حامیان دکتر مرضیه موحدی را در پیام‌رسانها با نشانی های زیر دنبال کنید با ما همراه شوید...تلگرامT.me/hamiyanDrMOvahedi
اینستاگرام:https://instagram.com/marziehmovahed ایتا: eitaa.com/hamiyanDrMOvahedi سروش: sapp.ir/hamiyanDrMOvahedi بله :ble.im/hamiyanDrMOvahedi @hamiyanDrMOvahedi۲۱:۱۰
لیست نیروهای انقلابی با توجه به معیارهای گام دوم رهبری
فرهیختگان عزیز لطفا برای انتخاب آگاهانه اقوام و دوستان و همشهریان با نشر این لیست کمک کنید.
@hamiyanDrMOvahedi
فرهیختگان عزیز لطفا برای انتخاب آگاهانه اقوام و دوستان و همشهریان با نشر این لیست کمک کنید.
@hamiyanDrMOvahedi
۱۸:۰۷
بازارسال شده از
اطلاع‌نگاشت | ویژگی‌های نمایندگان شایسته ملت ایران حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به مناسبت ایام #انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، ویژگیهایی را برای نماینده مطلوب برشمردند که پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR این موارد را در این اطلاع‌نگاشت مرور می‌کند. @Khamenei_ir۱۸:۰۸
.: نه به "النصر باالرُّعب" محور نبرد حزب‌اللهی‌ها با حزب‌اللابی‌ها
اگر اصرار بر لیست وحدت؛ از باب دشواری انتخاب سی نفر از بین صدها نفر است چرا در شرایط متفاوت؛ فی‌المثل در شهرهایی که فقط یک نماینده دارند هم باز همین شیوه تعقیب می‌شود؟ چهل و یک سال از انقلاب گذشته است و قبایل سیاسی عزم جزم دارند که سازماندهی سیاسی جامعه را روزبه‌روز به مدل‌های غربی نزدیک‌تر و از مبانی دینی و انقلابی دورتر و دستیابی به اهداف گام دوم را دشوارتر کنند. در صد و هفتاد و پنج حوزه انتخابیه (از مجموع 211 حوزه) مردم برای انتخابِ فقط یک نماینده پای صندوق می‌روند و در 22 حوزه دیگر برای انتخاب 2 نماینده. معمول این است که در هر حوزه‌ای بیش از چهار پنج کاندیدای جدی و اصلی وجود ندارد. آیا انتخاب یک نفر از بین چهار پنج نفر، کار دشواری است؟! واقعا با چند روز وقت گذاشتن و حرف‌های نامزدها را شنیدن و آن‌ها را با سوال‌های جدی راجع به کارنامه و برنامه‌شان مواجه کردن، نمی‌شود به نتیجه رسید؟! مگر نه این است که به برکت جمهوری اسلامی در هر فامیل و محله و مسجد و محیطی کلی آدم تحصیل‌کرده و اهل بررسی و پژوهش وجود دارد. چرا باید سازوکار ترجیحی ما این باشد که زیرساخت "اتّباع احسن" شکل نگیرد و مردم مستقیما با کاندیداها مواجه نشوند و در بسیاری موارد بدون آنکه حتی یک صفحه یا یک پاراگراف در مورد شخص موردنظر اطلاعات داشته باشند تنها به واسطه معرفی از سوی یک "اتاق تاریک" (چه اصلاح‌طلب چه اصولگرا) نامش را به صندوق بیاندازند؟ این شیوه "النصر بالرعب" که زیر زبان هر دو جناح مزه کرده و چند دوره است مد شده و از مردم می‌خواهد از ترس رای آوردن اصولگراها یا اصلاح‌طلب‌ها به لیست مقابل رای بدهند چه نسبتی با جمهوریتی دارد که دویست و پنجاه هزار خون پاک به پایش ریخته است؟ مگر انتخابات نباید فرصتی برای ارتقاء فرهنگ سیاسی جامعه و آگاه‌تر شدن مردم و بالا رفتن قدرت تحلیل شان باشد؟ هزاران دانشکده، دهها هزار مدرسه، هفتاد هزار مسجد؛ چهل هزار پایگاه بسیج؛ دهها هزار فعال اجتماعی و فرهنگی و ... در کشور، چرا در این فرصت کم‌نظیر؛ "یستمعون القول فیتبعون احسنه" را بشارت نمی‌دهند؟ "جمهوری" اسلامی این‌گونه ساخته می‌شود؛ نه با فرار به اتاق‌های تاریک و الزام مردم به انتخاب‌های کور. فضای انتخابات باید فضای شوق باشد و نه رعب. البته در هر دو حالت، مردم داوطلبانه و با تصمیم خودشان رای می‌دهند ولی بسته به اینکه مبنای این تصمیم‌سازی؛ تمهید رشد جامعه باشد یا تحکیم انحصار قبایل سیاسی؛ نتایج متفاوتی به دست خواهد آمد. فرق می‌کند مردم با شوقِ تحول مثبت به سمت صندوق‌ها بیایند یا از بیمِ تغییر منفی. جالب است همان بازی که در پایتخت برای تنظیم فهرست سی نفره نامزدها از بین صد تا دویست کاندیدای قابل اعتنا با محوریت جناح‌ها شکل می‌گیرد، به شکل غیرمنطقی، بی‌کم و کاست در حوزه‌های انتخابیه دیگر برای ارائه فهرست‌های چند نفره و حتی یک نفره! تقلید و تکرار می‌شود. فقط خدا می‌داند که جوخه‌های ترور نرم این قبایل سیاسی تا کنون ملت را از چند هزار نفر از فرزندان انقلابی خود، محروم کرده است. عادت شده است که در شهرستان‌هایی که یک یا چند نماینده انتخاب می‌کنند هم؛ پیش از آغاز تبلیغات انتخاباتی؛ لابی‌ها گرد بیایند و تکلیف انتخابات را پیشاپیش یکسره کنند از ترس آن که مبادا مردم گیج بشوند و نتوانند به انتخاب درست دست پیدا کنند!! جناح‌ها و قبایل سیاسی چرا این همه از آن که مردم بشنوند و فکر کنند و مقایسه کنند می‌ترسند؟ ظاهر کار آن است که می‌خواهیم کار مردم را آسان کنیم ولی حقیقت این است که می‌خواهند با بیرون راندن مردم از دایره بررسی و تامل و تحلیل و مقایسه کار خود را آسان کنند. این شیوه‌ها شاید مناسب دموکراسی باشد ولی قطعا نسبتی با جمهوریت تراز اسلامی ندارد. در جمهوریت دینی؛ انتخابات موضوعیت دارد و فقط پلی به پارلمان نیست. در انتخابات مردم باید بشنوند و بپرسند و بیاموزند و بسنجند و برگزینند نه آنکه بترسند و آن چه اصلاح‌طلبان یا اصولگرایان دیکته می‌کنند بنویسند. مدل فیل و الاغ؛ ارمغان استحمارگران است و خصوصا در گام دوم و با افق تمدن‌سازی؛ تقلید حریصانه از این مدل؛ نشانه انحطاط و ارتجاع است و نه انقلابی‌گری و تحول‌خواهی. در انتخابات انقلابی رای با چشم باز و با معیار و آگاهی و تحلیل و مقایسه شکل می‌گیرد و نه از ترس رقیب و با چشم بسته و اعتماد کور به قبایل قدرت. ماجراهای اخیر روشن کرد یک میدان نبرد اصلی حزب‌اللهی‌ها در سال‌های آتی با حزب‌اللابی‌ها خواهد بود. حزب‌اللهی‌ها طرفدار "جمهوریت دینی" مبتنی بر رای مسولانه و آگاهانه و بصیرانه‌اند و حزب‌اللابی‌ها (در هر دو طرف) به دنبال رای تزیینی، غیرمسولانه و کور.
