رمان‌هری‌پاتر‌

سیلامم🙂❤
حال نداشتم بنویسم😔😂
معذرت:))))

*مگی اسمیت،بازیگر پروفسور مک گوناگال امروز به تاریخ 27 سپتامبر 2024 در گذشت* 😭😱
*خدا رحمتت کنه پروفسور مهربون* 😭
*همیشه توی قلب ما خواهی ماند* 😭💔
#پاترهدا.تسلیت🥀🥺
#Malek💔😭

علت-درگذشت-مگی-اسمیت،-بازیگر-پروفسور-مک-گونگال-هری-پاتر-420x256.jpg

_ *درود:) 
بالاخره پارت بعدی رو نوشتممم🙂
(بعد حدود یک ماه) 
الان نتم یاری نمیکنه الاناست که بیاد* _ 😼

```[تصمیم سخت کلاه گروهبندی]بعد از پیاده شدن از قایق ها،از پله های با شکوه بالا رفتند و در جلوی درب های بزرگ ایستادند زیرا پروفسور مک گوناگال جلویشان ایستاد.
مک گوناگال:سلام و درود بر دانش آموزان سال اولی هاگوارتز.قبل از اینکه وارد سرسرای بزرگ بشید باید بدونید بعد از قرار گیری در مراسم تست گروهبندی قراره به چهار گروه گریفیندور،هافلپاف،ریونکلا و اسلایدرین گروهبندی شید.تمام گروه ها تمام جادوگران قدرتمندی بنا شدن و برتری ای وجود نداره. تا چند دقیقه دیگر در سرسرا پذیرا هستیم.» پروفسور مک گوناگال داخل سرسرا شد.نویل لانگ باتم،خورد به هری و باعث شد که پسر رو به روییش هم بیفتد و با هرماینی برخورد کند. هرماینی جیغ بلندی زد و وردی را زمزمه کرد و همه چیز به جای قبل برگشت.هرماینی با غرور چوبش را در جیب ردایش گذاشت.پروفسور برگشت و گفت:همراهم بیاید.» 🤌🏻
در های سرسرا باز شد.منظره بی نظیری بود.هزاران شمع شناور در هوا بود که سرسرا را روشن کرده بود.تمام کسانی که سر میز ها نشسته بودند با هیجان به انها نگاه میکردند که به سمت صندلی کوچکی بالای سکویی میرفتند.
پروفسور مک گوناگال:لطفا منتظر بمونید که صداتون کنم و روی صندلی بشینید."میلیسیا بالسترود!" 
دختری با موهای مشکی فرفری به روی صندلی نشست.
پروفسور مک گوناگال کلاه را روی سرش قرار داد:اسلایدرین!» 
پس از تشویق اسلایدرینی ها،دختر با لبخند به سمت میز آنها نشست.
چند نفر دیگر هم گروهبندی شدند... 
مک گوناگال:"ملودی مالفوی"
ملودی با استرس و لبخند همیشگی اش روی صندلی نشست.
کلاه زمزمه میکرد:خب...بنظر من اسلایدرین مناسبه...تو میتونی ثابت کنی اسلایدرین هم در حد گریفیندور خوبه...'اسلایدرین!'» 
ملودی لبخند زد و همراه با تشویق اسلایدرینی ها،روی صندلی نشست.
مک گوناگال دراکو را هم صدا زد،دراکو به اسلایدرین رفت و پیش ملودی نشست.
رون،به گریفیندور رفت و بین فرد و جرج نشست،جون نمیخواست کنار هرماینی باشد تا هرماینی دوباره خود شیرینی کند. 
بعد از کلی صبر هری بالاخره نوبت او شد؛پروفسور مک گوناگال گفت:هری پاتر» 
هری متوجه زمزمه هایی شد:هری پاتر؟هری پاتر اینجاست؟_
هری از پله ها بالا رفت و روی صندلی چوبی نشست،کلاه روی سرش قرار گرفت...صدای زمزمه کلاه در سر هری می پیچید...
کلاه زمزمه میکرد:سخته،این یکی هم سخته...تو شجاعی،هوشتم بدک نیست و استعداد داری...و باید تورو یا در اسلایدرین یا در گریفیندور قرار دهم...بهتره بری به... *گریفیندور!* »  🙂
هری لبخند زد و در کنار رون نشست.
بعد از چند دقیقه، به پشت میز مخصوصش رفت و همهمه ی صدای دانش آموزان کم تر شد.
دامبلدور:ضمن خوشآمد گویی به دانش آموزان سال اولی به مدرسه هاگوارتز،ضیافت بزرگی رو در پیش داریم؛از شما با خوراکی و غذا پذیرایی میشود...» 
رون لبخندی زد و برقی در چشمانش دیده میشد.🙃
دامبلدور ادامه داد:ولی باید قوانین رو براتون بازگو کنم.آقای فیلچ؛لازم دونستند تأکید کنم ورود به اتاق دبیران و کتابخانه بخش ممنوعه،کاملا ممنوع است،و باید بدونید که رفتن به طبقه سوم راهروی سمت راست تنها دلیلش اینه که بخواید به طرز وحشتناکی بمیرید🙂🤌🏻
ملودی و دراکو با ترس به هم نگاه کردند.ملودی با نگاهی سرشار از کنجکاوی زیر لب گفت: *بنظرت اونجا چی میتونه باشه؟* 🫢
نگاه هری به دامبلدور جوری بود که انگار دوست دارد همبن امشب به راهرو برود،هرماینی با نگاهی سرشار از غرور سرش را نزدیک هری کرد و گفت: *من میدونم چرا...!»* 


Nika🎼🎻🌻
 ```

