژه و خاص براى افراد پيدا می‌شود، براى ما زندگى روزمره است كه نشان می‌دهد به حسین‌بن‌علی(ع) نزديك می‌شويم يا دور، در اسارت روزمره گرفتار مى مانيم يا به آزادگى نزديك مى شويم. اسير ماندن و دور شدن ما به همين عادت به زندگى متعارف و گردش روزمره است، بدون اندكى توجه! به همين صبح بلند شدن، روز گشتن و دنبال كار رفتن، شب خوابيدن و ... اما اين كه انسان در زندگى روزمره اش، مراقبت داشته باشد و هر جا اين امكان وجود دارد كه يك قدم به سوى حسين(ع) بردارد، آن قدم را از خود، مضايقه نكند و حركت كند، بهترين مسيرى است كه به سوى حسین‌بن‌علی(ع) و آزادگى می‌رود. دعوت به سوى حسین‌بن‌علی(ع) در زمان ما، تبديل شده است به دعوت‌هاى كوچك در اعمال روزمره ما؛ در رفتار ما، گفتار ما، نگاهى كه می‌كنيم، حركتى كه در خيابان انجام می‌دهيم، اقدامی‌كه در شغلمان انجام می‌دهيم، در رفتار با همسايه و دوستمان و امور كوچكى كه همان‌ها تعيين كننده زندگى و سرنوشت ماست و اين‌كه لبيك به دعوت حسين(ع) گوييم و حسينى شويم و آزاده يا از حسين(ع) فاصله بگيريم و در اسارت بمانيم...#محرم #عاشورا #اربعين #حسين #در_مكتب_علامه_طباطبايى #محمد_حسین_قدوسی
۶:۱۴
۲۶ مرداد
عبارتى از امام زمان(عج) به ما رسیده است که «فَمَا يَحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلاَّ مَا يَتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَكْرَهُهُ...» (بحارالانوار، ج٥٣، ص١٧٧)آن چیزی که ما را محبوس کرده، اعمال شماست! این اعمالى که مکروه ماست و ما نمی‌پسندیم، ما را زندانی کرده است. امام زمان(عج) می‌فرمايد شما من را نمی‌خواهید: «اَلطَّرِيدُ اَلشَّرِيدُ»!همينطور از معصوم(ع) رسیده که قوم بنی‌اسرائیل حکومت فرعونی را با تضرع و اشک از بین بردند؛ فرمودند چهل صباح به خاطر گناهان خود گریه کردند و بدين سبب انقراض حکومت فرعونی ۱۷۰ سال جلو افتاد؛ سپس امام معصوم فرمودند که «... و کذلک أنتم» و شما هم اگر از راه اشک، تضرع و استغفار پیش بیایید، ظالمی باقی نمی‌ماند و به ظهور نزديك خواهيد شد... برگرفته از بیانات یکی از شاگردان سلوکی مرحوم سعادت‌پرور(ره)#محرم #اربعين #قتيل_العبرات #اشك#حسين #در_مكتب_علامه_طباطبايى
۱۴:۱۷
۳۱ مرداد
زيارت اربعين كه از نشانه هاى مومن شمرده شده است، دو بال دارد؛ يك بال، بال ظاهرى است كه در پیاده روی، شور، احساسات، عدد و جمعيت نمود دارد. اما اين ظاهر وقتى اصالت پیدا می‌کند كه در دل آن به باطن برسيم.باطن نهضت عاشورا و اربعين حسينى، در فراز شانزدهم زيارت اربعين اين طور بيان شده است: «وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَهِ وَ حَیْرَهِ الضَّلَالَهِ» :(و شهادت می‌دهم) امام حسین(ع) جانش را در راه تو بذل نمود تا بندگانت را از جهالت و نادانی و سرگردانی گمراهی نجات بخشد.همان‌طور که على(ع) نیز، در خطبه اول نهج البلاغه، در مورد هدف بعثت پيامبر اكرم(ص) می‌فرمايد؛ «فَهَدَاهُمْ بِهِ مِنَ الضَّلَالَةِ وَ أَنْقَذَهُمْ بِمَكَانِهِ مِنَ الْجَهَالَةِ» ؛پس خداى سبحان، مردم را به وسيله محمد(ص) از گمراهى نجات داد و هدايت كرد.