دکتر نایبی شهردار فراموش نشدنی اردبیلدکتر احمد نائبی فرزند بابا در سال ۱۳۰۵ در اردبیل متولد شد وی تحصیلات ابتدائی و متوسطه را در زادگاه خود به پایان رسانیده برای ادامه تحصیل وارد دانشکده پزشکی دانشگاه تهران شد و پس از سپری نمودن دوره دانشکده و اخذ دانشنامه دکتری پزشکی برای انجام خدمت وظیفه ارتش به استخدام وزارت بهداری درآمد و پس از مدت کوتاهی در سمت ریاست بیمارستان شیر و خورشید اردبیل منصوب شد در اندک زمانی تحول چشمگیری درنظام اداری و بهداشتی آن پدید آورد. آنگاه با سمت ریاست بهداری در مدتی نه چندان زیاد درسازمانهای درمانی وبهداشتی این شهر دگرگونی قابل تحسین و گسترش غیر قابل تصور در آن ایجاد کرد و نظام نوین اداری و درمانی را پایه گذاری کرد.در دوره تصدی ایشان در بهداری اردبیل چندین ساختمان بیمارستان و درمانگاه ساخته شد و بر تعداد پرسنل آن اضافه شد و تجهیزات پزشکی این سازمان تکمیل شد. دکتر نایبی از تاریخ ۱۳۴۸/۰۶/۱۸ لغایت۱۳۵۰/۰۳/۳۰ به شهرداری اردبیل منصوب و بعد از آن نیز از طرف اهالی اردبیل به عنوان نماینده مجلس شورای ملی انتخاب شد . ایشان در سمت شهرداری دگرگونی قابل توجهی در شهرداری اردبیل بوجود آورده بلافاصله پس از انتخاب با پشتیبانی انجمن شهر فعالیت خود را از جمله آسفالت کوچه ها، خیابان کشی های محدود که حدوداً دو طرف رودخانه بالیقلو با سدبندی از سازمان آب تا پل یعقوبیه که با ایجاد این سد از یک طرف از آمدن سیل در بارندگی ها جلوگیری می شد و همچنین بیش از ۸۰ هزار متر مربع زمین برای شهرداری ایجاد شد و با فروش نصف این زمین مبلغ قابل توجهی عاید شهرداری گردید و بقیه زمین به شکل بلوار و فضای سبز و درخت کاری و پارک بازی برای بچه ها ایجاد شد.در اردبیل هنوز هم مردم اسم خیابانی را به یاد وی خیابان نایبی می گویند. دکتر نایبی یکی از تحصیل کرده های فاضل اردبیلی که سالهای متمادی در مطبوعات اردبیل به خصوص قبس مقاله های اجتماعی، فرهنگی، تاریخی، ادبی پزشکی و بهداشتی به نگارش درآورد. از اسامی مستعار چون بابا، ایاذ استفاده می کرد و همواره عفت قلم را پاس می داشت.اولین مطلب خود را در دوران دانشجویی در شمس ایران منتشر می کند وی سپس با افزایش جراید در اردبیل با پیک روز، قبس همکاری می کند.دکتر نایبی بعد از انقلاب به تهران رفته در آنجا ساکن می شود وی در تیرماه ۱۳۹۳ دارفانی را وداع گفت.
