عدم مشارکت مسلمانان در انتخابات ایالت میشیگان میتواند نتیجه کل انتخابات آمریکا را تغییر دهد.
گفتگو با محمدعلی شفیعی، پژوهشگر و کارشناس مطالعات آمریکا
جهان امروز هرشب ساعت ۲۲:۴۰ از شبکه خبر@jahane_emrouz
گفتگو با محمدعلی شفیعی، پژوهشگر و کارشناس مطالعات آمریکاجهان امروز هرشب ساعت ۲۲:۴۰ از شبکه خبر@jahane_emrouz
۱۵:۴۵
رئیس جمهور فرانسه اخیرا گفته بود که سیاستهای اروپا نباید وابسته به رای‌های ایالت‌های آمریکا باشد! گفتگو با محمدعلی شفیعی، پژوهشگر و کارشناس مطالعات آمریکاجهان امروز هرشب ساعت ۲۲:۴۰ از شبکه خبر@jahane_emrouz
۱۵:۴۷
امشب، حوالی ساعت ۲۲:۴۰ در برنامه جهان امروز با موضوع شکست بزرگ هریس و دموکراتها، حضور خواهم داشت.
@mohammadalishafiee
@mohammadalishafiee
۱۸:۵۰
محمد علی شفیعی امشب، حوالی ساعت ۲۲:۴۰ در برنامه جهان امروز با موضوع شکست بزرگ هریس و دموکراتها، حضور خواهم داشت. @mohammadalishafiee
امشب، حوالی ساعت ۲۲:۴۰ در برنامه جهان امروز با موضوع شکست بزرگ هریس و دموکراتها، حضور خواهم داشت. @mohammadalishafiee
بررسی چرایی شکست هریس در انتخابات ایالات متحدهسیاستهای اعلامی ترامپ نسبت به هریس، هم در حوزه جنگ و هم در حوزه اقتصاد، واقع‌بینانه‌تر بود و بر زندگی روزمره مردم آمریکا تطابق بیشتری داشت، همین باعث تمایل مردم به ترامپ شد.
@mohammadalishafiee
۹:۲۹
وقتی مگان کِلی، مجری معروف محافظه‌کار، با تریلی از روی سلبریتی‌ها رد شد:"یکی از بزرگترین بازنده‌های انتخابات 2024، این جماعت سلبریتی‌ها هستن ... بیانسه بازنده‌ست، اپرا وینفری بازنده بزرگه، جنیفر لوپز (بعد از درآوردن صدای دیسلایک) تو هم بازنده‌ای، اگه میخوای با من درباره پوست صورتت حرف بزنی، من پایه ام بیا بگو، کامل به حرفت گوش میدم، ولی اگه میخوای به من بگی به کی رای بدیم، یا درباره اقتصاد و مهاجرت چی پیش میاد، لطفا بشینید سرجاتون ... ما دلمون میخواد ببینیم بین تو و بن افلک چی گذشته و دقیقا چه اتفاقی برای باسن تو افتاده و چجوری پوست صورتت اینجوری خوب مونده ... ولی کاری به دیدگاه‌های سیاسیت نداریم! تیلور سوئیفت هم همینطور، شرمنده!"
@Americana_ir۶:۱۵
در ادامه مطلب قبل، بد نیست مروری کنیم بر آماری که توسط STATISTA بر مبنای نظرسنجی‌های یوگاو تهیه شده. این نمودار اثر مثبت و منفی سلبریتی‌ها در سیاست آمریکا را بررسی می کند. نمودار اول سمت راست نشان دهنده این است که حمایت سلبریتی ها از یک موضوع سیاسی، تاثیر منفی بر نظر مخاطب داشته است.
@mohammadalishafiee
@mohammadalishafiee
۶:۲۰
حال که انتخابات ایالات متحده به پایان رسیده است، یکی از سوالاتی که باید به آن پاسخ داد آن است که «حامیان ترامپ چرا به او رای دادند؟»پاسخهایی که بعضاً داده می‌شود و گفته می‌شود که اینها تندرو هستند و رای معقول ندادند و مواردی از این دست، هم غلط است و هم پاک کردن صورت مسئله که کمکی به فهم موضوع نمیکند.وب سایت نشنال اینترست مقاله‌ای منتشر کرده با عنوان «Donald Trump Explained» و در آن به این پرداخته که پس از اتفاقات دوران ریاست جمهوری وی و پس از ۶ژانویه که بسیاری پایانی بر حیات سیاسی او میدانستند، چه شد که حامیانش، بر حمایت از او باقی ماندند. لازم به ذکر است اینجا هم مفهوم «ترس» که پیشتر در لایو اینستاگرامی خانه دیپلماسی به آن اشاره کردم، حائز اهمیت است. بخشهایی از این مقاله را میخوانیم:اما پیروان او نرفتند زیرا جایی برای رفتن نداشتند. و وقتی که دیدند رئیس‌جمهور بایدن بر روی دیدگاه جهانی‌گرایانه خود تأکید میکند، که در بالاترین سطوح جامعه آمریکایی - بوروکراسی فدرال، رسانه‌ها، دانشگاه‌ها، شرکت‌های بزرگ، نهادهای مالی هالیوود، اندیشکده‌ها و سازمان‌های غیردولتی که به راحتی به پول فدرال دسترسی دارند - به شدت ریشه دوانده است، به پا خواستند. با توجه به اینکه تمام این نهادها علیه پیروان ترامپ قرار داشتند، برای ترامپی‌ها دشوار نبود که ببینند تنها چیزی که در طرف آنهاست خود ترامپ است. بنابراین آنها به کمپین او که میخواست مبارزه کند، پیوستند.خلاصه باور حامیان ترامپ را در ادامه میخوانیم:
