۱۱:۳۳
۱۱:۳۳
۱۱:۳۳
۱۱:۳۳
۱۱:۳۳
۱۱:۳۴
۱۱:۳۴
۱۱:۳۴
۱۱:۳۴
۱۱:۳۴
۱۱:۳۴
۱۵:۰۹
۵:۳۷
۸:۳۱
۱۱:۰۴
« جاذبه كعبه »
گاهى حاجى فكر مىكند كه چگونه، مردم همین كه به كعبه رسیدند هیجان زده مىشوند، اشك در چشمشان و عرق بر پیشانیشان مىنشیند و به قول امیرالمؤمنین علیه السلام همچون پرندگان تشتهاى كه به آب صاف و زلال مىرسند، سراسیمه مىشتابند «یألهون الیه ولوه الحمام»(۲۳)گاهى فكر مىكند كه گویا اینجا هیچكس، دیگرى را نمىشناسد، همه مواظبند كه گم نشوند هركس به فكر خویش است و صحنه قیامت را در پیش خود مجسم مىكند.
گاهى حاجى فكر مىكند كه چگونه، مردم همین كه به كعبه رسیدند هیجان زده مىشوند، اشك در چشمشان و عرق بر پیشانیشان مىنشیند و به قول امیرالمؤمنین علیه السلام همچون پرندگان تشتهاى كه به آب صاف و زلال مىرسند، سراسیمه مىشتابند «یألهون الیه ولوه الحمام»(۲۳)گاهى فكر مىكند كه گویا اینجا هیچكس، دیگرى را نمىشناسد، همه مواظبند كه گم نشوند هركس به فكر خویش است و صحنه قیامت را در پیش خود مجسم مىكند.
۱۸:۳۳
« آرامبخش »
زائر گاهى فكر مىكند كه ما در وطن خود احساس كمبود و ضعف و غربت مىكنیم ولى با این دریاى عظیم انسانهاى مؤمن، با داشتن این چنین مانور و میتینگ هایى كه در عین عبادت و عرفان، سیاست و حكومت و قدرت است، نباید دیگر در خود احساس ضعف كنیم. اما باقر علیه السلام مىفرماید: «الحج تسكین القلوب»؛ حج سبب آرامش دلها مىباشد.(۲۴)
زائر گاهى فكر مىكند كه ما در وطن خود احساس كمبود و ضعف و غربت مىكنیم ولى با این دریاى عظیم انسانهاى مؤمن، با داشتن این چنین مانور و میتینگ هایى كه در عین عبادت و عرفان، سیاست و حكومت و قدرت است، نباید دیگر در خود احساس ضعف كنیم. اما باقر علیه السلام مىفرماید: «الحج تسكین القلوب»؛ حج سبب آرامش دلها مىباشد.(۲۴)
۱۸:۳۳
« تهیه مال حلال »
اگر مالى كه انسان صرف حج مىكند، حلال نباشد همین كه نزدیك مكه لباس احرام مىپوشد و مىگوید: خداوندا! آمدم خطاب مىرسد: ما تو را نمىپذیریم.(۹۳) امام باقر علیه السلام مىفرماید: -«لا یقبل اللّه عزّ وجل حجّاً و لا عمرة من مال حرام»(۹۴)، خداوند متعال، حج و عمرهاى را كه از مال حرام انجام مىگیرد، قبول نمىكند. و این همان حقیقتى است كه در آیه: «انّما یتقبّل اللّه من المتّقین»(۹۵) مىخوانیم؛ خداوند فقط اعمال افراد با تقوا را مىپذیرد. در روایتى از پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله نقل شده: «من تجهز و فى جهازه علم حرام لم یقبل اللّه منه الحج» (۹۶)، اگر در وسایل سفر حج كسى، حتى پرچم یا علامتى از حرام باشد، حج او قبول نیست. در حدیث دیگرى مىخوانیم: «اذا حججت بمالٍ اصله سحت فما حججت ولكن حجّت البعیر»(۹۷)، هرگاه با پول حرام حج بروى، حاجى نشدهاى بلكه مركب و شتر تو حاجى شده است
