بله | کانال نویسه‌جات

۱۱ بهمن ۱۴۰۲

بسم الله الرحمان الرحیم

۳:۲۸

شهید فخری‌زاده: فیزیکدان امام صادقی! شاید در نگاه اول این مسئله در نگاه اول عجیب باشد، ولی با نگاه با سیره شهید این مسئله کاملا مشخص می شود که شهید فخری‌زاده، در زمینه احیای فلسفه اسلامی و پیوند فیزیک با فلسفه، همچنین احیای علوم انسانی اسلامی از اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه نود در وبلاگ خویش مشغول به فعالیت بودند و بعد از آن هم با نام های مختلف به مجامع فلسفی میرفتند و فعالیت می‌کردند. همچنین به گفته فرزندان شهید، ایشان فرزندانشان را به سمت خواندن رشته علوم انسانی در دبیرستان ترغیب می‌کردند، زیرا مشکلات کشور را در علوم انسانی می‌دیدند. با با مطالعه سیره این شهید متوجه می‌شویم که شهید محسن فخری‌زاده، با اینکه دانشمند علوم ریاضی بودند، ولی در زمینه علوم انسانی اسلامی فعالیت می‌کردند که این مسئله حامل دو پیام است: 1.حتما نباید که فرد، امام صادقی باشد که در این زمینه کار کند. 2.چه بسا افرادی بهتر از امام صادقی‌ها کار کنند و در این زمینه موفق‌تر عمل کنند...

۳:۳۹

و این است انشای من: خاطرات اردوی قرار: شب اولدر حالی که از اقامتگاه به بدرقه جاماندگان خارج می شدیم، دانشجویان مختلفی را دیدم که تماس گیران به سمت در اصلی دانشگاه می‌رفتند. تصور مایی که ده دقیقه دیرتر از زمان موعد حرکت کرده بودیم این بود که همه در اتوبوس نشسته‌اند و قرار است حرف‌هایی نظیر: این همه آدمو معطل خودتون کردید؛ خجالت نمی‌کشید دیر اومدید؛ بدو رفتیما و... بشنویم. درحالی که خیر! همه در کنار مقبرة الشهدا منتظر اتوبوس بودند. آنجا بود که بعد از رد شدن از زیر قرآن و تفال زدن به آن، سنگی را دیدم که زیرش کاغذی بود با نوشته: بخون! با خود گفتم لابد اندرز شهدایی در آن نوشته شده است، در حالی که زندگی رونالدینیویی تر از این حرف‌هاست. در آن کاغد نویسه‌ای بود تحت این مضمون که: اگه میخوای از این سنگا داشته باشی، کافیه با این شماره تماس بگیری! و من هم همانطوری که بود گذاشتمش که روزگار کس دیگری را فریب دهد! خدا را چه دیدی، شاید کسی خرید. بعد از آن به درون مسجد رفتم و بعد از دیدن دکتر درویشی، با آقای قنبرزاده و آقای سامان صحبت کردم که بچه ها حرکت کردند. به سمت اتوبوس راه افتادیم تا به آن رسیدیم و در جاهایمان مستقر شدیم. بعد از چند دقیقه حرکت، بنا به سنت دانشگاه قرار بود شعر "اللهم صل علی فاطمة و ابیها" را بخوانیم، که ناگهان از آن سمت صدای دست زدن می آمد و کاشف به عمل آمد که دارند شعر میخوانند و دست می‌زنند. ما هم شروع به خواندن کردیم و هر دو گروه به مقابله پرداختیم. در آخر هم "ته اتوبوسی‌ها" به دلیل دست دست کردن تیم روبرو و همچنین اعتراض راننده، شکست خورده به عقب رفتند و آنجا سکنا گزیدند. بعد از آن نوبت بازی پانتومیم شد، بازی‌ای که نکوست، از اجرای اولش پیداست، که آن هم شتر آبستن بود. خلاصه که کلیت بازی اینطور بود که دایره لغاتمان افزایش پیدا کرد! اواخر بازی بود که شارژم تمام شد و ضبطم هم تمام!

