۲۰ اسفند
۱۰:۳۰
۲۱ اسفند
۳:۲۶
﷽رُوِيَ عَنْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلَامُ قَالَ: «إِنْ قَارَفْتَ سَيِّئَةً فَعَجِّلْ مَحْوَهَا بِالتَّوْبَةِ»ترجمه: اگر به گناه و خطا آلوده شدی، عجله و شتاب کن که آن را به سبب و وسیلۀ توبه پاک و محو کنی.شرح: روایت از امیرالمومنین، صلوات الله علیه، منقول است که حضرت فرمودند: اگر آلوده شدی به گناه و خطا، عجله کن در این که محو کنی، آن گناه را به سبب توبه. که ما در روایات داریم این را که توبه ماحی سئیات است. محو می کند او را و آن آثار زشتی را که بر روی روح می گذارد، آن ها را برطرف می کند. البتّه گناه، اثر سوئش ابعاد زیاد دارد. من نمی خواهم وارد این مطلب بشوم. و توبه به لطف و فضل الهی این طور است که محو می کند آن آثار را، لذا تعبیر می فرماید حضرت که: «إِنْ قَارَفْتَ سَيِّئَةً فَعَجِّلْ مَحْوَهَا»؛ زود محوش کن با توبه، که اثر سوء نگذارد، برای تو. چون بسیاری از گرفتاری ها، این را بدانید، منشأش گناه است. گناهی که در پی، توبه نداشته باشد. گرفتاری های مادّی ها، این را بهتان بگویم. گره هایی که در کارهایتان می افتد، این را بدانید، بسیاری اش مربوط به گناه است. لذا حضرت می گوید چکار کن؟ زود محوش کن این را. توجّه کنید که اثرسوء نگذارد. خب، ماه شعبان به حسب ظاهر، امروز آخرش است. من این روایتی را که صدوق، رضوان الله تعالی علیه، ظاهراً، نقل می کند، به سند خودش از ابا صلت که می گوید: رفتم، خدمت امام هشتم، صلوات الله علیه، وارد شدم. همین که حضرت، چشمش به من افتاد. فرمود: «يَا أَبَا الصَّلْتِ (اَبَا صَلْتِ ) ، هَذَاآخِرِ (آخَرُ) جُمُعَةٍ مِنْ شَعْبَان ». این آخرین جمعه از ماه شعبان است. بعضی ها این جور گفتند که روز آخر ماه شعبان آن سال، جمعه بوده است. من این را بگویم بهتان. آن سال روز آخر ماه شعبانش جمعه بوده، حالا فرض کن؛ در امسال مثلاً فرض کنید که چهارشنبه است. مثلاً فرض کنید؛ آن موقع جمعه بوده است. بعد فرمودند به اینکه: ماه شعبان، بسیاری اش گذشت دیگر، «قَدْ مَضَى أَكْثَرُه »، تعبیر در روایت این است، «قَدْ مَضَى أَكْثَرُه فَتَدَارَك »؛ پس تو تدارک کن، جبران کن آن چرا که کوتاه آمدی، در بهره برداری از ماه شعبان، همین مقداری را که باقی مانده، از ماه شعبان. بعد می فرماید: حضرت روی آورد به اعمالی را که نافع باشد برای تو. بعد این جملات را حضرت می فرماید: «وَ أَكْثِرْ مِنَ الدُّعَاءِ وَ الِاسْتِغْفَارِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ تُبْ إِلَى اللَّهِ مِنْ ذُنُوبِكَ »؛ زیاد دعا کن، زیاد استغفار کن، زیاد تلاوت قرآن کن در همین وقت مختصری که مانده است. «وَ تُبْ إِلَى اللَّهِ مِنْ ذُنُوبِكَ»؛ توبه کن، نسبت به گناهانی که کرده ای، رجوع کن به خداوند. بعد علّتش را بلافاصله حضرت می فرماید. چرایش را. چرا؟ چون این که خودت را خالص کرده باشی به اینکه وارد می شوی در ماه مبارک رمضان. خودت را خالص کنی برای خدا. این جمله خیلی عالی است. بهتان عرض کنم. من حالا اشاره می کنم به یک مطلبی؛ برای اینکه ماه رمضان همان طور که در خطبه ای که پیغمبراکرم(ص)خواند. در آن جا داشت: «دُعِيتُمْ إِلَى ضِيَافَةِ اللَّهِ»؛ ماه مبارک رمضان، یک ماهی است که خداوند مهمان کرده است، بندگانش را. آدم مهمانی می خواهد برود؛ هان! حمام نمی رود؟! خودش را تر و تمیز نمی کند؟! مقید است آدم. هان! خودش را