اگر مالى كه انسان صرف حج مىكند، حلال نباشد همین كه نزدیك مكه لباس احرام مىپوشد و مىگوید: خداوندا! آمدم خطاب مىرسد: ما تو را نمىپذیریم.(۹۳) امام باقر علیه السلام مىفرماید: -«لا یقبل اللّه عزّ وجل حجّاً و لا عمرة من مال حرام»(۹۴)، خداوند متعال، حج و عمرهاى را كه از مال حرام انجام مىگیرد، قبول نمىكند. و این همان حقیقتى است كه در آیه: «انّما یتقبّل اللّه من المتّقین»(۹۵) مىخوانیم؛ خداوند فقط اعمال افراد با تقوا را مىپذیرد. در روایتى از پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله نقل شده: «من تجهز و فى جهازه علم حرام لم یقبل اللّه منه الحج» (۹۶)، اگر در وسایل سفر حج كسى، حتى پرچم یا علامتى از حرام باشد، حج او قبول نیست. در حدیث دیگرى مىخوانیم: «اذا حججت بمالٍ اصله سحت فما حججت ولكن حجّت البعیر»(۹۷)، هرگاه با پول حرام حج بروى، حاجى نشدهاى بلكه مركب و شتر تو حاجى شده است
۱۸:۳۵
« در میقات چه كنیم؟ »
قصد و نیت كن، از غفلت بیرون بیا، لباس احرام بپوش، لباس سفید ندوخته، پاك و از مال حلال و بگو: خدایا! آمدم؛ «لبّیك اللّهم لبّیك». تا انسان به حج نرود و معانى و به رفتار امامان علیهم السلام در میقات توجه نكند و تا خداوند لطف خود را شامل حالمان نگرداند، روح كار، عمق و رمز این اعمال كشف نمىشود. لباس احرام، یعنى لباسى كه با پوشیدن آن بسیارى از چیزها را بر خود حرام مىكنیم، همانگونه كه با جمله «اللّه اكبر» در نماز، تمام اعمالى را كه سبب بطلان نماز مىشود را بر خود حرام مىنماییم. لباس احرام لباس وحدت است چون همه مردم از هر نژاد و هر زبانى كه باشند هم شكل و همرنگ مىشوند. آرى كسى كه مىخواهد وارد حریم حرم شود باید محرم شود، (۱۴۱) همانگونه كه در مساله انتظار امام زمان علیه السلام مىگوییم: كسى كه در انتظار مصلح است خود باید صالح باشد. لباس احرام، احترام به حرم است. لباس احرام، رمز دورى از لهو و زر و زیور است.(۱۴۲) لباس احرام، لباس خشوع است. لباس احرام، حركت به سوى كعبه را تشدید مىكند و شوق دیدار را مىافزاید و گویا انسان از این به بعد احساس جدى بودن مىكند و خودش را در مدار وارد مىیابد. لباس احرام، لباس تعظیم در برابر خداست.(۱۴۳) لباس احرام، به ما مىگوید: از این به بعد دیگر عوض شدهاید، دنیا را كنار زدهاید، مرگ و معاد و آخرت و حضور در برابر خدا را باید ببینید. ورود در لباس احرام براى حاجى یك موفقیت است. بعد از پوشیدن این لباس، حتى اگر بمیرد، آمرزیده است.(۱۴۴) لباس بپوش و لبیك بگو و هرگاه در مسیر راه تا مكه، قافلههایى را دیدى همواره لبیك بگو. تكرار لبیك! یعنى متوجه هتسم كه چه مىگویم، با اختیار و آگاهانه مىگویم، با صداى بلند مىگویم عاشقانه مىگویم، در كنار «لبیك»، «لا شریك لك» مىگویم، یعنى كسى كه به خدا لبیك گفت دیگر نباید به طاغوتها، به ابلیسها، هوسها و تمام بتهاى دیروز و امروز، لبیك بگوید. «لا شریك لك لبّیك» باید این شعار را درست بخوانى، باید از قبل تمرین كنى چون این اول پیمان و تعهد است. قولنامه است و در قولنامه باید چشمت را باز كنى. در روایات مىخوانیم كه امام صادق علیه السلام همین كه لباس احرام پوشید و خواست بگوید: لبّیك، از گریه، صدا در گلوى مباركش حبس شد، هرچه كرد نتوانست تَلبیه بگوید. رهبر یكى از فرقههاى اهل سنت به حضرت گفت: چرا معطلى؟ امام فرمود: مىترسم بگویم لبّیك، خدایا! آمدم، ولى جواب آید كه من آمدن تو را قبول ندارم! به طواف كعبه رفتم به حرم رهم ندادند كه تو در برون چه كردى كه درون خانه آیى؟ بارها در گرفتارىها با خدا عهد بستى كه عوض مىشوم، از این به بعد خود را اصلاح مىكنم و در راه صحیح قرار مىگیرم، ولى همین كه از پل گذشتى عهد را شكستى. در اینجا دیگر مواظب باش، با توجه بگو: «لبّیك اللّهم لبّیك» با نگاهى بر خود سؤال كن: همسر و فرزند كجاست؟ خانه و مال و مركب كجاست؟ آنچه جمع كردم، گذاشتم و الان با دست خالى رو به خانه دوست مىروم. لباس احرام پوشیده و لبیك گفته مىروم. مىروم تا به كعبه بگویم: شاهد باشد در تمام عمرم حتى یك نماز با توجه نخواندم. مىروم تا فداكارىهاى ابراهیم و اسماعیل علیهما السلام و محمد صلى الله علیه وآله را ببینم و از كوتاهى خود شرمنده شوم. مىروم به كوه صفا، بى صفایى خود را نظاره كنم. در مسیر مكه میقاتها مختلف است، یعنى محل ورود به مدار باز است. در مدار خدا قرار گرفتن، روزنهى تنگى ندارد، راه بسته نیست، از هر طرف مىتوان خود را در مدار خدا قرار داد، ولى هدفها، نیتها، عبارتها، عملها، لباسها، رنگها، قلبها و قالبها باید یكى باشد و باز بودن مدار و متعدد بودن درهاى ورود و میقاتها، طبق انتخاب شخص رسولاللّه است.(۱۴۵) جالب آنكه فقط در میقات است كه باید لباسها را عوض كرد و متوجه هدفها بود و لبّیك گفت، نه قبل از آن و نه بعد از آن. سزاوار است قبل از آنكه به میقات برسید خود را نظیف نمایید. ناخن و موهاى زائد بدن را دور كنید (۱۴۶) و اگر بتوانید غسل كنید تا هنگام لبیك گفتن پاك باشید.(۱۴۷) یادمان نرود در همین میقات است كه به افرادى كه با مال حرام به مكه آمدهاند ندا مىرسد: «لا لبّیك»، من آمدن تو را قبول ندارم.(۱۴۸)
قصد و نیت كن، از غفلت بیرون بیا، لباس احرام بپوش، لباس سفید ندوخته، پاك و از مال حلال و بگو: خدایا! آمدم؛ «لبّیك اللّهم لبّیك». تا انسان به حج نرود و معانى و به رفتار امامان علیهم السلام در میقات توجه نكند و تا خداوند لطف خود را شامل حالمان نگرداند، روح كار، عمق و رمز این اعمال كشف نمىشود. لباس احرام، یعنى لباسى كه با پوشیدن آن بسیارى از چیزها را بر خود حرام مىكنیم، همانگونه كه با جمله «اللّه اكبر» در نماز، تمام اعمالى را كه سبب بطلان نماز مىشود را بر خود حرام مىنماییم. لباس احرام لباس وحدت است چون همه مردم از هر نژاد و هر زبانى كه باشند هم شكل و همرنگ مىشوند. آرى كسى كه مىخواهد وارد حریم حرم شود باید محرم شود، (۱۴۱) همانگونه كه در مساله انتظار امام زمان علیه السلام مىگوییم: كسى كه در انتظار مصلح است خود باید صالح باشد. لباس احرام، احترام به حرم است. لباس احرام، رمز دورى از لهو و زر و زیور است.(۱۴۲) لباس احرام، لباس خشوع است. لباس احرام، حركت به سوى كعبه را تشدید مىكند و شوق دیدار را مىافزاید و گویا انسان از این به بعد احساس جدى بودن مىكند و خودش را در مدار وارد مىیابد. لباس احرام، لباس تعظیم در برابر خداست.