#پارت_یازدهم

-9223372036854775808_-214185.jpg

*لایکا بالا باشه تا پارت بعد رو بنویسم😼
مثل قدیما ۱۸ تا لایک بگیریما گودرتمندا*

```[خواب عجیب هری]
رون با بی حوصلگی گفت:کم مونده تو بگی»😒
هرماینی بدون توجه به حرف رون ادامه داد:در کتاب "مکان های شگفت انگیز هاگوارتز" خوندم اونجا پر از در های عجیبه که قفلاش دست فیلچه،و یک سری مجسمه های نمادین هم وجود داره...ورودش برای دانش اموزا اکیدا ممنوعه!»🤌🏻
هری سرش را به نشانه رضایت تکان داد،صدای دامبلدور آمد که ادامه داد:امیدوارم که از قوانین پیروی کنید،و حالا ضیافت رو آغاز میکنیم.نوش جان!» 
ناگهان بشقاب های فلزی خالی روی میز،پر از غذاهای خوشمزه شد.از همه نوع سلیقه غذا دیده میشد:غذاهای چینی،ژاپنی،کره ای،اصیل اسکاتلندی،فرانسوی،آفریقایی و...
همچنین نوشیدنی ها و دسر های خوشمزه ای از جمله کیک و شیرینی دیده میشد.🍰
هری فکر نمیکرد از کشور های دیگه به جز انگلیس هم به هاگوارتز بیایند،ولی تفاوت رنگ موها و پوست بین دانش آموزان نشان میداد هاگوارتز مدرسه جادوگری معروفی است.
بعد از حدود یک ساعت که همه تا توانسته بودند غذا خورده بودند،اتفاق عجیبی افتاد.
رون میخواست یک تکه دیگر مرغ بریان دارد که ناگهان سر شفافی از وسط ظرف بیرون زد و باعث شد رون مرغ بریان را در ظرف پرت کند،البته از وسط سر مرد شفاف رد شد.هزاران هزار دیگر "روح"  ظاهر شدند و معلوم بود فقط دانش آموزان سال اولی حیرت کرده اند.روح ها شروع به همکلام شدن با بقیه کردند.
بعد از اینکه هری اندکی از تعجبش کم شد،روحی به اسم "سِر نیکلاس" به سمت هری آمد.روح،موهای فری داشت که بسیار مرتب بود و لباس بلند مشکی رنگ مجلسی پوشیده بود.گفت: 
سلام پسر کوچولو!تو چقدر شبیه...وایستا ببینم...تو هری پاتری! 🫢
هری از تعجب روح زیاد تعجب نکرد،زیرا همه تا الان اورا میشناختند و واکنش همه یکسان بود. 
هری:بله،و شما؟ 
سرنیکلاس صدایش را صاف کرد:من سِر نیکلاس هستم،روح برج گریفیندور.
هرماینی که به سرنیکلاس زل زده بود گفت:تو نیک تقریبا بی سَر هستی!
سرنیکلاس که کمی جا خورده بود گفت:ترجیح میدم نیکلاس صدام کنید.🤌🏻
رون:تقریبا بی سر؟!چجوری میشه تقریبا بی سر بود؟!
سرنیکلاس که اخم هایش در هم رفته بود گفت:اینجوری😒
سرش را با دستانش گرفت و به سمتی خم کرد.لحظه ترسناکی بود،سرش به وسیله تکه ای پوست به بدنش چسبیده بود.انگار کسی میخواست سر اورا قطع کنه ولی نصفه نیمه رهایش کرده بود😓🗡
هرماینی جیغ کوتاهی کشید. 
سرنیکلاس سرش را درجای اولش برگرداند و مشغول صحبت با روح های دیگر شد.فرد و جرج سربه سرش میگذاشتند و دستشان را به موهای فرضی سرنیکلاس میکشینند(دستشون رد میشد زیرا روح بود) و همین باعث سرگرمیشون بود.
غذاها از روی میز جمع شد و ارشد گریفیندوری ها به سمت هری آمد.قدش خیلی بلند بود و ردای مرتبی داشت.به هری گفت:آقای پاتر،خوشبختم که ملاقاتتون میکنم.»بعد هم با صدای بلند گفت:گریفیندوری ها دنبال من!» 
هری:من هم خوشبختم» 
همراه رون از پشت میز بلند شدند و به سمت پله ها رفتند.هری اولین پایش را در روی پله گذاشت و متوجه شد پله دارد تکان میخورد،فکر کرد از شدت پرخوری توهمی شده ولی پله ها متحرک بودند.رون دست هری را گرفته بود و منتظر بود تا پله متوقف شود.به راهرویی رسیدند و پشت سر ارشد به راه افتادند.ارشد گریفیندور،توضیح داد که کتاب ها و برنامه های درسی کجا قرار گرفته اند و خوابگاه های دختران و پسران را نشان داد.
هری که داشت از خواب بیهوش میشد،سریع لباس هایش را عوض کرد و روی تختش ولو شد.
رون:شب بخیر هری_...
ثانیه ای بعد خوابش برد.🙂
هری هم قبل از خواب از روی تختش به بیرون نگاه کرد و با خودش زمزمه کرد:یعنی ممکنه همش خواب باشه؟...
بعد اوهم خوابش برد.؛
"پروفسور کوییرل را دید که دست به شال دور سر بنفشش دست میکشد و از شالش صدایی شبیه فس فس مار به گوش میرسد،صدا قدرتمند در عین حال پر از *ترس و وحشت* بود.
پروفسور کوییرل شالش را سفت چسبیده بود و انگار نمیتوانست آن را از سرش جدا کند.فریاد میکشید و کلمات نامفهومی میگفت. 
لحظه ای بعد پروفسور اسنیپ را دید که با عصبانیت به سمت کوییرل میدود، بعد صدای بوم عجیبی به گوشش رسید و...!"

Nika🎼🎻🌻
 ```