۴:۰۱

۳ مرداد ۱۴۰۳

چرا روسیه آری، اسرائیل خیر؟ در جام جهانی 2022 قطر شاهد بودیم که تیم ملی روسیه، به دلیل حمله به اوکراین، از جام جهانی حذف و تیم اوکراین جایگزینش شده بود. اما چرا در المپیک 2024،شاهد این نیستیم که اسرائیل را به خاطر کشتار مردم غزه، حمله به بیمارستان المعمدانی و... مواخذه و از مسابقات اخراج کنند؟
به قول معروف، این قصه سر دراز دارد، سالهای زیادی است که کشورهایی مثل ایران این مسئله را مطالبه میکنند و از مجامع بین المللی خواهان آنند که اسرائیل در مسابقات جهانی بازی نکند. حتی شاید این موضوع برای شما خسته کننده باشد، زیرا این همه سال گفتیم و چیزی نگرفتیم، فقط میبینیم ایرانی به اسرائیلی میخورد، بازی نمیکند و بعد از چند ماه یا سال به همین دلیل مهاجرت میکند! آن چیزی که باعث میشود اسرائیل در مجامع جهانی حاضر باشد، حضور عناصر مختلفی مثل رسانه پوشاننده و سیاستمدار های ساکت است، برای مثال برای حمله به بیمارستان المعمدانی، مکرون و بایدن گفتند که این حمله، کار شما نبوده و حماس به بیمارستان حمله کرده یا طوری وانمود میکنند که اسرائیلی ها بوده اند و این فلسطینی ها هستند که به واسطه تفکر جمهوری اسلامی و حمایت های آن، به یهودیان بیگناهی که به خاطر ترس از هیتلر، کشوری تشکیل داده اند، حمله میکنند. در ذهن مردم جهان نقش بسته شده است که اسرائیل حق و فلسطین ظالم است. به همین دلیل است که کارهایش قابل توجیه و دفاع مشروع است.
اما ما باید چه کنیم؟بهترین راهش، کمک در نشر نامه رهبری به جوانان آمریکای شمالی و اروپا در شال 2024(letter4u2024)است. زیرا این نامه به زبان خیلی ساده، مبانی مقاومت و مبانی مبارزه با صهیونیسم را توضیح داده است. این انتشار باید همراه با تبیین و صحبت کردن باشد، زیرا مردم نیاز به تعامل دارند و طبیعتا با یک بار گفتن، سمت نامه نمیروند. در قدم بعدی، باید جنایات رژیم صهیونیستی را در سکوهای پر استفاده خارجی قرار داد تا ملت بتوانند ببینند. این کار میتواند چهره واقعی رژیم صهیونیستی را نشان دهد.

۷:۰۵

۲۹ خرداد

خدای جنگامروز، رسانه ملی به مناسبت تحقق آرزوی های پدر علم موشکی ایران، حاج حسن تهرانی مقدم، فیلم خدای جنگ را به نمایش گذاشت، نمایشی کوچک از زجرها و رنجهایی که یگان موشکی ایران علیه خیانت قذافی و بدبینی های داخلیاما مرادم از این متن، صحبت در خصوص یک فیلم نیست، بلکه تکرار تاریخ است، تکراری که امروز را همانند سال 60 میداند. در قسمتی از این فیلم، فرمانده لیبیایی به فرمانده ایرانی میگوید اِیریس را می شناسی؟ خدای جنگ یونان و پسر زئوس، موشک هم همچین چیزی است، خدایی دست ساز که از شکوهش میخواهی قربانی بدهی و سجده کنی، آنوقت میخواهی آن را خرج پالایشگاه کرکوک کنی؟ در حالی که میتوانی وسط بغداد بزنی و کلی خون بگیریاما از دید فرمانده ایرانی، موشک خدا نیست، موشک یک ابزاری است برای مقاومت، ابرازی است برای دفاع از مظلوم، ابزاری است که نگذارد کودک فلسطینی از این بترسد که چند روز دیگر قرار است بمیرد، نگذارد این فکر به سر زن لبنانی بزند که برای یک قران دو زار بیشتر، حیثیت و آبروی خود را به حراج بگذارد، نگذارد مرد یمنی به خاطر قدرت نداشتن، حرف زور بشنود و ساکت مقابل تجاوزات اعتلاف سعودی بایستد. گویی این موشک برای زمان خودش نیست، این موشک اصلا برای این ساخته نشده که بخواهد صدام را بترساند، احساس میکنم موقعی که مسئولین در جماران دور امام حلقه زده اند که دستور شلیک موشک بگیرند برای نشان دادن قدرت و امتیاز گرفتن از صدام یزید کافر، امام خیره به پنجره، به آینده ای مینگریست که در آن، این موشک ها تبدیل شده اند به دروازه ای برای دنیای جدید، دنیایی که در آن دیگر برای یک گالن نفت سیاه، کامیون کامیون جنازه با کفن سفید به قبرستان نرود، دنیایی که راحت بتوان گفت آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند، بدون اینکه تو را مسخره کنند. دنیایی که در آن، سگ آمریکایی با فرد ایرانی برابر نباشد، دنیایی که هواپیمایت را در وسط دریا نزنند و مردمان جنوب دیگر نتوانند ماهی‌ای را بخورند که مزه هموطنشان را می دهند. حتما در ذهن امام این اندیشه بوده که بعد از کلی اصرار، گفت موشک جواب موشک. آری، این فیلم میخواست بگوید که خدای جنگ، ایریس، اسکات بی یا بی دو نیست، خدای جنگ، آی دی اف و موساد و پنتاگون و سیا نیست، خدای جنگ چیزی نیست که اوپنهایمرها میسازند که تبدیل به مرگ بشوند و دنیاها را نابود کنند. خدای جنگ، خدای نیل است، خدای جنگ خدای بدر و خیبر است، خدای جنگ خدای احدها و کربلا ها است، خدای جنگ خدایی است که برای اینکه اسلام در خندق پیروز شود، در گوش روزبه زمزمه میکند که این همه دین و دین حق نیست، بگرد و گمشده ات را پیدا کن، سلمان شو. خدای جنگ، خدایی ایست که طلبه جوانی به اسم سید روح الله مصطفوی را تبدیل به مردی میکند که هنگامی که موشک ایرانی به قلب تل آویو میخورد، شهروند غاصب اسم او را صدا میزند و میگوید خمینی. آری، خدای جنگ، دیروز بوده، خدای امروز است و خدای فردا هم خواهد بود.

