۲۴ فروردین
۱۰:۳۳
۲۵ فروردین
۱۰:۳۰
۲۶ فروردین
﷽رُوِيَ عَنْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلامُ قَالَ: «لَيْسَ الْخَيْرُ أَنْ يَكْثُرَ مَالُكَ وَ وَلَدُكَ وَ لَكِنَّ الْخَيْرَ أَنْ يَكْثُرَ عِلْمُكَ وَ عَمَلُكَ وَ أَنْ يَعْظُمَ حِلْمُكَ وَ أَنْ تُبَاهِيَ النَّاسَ بِعِبَادَةِ رَبِّكَ فَإِنْ أَحْسَنْتَ حَمِدْتَ اللَّهَ تَعَالَی وَ إِنْ أَسَأْتَ اسْتَغْفَرْتَ اللَّهَ تَعَالَی» ترجمه: حضرت فرمودند: خیر، این نیست که مال و فرزند تو بیشتر شود. ولیکن، خیر آن است که علم تو بیشتر شود و صبر و تحمّل و بردباریت افزون شود. و این که در میان مردم مباهات و افتخار کنی تو پرورگار خویش را عبادت و پرستش می کنی. پس هرگاه کار نیکو انجام دادی، حمد و سپاس و شکر خداوند را بجا آور؛ و اگر کار بدی انجام دادی از خداوند طلب عفو و بخشش کن.شرح: روایت از علی (ع)، منقول است که حضرت فرمودند: خیر این نیست که بر مال تو افزوده شود یا بر فرزندان تو. در صدر اسلام این جور بود، که معمولا، که این ها ارزیابی افراد را به مال و فرزند می کردند. آن موقع این جور بود که هرچه بچّه بیشتر بود، پولش بیشتر بود؛ رویش بیشتر حساب می کردند. لذا علی (ع)، آن موقع این را می فرمایند: خیر این نیست، تو خیال نکن، نه به تعبیر ما، کَثْرَت مال یا کِثْرَت فرزند این ها، هیچ کدامش این ها؛ نباید تو، یک دید این را داشته باشی که هرچه این ها بیشتر بشود، خیر به تو بیشتر رسیده است، نه. بلکه از این طرف، چون این ها را همراهش آدم از دنیا نمی برد چون خیر آن چیزی است که همیشه با آدم نفعش برسد. بگذارید من این را پس دوزی کنم یک کمی با هم. چکار کنم. خیر آن است که همیشه نفعش بهم برسد. می فهمی چه می خواهم بگویم؟ مقطعی نباشد؛ شر هم کنارش نباشد. حرف من را خوب گوش کنید.
۱۰:۲۳
«لَيْسَ الْخَيْرْ أَنْ يَكْثُرَ مَالُكَ وَ وَلَدُكَ وَ لَكِنَّ الْخَيْرَ أَنْ يَكْثُرَ عِلْمُكَ وَ عَمَلُكَ»؛ خوب حرف من را گوش کنید. خیر این است که بر معرفت تو، معرفت دینی ات، علمی که اینجا هست، مراد اوست. و عمل نیک ات افزوده بشود. فهمیدید؟ چرا؟ چون برای اینکه این دیگر جدا شدنی از تو، نیست. همیشه نفعش به تو می رسد و موقّتی هم نیست که مال همین جا باشد، توی این نشئه دنیا. فهمیدی؟ هر جا بروی، توی هر نشئه ای بروی، دنبالت هست. از اینجا برو برزخ، از برزخ برو آخرت؛ جدا شدنی نیست و همیشه هم خیرش بهت می رسد. شر هم ندارد. حرفم را فهمیدید یا نه؟ خوب گوش کنید. «وَ لَكِنَّ الْخَيْرَ أَنْ يَكْثُرَ عِلْمُكَ وَ عَمَلُكَ»؛ بعد: «وَ أَنْ يَعْظُمَ حِلْمُكَ»؛ و او این است به اینکه بردباری است. که من گفتم: یک شاخه ای از صبر عبارت از حلم است. حلم از شاخه های صبر است. بتوانی جلوی خشمت را بگیری. جلوی خشم را گرفتن، اسمش حلم است. این خودش صبر است. امّا یک شاخه ای از صبر است و در رابطه با چی هست؟ با غضب. و او این است به این که هرچه بزرگ تر باشد حلم، توجّه می کنید؟! به نفع توست، اینجاست. اینجا دیگر کثرت نیست. حالا این چیزهای به اصطلاح جنبه های ادبی اش را من نمی خواهم بگویم. آنجا کثرت است؛ چون مال و بچّه و این ها، آنجا کثرت می گوید. زیاد، زیاد و کم؛ اینجا بزرگ می گوید چون به قول ما، این از کیفیّت نفسانی است. آن کمّی است، این کیفی است. لذا تعبیر را عوض می کند علی (ع). بعد: «وَ أَنْ تُبَاهِيَ النَّاسَ بِعِبَادَةِ رَبِّكَ»؛ خوشحال باشی که خدا و پروردگارت را عبادت کردی، فهمیدی؟