و هدف انبياى الهى اینگونه بيان می‌كند؛ «...ُیثِيرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ» ؛ تا عقول دفن شده را بيرون بكشند!لذا داستان اربعين، در كنار سير و پياده روى بيرونى، داستان سير درونى است؛ سير، حركت و پياده روى، به سوى رشد و كمال، با كنار زدن و رفع جهالت و گمراهى. در اين راه هم، اول قدم پر اهميت اين است كه از خود شروع كنيم؛ «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ لَا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ». انسانى كه خود در مسير نجات باشد، موجبات نجات ديگران را هم فراهم می‌كند... #محرم #اربعين#حسين #محمد_حسين_رحيمى #در_مكتب_علامه_طباطبايى۱۳:۲۳
۳ شهریور
خدای تبارک و تعالی از طریق حضرت زهرا(س) و امام حسین(ع) بهترين راه مبارزه را که در طول تاریخ شکل گرفته پیش روی مؤمنین قرار داد؛ پیش‌روی از راه مظلومیت؛ حرکت و مبارزه منفی، بدون اسلحه و بدون هیاهو، خاموش و همگانی. اين، راهی است که هیچ‌کس نمی‌تواند جلویش را بگیرد.حركت اربعين، نيز یک حرکت و مبارزه بى سر و صدا و فراگير است كه همه می‌توانند در آن وارد شوند؛ از طفل شیرخوار گرفته تا پیرمرد نود ساله، از نظامی گرفته تا روحانی، از بازاری گرفته تا زنان... مبارزه اى از راه پیاده‌روی، از راه بردن زن و بچه، طفل شیرخوار، در این گرمای پنجاه درجه، كه امام صادق(ع) برای این افراد دعا می‌کند و می‌فرماید: "خدایا رحم کن به این چهره‌های سوخته".کسی اسلحه همراهش نیست. افراد مطرح نیستند، فقط حسین(ع) مطرح می‌شود.اگر کسی بخواهد درک درستى نسبت به حرکت عاشورا و حرکت اربعین داشته باشد، بايد بفهمد كه حرکت امام حسین(ع) نيز یک حرکت خاموش بود و بفهمد این مؤثرترین، زلال‌ترین، خالصانه‌ترین و نتیجه‌بخش ترين روش مبارزه براى احياى دين است و اشك اسلحه اش است: «اِرْحَمْ مَنْ رَأسُ مالِهِ الرَّجاءُ، وَ سِلاحُهُ الْبُكاءُ». برگرفته از بیانات یکی از شاگردان سلوکی مرحوم سعادت‌پرور(ره)#محرم #اربعين #قتيل_العبرات #اشك#حسين #در_مكتب_علامه_طباطبايى
۱۳:۱۷
۱۹:۰۹
۴ شهریور
۷:۰۷
۱۱ شهریور
رحلت جانسوز پیامبر اکرم(ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع) را تسلیت می‌گوییم.#در_مكتب_علامه_طباطبايی
تلگرام | اینستاگرام | ایتا | بله | آپارات
۱۸:۳۰
در سیر تاريخ بشر و تمام وقایعی که او از سر می‌گذراند، پیوسته و پیوسته ظرفیت انسانی‌اش، کامل‌تر می شود و حقايق بیشتری برايش روشن می‌گردد، تا به نقطه‌ای مى رسد که انبياء اولوالعزم یک به یک مى آيند تا وقتی که نوبت مى‌رسد به پیامبر خاتم(ص) که اوج کمال انسان‌هایی‌است که توسط خداوند برگزیده شده‌اند. او شریعت برتر را عرضه می‌کند تا انسان، آماده بشود؛ اما آن شریعت كامل، فراتر و بزرگتر از فهم و درك و ظرف انسان است؛ لذا در اثر تحمل این حقایق بزرگ، دچار حوادثی بعد از پيامبر(ص) مى شوند، تا جایی که وقتی که پیامبر(ص) رحلت می‌کند، گفته مى شود؛" اِرْتَدَّ اَلنَّاسُ بَعْدَ اَلنَّبِيِّ إِلاَّ ثَلاَثَةَ نَفَرٍ" مردم از آن چیزی که پیامبر می‌خواسته، فاصله مى گیرند، بدون این که خودشان