#پارت_سیزدهم

-9223372036854775808_-214258.jpg

_یا خدا ۲۲۴ تا سین خورده...
روح داریم؟_ 🗿
#Malek

```[هاگرید،مرد شکاربان]در روز یکشنبه،عمو ورنون خرسند بود زیرا این روز پست نامه ای ارسال نمیکرد و تعطیل بود.او در حال خوردن کوکی هایش بود و از شادی صورتش مانند خوک سرخ و صورتی شده بود.ولی او اشتباه میکرد. 
صدای وحشتناکی از بخاری آمد.خونه به لرزش اومد و هزاران هزار نامه به روی سر هری میریخت.
دادلی جیغ میکشید و پتونیا اورا بغل کرده بود و فریاد میزد و ورنون ناسزا میگفت. 🤬
هری که از شادی بی قرار شده بود،یک نامه را برداشت و میخواست به اتاقش فرار کند ولی ورنون به روی او پرید و فریاد زد:نه تو اونو نمیخونی!!! 😏
هری:به تو چه؟!مال منه ولم کن!!! 😤
ورنون:میریم یه جای دور!تو هر خراب شده ای که پیدامون نکنن! 😡
دادلی و پتونیا به هم با ترس نگاه کردند... 
شب بود،شب تولد هری:) 🙂💔
و انها وسط دریایی طوفانی در کلبه کوچکشان بودند. 
عمه ورنون و خاله پتونیا طبقه بالا،دادلی رو مبل و هری روی زمین سرد. 
او از ساعت مچی دادلی منتظر بود ساعت 12 شود چون دیگر یازده ساله میشد. 
او روی زمین با دست یک کیک با یازده شمع کشید. ساعت که 12 شد،اونها رو فوت کرد.اما همان ثانیه صدای ترسناکی شنیده شد.کسی پشت در بود و میخواست در را بشکند!هری از ترس پشت ستون قایم شد.هاگرید①،وارد شد.سایه اش مانند یک غول جنگلی بود و باعث شد تیر عمو ورنون از دستش بیوفتد و فریاد بکشد. 
هاگرید:عو،در شکست!مهم نی...سلام!هری،هری پاتر کجاست؟عه تویی؟ ?» 
او به دادلی اشاره کرد که زیر پتو قایم شده بود.او از زیر پتو در امد و گفت:من...هری نیستم! 
هری که منتظر این لحظه بود گفت:مـ...منم🙂
هاگرید:بله که تویی!ببین یه چیزی برات دارم،شاید توراه نشسته باشم روش،ولی تو مزش تأثیر نداره.خودم پختم و تزیین کردم و نوشتم 😊» 
هاگرید کیکی صورتی رنگ را به او داد که رویش نوشته بود:تولدط مبارگ هری
هری که از شادی اشک در چشمانش جمع شد،زیرا خانواده دورسلی هیچ وقت به او تبریک نمیگفتند،کیک هم بگیرند؟! 🥺
هری:خدای من!ممنووونمم» 😍
هاگرید روی مبل لم داد و با چترش چندتا اتیش به اجاق پرت کرد.🔥
هری که خیلی تعجب کرده بود گفت:شما کی هستید؟! 
هاگرید:روبیوس هاگرید.من شکاربان هاگوارتزم
هری:هاگوارتز؟! 🙄
هاگرید:پناه بر ریش مرلین!یعنی به این مشنگا به تو نگفتن که پدر مادرت از کجا اینا رو یاد گرفتن؟!
هری: *چیارو یاد گرفتن؟!* ...

①در پارت اول داستان به او اشاره شد 
Nika🎼🎻🌻
 ```

