بازارسال شده از
جریان به ظاهر روشنفکر علیه هویت دینی؛ وقتی چایخانه کابوس جریان غربگرا در دانشگاه میشود...ماجرای اخیر درباره مخالفت برخی اساتید و چهرههای به ظاهر «روشنفکر» با استقرار چایخانههای مذهبی، موکبهای مناسبتی یا هر نماد دینی در دانشگاهها، یک اتفاق تازه نیست؛ بلکه حلقهای از زنجیرهای طولانی است که سالهاست جریان روشنفکری سکولار در ایران برای حذف حضور اجتماعی دین در فضای دانشگاه دنبال میکند. داستانِ چایی نیست؛ داستان حذف یک فرهنگ، حذف یک هویت و حذف یک ریشه است.جریانی که در دانشگاهها به عنوان «روشنفکری» و «نخبگی» جا زده شده، در حقیقت دنبالهی همان پارادایم غربزدهای است که از دوره قاجار تا امروز، همواره در تقابل با هویت دینی و انقلابی جامعه ایرانی قرار داشته است. برای این جریان، دانشگاه نه محل تولید علم، که آزمایشگاه اجتماعی پروژه سکولاریزاسیون است. هر نماد دینی -حتی به سادگی یک چای نذری- برای آنها «مزاحم» تلقی میشود؛ نه چون چای مزاحم درسخواندن است، بلکه چون یادآور این حقیقت است که ایرانِ امروز هنوز در عمق فرهنگیاش مذهبی و انقلابی است.این طیف به خوبی میداند که نمادهای دینی همچون چایخانهها، مناسک جمعی، روضههای کوچک یا نمایشهای مذهبی، یک کارویژه مهم دارند: پیوند دادن زندگی دانشجو با مردم و ارزشهای اصیل جامعه. آنها میدانند این نمادها سطح «مردمی بودن» دانشگاه را بالا میبرند و فضای نخبهگرای بریده از جامعه را میشکنند. روشنفکری سکولار از همین پیوند میترسد، چون زیستش بر گسست است، بر فاصله گرفتن از مردم، بر تحقیر سبک زندگی توده مذهبی.این جریان همیشه با یک تکنیک ثابت عمل میکند: ابتدا مفاهیم را واژگون میسازد. موکب را «سطح پایین»، نذر را «شکمی»، عزاداری را «خرافی»، مناسک دینی را «بیربط به دانشگاه» تعریف میکند. بعد با همین واژگان ساختهشده به جنگ ریشههای مردم میرود. در واقع با حمله به نماد، به هویت حمله میکند. روشنفکر سکولار ابزارش «دانش» نیست؛ نسبتسازیهای ایدئولوژیک در لفافه ظاهری علم است. او در برابر نذری یا مراسم دانشجویی متوسل به استدلال علمی نمیشود، بلکه از همان کلیشههای نخنمای غربی استفاده میکند: «سطح فرهنگ»، «زیباشناسی شهری»، «مناسبات مدرن»، «حق شهروندی» و…این نزاع یک ریشه جامعهشناختی هم دارد: جریان روشنفکری از حضور اجتماعی دین، احساس تهدید میکند. چرا؟ چون دین در ایران برخلاف غرب یک نیروی زنده و مردمی است، نه یک عنصر موزهای. دین هنوز قدرت بسیج اجتماعی دارد، قدرت پیوند دادن، قدرت معناسازی. روشنفکریای که بر فردگرایی افراطی و قطع رابطه دانشگاه با متن جامعه بنا شده، حضور چنین نیرویی را مزاحم پروژه خود میبیند. برای همین هر نماد دینی را «فضاحتی» میخواند، اما در برابر نمادهای پرزرق و برق فرهنگ غربی نه تنها سکوت میکند، که آنها را نشانه «پیشرفت» معرفی میکند.اما نکته اساسی این است که این جریان در اقلیت است؛ هرچند صدایش به واسطه تریبونهای رسانهای و شبکههای خاص، بلندتر شنیده میشود. مردم، بدنه دانشجویی و حتی بسیاری از اساتید دانشگاه در عمق ذهنشان نسبت به ارزشهای دینی احساس بیگانگی ندارند. مخالفت با نمادهای دینی همیشه از سوی همان طیفی برمیخیزد که در بزنگاههای اجتماعی، کمترین پیوند را با مردم دارند.دانشگاه اگر قرار است زنده بماند، باید به روی مردم و فرهنگ آنها باز باشد. دانشگاهی که موکب را تحمل نکند، چگونه میخواهد «مدیر فرهنگی» تربیت کند؟ دانشگاهی که چایخانه نذری را مزاحم بداند، مگر میتواند ادعای شناخت جامعه ایرانی داشته باشد؟ حذف نمادهای دینی یعنی حذف حافظه تاریخی ایران؛ یعنی دانشگاهی بیریشه، بیپشتوانه و بیهویت.امروز، چالش اصلی ما این نیست که چند قوری چای نذری در ورودی دانشگاه تهران یا علامه گذاشته شده یا نه؛ چالش این است که جریانی کوچک اما پرهیاهو میکوشد دانشگاه را از هویت مردمی و فرهنگیاش تهی کند. اما این پروژه شکست خورده است؛ چون ریشههای یک فرهنگ غنی با بادهای روشنفکری غربزده تکان نمیخورد.