انتقاد از ملت‌سازی: باور بر این است که تلاش‌های آمریکا در زمینه ملت‌سازی و تغییر رژیم عمدتاً شکست خورده‌اند و نیاز به بازنگری در نقش این کشور در امور جهانی وجود دارد. ایده این است که در حالی که آمریکا باید در فضای جهانی حاضر باشد، نباید به دنبال تسلط بر دیگر کشورها باشد. ارزش ملی‌گرایی: ملی‌گرایی به عنوان یک احساس مشروع و مهم مرتبط با میهن‌پرستی دیده می‌شود. نباید نادیده گرفته یا مورد انتقاد قرار گیرد، زیرا نقش مهمی در تقویت هویت ملی و وحدت دارد. نگرانی درباره سیاستهای هویتی: افزایش سیاستهای گروهی هویتی به عنوان تهدیدی برای انسجام ملی تلقی می‌شود. نگرانی وجود دارد که رفتارهای حمایت‌گرایانه، آزادی بیان را به ویژه در محیط‌های دانشگاهی محدود کند و این روند اگر کنترل نشود، میتواند به کل جامعه گسترش یابد. اهمیت مرزها: مرزهای مشخص و مستحکم برای یک کشور ضروری تلقی می‌شوند. سیاستهای مهاجرت باید به گونه‌ای طراحی شوند که ادغام و هم‌زیستی تازه‌واردان را تسهیل کنند. توازن تجاری: باور بر این است که تجارت آزاد، همان‌طور که از پایان جنگ سرد انجام شده، به طبقه متوسط آسیب زده و پایه صنعتی کشور را تضعیف کرده است. درخواست برای روابط تجاری متوازن‌تر نشان‌دهنده نیاز به سیاست‌هایی است که از صنایع داخلی حمایت کند. تهدید رادیکالیسم اسلامی: رادیکالیسم اسلامی به عنوان یک تهدید بالقوه برای امنیت ملی شناسایی می‌شود که نیازمند نظارت نزدیک و اقدامات پیشگیرانه برای مقابله با این مسئله است.این باورها به طور کلی رویکردی محافظه‌کارانه، ملی‌گرا و محتاطانه را در زمینه سیاستهای داخلی و روابط بین‌الملل ترویج می‌کنند و نگرانی‌هایی درباره انسجام فرهنگی، ثبات اقتصادی و امنیت ملی را منعکس می‌کنند.
https://nationalinterest.org/feature/donald-trump-explained-213617
@mohammadalishafiee
۶:۵۹
در ادامه مطلب قبل و بررسی این سوال که «چرا حامیان ترامپ به وی رای دادند» مطلب زیر از The Nation مطلب خوبیست. اگر بخواهم خلاصه بگویم، نویسنده این مطلب، مقصر اصلی را نخبگان دموکرات می‌داند که با دادن آدرس غلط و رفتن مسیر غلط و تلاش برای اتحاد دو حزبی در اثبات عدم صلاحیت ترامپ، و ندیدن دلایل اصلی اقبال مردم به وی، منجر به پیروزی او شدند. بخشی از این مقاله را در ادامه میخوانیم:کلید درک دوران ترامپ این است که شکاف واقعی در آمریکا بین چپ و راست نیست، بلکه بین سیاستهای حامیان سیستم و مخالفان سیستم است. سیاستهای حامیان سیستم که مورد توافق دو حزبی بین دموکراتها و جمهوری‌خواهان است شامل سیاستهای ناتو و سایر اتحادهای نظامی، توافق‌های تجاری و احترام به اقتصاددانان است (مثلا زمانی که می‌گویند رشد قیمت‌ها علت تورم نیست به آنها احترام گذاشته می‌شود). ترامپ نماینده هیچ ایدئولوژی ثابتی نیست، بلکه به طور کلی به این توافق دو حزبی بی‌اعتنایی میکند.واقعیت اصلی سیاستهای آمریکایی در دوران پس از اوباما این است که اکثریت روزافزونی از آمریکایی‌ها از وضعیت موجود ناراضی هستند و به سیاستهای ضد-سیستم روی خوش نشان می‌دهند. ترامپ در سال ۲۰۱۶ به عنوان کاندیدای افراد عصبانی از سیستم پیروز شد. سال ۲۰۲۰ مشکل او داخل سیستم بودن و ویرانی جهان بر اثر کویید بود. اما تا سال ۲۰۲۴ او توانست دوباره به عنوان صدای تغییر بازگردد. شیرینی یاد بسیاری از آمریکایی‌ها از اقتصاد تحت ریاست‌جمهوری‌اش — و از گسترش موقت اما سخاوتمندانه دولت رفاه تحت تدابیر اضطراری کووید نیز از مواردی بود که کمپین او را تقویت میکرد.