۱۶:۵۵

۳۱ خرداد

بسم اللهآنچه گذشتانگار همین دیروز بود، هر کجای دانشگاه را میدیدی یک نفر ایستاده بود و درحالی که سه چهار نفر دورش حلقه زده بودند، و تو را صدا می زدند و میگفتند: حاجی غدیر چی کاره ای؟ و تو هم در شرم نیابتی گیر میکردی و توفیق اجباری‌ای نصیبت میشد که در غدیر خدمت کنی. انگار همین دیروز بود که بوی الرحمان از اقامتگاه بلند میشد. هول و ولای امتحانات از یک طرف و بستن اتاق از طرفی دیگر، طبقات را به جوش و خروش انداخته بود، هر گوشه ای را میدیدی، یا اضطراب امتحانات پیش رو را داشته اند، یا باقی افراد در اتاق را مجاب میکردند که این ترکیب را برای سال بعد هم حفظ کنند. انگار همین دیروز بود که دانشجویان با اساتیدشان عکس یادگاری آخر سال میگرفتند و کارتهایشان را برای شیرینی آخر سال میبردند بوفه آقای گیلان. همان دیروزی که هم اتاقی ات را میدیدی، در حالی که وسایلش را جمع میکرد که برود شهرشان، بی آنکه بداند روزی خواهد رسید که باید برای برگشت به دانشگاه التماس کند. بله، روزی آمد که جنگنده رژیم صهیونی بدون اینکه تصور کند با چه افرادی طرف است، فرماندهان و نخبگان ما را در سیاهی شب ترور می کند، که همانا امام فرمود، دلیل عجز شما است که متفکران ما را در سیاهی شب ترور میکنید، منطق شما ترور است. از آن روز بود که دیگر ایران، ایران سابق نشد. دیگر آن دانشگاه، دانشگاه سابق نشد، خروشی در بین دانشجویان به وجود آمد که اکنون باید کاری کرد. آنهایی که در دانشگاه هستند کمر همت بستند و افرادی که از دانشگاه دور مانند از این سوخته و می سوزند که چه می شد ما آنجا باشیم، چه میشد که کمک کنیم، آیا لیاقت نداشتیم در زیر سایه اباعبدالله الحسین برای محرمش خدمت کنیم و با شهدا میثاق ببنیدیم؟ آیا توفیق نداشتیم که در این شرایط جنگی به کمک بقیه دانشجویان برویم و سهمی در این مهم داشته باشیم؟ و این سوالات خوره ای می شوند در ذهن ما که آنچه گذشت، واقعا یک هفته بود یا دوران آرامش و آنچه می گذرد، صرفا یک جنگ بین قرارگاه مرکزی خاتم الانبیا و ارتش اسرائیل است، یا شیپور جنگی که مرد را از نامرد متمایز می کند؟