بخواهند! در حالی که هنوز مسلمانند و ایمانشان به پیامبر کامل است! در حالتی‌که این مردم از خود پیامبر(ص) و از زبان وحی، قبل از این شنیده بودند که " ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَ فَإِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلى أَعْقابِكُمْ" اما، بر اعقاب خود برگشتند و جهل، هوا و هوس و قدرت طلبى، مسلط بر سرنوشتشان می شود. در اين شرايط، همه چیز آماده می‌شود برای اینکه جلوه‌ای از آن حقیقت نامتناهی که در ابتدا قالو بلىٰ گفته، از آن نور خاتمى که از ابتدا، بشریت قرار بوده که آن را دنبال کند، آنجا جلوه كند و در اثر مصیبتی عظيم، زندگی عادی انسان را برهم بزند؛ عاشورا.#در_مكتب_علامه_طباطبايی#محمد_حسین_قدوسی
تلگرام | اینستاگرام | ایتا | بله | آپارات
تلگرام | اینستاگرام | ایتا | بله | آپارات
۱۸:۳۲
۱۳ شهریور
امام رضا عليه‌السلامأفضَلُ العَقلِ مَعرِفَةُ الإِنسانِ نَفسَهُ.برترین خِرد، خودشناسی است. (العدد القویة:ص 292 ح 18)شهادت جانسوز سلطان طوس، حضرت شمس‌الشموس، علی‌بن‌موسی‌الرضا عليه‌السلام را به ساحت قدسی حضرت بقية‌الله‌الاعظم عجل‌الله‌تعالی‌فرجه و موالیان و محبين حضرتش تسليت و تعزیت عرض می‌كنيم.
شهادت جانسوز سلطان طوس، حضرت شمس‌الشموس، علی‌بن‌موسی‌الرضا عليه‌السلام را به ساحت قدسی حضرت بقية‌الله‌الاعظم عجل‌الله‌تعالی‌فرجه و موالیان و محبين حضرتش تسليت و تعزیت عرض می‌كنيم.۱۸:۲۱
۱۴ شهریور
۱۲:۱۴
۱۷ شهریور
مقدمه سوال؛دیشب دوباره پسرم مريض شد؛ از ماه پیش تا الان اتفاقات سختى داره برای من پشت سر هم میافته؛ از مریض شدن پسرم، بعدم خودم بعد درگیری های با همسرم، مامان و.... همش مانع و مشكل!سوال؛طبق حرفاتون دلیل همشون خودم میشم؟گفتید داریم فرار می کنیم از حقیقت خودمون؟من دارم از چی فرار میکنم؟
من که آرزو دارم یه لحظه ی آروم داشته باشم که برای خودم فکر کنم و توجه به خود داشته باشم. با این فکر و ذهن درگیر من كار سلوكى نميشه كرد...
پاسخ؛معنی اینکه انسان خودش زندگی خودش را رقم میزند، این نیست که مثلا می تواند جلوی سیل را بگیرد یا اینکه زلزله دست او است، یا ویروس ها به فرمان انسان گوش می کنند و بیماری، تا انسان نخواهد سراغ آدم نمی آید!بلکه معنی آن این است که در میان این تراکم حوادث که در جهان همیشه هست، این انسان است که می تواند تصمیم بگیرد که چگونه زندگی کند و فضای درونی زندگی او چگونه باشد، نه فضای بیرونی؛ زلزله، بیماری، مرگ و ...حوادث بیرونی به تنهایی قدرت ندارند که زندگی انسان را رقم بزنند و او را وادار به مسیری در زندگی کنند، مگر اینکه انسان خودش بخواهد.
البته همان حوادث و رویدادهای بیرونی هم جلوه ای از زندگی انسان هستند، اما در یک مرتبه بسیار عمیق تر.یعنی انسان در مرتبه بسیار بالاتر وجودی، که افراد عادی به آن دسترسی ندارند بر آنها غلبه دارد. تنها افراد قدرتمندی که بر عمق وجود خود، مسلط شده و به آن بازگشته اند امکان و توانائی این مرتبه را دارند.هیچ چیز برای انسان، دست نیافتنی نیست، ولی برای رسیدن به هر هدفی باید برنامه و اقدامی متناسب با آن انجام داد.