تر و تمیز می کند. حضرت می گوید: جهتش این است که وقتی وارد ماه رمضان می شوی، خودت را خالص کرده باشی، تمیز کرده باشی؛ می خواهی سر سفره مهمانی خدا بنشینی. بعد سه تا تذکّر پشت سر هم حضرت به اش می دهد؛ اوّل: مگذار به گردن تو حقی از دیگران بماند، مگر این که قبل از وارد شدن به ماه مبارک رمضان، آن را ادا کرده باشی. اوّل، سراغ آن... دوّم: مگذار کینه و دشمنی کسی در دلت بماند که وارد ماه رمضان می شوی، مگر این که او را بیرون کرده باشی از دلت. سوّم: مگذار گناهی را که مرتکب می شدی در غیر ماه مبارک
۴:۴۷
رمضان؛ این را مرتکب بشوی، مگر این که ترک کرده باشی. بنا بگذاری که دیگر نمی کنی. بعد هم می فرماید: و توکّل کن به خدا. این را بهتان بگویم؛ من نمی خواهم وارد این روایت بشوم، ها، تکه های ظریفی که توش دارد. چون بعدش توکّل را، حضرت می فرماید. یعنی چی؟ یعنی این را بهت بگویم؛ تکیه کن به خدا. بگو خدا دستم را بگیر. من بنا گذاشتم. می فهمی چه می گویم؟ تو هم دستم را بگیر. این توکّلی که اینجا آورده، بعضی ها متوجّه نیستند که چرا امام هشتم، بعدش می فرماید: « يَتَوَكَّلْ (فَتَوَكَّلْ)عَلَى اللَّهِ »؛ هان! برای خاطر این است که کمک می خواهی تو؛ از خدا کمک بگیر که خودت را پاک و پاکیزه کنی. این ها را که بهت گفتم؛ وارد ماه مبارک رمضان بشوی. بعد می فرماید: «وَ أَكْثِرْ مِنْ أَنْ تَقُول »؛ زیاد بگو این جملات را در مابقی این موقعیتی که از ماه شعبان مانده است که همین جملات است. «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنَا فِيمَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِيمَا بَقِيَ مِنْه »؛ خدایا! اگر در گذشته ماه شعبان، قلم عفو بر جرائم ما نکشیدی، در همین چند ساعتی که مانده؛ در این چند ساعت، حتّی سقف هم تعیین نمی کند امام هشتم، چند تا بگو، نه! «وَ أَكْثِرْ مِنْ أَنْ تَقُولَ فِيمَا بَقِيَ مِنْ هَذَا الشَّهْرِ- اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنَا فِيمَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِيمَا بَقِيَ مِنْه »؛ بعد باز، علّتش را می گوید حضرت بهش. علّتش می دانی چیه؟ جهتش این است؛ که تأکید هم می کند. به درستی که خداوند، بسیاری از بندگانش را از آتش جهنّم نجات می دهد به احترام ماه رمضان، که دارد می آید. یعنی توی ماه شعبان به احترام ماه رمضان؛ توجّه می کنید! لذا حضرت فرمودند: «وَ تُبْ إِلَى اللَّهِ مِنْ ذُنُوبِكَ»؛ لذا می خواستم به دوستان این سفارش را بکنم. این چند ساعت بیشتر دیگر ما نداریم. در این چند ساعت، گذشته خودمان را از ماه شعبان تدارک کنیم همان جور که امام فرمود. بعد هم ان شاءالله، با یک دلی پاک و اعضا و جوارحی تمیز از آثار گناهان وارد ماه مبارک رمضان بشویم. ان شاءالله. عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي الْمِقْدَامِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: لَمَّا أَقْبَلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع)مِنْ صِفِّينَ كَتَبَ إِلَى ابْنِهِ الْحَسَنِ عَلَيْهِ وَ عَلَى جَدِّهِ وَ أَبِيهِ وَ أُمِّهِ وَ أَخِيهِ الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ مِنَ الْوَالِدِ الْفَانِ الْمُقِرِّ لِلزَّمَان ... وَ إِنْ قَارَفْتَ سَيِّئَةً فَعَجِّلْ مَحْوَهَا بِالتَّوْبَةِ .. بحارالأنوار، جلد 74 صفحه 208 دَخَلْتُ عَلَى أَبِي الْحَسَنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا فِي آخِرِ جُمُعَةٍ مِنْ شَعْبَانَ فَقَالَ لِي يَا أَبَا الصَّلْتِ- إِنَّ شَعْبَانَ قَدْ مَضَى أَكْثَرُهُ وَ هَذَا آخِرُ جُمُعَةٍ مِنْهُ فَتَدَارَكْ فِيمَا بَقِيَ مِنْهُ تَقْصِيرَكَ فِيمَا مَضَى مِنْهُ وَ عَلَيْكَ بِالْإِقْبَالِ عَلَى ... وَ أَكْثِرْ مِنَ الدُّعَاءِ وَ الِاسْتِغْفَارِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ- وَ تُبْ إِلَى اللَّهِ مِنْ ذُنُوبِكَ ... وَ اتَّقِ اللَّهَ وَ تَوَكَّلْ عَلَيْهِ ... وَ أَكْثِرْ مِنْ أَنْ تَقُولَ فِيمَا بَقِيَ مِنْ هَذَا الشَّهْرِ اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرْتَ لَنَا فِيمَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ- فَاغْفِرْ لَنَا فِيمَا بَقِي مِنْه فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يُعْتِقُ فِي هَذَا الشَّهْرِ رِقَاباً مِنَ النَّارِ لِحُرْمَةِ شَهْرِ رَمَضَانَ. عیون اخبار الرضا(ع)، ج2، ص51 - وسائل الشیعه، جلد 10، صفحۀ 301 دُعِيتُمْ إِلَى ضِيَافَةِ اللَّهِ: عیون اخبار الرضا(ع)، ج1، ص295- وسائل الشیعه، جلد 10، صفحۀ 313 شرح حدیث #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir
۴:۴۷
۴:۴۷
۲۲ اسفند
۶:۰۷
﷽ دلیل اینکه گناه در ماه مبارک رمضان قبیحش بیشتر است چیست؟️روایت از امام علی(ع) نقل شده است. خوب دقّت کنید! خیلی زیبا است! در بین اوصیای اعظم، سرآمد اولیا امام علی(ع) است. حضرت نشسته و کلمات پیغمبراکرم(ص) را گوش می کند. «قَالَ أَمِيرُالْمُؤْمِنِينَ(ع) فَقُمْتُ»؛ امام علی(ع) فرمودند: من بلند شدم و ایستادم، «فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ(ص) ما أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ فِي هَذَا الشَّهْرِ»؛ پرسیدم: بهترین اعمال در این ماه چیست؟ «فَقَالَ يَا أَبَا الْحَسَنِ أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ فِي هَذَا الشَّهْرِ الْوَرَعُ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»؛ حضرت فرمودند: با فضیلت ترین اعمال در این ماه ترک گناه و معصیت است. چون محور بحثم گناه است، در اینجا نکته ای را بیان می کنم. آن نکته، این است که گناه در شرایط مختلفی انجام می شود. یک وقت گناه در شرایطی انجام می شود که میدان برای انجام گناه باز است. یک وقت هم نه. مانعی بر سر کار است و انسان با بودن موانع، رو به گناه می آورد. کدام یک قُبحش بیشتر است؟ شبهه ای نیست: آنجایی که موانع باشد و انسان برای اینکه بتواند آن گناه را انجام بدهد و این موانع را از سر راه بردارد. این زشت تر است. ماه مبارک رمضان، ماهی است که از نظر معنوی مانعی بر سر راه گناه محسوب می شود؛ لذا گناه در این ماه، از ماه های دیگر اقبح است. وسائل الشیعه، ج 10، ص314- بحارالأنوار، ج 93، ص 358 #معارف_اسلامی #گناه_شناسی جلسه اول#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی@mojtabatehrani_ir
۱۰:۳۰
۱۰:۳۰
۲۳ اسفند
۱۰:۲۴
۱۰:۳۰
۲۴ اسفند
