۲۳ اردیبهشت
تفسیر:آیه بعد، به یکى از مهمترین مواهب خدا به ابراهیم(علیه السلام) که داشتن فرزندى صالح و نسلى برومند و شایسته است، اشاره کرده مى فرماید: ما به او اسحاق را بخشیدیم و یعقوب (فرزند اسحاق) را بر او افزودیم (وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ نافِلَةً). و همه آنها را مردانى صالح، شایسته و مفید قرار دادیم (وَ کُلاًّ جَعَلْنا صالِحِینَ).سالیان درازى گذشت که ابراهیم(علیه السلام) در عشق و انتظار فرزند صالحى به سر مى برد آیه 100 سوره صافات گویاى این خواسته درونى او است: رِبِّ هَبْ لِىْ مِنَ الصّالِحِیْن: پروردگارا فرزندى صالح به من مرحمت کن .سرانجام خدا دعاى او را مستجاب کرد، نخست اسماعیل و سپس اسحاق را به او مرحمت کرد که هر کدام پیامبرى بزرگ و با شخصیت بودند.
تعبیر به نافِلَة، تنها توصیف براى یعقوب، شاید از این نظر باشد که ابراهیم(علیه السلام) فقط فرزند صالحى تقاضا کرده بود، اما خدا نوه صالحى نیز بر آن افزود، زیرا نافلة در اصل، به معنى موهبت و یا کار اضافى است.
(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۲ سوره مبارکه انبیاء)
تعبیر به نافِلَة، تنها توصیف براى یعقوب، شاید از این نظر باشد که ابراهیم(علیه السلام) فقط فرزند صالحى تقاضا کرده بود، اما خدا نوه صالحى نیز بر آن افزود، زیرا نافلة در اصل، به معنى موهبت و یا کار اضافى است.(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۲ سوره مبارکه انبیاء)
۰:۲۰
۲۴ اردیبهشت
هر صبح یک آیه:
اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
«وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءَ الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ»
و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما، (مردم را) هدایت می‌کردند؛ و انجام کارهای نیک و برپاداشتن نماز و ادای زکات را به آنها وحی کردیم؛ و تنها ما را عبادت می‌کردند.
(سوره مبارکه انبیاء/ آیه ۷۳ )
#هر_صبح_یک_آیه @ayehsobh
اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمبسم الله الرحمن الرحیم«وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءَ الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ»
و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما، (مردم را) هدایت می‌کردند؛ و انجام کارهای نیک و برپاداشتن نماز و ادای زکات را به آنها وحی کردیم؛ و تنها ما را عبادت می‌کردند.
(سوره مبارکه انبیاء/ آیه ۷۳ )
#هر_صبح_یک_آیه @ayehsobh
۳:۲۱
تفسیر:آیه مورد بحث، به مقام امامت و رهبرى این پیامبران بزرگ و بخشى از صفات و برنامه هاى مهم و پرارزش آنها به طور جمعى اشاره مى کند.در این آیه مجموعاً شش قسمت از این ویژگى ها بر شمرده شده که با اضافه کردن توصیف به صالح بودن، که از آیه قبل استفاده مى شود، مجموعاً هفت ویژگى را تشکیل مى دهد.این احتمال نیز وجود دارد که مجموعه شش صفتى که در این آیه ذکر شده، شرحى براى صالح بودن آنها باشد که در آیه قبل آمده است.نخست مى گوید ما آنها را امام و رهبر مردم قرار دادیم (وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً).یعنى علاوه بر مقام نبوت و رسالت مقام امامت را نیز به آنها دادیم، امامت، آخرین مرحله سیر تکاملى انسانى است که به معنى رهبرى همه جانبه مادى و معنوى، ظاهرى و باطنى، جسمى و روحى مردم است.فرق نبوت و رسالت، با امامت این است که پیامبران در مقام نبوت و رسالت تنها فرمان حق را دریافت مى کنند، از آن خبر مى دهند و به مردم ابلاغ مى کنند، ابلاغى توأم با بشارت و انذار.اما در مرحله امامت این برنامه هاى الهى را به مرحله اجرا در مى آورند خواه از طریق تشکیل حکومت عدل بوده باشد یا بدون آن، در این مرحله آنها مربّى اند.در حقیقت، مقام امامت مقام تحقق بخشیدن به تمام برنامه هاى الهى است، به تعبیر دیگر، ایصال به مطلوب و هدایت تشریعى و تکوینى است.در مرحله بعد، فعلیت و ثمره این مقام را بازگو مى کند: آنها به فرمان ما هدایت مى کردند (یَهْدُونَ بِأَمْرِنا).نه تنها هدایت، به معنى راهنمائى و ارائه طریق که آن در نبوت و رسالت وجود دارد، که به معنى دستگیرى کردن و رساندن به سر منزل مقصود.سومین و چهارمین و پنجمین موهبت و ویژگى آنها این بود که ما به آنها انجام کار خیر و همچنین برپا داشتن نماز و اداى زکات را وحى کردیم (وَ أَوْحَیْنا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِیتاءَ الزَّکاةِ).ذکر اقامه صلوة و اداء زکات بعد از فعل خیرات ، به خاطر اهمیت این دو برنامه است که نخست به طور عام در جمله وَ أَوْحَیْنا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْراتِ و بعد به طور خاص بیان شده است.و در آخرین قسمت به مقام عبودیت آنها اشاره کرده، مى گوید: آنها همگى فقط ما را عبادت مى کردند (وَ کانُوا لَنا عابِدِینَ).