محمدامین مهدیئی، دانشجوی کارشناسی روابط عمومی#یادداشت_دانشجویی #عصر_نوشت
۴:۱۳
بازارسال شده از
این فاجعه، تصادفی نیست. سودان قربانی نسخهای است که بارها در کشورهای مستقل و مخالف نظم سلطه تکرار شده است: ابتدا با شعار آزادی، چهرهای قهرمانگونه ساخته میشود؛ سپس با فشار بینالمللی، ارتش و ساختارهای دولتی تضعیف میگردند؛ در نهایت، اختلافات داخلی شعلهور میشود و جنگی نیابتی، وحدت ملی را از هم میپاشد. همان نسخهای که در لیبی و سوریه اجرا شد و حالا در سودان، یکی از بزرگترین کشورهای آفریقا، به ثمر نشسته است.باحضور:شیخ احمد جحا شیخ محمد یوسفاز جامعة المصطفی العالمیهمکان: پردیس مرکزی دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، سالن شهید بهشتی زمان: سهشنبه ۱۱ آذرماه ساعت ۱۲:۳۰ @bsjatu_int۸:۵۹
بازارسال شده از
۱۱:۳۶
بازارسال شده از
۱۱:۳۶
بازارسال شده از
۱۱:۳۶
بازارسال شده از
بسیج جهانی و مبارزان جبهه مقاومت در سراسر جهان به اذن الله هر روز بر دشمنی با استکبار آمریکا و رژیم منفور صهیونیستی بیش از پیش پافشاری کرده و تا فتح قلههای جهانی از پای نخواهند نشست.نامه ۴ بسیج دانشجویی دانشگاه های تهران در حمایت از جنبشهای حامی مقاومت
️ بسیج دانشجویی دانشگاه تهرانبسیج دانشجویی دانشگاه علامه طباطباییبسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق (ع)بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف#محور_مقاومت#بسیج_دانشجویی
@bsjatu_int @bsjatu۱۱:۳۶
بازارسال شده از
کودتای تدریجی علیه مستضعفان؛پروژه نفوذ سرمایهسالاری در نظام حکمرانی کشور
در سالهای اخیر گفتمانی تدریجی و عمیقاً خطرناک در لایههایی از فضای سیاسی و رسانهای کشور ریشه دوانده؛ گفتمانی که نه اصلاح ساختار میخواهد و نه توسعه ملی، بلکه در پی مهندسی آرام قدرت و بیرون راندن طبقات پایین از حاکمیت است. این جریان با اعتمادبهنفس و جسارتی عجیب، تلاش میکند این ایده را «طبیعی» و «عقلانی» جلوه دهد که اداره کشور باید به دست طبقهای خاص، برخوردار، تربیتشده در حلقههای بسته و بیدرد سپرده شود؛ طبقهای که از ریشههای انقلاب، از طعم فقر، از تجربه محرومیت و از درک واقعی مردم فاصله دارد.این نه یک اشتباه تحلیلی است و نه نظریهای بیخطر؛ بلکه اعلام موجودیت یک پروژه تمامعیار برای جابهجایی طبقه حاکم در جمهوری اسلامی است. پروژهای که هدفش تمرکز قدرت در دست اقلیتی ممتاز، وابسته و غربشیفته است و در این مسیر، «مستضعف» را نه پایه جمهوریت، بلکه مانعی مزاحم میبیند.