«أَنْ تُبَاهِيَ»؛ درونت. خوشحالیت مال این باشد که توانستم خدا را چه کار کنم؟ عبادت بکنم. توجّه کنید. بنابراین می خواستم این را بگویم، خوشا به حال آن هایی که ماه رمضان به معرفتشان افزوده شد، به عمل خیرشان افزوده شد. شد؟! و به عبادت هایی را که برای خدا کردند که از درون، خوش حال باشند.بعد آخرین جمله: «فَإِنْ أَحْسَنْتَ حَمِدْتَ اللَّهَ»؛ کار خوب کرده بودی دیگر، درست است؟ اینجا از خدا سپاس گزاری کن. چرا؟ چون توفیقش را او به تو داده است. حواست جمع باشد، خیال نکنی تو بودی، نه! توجّه کنید. بله، تو، خدمتتان عرض شود به این مقدار بود که خدا بهت واگذار کرده از نظر انتخاب، انتخاب خوبی کردی؛ اما بدان، خدا کمکت کرد. اگر توفیق الهی نبود، تو به اینها ...، نه به معرفتش، نه به عملش، توجّه می کنید؟ نمی رسیدی تو، اینها همه عنایات الهیه بود به تو شده بود، و نعوذ بللّه بعد دارد، «وَ إِنْ أَسَأْتَ»؛ چی؟ «اسْتَغْفَرْتَ اللَّهَ»؛ نسبت به گناه هایت هم چه کار کرده بودی؟ استغفار کردی. نَهْجُ الْبَلَاغَةِ سُئِلَ (ع) عَنِ الْخَيْرِ مَا هُوَ فَقَالَ لَيْسَ الْخَيْرَ أَنْ يَكْثُرَ مَالُكَ وَ وَلَدُكَ وَ لَكِنَّ الْخَيْرَ أَنْ يَكْثُرَ عِلْمُكَ وَ عَمَلُكَ وَ أَنْ يَعْظُمَ حِلْمُكَ وَ أَنْ تُبَاهِيَ النَّاسَ بِعِبَادَةِ رَبِّكَ فَإِنْ أَحْسَنْتَ حَمِدْتَ اللَّهَ وَ إِنْ أَسَأْتَ اسْتَغْفَرْتَ اللَّهَ بحار، ج72، ص140 – مستدرک الوسائل، ج12، ص121شرح حدیث#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی@mojtabatehrani_ir
۱۰:۲۳
۲۷ فروردین
۱۰:۵۳
۱۱:۰۱
۱۱:۰۳
۲۸ فروردین
﷽ آمین گو در دعا در ثواب با دعا کننده شریک می باشد️در باب آمین گفتن، آن را به دو بخش تقسیم می کنم. اوّل، خود داعی که دارد دعا می کند، آمین بگوید. دوّم، آن که دعا را می شنود آمین بگوید. هر دو را داریم. به عنوان نمونه در تعقیبات نماز ظهر آمده است: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِكَ»، و آخرش دارد: «آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِین». خودت داری می خوانی و تقاضایت را می کنی.در دعای بیست و شش صحیفۀ سجّادیه، امام زین العابدین(ع) می فرماید: «وَ زِدْهُمْ بَصِیرَةً»؛ دعا برای همسایه ها و دوستانش می کند؛ یعنی نوشته است که دعا برای آن هاست. «وَ زِدْهُمْ بَصِیرَةً فِی حَقِّی، وَ مَعْرِفَةً بِفَضْلِی حَتَّى یسْعَدُوا بِی وَ أَسْعَدَ بِهِمْ آمِینَ رَبَّ اَلْعَالَمِینَ»؛ خدایا! بر بینش و آگاهی آن ها بیفزا که از فضیلت من آگاه بشوند، که وسیلۀ خوشبختی آن ها بشود و نهایتاً من خوشبخت بشوم. آخر سر هم می گوید: «آمِینَ رَبَّ اَلْعَالَمِینَ». از آن طرف هم داریم که یکی دعا می کند و دیگری هم آمین می گوید. وقتی این آیۀ شریفه بر پیغمبر اکرم(ص) نازل شد و جبرئیل داشت می خواند: «رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا»؛ در روایت دارد: «فَكُلَّماقالَها جِبریلُ لِلنَّبِی(ص)، قالَ النَّبِی(ص): آمینَ رَبَّ العالَمینَ»؛ او این دعا را می خواند و پیغمبر(ص) آمین می گفت. بنابراین، هر دو حالت هست؛ هم خودِ دعاکننده و هم شنونده می توانند آمین بگویند.