۱۹:۲۹

۲ تیر

[رزم رستم با اشكبوس]
مرا مادرم نام مرگ تو كردزمانه مرا پتك ترگ تو كرد
قصه ما و اسراییل هم همچین چیزی است، از روز ازل در آسمان ها نوشته اند که مردی از تبار خمین طوفانی را شروع میکند که همزپان هم خِر آمریکایی ها را میگیرد، هم اسرائیلش را نابود میکند. این جنگ، جنگی نیست که با یک آقا صلوات بفرست و دو تا ماچ و بوسه به خیر بگذرد، این جنگ، جنگ انسان است، جنگ انسانی که از موقع هبوطتش تا عبور از رود نیل و فتح مکه و خیبر با گروهی دست و پنجه نرم میکند که برای مقابله به هر چیزی چنگ می زند، از ترور و جنگ گرفته، تا تحریم و قطع رابطه. کارش را هم خوب بلد است، کَبْک سازی است قهار، چونان که تا ندای حق می آید، همه سر را در خاک برده و خفه می شوند. برعکسش هم رخ می دهد، دستش میزنی کف زمین ولو می شود و تو و خانواده ات را به فحش میکشد هیچ، آنقدر مظلوم نمایی می کند که حتی تو ام دلش به حالت می سوزد، چه برسد به مجامعی که خودش ساخته. الغرض، این جنگ، جنگی نیست که بخواهیم با وساطت یک کله زردی که 300 سال است نطفه نامشروعش را کریستف کلمپ و حاج آمریکو بسته اند صلح کنیم. این جنگ چیزی است که مادرانمان هر شب لالایی‌اش را میخواندند، این جنگ چیزی است که پدرانمان به عشق آن ما را با تفنگ و آشنا می کردند و به ما دفاع یاد می دادند، این جنگ گویی اثر اضافه گلی است که از اهل بیت یه ما رسیده است. این جنگ انتقام فرزند پدرمان است، آدم.

۲۲:۴۹

۴ تیر

ما در این بین دو نیمه چه باید کنیم؟ جنگ به اصطلاح دوازده روزه وارد دوران تنفس شده و رژیم اشغالگر صهیونیستی، با پیش فرستادن ترامپ به عنوان آقا بالاسر درخواست آتش بس داده و در عین اینکه مهلت تنفسی برای خود تهیه کرده، ایران را در عمل انجام شده قرار داده که اگر بزند، نقض آتش بس کرده و باید تاوان بدهد، درحالی که از شورای عالی امنیت ملی گرفته تا وزیر امور خارجه، اسمی از آتش بس نیاوردند و گفتند اصلا ما زیر چیزی را امضاء نزدیم. ولی ما تا زمانی که رژیم صهیونیستی خبطی بکند باید چه کنیم؟1.ضرورت تبیین این موضوع که ما الان در حالت آماده باش برای حمله ایم نه صلح خیلی مهم است، هر لحظه ممکن است قلاده نتانیاهو از دست ترامپ در برود و پاچه گیری هایش شروع شود، در این حالت اگر مردم و دستگاه ها آماده نباشند تا بخواهد هدایت افکار عمومی را به دست بگیرند و مردم را توجیه کنند، ممکن است مسخ و محو رسانه های آن ور آبی شوند. البته این جنگ نشان داد صدا و سیما میتواند مردم را به سمت خود بیاورد و نگذارد مردم به حرف اینترنشنال و بی بی سی گوش دهند. جدای از اینها شرکت مردم در تجمع هاو گوش دادن به دستورالعمل های صادره از مراجع ذی صلاح هم مهر تاییدی بر این موضوع است. نکته بعدی‌ای که ذیل این اصل مطرح می شود، تبیین خود آتش بس و فرق گذاری با صلح و اینجور چیز هاست که نشود دعوا و تفرقه رخ ندهد، به هر حال جدای از بحث آتش بس بودنش، تصمیمی است که توسط افراد مطلع و صاحب نظر گرفته شده و ما اطلاعات آن ها را نداریم 2.هدایت افکار برای بلند مدت یکی از کارهایی است که میتوان انجام داد، ماه محرم نزدیک است و ده تا یازده شب سخنرانی که میتوان به موضوعات امروز ربطش داد، میتوان در هیأت و عزاداری ها شور حسینی را با مبارزه با صهیونیست ترکیب کرد و در سخنرانی ها از ضرورت تبعیت از رهبری و تعریف وظایف در جنگ صحبت کرد. چنین سخنرانی هایی می تواند مردم را به صورت بلند مدت به سمت نظام آورد و این جنگ تبدیل به فرصتی برای نزدیکی مردم با نظام شود. 3.اینکه مردم احساس کنند کاری از دستشان بر می آید باعث بهتر شدن رابطه بین مردم و نظام می شود. هزاران هزار نفر در این نبرد مستقیم و غیر مستقیم گفته اند از دست ما چه کاری بر می آید؟ آمار لو رفتن خانه تیمی منافقین و جاسوسان به دست مردم یا نیروهای مردمی نشان دهنده این است که مردم کاری که از دستشان بر می آید را انجام می دهند، این قضیه در دفاع مقدس هم اثبات شده، مردمانی که با اهدای وسایل یا دوخت و دوز و شستن لباس ها و یا حتی پخت پز برای رزمندگان ثابت کردند میتوانند سهم خود را از جنگ ادا کنند. نهضت سوادآموزی، کمیته انقلاب، کمیته امداد و... از نمونه های جنگی است. 4.تولید خوراک فکری، در این دوران هم کمک کننده به آماده نگه داشتن مردم است، هم کمک میکند ذائقه مخاطب را بفهمیم و بتوانیم بهتر و مفید تر تولید محتوا کنیم، به طوری که اگر حربه ای از طرف رژیم صورت گرفت، دیگر مغز ملت آنقدر پر باشد که نگذارد مزخرفات رژیم وارد آن شود. متاسفانه ثابت شده که نتوانستیم در این امر آنقدر که باید کار کنیم و مردم را آماده کنیم. 5.ایده های قدیمی هنوز هم جوابند! برگزاری اردوهای راهیان نور طور در محل برخورد ها یا اردوهای جهادی در محل های حادثه باعث می شود هم تبیین صورت بگیرد، هم کاربرد این ها توسط مردم دیده بشود و حتی مردم هم در این امور مشارکت کنند. این پنج کار به ذهن بنده رسید، البته که ایده های بیشتر و بهتری وجود دارد که ممکن از به ذهن بنده نرسیده باشد.

