دنیای بیرونی و دنیای ذهنی ما، الزاما" به هم شبیه نیستند.
حتی خیلی وقتها، نزدیک هم نیستند.
شاید شما هم چنین تجربه هایی را داشته باشید:
ما عمیق ترین تنهایی را معمولا" وقتی تنها هستیم تجربه نمیکنیم.بلکه در شلوغی جمع و میان هیاهوی مردم در مهمانی ها و در ازدحام خیابانها تجربه میکنیم.
نرسیدن به هدف، قطعا شکلی از شکست است.اما حتما" پیش آمده که ببینیم به هدف رسیده ایم و دیگران به ما لبخند میزنند و موفقیتمان را تحسین میکنند، و همزمان در دل خود بگوییم: اینها شکستهای بزرگ امروز مرا نمیبینند.
کسی که در یک رابطه ی نزدیک عاطفی نیست، درد بی همزبانی را تجربه میکند. اما شکل سخت و پیچیده ی بی همزبانی برای کسی است که در یک رابطه است و طرف مقابل خیره در چشمانش به حرفهایش گوش میدهد و همزمان، گوینده میداند که گفتن همه ی این حرفها، ذره ای از بار دوشش را سبک نخواهد کرد و دیگری را به دنیای ذهنش وارد نخواهد کرد.
همه ما لحظاتی "درد بودن" و "غم وجود" را تجربه میکنیم.اما نمیدانم شما هم تجربه کرده اید یا نه؛ سخت ترین جنس این تجربه در روزهای تولد اتفاق می افتد. وقتی که دیگران آمدنمان را جشن میگیرند و ما هم با لبخند، در حال تشکر از آنها هستیم.
حس تنهایی در میان جمع، تجربه ی شکست در میانه ی پیروزی و فشار شکننده ی بی همزبانی در میانه ی یک گفتگو، تنها نمونه هایی از تفاوت دنیای بیرونی و دنیای درونی هستند.
این چیزی است که شاید خیلی از ما، در شناخت و تحلیل مدل ذهنی انسانهای موفق اطراف خود و الگوبرداری از آنها، به فراموشی می سپاریم یا اساسا" درک نمیکنیم.
به همین دلیل از لایه های بیرونی زندگی آنها تقلید میکنیم.
محمدرضا شعبانعلی@justfor30days
حتی خیلی وقتها، نزدیک هم نیستند.
شاید شما هم چنین تجربه هایی را داشته باشید:
ما عمیق ترین تنهایی را معمولا" وقتی تنها هستیم تجربه نمیکنیم.بلکه در شلوغی جمع و میان هیاهوی مردم در مهمانی ها و در ازدحام خیابانها تجربه میکنیم.نرسیدن به هدف، قطعا شکلی از شکست است.اما حتما" پیش آمده که ببینیم به هدف رسیده ایم و دیگران به ما لبخند میزنند و موفقیتمان را تحسین میکنند، و همزمان در دل خود بگوییم: اینها شکستهای بزرگ امروز مرا نمیبینند.کسی که در یک رابطه ی نزدیک عاطفی نیست، درد بی همزبانی را تجربه میکند. اما شکل سخت و پیچیده ی بی همزبانی برای کسی است که در یک رابطه است و طرف مقابل خیره در چشمانش به حرفهایش گوش میدهد و همزمان، گوینده میداند که گفتن همه ی این حرفها، ذره ای از بار دوشش را سبک نخواهد کرد و دیگری را به دنیای ذهنش وارد نخواهد کرد.همه ما لحظاتی "درد بودن" و "غم وجود" را تجربه میکنیم.اما نمیدانم شما هم تجربه کرده اید یا نه؛ سخت ترین جنس این تجربه در روزهای تولد اتفاق می افتد. وقتی که دیگران آمدنمان را جشن میگیرند و ما هم با لبخند، در حال تشکر از آنها هستیم.حس تنهایی در میان جمع، تجربه ی شکست در میانه ی پیروزی و فشار شکننده ی بی همزبانی در میانه ی یک گفتگو، تنها نمونه هایی از تفاوت دنیای بیرونی و دنیای درونی هستند.
این چیزی است که شاید خیلی از ما، در شناخت و تحلیل مدل ذهنی انسانهای موفق اطراف خود و الگوبرداری از آنها، به فراموشی می سپاریم یا اساسا" درک نمیکنیم.