#پارت_ششم

-9223372036854775808_-212497.jpg

_من در حال حاضر:)😼
البته برم رمانو بنویسم_ 🗿 
_جهت خنده ✅ بذارید_ 🤧
#Malek

-9223372036854775808_-214346.jpg

_دوستان گرامی؛ 
تا نصف پارت رو نوشتم که بله ارور داد و درحال حاضر در حال فشار خوردنم.
جهت همدردی=_ 😭
_مالک بیچاره

```[کلاس معجون سازی با پروفسور اسنیپ]
هری به صورت نشسته روی تختش در آمد و عرق سردی را که روی پیشانی اش نشسته بود پاک کرد.هوا تقریبا روشن شده بود و حدود نیم ساعت دیگر کل خوابگاه بلند میشدند تا برای رفتن به کلاس ها آماده شوند. 
هری سعی میکرد افراد خوابش را بشناسد.هری مردی با بینی عقابی و موهای تقریبا مشکی و ردای سیاه در ذهنش آمد..."سوروس اسنیپ" بود،ولی هری آن زمان اسنیپ را نمی شناخت،فقط در برنامه کلاس ها میدانست اسنیپ استاد معجون سازی است.
هری هرچقدر تلاش میکرد که خوابش را بیشتر به یاد بیاورد،تصاویر خوابش تند تر از جلوی چشمش رد میشد و فراموش میکرد...
جلوی آینه ایستاد و دستی به موهایش کشید ولی ترسید چون آینه تکانی خورد و گفت:تلاش نکن،فایده نداره.موهات خیلی آشفته ست.» 
هری باید به آینه کوچک عادت میکرد،بهتر است بگوییم باید به *دنیای جادویی* عادت میکرد.🥲
هری با خودش زمزمه میکرد:این خواب هیچ منطقی پشتش نیست،پس مهم نیست و بهتره رون رو بیدار کنم.» 
هری رون را بیدار کرد،کتاب هایشان را برداشتند و به سمت سرسرا رفتند تا صبحانه بخورند.برخلاف دیشب،تمام بچه ها از گروه های متفاوت پیش هم نشسته بودند و صحبت میکردند.
هری هرماینی و ملودی را دید،که معلوم بود هرماینی مخ ملودی هم خورده.صدایشان شنیده میشد زیرا به سمت میزی که هری و رون نشستند می آمدند. 
ملودی:هرماینی،بهتر نیست بری و تو کتابخونه بیشتر تحقیق کنی؟» 
هرماینی:نه،من راهرو هارو خوندم و در کتاب ریاضیات جادویی نوشته بود...» 
در مورد کتاب و معادلاتش توضیح میداد.هردو تازه از خواب بلند شده بودند،ملودی دستی به موهای بلوند تیره اش کشید:باشه،خیلی جالبه!راستی...میدونستی اون خیلی میخواد درمورد ریاضیات بدونه؟» به دختری با ردای هافلپاف اشاره کرد،این را گفت که از شر هرماینی خلاص شود.هرماینی به سمت دختر هافلپافی بیچاره دوید و گرم صحبت شد.👌🏻
ملودی به سمت هری و رون آمد،رون ملودی را از قبل میشناخت زیرا پدر رون و پدر ملودی هردو در وزارت خانه کار میکردند.
ملودی:سلام بچه ها.گرنجر فکر کنم زیادی سرش تو کتاب بوده... 
رون:آره دقیییقا🥹👏🏻.راستی،اون دختره کی بود؟»
و به دختر هافلپافی اشاره کرد که گرم صحبت با هرماینی بود. 
ملودی:یه بیچاره ای🤌🏻
هری خندید.هری و رون گرم صحبت در مورد کلاس ها شدند و ملودی به سمت میز اسلایدرین رفت و با دراکو صحبت میکرد.» 