نه به "النصر باالرُّعب" محور نبرد حزب‌اللهی‌ها با حزب‌اللابی‌ها اگر اصرار بر لیست وحدت؛ از باب دشواری انتخاب سی نفر از بین صدها نفر است چرا در شرایط متفاوت؛ فی‌المثل در شهرهایی که فقط یک نماینده دارند هم باز همین شیوه تعقیب می‌شود؟ چهل و یک سال از انقلاب گذشته است و قبایل سیاسی عزم جزم دارند که سازماندهی سیاسی جامعه را روزبه‌روز به مدل‌های غربی نزدیک‌تر و از مبانی دینی و انقلابی دورتر و دستیابی به اهداف گام دوم را دشوارتر کنند. در صد و هفتاد و پنج حوزه انتخابیه (از مجموع 211 حوزه) مردم برای انتخابِ فقط یک نماینده پای صندوق می‌روند و در 22 حوزه دیگر برای انتخاب 2 نماینده. معمول این است که در هر حوزه‌ای بیش از چهار پنج کاندیدای جدی و اصلی وجود ندارد. آیا انتخاب یک نفر از بین چهار پنج نفر، کار دشواری است؟! واقعا با چند روز وقت گذاشتن و حرف‌های نامزدها را شنیدن و آن‌ها را با سوال‌های جدی راجع به کارنامه و برنامه‌شان مواجه کردن، نمی‌شود به نتیجه رسید؟! مگر نه این است که به برکت جمهوری اسلامی در هر فامیل و محله و مسجد و محیطی کلی آدم تحصیل‌کرده و اهل بررسی و پژوهش وجود دارد. چرا باید سازوکار ترجیحی ما این باشد که زیرساخت "اتّباع احسن" شکل نگیرد و مردم مستقیما با کاندیداها مواجه نشوند و در بسیاری موارد بدون آنکه حتی یک صفحه یا یک پاراگراف در مورد شخص موردنظر اطلاعات داشته باشند تنها به واسطه معرفی از سوی یک "اتاق تاریک" (چه اصلاح‌طلب چه اصولگرا) نامش را به صندوق بیاندازند؟ این شیوه "النصر بالرعب" که زیر زبان هر دو جناح مزه کرده و چند دوره است مد شده و از مردم می‌خواهد از ترس رای آوردن اصولگراها یا اصلاح‌طلب‌ها به لیست مقابل رای بدهند چه نسبتی با جمهوریتی دارد که دویست و پنجاه هزار خون پاک به پایش ریخته است؟ مگر انتخابات نباید فرصتی برای ارتقاء فرهنگ سیاسی جامعه و آگاه‌تر شدن مردم و بالا رفتن قدرت تحلیل شان باشد؟ هزاران دانشکده، دهها هزار مدرسه، هفتاد هزار مسجد؛ چهل هزار پایگاه بسیج؛ دهها هزار فعال اجتماعی و فرهنگی و ... در کشور، چرا در این فرصت کم‌نظیر؛ "یستمعون القول فیتبعون احسنه" را بشارت نمی‌دهند؟ "جمهوری" اسلامی این‌گونه ساخته می‌شود؛ نه با فرار به اتاق‌های تاریک و الزام مردم به انتخاب‌های کور. فضای انتخابات باید فضای شوق باشد و نه رعب. البته در هر دو حالت، مردم داوطلبانه و با تصمیم خودشان رای می‌دهند ولی بسته به اینکه مبنای این تصمیم‌سازی؛ تمهید رشد جامعه باشد یا تحکیم انحصار قبایل سیاسی؛ نتایج متفاوتی به دست خواهد آمد. فرق می‌کند مردم با شوقِ تحول مثبت به سمت صندوق‌ها بیایند یا از بیمِ تغییر منفی. جالب است همان بازی که در پایتخت برای تنظیم فهرست سی نفره نامزدها از بین صد تا دویست کاندیدای قابل اعتنا با محوریت جناح‌ها شکل می‌گیرد، به شکل غیرمنطقی، بی‌کم و کاست در حوزه‌های انتخابیه دیگر برای ارائه فهرست‌های چند نفره و حتی یک نفره! تقلید و تکرار می‌شود. فقط خدا می‌داند که جوخه‌های ترور نرم این قبایل سیاسی تا کنون ملت را از چند هزار نفر از فرزندان انقلابی خود، محروم کرده است. عادت شده است که در شهرستان‌هایی که یک یا چند نماینده انتخاب می‌کنند هم؛ پیش از آغاز تبلیغات انتخاباتی؛ لابی‌ها گرد بیایند و تکلیف انتخابات را پیشاپیش یکسره کنند از ترس آن که مبادا مردم گیج بشوند و نتوانند به انتخاب درست دست پیدا کنند!! جناح‌ها و قبایل سیاسی چرا این همه از آن که مردم بشنوند و فکر کنند و مقایسه کنند می‌ترسند؟ ظاهر کار آن است که می‌خواهیم کار مردم را آسان کنیم ولی حقیقت این است که می‌خواهند با بیرون راندن مردم از دایره بررسی و تامل و تحلیل و مقایسه کار خود را آسان کنند. این شیوه‌ها شاید مناسب دموکراسی باشد ولی قطعا نسبتی با جمهوریت تراز اسلامی ندارد. در جمهوریت دینی؛ انتخابات موضوعیت دارد و فقط پلی به پارلمان نیست. در انتخابات مردم باید بشنوند و بپرسند و بیاموزند و بسنجند و برگزینند نه آنکه بترسند و آن چه اصلاح‌طلبان یا اصولگرایان دیکته می‌کنند بنویسند. مدل فیل و الاغ؛ ارمغان استحمارگران است و خصوصا در گام دوم و با افق تمدن‌سازی؛ تقلید حریصانه از این مدل؛ نشانه انحطاط و ارتجاع است و نه انقلابی‌گری و تحول‌خواهی. در انتخابات انقلابی رای با چشم باز و با معیار و آگاهی و تحلیل و مقایسه شکل می‌گیرد و نه از ترس رقیب و با چشم بسته و اعتماد کور به قبایل قدرت. ماجراهای اخیر روشن کرد یک میدان نبرد اصلی حزب‌اللهی‌ها در سال‌های آتی با حزب‌اللابی‌ها خواهد بود. حزب‌اللهی‌ها طرفدار "جمهوریت دینی" مبتنی بر رای مسولانه و آگاهانه و بصیرانه‌اند و حزب‌اللابی‌ها (در هر دو طرف) به دنبال رای تزیینی، غیرمسولانه و کور.۶:۰۳
بازارسال شده از
ناکارآمدی #مجلس_دهم بویژه در حل مسایل معیشتی جامعه را از نهاد مجلس ناامید کرده است.️آیا مشارکت در انتخابات #مجلس_یازدهم اصلا برای مردم موضوعیتی دارد؟️به فرض مشارکت، مردم چه توقعی می توانند از مجلس یازدهم داشته باشند؟قسمتی از گفتگو با دکتر سعید لیلاز#برنامه_جدال #جدال_تی_وی #سعید_لیلاز #علی_علیزاده
۹:۵۹
بازارسال شده از
کرونا و ضرورت اجرای سعاگاهی برخی بلاها محاسنی هم دارنداگر جنگ در ذات خود بد بود ولی به قول امام ره جبهه دانشگاه شد.ویروس کرونا اگر کار و بار مردم را تعطیل کرده و مردم را خانه نشین کردهاما بلاجبار برنامه درسی در شبکه آموزش صدا و سیما برای ملیون‌ها دانش‌آموز فراهم شده...و اگر این برنامه‌ها ادامه پیدا کند... خود بخود ارزشیابی نظام آموزش و پرورش سعا پیاده‌سازی خواهد شد و نیز صرفه‌جویی زیادی در هزینه‌های آموزش می‌شود.یعنی بدون در نظر گرفتن رفت‌وآمد و حضور در مدرسه و وجود معلم و کتاب خاص صرفا ملاک‌ها و اهداف آموزشی ارزشیابی خواهند شد.
سعا آینده اجباری آموزش‌وپرورش است. چرا در جهان نوآور نباشیم. www.saaedu.ir @Saaeduبه امید اینکه سعا به صورت کامل اجرایی شود.#سعا#نظام_آموزش‌وپرورش#ارزشیابی_شایسته‌محور#آموزش_آزاد#نظام_آموزش‌وپرورش_برمبنای_فرد#نظام_آموزش‌وپرورش_شخصی_شده#ابزار_روز_در_آموزش#آموزش_در_خانه۰:۵۸
بازارسال شده از
1402.01.22-Panahian-Shabake3Sima-BarnameyeMaheMan-EslaheBardashthayeNaravaAzDin...-20-32K.mp3
۴.۸۵ مگابایت
اصلاح برداشت‌های ناروا از دین، در رسالت و کلمات امیرالمؤمنین(ع) - ۲۰ جلسۀ بیستم | ۱۴۰۲/۰۱/۲۲ پخش زنده از شبکۀ ۳ | برنامۀ ماه من سحرهای ماه مبارک رمضان کیفیت بهتر: panahian.ir/post/7608@Panahian_ir@Panahian_mp3
۱۳:۵۴