ج. اسلامی و رابطه راهبردی با بشار!
سلمان کدیور
این روزها یکی از مهمترین مباحث حول فرایند سقوط بشار اسد و نقش ایران این است که بشار علی رغم اتحاد راهبری با ج. اسلامی، یک سال بیشتر بود که از ج. اسلامی دور شده و به امارات و عربستان سعودی نزدیک شده بود. بخاطر استفاده از منابع آنها برای رفع مشکلات سوریه. اعراب خلیج فارس هم البته به او وعده هایی داده بودند به این شرط که از ایران دور شود.
واقعیت های میدانی هم همین را می گفت و بشار ظاهرا به این وعده ها دل بسته بود و تلاش کرده بود فعالیت های ایران و جریان مقاومت را در سوریه محدود کند. بشار اسد در محکومیت جنایات رژیم صهیونیستی حتی از اروپایی های متحد اسرائیل هم ساکت تر بود.
️اما به راستی چرا وجه دیگر این روایت را کسی توجه نمی کند؟
واقعیت این است که ج. اسلامی در شرایط کنونی، قابلیت اینکه شریک راهبری برای کشور دیگری باشد را ندارد. چون قدرت اقتصادی و جذابیت سرمایه گذاری ندارد.
همین فردا در غزه صلح شود، حماس یا گروه های فلسطینی برای بازسازی و پیشرفت و... سمت ما می آیند یا امارت (که در طول طوفان الاقصی کالاهای رژیم را تامین می کرد)؟ یا عربستان؟ پاسخ واضح است.
ج. اسلامی کنونی برای دیگر کشورها، فقط به درد شراکت در نزاع و جنگ می خورد. چه در روسیه که در سوریه چه در عراق.در زمان صلح و ثبات خیر. کلاهشان اینجا بیفتد، بر نمی دارند. به درستی معتقدند ایران خیلی زور بزند اوضاع خودش را سامان بدهد.
آنچه شراکت کشورها را با یکدیگر راهبری و بادوام می کند پیوند اقتصادی است نه امنیتی. شراکت های امنیتی، موقتی و تا وجود بحران است و پس از آن دوامی ندارد.ما در جنگ اوکراین دخالت کردیم اما با اینکه هزینه بسیاری دادیم، روس ها در نزاع ما با امارت بر سر جزایر، به راحتی طرف امارات را گرفتند. چون امارات اقتصاد محکم و قابل اعتنایی دارد. در ماجرای زنگزو، روسها طرف آذربایجان و ترکیه را گرفتند چون می تواند روی شراکت اقتصادی با آنها حساب کند.
در عراق ما داعش را شکست دادیم و این کشور را از تجزیه نجات دادیم، اما بازاهایش مثل بازارهای سوریه در چنگال ترکیه رفت.
از سوی دیگر ترکیه با نفوذ اقتصادی بر مناطق شمالی سوریه بدون اینکه خودش یک فشنگ شلیک کند یا سرباز بفرستد، در 11 روز 13 سال جنگ ما در سوریه را تا الان به نفع خودش تمام کرده.
ج. اسلامی اگر میخواهد محور مقاومت را نگه دارد، اگر می خواهد عزیز باشد، اگر می خواهد در معادلات قدرت ها به چشم ابزار موقت یا کارت معامله استفاده نشود، باید اقتصاد قابل توجه داشته باشد. با وجود این تحریم ها، ایران دارایی های منطقه ای اش را مانند دارایی های ملی و انسانی اش از دست خواهد داد.
با دست فرمان کنونی اقتصادی و نهیف شدن هر روزه سفره های مردم و... نمی تواند در عرصه منطقه و جهان سرش را بالا بگیرد. @Falaakhon@mesle_Beheshti
سلمان کدیور
این روزها یکی از مهمترین مباحث حول فرایند سقوط بشار اسد و نقش ایران این است که بشار علی رغم اتحاد راهبری با ج. اسلامی، یک سال بیشتر بود که از ج. اسلامی دور شده و به امارات و عربستان سعودی نزدیک شده بود. بخاطر استفاده از منابع آنها برای رفع مشکلات سوریه. اعراب خلیج فارس هم البته به او وعده هایی داده بودند به این شرط که از ایران دور شود.
واقعیت های میدانی هم همین را می گفت و بشار ظاهرا به این وعده ها دل بسته بود و تلاش کرده بود فعالیت های ایران و جریان مقاومت را در سوریه محدود کند. بشار اسد در محکومیت جنایات رژیم صهیونیستی حتی از اروپایی های متحد اسرائیل هم ساکت تر بود.
️اما به راستی چرا وجه دیگر این روایت را کسی توجه نمی کند؟
واقعیت این است که ج. اسلامی در شرایط کنونی، قابلیت اینکه شریک راهبری برای کشور دیگری باشد را ندارد. چون قدرت اقتصادی و جذابیت سرمایه گذاری ندارد.
همین فردا در غزه صلح شود، حماس یا گروه های فلسطینی برای بازسازی و پیشرفت و... سمت ما می آیند یا امارت (که در طول طوفان الاقصی کالاهای رژیم را تامین می کرد)؟ یا عربستان؟ پاسخ واضح است.
ج. اسلامی کنونی برای دیگر کشورها، فقط به درد شراکت در نزاع و جنگ می خورد. چه در روسیه که در سوریه چه در عراق.در زمان صلح و ثبات خیر. کلاهشان اینجا بیفتد، بر نمی دارند. به درستی معتقدند ایران خیلی زور بزند اوضاع خودش را سامان بدهد.
آنچه شراکت کشورها را با یکدیگر راهبری و بادوام می کند پیوند اقتصادی است نه امنیتی. شراکت های امنیتی، موقتی و تا وجود بحران است و پس از آن دوامی ندارد.ما در جنگ اوکراین دخالت کردیم اما با اینکه هزینه بسیاری دادیم، روس ها در نزاع ما با امارت بر سر جزایر، به راحتی طرف امارات را گرفتند. چون امارات اقتصاد محکم و قابل اعتنایی دارد. در ماجرای زنگزو، روسها طرف آذربایجان و ترکیه را گرفتند چون می تواند روی شراکت اقتصادی با آنها حساب کند.
در عراق ما داعش را شکست دادیم و این کشور را از تجزیه نجات دادیم، اما بازاهایش مثل بازارهای سوریه در چنگال ترکیه رفت.
از سوی دیگر ترکیه با نفوذ اقتصادی بر مناطق شمالی سوریه بدون اینکه خودش یک فشنگ شلیک کند یا سرباز بفرستد، در 11 روز 13 سال جنگ ما در سوریه را تا الان به نفع خودش تمام کرده.
ج. اسلامی اگر میخواهد محور مقاومت را نگه دارد، اگر می خواهد عزیز باشد، اگر می خواهد در معادلات قدرت ها به چشم ابزار موقت یا کارت معامله استفاده نشود، باید اقتصاد قابل توجه داشته باشد. با وجود این تحریم ها، ایران دارایی های منطقه ای اش را مانند دارایی های ملی و انسانی اش از دست خواهد داد.
با دست فرمان کنونی اقتصادی و نهیف شدن هر روزه سفره های مردم و... نمی تواند در عرصه منطقه و جهان سرش را بالا بگیرد. @Falaakhon@mesle_Beheshti
۱۹:۱۴