چنددقیقه به شروع کلاس معجون سازی مانده بود و صدای همهمه ی دانش اموزان در کلاس می آمد.میزهایی برای دو گروه گریفیندور و اسلایدرین وجود داشت و روی هرمیز کتاب ها و پاتیل های هرکسی دیده میشد.
در دورتادور کلاس پاتیل هایی با سایز های مختلف و شیشه هایی با معجون های مختلف چیده شده بود.
در کلاس با شدت باز شد و "پروفسور اسنیپ" وارد کلاس شد،همه ساکت شدند.ردای مشکی رنگش در هوا تاب میخورد و به سمت سکوی اول کلاس رفت.با نگاهی دانش اموزان را از نظر میگذراند ولی نگاهش چند ثانیه روی هری متوقف شد،برخلاف دیگران که به جای زخمش زل میزند اسنیپ به چشمان هری زل زده بود...
اسنیپ شروع به صحبت کرد،صدایش مانند زمزمه بود:به کلاس معجون سازی خوش اومدید.اینجا قرار نیست چوبدستی هاتونو تکون بدید و ورد های مسخره ای رو بخونین.معجون سازی هنر ظریفی هست و توقع ندارم همتون توش عالی باشید هرچند،اون عده ی کمی که مهارتشو دارن.»
هری در حال نوشتن خلاصه ی حرف های پروفسور اسنیپ بود.اسنیپ نگاه تحدید امیزی به هری کرد که سرش پایین بود و ادامه داد:خیلی برام مهمه که به حرف هام گوش بدید،چون میتونید با این معجون ها زمان رو ثابت نگه دارین و حتی جلوی مرگ رو بگیرید؛چجوری شهرت رو داخل شیشه کنید و یاد بگیرید به حرف های استادتون گوش کنید.مثل اینکه بعضیا فکر میکنن با شهرت میتونن هرچیزی رو زیرسیبیلی رد کنن ولی اینطور نیست.»😏
صدایش از زمزمه به فراتر میرفت.به هری زل زده بود و تمام کلاس سرهایشان را برگرداندند تا نگاه اسنیپ رو دنبال کنن.هرماینی با ارنجش ضربه ی محکمی به هری زد و باعث شد هری به اسنیپ نگاه کند و دست از نوشتن بردارد.اسنیپ پوزخندی زد و به سمت هری امد:اقای پاتر...فرد مشهور جدید کلاس ما.خب بگو ببینم اگه پودر ریشه ی سریشک رو به خاراگوش دم شده اضافه کنم چی بهم میده؟ 
هری لحظه ای مردد ماند،نمیدانست باید قبل از شروع کلاس ها مثل هرماینی کتاب هارا بخواند و حفظ کند.هرماینی دستش را بالا برده بود و در هوا تکان میداد و باعث شد هری بیشتر هُل کند.
اسنیپ:نمیدونی؟خب دوباره امتحان میکنیم.اقای پاتر،اگر ازت بخوام پادزهر بنداک رو پیدا کنی کجا رو میگردی؟ 
هری سرش را پایین انداخت:نمیدونم اقا.» 
هری در ذهنش میگذشت که دلیل نفرت اسنیپ از او چیست و چرا میخواهد اورا مسخره کند،و در ذهن اسنیپ میگذشت که دارد انتقام میگیرد ولی با دیدن *چشم های هری* احساس گناه میکرد...




Nika🎼🎻🌻
 ```

#پارت_چهاردهم

-9223372036854775808_-214589.jpg

_فرشته ها لایکاتون بالا باشه بریم پارت بعدی:)
لایک نکنید نمیریما_

#مالک

_شاید فکر کنید چرا تو افق محو شدم
درست فکر کردید🗿
به مناسب روز دانش اموز،باید دوبرابر درس بخونم منطقیه...
رمان رو نوشتم میفرستم حتماا_ 🥲🙂