ادامه سوال؛ با این تمرکز نداشته ی من...؟!پاسخ؛نگران این امر نباشيد؛ بايد نگران امور دیگری بود که مانع هستند؛اول عدم استمراردوم اینکه زمین خوردن را مانع استمرار بدانیدسوم اینکه خود انسان به دست خود جاهایی که توانايى دارد را کوتاه بیایدچهارم موانعی که انسان به راحتی وجود آنها را اعتراف نمی کند و تا می تواند از آنها فرار می کند
#پرسش_و_پاسخ #مشكلات#محمد_حسین_قدوسی #در_مكتب_علامه_طباطبايى
سوال؛طبق حرفاتون دلیل همشون خودم میشم؟گفتید داریم فرار می کنیم از حقیقت خودمون؟من دارم از چی فرار میکنم؟من که آرزو دارم یه لحظه ی آروم داشته باشم که برای خودم فکر کنم و توجه به خود داشته باشم. با این فکر و ذهن درگیر من كار سلوكى نميشه كرد...
پاسخ؛معنی اینکه انسان خودش زندگی خودش را رقم میزند، این نیست که مثلا می تواند جلوی سیل را بگیرد یا اینکه زلزله دست او است، یا ویروس ها به فرمان انسان گوش می کنند و بیماری، تا انسان نخواهد سراغ آدم نمی آید!بلکه معنی آن این است که در میان این تراکم حوادث که در جهان همیشه هست، این انسان است که می تواند تصمیم بگیرد که چگونه زندگی کند و فضای درونی زندگی او چگونه باشد، نه فضای بیرونی؛ زلزله، بیماری، مرگ و ...حوادث بیرونی به تنهایی قدرت ندارند که زندگی انسان را رقم بزنند و او را وادار به مسیری در زندگی کنند، مگر اینکه انسان خودش بخواهد.البته همان حوادث و رویدادهای بیرونی هم جلوه ای از زندگی انسان هستند، اما در یک مرتبه بسیار عمیق تر.یعنی انسان در مرتبه بسیار بالاتر وجودی، که افراد عادی به آن دسترسی ندارند بر آنها غلبه دارد. تنها افراد قدرتمندی که بر عمق وجود خود، مسلط شده و به آن بازگشته اند امکان و توانائی این مرتبه را دارند.
هیچ چیز برای انسان، دست نیافتنی نیست، ولی برای رسیدن به هر هدفی باید برنامه و اقدامی متناسب با آن انجام داد.ادامه سوال؛ با این تمرکز نداشته ی من...؟!پاسخ؛نگران این امر نباشيد؛ بايد نگران امور دیگری بود که مانع هستند؛اول عدم استمراردوم اینکه زمین خوردن را مانع استمرار بدانیدسوم اینکه خود انسان به دست خود جاهایی که توانايى دارد را کوتاه بیایدچهارم موانعی که انسان به راحتی وجود آنها را اعتراف نمی کند و تا می تواند از آنها فرار می کند#پرسش_و_پاسخ #مشكلات#محمد_حسین_قدوسی #در_مكتب_علامه_طباطبايى
۱۲:۰۹
۱۸ شهریور
سوره مبارکه مریم
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِكهيعص*(۱)
*ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا*(۲)
️رحمت خداوند ، رحمت خاص که برای بنده خاصش زکریا نازل می‌شود چه توضیحی دارد؟ اگرچه این رحمت مخصوص آن بنده خاص بوده ولی همین رحمت برای ما هم در آن شرایط و به تناسب خودمان نازل شدنی است.
️ *إِذْ نادى رَبَّهُ نِداءً خَفِيًّا*(۳)
هنگامی که این ندا و دعا از ناحیه انسان و از "عمق وجودش" به سمت بی‌نهایت برود.
