مدالم را پَس میگیرمسوژههای شماره سوم سُـــها رو بیشتر بشناسیدهیچوقت شده وقتی که خبر مدال گرفتن پاراورزشکارهای ایرانی رو میشنوی، به این فکر کنی که قبل از این موفقیت، چه سختیها و دورههای ناامیدکنندهای رو تو زندگیشون گذروندند؟ داستان زندگی خانم زینب مرادی، ورزشکار پرتاب نیزه تیم ملی دو و میدانی پارای ایران، یکی از اون مواردی هست که خوندنش، حتما همهی ما رو به فکر فرو میبره. زنی که در همون سالهای اول جوانی و مادری، دچار سرطان میشه و یکی از پاهاش و همه سرمایه زندگیش رو از دست میده. وضعیت ناراحتکنندهای که کمی بعد با سرطان و مرگ همسرش تلختر و ناامیدکنندهتر میشه. ولی یک نگاه جدید برای ادامهی زندگی، از یک مسیر خیلی متفاوت خودش رو به اون میرسونه؛ ورزش قهرمانی. برشی از متن: «اوایل روزی یک ساعت بیشتر نمیرفتم. روزها سَرِ تمرین بودم و شبها مشغول گُلسازی. توی دوران معلولیت، زیاد پایم را از خانه بیرون نمیگذاشتم؛ ولی دیدن آدمهایی از جنس خودم در ورزشگاه، یواشیواش نگاهم را عوض کرد. تا قبلش هرکس میگفت با عصا راه برو، نمیپذیرفتم؛ اما زمانی که دیدم اکثر ورزشکارها با عصا راه میروند، واکر را کنار گذاشتم. من که توی آن همه مدت، با یک لنگه کفش مادرم سر کرده بودم، بالاخره رفتم بازار و برای خودم چند دست لباس و کفش خریدم. دیگر احساس نمیکردم تنها معلولِ شهرم....» روایت خانم زینب مرادی، قهرمان تیم ملی کشورمون که بهتازگی مدال برنز مسابقات پاراجهانی رو کسب کرده، در مطلب «مدالم را پَس میگیرم!» و در #شماره_سوم_سها اومده؛ از دستش ندید.#زینب_مرادی #زنان_ورزشکار
خوانندگان عزیز جهت تهیه شماره سوم مجله «سُــها» به آیدی @soha_magiran پیام ارسال کنید. خانه هنر و رسانه پیشرفت| راوی پیشرفت ایران @khaneh_pishraft۱۳:۳۷