بله | کانال نودِ اقتصادی

۲۸ آذر

️واقعا چرا ترامپ به دنبال حمله به ونزوئلاست؟

استراتژی تهاجمی دولت ایالات متحده به رهبری دونالد ترامپ علیه ونزوئلا، که شامل استقرار ناوگان دریایی عظیم، تهدید به محاصره و توقیف کشتی‌های نفتی می‌شود، در ظاهر با توجیهاتی همچون مبارزه با قاچاق مواد مخدر و مهاجرت غیرقانونی همراه است.

با این حال، برخی رهبران منطقه‌ای و دولت نیکلاس مادورو این اقدامات را تلاشی برای تصاحب ذخایر عظیم نفتی ونزوئلا – بزرگ‌ترین ذخایر اثبات‌شده جهان با بیش از ۳۰۳ میلیارد بشکه – می‌دانند. اما تحلیل‌های کارشناسی نشان می‌دهد که این رویکرد، بیش از آن‌که ریشه در انگیزه‌های اقتصادی مستقیم داشته باشد، ناشی از تلاش برای تغییر رژیم و حفظ اعتبار ژئوپلیتیکی ایالات متحده است.

واقعیت آن است که ایالات متحده در سال‌های اخیر به خودکفایی انرژی دست یافته و تولید نفت داخلی آن از ۴.۲ میلیون بشکه در روز در سال ۲۰۰۵ به ۱۳.۸ میلیون بشکه در سال ۲۰۲۵ افزایش یافته، در حالی که ذخایر نفتی این کشور نیز دو برابر شده است. تقاضا برای نفت سنگین ونزوئلا در پالایشگاه‌های خلیج مکزیک به شدت کاهش یافته و جایگزین‌هایی از کانادا، کلمبیا و مکزیک تأمین‌کننده نیازها هستند.

علاوه بر این، بازسازی زیرساخت‌های فرسوده نفتی ونزوئلا – که تولید آن از ۳.۵ میلیون بشکه در اواخر دهه ۱۹۹۰ به کمتر از یک میلیون بشکه سقوط کرده – نیازمند سرمایه‌گذاری‌های کلان و طولانی‌مدت است که از منظر اقتصادی برای ایالات متحده توجیه‌پذیر نیست.

در نهایت، این استراتژی تهاجمی بیشتر بازتابی از بن‌بست سیاسی دولت ترامپ است که در پی حذف مادورو – که با حمایت خارجی و دور زدن تحریم‌ها دوام آورده – برای نجات چهره خود می‌باشد. تغییر مکرر توجیهات از مبارزه با مواد مخدر به اتهامات سرقت نفت، نشان‌دهنده ناامیدی و عدم برنامه‌ریزی دقیق است.

چنین رویکردی، نه تنها فاقد پایه اقتصادی محکم است، بلکه خطراتی همچون هزینه‌های هنگفت نظامی و تشدید تنش‌های منطقه‌ای را به همراه دارد و ممکن است به باتلاقی جدید برای سیاست خارجی ایالات متحده تبدیل شود.

کانال آخرین اخبار و تحلیل‌های روز اقتصاد ایران