@mohammadalishafiee
https://www.thenation.com/article/politics/democratic-party-elite-responsible-catastrophe/
۴:۳۰
پیشتر از دلایل اقبال مردم آمریکا به دونالد ترامپ، نقل هایی از دو منبع مختلف ذکر کردم، حال یکی دیگر از مواردی که باید به آن توجه کرد و شاید مهم تر نیز باشد، آنست که «دونالد ترامپ انتخابات را نبرد، بلکه این هریس و حزب دموکرات بود که انتخابات را باخت» این موضوع مهمی است. اگر به آمار هم نگاهی بیاندازیم، در مجموع، ترامپ آرایی مانند دوره های قبل خود کسب کرده است و حزب دموکرات آرای کمتری نسبت به انتخابات پیشین (2020) کسب کرده، لذا موضوع شکست حزب دموکرات هم حائز اهمیت است. این نکته را نیز در گوشه ذهن داشته باشیم که تقلیل این موضوع به شخص جو بایدن که برخی در فضای آمریکا اینگونه بیان می کنند، پاک کردن صورت مسئله و ندیدن همه جنبه های این رخداد است. این انتخابات شکست کل حزب دموکرات و ادبیات آنها بود. حال قسمتهایی از مقاله Ezra Klein در نیویورک تایمز را که به همین موضوع می پردازد، مرور میکنیم. و در هدر دادن آن زمان [زمانی که حزب دموکرات برای برگزاری رقابت درون حزبی از دست داد]، [این حزب] از روبرو شدن با یک مشکل اساسی امتناع ورزید: مشکل فقط نبود که بایدن خیلی پیر بود. رای‌دهندگان از دولت او ناراضی بودند، از جنگ‌ها در خارج و قیمت‌ها در داخل و عدم وحود رهبری که به آنها اطمینان دهد که افراد مسئول می‌دانند چه می‌کنند. خط مشی در حزب دموکرات این بود و هست که سوابق بایدن او را به عنوان شاید بزرگترین رئیس‌جمهور از زمان فرانکلین دی. روزولت قرار میدهد؛ اما تراژدی این است که او ۱۵ سال جوان‌تر نیست. اما آمریکایی‌ها این [خط مشی ]را باور نکردند و نمی‌کنند — و دموکراتها هرگز با این واقعیت کنار نیامدند یا پاسخی برای آن پیدا نکردند. این، بیشتر از هر دلیل دیگری، دلیل باخت کامالا هریس بود.یک چیزی که هریس نتوانست انجام دهد — نه در ۲۰۲۰ و نه در ۲۰۲۴ — این بود که تعریف کند که دال مرکزی کمپین او به جز جلوگیری از ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید، درباره چیست. او در نهایت به عنوان فردی وارد میدان شد که نگهبان ساختار موجود است.اگر می‌خواستید ترامپ را شکست دهید، باید مردم را جذب می‌کردید.بسیاری از دموکراتها خود را از فرهنگی که بسیاری از مردم، و به‌ویژه بسیاری از مردان، اکنون مصرف می‌کنند، بیگانه کرده و از آن فاصله گرفته اند.@mohammadalishafiee
https://www.nytimes.com/2024/11/07/opinion/ezra-klein-podcast-election.html۵:۱۳
#باشگاه_تحلیلگران | ترامپ با چین چه خواهد کرد؟
ایالات متحده از زبان دولت اوباما، سیاستی تحت عنوان «چرخش به آسیا» را مطرح کرد که نشان از تغییر اولویت‌ها در این کشور دارد.
افزایش تعرفه‌های وارداتی، متنوع سازی منابع تامین کالا، مسئله تایوان و چین واحد و همچنین جبران کسری تجاری آمریکا در قبال چین، از مواردی است که دونالد ترامپ برای آن هدف‌گذاری کرده است.
متن کامل یادداشت محمدعلی شفیعی، پژوهشگر مسائل آمریکا را اینجا بخوانید.
@YjcNewsChannel
ایالات متحده از زبان دولت اوباما، سیاستی تحت عنوان «چرخش به آسیا» را مطرح کرد که نشان از تغییر اولویت‌ها در این کشور دارد.افزایش تعرفه‌های وارداتی، متنوع سازی منابع تامین کالا، مسئله تایوان و چین واحد و همچنین جبران کسری تجاری آمریکا در قبال چین، از مواردی است که دونالد ترامپ برای آن هدف‌گذاری کرده است.متن کامل یادداشت محمدعلی شفیعی، پژوهشگر مسائل آمریکا را اینجا بخوانید. @YjcNewsChannel۸:۱۹
The Crumbling Foundation of America’s Military
The AtlanticDec 17, 2024
ایالات متحده نتوانست به اندازه کافی صلاح و مهمات برای اوکراین تولید کند. آیا می تواند در موقع جنگ، نیروهای نظامی خود را تامین کند؟
در فوریه 2022 ایالات متحده ماهانه 14000 گلوله توپ تولید میکرد، در سال 2023 اوکراین روزانه 8000 گلوله توپ شلیک میکرد و دو سال و میلیاردها دلار هزینه لازم بود تا آمریکا تولید خود را به تنها 40000 گلوله در ماه برساند، بسیار کمتر از مقدار مورد نیاز اوکراین
این مشکل فقط در گلوله های توپ نیست، آمریکا نمیتواند به اندازه کافی پهپاد، راکت و موشک برای نیاز اوکراین تولید کند. خود آمریکا هم فاقد انبار مهمات ضروری به مقدار کافی است. تولید افزایش یافته است اما توانایی توسعه تا حد تامین نیاز اوکراین راهم حتی ندارد چه برسد به انبارهای خودش.