️ *قالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَ اشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْباً وَ لَمْ أَكُنْ بِدُعائِكَ رَبِّ شَقِيًّا*(۴)
زمانیکه انسان همه چیزش را از دست داده و عمرش رو به پایان است و پیری همچون آتشی او را فرا گرفته.
️ *وَ إِنِّي خِفْتُ الْمَوالِيَ مِنْ وَرائِي وَ كانَتِ امْرَأَتِي عاقِراً فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا*(۵)
شرایط بیرونی و فضای بیرونی هم همراه او نیست و آماده حمل او است و منتظر است تاشرایط ضعف و مرگ فرا برسد و همه چیز را درنوردد.
️ *"وَ كانَتِ امْرَأَتِي عاقِراً" در این شرایط وجودی او هم، زایشی نیست و چیزی وجود ندارد که از طریق آن بتواند اوضاع را سامان دهد. در این شرایط است که "ندای خفی زکریا" به سمت خداوند جاری می‌شود و همه ما برایمان پیش آمده. شرایطی که انسان به بن‌بست می‌رسد و در یأس و اندوه و ناامیدی و احساس بن‌بست و احساس به پایان رسیدن همه چیز است. این شرایطی است که در آن "زایش" انسان ممکن می‌شود و در همان جاست که این تناقض شکل می‌گیرد. از یک سو همه چیز نابود شده و هیچ چیز دست انسان نیست. از طرفی امید دارد. این احساس، حس مبارکی است به شرطی که از درونش ندای خفی به سوی آسمان جاری شود. اگر این ندا جاری شود، بهترین شرایط است. همان شرایطی است که رحمت رَب، رحمت خاص رَب، برای بندگانش جاری می‌شود.
️برخلاف اینکه ما فکر می‌کنیم هر وقتی دعای خوبی می‌کنیم و یا نماز خوبی می‌خوانیم و یا زیارت خوبی می‌کنیم، این‌ها بهترین شرایط ماست اما برعکس، شرایط ارزشمندی که انسان را به سمت "زایش درونی" و نزول رحمت الهی می‌برد شرایطی است که انسان ناامید است و همه چیز را از دست داده و شرایط بیرونی هم ترسناک است و از درون و از آن کاری که تاکنون انجام داده هم امید زایشی نیست. در این شرایط است که زکریا دعا می‌کند و در این شرایط است که برای ما امکان دعا فراهم می‌شود و امکان حرکت و سلوک و رفتن آماده می‌شود.
️ "فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا" [زکریا درخواست می‌کند]از سمت خودت یک چیزی که همراه من باشد و به من کمک کند و وَلی من باشد، جانشین من باشد، ادامه‌ی من باشد، به من بده.يَرِثُنِي وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ وَ اجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا*(۶)
یک دنباله‌ای، یک حرکتی، یک سلوکی، یک چیزی به من بده که من و میراث من را بتواند حفظ کند و مورد رضایت تو باشد. در این شرایط است که از ناحیه خداوند زایشی برای انسان فراهم می‌شود.
️ *يا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ اسْمُهُ يَحْيى لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِيًّا*(۷)
در این شرایط است که زایش درونی انسان ممکن می‌شود و آن چیزی که می‌آید "یحیی"
است. زنده و جاری است.
️ *"لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِيًّا" چیزی که قبل از آن هم برای انسان وجود نداشته، آن نوبری که برای انسانِ ناامید و به بن‌بست رسیده فرستاده می‌شود، در این زمان است که برای او این زایش ارزشمند رخ می‌دهد. زایشی که رود جاریست و بی‌نهایت ادامه دارد و قبل از آن کسی چنین چشمه جوشانی ندیده و این برای همه ماست. زمانیکه به بن‌بست می‌رسیم.
