۲۳ بهمن ۱۴۰۲
چند جمله‌ای درباره فیلم سینمایی «باغ کیانوش»باغ کیانوش از جمله فیلم‌های موفق حوزه کودک و نوجوان جشنواره فجر امسال است. فیلمی با ژانر طنز و اقتباسی از رمان دفاع مقدسی «باغ کیانوش» که از انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است.کیانوش، صاحب باغ و از رزمندگان دفاع مقدس است که در شب عروسی پسرش درگیر اتفاقاتی در باغش می‌شود. جنگنده دشمن در آسمان روستایی در همدان توسط ضدهوایی رهگیری شده، سقوط می‌کند؛ و خلبان آن بر باغ کیانوش فرود می‌آید.فیلم باغ کیانوش با فاصله گرفتن از برخی تولیدات مخصوص سینمایی کودک و نوجوان که تمرکزشان غالبا بر موسیقی‌ست، جذابیت‌اش را بر محور فیلمنامه و روایت قصه استوار کرده است. همچنین بازی خوب بازیگران نوجوان در همراه کردن مخاطب با خود موفق است و سبب همذات پنداری تماشاگر خواهد شد.قهرمان بودن بچه‌ها در این فیلم وجه تمایز باغ کیانوش با بسیاری از محصولاتی‌ست که در این سال‌ها برای این رده سنی نبوده، بلکه از بچه‌ها استفاده ابزاری شده است. فیلم‌هایی که در آن کودک و نوجوان ابزاری برای به چالش کشیدن حکومت وسیاست‌هایش، تخریب خانواده، سیاه‌نمایی و ارائه تصویری مخدوش از قشر کودک و نوجوان بوده‌اند. بنابراین فیلم باغ کیانوش با وجود وضعیت حاکم بر فیلم‌های با محوریت کودک و نوجوان و از سوی دیگر با توجه به کثرت محصولات خارجی نامناسب مخصوص این رده سنی و دسترسی آسان آن برای همگان، شایسته تقدیر است.نعیمه شیخ‌الاسلامی روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۱۶:۱۴
ویدیوی دوم الناز شاکردوستالناز شاکردوست بازیگر فیلم پرحاشیه «بی‌بدن» بدنبال ویدیوی اولش این ویدیو را منتشر کرده و صحبت‌های پراکنده‌ای را مطرح کرده است.بگذریم از این تناقض که از یک طرف گفت مجوز ساخت فیلم اجتماعی شرکت اجباری در جشنواره است و از طرف دیگر جنجال زیادی برای نپذیرفتن فیلم در سودای سیمرغ شد! اما آنچه که قابل فهم است تحت فشار بودن این بازیگر برای بازی در فیلم بی‌بدن است! به عنوان مثال یکی از رسانه‌های خارجی ضد انقلاب به شاکردوست حمله کرده که چرا در این فیلم بازی کرده است.اگر فیلم بی‌بدن به سودای سیمرغ راه پیدا می‌کرد به احتمال زیاد سهم زیادی در بین نامزدها داشت.مهم‌تر از بحث حواشی فیلم، محتوای آن است که گام رو به جلو و خوبی در فیلم‌های با موضوع ضد قصاصِ سال‌های اخیر سینماست که به ابزاری برای هجمه به حاکمیت اسلامی تبدیل شده است.فیلم بی‌بدن از آن دست فیلم‌هایی‌ست که با جسارت و بر خلاف روال معمول سینما، ضمن طرح موضوع اجتماعی، به حکم قصاص نیز پرداخت.این فیلم برخلاف فیلم‌های اخیر سینما که طرف قاتل و خانواده او بود و قوانین و قوه قضائیه و بلکه اسلام را به چالش می‌کشید، این بار خانواده مقتول را نیز به تصویر کشید و توانست مخاطبِ تحت تاثیر فضای مجازی و القائات فیلم‌های این سال‌ها را به فکر وا دارد که باید مقتول و خانواده‌اش را هم دید! و تنها به مظلوم‌نمایی قاتل و خانواده‌اش اکتفا نکرد.الناز شاکردوست در نقش مادر مقتولی بود که بدلیل ظلم و فشارهای خانواده قاتل و مردمِ «نه‌به‌اعدام»گو، قاتل دخترش را قصاص کرد. بنابراین چیز عجیبی نیست که او تحت فشار، حرف‌های پراکنده و یکی به نعل و یکی به میخ بزند. روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۲۰:۱۳
۲۵ بهمن ۱۴۰۲
رقص و لمس نامحرم؛ دو آسیب پررنگ فیلم‌های جشنواره ۴۲رقص از ابزارهایی‌ست که معمولا با هدف جذب مخاطب بیشتر و بعضاً برای پوشاندن و جبران ضعف‌های فیلم‌ها استفاده می‌شود. در تعدادی از فیلم‌ها نیز بسته به هدف و علاقه فیلمساز، در راستای ترویج و عادی‌سازی آن، صحنه‌هایی از رقص در فیلم‌ها گنجانده می‌شود تا کمکی برای کم‌رنگ کردن حساسیت‌ها و قبح زدایی از رقص باشد و از سوی دیگر فیلمساز بتواند دِینِ خود را برای ترویج آن ادا کرده باشد.۱۱:۲۸
وایپ رقص و لمس نامحرم؛ دو آسیب پررنگ فیلم‌های جشنواره ۴۲ رقص از ابزارهایی‌ست که معمولا با هدف جذب مخاطب بیشتر و بعضاً برای پوشاندن و جبران ضعف‌های فیلم‌ها استفاده می‌شود. در تعدادی از فیلم‌ها نیز بسته به هدف و علاقه فیلمساز، در راستای ترویج و عادی‌سازی آن، صحنه‌هایی از رقص در فیلم‌ها گنجانده می‌شود تا کمکی برای کم‌رنگ کردن حساسیت‌ها و قبح زدایی از رقص باشد و از سوی دیگر فیلمساز بتواند دِینِ خود را برای ترویج آن ادا کرده باشد.