تد اندرسون افسر بازنشسته ارتش که در یک گروه مشاوره نظامی میگوید: "اگر بدانید چه مقدار کمبود مهمات داریم، اصلا شب خوابتان نمیبرد"
طراحی ساختار جنگ ایالات متحده برای زمان صلح صورت گرفته است. اساس و مبنای آن برای جنگ طراحی نشده است.
کسانی که علاقه مند به مسائل نظامی هستند، پیشنهاد میکنم متن این مقاله مفصل را مطالعه کنند. جدای از کمبودها و مواردی که در بالا اشاره شد، بسیاری از مسائل و مشکلات آن، درسی است که برای ساختار نظامی ما میتواند آموزنده باشد.
https://www.theatlantic.com/politics/archive/2024/12/weapons-production-munitions-shortfall-ukraine-democracy/680867/
@mohammadalishafiee
The AtlanticDec 17, 2024
ایالات متحده نتوانست به اندازه کافی صلاح و مهمات برای اوکراین تولید کند. آیا می تواند در موقع جنگ، نیروهای نظامی خود را تامین کند؟در فوریه 2022 ایالات متحده ماهانه 14000 گلوله توپ تولید میکرد، در سال 2023 اوکراین روزانه 8000 گلوله توپ شلیک میکرد و دو سال و میلیاردها دلار هزینه لازم بود تا آمریکا تولید خود را به تنها 40000 گلوله در ماه برساند، بسیار کمتر از مقدار مورد نیاز اوکرایناین مشکل فقط در گلوله های توپ نیست، آمریکا نمیتواند به اندازه کافی پهپاد، راکت و موشک برای نیاز اوکراین تولید کند. خود آمریکا هم فاقد انبار مهمات ضروری به مقدار کافی است. تولید افزایش یافته است اما توانایی توسعه تا حد تامین نیاز اوکراین راهم حتی ندارد چه برسد به انبارهای خودش.تد اندرسون افسر بازنشسته ارتش که در یک گروه مشاوره نظامی میگوید: "اگر بدانید چه مقدار کمبود مهمات داریم، اصلا شب خوابتان نمیبرد"طراحی ساختار جنگ ایالات متحده برای زمان صلح صورت گرفته است. اساس و مبنای آن برای جنگ طراحی نشده است. کسانی که علاقه مند به مسائل نظامی هستند، پیشنهاد میکنم متن این مقاله مفصل را مطالعه کنند. جدای از کمبودها و مواردی که در بالا اشاره شد، بسیاری از مسائل و مشکلات آن، درسی است که برای ساختار نظامی ما میتواند آموزنده باشد. https://www.theatlantic.com/politics/archive/2024/12/weapons-production-munitions-shortfall-ukraine-democracy/680867/ @mohammadalishafiee
۷:۴۷
محمد علی شفیعی پیشتر از دلایل اقبال مردم آمریکا به دونالد ترامپ، نقل هایی از دو منبع مختلف ذکر کردم، حال یکی دیگر از مواردی که باید به آن توجه کرد و شاید مهم تر نیز باشد، آنست که «دونالد ترامپ انتخابات را نبرد، بلکه این هریس و حزب دموکرات بود که انتخابات را باخت» این موضوع مهمی است. اگر به آمار هم نگاهی بیاندازیم، در مجموع، ترامپ آرایی مانند دوره های قبل خود کسب کرده است و حزب دموکرات آرای کمتری نسبت به انتخابات پیشین (2020) کسب کرده، لذا موضوع شکست حزب دموکرات هم حائز اهمیت است. این نکته را نیز در گوشه ذهن داشته باشیم که تقلیل این موضوع به شخص جو بایدن که برخی در فضای آمریکا اینگونه بیان می کنند، پاک کردن صورت مسئله و ندیدن همه جنبه های این رخداد است. این انتخابات شکست کل حزب دموکرات و ادبیات آنها بود. حال قسمتهایی از مقاله Ezra Klein در نیویورک تایمز را که به همین موضوع می پردازد، مرور میکنیم. و در هدر دادن آن زمان [زمانی که حزب دموکرات برای برگزاری رقابت درون حزبی از دست داد]، [این حزب] از روبرو شدن با یک مشکل اساسی امتناع ورزید: مشکل فقط نبود که بایدن خیلی پیر بود. رای‌دهندگان از دولت او ناراضی بودند، از جنگ‌ها در خارج و قیمت‌ها در داخل و عدم وحود رهبری که به آنها اطمینان دهد که افراد مسئول می‌دانند چه می‌کنند. خط مشی در حزب دموکرات این بود و هست که سوابق بایدن او را به عنوان شاید بزرگترین رئیس‌جمهور از زمان فرانکلین دی. روزولت قرار میدهد؛ اما تراژدی این است که او ۱۵ سال جوان‌تر نیست. اما آمریکایی‌ها این [خط مشی ]را باور نکردند و نمی‌کنند — و دموکراتها هرگز با این واقعیت کنار نیامدند یا پاسخی برای آن پیدا نکردند. این، بیشتر از هر دلیل دیگری، دلیل باخت کامالا هریس بود. یک چیزی که هریس نتوانست انجام دهد — نه در ۲۰۲۰ و نه در ۲۰۲۴ — این بود که تعریف کند که دال مرکزی کمپین او به جز جلوگیری از ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید، درباره چیست. او در نهایت به عنوان فردی وارد میدان شد که نگهبان ساختار موجود است. اگر می‌خواستید ترامپ را شکست دهید، باید مردم را جذب می‌کردید. بسیاری از دموکراتها خود را از فرهنگی که بسیاری از مردم، و به‌ویژه بسیاری از مردان، اکنون مصرف می‌کنند، بیگانه کرده و از آن فاصله گرفته اند. @mohammadalishafiee https://www.nytimes.com/2024/11/07/opinion/ezra-klein-podcast-election.html
