بسم الله الرحمن الرحیم
مسیحیت صهیونیسم – قسمت پنجم: الگوی اشغالگری مقدس!
چگونه «پادشاهی لاتین اورشلیم» برای رژیم صهیونی به الگوی تاریخی اشغالگری مقدس بدل شد؟
سکانس ۱: تولد استعمارگرِ شهرکنشین مقدس!
️در ژوئیه ۱۰۹۹، پس از سه سال جنگ و قتلعام، صلیبیون با فتح شهر قدس و بر اساس «حق الهی فاتحان» دولتی اشغالگر را بنا نهادند: پادشاهی لاتین اورشلیم!
دولتی ماهیتاً شهرکنشین که حاکمانش از اروپا آمده و زبان، فرهنگ و شریعتشان با جامعه محلی بیگانه بود و مشروعیت خود را نه از مردم، که از پاپ و الهیات جنگ مقدس میگرفت.
تاجگذاری «بالدوین اول» در ۱۱۰۰، نشانهی گذار از اردوی جنگی به یک پادشاهی مهاجرنشین با ادعای حاکمیت دائمی بود. اورشلیم بهعنوان «سرزمین مقدس»، نه زیستگاه مردمانش، بلکه مُلک وعدهدادهشده به جنگجویان صلیبی تلقی میشد.
سکانس ۲: دولت بدون ملت!
️برای تثبیت اشغال، تبعیض باید به قانون بدل میشدکه «قوانین اورشلیم» و تصمیمات شورای نابلس در ۱۱۲۰ را میتوان اوج آن دانست.
در این ساختار:
فرانکها (صلیبیون ژرمن) شهروندان کامل بودند؛
مسیحیان بومی در مرتبهای فروتر قرار داشتند؛
و مسلمانان و یهودیان به جمعیتی فاقد حقوق انسانی تقلیل یافتند.
حدود ۲۰۰ خانواده فرانک، بر جمعیتی حدود ۵۰۰ هزار نفر از بومیان حکومت میکردند و همه چیز از ازدواج تا مالکیت و حتی شهادت در دادگاه، بر اساس مذهب و تبار تعریف میشد.
سکانس ۳: اقتصاد اشغال!
️اقتصاد پادشاهی لاتین، نه بر تولید بومی، بلکه بر مصادره، تبعیض و وابستگی خارجی استوار بود.
بخش عمده زمینهای حاصلخیز، بهعنوان غنیمت جنگی مصادره و میان اشراف فرانک و فرقههای نظامی توزیع شد. کشاورزان بومی به رعیت بدل گشتند و بخش بزرگی از محصول خود را به اربابان جدید میپرداختند. نظام مالیاتی دوگانه، شکاف را عمیقتر میکرد: مهاجران فرانک از معافیت برخوردار بودند و بومیان بار اصلی مالیات را به دوش میکشیدند.
در کنار این، حیات اقتصادی پادشاهی بدون کمکهای مستمر اروپا، نیروهای تازهنفس و کنترل بنادر توسط قدرتهای دریایی ایتالیا ممکن نبود.
مسیحیت صهیونیسم – قسمت پنجم: الگوی اشغالگری مقدس!چگونه «پادشاهی لاتین اورشلیم» برای رژیم صهیونی به الگوی تاریخی اشغالگری مقدس بدل شد؟ سکانس ۱: تولد استعمارگرِ شهرکنشین مقدس!️در ژوئیه ۱۰۹۹، پس از سه سال جنگ و قتلعام، صلیبیون با فتح شهر قدس و بر اساس «حق الهی فاتحان» دولتی اشغالگر را بنا نهادند: پادشاهی لاتین اورشلیم! دولتی ماهیتاً شهرکنشین که حاکمانش از اروپا آمده و زبان، فرهنگ و شریعتشان با جامعه محلی بیگانه بود و مشروعیت خود را نه از مردم، که از پاپ و الهیات جنگ مقدس میگرفت. تاجگذاری «بالدوین اول» در ۱۱۰۰، نشانهی گذار از اردوی جنگی به یک پادشاهی مهاجرنشین با ادعای حاکمیت دائمی بود. اورشلیم بهعنوان «سرزمین مقدس»، نه زیستگاه مردمانش، بلکه مُلک وعدهدادهشده به جنگجویان صلیبی تلقی میشد. سکانس ۲: دولت بدون ملت!️برای تثبیت اشغال، تبعیض باید به قانون بدل میشدکه «قوانین اورشلیم» و تصمیمات شورای نابلس در ۱۱۲۰ را میتوان اوج آن دانست. در این ساختار: فرانکها (صلیبیون ژرمن) شهروندان کامل بودند؛ مسیحیان بومی در مرتبهای فروتر قرار داشتند؛ و مسلمانان و یهودیان به جمعیتی فاقد حقوق انسانی تقلیل یافتند. حدود ۲۰۰ خانواده فرانک، بر جمعیتی حدود ۵۰۰ هزار نفر از بومیان حکومت میکردند و همه چیز از ازدواج تا مالکیت و حتی شهادت در دادگاه، بر اساس مذهب و تبار تعریف میشد. سکانس ۳: اقتصاد اشغال!️اقتصاد پادشاهی لاتین، نه بر تولید بومی، بلکه بر مصادره، تبعیض و وابستگی خارجی استوار بود. بخش عمده زمینهای حاصلخیز، بهعنوان غنیمت جنگی مصادره و میان اشراف فرانک و فرقههای نظامی توزیع شد. کشاورزان بومی به رعیت بدل گشتند و بخش بزرگی از محصول خود را به اربابان جدید میپرداختند. نظام مالیاتی دوگانه، شکاف را عمیقتر میکرد: مهاجران فرانک از معافیت برخوردار بودند و بومیان بار اصلی مالیات را به دوش میکشیدند. در کنار این، حیات اقتصادی پادشاهی بدون کمکهای مستمر اروپا، نیروهای تازهنفس و کنترل بنادر توسط قدرتهای دریایی ایتالیا ممکن نبود.۱۹:۲۸