پیغمبر اکرم(ص)می فرماید: «الدَّاعِی وَ الْمُؤَمِّنُ فِی الْأَجْرِ شَرِیكَان»؛ این جور نیست که فقط ثوابش به سوی داعی برود، بلکه آن که دارد آمین می گوید هم با او در این اجر شریک می شود. بحارالانوار،ج83، ص63سورۀ مبارکۀ بقره، آیۀ 286 نهج الدّعا، ج1، ص222 الجعفریات (الأشعثیات)، ص 31 #معارف_اسلامی #دعا_2 جلسه بیست و چهارم#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی@mojtabatehrani_ir
۱۰:۳۰
۲ اردیبهشت
«وَ لَكِنْ يَنْظُرُ»؛ اوّل«إِلَى قُلُوبِكُمْ»؛ تویت را نگاه می کند چیه؛ بعد آن وقت، «يَنْظُرُ إِلَى» چی؟«أَعْمَالِكُمْ»؛ کارهایت را چه جور انجام می دهی؟ آیا اعمال تو مطابق رضای خداست؟ اعمالت رحمانی است یا شیطانی است؟ به کارهایت نگاه می کند. معیار ارزشی خدا دو چیز است: درون، بیرون. درون دل هاست. درست است؟ بیرون کارهاست. فهمیدی چه می خواهم بگویم؟ به دل ها و کارهای شما نگاه می کند خدا. و معیاری ارزشی اش این است خدا.بحارالأنوار جلد 74 صفحه88وَصِيَّةِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) لِأَبِي ذَرٍّ الْغِفَارِي ...يَا أَبَا ذَرٍّ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَا يَنْظُرُ إِلَى صُوَرِكُمْ وَ لَا إِلَى أَمْوَالِكُمْ (اَقوَالِکُمْ) وَ لَكِنْ يَنْظُرُ إِلَى قُلُوبِكُمْ وَ أَعْمَالِكُمْ...شرح حدیث#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی@mojtabatehrani_ir
۱۰:۳۰
۳ اردیبهشت
﷽ پیامبراکرم(ص) فرمودند: اینگونه دعا کنید️امیرالمؤمنین(ع) نقل می کند: «...فَبَینَمَا هُوَ جَالِسٌ إِذْ سَأَلَ عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِهِ»؛ پیغمبر اکرم(ص) نشسته بودند که دیدند یكی از اصحابشان نیستند. پرسیدند: كجاست و چگونه است؟ «فَقَالُوا یا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّهُ قَدْ صَارَ مِنَ الْبَلَاءِ كَهَیئَةِ الْفَرْخِ لَا رِیشَ عَلَیهِ»؛ گفتند: آقا! او بر اثر ناراحتی هایی كه پیدا كرده است، مثل جوجه ای شده كه اصلاً پَر ندارد؛ یعنی آن قدر رنجور شده است که مثل جوجۀ بدون پر می ماند، «فَأَتَاهُ(ع) فَإِذَا هُوَ كَهَیئَةِ الْفَرْخِ مِنْ شِدَّةِ الْبَلَاءِ»؛ حضرت به عیادتش رفتند و دیدند درست می گفتند. «فَقَالَ قَدْ كُنْتَ تَدْعُو فِی صِحَّتِكَ دُعَاءً»؛ به او گفتند: موقعی كه سلامت بودی و بیمار و رنجور نشده بودی، دعا كرده بودی؟ «قَالَ نَعَمْ»؛ گفت: بله، «كُنْتُ أَقُولُ یا رَبِّ أَیمَا عُقُوبَةٍ مُعَاقِبِی بِهَا فِی الْآخِرَةِ فَعَجِّلْهَا لِی فِی الدُّنْیا»؛ به خدا گفتم: هر عقوبتی كه من را می خواهی در روز قیامت بكنی، همین جا در دنیا بكن. «فَقَالَ النَّبِی(ص)»؛ پیغمبر به او فرمود: «أَلَا قُلْتَ اللَّهُمَ آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ»؛ چرا این را نگفتی که خدایا! در دنیا و آخرت به من نیكی بده و من را از آتش جهنّم نجات بده؟ «فقالهَ الرَّجُل»؛ آن مرد شروع كرد و گفت: «اللَّهُمَ آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ». بعد دارد: «فَكَأَنَّمَا نَشِطَ مِنْ عِقَالٍ وَ قَامَ صَحِیحاً وَ خَرَجَ مَعَنَا...»؛ در دم و همان جا خوب شد. مثل كسی كه از بندی آزاد شده باشد، بلند شد و با پیغمبر(ص) و اصحاب راه افتاد.بحارالانوار، ج10، ص 45 و ج17، ص293 #معارف_اسلامی #دعا_2 جلسه بیست و ششم#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی@mojtabatehrani_ir