۹:۴۲

۱ مرداد

#شاهنامه_خوانیز گفتار دهقان، صفحه 41:تباه شدن روزگار جمشیداز سوی دیگر همزمان با این احوال در ایران شهر بر اثر گراییدن جمشید به بدی و تیره رایی سپاه از او رو گردان شد و:بر او تیره شد فرّۀ ایزدی به کژی گرایید و نابخردی در هر گوشۀ کشور بزرگی سر به نافرمانی برداشت، و پس از مدتی همۀ سران کشوری و لشکری به امید رهایی از آن آشفتگیهای رو به سوی سرزمین تازیان نهادند، چه شنودند کان جا یکی مهتر است پر از هول شاه اژدها پیکر است
سواران ایران همه شاه جوی نهادند یک سر به ضحاک روی
به شاهی بر او آفرین خواندند و را شاه ایران زمین خواندند بیهوده پنداشتند که فرمانروایی ضحاک تازی نژاد، مایۀ آسایش آنان خواهد بود، ندانستند که از کژدم به اژدها پناه بردن جز باختن جان حاصلی ندارد.ضحاک به ایران آمد. با سپاهی گران که از تازیان و ایرانیان گرد آورده بود جمشید را شکست داد و تاج پادشاهی بر سر نهاد. جمشید صد سال از دیده‌ها نهان بود. به تلخی و نامرادی زیست؛ و پس از این مدت آوارگی از بخت بد به دست ضحاک گرفتار آمد. شاه ماردوش او را با ارّه به دو نیم کرد و دوران بختیاری او پس از هفتصد سال زندگی به سرآمد

۹:۴۱

نویسه‌جات

#شاهنامه_خوانی ز گفتار دهقان، صفحه 41: تباه شدن روزگار جمشید از سوی دیگر همزمان با این احوال در ایران شهر بر اثر گراییدن جمشید به بدی و تیره رایی سپاه از او رو گردان شد و: بر او تیره شد فرّۀ ایزدی به کژی گرایید و نابخردی در هر گوشۀ کشور بزرگی سر به نافرمانی برداشت، و پس از مدتی همۀ سران کشوری و لشکری به امید رهایی از آن آشفتگیهای رو به سوی سرزمین تازیان نهادند، چه شنودند کان جا یکی مهتر است پر از هول شاه اژدها پیکر است سواران ایران همه شاه جوی نهادند یک سر به ضحاک روی به شاهی بر او آفرین خواندند و را شاه ایران زمین خواندند بیهوده پنداشتند که فرمانروایی ضحاک تازی نژاد، مایۀ آسایش آنان خواهد بود، ندانستند که از کژدم به اژدها پناه بردن جز باختن جان حاصلی ندارد. ضحاک به ایران آمد. با سپاهی گران که از تازیان و ایرانیان گرد آورده بود جمشید را شکست داد و تاج پادشاهی بر سر نهاد. جمشید صد سال از دیده‌ها نهان بود. به تلخی و نامرادی زیست؛ و پس از این مدت آوارگی از بخت بد به دست ضحاک گرفتار آمد. شاه ماردوش او را با ارّه به دو نیم کرد و دوران بختیاری او پس از هفتصد سال زندگی به سرآمد