﷽ ماه مبارک رمضان بهترین موقعیت برای شناسایی گناه و توبه کردن است ️لذا ماه رمضان از بهترین موقعیت هاست برای اینکه انسان برود گناه را بشناسد و نسبت به آن جبهه گیری و عقب گرد کند. ماه رمضان بهترین موقعیت است؛ چون انسان در این ماه نسبت به شیاطین فارغ تر است و بهتر می تواند فکر کند و به خودش رسیدگی کند. اینکه امام علی(ع) پرسید: افضل اعمال چیست؟ حضرت هم فرمود: «الْوَرَعُ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ»، معنایش این است که اگر شما بخواهید به هستی که همان ضیافة الله است برسید، باید در این ماه راه نیستی بپیمایید. در تمام سیرهای معنوی، انسانیت باید برود. خودیت باید برود. منیّت باید برود. این ها باید از بین برود. ما باید نفی شویم تا بعد اثبات پیدا کنیم. رسیدن به بقا، یک نوع فنا می خواهد. اگر بخواهید به خدا که هستی مطلق است برسید، باید از خودتان و شهواتتان نیستی پیدا کنید. اگر بخواهیم از نظر هستی، بودی همراه با بود مطلق داشته باشیم که از آن تعبیر به بقا می کنند، باید از این طرف فانی شویم. این ها باید کنار برود. در تمام سیرهای معنوی همین است. اگر ما بخواهیم به لقای خدا برسیم باید این ها را کنار بگذاریم. حرام، معصیت، هوی، خودخواهی و... غیر از این نیست. به دیدار دوست نمی رسد، کسی که از خود نگذشته است، کسی که نمی تواند تحمّل کند.وسائل الشیعه، ج 10، ص314- بحارالأنوار، ج 93، ص 358 #معارف_اسلامی #گناه_شناسی جلسه اول#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی@mojtabatehrani_ir
۱۲:۱۰
۱۲:۳۷
۱۲:۳۹
۲۵ اسفند
۱۰:۳۰
۲۶ اسفند
﷽ نماز مستحبّی ثواب بیشتری دارد یا دعا؟️امام علی(ع) فرمود: «أَحَبُّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الْأَرْضِ الدُّعَاءُ»؛ محبوبترین کار نزد خدا، دعا کردن است. مثل اینكه اینجا كار تمام شد.در گذشته بحثی در باب مقایسۀ ارزشی بین دعا و نماز داشتهام که نمیخواهم آن را تكرار كنم. ما در عبادات بالاتر از نماز نداریم. شكّی در این نیست. در بین اعمال عبادی، بهتر از نماز نداریم. امّا وقتی که برخی افراد از امامان ؟عهم؟ما سئوال میكند که اگر من دعا كنم ثواب بیشتری دارد یا نماز مستحبّی بخوانم؟ حضرات میفرمایند: برو دعا كن. حالا یك روایت بخوانم که قبلاً هم، آن را خواندهام: «رُوِی أَنَّ رَسوُلَالله(ص) قالَ الدُّعَاءُ مُخُّ الْعِبَادَةِ»؛ هر عبادتی انجام بدهیم، نوعی دعاست؛ حتّی نماز هم از اوّل تا آخر، دعا و سخن گفتن با رب است. حتّی سورههای انتخاب شده در نماز نیز غالباً دعاست. در سورۀ حمد میگوییم: «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ»؛ آیا این دعا نیست؟! صلواتهایی كه میفرستیم، استغفارهایی که میکنیم، همهاش دعاست. بحث دعا این است كه انسان از مطلق گرفتاریهایش، به خدا پناه میبرد. چه گرفتاریهای مادّی و چه گرفتاریهای معنوی؛ هر چه میخواهد باشد. وسائلالشیعه، ج 7، 31- بحارالأنوار، ج 90، ص295 وسائلالشیعه، ج 7، ص28- مستدرکالوسائل، ج 5، ص167سورۀ مبارکۀ حمد، آیۀ 6 #معارف_اسلامی #دعا_6 جلسه اول #كليپ_تصويرى#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی@mojtabatehrani_ir
۱۲:۱۵
۱۲:۲۳
۲۷ اسفند
﷽رُوِيَ اَبُوحَمَزةُ الثُّمَالِيِّ عَنِ الْبَاقِرِ علیه السلام قَالَ: «مَا مِنْ عَبْدٍ يَعْمَلُ عَمَلًا لَا يَرْضَاهُ اللَّهُ تعالی إِلَّا سَتَرَهُ اللَّهُ تعالی عَلَيْهِ أَوَّلًا فَإِذَا ثَنَّى سَتَرَهُ اللَّهُ تعالی عَلَيْهِ فَإِذَا ثَلَّثَ أَهْبَطَ اللَّهُ تعالی مَلَكاً فِي صُورَةِ آدَمِيٍّ يَقُولُ لِلنَّاسِ فَعَلَ كَذَا وَ كَذَا»ترجمه: هیچ بنده ای نیست که عملی مورد نارضایتی خداوند انجام دهد، مگر این که خداوند متعال عمل زشت او را می پوشاند تا دیگران متوجّه نشوند. این برای مرتبه اوّل است. و در مرتبه دوّم همان عمل زشت را انجام داد، باز خداوند متعال عمل زشت او را می پوشاند، ولی اگر بار سوّم هم آن عمل زشت را مرتکب شد، خداوند تبارک و تعالی ملکی به صورت انسان نزد مردم فرو می فرستد. آن ملک به مردم می گوید: بدانید فلانی چنین و چنان کرد.