_#مالک.بیچاره_

_دوستان گرام،هوش مصنوعی ملودی خانم رو اینجوری ساخت:)_
#Malek_Melody
@harrypotter_roman

gencraft_image_1730981889508-1.png

```[درس های عجیب و جادویی هاگوارتز]
پروفسور اسنیپ سعی کرد این فکرهارا از خود دور کند،نگاه تحدید امیز دیگری به هری انداخت و به سمت میز هری قدم برداشت،با اشاره ای به هرماینی گفت دستش را پایین بندازد و زیر لب به هری گفت:الان شهرت نمیتونه نجاتت بده،نه؟»پوزخندی زد،بعد با صدای بلند جواب سوالاتش را اعلام کرد و نگاه تحدید امیزی به دانش آموزان انداخت که با نگاه های مات و مبحوت به اسنیپ نگاه میکردند.اسنیپ با صدای زمزمه مانند همیشگی اش گفت:چرا کسی اینارو یادداشت نمیکنه؟»همه سریع دفترشان را باز کردند و سوال و جواب های اسنیپ را نوشتند،اسنیپ به سمت میزش رفت و دفترش را باز کرد و گفت:گریفیندوری ها،پنج امتیاز به دلیل گستاخی هم گروهیتون کم میشه...»چندتا از گریفیندوری ها از جمله هرماینی با نا امیدی به نوشتن نکات ادامه دادند.اسنیپ با صدایی که هیچ کس به جز خودش نمیشنید زمزمه کرد:اینم مثل پدرشه...»بعد از اتمام کلاس،دانش اموزان از کلاسشان بیرون امدند.هری که ناراحت به نظر میرسید،همراه با رون به سمت کلاس ورد ها میرفت.کلاس ورد هاهم به پایان رسید،اما بحث و جدالی بین رون و هرماینی اتفاق افتاد:<دانش اموزان داشتند بر روی ورد معلق کردن اجسام یا همان"وینگاردیم لوی‌اوسا①" را تمرین میکردند.رون که سعی داشت پر خود را به حرکت در بیاورد با چوبدستی اش به پر ضربه میزد و گفت:وینگاردیم اوساارر" هرماینی چشمانش را گرد کرد و به رون گفت:صبر کن!الان میزنی یکیو کور میکنی.تازشم اشتباه میگی،باید بگی وینگاردیم لوی اوووسا نه لوی اوساررر!!!»رون اخمی کرد و گفت:اگه خودت انقدر نابغه ای چرا طلسم رو اجرا نمیکنی؟سریع باش دیگه!»هرماینی با اکراه چوبدستی اش را برداشت و به پر خود ضربه زد:وینگاردیم لوی‌اووسا.»پر او به هوا رفت و همینطور اوج میگرفت،تمام نگاه ها به روی پر او متوقف شد.پروفسور فلیت ویک،استاد درس ورد ها برای هرماینی دست زد:افرین خانم گرنجر!عالیه!»رون سرش را پایین انداخت و اخم کرد و هرماینی هم با پوزخندی به او نگاهی انداخت.>بعد از کلاس،رون با هری صحبت میکرد و ادای هرماینی را در می اورد:باید بگی لوی اوووسا نه لوی اوساا!اون یه کابوسه،صادقانه میگم.معلومه که هیچ کس هم باهاش دوست نمیشه!»غافل از اینکه هرماینی در چند قدمی رون و هری بود.چشمان هرماینی پر از اشک شد،از کنار رون رد شد و موهایش در هوا تاب میخوردند.او از کنار ملودی و دراکو هم رد شد و ملودی ابرویی بالا انداخت.او به هرماینی گفت:چیشده؟!»هرماینی سرعتش را بیشتر کرد و با چشمانی پر از اشک به سمت راهرو های بالایی رفت.ملودی شانه ای بالا انداخت و گفت:رون،مثل اینکه زیادی بلند صحبت میکردی.»دراکو پوزخندی زد.هری به دراکو اخمی کرد و گفت:از قصد نبود که!بعدشم،اصلا از کجا معلوم شنیده؟شاید کس دیگری مسخرش کرده باشه.»دراکو با پوزخند گفت:حتما همینطوره.»و همراه ملودی از کنار رون و هری دور شدند.ملودی گفت:بنظرم هرماینی حق داره ناراحت باشه،البته که با به رخ کشیدن انجام درست طلسم سودی نکرده.»دراکو گفت:بعد میگن اسلایدرینی ها دعوایین!اینا که خودشون منتظر سوژه هستن. »ملودی گفت:نه که ما اصلا دعوایی نیستیم!»خندید.دراکو هم خندید و گفت:ما که فعلا دعوایی راه ننداختیم!»انها به سمت سرسرای بزرگ رفتند تا تکالیف درس های آن روز بنویسند.رون و هری هم به سمت میز گریفیندوری ها رفتند.نویل به پیش هری آمد و گفت:هری!جولی جانسون گفت هرماینی رو در حال گریه دیده بوده و وقتی ازش پرسیده چی شده گفته از رون بپرس.»رون با احساس عذاب وجدان شدیدی گفت:مشکل من نیست.»هری شانه ای بالا انداخت و کتاب هایش را روی میز گذاشت تا تکالیفشان را بنویسند.رون هم کتاب هایش را در اورد و شروع به نوشتن کردند.فرد و جرج پیش رون امدند و فرد با پوزخندی گفت:رون،گرنجر از دستت خیلی عصبانیه.بهت بگم تو اجرای طلسم های وحشتناک مهارت داره.»جرج اضافه کرد:ولی ما هواتو داریم داداش کوچولو!»خندیدند.رون اخمی کرد و گفت:ساکت شید!خودم از پس خودم بر می آم،بعدشم اون طلسمی بلد نیست و فقط ادعا میکنه.»فرد و جرج دوباره خندیدند از کنار رون رفتند.رون به هری گفت:هرماینی زیادی هوا برش داشته،ولی حرف منم درست نبود.»هری سرش را به نشانه رضایت تکان داد و به نوشتن مشق هایش مشغول شد؛رون هم شروع به نوشتن تکالیفش کرد،البته که نصف سوالات را متوجه نشده بود.
ملودی در حال انجام مشق های کلاس پروفسور اسنیپ بودفهرست کتاب معجون هایش را خواند و با معجون هایی مواجه شد:معجون راستی،معجون هایی مخصوص گرگینه ها و جانور نماها،معجون تغییر شکل و معجون -مظلوم نمایی برای فریب دادن بقیه- . ملودی که در مورد معجون ها کنجکاو بود،به شماره صفحاتی که در فهرست نوشته بود مراجعه کرد
*ولی،چیزی اشکال داشت...*

①:Wingardium Leviosa


Nika Malfoy. 
 ```