لینک عضویت در کانال اردبیل آذ@ardabilian
۷:۵۶
بابا صفری مولف و تاریخ نگار از مفاخر استان اردبیلبابا صفری در ۲۲ مهر ماه ۱۲۹۹ هـ . ش در اردبیل متولد شد. ابتدا در مکتبخانه‌های اردبیل به فراگرفتن قرآن پرداخت، بعد به مکتبخانه آخوند حاج میرزا محسن خوشنویس راه یافت و به یادگیری قرآن، فارسی و خوشنویسی پرداخت. در ۱۳۰۹ هـ . ش به مدرسه «تدین» – که از مدارس معروف اردبیل بود- رفت و دوران تحصیلات ابتدایی را در آنجا گذراند. سپس تحصیلات خود را در دانشسرای مقدماتی تبریز ادامه داد، با کسب رتبه اول به پایان رسانید و موفق به اخذ یک قطعه نشان (مدال) علمی از طرف وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه شد. در ۱۳۱۸هـ . ش به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و در دبیرستان دخترانه «پوراندخت» اردبیل به تدریس پرداخت. در شهریور ماه۱۳۲۰هـ . ش به مدیریت دبستان «سعدی» منصوب شد. بابا صفری بعد به تهران آمد و به استخدام بانک ملی درآمد. در ۱۳۲۴هـ . ش تحصیلات عالی خود را در رشته قضایی در دانشکده حقوق دانشگاه تهران دنبال کرد و در ۱۳۲۷هـ . ش فارغ التحصیل شد. از آنجا که به طور همزمان در دانشسرای عالی تهران نیز تحصیل می‌کرد، در ۱۳۲۸هـ . ش در رشته فلسفه و روانشناسی و علوم تربیتی فارغ التحصیل شد. باباصفری در مهر ماه ۱۳۲۸هـ . ش با سمت معاونت اداره فرهنگ اردبیل مشغول به کار گردید. در فروردین ماه ۱۳۳۰هـ . ش به تهران انتقال یافت و به عنوان دبیر در دبیرستان «مروی» به کار پرداخت. بعد رئیس دبیرستان «ابوریحان بیرونی» شد.در دوران نخست وزیری دکتر مصدق سمت شهردار اردبیل یافت، در این سمت منشأ خدمات فراوانی گردید ولی با پیش آمدن کودتای ۲۸ مرداد ماه ۱۳۳۲ هـ . ش از این سمت کنار گذاشته شد. وی چندی نیز در سمت ریاست کارگزینی و اعتبارات اداره تعلیمات متوسطه پایتخت به‌کار پرداخت. بعد در «دانشکده علوم اداری» – شعبه‌ای که دانشگاه کالیفرنیای آمریکا در دانشکده حقوق دانشگاه تهران تأسیس کرده بود- مشغول تحصیل شد و فوق لیسانس گرفت. مدتی معاون اداره کل اوقاف شد که تا شهریور ماه ۱۳۴۸ هـ . ش در آن سمت باقی ماند. بابا صفری سرانجام پس از سال‌ها خدمت در ۱۳۵۶هـ . ش بازنشسته شد و در ۱۳۶۵هـ . ش به سوئد رفت. و همچنان به تألیف کتب مورد نظر اقدام نمود. بابا صفری در شهر استکهلم سوئد درگذشت و بنا بر وصیتش، پیکرش به ایران منتقل گردید و در زادگاهش اردبیل به خاک سپرده شد. آثار متعددی از این استاد برجسته باقی مانده است که از آن جمله می‌توان به تألیف کتاب‌های «تاریخ و جغرافیا و علوم اجتماعی» (۱۶ جلد)، « یک قرن تقویم تطبیقی مشتمل بر تطبیق روزها، ماه‌ها و سالهای شمسی و قمری و میلادی از ۱۲۵۵ الی ۱۳۵۵ خورشیدی»، «اردبیل درگذرگاه تاریخ» (۳جلد) به عنوان مرجع تاریخ اردبیل، «جغرافیای ممالک اسلامی» و «مفاهیم ظاهر آیات قرآن مجید»، «یکصد و هشتاد سال تقویم تطبیقی شمسی، قمری و میلادی»، «یکصد و یک کتاب در یک کتاب» و «یکصدو دو کتاب در یک کتاب» اشاره کرد. آثار دیگری چون «دشتی و رشتی» باقی مانده است که منتشر نشده است.
@ardabilian
۷:۵۷
مرحوم شیخ عبدالکریم موذن ، فرزند شیخ فرج نخستین موذن درایران است که نوای اذان دلنشین او شهرت جهانی دارد. او درسال ۱۲۷۳ شمسی در محلهٔ " تازه شهر" اردبیل متولد شد و تا سال ۱۳۲۱شمسی نوای توحیدی اش از منارهٔ مسجد میرزا علی اکبر این شهر به گوش می‌رسید. مرحوم شیخ عبدالکریم موذن دارای 5 پسر به نام های مرحومین نعیم، رحیم، محمود و داود و استاد سلیم که همگی از مداحان اهل بیت (ع) و موذن‌های مشهور جهان اسلام هستند که اکنون از میان آنان فقط استاد سلیم درقید حیات بوده و به این حرفه مشغول است. شادروان رحیم موذن زاده اردبیلی نیز که اذان بی مانند او در دستگاه بیات ترک درفهرست آثارمعنوی ایران به ثبت رسید چند سال قبل براثر بیماری دعوت حق را لبیک گفت.