۱۰:۳۰
۱۰:۳۰
۴ اردیبهشت
﷽ مکالمه جهت آموزش در دعا کردن مابین امام علی(ع)و پیامبراکرم(ص)️مكالمه ای بین امام علی(ع) و پیغمبراكرم(ص) است که اعتقادم این است اصلاً در این قالب ریخته شده است، برای اینكه به ما یاد بدهند. امام علی(ع) جلوی روی پیغمبر(ص) گفت: «اللَّهُمَّ لَا تُحْوِجْنِی إِلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ »؛ خدایا! من را به احدی از خلقت محتاج نكن. «فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) یا عَلِیٌّ لَا تَقُولَنَّ هَكَذَا»؛ پیغمبر(ص) به او فرمود: این را نگو، «فَلَیسَ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا وَ هُوَ مُحْتَاجٌ إِلَى النَّاسِ»؛ چون هیچ كسی نیست، مگر اینكه محتاج به دیگری است. نظامِ دنیا و نظام معیشتی انسان ها این گونه است. تعبیر به «مُدنی بالطّبع» می کنند و حر ف هایی كه در جای خودش بحث دارد که الان نمی خواهم وارد آن مسائل بشوم؛ پس انسان از نظر معیشتی؛ یعنی زندگی اجتماعی، این گونه نیست که بی نیاز از دیگران باشد. «فَقُلْتُ یا رَسُولَ اللَّهِ فَمَا أَقُولُ»؛ معلوم است كه امام علی(ع) این را گفته است تا از پیغمبر(ص) عبارتی را تحویل بگیرد و به من و تو یاد بدهد. بحارالانوار،ج90، ص32 #معارف_اسلامی #دعا_2 جلسه بیست و ششم #كليپ_تصويرى#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی@mojtabatehrani_ir
۱۰:۳۰
۱۰:۳۰
۵ اردیبهشت
۱۰:۳۰
۶ اردیبهشت
﷽ جواب امام صادق(ع)نسبت به دعای بی نیازی از مخلوق️شخصی به امام صادق(ع) عرض كرد: «اُدْعُ اللَّهَ لِی أَنْ یغْنِینِی عَنْ خَلْقِهِ»؛ برای من دعا كنید كه خدا من را از این مخلوقات بی نیاز کند. «قَالَ إِنَ اللَّهَ قَسَّمَ رِزْقَ مَنْ شَاءَ عَلَى یدَی مَنْ شَاءَ»؛ حضرت فرمود: خداوند روزی هر كسی را که بخواهد، به دست هر كسی كه بخواهد تقسیم می كند. از خدا نخواه که نظام سبب و مسبب را به هم بزند. این، حرف غلطی است. این نظام، به هم خوردنی نیست، «وَ لَكِنْ سَلِ اللَّهَ أَنْ یغْنِیكَ عَنِ الْحَاجَةِ الَّتِی تَضْطَرُّكَ إِلَى لِئَامِ خَلْقِهِ»؛ امّا از خدا حاجتی بخواه که ناچار نشوی به فرومایگان خلقش رو بیندازی و تو را از آن ها بی نیاز گرداند؛ یعنی به آن ها نیاز پیدا نكنی. بنابراین، حاجت ابتدایی، با آنچه فرمودند تفاوت دارد که خدایا! من را نیازمند به فرومایگان از خلقت نكن که به شکلی بیچاره بشوم كه مجبور بشوم به یک فرومایه رو بیندازم؛ چنین نیازی را برای من پیش نیاور. امّا اینكه بخواهی نظام سببی و مسبّبی خود را به هم بریزی، خدا ظاهراً برای من و تو نمی آید نظام هستی مادّیت را به هم بریزد. بحارالانوار،ج69، ص4 #معارف_اسلامی #دعا_2 جلسه بیست و ششم#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی@mojtabatehrani_ir