#پارت_پانزدهم

-9223372036854775808_-215421.jpg

_لایکاش بالا بره تا پارت بعدی رو بذارمم:))_
#Malek

```[کتاب معجون سازی.]
خالی بود.
صفحات خالی از نوشته بودند،برگه های کاهی رنگ و قدیمی،خالی از هرگونه نوشته بودند.در پایان هر صفحه،عدد های عجیبی به زبان رومی نوشته شده بود؛در حالی که فهرست کاملا عادی بود،نام معجون ها نوشته شده بود،شماره صفحات هم به زبان انگلیسی نوشته شده بودند و چیز عجیبی وجود نداشت.اما،مثل اینکه صفحه فهرست،برای کتاب نبود.با چسب به آن چسبانده شده بود.صفحه فهرست سفید و تمیز بود و نوشته ها تایپ شده بودند.پس مال کتاب نبود.پس این کتاب از کجا آمده بود؟او آن را از کتابخانه قرض گرفته بود.چه کسی آن را در کتابخانه گذاشته بود...؟
این پرسش ها در مغز ملودی میچرخیدند.با دقت کتاب را بررسی میکرد.حتی جلد کتاب هم نو بود و روی آن عنوان«معجون های جادویی؛در تهیه و ساخت معجون ها کوشا باشید؛احتمال سوختن خانه یا خوابگاه در کمتر از سه صدم ثانیه①.»نوشته شده بود. 
نوشته ها هر پنج ثانیه یکبار از رنگ طلایی روشن به زرد،کرمی و سفید در می آمدند و این روند از اول تکرار میشد.او کتاب را بست،روی میز گذاشت و چشمانش همچنان به کتاب خیره مانده بود.در مردمک چشمانش،انعکاس رنگ های نوشته های جلد کتاب مشخص بود،ولی ذهنش جای دیگری بود.سوالات را با خود تکرار میکرد،فرضیه هایی برای پاسخ انها میساخت؛ولی آیا به همان پاسخ های احتمالی اکتفا میکرد؟هرگز.دراکو لحظه ای از نوشتن دست برداشت و به ملودی نگاه انداخت."چیز جالبی در جلد متغیر اون کتاب دیدی؟"با پوزخندی گفت،ولی ملودی آن قدر در افکارش غرق بود که صدای او را نشنید.دراکو سعی کرد توجه اورا جلب کند،وقتی که بالاخره موفق شد،دهانش را باز کرد که چیزی بگوید ولی ملودی سریع و تند زمزمه کرد"من به کتابخانه میروم."سریع بلند شد،و کتاب را هم از روی میز برداشت.دراکو ابرویی بالا انداخت،و بعد هم با خود زمزمه کرد:"رفتار های غیر عادی از یک آدم غیر عادی.":))

①این شعاری است که بر روی کتاب های معجون سازی مینویسند؛معجون ساز ماهر-جیسون فیلیار-بر روی کتاب های خود این نوشته ها را درج میکرد و به جادوگران اخطار میداد،و تاکید میکرد که نوشته های روی جلد را با دقت بخوانند.

Nika Malfoy. 
 ```