به همین دلیل از لایه های بیرونی زندگی آنها تقلید میکنیم.
محمدرضا شعبانعلی@justfor30days
۱۹:۰۹
#مثال: به این چند جمله نگاه کنید:
الان ده سال است که در دوبی زندگی میکنم. یک دفتر بازرگانی دارم.نمایندگی چند برند بین المللی را گرفته ایم و به توزیع و فروش آنها در ایران مشغولیم.خودم را موفق میدانم.به نظرم حتی اگر امروز هم کار نکنم، برای تا پایان عمرم پول دارم.
احتمالا با همین اطلاعات، قضاوتها و برداشتهای متعددی در مورد گوینده در ما شکل گرفته است.
حالا فرض کنیم که حرفهای او به دو شکل مختلف ادامه پیدا کند:
میخواستم آمریکا بروم. نشد. حتی برای تحصیل در اروپا اقدام کردم اما نشد. در نهایت اینجا را انتخاب کردم.
دوست داشتم فضای متفاوتی را برای کسب و کار انتخاب کنم. اما نمیخواستم از خانواده ام زیاد دور شوم. این بود که به امارات آمدم.
توضیح در مورد گزینه هایی که انتخاب نکرده ایم یا نتوانستیم انتخاب کنیم، در مقایسه با توصیف گزینه ای که انتخاب کرده ایم، تصویر نسبتا کامل تری از ما می سازد.
محمدرضا شعبانعلی@justfor30days
الان ده سال است که در دوبی زندگی میکنم. یک دفتر بازرگانی دارم.نمایندگی چند برند بین المللی را گرفته ایم و به توزیع و فروش آنها در ایران مشغولیم.خودم را موفق میدانم.به نظرم حتی اگر امروز هم کار نکنم، برای تا پایان عمرم پول دارم.
احتمالا با همین اطلاعات، قضاوتها و برداشتهای متعددی در مورد گوینده در ما شکل گرفته است.
حالا فرض کنیم که حرفهای او به دو شکل مختلف ادامه پیدا کند:
میخواستم آمریکا بروم. نشد. حتی برای تحصیل در اروپا اقدام کردم اما نشد. در نهایت اینجا را انتخاب کردم. دوست داشتم فضای متفاوتی را برای کسب و کار انتخاب کنم. اما نمیخواستم از خانواده ام زیاد دور شوم. این بود که به امارات آمدم.توضیح در مورد گزینه هایی که انتخاب نکرده ایم یا نتوانستیم انتخاب کنیم، در مقایسه با توصیف گزینه ای که انتخاب کرده ایم، تصویر نسبتا کامل تری از ما می سازد.
محمدرضا شعبانعلی@justfor30days
۲۱:۳۴
دانشجویان سال دوم و سوم دانشگاه، چنان از رشته ی خود دفاع میکنند که گویا اگر آن رشته نبود، هیچ سنگی در این دنیا بر روی سنگ دیگری بند نمیشد!
این مسئله چیزی فراتر از یک رجزخوانی ظاهری است و معمولا در ذهن نفوذ کرده است.
چقدر شنیده اید که یه دانشجو میگوید: اهمیت رشته ی ما درک نشده. هنوز نفهمیده اند که چقدر رشته ی ما در آینده ی کشور مهم است.
مهم نیست جراح مغز باشیم یا کارشناس ارشد آبیاری گیاهان دریایی.
ماجرا همیشه هست و تقریبا یکسان است.
ذهن ما عادت دارد از طریق کمک به توجیه وضعیت موجود، شکاف بین آنچه هست و آنچه را دوست داشتیم باشد، پر کند.
این اتفاق، چنان نرم و خزنده و دائمی روی میدهد که در طول زندگی، به تدریج، آن "خود واقعی" را گم میکنیم و حتی تلاش برای خودشناسی هم، به جای نزدیک کردن ما به خودمان، ما را به توجیه بهتر وضعیت امروزمان میرساند:
حالا فهمیدم چرا در شغلم موفق نیستم. من درونگرا هستم و این شغل برای برونگراهاست.
حالا فهمیدم چرا مدیر موفقی نیستم. من زیادی مهربانم و مدیر بودن، بی رحمی میخواهد.
حالا فهمیدم چرا این کار خسته ام میکند. من نوخواه و تنوع دوست هستم و این کار، کاملا روتین و تکراری است.