رقص و لمس نامحرم؛ دو آسیب پررنگ فیلم‌های جشنواره ۴۲ رقص از ابزارهایی‌ست که معمولا با هدف جذب مخاطب بیشتر و بعضاً برای پوشاندن و جبران ضعف‌های فیلم‌ها استفاده می‌شود. در تعدادی از فیلم‌ها نیز بسته به هدف و علاقه فیلمساز، در راستای ترویج و عادی‌سازی آن، صحنه‌هایی از رقص در فیلم‌ها گنجانده می‌شود تا کمکی برای کم‌رنگ کردن حساسیت‌ها و قبح زدایی از رقص باشد و از سوی دیگر فیلمساز بتواند دِینِ خود را برای ترویج آن ادا کرده باشد.پدیده لمس نامحرم نیز که از خط قرمز‌های فیلمسازی در ایران است یکی دیگر پدیده‌هایی‌ست که گویا خط شکنی آن آغاز شده است. در صورتی که این محدودیت یکی از فرصت‌هایی‌ست که هنرِ هنرمند ایرانی در برابر فیلمسازان خارجی غیرمسلمان به رخ کشیده می‌شود و بهتر است به هر دو دلیلِ مشکل شرعی و حفظ سطح هنر کارگردانان فیلم‌های ایرانی، در این مورد غفلت نشود.در فیلم‌های چهل‌ودومین دوره از جشنواره فیلم فجر هر دو عنصر رقص و لمس در فیلم‌های زیادی مشاهده شد به گونه‌ای که لمس زن و مرد نامحرم حتی در فیلم‌هایی مثل «احمد» و «مجنون» نیز سهوی یا عمدی اتفاق افتاد. همچنین در فیلم‌های «آبی روشن»، «شه‌سوار»، «شکار حلزون» و... .رقص نیز در موارد متعددی از فیلم‌ها، حتی فیلم‌های کودکان نیز غیرقابل اغماض بود.در فیلم‌هایی مانند «نوروز»، «صبحانه با زرافه»، «آغوش باز»، «تمساح خونی»، «ببعی قهرمان»، «نپتون»، «تابستان همان سال»، «شه‌سوار»، «دروغ‌های زیبا»، «دو روز دیرتر» و حتی «باغ کیانوش» هر کدام به نسبتی رقص مردان یا کودکان را در صحنه‌هایی از فیلم‌ها گنجاندند.طبیعتاً این حجم از رقص در فیلم‌ها پیام خوشایندی برای فرهنگ و هنر ایرانی_اسلامی ما ندارد و حساسیت مسئولان و ناظران را در برای فیلم‌های آتی می‌طلبد. همچنین این انتظار وجود دارد که در نسخه اکران عمومی اصلاحات انجام شود.بیان آسیب‌ها و گوشزد به مسئولان سبب می‌شود به فیلمسازان بابت این آسیب‌های خواسته یا ناخواسته تذکر داده شود، همچنان که برخلاف فیلم‌های سال گذشته، برهنگی مردان در فیلم‌های دوره چهل‌ودوم، بجز یکی دو فیلم، مشاهده نشد.در مورد این دو آسیب نیز، ممنوعیت رقص مشکل گشاست و در مورد لمس نیز عادی‌سازی به نفع هنرمند و مخاطب نیست و بهتر است کارگردانان روش هنرمندانه‌تری برای رساندن پیامشان استفاده کنند هر چند که سختی کار قابل درک است.نعیمه شیخ‌الاسلامی روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۱۱:۲۸
تکلیف را روشن کنید؛ جشنواره خوب است یا بد؟!مدتی‌ست برخی افراد و جریان‌ها به تعداد فیلم‌هایی که توسط ارگان‌ها تولید شده معترضند و معتقدند جشنواره فجر ارگانی شده است!فارغ از رد یا تایید این ادعا؛ تکلیف این افراد با خودشان هم روشن نیست!از یک سو جشنواره فجر را تحریم می‌کنند از آن سو ناراحتند که چرا به ما توجه نمی‌کنید!از سویی منتقد جشنواره فجر هستند از سوی دیگر منتظر تشویق و تائیدند.از یک سو جشنواره را حکومتی می‌نامند از سویی می‌گویند چرا در جشنواره فیلم‌های حکومتی دارید!آه و ناله می‌کنند که چرا معیشت سینماگر سخت شده و صنوف بیکارند، اما با پای کار آمدن نهادها برای تامین معیشت همان سینماگر مشکل دارند و می‌گویند چرا فیلم می‌سازید!این بزرگواران نمی‌گویند مشکل فعلی سینما بی‌هنرانی بوده و هستند که به بهانه بیان مشکلات و تصویر قشر خاصی از مردم روی پرده، سینما را محفلی خصوصی کرده، مردم را از سینماها راندند. با نمایش مدام و غلو در سیاهی‌ها مردم را از سینما دلزده کردند یا آنها را به سمت کمدی‌های نازل سوق دادند.رسانه‌هایشان نیز دست به تایید و تشویق اینها زدند و نتیجه شد آسیب به چرخه اقتصادی سینما...عده‌ای نیز با پول نهادها و با خیال راحت فیلم ساختند و حالا معترضند که چرا بقیه می‌سازند، بیایید و جواب بی‌هنری ما را شما بدهید!آن یکی خطابه می‌نویسد که دفترم را تعطیل میکنم چون متعهدم و شرف دارم! سلّمنا، این که داد و قال ندارد! وقتی جشنواره برای شما مهم نیست چرا عصبانی می‌شوید؟ معصومه عمرانی روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۱۵:۱۶
۲۸ بهمن ۱۴۰۲
ایران؛ بهشت تبهکاران/اعدام؛ محکوم، حزب توده؛ قهرمان صنعت نفت!فیلم سینمایی «بهشت تبهکاران»، ساخته آقای جعفری‌جوزانی، از فیلم‌های تاریخی جشنواره بود که فیلمساز آن را بهانه‌ای برای بازنمایی انتقاداتش به شرایط امروز قرار داده است.فیلم به سراغ پرونده «حسن جعفری» کارمند شرکت نفت ایران و انگلیس انگلستان رفته که به جرم ترور «احمد دهقان» اعدام شده است. دهقان؛ نماینده مجلس، ناشر تهران مصور و مدیر «تماشاخانه تهران» بوده که قتل او همچنان در هاله‌ای از ابهام است.در تاریخ روایتی وجود دارد که در آن حسن جعفری بیگناه است و رکن ۲ ارتش با همکاری سازمان نظامی حزب توده، دهقان را ترور می‌کنند و به گردن جعفری می‌اندازند.جوزانی در این فیلم همین روایت اما و اگردار را انتخاب کرده و روایت خود را از ترور و اعدام به تصویر کشیده است تا بتواند در پس آن انتقادش را بیان کند. آقای کارگردان سن‌وسال‌دار که گویا حوصله توجه به برخی جزئیات فیلم همانند استفاده از هدست برای شنود که حدود سی سال بعد اختراع می‌شود و یا خطای صحنه در تنظیم ساعت و...را نداشته، معتقد است دستگاه قضا از رژیم پهلوی تا بعد انقلاب و شرایط فعلی جمهوری اسلامی در عملکردش دچار خطاست. در این سیستم سر بیگناه پای اعدام می‌رود و بهشت تبهکاران، بهشتی است که بی‌گناهان بجای جنایتکاران محاکمه و مجازات می‌شوند و این محدود به زمان رضا خان نیست و به قول جوزانی هفتاد سال است که در ایران این روند وجود دارد!در واقع تعمیم اعدام بیگناه در طول هفتاد سال از دهه سی تاکنون ماحصل پیام فیلم و کارگردان از انتخاب سوژه است.