جریان سرمایهسالار وابسته، سالها پشت شعارهای جذاب و واژههای فریبنده پنهان شد: «توسعه»، «تعامل جهانی»، «تنشزدایی» و «اصلاحات اقتصادی». اما امروز نقاب کنار رفته و گزاره اصلی آنان بیپرده بیان میشود: محرومان نباید در حاکمیت باشند، چون درد عدالت دارند؛ چون ساختارهای نابرابر را به چالش میکشند؛ چون مانع حرکت چرخ رانت و قراردادهای پنهان میشوند.این منطق همان منطقی است که دهه نود را به دهه فرسایش تبدیل کرد؛ منطقی که مردم را نه صاحبان کشور، بلکه نیروی مصرفکننده میخواهند. همان نگاهی که در آبان ۹۸ با مردم حرف نزد، با مردم مذاکره نکرد، بلکه مردم را مسئلهای امنیتی دید. همان نگاهی که در مذاکرات خارجی، به جای عزت مردم، به امتیازگیری روی کاغذ دل بست. همان نگاهی که در اقتصاد، تولید را زمینگیر و واردات را سلطان کرد.این تفکر امروز صریحتر از همیشه اعلام میکند: تغییر باید از بحران بیاید نه از گفتوگو.یعنی دستورالعمل رسمی بیثباتسازی کشور بهنام اصلاح ساختار.یعنی توسعه از مسیر شوک اجتماعی؛ همان نسخهای که بارها در کشورهای جهان سوم اجرا شد و نتیجهاش چیزی جز فروپاشی نهادهای اجتماعی و افزایش وابستگی نبود.
پشت این گفتمان، یک خط مشخص پنهان است: ساختن «نسل جدید مدیران» با الگوی غربپسند؛ مدیرانی که از طبقات مرفه میآیند، در مکتب تکنوکراتهای لندنی و آمریکایی تربیت میشوند، و درکشان از مردم تنها از پشت شیشه خودروهای ضدگلوله و گزارشهای اتاق فکر است. طبیعی است که چنین نسلی، حضور حتی یک مدیر برخاسته از جامعه مستضعف را «اختلال» میبیند.
اما حقیقت روشن است:جمهوری اسلامی با همین مردم زنده است.با همین طبقهای که انقلاب کرده، جنگ را اداره کرده، کشور را ساخته، و هرجا مدیر باوجدان و بیادعا دیدهایم، از دل همین طبقه بوده نه از دل رانتسالاران.
ایده حذف مستضعف، یک خطای سیاسی نیست؛ مقدمه فروپاشی اجتماعی است.هر کشوری که فرودستانش حذف شدند، دیر یا زود به سمت بحران مشروعیت رفت؛ چه در آمریکای لاتین، چه در آسیا، چه در خاورمیانه. زیرا هنگامی که مردم واقعی حس کنند در قدرت نقشی ندارند، یا بیتفاوت میشوند یا خشمگین؛ و این دقیقاً همان سناریویی است که جریان سرمایهسالار میخواهد: جامعه بیتفاوت، قدرت متمرکز، سرمایه مسلط.
امروز باید صریح گفت:عدالتخواهی یک آرمان تزیینی نیست؛ ستون نگهدارنده جمهوری اسلامی است.اگر این ستون بشکند، هیچ برجام و هیچ صندوق رأی و هیچ شعار توسعهای نمیتواند کشور را نگه دارد.هشدار این یادداشت روشن است:حذف مستضعف، حذف جمهوریت است.حذف جمهوریت، حذف مشروعیت است.و حذف مشروعیت، آغاز فروپاشی است.جریان سرمایهسالار اگر امروز مهار نشود، فردا نه فقط عدالت، که کلیت ساخت ملی، هویت انقلابی و پیوند تاریخی مردم با نظام را هدف خواهد گرفت.