(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۳ سوره مبارکه انبیاء)
فرق نبوت و رسالت، با امامت این است که پیامبران در مقام نبوت و رسالت تنها فرمان حق را دریافت مى کنند، از آن خبر مى دهند و به مردم ابلاغ مى کنند، ابلاغى توأم با بشارت و انذار.اما در مرحله امامت این برنامه هاى الهى را به مرحله اجرا در مى آورند خواه از طریق تشکیل حکومت عدل بوده باشد یا بدون آن، در این مرحله آنها مربّى اند.در حقیقت، مقام امامت مقام تحقق بخشیدن به تمام برنامه هاى الهى است، به تعبیر دیگر، ایصال به مطلوب و هدایت تشریعى و تکوینى است.در مرحله بعد، فعلیت و ثمره این مقام را بازگو مى کند: آنها به فرمان ما هدایت مى کردند (یَهْدُونَ بِأَمْرِنا).نه تنها هدایت، به معنى راهنمائى و ارائه طریق که آن در نبوت و رسالت وجود دارد، که به معنى دستگیرى کردن و رساندن به سر منزل مقصود.سومین و چهارمین و پنجمین موهبت و ویژگى آنها این بود که ما به آنها انجام کار خیر و همچنین برپا داشتن نماز و اداى زکات را وحى کردیم (وَ أَوْحَیْنا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِیتاءَ الزَّکاةِ).ذکر اقامه صلوة و اداء زکات بعد از فعل خیرات ، به خاطر اهمیت این دو برنامه است که نخست به طور عام در جمله وَ أَوْحَیْنا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْراتِ و بعد به طور خاص بیان شده است.و در آخرین قسمت به مقام عبودیت آنها اشاره کرده، مى گوید: آنها همگى فقط ما را عبادت مى کردند (وَ کانُوا لَنا عابِدِینَ).(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۳ سوره مبارکه انبیاء)
۳:۳۱
۲۵ اردیبهشت
هر صبح یک آیه:
اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
«وَلُوطًا آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَت تَّعْمَلُ الْخَبَائِثَ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِينَ»
و لوط را (به یاد آور) که به او حکومت و علم دادیم؛ و از شهری که اعمال زشت و کثیف انجام می‌دادند، رهایی بخشیدیم؛ چرا که آنها مردم بد و فاسقی بودند!
(سوره مبارکه انبیاء/ آیه ۷۴ )
#هر_صبح_یک_آیه @ayehsobh
اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمبسم الله الرحمن الرحیم«وَلُوطًا آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَت تَّعْمَلُ الْخَبَائِثَ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِينَ»
و لوط را (به یاد آور) که به او حکومت و علم دادیم؛ و از شهری که اعمال زشت و کثیف انجام می‌دادند، رهایی بخشیدیم؛ چرا که آنها مردم بد و فاسقی بودند!
