ارههههه اصلا نمی‌شه که یکمم مثل یه دختر بچه ننویسمممم اههه
۵:۰۲
اخ جون بازم ناشناس
1• برو اقا برو
2• ما اینجا چرند نداریم، چرند وجود خارجی نداره.
3• ببین من درواقع پشت انتخاب کردن کلمه‌ی "رود" یه فلسفه و دلیل و تشبیهی داشتماگر توهم فلسفه‌ات از انتخاب ستاره و ابر رو بگی حتما بهتر می‌تونم کمکت کنممم
4• هم علاقه‌شو دارم هم حوصله‌شو ولی یک "من از پسش برنمیام"ِ خیلی بزرگی وجود دارهمی‌دونی دیگه؟
1• برو اقا برو
2• ما اینجا چرند نداریم، چرند وجود خارجی نداره.
3• ببین من درواقع پشت انتخاب کردن کلمه‌ی "رود" یه فلسفه و دلیل و تشبیهی داشتماگر توهم فلسفه‌ات از انتخاب ستاره و ابر رو بگی حتما بهتر می‌تونم کمکت کنممم
4• هم علاقه‌شو دارم هم حوصله‌شو ولی یک "من از پسش برنمیام"ِ خیلی بزرگی وجود دارهمی‌دونی دیگه؟
۹:۲۲
5• نطوینیتیحسوسنثکینثکیمیوثن حقق🥹️
🥹️۹:۲۴
6• هوراااا اخ جونن
7• گاهی وقتا می‌کنم این‌کارو ولی هیچ انگیزه‌ای ندارم واسش🥰
7• گاهی وقتا می‌کنم این‌کارو ولی هیچ انگیزه‌ای ندارم واسش🥰
۹:۳۳
8• اخ اخ اخ9• هشتمم. ایموجی ناراحت چرااا10• انقدر مطلقا "هیچ" بازی که نمی‌کنم که نه بلدم نه اونایی که بلد بودمو یادمههیچ‌بازی‌ای، نه فکری نه ورزشی نه گیم
۹:۳۴
11• عهه کجا زندگی می‌کنیییاح نح مریخیع جونح ترکمون نکنحعحعح(ادامه‌ی چت در روبیکا*)
(ادامه‌ی چت در روبیکا*)۹:۳۶
12• منم روی ️🥰 و اتفاقا برای من درکل حالت توهینی داره حالا استفاده بکنم یا نکنم🥰
️🥰 و اتفاقا برای من درکل حالت توهینی داره حالا استفاده بکنم یا نکنم🥰۹:۳۹
13• صلمحع عشقم14• والا همه‌چی. هههمممههه‌چچییی15• عشقم قبلا دادمممممم
۱۶:۱۶
16• چشم اقا ببخشید الان
۱۸:۴۳
فکر کنم دیر دیدم:)))))
۱۰:۵۰
۱۶:۲۷
●•.دِیلیِ دُختَرِ وَنگوگ.•● تصویر
تصویردیشب داشتم اخبار فلسطین رو می‌خوندم، درحالی که با چشم‌هام سریع قسمت اصل هر خبر رو رد می‌کردم، چشمم به یکی از تیترهاش افتاد که باعث شد یک‌لحظه یخ بزنم."انفجار یک بیمارستان در غزه که باعث شهادت صدها مادر شد"چند لحظه به متن نگاه کردم...احساسی مثل این‌که سرم یک اتاق بزرگ خالی باشه که صداها توش می‌پیچه...از صفحه‌ی اخبار بیرون اومدم.مادران...مادران...شهادت صدها مادر.توی همون اتاق بزرگ که صداها انعکاس داشتن، مکالمات دیشبم با مامان واو به واو دوباره توی سرم تکرار شد.