#یادداشت_دانشجویی #عصر_نوشت
@mag_asr
در سالهای اخیر گفتمانی تدریجی و عمیقاً خطرناک در لایههایی از فضای سیاسی و رسانهای کشور ریشه دوانده؛ گفتمانی که نه اصلاح ساختار میخواهد و نه توسعه ملی، بلکه در پی مهندسی آرام قدرت و بیرون راندن طبقات پایین از حاکمیت است. این جریان با اعتمادبهنفس و جسارتی عجیب، تلاش میکند این ایده را «طبیعی» و «عقلانی» جلوه دهد که اداره کشور باید به دست طبقهای خاص، برخوردار، تربیتشده در حلقههای بسته و بیدرد سپرده شود؛ طبقهای که از ریشههای انقلاب، از طعم فقر، از تجربه محرومیت و از درک واقعی مردم فاصله دارد.این نه یک اشتباه تحلیلی است و نه نظریهای بیخطر؛ بلکه اعلام موجودیت یک پروژه تمامعیار برای جابهجایی طبقه حاکم در جمهوری اسلامی است. پروژهای که هدفش تمرکز قدرت در دست اقلیتی ممتاز، وابسته و غربشیفته است و در این مسیر، «مستضعف» را نه پایه جمهوریت، بلکه مانعی مزاحم میبیند.جریان سرمایهسالار وابسته، سالها پشت شعارهای جذاب و واژههای فریبنده پنهان شد: «توسعه»، «تعامل جهانی»، «تنشزدایی» و «اصلاحات اقتصادی». اما امروز نقاب کنار رفته و گزاره اصلی آنان بیپرده بیان میشود: محرومان نباید در حاکمیت باشند، چون درد عدالت دارند؛ چون ساختارهای نابرابر را به چالش میکشند؛ چون مانع حرکت چرخ رانت و قراردادهای پنهان میشوند.این منطق همان منطقی است که دهه نود را به دهه فرسایش تبدیل کرد؛ منطقی که مردم را نه صاحبان کشور، بلکه نیروی مصرفکننده میخواهند. همان نگاهی که در آبان ۹۸ با مردم حرف نزد، با مردم مذاکره نکرد، بلکه مردم را مسئلهای امنیتی دید. همان نگاهی که در مذاکرات خارجی، به جای عزت مردم، به امتیازگیری روی کاغذ دل بست. همان نگاهی که در اقتصاد، تولید را زمینگیر و واردات را سلطان کرد.این تفکر امروز صریحتر از همیشه اعلام میکند: تغییر باید از بحران بیاید نه از گفتوگو.یعنی دستورالعمل رسمی بیثباتسازی کشور بهنام اصلاح ساختار.یعنی توسعه از مسیر شوک اجتماعی؛ همان نسخهای که بارها در کشورهای جهان سوم اجرا شد و نتیجهاش چیزی جز فروپاشی نهادهای اجتماعی و افزایش وابستگی نبود.
پشت این گفتمان، یک خط مشخص پنهان است: ساختن «نسل جدید مدیران» با الگوی غربپسند؛ مدیرانی که از طبقات مرفه میآیند، در مکتب تکنوکراتهای لندنی و آمریکایی تربیت میشوند، و درکشان از مردم تنها از پشت شیشه خودروهای ضدگلوله و گزارشهای اتاق فکر است. طبیعی است که چنین نسلی، حضور حتی یک مدیر برخاسته از جامعه مستضعف را «اختلال» میبیند.
اما حقیقت روشن است:جمهوری اسلامی با همین مردم زنده است.با همین طبقهای که انقلاب کرده، جنگ را اداره کرده، کشور را ساخته، و هرجا مدیر باوجدان و بیادعا دیدهایم، از دل همین طبقه بوده نه از دل رانتسالاران.
ایده حذف مستضعف، یک خطای سیاسی نیست؛ مقدمه فروپاشی اجتماعی است.هر کشوری که فرودستانش حذف شدند، دیر یا زود به سمت بحران مشروعیت رفت؛ چه در آمریکای لاتین، چه در آسیا، چه در خاورمیانه. زیرا هنگامی که مردم واقعی حس کنند در قدرت نقشی ندارند، یا بیتفاوت میشوند یا خشمگین؛ و این دقیقاً همان سناریویی است که جریان سرمایهسالار میخواهد: جامعه بیتفاوت، قدرت متمرکز، سرمایه مسلط.
امروز باید صریح گفت:عدالتخواهی یک آرمان تزیینی نیست؛ ستون نگهدارنده جمهوری اسلامی است.اگر این ستون بشکند، هیچ برجام و هیچ صندوق رأی و هیچ شعار توسعهای نمیتواند کشور را نگه دارد.هشدار این یادداشت روشن است:حذف مستضعف، حذف جمهوریت است.حذف جمهوریت، حذف مشروعیت است.و حذف مشروعیت، آغاز فروپاشی است.جریان سرمایهسالار اگر امروز مهار نشود، فردا نه فقط عدالت، که کلیت ساخت ملی، هویت انقلابی و پیوند تاریخی مردم با نظام را هدف خواهد گرفت.