پیشتر از دلایل اقبال مردم آمریکا به دونالد ترامپ، نقل هایی از دو منبع مختلف ذکر کردم، حال یکی دیگر از مواردی که باید به آن توجه کرد و شاید مهم تر نیز باشد، آنست که «دونالد ترامپ انتخابات را نبرد، بلکه این هریس و حزب دموکرات بود که انتخابات را باخت» این موضوع مهمی است. اگر به آمار هم نگاهی بیاندازیم، در مجموع، ترامپ آرایی مانند دوره های قبل خود کسب کرده است و حزب دموکرات آرای کمتری نسبت به انتخابات پیشین (2020) کسب کرده، لذا موضوع شکست حزب دموکرات هم حائز اهمیت است. این نکته را نیز در گوشه ذهن داشته باشیم که تقلیل این موضوع به شخص جو بایدن که برخی در فضای آمریکا اینگونه بیان می کنند، پاک کردن صورت مسئله و ندیدن همه جنبه های این رخداد است. این انتخابات شکست کل حزب دموکرات و ادبیات آنها بود. حال قسمتهایی از مقاله Ezra Klein در نیویورک تایمز را که به همین موضوع می پردازد، مرور میکنیم. و در هدر دادن آن زمان [زمانی که حزب دموکرات برای برگزاری رقابت درون حزبی از دست داد]، [این حزب] از روبرو شدن با یک مشکل اساسی امتناع ورزید: مشکل فقط نبود که بایدن خیلی پیر بود. رای‌دهندگان از دولت او ناراضی بودند، از جنگ‌ها در خارج و قیمت‌ها در داخل و عدم وحود رهبری که به آنها اطمینان دهد که افراد مسئول می‌دانند چه می‌کنند. خط مشی در حزب دموکرات این بود و هست که سوابق بایدن او را به عنوان شاید بزرگترین رئیس‌جمهور از زمان فرانکلین دی. روزولت قرار میدهد؛ اما تراژدی این است که او ۱۵ سال جوان‌تر نیست. اما آمریکایی‌ها این [خط مشی ]را باور نکردند و نمی‌کنند — و دموکراتها هرگز با این واقعیت کنار نیامدند یا پاسخی برای آن پیدا نکردند. این، بیشتر از هر دلیل دیگری، دلیل باخت کامالا هریس بود. یک چیزی که هریس نتوانست انجام دهد — نه در ۲۰۲۰ و نه در ۲۰۲۴ — این بود که تعریف کند که دال مرکزی کمپین او به جز جلوگیری از ورود دونالد ترامپ به کاخ سفید، درباره چیست. او در نهایت به عنوان فردی وارد میدان شد که نگهبان ساختار موجود است. اگر می‌خواستید ترامپ را شکست دهید، باید مردم را جذب می‌کردید. بسیاری از دموکراتها خود را از فرهنگی که بسیاری از مردم، و به‌ویژه بسیاری از مردان، اکنون مصرف می‌کنند، بیگانه کرده و از آن فاصله گرفته اند. @mohammadalishafiee https://www.nytimes.com/2024/11/07/opinion/ezra-klein-podcast-election.htmlThe Isolationist Shuffle: How the GOP Became the New Fake Antiwar Party
CounterPunchDec 6, 2024
در واقع به نظر میرسد که هر بار ترامپ موفق شود خود را انزوا گرا نشان دهد، برنده خواهد شد و دموکراتهای لعنتی اجازه چنین نمایشی را در سال 2024 به او دادند. حتی بعد از آنکه بیش از 100هزار دموکرات به خاطر سیاستهای نسل کشانه ی بایدن در غزه به او رای غیر متعهد دادند، حزب دموکرات بر نامزدی فردی تاکید کرد که هیچ دال مرکزی در سیاست خارجی ندارد و شبیه یک نئوکان با دوستانی همجنس باز رفتار می کند.
رئیس جمهور 47ام [ترامپ] در میشیگان [که محل تجمع اصلی مسلمانان است] با 82هزار رای برنده شد، آن هم در انتخاباتی که رای کمتری از دور قبل در رقابت با بایدن کسب کرد!
در سال 2016 نیز بسیاری به خاطر کنار زدن امپراطوری کلینتون که در پیمان نفتا [پیمان تجارت آزاد بین کانادا، آمریکا و مکزیک] همه چیز آنان را فروخت و جوانان آنها را به عراق فرستاد تا کشته شوند، به ترامپ رای دادند.
در واقع حزب دموکرات، حزب اصلی جنگ در قرن 20ام است. حزب وودرو ویلسون و هری ترومن، که با چاقوی بر لب به درون جنگ جهانی پرید تا نظم نوین جهانی را با تصویر فانتزی سکولارِ پیشرو خود، به وجود بیاورد.
در مقابل راستهای جمهوری خواه بودند که انزواگراهای واقعی بوده اند و با پرهیز از درهم تنیدگی بین المللی بی پروایانه، خواهان حفاظت از ارزشهای محافظه کاری در این کشور بوده اند.