مامان خیلی منو عصبی می‌کرد، بعضی وقت‌ها اون‌قدر عصبی که حتی نمی‌تونستم جلوی زبون تیزم رو بگیرم.طوری که به سختی اجازه می‌داد یه قرار ساده با دوستام داشته باشم و حتی سر همون هم باید ۱۱ تا قانون رو رعایت می‌کردم و هر نیم‌ساعت یک‌بار تلفتی باهاش صحبت می‌کردم.اخه...اخه چی می‌خواست بشه؟ آیا همونقدری که من از دست مامان دلخور می‌شم، اونم ازم دلخور می‌شه؟ فکر نکنم ناراحتی منو بتونه درک کنه.بابا تعریف می‌کرد موقعی که به دنیا اومدم تا یک‌هفته هرشب به محض این‌که مامان خوابش می‌رفت، با اون صدای تیز و آزاردهنده‌ی بچگونه طوری گریه می‌کردم که مامان نتونه بخوابه، واقعا نمی‌دونم چرا اون‌کارو می‌کردم..تمام چیزی که می‌دونم اینه که مامان از دستم عصبانی نشد، مامان اون‌موقع بهم فحش نداد یا اذیتم نکرد، مامان فقط بغلم می‌کرد و بدون توجه به این‌که چهل و هشت ساعت متوالیه که نخوابیده بهم شیر می‌داد و من رو توی آرامش غرق می‌کرد.حتی می‌گن مامان قبل از به‌دنیا آوردن من هم شب‌هارو نمی‌خوابیده و قرآن می‌خونده تا من وقتی به دنیا میام، دختر خوبی برای خودش و جامعه‌ام باشم.مامان حتی اون‌موقعی که تمام میز سفیدش رو با لوازم ارایشش رنگی کردم و تقریبا نصف اون لوازم‌رو غیرقابل استفاده کردم از دستم ناراحت نشد.. یا حداقل طوری که من توی ناراحتیام با مامان رفتار می‌کنم باهام رفتار نکرد.شاید مامان هم از دست من دلخور شده باشه...ولی بازم قبول نمی‌کنم.قطعا من بیشتر اذیت شدم.معلومه که من بیشتر از همه اذیت شدم وقتی زیباترین مدل دوچرخه‌رو می‌خواستم و مامان بهم گفت فعلا پولش رو نداریم و داریم تمام تلاشمون رو می‌کنیم که فقط ادامه بدیم.معلومه من درد بیشتری کشیدم وقتی مامانم نمی‌خواست برم تولد اون دوستم که با عقایدش در یک حرکت می‌تونست منو بکوبه زمین.ولی شایدم مامان خیلی اذیت شد.ولی شایدم مامان خیلی گذشت.شایدم اصلا کار راحتی نبود که ۱۳/۱۴ سال از جوونی‌هاش رو بذاره به پای من..خب، مامان، توی این سال‌ها...تو خیلی کارها واسم کردی، ببخشید، می‌دونم خیلی اذیت شدی ولی..من چی‌کار کردم؟ من چطوری از این دهه زحمتی که برام کشیدی تشکر کردم؟ اصلا گذشته رو ولش کن....من می‌تونم یه روزی جبرانش کنم برات؟ من نمی‌تونم چندین سالی که خرج این کردی که من قد بکشم تا خم‌بشی رو بهت برگردونم؟ من نمی‌تونم...ببخشید مامان اگر ناامیدت کردم. ببخشید اگر در تک‌تک لحظات زندگیم تویی که منو بیشتر از خودم می‌شناختی رو این‌همه اذیت کردم فقط به‌خاطر خواسته‌های کوچیک خودم. درسته، من هیچ‌وقت نمی‌تونم جبرانش کنم. اما حداقل تلاشم رو می‌کنم تا دختر خوبی باشم برات. دختری که زمانی که بزرگ شد و دیگه رو پای خودش وایساده بود و شما ازش مراقبت نمی‌کردی، ازت مراقبت کنه. صدشو بذاره برات اون‌طوری که صدتو گذاشتی براش. برای همه‌ی اینا ازت ممنونم...ممنون، مامان:)#رود ۲۷