استاد سلیم موذن زاده اردبیلی دربارهٔ پدرش می‌گوید: او در سال ۱۳۲۱ شمسی به قصد زیارت بارگاه ملکوتی امام رضا (ع) عازم مشهد مقدس می‌شود و در بین راه شبی را درمنزل یکی از دوستان خویش درتهران سپری می‌کند. ازآنجایی که شیخ عبدالکریم عشق موذنی داشته سحرگاه به پشت بام منزل واقع درخیابان عین الدوله رفته و ندای توحیدی اذان را سر می‌دهد. امام جماعت وقت مسجد سلطانی صدای اذان او را از دور شنیده و قبل از ظهر سراغ او را از تمام خانه‌های اطراف می‌گیرد. به او می‌گویند که شیخی از اردبیل آمده و درخانهٔ آقای مطلب بلوری میهمان است و با درخواست امام جماعت، ظهر همان روز " شیخ عبدالکریم " در پشت بلندگوی مسجد قرار گرفته و نوای ملکوتی " اشهدان لااله الاالله " را به گوش مردم می رساند. او پس از بازگشت از زیارت مشهد مقدس درتهران ماندگار شده و موذن مسجد سلطانی می‌شود بطوریکه تا سال ۱۳۲۹ خورشیدی که دارفانی را وداع گفت صدای اذان وی روزی سه بار از رادیو واقع درمیدان ارک تهران پخش می شده است. استاد سلیم موذن زاده اردبیلی می‌گوید: صدای من در برابر صدای پدرم مانند قطره‌ای است درمقابل دریا.@ardabilian
۷:۵۸
استاد رحیم منزوی اردبیلی مرحوم استاد رحیم منزوی اردبیلی فرزند اسدالله در محله سیدآباد اردبیل به سال ۱۳۱۶ دیده به جهان گشود؛ وی یکی از شاعران نام‌آور عاشورایی است . در مورد شاعر دل‌سوخته اردبیل مرحوم رحیم منزوی و سبک نوحه وی حرف‌های زیادی می توان گفت که البته باید اهل خبره به این مورد بپردازند. وی دارای سبک خاص ادبی بوده و در نوع خودش بهترین و فاخرترین آثار را آفریده است؛ معمولاً در سروده‌های ایشان کلمات فارسی و عربی نسبت به سایر نوحه‌ها کم‌تر است و شور و جوشش عشق را در سروده‌های ایشان به وضوح می‌توان دید. وی در زمانی اشعار خود را سرودند که مداحی ترکی با حضور و پیدایش مداحان بزرگی چون حاج سلیم مؤذن زاده اردبیلی، حاج داود علیزاده، حاج جواد رسولی و حاج محمدباقر تمدن و... به تمام لایه‌های اجتماع رسوخ کرده و گسترش فراوانی یافته بود؛ و درست در چنین زمانی است که سروده‌های ناب و بی‌بدیل استاد با اجراهای بی نظیر مداحان بزرگ مخصوصاً استاد سلیم مؤذن زاده اردبیلی که با توانایی تمام و مطابق با دستگاه‌های موسیقی انجام می‌گرفت، مورد استقبال قرار می‌گیرد.نوحه معروف «اکبره باخ، اکبره باخ» که با صدای استادحاج سلیم موذن زاده که تماماً سروده‌های مرحوم منزوی بود، شاهکاری در ادبیات عاشورایی می‌باشد؛ شعری با قالب نو و خلاقیت تمام و اجرایی زیبا، توام با خلاقیت استاد سلیم مؤذن زاده، و واقعاً می‌توان گفت که این اثر بی‌نظیر بوده و هست و باعث شروع سبک جدیدی در مرثیه‌سرایی و مداحی ترکی گردید.در مورد شخصیت مرحوم منزوی نقل است که ایشان درباره مضامین و حتی کلماتی که در سروده‌هایش به کار می‌برد، بسیار حساس بود و اشعارش را در حال و هوای عاشورایی می‌سرود، حتی می‌گویند که برای سرودن شعری در مورد حضرت رقیه(س) مسیری خاردار را که نسبتاً هم طولانی بود، چندین بار با پای برهنه دویده بود تا بتواند شعر سوختن خیام و فرار بچه‌ها به صحرا را از آثار استاد منزوی می‌توان به کتب ذیل اشاره کرد:نهضت حسینی،آمال منزوی،آثار منزوی،ایثار منزوی،صد سینه‌زن،صد قافیه،صد منظره،صد زمزمه،صد مرثیه،آلام منزوی. بسراید.استاد منزوی سحرگاه روز ۹ مرداد ۱۳۷۱در پی عارضه قلبی در تهران درگذشت و پیکر پاکش به اردبیل انتقال یافته و در قبرستان بهشت فاطمه به خاک سپرده شد@ardabilan
۷:۵۹