۱۰:۳۰
۱۰:۳۰
۷ اردیبهشت
﷽ چگونگی دعا کردن نسبت به درخواست روزی حلالِ طیّب️علی بن معمره از شخصی نقل می كند: «كُنَّا عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع)»؛ ما خدمت امام صادق(ع) بودیم، «فَقَالَ رَجُلٌ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ رِزْقاً طَیَّباً»؛ شخصی گفت: خدایا! روزی «طیّب»، به معنای پاكیزه، از تو می خواهم. «فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(ع) هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ هَذَا قُوتُ الْأَنْبِيَاءِ(ع) وَ لَكِنْ سَلْ رِزْقاً لَا یعَذِّبُكَ عَلَیْهِ یوْمَ الْقِیامَةِ»؛ امام صادق(ع) به او فرمود: این قوت انبیا(ع) است. تو از خدا بخواه رزقی به تو بدهد كه روز قیامت تو را عذاب نكنند که این، همان حلالِ اصطلاحی ما می شود. باز حضرت تكرار كرد: «هَیْهَاتَ إِنَّ اللَّهَ یَقُولُ یَا أَیُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً»، که این آیه را استخدام كردند. بنابراین می خواستم کلّیاتی را که در باب دعا در مورد امور دنیوی است بفهمید که چگونه دعا كنید. حضرت می فرماید: تو دنبال آن برو. نه اینكه آن مفهوم دیگر مطرح نیست، بلکه برای خاصّان اولیای خداست که خودشان هم سر در می آورند. من و شمایی كه كور و كَر از همه چیز هستیم، باید همین روزی حلال را بخواهیم؛ لذا ببینید كه هر وقت در دعاهایمان کلمۀ طیّب را به كار می برد، قبلش کلمۀ حلال را می گوید.بحارالانوار، ج90، ص326 #معارف_اسلامی #دعا_2 جلسه بیست و ششم#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی@mojtabatehrani_ir
۱۰:۲۹
۱۰:۳۰
۸ اردیبهشت
﷽ در ماه رمضان در باره کسب مال حلال و اجتناب از مال حرام و حتّی مشتبه دعا کنید️یک راهنمایی به کسانی كه اهلش هستند بکنم. از «حَلالاً طَیَّباً» بفهمیم كه این طیّب، آن طیّب که مربوط به رُسُل است، نیست. در «حَلالاً طَیَّباً» قرینه را کنارش –در دعا- گذاشت که از خدا بخواهیم: خدایا! از مسیری روزی به من برسد كه حدود شرعی در آن رعایت شده باشد؛ یعنی روز قیامت دیگر عذابی از این ناحیه نداشته باشم. عدّه ای درصددند حرام را مُشتَبَه بكنند. بعد هم مشتبهاتش را تبدیل به حلال بکنند. گاهی مثلاً در مورد حرام های «بَیّن» هم اگر بخواهی تذکّر بدهی، جرئت نمی كنی؛ بنابراین، از خدا بخواه كه از مسیرِ صحیحِ شرعی كه حدود شرعی در آن رعایت شده باشد، به تو روزی بدهد. این را به شما بگویم که این دعا را در ماه رمضان بکنید؛ چون این ها اثرهای سوء دارد.، غیر از مسئلۀ قیامت هم، آثار سوء برای انسان دارد. ارتزاق از حرام و حتّی مشتبه اثر سوء دارد. اثر سوئش هم این است که انسان در وادی حیوانیّت می غلتد و از وادی انسانیت خارج می شود. اتّفاقاً یاد جملاتی افتادم كه امام حسین(ع) فرمود: شكم های شما از حرام پر شده است كه این گونه رفتار می كنید؛ یعنی اثر تغذیۀ از حرام این است كه در مقابل حق می ایستد. به حدّی كه انسان هیچ وقت نیرویی را كه از حرام می گیرد، نمی تواند در راه عبادت الله تعالی مصرف کند. #معارف_اسلامی #دعا_2 جلسه بیست و ششم#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی@mojtabatehrani_ir
۱۰:۵۷
۱۰:۵۸