اما مشکل این فیلم به اعتراض به دستگاه قضا و حکم اعدام منحصر نیست و خواسته یا ناخواسته روایت‌هایی غلطی از حزب توده و موضوع ملی شدن صنعت نفت را نیز به تصویر کشیده است.فردی که جوزانی دست روی او گذاشته قهرمان نیست نهایتا یک مظلوم است که شرکت نفت ایران انگلیس بدلیل تظاهرات کارگران در شرکت نفت از او کینه دارد و سرانجام با وجود رضایت مادر دهقان، اعدام می‌شود.در فیلم این گونه القا می‌شود که حزب توده طرفدار ملی شدن صنعت نفت بود؛ در صورتی که حزب توده طرفدار دادن امتیاز نفت شمال به شوروی بود و ملی شدن نفت ایران یک خواست ملی بود که جریانات ملی مذهبی پای آن ایستادند. در همین راستا در صحنه پایانی زندگی جعفری، خطاب به جعفری می‌گویند آخرین حرفت را بزن و او می‌گوید ملی شدن صنعت نفت! این صحنه به نوعی سفیدشویی غیر مستقیم حزب توده است که در این فیلم اتفاق می‌افتد و از یک عضو حزب توده در هنگام اعدام یک قهرمان ساخته می‌شود؛ در صورتی که حسن جعفری به نوعی قربانی سیستم فاسد قضایی حکومت پهلوی شده که تحت سلطه انگلیس بود. انتصاب جعفری به حزب توده نیز با توجه به داده‌های فیلم به چند دلیل است. افراد حمایت کننده وی که در دادگاهش حضور دارند و کارگردان ادعا کرد که دقیقا همان شکل و شمایل دادگاه واقعی جعفری است، توده‌ای هستند. فروغ؛ دوست جعفری که در فیلم کشته می‌شود نیز توده‌ای است و یکی از وکلای ایشان نیز توده‌ای است.بنابراین حسن نه قهرمان بوده و نه جریان‌ساز و بهتر بود آقای جوزانی برای بازنمایی اعدام، ایشان را انتخاب نمی‌کرد که سهوی یا عمدی حزب توده را تطهیر کند و قهرمان بسازد.رضا قریبی روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۱۵:۲۰
۳۰ بهمن ۱۴۰۲
از جشنواره‌ی حقیقت تا جشنواره‌ی فجر؛ راهی است که چهار مستند پیمودند انتخاب‌های هوشمندانه‌ای که باعث شد، تمام مستندهای جشنواره‌ی فجر در سطحی قابل قبول از فرم قرار داشته باشند. البته پردازش‌‌ها و تلفیق زبان طنز با قصه‌ی پردردِ خون‌های آلوده در «قوی‌دل» حساب آن را از سایرین جدا می‌کرد. «آخرین کوسه نهنگ» نیز با نریشن جذاب و ترس‌آلود، استفاده از تصاویر زیبا و بدیع طبیعت، متفاوت از بقیه بود، اما در عین حال با استفاده از نمادها و تصاویرِ طبیعت به فنا رفته، روایت را تلخ و مخاطب را ناامید می‌کرد.۱۳:۱۹
وایپ از جشنواره‌ی حقیقت تا جشنواره‌ی فجر؛ راهی است که چهار مستند پیمودند انتخاب‌های هوشمندانه‌ای که باعث شد، تمام مستندهای جشنواره‌ی فجر در سطحی قابل قبول از فرم قرار داشته باشند. البته پردازش‌‌ها و تلفیق زبان طنز با قصه‌ی پردردِ خون‌های آلوده در «قوی‌دل» حساب آن را از سایرین جدا می‌کرد. «آخرین کوسه نهنگ» نیز با نریشن جذاب و ترس‌آلود، استفاده از تصاویر زیبا و بدیع طبیعت، متفاوت از بقیه بود، اما در عین حال با استفاده از نمادها و تصاویرِ طبیعت به فنا رفته، روایت را تلخ و مخاطب را ناامید می‌کرد.
از جشنواره‌ی حقیقت تا جشنواره‌ی فجر؛ راهی است که چهار مستند پیمودند انتخاب‌های هوشمندانه‌ای که باعث شد، تمام مستندهای جشنواره‌ی فجر در سطحی قابل قبول از فرم قرار داشته باشند. البته پردازش‌‌ها و تلفیق زبان طنز با قصه‌ی پردردِ خون‌های آلوده در «قوی‌دل» حساب آن را از سایرین جدا می‌کرد. «آخرین کوسه نهنگ» نیز با نریشن جذاب و ترس‌آلود، استفاده از تصاویر زیبا و بدیع طبیعت، متفاوت از بقیه بود، اما در عین حال با استفاده از نمادها و تصاویرِ طبیعت به فنا رفته، روایت را تلخ و مخاطب را ناامید می‌کرد. «خانواده‌ی خلج» به کارگردانی «مریم الهامیان و مصطفی حاجی قاسمی» روایت خانواده‌‌ای بود که تولیدکننده بودن، ابعاد فردی، خانوادگی و اجتماعی زندگی آنها را تحت‌تاثیر قرار داده است.پسر آخر خانواده زیر بار سنگین تنش‌های حاصل از آن با افسردگی و میل به خودکشی دست‌وپنجه نرم می‌کند، پسر بزرگ‌تر دیسک کمر گرفته و پسر دوم به‌دلیل عدم کارآمدی واحد تولیدی، برای پیشرفت به آمریکا مهاجرت می‌کند.پدر خانواده زیر فشارهای حاصل از «بانک‌داری مبتنی بر سرمایه‌داری» مزه‌ی تلخ زندان را چشیده و آبروی خود را از دست رفته می‌بیند و تمام این ماجراها از او یک مرد شکست‌خورده می‌سازد.و اما مادری که پای «قمار تولید» می‌ماند و با تنش‌های حاصل از آن کنار می‌آید، اشک می‌ریزد و استقامت می‌کند... روایتی حقیقی از زندگی تولیدکنندگانی که قرار است در تعادل و پیشرفت اقتصادی نقش ایفا کنند، اما گرفتار «غول‌های بانکی» می‌شوند که با دور زدن قوانین، راه گلوی تلاش‌گران این عرصه را می‌بندند و به زدوبند می‌پردازند. در این میان «وکیلی کاربلد» با آگاهی از قوانین و «سیستم قضائی کشور» توانست، هفت میلیارد بدهی این واحد تولیدی را با افشای خلاف‌های قانونی بانک در دولت رئیسی صفر کند. دغدغه‌ای کاملا متناسب با شرایط روز، نمره‌ی قابل قبولی به این مستند می‌دهد؛ اما کاش با نمایش روال کاری وکیل، زمام این غول انحصارطلب و تولیدکننده‌خوار را به دست قانون‌گذاران می‌سپرد. مستند «تکثیر در اسارت» ساخته‌ی «مهدی ایمانی شهمیری» هرچند سفارشی‌ساز به نظر می‌رسد، دغدغه‌اش محیط‌زیستی و تلاش برای زندگی بخشیدن به گونه‌های در حال انقراض است. در این مستند لحظات سختِ تصمیم‌گیری‌ها و برخوردهای علمی با چالش‌ها نمایش داده می‌شود که موجب بی‌رمق شدن استوری‌های هیجانی چهره‌ها پس از مرگ پیروز می‌شود. اجرای عملی یک فرضیه‌ی علمی حتی اگر به شکست منجر شود، به خودیِ خود یک پیروزی در پیشرفت‌های علمی‌ست، چرا که به شناخت روش‌های اشتباه و دست‌یابی به راه و روش صحیح کمک می‌کند. البته این در صورتی‌ست که راهی که نتیجه آن مشخص است، تکرار نشده و هزینه‌‌‌ساز نشود. نکته‌ی جالب توجه در این مستند، آمار پایانی آن بود که گزارش می‌داد: «از سال۱۳۹۱ تا سال ۱۴۰۲، پنجاه فرد یوز ایرانی وجود داشت که ۱۲ فرد آن توسط "سگ‌ها" و ۱۱ فرد آن با تصادف تلف