درخواست پول
مبلغ:
۲,۳۰۰,۰۰۰ ریال
لینک پرداخت هزینه ثبت نام اصلی
۱۶:۴۳
من طبیبی سراغ دارم که پول دارو و دوا نمی خواهد در ازای شفا از این مردم جز دلی مبتلا نمی خواهد
#۲ روز تا #قبله‌عشق
#۲ روز تا #قبله‌عشق
۱۰:۱۴
بازارسال شده از
دوستان عزیزی که قسمتشون نشده و نمیتونند اردو رو شرکت کنند میتونند اسم خودشون رو به آیدی @mamadmixer ارسال کنند... هر اسم روی یه تکه کاغذ چاپ و این کاغذها دم در حسینیه جمع میشه و دوستان زائر، هنگام تشرف به حرم حضرت ، لطف میکنند و یکی از این کاغذا رو برمیدارن و توی اون زیارتشون اون شخص رو به طور خاص دعا میکنند...دعا کنید که من اربعین حرم باشم...
#قبله_عشق.
۱۷:۵۳
#گزارش‌تصویری حرکت با ۲ ساعت تاخیر !!!
۱۵:۰۷
#ستاد‌مشهد:)))
۶:۵۵
#عکس‌تکی‌ساحل
۶:۵۶
در حال دیدن #کرواسی‌روسیه
۶:۱۱
۶:۴۱
۶:۴۱
۶:۴۱
جلسه با اقای #مزروعی در حسینیه دلخون
۱۸:۳۲
صبحانه #پرچم
۶:۴۱
جلسه با اقای حاجی احمدی
۶:۴۱
شام #انچه‌گذشت
۶:۴۲
#عکس‌تکی اردو #قبله‌عشق
۶:۴۰
دوران لیسانس؛ زمینه ساز یک انتخاب با شکوه
احتمالا اگر از خیلی از ما سوال شود که بهترین یا یکی از بهترین سال های زندگی تان کدام است بلافاصله از سال کنکور نام می بریم.
سوای نتیجه ای که حاصل شده، و با فراهم آمدن شرایطی، در سال کنکور یک حال خوب داریم. انگار کارها به هم وصل هستند و همه چیز دست به دست هم می دهد. یک هماهنگی و وحدتی در زندگی هست. شاید تنها سالی در زندگی مان باشد که حتی غذا خوردنمان هم در خدمت یک هدف قرار گرفته است.
ادعای این بحث اینست که ما در کل زندگی دنبال این حال هماهنگ هستیم و دوران لیسانس نقش تعیین کننده ای در رسیدن یا نرسیدن به این حال دارد.
(یک تفاوت مهم وجود دارد و آن اینکه) در سال کنکور بسیاری از ابعاد وجودی ما فریز می شود و کسی با آن ها کاری ندارد ولی در زندگی واقعی اینگونه نیست و همه آن استعدادها و نیازها در ما حضور دارند و مراقبت می طلبند؛لذا رسیدن به آن حال چاره اندیشی جدی و همه جانبه ای می طلبد.
شاید بتوان جستجوی این حال خوش را ، انتخاب سبک زندگی، انتخاب هدف، انتخاب شغل، انتخاب ارزش های زندگی یا ... نامید. به تعبیری همه این ها هست و هیچکدامشان نیست.
"یا رب اسئلک ... انْ تَجْعَلَ أَوْقَاتِي مِنَ اَللَّيْلِ وَ النَّهَارِ بِذِكْرِكَ مَعْمُورَهً وَ بِخِدْمَتِكَ مَوْصُولَهً وَ أَعْمَالِي عِنْدَكَ مَقْبُولَهً حَتَّي تَكُونَ أَعْمَالِي وَ أَوْرَادِي كُلُّهَا وِرْداً وَاحِداً وَ حَالِي فِي خِدْمَتِكَ سَرْمَداً"گویی حضرت علی هم در دعای کمیل دنبال چنین حالتی ست.