#یادداشت_دانشجویی #عصر_نوشت
@mag_asr۷:۲۴
بازارسال شده از
از نازکخوانی کورتکس تا طبقهسالاری آکادمیک؛ سکوت دیروز، جسارت امروز را ممکن کردنتیجهی سالها پولیسازی آموزش عالی، خصوصیسازی دانشگاه و تبدیل آموزش از یک حق اجتماعی به یک امتیاز طبقاتی، امروز با تمام وضوح در رفتار و گفتار حامیان این جریان نمایان شده است؛ جریانی که اکنون وظیفه خود میداند نه از حقیقت علمی، بلکه از منافع طبقاتی و امتیازهای تاریخی خویش دفاع کند و برای حذف مستضعفان، استدلالهای شبهعلمی تولید کند.اگر در گذشته برخورد جدی با گزافه گویان میشد، امروز شاهد تکرار نسخههای تازهتری از همین ادبیات طبقاتی نبودیم. انتظار آن است که از این پس هیچ فرد یا جریانی نتواند با تکیه بر امتیازات طبقاتی یا ادعاهای شبهعلمی، حق نقد را محدود کند. اگر دوباره کسی سخنی تبعیضآمیز یا فاقد مبنای علمی بر زبان آورد، نه خود او و نه هوادارانش نباید با ایجاد سپر حمایتی، فضا را برای نقد ببندند. جامعهای که نقد در آن تعطیل شود، توسعه در آن ناممکن خواهد بود.#بسیج_دانشجویی_دانشکده_حقوق_و_علوم_سیاسی
@basijatu_LawPol۱۱:۲۴
بازارسال شده از
۱۱:۲۴
دانشجویان تهران به قاضیالقضات: به دعوتهای دانشجویان پاسخ دهید! نامه جمعی از تشکلهای دانشجویی درباره ضرورت شفافیت و پاسخگویی در زمینه های مختلف و پرونده «بانک آینده» بسیج دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی(ره)بسیج دانشجویی دانشگاه تهرانمجمع دانشجویان عدالتخواه آرمان دانشگاه تهرانجامعه اسلامی دانشگاه تهرانانجمن اسلامی مستقل دانشگاه تهرانبسیج دانشجویی دانشگاه علم و صنعتمجمع حزبالله دانشگاه علم و صنعتانجمن اسلامی تحکیم وحدت دانشگاه علم و صنعتبسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی شریفانجمن اسلامی مستقل دانشگاه صنعتی شریفبسیج دانشجویی دانشگاه شهید بهشتیانجمن اسلامی تحکیم وحدت دانشگاه شهید بهشتیجامعه اسلامی دانشگاه شهید بهشتیبسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع)بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی امیرکبیربسیج دانشجویی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسیانجمن اسلامی تحکیم وحدت دانشگاه علامه طباطبایی(ره) @bsjatu۱۹:۰۵
۱۹:۰۵
۱۹:۰۵
۱۹:۰۵
۱۹:۰۵
۱۹:۰۵
۱۹:۰۵
۱۹:۰۵
بسیج دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی(ره) به مناسبت سالروز ۱۶ آذر و روز دانشجو برگزار میکند:️دهمین نشست از سلسله نشستهای سیاسی با کارگزاران جمهوری اسلامی ایرانراهبرد دولت چهاردهم برای تحقق عدالت اجتماعی و تامین حقوق کارگران چیست؟؟با حضوردکتر احمد میدری وزیر کار،تعاون و رفاه اجتماعی
️ همراه با رونمایی از کتاب گلستان ابراهیم، روایتی از زندگی و زمانه شهید ابراهیم قائمی پس از ۳۹ سال گمنامی زمان: سهشنبه ۱۸ آذر از ساعت: ۱۰ مکان: پردیس مرکزی دانشگاه علامه طباطبایی، سالن اجتماعات دانشکده مدیریت و حسابداری بسیج دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی @bsjatu۸:۵۴
تجمع دانشجویی-مردمی در آستانه روز دانشجو، مطالبه محاکمه سهامداران مقصر بانک آیندهاتحاد مقدس در گرو مبارزه با استکبار داخلی شنبه، ۱۵ آذر، ساعت ۱۶خیابان ولیعصر، نبش خیابان شهید رئیسیمقابل مرکز ارتباطات مردمی قوه قضائیه بسیج دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی @bsjatu۱۳:۳۶