آنچه در اینجا روی میدهد، بیش از آنکه خودشناسی باشد، تئوریزه کردن وضعیت موجود و توجیه آن است تا راحت تر بتوانم آن را بپذیرم.
گم میشوم. در خودم گم میشوم.آنچه میخواستم باشم در میان آنچه هستم فراموش میشود.
محمدرضا شعبانعلی@justfor30days
این مسئله چیزی فراتر از یک رجزخوانی ظاهری است و معمولا در ذهن نفوذ کرده است.
چقدر شنیده اید که یه دانشجو میگوید: اهمیت رشته ی ما درک نشده. هنوز نفهمیده اند که چقدر رشته ی ما در آینده ی کشور مهم است.
مهم نیست جراح مغز باشیم یا کارشناس ارشد آبیاری گیاهان دریایی.
ماجرا همیشه هست و تقریبا یکسان است.
ذهن ما عادت دارد از طریق کمک به توجیه وضعیت موجود، شکاف بین آنچه هست و آنچه را دوست داشتیم باشد، پر کند.
این اتفاق، چنان نرم و خزنده و دائمی روی میدهد که در طول زندگی، به تدریج، آن "خود واقعی" را گم میکنیم و حتی تلاش برای خودشناسی هم، به جای نزدیک کردن ما به خودمان، ما را به توجیه بهتر وضعیت امروزمان میرساند:
حالا فهمیدم چرا در شغلم موفق نیستم. من درونگرا هستم و این شغل برای برونگراهاست. حالا فهمیدم چرا مدیر موفقی نیستم. من زیادی مهربانم و مدیر بودن، بی رحمی میخواهد. حالا فهمیدم چرا این کار خسته ام میکند. من نوخواه و تنوع دوست هستم و این کار، کاملا روتین و تکراری است.آنچه در اینجا روی میدهد، بیش از آنکه خودشناسی باشد، تئوریزه کردن وضعیت موجود و توجیه آن است تا راحت تر بتوانم آن را بپذیرم.
گم میشوم. در خودم گم میشوم.آنچه میخواستم باشم در میان آنچه هستم فراموش میشود.
محمدرضا شعبانعلی@justfor30days
۲۱:۳۶
شاید برای این روزها که فرصت آزاد بیشتری پیش می آید، بتوانیم وقتی برای پیدا کردن خودمان بگذاریم.
اگر نیم ساعت فرصت داشتید، میشود یک کاغذ برداشت و پنج تصمیم مهم سالهای اخیر را روی آن نوشت.
حالا میتوانیم در سه ستون در مورد هر تصمیم، چیزهایی را بنویسیم:
گزینه هایی که پیش رویم بود و دوست داشتم انتخاب کنم، اما نتوانستم.
گزینه هایی که پیش رویم بود و میتوانستم انتخاب کنم، اما نخواستم.
گزینه ای که انتخاب کردم.
ستون سوم (که معمولا در موردش زیاد حرف میزنیم و فکر میکنیم، ستون شعارها و توجیه ها و درد و دلها و حرفهای کم خاصیت است)
در ستون اول، شاید، رویاهای فراموش شده ی خود را بیابیم
و در ستون دوم، تصویری نسبتا شفاف از مدل ذهنی ما در گذشته و حال
محمدرضا شعبانعلی@justfor30days
اگر نیم ساعت فرصت داشتید، میشود یک کاغذ برداشت و پنج تصمیم مهم سالهای اخیر را روی آن نوشت.
حالا میتوانیم در سه ستون در مورد هر تصمیم، چیزهایی را بنویسیم:
گزینه هایی که پیش رویم بود و دوست داشتم انتخاب کنم، اما نتوانستم. گزینه هایی که پیش رویم بود و میتوانستم انتخاب کنم، اما نخواستم. گزینه ای که انتخاب کردم.ستون سوم (که معمولا در موردش زیاد حرف میزنیم و فکر میکنیم، ستون شعارها و توجیه ها و درد و دلها و حرفهای کم خاصیت است)
در ستون اول، شاید، رویاهای فراموش شده ی خود را بیابیم
و در ستون دوم، تصویری نسبتا شفاف از مدل ذهنی ما در گذشته و حال
محمدرضا شعبانعلی@justfor30days
۲۱:۳۸
#نکته: وقتی میتوانیم بگوییم مدل ذهنی یک نفر را می شناسیم که بتوانیم رفتار او رو در شرایطی که قبلاً هرگز پیش نیامده، با دقت خوبی پیش بینی کنیم.