(سوره مبارکه انبیاء/ آیه ۷۴ )
#هر_صبح_یک_آیه @ayehsobh
۳:۱۵
تفسیر:از آنجا که لوط از بستگان نزدیک ابراهیم(علیه السلام) و از نخستین کسانى است که به او ایمان آورد، پس از داستان ابراهیم(علیه السلام)، به بخشى از تلاش و کوشش او در راه ابلاغ رسالت و مواهب پروردگار نسبت به او اشاره مى کند، مى فرماید: و لوط را به یاد آر که ما به او حکم و علم دادیم (وَ لُوطاً آتَیْناهُ حُکْماً وَ عِلْماً).واژه حُکْم در پاره اى از موارد، به معنى فرمان نبوت و رسالت آمده و درموارد دیگرى به معنى قضاوت، و گاهى نیز به معنى عقل و خرد. از میان این معانى، معنى اول در اینجا مناسب تر به نظر مى رسد، هر چند منافاتى میان آنها نمى باشد.منظور از علم هر گونه دانشى است که در سعادت و سرنوشت انسان اثر دارد.لوط(علیه السلام) از پیامبران بزرگى است که هم عصر با ابراهیم(علیه السلام) بود و همراه او از سرزمین بابل به فلسطین مهاجرت کرد، و بعداً از ابراهیم(علیه السلام) جدا شد و به شهر سدوم رفت; چرا که مردم آن منطقه غرق فساد و گناه، مخصوصاً انحرافات و آلودگى هاى جنسى بودند، او براى هدایت این قوم منحرف تلاش و کوشش بسیار کرد و در این راه خون دل خورد، اما کمتر در آن کوردلان اثر گذارد.سرانجام، قهر و عذاب شدید الهى آنها را فرا گرفت و آبادى هایشان به کلّى زیر و رو شد، و جز خانواده لوط (به استثناى همسرش) همگى نابود شدند؛ در دنباله آیه مورد بحث، به این موهبت که به لوط ارزانى داشته اشاره کرده مى فرماید: ما او را از شهر و دیارى که کارهاى پلید و زشت انجام مى دادند رهائى بخشیدیم (وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْقَرْیَةِ الَّتِی کانَتْ تَعْمَلُ الْخَبائِثَ). چرا که آنها مردم بدى بودند و از اطاعت فرمان حق بیرون رفته بودند (إِنَّهُمْ کانُوا قَوْمَ سَوْء فاسِقِینَ).نسبت دادن اعمال زشت و پلید را به قریه و شهر و آبادى به جاى اهل قریه اشاره به این است که آنها آن چنان غرق فساد و گناه بودند که گوئى از در و دیوار آبادیشان گناه و اعمال زشت و پلید مى بارید.و تعبیر خبائث به صورت جمع، اشاره به این است که آنها علاوه بر عمل فوق العاده شنیع لواط کارهاى زشت و خبیث دیگرى نیز داشتند.و تعبیر فاسِقِین بعد از قوم سوء ممکن است اشاره به این باشد که آنها هم از نظر قوانین الهى، مردمى فاسق بودند...
(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۴ سوره مبارکه انبیاء)
منظور از علم هر گونه دانشى است که در سعادت و سرنوشت انسان اثر دارد.لوط(علیه السلام) از پیامبران بزرگى است که هم عصر با ابراهیم(علیه السلام) بود و همراه او از سرزمین بابل به فلسطین مهاجرت کرد، و بعداً از ابراهیم(علیه السلام) جدا شد و به شهر سدوم رفت; چرا که مردم آن منطقه غرق فساد و گناه، مخصوصاً انحرافات و آلودگى هاى جنسى بودند، او براى هدایت این قوم منحرف تلاش و کوشش بسیار کرد و در این راه خون دل خورد، اما کمتر در آن کوردلان اثر گذارد.سرانجام، قهر و عذاب شدید الهى آنها را فرا گرفت و آبادى هایشان به کلّى زیر و رو شد، و جز خانواده لوط (به استثناى همسرش) همگى نابود شدند؛ در دنباله آیه مورد بحث، به این موهبت که به لوط ارزانى داشته اشاره کرده مى فرماید: ما او را از شهر و دیارى که کارهاى پلید و زشت انجام مى دادند رهائى بخشیدیم (وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْقَرْیَةِ الَّتِی کانَتْ تَعْمَلُ الْخَبائِثَ). چرا که آنها مردم بدى بودند و از اطاعت فرمان حق بیرون رفته بودند (إِنَّهُمْ کانُوا قَوْمَ سَوْء فاسِقِینَ).نسبت دادن اعمال زشت و پلید را به قریه و شهر و آبادى به جاى اهل قریه اشاره به این است که آنها آن چنان غرق فساد و گناه بودند که گوئى از در و دیوار آبادیشان گناه و اعمال زشت و پلید مى بارید.و تعبیر خبائث به صورت جمع، اشاره به این است که آنها علاوه بر عمل فوق العاده شنیع لواط کارهاى زشت و خبیث دیگرى نیز داشتند.و تعبیر فاسِقِین بعد از قوم سوء ممکن است اشاره به این باشد که آنها هم از نظر قوانین الهى، مردمى فاسق بودند...(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۴ سوره مبارکه انبیاء)
۳:۲۳
۲۶ اردیبهشت
هر صبح یک آیه:
اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
«وَأَدْخَلْنَاهُ فِي رَحْمَتِنَا إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ»
و او (لوط علیه‌السلام) را در رحمت خود داخل کردیم؛ و او از صالحان بود.