️این ناامیدی که در زکریا هست از بی‌ایمانی نیست.*قالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلامٌ وَ كانَتِ امْرَأَتِي عاقِراً وَ قَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا*(۸)این کلام زکریا از ناامیدی‌ای است که درون آن امید است. یک تناقض که ارزش ما به این تناقض است. از یک طرف همه پلیدی‌ها و بن‌بست‌ها و شکست‌ها که در طول زندگی طولانی خودمان تحمل کردیم با تمام وجود ببینیم و بدانیم که از ما چیزی نیست اما این نداشتن و ندانستن و شکست خوردن و دست خالی بودن برای ما به سمت خداوند جاری شود و از آن یک دعایی بیرون بیاید. این سلوک و حرکت است. نه اینکه ما به خودمون امید داریم و فکر می‌کنیم از این طریق به جایی می‌رسیم. این‌جاست که خداوند می‌فرماید:*قالَ كَذلِكَ قالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَ قَدْ خَلَقْتُكَ مِنْ قَبْلُ وَ لَمْ تَكُ شَيْئاً*(۹)
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِكهيعص*(۱)
*ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا*(۲)
️رحمت خداوند ، رحمت خاص که برای بنده خاصش زکریا نازل می‌شود چه توضیحی دارد؟ اگرچه این رحمت مخصوص آن بنده خاص بوده ولی همین رحمت برای ما هم در آن شرایط و به تناسب خودمان نازل شدنی است.️ *إِذْ نادى رَبَّهُ نِداءً خَفِيًّا*(۳) هنگامی که این ندا و دعا از ناحیه انسان و از "عمق وجودش" به سمت بی‌نهایت برود.
️ *قالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَ اشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْباً وَ لَمْ أَكُنْ بِدُعائِكَ رَبِّ شَقِيًّا*(۴) زمانیکه انسان همه چیزش را از دست داده و عمرش رو به پایان است و پیری همچون آتشی او را فرا گرفته.
️ *وَ إِنِّي خِفْتُ الْمَوالِيَ مِنْ وَرائِي وَ كانَتِ امْرَأَتِي عاقِراً فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا*(۵) شرایط بیرونی و فضای بیرونی هم همراه او نیست و آماده حمل او است و منتظر است تاشرایط ضعف و مرگ فرا برسد و همه چیز را درنوردد.
️ *"وَ كانَتِ امْرَأَتِي عاقِراً" در این شرایط وجودی او هم، زایشی نیست و چیزی وجود ندارد که از طریق آن بتواند اوضاع را سامان دهد. در این شرایط است که "ندای خفی زکریا" به سمت خداوند جاری می‌شود و همه ما برایمان پیش آمده. شرایطی که انسان به بن‌بست می‌رسد و در یأس و اندوه و ناامیدی و احساس بن‌بست و احساس به پایان رسیدن همه چیز است. این شرایطی است که در آن "زایش" انسان ممکن می‌شود و در همان جاست که این تناقض شکل می‌گیرد. از یک سو همه چیز نابود شده و هیچ چیز دست انسان نیست. از طرفی امید دارد. این احساس، حس مبارکی است به شرطی که از درونش ندای خفی به سوی آسمان جاری شود. اگر این ندا جاری شود، بهترین شرایط است. همان شرایطی است که رحمت رَب، رحمت خاص رَب، برای بندگانش جاری می‌شود.️برخلاف اینکه ما فکر می‌کنیم هر وقتی دعای خوبی می‌کنیم و یا نماز خوبی می‌خوانیم و یا زیارت خوبی می‌کنیم، این‌ها بهترین شرایط ماست اما برعکس، شرایط ارزشمندی که انسان را به سمت "زایش درونی" و نزول رحمت الهی می‌برد شرایطی است که انسان ناامید است و همه چیز را از دست داده و شرایط بیرونی هم ترسناک است و از درون و از آن کاری که تاکنون انجام داده هم امید زایشی نیست. در این شرایط است که زکریا دعا می‌کند و در این شرایط است که برای ما امکان دعا فراهم می‌شود و امکان حرکت و سلوک و رفتن آماده می‌شود.️ "فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا" [زکریا درخواست می‌کند]از سمت خودت یک چیزی که همراه من باشد و به من کمک کند و وَلی من باشد، جانشین من باشد، ادامه‌ی من باشد، به من بده.يَرِثُنِي وَ يَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ وَ اجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا*(۶)یک دنباله‌ای، یک حرکتی، یک سلوکی، یک چیزی به من بده که من و میراث من را بتواند حفظ کند و مورد رضایت تو باشد. در این شرایط است که از ناحیه خداوند زایشی برای انسان فراهم می‌شود.