#پارت_شانزدهم

-2147483648_-216169.jpg

_لطفا لایکش کنیدد:> 
(بعد مدتها زنده شدممم☺️)_
#Malek

```[بحث و جدال الکی.]
ملودی با سرعت در راهرو قدم بر میداشت.در مغزش هیاهو بود و انگار،چیزی در کتابخانه بود که او را فرا میخواند،انگار،واجب بود که در مورد کتاب بداند.
او در همین فکر ها بود که به کسی تنه زد و کتاب از دستش افتاد.آن شخص،هری بود.ملودی و هری هردو همزمان از هم معذرت خواهی کردند.ملودی کتابش را از روی زمین برداشت.نوشته ها همچنان تغییر رنگ میدادند.اما هری،کتابی که در دست داشت را محکم چسبیده بود.کتابی در مورد تاریخ جادوگری بود،زیرا پروفسور کاتبرت بینز①،که حتی مرگش هم مانع تحصیلش نشده بود؛یک مقاله ی قطور از دانش اموزان میخواست.
هری گفت:«من دیگه میرم...فعلا.»با لکنت گفت،و دور شد.در راه فکر میکرد که واقعا دلیلی برای لکنت نداشته و فقط آبرویش جلوی ملودی رفته.
ملودی ابرویی بالا انداخت و ترجیح داد به راهش ادامه دهد.
هری وارد سرسرای بزرگ شد و با همان حالت کتاب را به سینه اش چسبانده بود تا کار نوشتن مقاله را آغاز کند.
دراکو بلند شده بود که از سالن خارج و به خوابگاه اسلایدرین برود،اما راهش را به سمت هری کج کرد.او به صورت خیلی ناگهانی به او گفت:«اون چیه،پاتر؟»هری که با صدای او از جایش پرید،کتاب را محکم تر به سینه اش فشرد و گفت:«به تو ربطی نداره.»چیزی برای پنهان کردن وجود نداشت،ولی بحث و جدال الکی همیشه در کمین این دو بود.دراکو پوزخندی زد و با همان لحن کشدار همیشگی اش گفت:«اصلا مودبانه نبود پاتر.بنظرم باید کمی تغییر کنی،درسته؟تو که نمیخوای به عاقبت همونایی که مودب نبودن دچار شی،نه؟»هری اخمی کرد و به تندی گفت:«منظورت چیه؟!»پوزخند دراکو گسترده تر شد و گفت:«منظورم دقیقا یه کسایی مثل والدینته.اونا احترام گذاشتن رو بلد نبودن و الان کجان؟زیر خروار ها خاک.غیر از اینه؟»هری احساس میکرد خونش جوش می آید.او تازه از توهین های دورسلی ها خلاص شده بود.
او فریاد زد:«خفه شو،مالفوی!»سر های دانش اموزان اطرافشان به سمت آنها برگشت.دراکو با پوزخندی از او دور شد و به از سرسرای بزرگ خارج شد.هری همانطور با خشمی وصف ناپذیر ایستاده بود و با صدای بلندی که به گوش دراکو برسد فریاد زد:«تو شادی هات برات جبران میکنم!»دراکو هم با صدایی به بلندی صدای هری گفت:«منتظرم!»دراکو گفت و خندید و از دید هری ناپدید شد.در راهرو قدم برمیداشت و میرفت.هری هم با قدم های محکم به سمت میز گریفیندور رفت و به دانش اموزانی که با تعجب به او نگاه میکردند گفت:«چیزی شده؟!»پسر ها سرگرم گفتگو شدند و گروهی از دختر ها با نفرت رویشان را برگرداندند.هری با اخم کتاب را روی میز کوبید.رون که تمام ماجرا دیده بود زمزمه کرد:«ولش کن هری.حرف پشت سر پدر و مادر خودش خیلی زیاده.» 
ملودی در انبوهی از کتاب ها،پشت میزی خالی در کتابخانه ساکت نشسته بود،فارغ از اطراف؛و به کتاب خالی از نوشته زل زده بود.



①:پروفسور بینز، شبحی نیمه‌شفاف و با صدایی خسته است سال‌هاست که درس تاریخ جادو را در هاگوارتز تدریس می‌کند؛و حتی مرگ هم از شور و شوقش به تدریس این درس به محصلان جوان کم نکرد.
Nika Malfoy. 
 ```

#پارت_هفدهم

-2147483648_-216251.jpg

_کی گفته عاشق بحث کردنای هری و دراکو ام-😔🎀
(سال نو مبارک قشنگا،براتون سالی پر از سلامتی و شادی آرزومندم🤭💗)
لایک کنید خوشگلا✨)
_Malek