مامان خیلی منو عصبی می‌کرد، بعضی وقت‌ها اون‌قدر عصبی که حتی نمی‌تونستم جلوی زبون تیزم رو بگیرم.طوری که به سختی اجازه می‌داد یه قرار ساده با دوستام داشته باشم و حتی سر همون هم باید ۱۱ تا قانون رو رعایت می‌کردم و هر نیم‌ساعت یک‌بار تلفتی باهاش صحبت می‌کردم.اخه...اخه چی می‌خواست بشه؟ آیا همونقدری که من از دست مامان دلخور می‌شم، اونم ازم دلخور می‌شه؟ فکر نکنم ناراحتی منو بتونه درک کنه.بابا تعریف می‌کرد موقعی که به دنیا اومدم تا یک‌هفته هرشب به محض این‌که مامان خوابش می‌رفت، با اون صدای تیز و آزاردهنده‌ی بچگونه طوری گریه می‌کردم که مامان نتونه بخوابه، واقعا نمی‌دونم چرا اون‌کارو می‌کردم..تمام چیزی که می‌دونم اینه که مامان از دستم عصبانی نشد، مامان اون‌موقع بهم فحش نداد یا اذیتم نکرد، مامان فقط بغلم می‌کرد و بدون توجه به این‌که چهل و هشت ساعت متوالیه که نخوابیده بهم شیر می‌داد و من رو توی آرامش غرق می‌کرد.حتی می‌گن مامان قبل از به‌دنیا آوردن من هم شب‌هارو نمی‌خوابیده و قرآن می‌خونده تا من وقتی به دنیا میام، دختر خوبی برای خودش و جامعه‌ام باشم.مامان حتی اون‌موقعی که تمام میز سفیدش رو با لوازم ارایشش رنگی کردم و تقریبا نصف اون لوازم‌رو غیرقابل استفاده کردم از دستم ناراحت نشد.. یا حداقل طوری که من توی ناراحتیام با مامان رفتار می‌کنم باهام رفتار نکرد.شاید مامان هم از دست من دلخور شده باشه...ولی بازم قبول نمی‌کنم.قطعا من بیشتر اذیت شدم.معلومه که من بیشتر از همه اذیت شدم وقتی زیباترین مدل دوچرخه‌رو می‌خواستم و مامان بهم گفت فعلا پولش رو نداریم و داریم تمام تلاشمون رو می‌کنیم که فقط ادامه بدیم.معلومه من درد بیشتری کشیدم وقتی مامانم نمی‌خواست برم تولد اون دوستم که با عقایدش در یک حرکت می‌تونست منو بکوبه زمین.ولی شایدم مامان خیلی اذیت شد.ولی شایدم مامان خیلی گذشت.شایدم اصلا کار راحتی نبود که ۱۳/۱۴ سال از جوونی‌هاش رو بذاره به پای من..خب، مامان، توی این سال‌ها...تو خیلی کارها واسم کردی، ببخشید، می‌دونم خیلی اذیت شدی ولی..من چی‌کار کردم؟ من چطوری از این دهه زحمتی که برام کشیدی تشکر کردم؟ اصلا گذشته رو ولش کن....من می‌تونم یه روزی جبرانش کنم برات؟ من نمی‌تونم چندین سالی که خرج این کردی که من قد بکشم تا خم‌بشی رو بهت برگردونم؟ من نمی‌تونم...ببخشید مامان اگر ناامیدت کردم. ببخشید اگر در تک‌تک لحظات زندگیم تویی که منو بیشتر از خودم می‌شناختی رو این‌همه اذیت کردم فقط به‌خاطر خواسته‌های کوچیک خودم. درسته، من هیچ‌وقت نمی‌تونم جبرانش کنم. اما حداقل تلاشم رو می‌کنم تا دختر خوبی باشم برات. دختری که زمانی که بزرگ شد و دیگه رو پای خودش وایساده بود و شما ازش مراقبت نمی‌کردی، ازت مراقبت کنه. صدشو بذاره برات اون‌طوری که صدتو گذاشتی براش. برای همه‌ی اینا ازت ممنونم...ممنون، مامان:)#رود ۲۷
۱۶:۲۷
●•.دِیلیِ دُختَرِ وَنگوگ.•●