(۱۴۳) لباس احرام، به ما مىگوید: از این به بعد دیگر عوض شدهاید، دنیا را كنار زدهاید، مرگ و معاد و آخرت و حضور در برابر خدا را باید ببینید. ورود در لباس احرام براى حاجى یك موفقیت است. بعد از پوشیدن این لباس، حتى اگر بمیرد، آمرزیده است.(۱۴۴) لباس بپوش و لبیك بگو و هرگاه در مسیر راه تا مكه، قافلههایى را دیدى همواره لبیك بگو. تكرار لبیك! یعنى متوجه هتسم كه چه مىگویم، با اختیار و آگاهانه مىگویم، با صداى بلند مىگویم عاشقانه مىگویم، در كنار «لبیك»، «لا شریك لك» مىگویم، یعنى كسى كه به خدا لبیك گفت دیگر نباید به طاغوتها، به ابلیسها، هوسها و تمام بتهاى دیروز و امروز، لبیك بگوید. «لا شریك لك لبّیك» باید این شعار را درست بخوانى، باید از قبل تمرین كنى چون این اول پیمان و تعهد است. قولنامه است و در قولنامه باید چشمت را باز كنى. در روایات مىخوانیم كه امام صادق علیه السلام همین كه لباس احرام پوشید و خواست بگوید: لبّیك، از گریه، صدا در گلوى مباركش حبس شد، هرچه كرد نتوانست تَلبیه بگوید. رهبر یكى از فرقههاى اهل سنت به حضرت گفت: چرا معطلى؟ امام فرمود: مىترسم بگویم لبّیك، خدایا! آمدم، ولى جواب آید كه من آمدن تو را قبول ندارم! به طواف كعبه رفتم به حرم رهم ندادند كه تو در برون چه كردى كه درون خانه آیى؟ بارها در گرفتارىها با خدا عهد بستى كه عوض مىشوم، از این به بعد خود را اصلاح مىكنم و در راه صحیح قرار مىگیرم، ولى همین كه از پل گذشتى عهد را شكستى. در اینجا دیگر مواظب باش، با توجه بگو: «لبّیك اللّهم لبّیك» با نگاهى بر خود سؤال كن: همسر و فرزند كجاست؟ خانه و مال و مركب كجاست؟ آنچه جمع كردم، گذاشتم و الان با دست خالى رو به خانه دوست مىروم. لباس احرام پوشیده و لبیك گفته مىروم. مىروم تا به كعبه بگویم: شاهد باشد در تمام عمرم حتى یك نماز با توجه نخواندم. مىروم تا فداكارىهاى ابراهیم و اسماعیل علیهما السلام و محمد صلى الله علیه وآله را ببینم و از كوتاهى خود شرمنده شوم. مىروم به كوه صفا، بى صفایى خود را نظاره كنم. در مسیر مكه میقاتها مختلف است، یعنى محل ورود به مدار باز است. در مدار خدا قرار گرفتن، روزنهى تنگى ندارد، راه بسته نیست، از هر طرف مىتوان خود را در مدار خدا قرار داد، ولى هدفها، نیتها، عبارتها، عملها، لباسها، رنگها، قلبها و قالبها باید یكى باشد و باز بودن مدار و متعدد بودن درهاى ورود و میقاتها، طبق انتخاب شخص رسولاللّه است.(۱۴۵) جالب آنكه فقط در میقات است كه باید لباسها را عوض كرد و متوجه هدفها بود و لبّیك گفت، نه قبل از آن و نه بعد از آن. سزاوار است قبل از آنكه به میقات برسید خود را نظیف نمایید. ناخن و موهاى زائد بدن را دور كنید (۱۴۶) و اگر بتوانید غسل كنید تا هنگام لبیك گفتن پاك باشید.(۱۴۷) یادمان نرود در همین میقات است كه به افرادى كه با مال حرام به مكه آمدهاند ندا مىرسد: «لا لبّیك»، من آمدن تو را قبول ندارم.(۱۴۸)
۱۸:۳۸
متن هایی که در گروه گذاشته می شود برای استفاده و ایجاد آمادگی بیشتر شما همسفران سففر نور است فرصت کردید خوب است مطالعه فرمایید روحانی کاروان.التماس دعا
۱۸:۴۰