شدند.» مسئله‌ای که نشان می‌دهد اگر برای ایمن‌سازی محیطِ زیستِ این گونه‌ها تلاش می‌شد. قطعا نیازی به تکثیر در اسارت، احساس نمی‌گشت. نکته جالب‌توجه دیگر که می‌توان در ذیل این موضوع به آن پرداخت واکنش احساسی و متناقض چهره‌ها در دفاع همزمان از یوز ایرانی و سگ‌های ولگرد است!! مستند «قوی‌دل» به کارگردانی «علی فراهانی‌صدر» روایت مردی‌ست که با کنجکاوی غریزی، حقیقت‌طلبی درونی، شجاعت و پیگیری بی‌وقفه، پرونده‌ی خون‌های آلوده‌ی دهه‌ی هفتاد را به کمک پیگیری‌های اداره‌ی آگاهی، قُضات پاک‌دست و رأی دیوان عالی کشور به ثمر می‌رساند. رسوایی جهانی فرانسه در ارسال خون‌های آلوده، جامعه‌ای از هم‌وطنان هموفیلی را درگیر می‌کند، مسئولینِ وقت، با بی‌وجدانی یا ترس از آبروریزی یا... پیگیر دریافت غرامت از فرانسه نمی‌شوند، درحالیکه شرکت ارسال‌کننده‌ی فرانسوی از آنان درخواست پیگیری داشته است. در این مستند، مطالبه‌گری و حق‌طلبی به شکل بسیار جذابی ارائه می‌شود و روند روایت به گونه‌ای‌ست که ناخودآگاه مخاطب را به این نتیجه می‌رساند که می‌شود به حق خود رسید حتی اگر متهمین از مسئولین باشند. هرچند نگرفتن غرامت و عدم مجازاتِ مجرمین یا مقصرین، دل را می‌سوزاند اما پرداخت پول و امکانات جهت درمان بیماران و خانواده‌های درگیر از نکات دلگرم‌کننده این مستند به حساب می‌آمد که نشان‌دهنده انتقاد صحیح و به دور از غلو و سیاه‌نمایی بود. مستند «آخرین کوسه نهنگ» ساخته‌ی «رامتین بالف» نیز دغدغه‌ی محیط زیستی دارد اما با نگاهی به شدت انتقادی نسبت به صنعت و نفت، به نمایش آلودگی‌ها و حوادث دریایی می‌پردازد. رودی محکوم به زوال، بیابان برهوت شدن رود به علت جهالت آدمی، تجددخواهی بشر، فشار صنعت، کشیدن شیره‌ی جان زمین و...روایتی تلخ از حال حاضر طبیعت ایران است. شاید هدف این مستند را بتوان در این جمله از آن یافت که «انسان در دور تسلسل خویش به گذشتگان می‌رسد و خود را به طبیعت می‌سپارد.» یعنی بازگشت به طبیعت و شاید بازگشت به زندگی بدوی با دوری از عوامل آلوده‌کننده‌ی محیط زیست.آلودگی محیط‌زیست به علت عدم دلسوزی برای طبیعت توسط افراد و شرکت‌ها و فشار بیش از حد صنایع برای بهره‌برداری بیشتر، در سطح خرد و متوسط و سیاست‌های دولت‌ها و حاکمیت‌های جهانی..پیوند مطلبhttp://roubesh.ir/post/1465زهرا خندان روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۱۳:۲۰
۷ اسفند ۱۴۰۲
کیکی که هیچ خرسی نگرفتهمزمان با برگزاری هفتادوچهارمین دوره از جشنواره برلین، جاروجنجال رسانه‌ای پیرامون فیلم سینمایی «کیک محبوب من»؛ ساخته بهتاش صناعی‌ها و مریم مقدم بالا گرفت.بسیاری از رسانه‌های ضد انقلاب امید بسته بودند تا این فیلم سطحی و ضعیف با دریافت خرس طلایی، سینمای رسمی ایران را تحقیر کند و فتح بابی باشد برای سوق دادن اهالی سینما به سمت ساخت فیلم‌های زیرزمینی و پشت پا زدن به سینمای رسمی. اما همه این تخیلات، نه تنها با خرس نگرفتن؛ بلکه با بازماندن از دریافت جوایز اصلی، رنگ باخت و رشته‌ها پنبه شد. این فیلم به گفته عواملش با نادیده گرفتن محدودیت‌های سینمای ایران ساخته شده بود. عوامل فیلم می‌خواستند با نمایش چند پیرزن بی‌حجاب و مشروب‌خواری علنی و دیالوگ‌های شعاری با بازی‌های سطحی و نچسب، بی‌هنری خود را غالب آلمانی‌ها کنند. غافل از آنکه شعارهایشان برای داوران برلیناله نیز پس‌زدگی داشت و حتی چاشنی بیانیه و انتشار عکس‌های دو نفره کارگردانان نیز نتوانست کلاه سرشان بگذارد تا جوایز را به همین راحتی به این فیلم بدهند. همان که فیلم را به جشنواره راه دادند و هنر را فدای سیاست‌زدگی کردند از سر ضدیت با اقتدار جمهوری اسلامی بود و همه حاشیه‌سازی‌ها و خودِ فیلم، روی هم از گرفتن یک جایزه اصلی هم عاجز ماند و تنها دو جایزه بی‌اهمیت فیپرشی و کلیساهای جهانی! را گرفت!حمیرا رحمتی روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۱۲:۴۶
۹ اسفند ۱۴۰۲
«حسینه‌ی معلی» پاسخی رسانه‌ای در جهت اثبات قدرت تمدنیِ حاکمیت دین
چه در ایام عزا و چه در ایام شادی، «حسینیه‌ی معلی» توانست، خانواده‌ها را در محیط خانه، با پای رسانه وارد حسینه کند.حسینه‌ای که با دادن تریبون به فرهنگ‌های مختلف و ملیت‌های متفاوت، دین را جهانی و فرهنگی به مردم عرضه کرد. پشتوانه‌ی یک ملت یا بهتر بگویم یک امت، فرهنگی ماندن و تاریخی بودن است که این برنامه با دعوت از فرهنگ‌های مختلف با عقبه‌ی تاریخی توانست امتی را به نمایش بگذارد که عشق علی علیه‌السلام و اولادش، آنها را دور هم جمع کرده است.
با گذر از این مقدمه، مسئله‌ای تمدنی «چگونگی امکان‌پذیر بودن شادی با مولفه‌های دین‌مداری» دیرزمانی است که عاملی برای تمسخر دشمنان حاکمیت دین بوده و هست که شیعه، تنها دین اشک است و شادی و تفریح در آن امکان ندارد! و با ارائه‌ی موسیقی‌های مخدر و مجالس شادی با شراب و اختلاط، حوزه‌ی دین را جدا از شادی مطرح کرده‌اند.این مسئله، چنان در زندگی عموم مردم جاری بوده که گاها در بین خودشان از نداشتن شادی در دین و... سخن می‌رانند.
حال «حسینیه‌ی معلی» در اعیاد شعبانیه توانست یک پاسخ رسانه‌ای مطلوب به آن بدهد. از این جهت مطلوب که صدای رسانه‌های بیگانه را درآورد و با تیترسازی‌های مختلف و متفاوت سعی در تخریب آن کردند. تخریب آنها، قطعا و یقینا به علت ترس آنان نسبت به جواب قاطع رسانه‌ای به مسئله‌ای شادی با محوریت دین بوده است چون جهانیان بعد از مشاهده‌ی مقاومت بی‌نظیر مردمان غزه که به پشتوانه‌ی باور به الله بوده، گرایش به شنیدن حرف‌های موحدین دارند و با وجود مولفه‌ی شادی آن‌هم بدون مشروب و موسیقی مخدر و اختلاط‌های شرم‌آور که خودشان را هم خسته کرده، زمینه‌ی اسلام‌گرایی شدت خواهد یافت. از سوی دیگر حضور مداحان انقلابی و خارچشم دشمنان این تخریب‌ها را شدت بخشیده است.