(سوره مبارکه انبیاء/ آیه ۷۵ )
#هر_صبح_یک_آیه @ayehsobh
اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمبسم الله الرحمن الرحیم«وَأَدْخَلْنَاهُ فِي رَحْمَتِنَا إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ»
و او (لوط علیه‌السلام) را در رحمت خود داخل کردیم؛ و او از صالحان بود.
(سوره مبارکه انبیاء/ آیه ۷۵ )
#هر_صبح_یک_آیه @ayehsobh
۱:۳۱
تفسیر:سپس به آخرین موهبت الهى درباره لوط اشاره کرده مى گوید: ما او را در رحمت خاص خویش داخل کردیم (وَ أَدْخَلْناهُ فِی رَحْمَتِنا). چرا که او از بندگان صالح بود (إِنَّهُ مِنَ الصّالِحِینَ).رحمت ویژه الهى، بى حساب به کسى داده نمى شود، این شایستگى و صلاحیت لوط بود که او را مستحق چنین رحمتى ساخت.راستى چه کارى از این مشکل تر، و چه برنامه اصلاحى از این طاقت فرساتر که انسان، مدتى طولانى در شهر و دیارى که این همه فساد و آلودگى دارد، بماند و دائماً به تبلیغ و ارشاد مردم گمراه و منحرف بپردازد، و کارش به جائى برسد که حتى بخواهند مزاحم میهمان هاى او نیز بشوند، به راستى این استقامت جز از پیامبران الهى و رهروان آنها ساخته نیست، چه کسى از ما مى تواند تحمل چنین شکنجه هاى روحى جانکاهى را بکند؟!
(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۵ سوره مبارکه انبیاء)
رحمت ویژه الهى، بى حساب به کسى داده نمى شود، این شایستگى و صلاحیت لوط بود که او را مستحق چنین رحمتى ساخت.راستى چه کارى از این مشکل تر، و چه برنامه اصلاحى از این طاقت فرساتر که انسان، مدتى طولانى در شهر و دیارى که این همه فساد و آلودگى دارد، بماند و دائماً به تبلیغ و ارشاد مردم گمراه و منحرف بپردازد، و کارش به جائى برسد که حتى بخواهند مزاحم میهمان هاى او نیز بشوند، به راستى این استقامت جز از پیامبران الهى و رهروان آنها ساخته نیست، چه کسى از ما مى تواند تحمل چنین شکنجه هاى روحى جانکاهى را بکند؟!(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۵ سوره مبارکه انبیاء)
۱:۳۳
۲۷ اردیبهشت
هر صبح یک آیه:
اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
«وَنُوحًا إِذْ نَادَىَ مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ»
و نوح (علیه‌السلام) را (به یاد آور) هنگامی که پیش از آن (زمان، پروردگار خود را) خواند! ما دعای او را مستجاب کردیم؛ و او و خاندانش را از اندوه بزرگ نجات دادیم.
(سوره مبارکه انبیاء/ آیه ۷۶ )
#هر_صبح_یک_آیه @ayehsobh
اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمبسم الله الرحمن الرحیم«وَنُوحًا إِذْ نَادَىَ مِن قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ»
و نوح (علیه‌السلام) را (به یاد آور) هنگامی که پیش از آن (زمان، پروردگار خود را) خواند! ما دعای او را مستجاب کردیم؛ و او و خاندانش را از اندوه بزرگ نجات دادیم.