قسمتی از این با شرایط امروز یکیه، البته جمشید تکبر ورزید که دودمان خودش رو به باد داد، ولی اینکه ایرانیان برای اینکه مشکلات خودشون رو حل کنن و کشورشون رو آباد، برن پادشاه تازی رو بیارن تو کشور و مملکت رو دو دستی بهش تحویل بدن، چیز خوبی نبوده، البته فردوسی فرجام این قضیه رو هم تعریف میکنه، کشور به بدبختی کشیدع میشه و مغز جوانان خوراک مارهای ضحاک میشه.(خود جوان خواری ضحاک هم نکته جالبی در پسش هست، به خاطر این جوان خورده میشده که نیروی فعال بوده و بر اساس اقتضای سنش، مبارز با ظلم، سر همین اهریمن با فلج کردن این نیروی قوی و موثر، اعتراضات نسبتش بهش رو با نابود کردن نیروی معترض سرکوب میکنه) خلاصه که وطن فروشی چه از داغ وطن چه بی داغ وطن چیز خوبی نبوده، آدم نباید رخت چرک های خودشو تو ظرف همسایه بشوره، چون برای طرف مقابل مهم نیست تو چی هستی و کی هستی، مهم سود و منفعت خودشه.

۹:۴۸

۸ مرداد

#شاهنامه_خوانیسلم و تور، فرزندان فریدون و برادران ایرج، طمع سرزمین ایران را کردند و جملگی با هم متحد شدند تا ایران را از حاکمش بستانند. از همین روی پیکی با سوی فریدون می فرستند که تقسیم بندی نواحی حکومتت منصفانه نیست، ایران را به ما بده و الا آهنگ نبرد به این سرزمین می کنیم، فریدون جوابی سخت محکم داد که این سزا نیست که برادر را به خاک بفروشید و طمع ورزید. بعد از آن، فریدون ایرج را خواست و خواسته برادران را به او باز گفت، ایرج ولی نه خشمگین شد و نه ناراحت و به پدر عرضه داشت که هنگامی که همه انسان ها می میرند، چرا باید غصه از دست دادن پادشاهی را بخورم؟ می روم و با آنها صحبت میکنم، شاید به رحم آیند. فریدون پاسخ داد که چه نرمخو و مهرجویی، ولی نباید جان را رایگان فروخت، آیا رفتن در آغوش اژدها چیزی جز فنا و زهر است؟ اگر میخواهی بروی، برو، من مخالفتی ندارم. ایرج به دیدار سلم و تور رفت، سپاهیان تا او را دیدند، او را لایق شاهی دانستند، و این باعث نگرانی بیشتر برادران شد. ایرج به برادران گفت که شاهی برای خودتان، من چیزی نمیخواهم، ولی سلم و تور آهنگ قتل ایرج را کردند، تور کرسی زر را بر سر ایرج زد و چاقوی سمی را بر پهلوی او فرو کرد، سر از تنش برید و با سلم راهی سرزمین های خود شدند.

۲۲:۰۴

نویسه‌جات

#شاهنامه_خوانی سلم و تور، فرزندان فریدون و برادران ایرج، طمع سرزمین ایران را کردند و جملگی با هم متحد شدند تا ایران را از حاکمش بستانند. از همین روی پیکی با سوی فریدون می فرستند که تقسیم بندی نواحی حکومتت منصفانه نیست، ایران را به ما بده و الا آهنگ نبرد به این سرزمین می کنیم، فریدون جوابی سخت محکم داد که این سزا نیست که برادر را به خاک بفروشید و طمع ورزید. بعد از آن، فریدون ایرج را خواست و خواسته برادران را به او باز گفت، ایرج ولی نه خشمگین شد و نه ناراحت و به پدر عرضه داشت که هنگامی که همه انسان ها می میرند، چرا باید غصه از دست دادن پادشاهی را بخورم؟ می روم و با آنها صحبت میکنم، شاید به رحم آیند. فریدون پاسخ داد که چه نرمخو و مهرجویی، ولی نباید جان را رایگان فروخت، آیا رفتن در آغوش اژدها چیزی جز فنا و زهر است؟ اگر میخواهی بروی، برو، من مخالفتی ندارم. ایرج به دیدار سلم و تور رفت، سپاهیان تا او را دیدند، او را لایق شاهی دانستند، و این باعث نگرانی بیشتر برادران شد. ایرج به برادران گفت که شاهی برای خودتان، من چیزی نمیخواهم، ولی سلم و تور آهنگ قتل ایرج را کردند، تور کرسی زر را بر سر ایرج زد و چاقوی سمی را بر پهلوی او فرو کرد، سر از تنش برید و با سلم راهی سرزمین های خود شدند.