اما انتقادهای دلسوزانه ناصحان متدین را نباید مشابه دشمنان دید و خواند بلکه باید به عنوان تصحیح‌کنندگان این پاسخ جدید و رسانه‌ای دید و از آن استفاده کرد. نباید در حسینیه هرچند رسانه‌ای به مرزهای «حدود الهی» نزدیک شد! نمی‌شود نسبت به «عرف متدینین» در برنامه‌سازی رسانه‌ای در این مسئله‌ی مهم غفلت نمود. با لحاظ عرف متدیینین با توجه به حریم‌های الهی، قطعا پاسخی متقن، جهان‌شمول و ماندگار به این مسئله‌ی تمدنی داده خواهد شد.
آنچه که واضح است این برنامه در مسیر درستی است که توپخانه‌ی دشمن به سوی آن نشانه رفته و از سوی دیگر سرور را در دل مومنین آورده اما غلط‌هایی دارد که قطعا با انتقادپذیری خادمین حسینیه، «حسینیه معلی» یک جهان را متحیر خواهد کرد.
زهرا خندان روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe
چه در ایام عزا و چه در ایام شادی، «حسینیه‌ی معلی» توانست، خانواده‌ها را در محیط خانه، با پای رسانه وارد حسینه کند.حسینه‌ای که با دادن تریبون به فرهنگ‌های مختلف و ملیت‌های متفاوت، دین را جهانی و فرهنگی به مردم عرضه کرد. پشتوانه‌ی یک ملت یا بهتر بگویم یک امت، فرهنگی ماندن و تاریخی بودن است که این برنامه با دعوت از فرهنگ‌های مختلف با عقبه‌ی تاریخی توانست امتی را به نمایش بگذارد که عشق علی علیه‌السلام و اولادش، آنها را دور هم جمع کرده است. با گذر از این مقدمه، مسئله‌ای تمدنی «چگونگی امکان‌پذیر بودن شادی با مولفه‌های دین‌مداری» دیرزمانی است که عاملی برای تمسخر دشمنان حاکمیت دین بوده و هست که شیعه، تنها دین اشک است و شادی و تفریح در آن امکان ندارد! و با ارائه‌ی موسیقی‌های مخدر و مجالس شادی با شراب و اختلاط، حوزه‌ی دین را جدا از شادی مطرح کرده‌اند.این مسئله، چنان در زندگی عموم مردم جاری بوده که گاها در بین خودشان از نداشتن شادی در دین و... سخن می‌رانند. حال «حسینیه‌ی معلی» در اعیاد شعبانیه توانست یک پاسخ رسانه‌ای مطلوب به آن بدهد. از این جهت مطلوب که صدای رسانه‌های بیگانه را درآورد و با تیترسازی‌های مختلف و متفاوت سعی در تخریب آن کردند. تخریب آنها، قطعا و یقینا به علت ترس آنان نسبت به جواب قاطع رسانه‌ای به مسئله‌ای شادی با محوریت دین بوده است چون جهانیان بعد از مشاهده‌ی مقاومت بی‌نظیر مردمان غزه که به پشتوانه‌ی باور به الله بوده، گرایش به شنیدن حرف‌های موحدین دارند و با وجود مولفه‌ی شادی آن‌هم بدون مشروب و موسیقی مخدر و اختلاط‌های شرم‌آور که خودشان را هم خسته کرده، زمینه‌ی اسلام‌گرایی شدت خواهد یافت. از سوی دیگر حضور مداحان انقلابی و خارچشم دشمنان این تخریب‌ها را شدت بخشیده است. اما انتقادهای دلسوزانه ناصحان متدین را نباید مشابه دشمنان دید و خواند بلکه باید به عنوان تصحیح‌کنندگان این پاسخ جدید و رسانه‌ای دید و از آن استفاده کرد. نباید در حسینیه هرچند رسانه‌ای به مرزهای «حدود الهی» نزدیک شد! نمی‌شود نسبت به «عرف متدینین» در برنامه‌سازی رسانه‌ای در این مسئله‌ی مهم غفلت نمود. با لحاظ عرف متدیینین با توجه به حریم‌های الهی، قطعا پاسخی متقن، جهان‌شمول و ماندگار به این مسئله‌ی تمدنی داده خواهد شد. آنچه که واضح است این برنامه در مسیر درستی است که توپخانه‌ی دشمن به سوی آن نشانه رفته و از سوی دیگر سرور را در دل مومنین آورده اما غلط‌هایی دارد که قطعا با انتقادپذیری خادمین حسینیه، «حسینیه معلی» یک جهان را متحیر خواهد کرد. زهرا خندان روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۵:۵۸
سخنان ضد اسرائیلی برندگان برلیناله مقامات آلمانی را برآشفت! در مراسم اختتامیه برلیناله برخی از برندگان جوایز در محکومیت حملات اسرائیل به غزه صحبت کردند. مواضع هنرمندان از سوی مقامات آلمانی «یهودی‌ستیزانه» قلمداد شد و دستور بررسی و تحقیق از مراسم اختتامیه صادر شد.«بن راسل»، فیلمساز آمریکایی و کارگردان فیلم «اقدام مستقیم» با چفیه فلسطینی در این مراسم حضور یافت و اسرائیل را به دلیل بمباران غزه که جمعیتی زیادی از غیرنظامیان در آن تحت محاصره زندگی می‌کنند، را به «نسل کشی» متهم کرد. «باسل عذرا» و دیووال آبراهام» و گروهشان نیز با دریافت جایزه بهترین مستند اسرائیل را برای قتل عام فلسطینیان محکوم کردند که این سخنان سروصدای زیادی ایجاد کرد تا حدی که آبراهام از سوی رژیم جعلی به مرگ تهدید شد.یکی از داوران فرانسوی نیز در صحبت‌هایش هنگام اعلام نام برنده جایزه، از اسرائیل انتقاد کرد. همچنین «متی دیوپ»، برنده خرس طلایی هم در صحبت‌هایش از فلسطینی‌ها حمایت کرد. صحبت‌های برندگان مراسم مورد استقبال حضار در سالن نیز قرار گرفت.بدنبال این اظهارات، مقامات آلمانی که علنا مدافع رژیم خونخوار صهیونیستی هستند برآشفته شده و مجبور به واکنش شدند.«کریستین هافمن»؛ سخنگوی دولت آلمان به جمع خبرنگاران آمد و گفت «اولاف شولتز»، صدراعظم آلمان موافق چنین رویکردی نیست و معتقد است که نباید اجازه داد این موضع‌گیری‌های یکجانبه جا بیفتد!!هافمن با خط و نشان کشیدن گفت برلین تحقیقاتی را در خصوص «دیدگاه‌های یک جانبه در محکومیت حملات اسرائیل به غزه» در جریان مراسم اهدای جوایز برندگان رویداد سینمایی برلیناله آغاز کرده و «غیرقابل قبول است که برندگان جوایز اشاره‌ای به حمله تروریستی حماس در ۷ اکتبر نکرده باشند.»!!اظهارات ضد اسرائیلی هنرمندان همچنین انتقاداتی را متوجه وزیر فرهنگ آلمان و شهردار برلین نیز کرد و آقای شهردار با انتشار متنی در شبکه اجتماعی ایکس خواستار تضمین از سوی مدیریت جدید برلیناله برای عدم تکرار این اتفاقات شد.سیدعماد جلیلی روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۱۷:۳۳
۱۱ اسفند ۱۴۰۲
طنز تلخی است، اما نه، واقعیتِ طنزی است. با آهنگ «برای» به تهییج مردم پرداخت و بار هیجانی اغتشاشاتی را به دوش کشید که هم قاتل امنیت مردم شد و هم جوانان دسته‌گلی را از این مملکت گرفت، و الان با یک پست قهرمانانه در فضای غیرواقعی، مجازاتی که دادگاه در قبال جرم عظیمش داده را علنی می‌کند.۲۱:۳۸
وایپ طنز تلخی است، اما نه، واقعیتِ طنزی است. با آهنگ «برای» به تهییج مردم پرداخت و بار هیجانی اغتشاشاتی را به دوش کشید که هم قاتل امنیت مردم شد و هم جوانان دسته‌گلی را از این مملکت گرفت، و الان با یک پست قهرمانانه در فضای غیرواقعی، مجازاتی که دادگاه در قبال جرم عظیمش داده را علنی می‌کند.