(سوره مبارکه انبیاء/ آیه ۷۶ )
#هر_صبح_یک_آیه @ayehsobh
۲:۳۳
تفسیر:بعد از ذکر گوشه اى از داستان ابراهیم(علیه السلام) و لوط(علیه السلام)، به ذکر قسمتى از سرگذشت یکى دیگر از پیامبران بزرگ یعنى نوح (علیه‌السلام) پرداخته مى فرماید: به یادآور نوح را، هنگامى که قبل از آنها (قبل از ابراهیم و لوط) پروردگار خود را خواند و تقاضاى نجات از چنگال منحرفان بى ایمان کرد (وَ نُوحاً إِذْ نادى مِنْ قَبْلُ).این نداى نوح(علیه السلام) ظاهراً اشاره به نفرینى است که در سوره نوح در قرآن مجید نقل شده، آنجا که مى گوید:
پروردگارا! احدى از این قوم بى ایمان را روى زمین مگذار! * چرا که اگر بمانند بندگان تو را گمراه مى کنند، و نسل آینده آنها نیز جز کافر و فاجر نخواهد بود.و یا اشاره به جمله اى است که در آیه ۱۰ سوره قمر آمده: فَدَعا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ: پروردگار خود را خواند و عرض کرد: خدایا من در برابر آنها مغلوبم مرا یارى کن .تعبیر به نادى که معمولاً براى خواندن با صداى بلند مى آید، ممکن است اشاره به این باشد که آن قدر این پیامبر بزرگ را ناراحت کردند که سرانجام فریاد کشید و به راستى اگر حالات نوح را که بخشى از آن در سوره نوح آمده و بخشى در سوره هود درست بررسى کنیم، مى بینیم حق داشته فریاد بزند.آنگاه اضافه مى کند: ما دعاى او را مستجاب کردیم و او و خانواده اش را از آن غم و اندوه بزرگ رهائى بخشیدیم (فَاسْتَجَبْنا لَهُ فَنَجَّیْناهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ).در حقیقت، جمله فَاسْتَجَبْنا اشاره اجمالى به اجابت دعاى او است و جمله فَنَجَّیْناه وَ أَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیْمِ شرح و تفصیلى براى آن محسوب مى شود.در این که منظور از کلمه اهل در اینجا کیست؟ در میان مفسران گفتگو است; زیرا اگر منظور خانواده او باشد، تنها بعضى از فرزندان نوح را شامل مى شود; چرا که مى دانیم یکى از فرزندانش با بدان بنشست و خاندان نبوتش گم شد و همسرش نیز در خط او نبود.و اگر منظور از اهل، پیروان خاص و یاران با ایمانش باشد، بر خلاف معنى مشهورى است که اهل دارد.اما مى توان گفت: اهل در اینجا معنى وسیعى دارد، هم بستگان مؤمن او را شامل مى شود و هم دوستان خاص او را; چرا که در مورد فرزند نااهلش مى خوانیم: إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ أَهْلِکَ: او از خاندان تو نیست چرا که مکتبش را از تو جدا کرده.به این ترتیب، آنها که پیوند مکتبى با نوح(علیه السلام) داشتند در حقیقت از خانواده او محسوب مى شوند.ذکر این نکته نیز لازم است که واژه کَرْب در لغت، به معنى اندوه شدید است، و در اصل از کرب به معنى زیر و رو کردن زمین گرفته شده; زیرا اندوه شدید، دل انسان را زیر و رو مى کند، و توصیف آن به عظیم، نهایت شدت اندوه نوح(علیه السلام) را مى رساند.چه اندوهى از این بالاتر که طبق صریح آیات قرآن، ۹۵۰ سال به آئین حق دعوت کرد، اما طبق مشهور میان مفسران در تمام این مدت طولانى تنها هشتاد نفر! به او ایمان آوردند و کار بقیه چیزى جز سخریه و استهزاء و اذیت و آزار نبود.