دیشب داشتم اخبار فلسطین رو می‌خوندم، درحالی که با چشم‌هام سریع قسمت اصل هر خبر رو رد می‌کردم، چشمم به یکی از تیترهاش افتاد که باعث شد یک‌لحظه یخ بزنم. "انفجار یک بیمارستان در غزه که باعث شهادت صدها مادر شد" چند لحظه به متن نگاه کردم...احساسی مثل این‌که سرم یک اتاق بزرگ خالی باشه که صداها توش می‌پیچه... از صفحه‌ی اخبار بیرون اومدم. مادران...مادران...شهادت صدها مادر. توی همون اتاق بزرگ که صداها انعکاس داشتن، مکالمات دیشبم با مامان واو به واو دوباره توی سرم تکرار شد. مامان خیلی منو عصبی می‌کرد، بعضی وقت‌ها اون‌قدر عصبی که حتی نمی‌تونستم جلوی زبون تیزم رو بگیرم. طوری که به سختی اجازه می‌داد یه قرار ساده با دوستام داشته باشم و حتی سر همون هم باید ۱۱ تا قانون رو رعایت می‌کردم و هر نیم‌ساعت یک‌بار تلفتی باهاش صحبت می‌کردم. اخه...اخه چی می‌خواست بشه؟ آیا همونقدری که من از دست مامان دلخور می‌شم، اونم ازم دلخور می‌شه؟ فکر نکنم ناراحتی منو بتونه درک کنه. بابا تعریف می‌کرد موقعی که به دنیا اومدم تا یک‌هفته هرشب به محض این‌که مامان خوابش می‌رفت، با اون صدای تیز و آزاردهنده‌ی بچگونه طوری گریه می‌کردم که مامان نتونه بخوابه، واقعا نمی‌دونم چرا اون‌کارو می‌کردم..تمام چیزی که می‌دونم اینه که مامان از دستم عصبانی نشد، مامان اون‌موقع بهم فحش نداد یا اذیتم نکرد، مامان فقط بغلم می‌کرد و بدون توجه به این‌که چهل و هشت ساعت متوالیه که نخوابیده بهم شیر می‌داد و من رو توی آرامش غرق می‌کرد. حتی می‌گن مامان قبل از به‌دنیا آوردن من هم شب‌هارو نمی‌خوابیده و قرآن می‌خونده تا من وقتی به دنیا میام، دختر خوبی برای خودش و جامعه‌ام باشم. مامان حتی اون‌موقعی که تمام میز سفیدش رو با لوازم ارایشش رنگی کردم و تقریبا نصف اون لوازم‌رو غیرقابل استفاده کردم از دستم ناراحت نشد.. یا حداقل طوری که من توی ناراحتیام با مامان رفتار می‌کنم باهام رفتار نکرد. شاید مامان هم از دست من دلخور شده باشه... ولی بازم قبول نمی‌کنم. قطعا من بیشتر اذیت شدم. معلومه که من بیشتر از همه اذیت شدم وقتی زیباترین مدل دوچرخه‌رو می‌خواستم و مامان بهم گفت فعلا پولش رو نداریم و داریم تمام تلاشمون رو می‌کنیم که فقط ادامه بدیم. معلومه من درد بیشتری کشیدم وقتی مامانم نمی‌خواست برم تولد اون دوستم که با عقایدش در یک حرکت می‌تونست منو بکوبه زمین. ولی شایدم مامان خیلی اذیت شد. ولی شایدم مامان خیلی گذشت. شایدم اصلا کار راحتی نبود که ۱۳/۱۴ سال از جوونی‌هاش رو بذاره به پای من.. خب، مامان، توی این سال‌ها...تو خیلی کارها واسم کردی، ببخشید، می‌دونم خیلی اذیت شدی ولی..من چی‌کار کردم؟ من چطوری از این دهه زحمتی که برام کشیدی تشکر کردم؟ اصلا گذشته رو ولش کن....من می‌تونم یه روزی جبرانش کنم برات؟ من نمی‌تونم چندین سالی که خرج این کردی که من قد بکشم تا خم‌بشی رو بهت برگردونم؟ من نمی‌تونم...ببخشید مامان اگر ناامیدت کردم. ببخشید اگر در تک‌تک لحظات زندگیم تویی که منو بیشتر از خودم می‌شناختی رو این‌همه اذیت کردم فقط به‌خاطر خواسته‌های کوچیک خودم. درسته، من هیچ‌وقت نمی‌تونم جبرانش کنم. اما حداقل تلاشم رو می‌کنم تا دختر خوبی باشم برات. دختری که زمانی که بزرگ شد و دیگه رو پای خودش وایساده بود و شما ازش مراقبت نمی‌کردی، ازت مراقبت کنه. صدشو بذاره برات اون‌طوری که صدتو گذاشتی براش. برای همه‌ی اینا ازت ممنونم...ممنون، مامان:) #رود ۲۷
فداتشم
۱۹:۴۷