تاملاتی در خلاء های مبنایی برای «جهاد تبیین»
حسین مهدیزادهاز
دو اخطار:
خطر اول: جمهوری اسلامی اساسا دستگاه تولید و توزیع تصاویر آینده ندارد تا بر روی آن تصاویر ادبیات توصیفی مثل قصه و رمان تولید کند، یا نقاشی و عکس و فیلم، بسازد. رقیب ما چه سوسیالیست ها و چه لیبرالیستها، به شدت رویاپردازی باور دارد و آن را حق مدرنیته می داند و مردم هم آن را باور کرده اند! اما حالا سوال می کنم، شما فیلم سازی می شناسید که جزات کند برای رویای آینده انقلاب اسلامی فیلم بسازد و در جشنواره فیلم فجر آن را به نمایش درآورد؟ به گمان من هیچ فیلسمازی نه آن تصویر را دارد و نه اگر ایده ای داشته باشد، جرات آن را دارد که آن را منتشر کند، الا در صورتی که با تصاویر آینده مدرنیته آن را همخوان به تصویر بکشد! در مقابل در همین سال 2021 فیلمی در سینماهای جهان به تصویر کشیده شد که سال ده هزار را به نمایش می گذاشت، یعنی هشت هزار سال دیگر در حالی که قصه آن سا ل1965 نوشته شده بوده! مدرنیته به خود و دستگاه عقلانیت خود حق می دهد که درباره هشت هزار سال بعد رویاپردازی کند، جایی که ما امید داریم دنیا و سختی های آن تمام شده باشد و بهشت خدا مستقر شده باشد!
اینگونه است که هنرمند هم ناخودآگاه، تحت تاثیر آینده های آنها، ارزشها و مطلوبیت هایش شکل می گیرد و به سوی آنها اکنون و گذشته را تصویر می کند. در این چند دهه، حتی اگر به اسناد بالادستی نظام چشم اندازها و سندهای الگو و... نگاه کنید هم می بیند که خالی از هرگونه تصویر و سرشار از تحلیل انتزاعی و سیاست های آماری است!
خطر دوم: رقیب جمهوری اسلامی اگر در دهه اخیر مهار روایت اکنون و حوادث ایران را برای خود ما ایرانی ها بدست گرفته، قبلا در چند دهه کاری با ما کرده که ما امروز تصویرسازی او برای آینده را مشروع و معقول می دانیم، بلکه او را از لحاظ الهیاتی رقیب آینده هایی که خدا برای بشر در نظر گرفته است پذیرفته ایم! و ما چنان خواب هستیم که حتی با روش های قدیمی و ناموفقی مثل فیلترینگ و مجوز ندادن دولتی هم به این روند حمله نکردیم و رمانها و فیلمها و بازی ها و کتابهای انسان موفق و کسب و کار و استارتاپ زندن آنها به راحتی مجوز دادیم و فقط صحنه های اروتیک و یا گل درشت سیاسی و ایدئولوژیک آن را حذف کردیم تا به آنها در بومی کردن تصاویرشان، کمک هم کرده باشیم. یک یک مردم امروز ما، چون تصاویر آینده را از آنها قبول کرده اند، ترجیح می دهند که تصویر اکنون را هم از آنها بشنوند. لذا تا وقتی ما وارد این عرصه نشویم، بعید است بتوانیم مهار روایت را دوباره بدست بگیریم.
@mesle_Beheshti
حسین مهدیزادهاز
دو اخطار:
خطر اول: جمهوری اسلامی اساسا دستگاه تولید و توزیع تصاویر آینده ندارد تا بر روی آن تصاویر ادبیات توصیفی مثل قصه و رمان تولید کند، یا نقاشی و عکس و فیلم، بسازد. رقیب ما چه سوسیالیست ها و چه لیبرالیستها، به شدت رویاپردازی باور دارد و آن را حق مدرنیته می داند و مردم هم آن را باور کرده اند! اما حالا سوال می کنم، شما فیلم سازی می شناسید که جزات کند برای رویای آینده انقلاب اسلامی فیلم بسازد و در جشنواره فیلم فجر آن را به نمایش درآورد؟ به گمان من هیچ فیلسمازی نه آن تصویر را دارد و نه اگر ایده ای داشته باشد، جرات آن را دارد که آن را منتشر کند، الا در صورتی که با تصاویر آینده مدرنیته آن را همخوان به تصویر بکشد! در مقابل در همین سال 2021 فیلمی در سینماهای جهان به تصویر کشیده شد که سال ده هزار را به نمایش می گذاشت، یعنی هشت هزار سال دیگر در حالی که قصه آن سا ل1965 نوشته شده بوده! مدرنیته به خود و دستگاه عقلانیت خود حق می دهد که درباره هشت هزار سال بعد رویاپردازی کند، جایی که ما امید داریم دنیا و سختی های آن تمام شده باشد و بهشت خدا مستقر شده باشد!
اینگونه است که هنرمند هم ناخودآگاه، تحت تاثیر آینده های آنها، ارزشها و مطلوبیت هایش شکل می گیرد و به سوی آنها اکنون و گذشته را تصویر می کند. در این چند دهه، حتی اگر به اسناد بالادستی نظام چشم اندازها و سندهای الگو و... نگاه کنید هم می بیند که خالی از هرگونه تصویر و سرشار از تحلیل انتزاعی و سیاست های آماری است!
خطر دوم: رقیب جمهوری اسلامی اگر در دهه اخیر مهار روایت اکنون و حوادث ایران را برای خود ما ایرانی ها بدست گرفته، قبلا در چند دهه کاری با ما کرده که ما امروز تصویرسازی او برای آینده را مشروع و معقول می دانیم، بلکه او را از لحاظ الهیاتی رقیب آینده هایی که خدا برای بشر در نظر گرفته است پذیرفته ایم! و ما چنان خواب هستیم که حتی با روش های قدیمی و ناموفقی مثل فیلترینگ و مجوز ندادن دولتی هم به این روند حمله نکردیم و رمانها و فیلمها و بازی ها و کتابهای انسان موفق و کسب و کار و استارتاپ زندن آنها به راحتی مجوز دادیم و فقط صحنه های اروتیک و یا گل درشت سیاسی و ایدئولوژیک آن را حذف کردیم تا به آنها در بومی کردن تصاویرشان، کمک هم کرده باشیم. یک یک مردم امروز ما، چون تصاویر آینده را از آنها قبول کرده اند، ترجیح می دهند که تصویر اکنون را هم از آنها بشنوند. لذا تا وقتی ما وارد این عرصه نشویم، بعید است بتوانیم مهار روایت را دوباره بدست بگیریم.
@mesle_Beheshti
۷:۵۸