(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۶ سوره مبارکه انبیاء)
آنگاه اضافه مى کند: ما دعاى او را مستجاب کردیم و او و خانواده اش را از آن غم و اندوه بزرگ رهائى بخشیدیم (فَاسْتَجَبْنا لَهُ فَنَجَّیْناهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ).در حقیقت، جمله فَاسْتَجَبْنا اشاره اجمالى به اجابت دعاى او است و جمله فَنَجَّیْناه وَ أَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیْمِ شرح و تفصیلى براى آن محسوب مى شود.در این که منظور از کلمه اهل در اینجا کیست؟ در میان مفسران گفتگو است; زیرا اگر منظور خانواده او باشد، تنها بعضى از فرزندان نوح را شامل مى شود; چرا که مى دانیم یکى از فرزندانش با بدان بنشست و خاندان نبوتش گم شد و همسرش نیز در خط او نبود.و اگر منظور از اهل، پیروان خاص و یاران با ایمانش باشد، بر خلاف معنى مشهورى است که اهل دارد.اما مى توان گفت: اهل در اینجا معنى وسیعى دارد، هم بستگان مؤمن او را شامل مى شود و هم دوستان خاص او را; چرا که در مورد فرزند نااهلش مى خوانیم: إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ أَهْلِکَ: او از خاندان تو نیست چرا که مکتبش را از تو جدا کرده.به این ترتیب، آنها که پیوند مکتبى با نوح(علیه السلام) داشتند در حقیقت از خانواده او محسوب مى شوند.ذکر این نکته نیز لازم است که واژه کَرْب در لغت، به معنى اندوه شدید است، و در اصل از کرب به معنى زیر و رو کردن زمین گرفته شده; زیرا اندوه شدید، دل انسان را زیر و رو مى کند، و توصیف آن به عظیم، نهایت شدت اندوه نوح(علیه السلام) را مى رساند.چه اندوهى از این بالاتر که طبق صریح آیات قرآن، ۹۵۰ سال به آئین حق دعوت کرد، اما طبق مشهور میان مفسران در تمام این مدت طولانى تنها هشتاد نفر! به او ایمان آوردند و کار بقیه چیزى جز سخریه و استهزاء و اذیت و آزار نبود.(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۶ سوره مبارکه انبیاء)
۲:۴۱
۲۸ اردیبهشت
هر صبح یک آیه:
اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
«وَنَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ»
و او (حضرت نوح علیه‌السلام) را در برابر جمعیّتی که آیات ما را تکذیب کرده بودند یاری دادیم؛ چرا که قوم بدی بودند. از این رو همه آنها را غرق کردیم!
(سوره مبارکه انبیاء/ آیه ۷۷ )
#هر_صبح_یک_آیه @ayehsobh
اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمبسم الله الرحمن الرحیم«وَنَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ»
و او (حضرت نوح علیه‌السلام) را در برابر جمعیّتی که آیات ما را تکذیب کرده بودند یاری دادیم؛ چرا که قوم بدی بودند. از این رو همه آنها را غرق کردیم!
(سوره مبارکه انبیاء/ آیه ۷۷ )
#هر_صبح_یک_آیه @ayehsobh
۲:۵۰
تفسیر:در آیه بعد، اضافه مى کند: ما او را در برابر قومى که آیات ما را تکذیب کردند یارى کردیم (وَ نَصَرْناهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا). چرا که آنها قوم بدى بودند، لذا همه آنان را غرق کردیم (إِنَّهُمْ کانُوا قَوْمَ سَوْء فَأَغْرَقْناهُمْ أَجْمَعِینَ).این جمله بار دیگر تأکیدى است بر این حقیقت که مجازات‌هاى الهى هرگز جنبه انتقامى ندارد، بلکه بر اساس انتخاب اصلح است، به این معنى که حق حیات و استفاده از مواهب زندگى براى گروهى است که در خط تکامل و سیر الى اللّه باشند و یا اگر روزى در خط انحراف افتادند، تجدید نظر کرده و بازگردند، اما گروهى که فاسدند و در آینده نیز هیچ گونه امیدى به اصلاحشان نیست جز مرگ و نابودى سرنوشتى ندارند.نکته:ذکر این نکته نیز لازم است که در سرگذشت ابراهیم (علیه السلام) و لوط (علیه السلام) که سابقاً خواندیم و همچنین ایوب و یونس (علیهماالسلام) که در آیات بعد خواهد آمد، همانند نوح، تکیه بر مسأله نجات و رهائى آنها از چنگال محنت ها، رنج ها و دشمنان جبار شده است.گوئى برنامه این است: خداوند در این سوره انبیاء حمایت بى دریغش از پیامبران و نجاتشان را از چنگال مشکلات بازگو کند، تا مایه دلدارى براى پیامبر اسلام و امیدوارى براى مؤمنان باشد، مخصوصاً با توجه به این که این سوره، مکّى است و مسلمانان در آن هنگام شدیداً در ناراحتى و رنج بوده اند، اهمیت این مسأله روشن‌تر مى شود.