️ *يا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ اسْمُهُ يَحْيى لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِيًّا*(۷)در این شرایط است که زایش درونی انسان ممکن می‌شود و آن چیزی که می‌آید "یحیی"
است. زنده و جاری است.
️ *"لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِيًّا" چیزی که قبل از آن هم برای انسان وجود نداشته، آن نوبری که برای انسانِ ناامید و به بن‌بست رسیده فرستاده می‌شود، در این زمان است که برای او این زایش ارزشمند رخ می‌دهد. زایشی که رود جاریست و بی‌نهایت ادامه دارد و قبل از آن کسی چنین چشمه جوشانی ندیده و این برای همه ماست. زمانیکه به بن‌بست می‌رسیم.️این ناامیدی که در زکریا هست از بی‌ایمانی نیست.*قالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلامٌ وَ كانَتِ امْرَأَتِي عاقِراً وَ قَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا*(۸)این کلام زکریا از ناامیدی‌ای است که درون آن امید است. یک تناقض که ارزش ما به این تناقض است. از یک طرف همه پلیدی‌ها و بن‌بست‌ها و شکست‌ها که در طول زندگی طولانی خودمان تحمل کردیم با تمام وجود ببینیم و بدانیم که از ما چیزی نیست اما این نداشتن و ندانستن و شکست خوردن و دست خالی بودن برای ما به سمت خداوند جاری شود و از آن یک دعایی بیرون بیاید. این سلوک و حرکت است. نه اینکه ما به خودمون امید داریم و فکر می‌کنیم از این طریق به جایی می‌رسیم. این‌جاست که خداوند می‌فرماید:*قالَ كَذلِكَ قالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَ قَدْ خَلَقْتُكَ مِنْ قَبْلُ وَ لَمْ تَكُ شَيْئاً*(۹)۱۱:۵۴
مگر خداوند قبل از این و تاکنون چگونه تو را به این‌جا رسانده؟ مگر تا این‌جای راه را به دست خودمان آمدیم؟ یا خداوند ما را به این‌جا رسانده. پس از این هم همین است..."خَلَقْتُكَ مِنْ قَبْلُ وَ لَمْ تَكُ شَيْئاً"قبل از این مگر وقتی تو را به دنیا آورد و به این‌جا رساند و تو را هدایت کرد، چیزی بودی؟
️ بعد زکریا "آیه"[نشانه] می‌خواهد.قالَ رَبِّ اجْعَلْ لِي آيَةً (۱۰)او علامت و نشانه و دستورالعملی یا چیزی شبیه به این می‌خواهد که بتواند با آن پیش برود."قالَ آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَ لَيالٍ سَوِيًّا"[به او گفته می‌شود] آیت تو "سکوت" است. اینکه لب فرو ببندی و سر و صدا و داد و بیداد کردن را کنار بگذاری.
️ فَخَرَجَ عَلى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرابِ فَأَوْحى إِلَيْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَ عَشِيًّا (۱۱) و هنگامی‌که به سمت قومت می‌روی به سمت اجتماع می‌روی و به سمت وظایف اجتماعیت می‌روی، بهترین وظیفه تو و کاری که باید انجام دهی این است که با کمترین کلام و با کنایه و با کمترین میزان حضور و اعلام و ارائه و ادعا بتوانی با وجودت و حقیقت به سمت قومت بروی و آنها را دعوت کنی به تسبیح و توجه خداوند و توجه به صبح و شب. آن وقت این زمان است که چیزی از تو بیرون می‌آید، و او یحیی است، رود جاری، زایش درونی تو و از آسمان بر تو نازل شده و برای مردم بیرون ریخته شده.
️ يا يَحْيى خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ (۱۲)به یحیی از ناحیه خداوند پیام تکوینیمی‌رسد.کتاب را با قدرت به دست بگیر."وَ آتَيْناهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا" این حکمت و کتاب و آن آثار هدایت به زودی در خردسالی، در زمانیکه این زایش هنوز در ابتدای خودش است، بروز پیدا می‌کند و همه را متعجب می‌کند.