اما هر کس ترامپ را کاندیدای صلح بداند، یک بی سواد با حافظه کوتاه مدت است.
واقعیت سخت آن است که هر فاجعه سیاست خارجی که بایدن و هریس به آن دست زدند، به خاطر سیاستها انزواگرایانه ترامپ که میخواست آمریکا را دوباره بزرگ کند، امکان پذیر شده است.
برخلاف اینکه دموکراتها میخواهند ترامپ را عروسک خیمه شب بازی کرملین نشان دهند، این سیاستهای او بوده است که به پوتین اجازه داد تصمیم به حمله به اوکراین بگیرد.
تنها دلیلی که باعث شد طوفان الاقصی شکل بگیرد آن است که ترامپ اسرائیل را تشویق کرد تقریباً نیمی از توان سخت افزاری خود را برای توسعه شهرک سازی های غیر قانونی در کرانه باختری متمرکز کند.
در کنار اینها خروج از برجام و ترور فرمانده ارشد ایرانی را هم قرار دهید که میتواند لیست اقدامات او برای شروع جنگ جهانی را کامل کند.
به نظر نمیرسد ترامپ در دور دوم ادبیات ضد جنگ خود را خیلی جدی بگیرد به ویژه با کابینه ای که دور خود جمع کرده است.
وقتی آب ها از آسیاب افتاد، صاحب هر دو حزب در این کشور مجتمع صنعتی نظامی است.
counterpunch.org/2024/12/06/the-isolationist-shuffle-how-the-gop-became-the-new-fake-antiwar-party
@mohammadalishafiee
CounterPunchDec 6, 2024
در واقع به نظر میرسد که هر بار ترامپ موفق شود خود را انزوا گرا نشان دهد، برنده خواهد شد و دموکراتهای لعنتی اجازه چنین نمایشی را در سال 2024 به او دادند. حتی بعد از آنکه بیش از 100هزار دموکرات به خاطر سیاستهای نسل کشانه ی بایدن در غزه به او رای غیر متعهد دادند، حزب دموکرات بر نامزدی فردی تاکید کرد که هیچ دال مرکزی در سیاست خارجی ندارد و شبیه یک نئوکان با دوستانی همجنس باز رفتار می کند.رئیس جمهور 47ام [ترامپ] در میشیگان [که محل تجمع اصلی مسلمانان است] با 82هزار رای برنده شد، آن هم در انتخاباتی که رای کمتری از دور قبل در رقابت با بایدن کسب کرد! در سال 2016 نیز بسیاری به خاطر کنار زدن امپراطوری کلینتون که در پیمان نفتا [پیمان تجارت آزاد بین کانادا، آمریکا و مکزیک] همه چیز آنان را فروخت و جوانان آنها را به عراق فرستاد تا کشته شوند، به ترامپ رای دادند.در واقع حزب دموکرات، حزب اصلی جنگ در قرن 20ام است. حزب وودرو ویلسون و هری ترومن، که با چاقوی بر لب به درون جنگ جهانی پرید تا نظم نوین جهانی را با تصویر فانتزی سکولارِ پیشرو خود، به وجود بیاورد.در مقابل راستهای جمهوری خواه بودند که انزواگراهای واقعی بوده اند و با پرهیز از درهم تنیدگی بین المللی بی پروایانه، خواهان حفاظت از ارزشهای محافظه کاری در این کشور بوده اند.اما هر کس ترامپ را کاندیدای صلح بداند، یک بی سواد با حافظه کوتاه مدت است.واقعیت سخت آن است که هر فاجعه سیاست خارجی که بایدن و هریس به آن دست زدند، به خاطر سیاستها انزواگرایانه ترامپ که میخواست آمریکا را دوباره بزرگ کند، امکان پذیر شده است.برخلاف اینکه دموکراتها میخواهند ترامپ را عروسک خیمه شب بازی کرملین نشان دهند، این سیاستهای او بوده است که به پوتین اجازه داد تصمیم به حمله به اوکراین بگیرد. تنها دلیلی که باعث شد طوفان الاقصی شکل بگیرد آن است که ترامپ اسرائیل را تشویق کرد تقریباً نیمی از توان سخت افزاری خود را برای توسعه شهرک سازی های غیر قانونی در کرانه باختری متمرکز کند.در کنار اینها خروج از برجام و ترور فرمانده ارشد ایرانی را هم قرار دهید که میتواند لیست اقدامات او برای شروع جنگ جهانی را کامل کند.به نظر نمیرسد ترامپ در دور دوم ادبیات ضد جنگ خود را خیلی جدی بگیرد به ویژه با کابینه ای که دور خود جمع کرده است.وقتی آب ها از آسیاب افتاد، صاحب هر دو حزب در این کشور مجتمع صنعتی نظامی است. counterpunch.org/2024/12/06/the-isolationist-shuffle-how-the-gop-became-the-new-fake-antiwar-party@mohammadalishafiee
۷:۰۹
پیشتر در یکی از لایوهای خانه دیپلماسی، در بررسی وضعیت اقلیتها در ایالات متحده، در خصوص مفهموم «ترس» در این کشور صحبت کردم.ضبط شده‌ی آن را میتوانید در لینک زیز مشاهده کنید:https://www.instagram.com/reel/DBopuBENdUV/?igsh=cDNiN29laGF1ZzRn
برای تکمیل آن توصیه میکنم این پادکست از آتلانتیک را نیز گوش کنید:https://castbox.fm/vb/762969541نکته ای که این پادکست به آن پرداخته است، همان نکته ای است که فوکویاما در کتاب هویت به آن پرداخته و بیشتر سعید کرده مصادیقی واقعی و عینی را ذکر کند. به طور خلاصه، سیاستهای هویتی شکست خورده است، تبعیض مثبت به اقلیتهای نژادی جوابگو نیست و مورد حمایت مردم و حتی خود اقلیتها هم نیست و این موضوعی هست که دموکراتها متوجه آن نشدند و منجر به اولویت‌سنجی اشتباه آنان و شکستشان شده و می‌شود.