(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۷ سوره مبارکه انبیاء)
نکته:ذکر این نکته نیز لازم است که در سرگذشت ابراهیم (علیه السلام) و لوط (علیه السلام) که سابقاً خواندیم و همچنین ایوب و یونس (علیهماالسلام) که در آیات بعد خواهد آمد، همانند نوح، تکیه بر مسأله نجات و رهائى آنها از چنگال محنت ها، رنج ها و دشمنان جبار شده است.گوئى برنامه این است: خداوند در این سوره انبیاء حمایت بى دریغش از پیامبران و نجاتشان را از چنگال مشکلات بازگو کند، تا مایه دلدارى براى پیامبر اسلام و امیدوارى براى مؤمنان باشد، مخصوصاً با توجه به این که این سوره، مکّى است و مسلمانان در آن هنگام شدیداً در ناراحتى و رنج بوده اند، اهمیت این مسأله روشن‌تر مى شود.(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۷ سوره مبارکه انبیاء)
۲:۵۴
۲۹ اردیبهشت
هر صبح یک آیه:
اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
«وَ دَاوُودَ وَ سُلَيْمَانَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ»
و داوود و سلیمان را (به خاطر بیاور) هنگامی که درباره کشتزاری که گوسفندان بی چوپان قوم، شبانگاه در آن چریده (و آن را تباه کرده) بودند، داوری می‌کردند؛ و ما بر حکم آنان شاهد بودیم.
(سوره مبارکه انبیاء/ آیه ۷۸ )
#هر_صبح_یک_آیه @ayehsobh
اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمبسم الله الرحمن الرحیم«وَ دَاوُودَ وَ سُلَيْمَانَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ»
و داوود و سلیمان را (به خاطر بیاور) هنگامی که درباره کشتزاری که گوسفندان بی چوپان قوم، شبانگاه در آن چریده (و آن را تباه کرده) بودند، داوری می‌کردند؛ و ما بر حکم آنان شاهد بودیم.
(سوره مبارکه انبیاء/ آیه ۷۸ )
#هر_صبح_یک_آیه @ayehsobh
۰:۲۸
تفسیر:به دنبال سرگذشت هاى مربوط به موسى، هارون، ابراهیم، نوح و لوط(علیهم السلام)، آیات بعد، به بخشى از زندگى داود و سلیمان(علیهما السلام) اشاره مى کند و در آغاز اشاره سربسته اى به ماجراى یک قضاوت و داورى که از ناحیه داود و سلیمان صورت گرفته دارد.مى فرماید: و داود و سلیمان را به یاد آر، هنگامى که درباره کشتزارى قضاوت مى کردند که گوسفندان قوم، شبانه در آن چریده بودند (وَ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ إِذْ یَحْکُمانِ فِی الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِیهِ غَنَمُ الْقَوْمِ). و ما شاهد حکم آنها بودیم (وَ کُنّا لِحُکْمِهِمْ شاهِدِینَ).گر چه قرآن ماجراى این محاکمه و دادرسى را کاملاً سربسته بیان، و به یک اشاره اجمالى اکتفا نموده، و تنها به نتیجه اخلاقى و تربیتى آن، قناعت کرده است، ولى در روایات اسلامى و گفتار مفسران بحث هاى زیادى پیرامون آن به چشم مى خورد.جمعى گفته اند: داستان بدین قرار بوده: گله گوسفندى شبانه به تاکستانى وارد مى شوند، برگ ها و خوشه هاى انگور را خورده و ضایع مى کنند، صاحب باغ شکایت نزد داود(علیه السلام) مى برد، داود حکم مى دهد که در برابر این خسارت بزرگ باید تمام گوسفندان به صاحب باغ داده شود.سلیمان(علیه السلام) که در آن زمان کودک بوده به پدر مى گوید: اى پیامبر بزرگ خدا! این حکم را تغییر ده و تعدیل کن!پدر مى پرسد: چگونه؟در پاسخ مى گوید: گوسفندان باید به صاحب باغ سپرده شوند، تا از منافع آنها و شیر و پشمشان استفاده کند، و باغ به دست صاحب گوسفندان، تا در اصلاح آن بکوشد و هنگامى که باغ به حال اول بازگشت، تحویل به صاحبش داده مى شود، و گوسفندان نیز به صاحبش برمى گردد (و خداوند طبق آیه بعد حکم سلیمان را تأیید کرد).این مضمون در روایتى از امام باقر و امام صادق(علیهما السلام) نقل شده است.