️حقیقتی است که باید متوجه شویم. این حقیقت و این تناقض را در وجود خودمان حس کنیم. به معایب بی‌نهایت خودمان توجه کنیم که هر چه این معایب را بیشتر پیدا کنیم بهتر است، نه اینکه عیب‌ها را انکار کنیم و یا احساس کنیم اصلاح کردیم و تمام شده ،نه، برعکس. هر چه بیشتر معایب را پیدا کنیم شرایط درک این تناقض بیشتر فراهم می‌شود.هم‌زمان همه این معایب و مشکلاتی که درک کردیم ما را به سمت یک نیروی بالاتر ، "متوجه" می‌کند. این انکار باید به نوعی باشد که در کنارش اثبات باشد. ما را به آن نقطه‌ای برساند که جریان ارزشمند زایش و حیات از درون ما به سمت مردم طراوش کند و نیاز به صحبت و گفتگو و ارشاد نداشته باشیم. خودمان پیش برویم و دیگران را هم پیش ببریم. این حقیقت آن رحمتی است که برای زکریا و برای هر کسی که در این مسیر است ساری و جاری است.
#زایش#سوره_مریم#محمد_حسین_قدوسی #در_مكتب_علامه_طباطبايى
️ بعد زکریا "آیه"[نشانه] می‌خواهد.قالَ رَبِّ اجْعَلْ لِي آيَةً (۱۰)او علامت و نشانه و دستورالعملی یا چیزی شبیه به این می‌خواهد که بتواند با آن پیش برود."قالَ آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَ لَيالٍ سَوِيًّا"[به او گفته می‌شود] آیت تو "سکوت" است. اینکه لب فرو ببندی و سر و صدا و داد و بیداد کردن را کنار بگذاری. ️ فَخَرَجَ عَلى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرابِ فَأَوْحى إِلَيْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَ عَشِيًّا (۱۱) و هنگامی‌که به سمت قومت می‌روی به سمت اجتماع می‌روی و به سمت وظایف اجتماعیت می‌روی، بهترین وظیفه تو و کاری که باید انجام دهی این است که با کمترین کلام و با کنایه و با کمترین میزان حضور و اعلام و ارائه و ادعا بتوانی با وجودت و حقیقت به سمت قومت بروی و آنها را دعوت کنی به تسبیح و توجه خداوند و توجه به صبح و شب. آن وقت این زمان است که چیزی از تو بیرون می‌آید، و او یحیی است، رود جاری، زایش درونی تو و از آسمان بر تو نازل شده و برای مردم بیرون ریخته شده.️ يا يَحْيى خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ (۱۲)به یحیی از ناحیه خداوند پیام تکوینیمی‌رسد.کتاب را با قدرت به دست بگیر."وَ آتَيْناهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا" این حکمت و کتاب و آن آثار هدایت به زودی در خردسالی، در زمانیکه این زایش هنوز در ابتدای خودش است، بروز پیدا می‌کند و همه را متعجب می‌کند.️حقیقتی است که باید متوجه شویم. این حقیقت و این تناقض را در وجود خودمان حس کنیم. به معایب بی‌نهایت خودمان توجه کنیم که هر چه این معایب را بیشتر پیدا کنیم بهتر است، نه اینکه عیب‌ها را انکار کنیم و یا احساس کنیم اصلاح کردیم و تمام شده ،نه، برعکس. هر چه بیشتر معایب را پیدا کنیم شرایط درک این تناقض بیشتر فراهم می‌شود.هم‌زمان همه این معایب و مشکلاتی که درک کردیم ما را به سمت یک نیروی بالاتر ، "متوجه" می‌کند. این انکار باید به نوعی باشد که در کنارش اثبات باشد. ما را به آن نقطه‌ای برساند که جریان ارزشمند زایش و حیات از درون ما به سمت مردم طراوش کند و نیاز به صحبت و گفتگو و ارشاد نداشته باشیم. خودمان پیش برویم و دیگران را هم پیش ببریم. این حقیقت آن رحمتی است که برای زکریا و برای هر کسی که در این مسیر است ساری و جاری است.#زایش#سوره_مریم#محمد_حسین_قدوسی #در_مكتب_علامه_طباطبايى
۱۲:۰۰