@mohammadalishafiee
۷:۱۴
Can Trump Split China and Russia?
Foreign AffairsDec 6, 2024
دونالد ترامپ: چیزی که هیچ وقت نمیخواهید اتفاق بیوفتد، اتحاد چین و روسیه است. من اتحاد آنها رو می شکنم و فکر میکنم بتوانم این کار را انجام دهم.
ترامپ سیاست مشخصی را در این زمینه اعلام نکرده است اما چیزی که به نظر میرسد آن است که دولت جدید با کاهش فشار بر مسکو و حتی بهبود روابط با آن، فشار را بر پکن افزایش خواهد داد و رابطه این دو کشور را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
مسکو امیدوار است با آمدن ترامپ در کاخ سفید، حجم کمکهای ایالات متحده به اوکراین کاهش پیدا کند اما از آن طرف پکن به ویژه با گزینه هایی که برای پستهای اصلی معرفی شدند، نگران روی کار آمدن دولتی جمهوری خواه در کاخ سفید است.
هر چند در دور اول ریاست جمهوری ترامپ، کانالهای ارتباطی غیر رسمی زیادی بین دولت ایالات متحده و چین وجود داشت، اما اکنون بزرگترین امید چین، ایلان ماسک است. تسلا در حال حاضر کارخانه ای در شانگهای دارد و کسب و کارهای زیادی با چینی ها دارد.
با وجود همه عدم اطمینانی که در رفتار دولت آینده ترامپ خواهد بود، پوتین و شی کمترین نگرانی را در توانایی آمریکا در فاصله انداختن بین دو کشور دارند: اولا به علت اینکه حتی اگر مذاکرات روسیه در خصوص جنگ اوکراین با موفقیت به نتیجه برسد، باز هم نفع اقتصادی برای روسیه به خاطر موضع اروپا خیلی کم خواهد بود. درهم‌تنیدگی روابط اقتصادی روسیه و چین آنقدر زیاد است که به راحتی تغییر نمیکند.
پوتین و شی می دانند که این دوره آخر ترامپ خواهد بود و ممکن است رئیس جمهور بعدی هر توافقی را برگرداند. ترامپ و شی هر دو می خواهند بعد از 2029 که ترامپ از کاخ سفید خارج خواهد شد، در قدرت بمانند.
جدای از رابطه بین شی و پوتین، عدم اعتماد مشترک آنها به واشنگتن و امید آنها به قدرتمندتر شدن در دنیای چند قطبی آینده، بنیان قدرتمندی برای حفظ رابطه روسی-چینی قدرتمند و رو به رشد، ایجاد میکند.
https://www.foreignaffairs.com/china/can-trump-split-china-and-russia
@mohammadalishafiee
Foreign AffairsDec 6, 2024
دونالد ترامپ: چیزی که هیچ وقت نمیخواهید اتفاق بیوفتد، اتحاد چین و روسیه است. من اتحاد آنها رو می شکنم و فکر میکنم بتوانم این کار را انجام دهم.ترامپ سیاست مشخصی را در این زمینه اعلام نکرده است اما چیزی که به نظر میرسد آن است که دولت جدید با کاهش فشار بر مسکو و حتی بهبود روابط با آن، فشار را بر پکن افزایش خواهد داد و رابطه این دو کشور را تحت تاثیر قرار خواهد داد.مسکو امیدوار است با آمدن ترامپ در کاخ سفید، حجم کمکهای ایالات متحده به اوکراین کاهش پیدا کند اما از آن طرف پکن به ویژه با گزینه هایی که برای پستهای اصلی معرفی شدند، نگران روی کار آمدن دولتی جمهوری خواه در کاخ سفید است.هر چند در دور اول ریاست جمهوری ترامپ، کانالهای ارتباطی غیر رسمی زیادی بین دولت ایالات متحده و چین وجود داشت، اما اکنون بزرگترین امید چین، ایلان ماسک است. تسلا در حال حاضر کارخانه ای در شانگهای دارد و کسب و کارهای زیادی با چینی ها دارد.با وجود همه عدم اطمینانی که در رفتار دولت آینده ترامپ خواهد بود، پوتین و شی کمترین نگرانی را در توانایی آمریکا در فاصله انداختن بین دو کشور دارند: اولا به علت اینکه حتی اگر مذاکرات روسیه در خصوص جنگ اوکراین با موفقیت به نتیجه برسد، باز هم نفع اقتصادی برای روسیه به خاطر موضع اروپا خیلی کم خواهد بود. درهم‌تنیدگی روابط اقتصادی روسیه و چین آنقدر زیاد است که به راحتی تغییر نمیکند. پوتین و شی می دانند که این دوره آخر ترامپ خواهد بود و ممکن است رئیس جمهور بعدی هر توافقی را برگرداند. ترامپ و شی هر دو می خواهند بعد از 2029 که ترامپ از کاخ سفید خارج خواهد شد، در قدرت بمانند.