(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۸ سوره مبارکه انبیاء)
جمعى گفته اند: داستان بدین قرار بوده: گله گوسفندى شبانه به تاکستانى وارد مى شوند، برگ ها و خوشه هاى انگور را خورده و ضایع مى کنند، صاحب باغ شکایت نزد داود(علیه السلام) مى برد، داود حکم مى دهد که در برابر این خسارت بزرگ باید تمام گوسفندان به صاحب باغ داده شود.سلیمان(علیه السلام) که در آن زمان کودک بوده به پدر مى گوید: اى پیامبر بزرگ خدا! این حکم را تغییر ده و تعدیل کن!پدر مى پرسد: چگونه؟در پاسخ مى گوید: گوسفندان باید به صاحب باغ سپرده شوند، تا از منافع آنها و شیر و پشمشان استفاده کند، و باغ به دست صاحب گوسفندان، تا در اصلاح آن بکوشد و هنگامى که باغ به حال اول بازگشت، تحویل به صاحبش داده مى شود، و گوسفندان نیز به صاحبش برمى گردد (و خداوند طبق آیه بعد حکم سلیمان را تأیید کرد).این مضمون در روایتى از امام باقر و امام صادق(علیهما السلام) نقل شده است.(تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۸ سوره مبارکه انبیاء)
۰:۳۲
۳۰ اردیبهشت
هر صبح یک آیه:
اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
«فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ وَكُلًّا آتَيْنَا حُكْمًا وَعِلْمًا وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ وَكُنَّا فَاعِلِينَ»
ما (حکم واقعی) آن را به سلیمان فهماندیم؛ و به هر یک از آنان (شایستگی) داوری و علم فراوانی دادیم؛ و کوه‌ها و پرندگان را با داوود مسخّر ساختیم، که (همراه او) تسبیح (خدا) می‌گفتند؛ و ما این کار را انجام دادیم!
(سوره مبارکه انبیاء/ آیه ۷۹ )
#هر_صبح_یک_آیه @ayehsobh
اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمبسم الله الرحمن الرحیم«فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ وَكُلًّا آتَيْنَا حُكْمًا وَعِلْمًا وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ وَكُنَّا فَاعِلِينَ»
ما (حکم واقعی) آن را به سلیمان فهماندیم؛ و به هر یک از آنان (شایستگی) داوری و علم فراوانی دادیم؛ و کوه‌ها و پرندگان را با داوود مسخّر ساختیم، که (همراه او) تسبیح (خدا) می‌گفتند؛ و ما این کار را انجام دادیم!
(سوره مبارکه انبیاء/ آیه ۷۹ )
#هر_صبح_یک_آیه @ayehsobh
۰:۲۷
تفسیر:در آیه بعد حکم سلیمان در این داستان را به این صورت تأئید مى کند: ما این داورى و حکومت را به سلیمان تفهیم کردیم و با تأئید ما او بهترین راه حل این مخاصمه را دریافت (فَفَهَّمْناها سُلَیْمانَ).اما مفهوم این سخن آن نیست که حکم داود اشتباه و نادرست بوده، چرا که بلافاصله اضافه مى کند: ما به هر یک از این دو، آگاهى و شایستگى داورى و علم بخشیدیم (وَ کُلاًّ آتَیْنا حُکْماً وَ عِلْماً).سپس به یکى دیگر از مواهب و افتخاراتى که خدا به داود(علیه السلام) داده اشاره کرده مى فرماید: ما کوه‌ها را مسخر ساختیم که همراه داود تسبیح مى‌گفتند و همچنین پرندگان را (وَ سَخَّرْنا مَعَ داوُدَ الْجِبالَ یُسَبِّحْنَ وَ الطَّیْرَ).اینها در برابر قدرت ما چیز مهمى نیست ما قادر بر انجام این کار بودیم (وَ کُنّا فاعِلِینَ).
۰:۳۳