یه زمانی هست، مهربونی زیاد توی دل دشمن اثر نمیکنه، اینکه طرف از همون اول باهات عناد داشته، ولی بیای بگی باش، من مثلا هسته ای میدم، از آرمان هام کوتاه میام، هیچی نمیخوام فقط راحتم بذارید، اینطور نیست. با سیه دل چه سود صحبت وعظ، نرود میخ آهنین در سنگقصه الان ما هم یه همچین چیزیه، ما هی داریم حقانیت ثابت میکنیم، ولی طرف میخواد ما رو بکشه و هیچی جلودارش نیست

۲۲:۰۶

۲۷ آبان

بسم اللهبازی انقلاب؟ از پیروزی انقلاب تا به امروز، هنر نه تنها به عنوان یک عنصر منفعل، بلکه به عنوان یک عنصر فعال و کنشگر عمل کرده، از روایت فتح آوینی و دیده بان حاتمی کیا بگیر تل سمفونی حماسه خرمشهر مجید انتظامی، فاتح خیبر روح الامین و اشعار قیصر و هزاران هنرمند و اثری که در این بین خلق شده اند و ما یا صاحب اثر را نمیشناسیم یا خود اثر را، مثل مرحوم حبیب الله صادقی، کاظم چلیپا و... از همین اسم ها و اثرها میتوان متوجه شد که دنیای هنر انقلاب دنیای گسترده و متنوعی است. از فیلم و عکس گرفته تا موسیقی و رمان و شعر و نقاشی دیواری و تابلو و دیجیتال که با همه بالا و پایین ها و "ما با سینما مخالف نیستیم، با فحشا مخالفیم" و حرمت ها و مجوزهای هنر ها، هنوز به کار خود ادامه می دهد و صدای رسایی برای گفتمان انقلاب شده است. اما چه شده که با وجود ورود نزدیک سی ساله بازی رایانه ای به کشور ایران، هنوز نتوانسته ایم از این ظرفیت استفاده کنیم و آن را ابزاری برای ترویج گفتمان خود کنیم؟ بازی ای که امروزه تاثیر و درآمدش از سینما و موسیقی بیشتر است، بازی ای که بیش از این دو صنعت درگیری و مخاطب دارد و ظرفیت ها در شاخت و پرداخت و تخیل بیشتر است، به طوری که رهبری فرمودند: "امروز در دنیا بازیهای رایانه‌ای یکی از ابزارهای انتقال پیام است؛ یعنی فقط بازی نیست. افرادِ بافکر می‌نشینند طرّاحی میکنند بازی جنگ بین ایران و خودشان را، و جوری طرّاحی میکنند که وقتی جوان آمریکایی، نوجوان آمریکایی نشست پای رایانه و این بازی را تماشا کرد، احساس قدرت بکند، احساس توانایی بکند، امیدوار بشود که ما در این مبارزه پیروز خواهیم شد. مثلاً باید این‌جوری حرکت کرد." اما میبینیم بازی در ایران هیچ حرکت رو به جلویی ندارد. البته این موضوع به یک دلیل نیست و دلایل مختلفی دارد، ولی یکی از مهمترین دلایلش این است که ما نتوانسته ایم بازی را هضم کنیم، نتوانسته ایم رختی نو بر این پیکره بپوشانیم و او را اندکی شبیه خود کنیم، نتوانسته ایم همانند مجید انتظامی که از ویولون سمفونی خرمشهر درآورد یا همانند آوینی که از نریشن و لانگ شات و مدیوم شات روایت فتح بسازد یا حتی مثل قیصر امین پور که از قالب نیمایی‌ای که امثال اخوان بر آن تاخته اند ما همه اکبر لیلا زادین سروده، به دست بیاوریم. انگار کسی نبوده که بیاید و به ما بگوید که اینگونه میتوان یک اثر درخور انقلاب ساخت، با این مکانیک و گیم پلی میتوان ارزش های اسلامی را نشان داد و با این بازی‌نامه میتوان به همگان آموخت که مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ ۚ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ. کسی نبوده که بازی را به نفع خودش تغییر بدهد. البته تعداد زیادی بازی ساز داشتیم که بازی آن ها را به سمت خود تغییر داده، مثلا گفتیم چطور می توان کال آف دیوتی اسلامی داشته باشیم، یا مثلا جی تی ای و سیمز اگر در ایران بودند چطور می شدند، یا اصلا چطوز می شود و فرش و موسیقی سه تار را در بازی ای آورد که محتوای آن در خصوص زامبی و سرزمین های خارجی است. البته من منکر نداشتن بازی خوب نیستم، بازی انگاره یا فرش گام خوبی در این مسیر بود، ولی آیا تلاش کردین 2 مکانیک در بازی اضافه کنیم یا اصلا بیایم ارزش ها و رفتار ها زا نه مستقیم و در صورت کاربر، بلکه در قالب بازی‌نامه هایی به مخاطب بفهمانیم؟ آیا در این صنعت کسی بوده که آوینی وار داعیه داشتن ایده ای نو باشد و خط بازیسازی را بشکاند یا همانند آنچه در برنامه میدون برای حجة السلام بنیسی رخ داد، برای باقی سازندگان هم رخ دهد که یا از صنعت دور شوند، یا سراغ فروش بیشتر باشند؟ امید است به روزی که حرف اول صنعت بازی سازی تاثیرگذاری بازی ایرانی باشد یا نظرات علمی ما راجع به این موضوع.