طنز تلخی است، اما نه، واقعیتِ طنزی است. با آهنگ «برای» به تهییج مردم پرداخت و بار هیجانی اغتشاشاتی را به دوش کشید که هم قاتل امنیت مردم شد و هم جوانان دسته‌گلی را از این مملکت گرفت، و الان با یک پست قهرمانانه در فضای غیرواقعی، مجازاتی که دادگاه در قبال جرم عظیمش داده را علنی می‌کند. ️هشت ماه حبسسه سال حبس تعزیریدو سال ممنوعیت خروج از کشورو در پایان اسمی از قاضی و دادستان نمی‌برد تا مورد توهین قرار نگیرند چون توهین در آیین آدمیزاد نیست!هر چه بخندیم از طنز ماجرا کم نمی‌شود. برای این مقدار مجازات، این چنین خود را قهرمان می‌پنداری؟! وقتی پشت پیانو نشستی و حق و باطل‌ها را با استفاده از فضای احساسی حاکم بر جامعه با هم مخلوط کردی، باورت می‌شد، عده‌ای از همین آدمیزادها با تلقین‌های تو و امثال تو با استفاده از تاکنیک‌ها و حربه‌های سرویس‌های بیگانه، به خیابان بیایند و رودرروی هم‌وطنان خود بایستند؟!نه تنها بایستند که عریان کنند، بزنند، توهین کنند و چندنفر به یک نفر، جوان یک خانواده را به سینه‌ی قبرستان ببرند و خودشان را آواره دادگاه‌ها کنند و به حق طناب اعدام به گردن بیاویزند؟! ای آیین آدمیزاد پرست، آرمان را می‌شناسی؟ روح‌الله را چطور؟ آقا حمیدی را که جلوی همسر و کودک سه‌ساله‌ش کشته شد، چه؟از بردن نام دادستان بخاطر توهین، پرهیز می‌کنی اما با آهنگت دستانت به خون تک تک این عزیزان و حتی اعدام‌شدگان آغشته است.قهرمان آنان بودند که این رنج‌ها را بخاطر آرمان بلندشان تحمل کردند و جالب است که بدانی خانواده‌هایشان چه با استقامت ایستادند.این قهرمان‌پنداری، تقصیر خودتان نیست بخاطر کوچکی آرمان‌تان است که این کم‌ها را زیاد می‌پندارید! توماج‌تان که با دستگیری به ...خوردن افتاد با آرمانی مقایسه کنید که سگ‌های قلاده‌دار شما وقتی به او حمله کردند و از او توهین به مقام ولایت را خواستند در آن شرایط سخت بین مرگ و زندگی، از آرمان‌ش حراست کرد! البته قابل مقایسه نخواهد بود چون اذهان شما آنچنان پوک و کوچک است که قادر به فهم آرمان‌های عظیم نیست.فدای سرتان را اگر از زبان مادر چهار شهید بشنویم جذاب است نه تویی که تحمل هشت‌ماه حبس و دو سال ممنوعیت خروج از کشور برایت سنگین است. زهرا خندان روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۲۱:۳۹
۱۶ اسفند ۱۴۰۲
تناقضات ذهنی و دورویی در کودکان درصورت بی‌تدبیری شبکه پویا زمان زیادی از پخش چندباره‌ی سریال «گاندو» از شبکه‌ی «آی فیلم» نمی‌گذرد! فیلمی که بخاطر جذابیت و ارزش‌مداری جایگاه ویژه‌ای در خانواده‌های ایرانیِ پایبند به ارزش‌های ملی مذهبی پیدا کرد، تا آنجا که فرزندان کوچک هم پا به پای والدین نشستند و آن را تماشا کردند و حتی نسبت به برخی از بازیگران عُلقه یافتند.ناگهان دخترکان ده، یازده ساله سوالات‌شان تغییر کرد:«مگه ممکنه رسول، مذهبی نباشه!؟»«من تو فضای مجازی دیدم که اون بازیگره سیگار می‌کشید، امکان نداره! تو گاندو مامور بودا!!»
«چرا خانما تو فیلما چادر دارن اما عکسای بی‌حجاب هم دارن!؟»
چه پاسخی باید داده می‌شد؟!اینکه بازیگر، کارش ایفای نقش است، آنها را قانع نمی‌کرد، چون توان فهم آن را در این سطح نداشتند که چطور کسی که در زندگی واقعی، اقدام به ضدارزش‌های عرفی می‌کند، می‌تواند در فیلم، یک فرد پایبند باشد؟!
دیگر اینکه بازیگر، انتخاب می‌کند که برای پول، شهرت و یا حتی علاقه به کارش، تابع قواعدی باشد که برایش تعیین می‌شود، برای آنها که در سن جسارت هستند و آزادی از پول و شهرت و... خاص سن‌شان است، قانع‌کننده نبود.