دنبال حالتی هستیم که : ۱) همه استعدادها و ظرفیت ها و نیازهایمان را درنظر بگیرد و چیزی را جا‌نگذارد که آن چیز روی دستمان بماند. ۲) در مواجهه با پدیده ها و حرف ها و حوادث جدید بهت زده و خسارت زده نباشیم و آن ها را هضم کنیم. ( به تعبیر دیگر بتوانیم از گذشته خود دفاع کنیم و برای آینده بی برنامه و پوچ و باری به هر جهت نباشیم)
رسیدن به این‌انتخاب با شکوه یک فرآیند انتزاعی نیست بلکه این انتخاب لوازم و زمینه هایی دارد که آن را ممکن می سازد. این زمینه ها را به دو ویژگی بنیادی و سه اصل که آن ویژگی ها را تغذیه و تضمین میکند تقسیم می کنیم.
دو ویژگی بنیادی حکیمانه بودن و حلیمانه بودن است؛ در این دوران نباید از پیمودنِ مسیر رسیدن به آن حالت خسته شد؛ نباید بازتابی و شتابزده عمل کرد؛ نباید بی فکر و بی حجت عمل کرد. این دو ویژگی را باید در درون خودمان نهادینه کنیم.
سه اصلی که این دو ویژگی را تغذیه میکنند و میتوان آن ها را ارزش های مسیر (خطوط قرمز) نامید عبارتند از:
خودمان را در یک نظام هدایتی قرار دهیم. نباید در دوران دانشجویی خود را یَله و رها فرض کنیم. این نظام هدایتی می تواند مطالعه مستمر و منظم باشد، می تواند ارتباط با یک استاد باشد، می تواند ارتباط با یک جمع نسبتا صالح و امین باشد، می تواند ارتباط با یک دوست بزرگتر باشد. مهم این است که حضور در این نظام هدایتی خودآگاه باشد و در این ارتباط احساس هدایت و تربیت به طور مستمر برای آدم حاصل شود.
به استقبال رفتارهایی که ما را از فردیت مان خارج می کند برویم که از جمله آن ها عبارتند از: ادای حقوق پدر و مادر، ادای حق برادری و دوستی، خدمت به مردم، دوری از آرزوها و تمنیات دور و دراز ("...و حَبَسَنی عن نفعی بُعدُ املی") ، حضور در یک جمع تشکیلاتی هدفمند و ...
اتقان صنع : در امور ریز و درشتی که در این دوران به ما سپرده می شود کوتاهی نورزیم و سعی کنیم آن ها را به نحو احسن (کامل-خلاقانه و ...) انجام دهیم. این نه تنها اعتماد به نفس انجام کار را به ما می دهد بلکه زمینه ایجاد پیوند با کارهای مختلف و چشیدن شیرینی ها و تلخی های واقعی کار را مهیا میکند و به شناخت ما کمک می کند. شاید مکمل این اصل را بتوان اجتناب از پرداختن به کارهای متنوع و متفرق و بی ربط به هم نامید.
اگر کسی در دوره جوانی خود ( به طور ویژه در زمانه ما در سنین لیسانس)، بتواند این اصول و آن ویژگی ها را در حد وسعِ خود رعایت و مهیا کند، یک سرمایه گذاری بسیار بزرگ انجام داده و یک زمینه بسیار عالی برای آن انتخاب باشکوه و رسیدن به آن حالتِ زیبا فراهم نموده است.
@mashhad_daneshjoie
احتمالا اگر از خیلی از ما سوال شود که بهترین یا یکی از بهترین سال های زندگی تان کدام است بلافاصله از سال کنکور نام می بریم. سوای نتیجه ای که حاصل شده، و با فراهم آمدن شرایطی، در سال کنکور یک حال خوب داریم. انگار کارها به هم وصل هستند و همه چیز دست به دست هم می دهد. یک هماهنگی و وحدتی در زندگی هست. شاید تنها سالی در زندگی مان باشد که حتی غذا خوردنمان هم در خدمت یک هدف قرار گرفته است.