۱۴:۴۰

۳۰ آبان

بازارسال شده از meme ISU | میم آی اس یو

میدونم این موضوع ربطی به میم نداره و حتی کلی از کانالای دانشگاه سرش دعوا کردن و نظریات هم رو زیر سوال بردن، ولی چیزی که تهش موند و چیزی که مسئولش میخواست، انجام شد. اونم مهندسی و اقتصاد توجه بود، اینکه شما بیای ببینی عه، عصر روح الله گذاشتن، اصلا کار کیه، یا چند صباح دیگه تو توییتر در بیاد ببینه تو دانشگاه امام صادق هم از این حرفا میزنن و دهن به دهن بچرخه و پس فردا پوسترش بیاد و... اینطور هم محتوای مد نظرش دست به دست چرخیده، هم پیش پیش ذهنا آماده است برای انتشار پوستر عصر روح الله! چند باری حداقلش از طریق میم این قضیه اتفاق افتاده در سطح های خرد و کلان، از تبلیغ فیلم و بازی گرفته تا اتفاقات سیاسی. خلاصه این که کار امام روح اللهه، ولی خواستم بگم حواسمون باشه چیا رو میبینیم، چیا رو منتشر میکنیم و در برابر چیا موضع میگیریم
میم آی اس یو | @meme_isu | @nevise_jaat

۲۰:۰۹

۳ آذر

_دکتر شفیعی کدکنی در توضیحات این شعر ذکر کرده اند که: عبارت « کردید و نکردید » را سلمان فارسی رحمته الله علیه ؛خطاب به کسانی که دیگری را به خلافتِ حضرت علی(ع) ترجیح دادند(ماجرای سقیفه)، بر زبان رانده است »

کردید و نکردید!میراثِ تبارِ خردِ آینه ها را
کان پیر همی جست نشان شان به چراغیتا یابد از این از این آینه مردان مگر اینجادر ظلمتِ هنگامه ایام سراغی
ز اندیشه عشاق و ز آفاق ستردیدآن یوسفِ گم گَشته آمالِ بشر راگامی دو برون نامده تا مرز حقیقتبردید و بدان گرگ سپردیدبی مرزیِ هوش و هنرِ صاعقه ها راچون جدول اندیشه افلیج و شلِ خویشمحصور و فرومرده شمردیدآن قامت رویان و روان ازلی راآن آرزویِ زنده سقراط و علی رابا آن همه خون ها که فشاندند به راهشدر گوری از اندیشه خود، تنگ فشردیدبا این همه آن شعله فزاینده و زنده ستچون بویِ بهاران به همه دَهر، وَزَندَه ستدر جمله شمایید وشمایید که مردیدزیرا
کردید و نکردیدکردید و نکردید
دکتر شفیعی کدکنی

۸:۳۸

۴ آذر

علی امشب برایش بود یک سال"ادب را گه الف گردید، گه دال"
برداشتی از نی نامه قیصر امین پور

۲:۳۹