️خلاصه دچار تناقضی شده‌اند که هنوز هم با آن درگیرند.باتوجه به نکات گفته شده، شبکه پویا و نهال باید دقت ویژه‌ای در این موضوعات داشته باشند و اقدامی نکنند که سبب شود کودکانی که هنوز پختگی مواجهه با تناقضات حوزه‌های عملکردی افراد را ندارند، درگیر چنین موضوعاتی بشوند.این شبکه با توجه به استعدادهای فراوان کودکان و نوجوانان، قطعا می‌تواند از افرادی استفاده کند که به قوانین عرفی مذهبی پایبند بوده و در رسانه‌ی ملی و فضای مجازی‌شان که آیینه‌ی زندگی واقعی‌شان است، دارای ثبات رفتاری باشند.بی‌توجهی به این موضوع، برای مخاطبینی که هنوز توان درک آن را ندارند، موجب ایجاد چالشی مهم و تناقضات ذهنی می‌شود.همچنین در فراپیام خود، به این تفکر دامن می‌زند که پایبندی به ارزش‌ها تنها در حوزه‌ی کاری مهم است و برای رسیدن به آرزوهایی چون شهرت، ثروت و... می‌توان دورو بود.رسانه‌ی ملی، باید پاسدار ارزش‌ها باشد نه آنکه خودش از تناقضات جامعه‌ی رها، متاثر باشد! ثبات رفتاری مجریان و بازیگرانی که به‌طور خاص برای کودکان برنامه می‌سازند، سبب ایجاد امنیت روانی و فکری برای مخاطبین کودک می‌شود، موضوع مهمی که غفلت از آن عواقب سختی خواهد داشت.کودکان به اندازه‌ی کافی در مدرسه و جامعه‌ی واقعی و فضای مجازی با این تناقضات درگیر هستند. اگر رسانه‌ی ملی به آن دامن بزند، غوغایی خواهد شد که مصداق این جمله است:از طلا بودن پشیمان گشته‌ایم، مرحمت فرموده ما را مس کنید.زهرا خندان روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۱۹:۵۸
۲۰ اسفند ۱۴۰۲
شگرد تبلیغاتی خواننده مستهجن لس‌آنجلسی نشر اخبار دروغ استساسان یافته معروف به ساسی خواننده مستهجنی است که بارها ثابت کرده با گروه پشت صحنه و حامیانش که دنباله‌ی «ابی» خواننده مفنگی لس‌آنجلسی و رادیو جوان هستند دست به هر کاری برای تبلیغات می‌زنند.تبلیغاتی سازمان یافته و فکر شده که غالبا از درگاه رسانه‌های داخل ایران به انتشار گسترده می‌رسد.از جدیدترین تبلیغات دروغ آنان، انتشار ویدیویی ساختگی از داریوش فرضیایی بود که ساسی مانکن ادعا کرد با عمو پورنگ لایو (پخش زنده) گذاشته و او قرار است در کنسرت آتی او در استانبول حضور یابد!پس از آن داریوش فرضیایی دروغ او را برملا کرد و گفت کارهای مهمتری از صحبت با این فرد مستهجن دارد اما در هر صورت با ضریب دادن رسانه‌ها به این خبر دروغ، خواسته وی عملی شده بود!پس از آن، نمایه‌ای تبلیغاتی از این خواننده با شکل و شمایل زمان قاجار و گریم‌های ناصرالدین شاه قاجار و امیرکبیر منتشر شد که این اتفاق با اعدام «علی‌محمد باب»؛ بنیانگذار بهائیت همزمان شد. اما این شگرد مؤثر نیفتاد و انتشار گسترده‌ای نیافت.آخرین خبر تبلیغاتی این خواننده لس‌آنجلسی با همکاری خبرنگار بد سابقه‌ای است که انتشار اخبار زرد و جهت‌دار وی تمامی نداد!در طی روزهای گذشته خبری مبنی بر حضور این خواننده در مسقط عمان و احتمال دستگیری و استرداد او به ایران منتشر شد که به نظر می‌رسد حواشی مربوط به آن خبر یک شگرد تبلیغاتی کثیف دیگر بود. با توجه به بررسی‌های صورت گرفته تنها احتمال می‌رود لغو کنسرت وی در مسقط صحت داشته باشد و هیچ‌یک از اخبار شامل؛ حضور او در مسقط، لغو کنسرت و دستگیری او به واسطه ایران و بازگشت لحظه نودی وی به اروپا تائید نشده است. یکی از نزدیکان ساسی مانکن تنها لغو کنسرت او را تأیید کرده و گفته در آلمان حضور دارد. علاوه‌بر این رسانه‌های رسمی نیز این خبر را تأیید نکردند. در صورتی که حتی با فرض صحت این اتفاقات و تصمیم بر رسانه‌ای نشدن آن در رسانه‌های رسمی نیز، پای این اخبار به فضای مجازی باز شد!آنچه از بررسی رفتارها و عملکرد او و گروهش بر می‌آید، چینش عملیاتیِ دقیق و انکار ناپذیر مبتنی بر افکار شیطانی است! این مهم از رصد فضای داخل ایران و تبلیغات تا انتخاب اشعار، موسیقی و گریم و.. را دربر دارد.اعمال شیطانی این گروه در برهه‌ای از زمان به ثمر نشست اما با گذشت زمان و حصول پختگی و افزایش هوشمندی رسانه‌ها و افرادی که به انتشار و تحلیل اخبار مرتبط با ساسی می‌پرداختند، افول یافت.در حال حاضر نیز لازم است سطح پختگی و عملکرد هیجانی رسانه‌ها ارتقای بیشتری یابد و منطبق با برنامه‌ریزی و خواسته این افراد پیش نرود تا افولی که آغاز شده با سرعت بیشتری پیش رود. ادعای افول این فرد گزاف نیست چرا که اخیرا تنها در همراه کردن همسان‌های خود موفق شد و همراهی اقشار عموم جامعه کاهش چشمگیری نسبت به گذشته داشت. بنابراین باید مدیریت فضا ادامه یابد تا زمانی که این افراد و شیاطین پشت صحنه وی کاملا حذف شوند.سيدعماد جلیلی روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۱۲:۲۹
۲۳ اسفند ۱۴۰۲
نمایشی قابل قبول از یک قهرمانرسانهی تراز انقلاب اسلامی، باید همواره درصدد باشد تا برخلاف فضای حاکم بر صنعت قهرمان‌سازیِ فانتزیِ غرب، قهرمانان واقعی را برای عموم به تصویر بکشد؛ الگوهای واقعی که به مخاطب حس سلحشوری و افتخار را القا کنند.ضرورتی که در حوادث فتنه‌ی سال گذشته و سوءاستفاده از برخی مردم کردستان جای خالی‌اش بسیار حس شد. امروز رسانه ملی به سراغ یک قهرمان از صدها قهرمان کُرد رفته است. "سنجرخان وزیری"؛ هم دوره‌ی میرزاکوچک خان، مردی که در برابر استبداد خوانین ظالم و حتی رضاخان و استعمارگران روس می‌ایستد و سرانجام در این مسیر فدا می‌شود.سریال، صحنه هایی ناب از جنگاوری و رزم مردم کردستان را به تصویر می‌کشد؛ تصویری که رضاخان را مایوسانه به تهران برمی‌گرداند و فرمانده روس را یک مغلوب تمام عیار در برابر اتحاد خوانین محلی هم‌پیمان سنجرخان نشان می‌دهد؛ همچنین افراد زبون، خودفروخته و حسودی در نقش‌های مختلف از سودابه و اسد گرفته تا آصف و شریف‌الدوله و خلیل که بخشی از تاریخ آموزنده نه‌چندان دور ماست را به تصویر می‌کشد."سنجرخان" نه افسانه جومونگ است و نه یانگوم و نه سایر سریال‌های رنگارنگ افسانه‌ای کره‌ای... بلکه تصویری‌ست از داستان واقعی رشادت ایرانی.صد افسوس در مقابل داستان‌پردازی زیبای سریال‌های کره‌ای که افسانه‌های خود را با صحنه‌پردازی و داستان‌سرایی به صورت باورپذیر به خورد مخاطب می‌دهند، هنوز سریال‌های ما دستمایه‌های داستانی نغز خود را دست‌ِ کم می‌گیرند و آنچنان که باید و شاید مورد پردازش قرار نمی‌دهند. چه خوب می‌شد اگر در این سریال از گویش زیبای کردی استفاده می‌شد، چند بازیگر اصلی زبده‌تر انتخاب می‌شدند و کمی رنگ به صحنه‌ها می‌پاشیدند.با این حال کار محمدحسین لطیفی و گروه سازنده "سنجرخان" با وجود ضعف‌های موردی، قابل تحسین است. چه در به نمایش درآوردن غنای فرهنگی کردستان و چه نمایش غیرت و فداکاری اهالی این خطه. امیدواریم این آغازی باشد بر معرفی قهرمان‌های سایر اقوام و بازنمایی هنرمندانه هویت ارزشمند ایرانی.عالیه بهرام‌زاد روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۱۱:۱۴