کسی که میداند مولوی چه کسی بوده است، صرفاً در زمینه ی مولوی، معلومات دارد.
معلومات هم مشخص است یعنی چه. "معلوم" است. پس دانستنش ارزشی ندارد.
هنر جستجوی مجهولات است.
کسی که اشعار مولوی رو حفظ است، حافظِ مولوی است. یک رادیوی سخن گو. الان تکنولوژی آنقدر پیشرفت کرده که چنین محفوظاتی در بهترین حالت، چند هزار تومان قیمت دارد. به اندازه ی یک DVD
شاید هم یک گیگابایت ترافیک اینترنت شبانه که اپراتورها، معمولا به رایگان هدیه میکنند!
کسی که معنای تمام حرفهای مولوی را میداند و میتواند عمق اشعار او رو بفهمد و بگوید، مولوی شناس است. چیزی شبیه باستان شناس.کسی که زیر خاک را بهتر از روی خاک میشناسد و گذشته را دقیق تر از حال و آینده میداند و میفهمد.
اما کسی که میتواند بگوید مولوی، در شرایط امروز، چه میگفت و چه میکرد، مدل ذهنی مولوی را فرا گرفته است.
اگر چه این کار هرگز به شکل مطلق امکان پذیر نیست، اما میتوان در راستای آن تلاش کرد.
حالا یک سوال: مولوی اگر امروز بود و میخواست کنکور بدهد، فرم انتخاب رشته اش را چگونه پر می کرد؟
اگر نتوانیم جواب این سوال را بدهیم و حدس بزنیم، فقط خودمان را با مولوی و حرفهایش سر کار گذاشته ایم و فریب داده ایم.
درست مثل کودک گیج مدرسه، که جدول ضرب را حفظ کرده، اما هیچ عدد جدیدی را خارج از اعداد جدول، نمیتواند در هم ضرب کند!
محمدرضا شعبانعلی@justfor30days
کسی که میداند مولوی چه کسی بوده است، صرفاً در زمینه ی مولوی، معلومات دارد.
معلومات هم مشخص است یعنی چه. "معلوم" است. پس دانستنش ارزشی ندارد.
هنر جستجوی مجهولات است.
کسی که اشعار مولوی رو حفظ است، حافظِ مولوی است. یک رادیوی سخن گو. الان تکنولوژی آنقدر پیشرفت کرده که چنین محفوظاتی در بهترین حالت، چند هزار تومان قیمت دارد. به اندازه ی یک DVD
شاید هم یک گیگابایت ترافیک اینترنت شبانه که اپراتورها، معمولا به رایگان هدیه میکنند!
کسی که معنای تمام حرفهای مولوی را میداند و میتواند عمق اشعار او رو بفهمد و بگوید، مولوی شناس است. چیزی شبیه باستان شناس.کسی که زیر خاک را بهتر از روی خاک میشناسد و گذشته را دقیق تر از حال و آینده میداند و میفهمد.
اما کسی که میتواند بگوید مولوی، در شرایط امروز، چه میگفت و چه میکرد، مدل ذهنی مولوی را فرا گرفته است.
اگر چه این کار هرگز به شکل مطلق امکان پذیر نیست، اما میتوان در راستای آن تلاش کرد.
حالا یک سوال: مولوی اگر امروز بود و میخواست کنکور بدهد، فرم انتخاب رشته اش را چگونه پر می کرد؟
اگر نتوانیم جواب این سوال را بدهیم و حدس بزنیم، فقط خودمان را با مولوی و حرفهایش سر کار گذاشته ایم و فریب داده ایم.
درست مثل کودک گیج مدرسه، که جدول ضرب را حفظ کرده، اما هیچ عدد جدیدی را خارج از اعداد جدول، نمیتواند در هم ضرب کند!
محمدرضا شعبانعلی@justfor30days
۱۹:۵۳
توضیح در زمینه مولوی:دوستان زیادی میگن مولوی اصلا کنکور نمیداد.این فرار از سواله. مولوی نشون داده که کنکور میداد و بعد ترک تحصیل میکرد.پس هنوز میشه به انتخاب رشته اش فکر کرد
۱۹:۵۴
۹:۱۴