شرح: روایت را ابوحمزه ثمالی است نقل می کند از امام باقر صلوات الله علیه که حضرت فرمودند: هیچ بنده ای نیست که نعوذبالله، کاری انجام دهد که مورد رضای خدا نباشد؛ کنایه از اینکه، این تخلّف بکند از فرمان الهی و مرتکب گناه بشود و عمل زشت انجام بدهد. مگر این که خداوند می پوشاند آن را، عمل زشتش را که دیگران مطلع نشوند، در مرحله اوّل. «مَا مِنْ عَبْدٍ يَعْمَلُ عَمَلًا لَا يَرْضَاهُ اللَّهُ تَعَالَی إِلَّا سَتَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ أَوَّلًا فَإِذَا ثَنَّى»؛ اگر بار دوّم، باز همان عمل زشت را مرتکب بشود، باز دارد، «سَتَرَهُ اللَّهُ تَعَالَی عَلَيْهِ»؛ بار دوّم هم خداوند با ستاریّتش، باز او را هم می پوشاند، نمی گذارد رسوا شود.«فَإِذَا ثَلَّثَ»؛ و اگر باز بار سوّم تکرار کند، اینجاست که دارد: «أَهْبَطَ اللَّهُ تَعَالَی مَلَكاً فِي صُورَةِ آدَمِيٍّ يَقُولُ لِلنَّاسِ فَعَلَ كَذَا وَ كَذَا»؛ که جنبه کنایی به تعبیر ما دارد. فرشته ای را به صورت انسان، خداوند می فرستد و توی مردم می گوید، فلانی این کار را کرد، آن کار را کرد.این روایت شریفه، اشاره به این معناست: خداوند ستّارالعیوب است، در این هیچ شبهه ای نیست؛ امّا این را هم بدانی ها! ستاریّتش سقف دارد. فهمیدی؟! خدا ستّارالعیوب است بی برو برگرد، شد؟! نمی گذارد رسوا بشوی؛ امّا بدانی ها! ستّاریتش سقف دارد، فهمیدی؟! یک بار، دوبار، بنا نیستش که ... یک وقت به جایی می رسد که خود خدا، رسوایت می کند. می خواهد این را بفرماید. خود خدا، رسوا می کند. ما در روایات، بسیار داریم، که کسی اگر رسوا کند دیگری را، شد؟! خداوند به قیامت نمی گذارد برسد، آبروی کسی را ببرد، خدا، توی همین دنیا آبرویش را می برد، ولو شده در خانوادگی اش. این متن روایت را دارم می گویم، این ها همه را. شد؟!می خواهم این را بگویم: ستّاریتش حد دارد، سقف دارد، شد؟! یک مرتبه، شد؟! دو مرتبه، نه دیگر، این معلوم می شود این حرف ها نیست، گوش کنید! تو پرده دری؛ خوب دقّت کن. گوش کن! خدا از پرده دری بدش می آید؛ چون خودش پرده دار است. پرده دری اگر کردی، پردهات را می درد. این را می خواستم بگویم. توجّه کنید، در یک حدّی است، توجّه کنید، یک کار نعوذبالله گناه، بار دوّم همان، دیگر بار سوّم دیگر چرا؟ رسیدید شما به عرض من؟! این را می خواهد بفرماید که انسان، باید مراقبت داشته باشد و از ستّاریّت خدا نعوذبالله، سوء استفاده نکند. بحارالأنوار، جلد 6 صفحه 6 - بحارالأنوار، جلد70 صفحه 361 عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ (ع): مَا مِنْ عَبْدٍ يَعْمَلُ عَمَلًا لَا يَرْضَاهُ اللَّهُ إِلَّا سَتَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ أَوَّلًا فَإِذَا ثَنَّى سَتَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ فَإِذَا ثَلَّثَ أَهْبَطَ اللَّهُ مَلَكاً فِي صُورَةِ آدَمِيٍّ يَقُولُ لِلنَّاسِ فَعَلَ كَذَا وَ كَذَاشرح حدیث#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی@mojtabatehrani_ir
۱۰:۳۰
۱۰:۳۰
۱۰:۳۰
۲۸ اسفند
۱۰:۳۰