۲۹ اسفند ۱۴۰۲
غلبه حاشیه بر متن در انتقادات علیه هفت سر اژدها!بعد از پیروزی انقلاب، سعی داشتند با کودتا و جنگ تحمیلی و...، این درخت نازک و کوچک را از جا بکنند، غافل از آنکه این درختِ به ظاهر کوچک، ریشه‌ای هزار و اَندی ساله دارد و در زمین غنی ایران زمین تغذیه شده است.با قد کشیدن این درخت، کم‌کم آفت‌های زمین خود را نشان داد. گفتگوی تمدن‌ها و فرهنگ باز و عریان به بعضی از شاخه‌ها آسیب زد و بخشی از شکوفه‌ها را از بین برد.برای نابودی درخت باید از ترکیب راهبردها استفاده کنند، هم فرهنگ را عریان کنند و هم اقتصاد را سرمایه‌داری، اتحاد ملی را نشانه بروند و ناامیدی را در دل‌ها بپرورانند.اکثر این راهبردها را می‌توان در مجموعه «هفت‌سر اژدها» به تماشا نشست؛ سریالی که دست روی نقطه‌ی حساسی گذاشته که سبب می‌شود سطح تحلیل افراد عادی از فضای پیچیده‌ی اقتصاد، آقازاده، قوه قضاییه، فساد سیستماتیک، قدرت رسانه و... تغییر کند.انتقاد به این مجموعه تنها با گذشت چند قسمت، شایسته نیست؛ لذا این نقد را اجمالا در حد این تعداد ببینید.برای نقد فیلمنامه بهتر است از این جمله که قاضی رضائی در جواب پسرش داد، استفاده کنیم:«اصل همه فاسدن، جسارت برخورد و مقابله با فساد رو می‌گیره و مردم رو ناامید می‌کنه»این جمله، نشان از «عمق بینشی» و «هدف درست» این فیلمنامه تا به اینجای کار دارد. این دست جملات و توجه همزمان به ابعاد مختلف زندگی از مواردی‌ست که با توجه به آن می‌توان به روند درست فیلمنامه پی برد.در نقد شخص کارگردان در استفاده از برخی مظاهر که شاید الزامی نداشته باشد مانند نمایش استعمال سیگار، ناخن‌های کاشت، لباس تنگ و... باید به نیت ایشان نظری انداخت که در مجموع با توجه به عقبه‌ی کاری و اظهارات ابوالقاسم طالبی، به نظر می‌رسد نیت‌شان تنها به تصویر کشیدن واقعیت کثیف این جماعت و ابزاری برای نمایش شخصیت‌های منفی است.از طرفی باید دید نمایش این سکانس‌ها با سنت مطابقت دارد یا خیر؟ با توجه به زمان پخش برنامه، مخاطب عام است و نوجوانان و بعضا کودکان در حال تماشا هستند لذا نمایش مکرر پک زدن به سیگار، شایسته نیست حتی اگر از جانب شخصیت‌های منفی مجموعه باشد. با نشان دادن هاله‌ی دود، بیننده به هدف پی می‌برد؛ یا شاید نیازی به نمایش طولانی پیست اسکیت بانوان احساس نمی‌شد و پوشش برخی از بازیگران نیز شاید می‌توانست بهتر باشد.بنابراین این مجموعه در فیلمنامه و نیت شخص کارگردان نمره‌ی کامل می‌گیرد، اما همانطور که ذکر شد درمورد نمایش برخی اعمال و پوشش‌ها می‌توانست بهتر عمل کند و با اغماض از ضعف در بعضی بازی‌ها و طراحی لباس می‌توان گفت کفه به نفع نمایش این مجموعه در رسانه‌ی ملی است زیرا با کشش فیلمنامه، محتواهای بسیار دقیق، تازه و جدی به مخاطب انتقال داده می‌شود.انتقادات بسیار زیاد این روزها بیشتر مشابه هجمه‌های غیرمنصفانه‌ی هیجانی و زودهنگام است که یا از روی سطحی بودن نگاه منتقدین است یا به‌خاطر حمله به موضوع ناب این سریال است که خائنین را ناامید می‌سازد. دلیل هر چه باشد، شایسته نیست با کارگردان معلوم‌الحال و دغدغه‌مند و خوش‌نیتی چون طالبی اینچنین برخورد شود و مجموعه‌ای در این سطحِ تحلیل را به حاشیه برد و بر اصل غالب شود.زهرا خندان روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۱۷:۴۸
۱۷ فروردین
بخشی از موسیقی «تلک قضیه» تقدیم به «مهناز افشار»«مهناز افشار»، در روز عظیم قدس و خروش مردم که به واقع «طوفان الاحرار» بوده، پستی با یادی از فیلم «شور عشق» نوشت:چقدر جوان بودیمامروز به تک تک شما جوانان سرزمینم که برای آزادی میجنگید، افتخار میکنم و کنارتان هستم.در قسمتی از قطعه‌ی دقیق «تلک قضیه» آمده:از جنبش‌های آزادی حمایت می‌کنی و جنبش‌های آزادی‌بخش را نابود می‌کنی.
دقیقا همین است، این پست در روز قدس نشان داد که فاصله‌هاست بین آزادی‌ای که امثال «مهناز افشار» از آن دم می‌زنند تا آزادگی‌ای که مردم جهان در میدان عمل خواهان آنند.راستی خانم افشار! اگر آزادی را برای مردمت آرزو می‌کنی، آیا بهتر نبود که در وطنت می‌ماندی و تلاش می‌کردی! وطنت آنقدر برای امثال شما امن است که رفقایتان که مانند شما در میدان مجازی فعال بودند به عرصه‌ی بازی برگشتند و حتی به رسانه‌ی ملی پا گذاشتند! اگر روزی برگشتی، شاید توانستی شور عشق در پیری را به نمایش برسانی. زهرا خندان روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۱۹:۴۱
۱۹:۴۱
۱۹ فروردین
متلک انداختن به اعدام سیره این شهدا نیست!سعید آقاخانی کارگردان سریال «نون.خ» که این روزها روی آنتن شبکه اول سیماست، از همان قسمت اول نشان داد که رویه قسمت‌های قبل را در پیش گرفته است!متلک‌پراکنی به اعدام به دلیل اتفاقات ساده و دیالوگ « شما نگران نباش، اینا آدم دارن که صندلی رو از زیر پات بکشه» در قسمت اول در سریال طنز تلویزیونی جایگاهی نداشت!فارغ از سایر نکات سریال، مبتنی بر رعایت انصاف خاطره آقاخانی از شهدا منتشر شد، اما اگر ایران بخواهد قاتلین شهدا را دستگیر و اعدام کند، ایشان در کدام سو خواهند ایستاد؟ مغلوب بازی رسانه ها و هشتگ نه‌به‌اعدام خواهد شد یا حق خواهد داد و از متلک پراکنی‌اش پشیمان خواهد شد؟ محمدجعفر هاشمی روبش/وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید@irwipe۱۸:۵۷