ادعای این بحث اینست که ما در کل زندگی دنبال این حال هماهنگ هستیم و دوران لیسانس نقش تعیین کننده ای در رسیدن یا نرسیدن به این حال دارد. (یک تفاوت مهم وجود دارد و آن اینکه) در سال کنکور بسیاری از ابعاد وجودی ما فریز می شود و کسی با آن ها کاری ندارد ولی در زندگی واقعی اینگونه نیست و همه آن استعدادها و نیازها در ما حضور دارند و مراقبت می طلبند؛لذا رسیدن به آن حال چاره اندیشی جدی و همه جانبه ای می طلبد. شاید بتوان جستجوی این حال خوش را ، انتخاب سبک زندگی، انتخاب هدف، انتخاب شغل، انتخاب ارزش های زندگی یا ... نامید. به تعبیری همه این ها هست و هیچکدامشان نیست."یا رب اسئلک ... انْ تَجْعَلَ أَوْقَاتِي مِنَ اَللَّيْلِ وَ النَّهَارِ بِذِكْرِكَ مَعْمُورَهً وَ بِخِدْمَتِكَ مَوْصُولَهً وَ أَعْمَالِي عِنْدَكَ مَقْبُولَهً حَتَّي تَكُونَ أَعْمَالِي وَ أَوْرَادِي كُلُّهَا وِرْداً وَاحِداً وَ حَالِي فِي خِدْمَتِكَ سَرْمَداً"گویی حضرت علی هم در دعای کمیل دنبال چنین حالتی ست. دنبال حالتی هستیم که : ۱) همه استعدادها و ظرفیت ها و نیازهایمان را درنظر بگیرد و چیزی را جا‌نگذارد که آن چیز روی دستمان بماند. ۲) در مواجهه با پدیده ها و حرف ها و حوادث جدید بهت زده و خسارت زده نباشیم و آن ها را هضم کنیم. ( به تعبیر دیگر بتوانیم از گذشته خود دفاع کنیم و برای آینده بی برنامه و پوچ و باری به هر جهت نباشیم) رسیدن به این‌انتخاب با شکوه یک فرآیند انتزاعی نیست بلکه این انتخاب لوازم و زمینه هایی دارد که آن را ممکن می سازد. این زمینه ها را به دو ویژگی بنیادی و سه اصل که آن ویژگی ها را تغذیه و تضمین میکند تقسیم می کنیم. دو ویژگی بنیادی حکیمانه بودن و حلیمانه بودن است؛ در این دوران نباید از پیمودنِ مسیر رسیدن به آن حالت خسته شد؛ نباید بازتابی و شتابزده عمل کرد؛ نباید بی فکر و بی حجت عمل کرد. این دو ویژگی را باید در درون خودمان نهادینه کنیم.سه اصلی که این دو ویژگی را تغذیه میکنند و میتوان آن ها را ارزش های مسیر (خطوط قرمز) نامید عبارتند از:خودمان را در یک نظام هدایتی قرار دهیم. نباید در دوران دانشجویی خود را یَله و رها فرض کنیم. این نظام هدایتی می تواند مطالعه مستمر و منظم باشد، می تواند ارتباط با یک استاد باشد، می تواند ارتباط با یک جمع نسبتا صالح و امین باشد، می تواند ارتباط با یک دوست بزرگتر باشد. مهم این است که حضور در این نظام هدایتی خودآگاه باشد و در این ارتباط احساس هدایت و تربیت به طور مستمر برای آدم حاصل شود.به استقبال رفتارهایی که ما را از فردیت مان خارج می کند برویم که از جمله آن ها عبارتند از: ادای حقوق پدر و مادر، ادای حق برادری و دوستی، خدمت به مردم، دوری از آرزوها و تمنیات دور و دراز ("...و حَبَسَنی عن نفعی بُعدُ املی") ، حضور در یک جمع تشکیلاتی هدفمند و ... اتقان صنع : در امور ریز و درشتی که در این دوران به ما سپرده می شود کوتاهی نورزیم و سعی کنیم آن ها را به نحو احسن (کامل-خلاقانه و ...) انجام دهیم. این نه تنها اعتماد به نفس انجام کار را به ما می دهد بلکه زمینه ایجاد پیوند با کارهای مختلف و چشیدن شیرینی ها و تلخی های واقعی کار را مهیا میکند و به شناخت ما کمک می کند. شاید مکمل این اصل را بتوان اجتناب از پرداختن به کارهای متنوع و متفرق و بی ربط به هم نامید. اگر کسی در دوره جوانی خود ( به طور ویژه در زمانه ما در سنین لیسانس)، بتواند این اصول و آن ویژگی ها را در حد وسعِ خود رعایت و مهیا کند، یک سرمایه گذاری بسیار بزرگ انجام داده و یک زمینه بسیار عالی برای آن انتخاب باشکوه و رسیدن به آن حالتِ زیبا فراهم نموده است.@mashhad_daneshjoie
۸:۱۴
خلاصه بحث آقای حاجی احمدی که در مشهد ارائه دادند.
۸:۱۵