جدای از رابطه بین شی و پوتین، عدم اعتماد مشترک آنها به واشنگتن و امید آنها به قدرتمندتر شدن در دنیای چند قطبی آینده، بنیان قدرتمندی برای حفظ رابطه روسی-چینی قدرتمند و رو به رشد، ایجاد میکند. https://www.foreignaffairs.com/china/can-trump-split-china-and-russia@mohammadalishafiee
۷:۲۴
پیشتر با هشتگ #پادکست تعداد محدودی پادکست موضوعی را معرفی کردم. معمولا در مسیرهای رفت و برگشت، روزانه میانگین بین یک ساعت و نیم تا دو ساعت، پادکست گوش میدهم. هر چند طیف نسبتا متنوعی از پادکستها را از سمت و سوهای متضاد گوش می دهد، اما از لحاظ موضوعی عموما به فضای بین الملل مرتبط است و بیشتر هم تلاش میکنم مسائل داخلی آمریکا را مورد توجه قرار بدهم. تصمیم دارم طی چند روز، پادکستهایی که بیشتر گوش می دهم را معرفی کنم. سعی می کنم مورد به مورد اشاره کنم اما به طور کلی عموم پادکستهایی که معرفی خواهم کرد به انگلیسی خواهد بود. مورد اول، پادکست مصاحبه های فارن افرز است. https://castbox.fm/va/4938214
نشریه تخصصی فارن افرز به صورت دوره ای مصاحبه هایی با اساتید مختلف این حوزه در مورد مسائل روز انجام میدهد که متن آنها را در وبسایت خود منتشر می کند. اما اینجا صوت کامل مصاحبه را نیز منتشر می کند. برای کسی که اهل پادکست است و زمان کافی برای خواندن متن را ندارد، استفاده از صوت آن خوب است. در ضمن، فارن افرز کانالی هم در تلگرام دارد که از اینجا می توانید به آن دسترسی داشته باشید.
@mohammadalishafiee
۷:۰۳
America Is Cursed by a Foreign Policy of Nostalgia
Foreign AffairsDec 3, 2024
سیاست خارجی ایالات متحده بین نظم قدیم و نظم آینده ای که هنوز برقرار نشده است، سردرگم است.
تأثیر ترامپ: پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ نشان داد که بسیاری از آمریکایی‌ها به فرضیات طولانی‌مدت سیاست خارجی ایالات متحده، به ویژه ایده حفظ نظم بین‌المللی که از سوی هژمونی نظامی آمریکایی حمایت می‌شود، مشکوک هستند.
"اول آمریکا" در مقابل "آمریکا بازگشته است": دو ایده اصلی در آمریکا وجود دارد، ایده ترامپ و حامیانش که معتقد هستند سیاست "اول آمریکا" سیاست درستی است و سیاست دوم که در زمان بایدن تبلیغ شد با شعار "آمریکا بازگشته است" به عنوان بازگشتی نوستالژیک به بین المللی گرایی لیبرال شناخته می شود.
رویکردیهایی که هیچ کدام قابل دوان نیستند و نیاز به یک چهارچوب جدید در سیاست خارجی برای ایالات متحده احساس می شود. سیاستی که در مسائلی مانند مواجهه با چالشهای جهانی رویکرد متمایزی داشته باشد.
این دوران سردرگمی فرصتی برای طیف پیشرو (Progressive) و تا حدی دموکراتهای نزدیک به آنها هست که بتوانند نقشه راهی بهتر برای سیاست خارجی ایالات متحده ترسیم کنند.
www.foreignaffairs.com/united-states/america-cursed-foreign-policy-nostalgia
@mohammadalishafiee
Foreign AffairsDec 3, 2024
سیاست خارجی ایالات متحده بین نظم قدیم و نظم آینده ای که هنوز برقرار نشده است، سردرگم است. تأثیر ترامپ: پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ نشان داد که بسیاری از آمریکایی‌ها به فرضیات طولانی‌مدت سیاست خارجی ایالات متحده، به ویژه ایده حفظ نظم بین‌المللی که از سوی هژمونی نظامی آمریکایی حمایت می‌شود، مشکوک هستند. "اول آمریکا" در مقابل "آمریکا بازگشته است": دو ایده اصلی در آمریکا وجود دارد، ایده ترامپ و حامیانش که معتقد هستند سیاست "اول آمریکا" سیاست درستی است و سیاست دوم که در زمان بایدن تبلیغ شد با شعار "آمریکا بازگشته است" به عنوان بازگشتی نوستالژیک به بین المللی گرایی لیبرال شناخته می شود. رویکردیهایی که هیچ کدام قابل دوان نیستند و نیاز به یک چهارچوب جدید در سیاست خارجی برای ایالات متحده احساس می شود. سیاستی که در مسائلی مانند مواجهه با چالشهای جهانی رویکرد متمایزی داشته باشد.این دوران سردرگمی فرصتی برای طیف پیشرو (Progressive) و تا حدی دموکراتهای نزدیک به آنها هست که بتوانند نقشه راهی بهتر برای سیاست خارجی ایالات متحده ترسیم کنند. www.foreignaffairs.com/united-states/america-cursed-foreign-policy-nostalgia@mohammadalishafiee
۱۲:۵۹