#روایت
سیری در اندیشه سیاسی و اجتماعی علامه محمد تقی جعفری
در دههای که حوزههای علمیه نجف و قم مرکز تلاقی سنتهای کهن و پرسشهای نوین دینی بودند، علامه محمدتقی جعفری از معدود روحانیونی بود که کوشید میان عمق فقهی و وسعت اندیشه فلسفی پیوندی تازه برقرار کند.
سفر او به نجف در سال ۱۳۲۷ آغاز مرحلهای بود که در آن، با بهرهگیری از محضر استادانی چون آیتالله خویی و عبدالهادی شیرازی، از مرز تحصیل سنتی فراتر رفت و به تأملی تطبیقی میان فلسفه اسلامی و اندیشههای مدرن رسید.
امام خمینی به او لقب ابنسینا زمان را داده بود. وی در کنار درس و تدریس، به نگارش و پژوهش در حوزه فلسفه، انسانشناسی و نسبت دین و علم پرداخت. بازگشتش به ایران در اواخر دهه سی، سرآغاز فصلی تازه در حیات علمی و فرهنگی او شد؛ فصلی که نامش را در شمار متفکران اثرگذار معاصر نشاند.
او به دنبال رسالت علمی خود بود و از این رو، از تدریس منظم برای دانشگاهیان پرهیز میکند و حتی وقتی شهید مطهری چنین درخواستی را مطرح کرد، عذرخواهی کرده و قول میدهد که نه بهعنوان برگزاری کلاس درس رسمی، بلکه هر سال بنا به ضرورت، جلسات بحثی را برای دانشگاهیان سراسر کشور برگزار نماید.
در اواخر عمر، بیماری سخت و طاقتفرسای سرطان ریه وی را بهشدت آزرده ساخت. بهطوریکه با صلاحدید اطرافیان و پزشکان معالج برای معالجه ابتدا به نروژ و سپس در یکی از بیمارستانهای لندن بستری شد. این در حالی بود که در همان زمان با عشق و علاقه فراوان مشغول ترجمه و تفسیر جلد بیست و هشتم نهجالبلاغه بود. اما پیش از ظهر روز دوشنبه ۲۵ آبان ۱۳۷۷ چشم از این دنیا فروبست.برای خواندن بیشتر درباره او، این لینک را باز کنید.
ما را در شبکههای اجتماعی دنبال کنید: تلگرام | بله | ایتا | اینستاگرام
@psri_ir
سیری در اندیشه سیاسی و اجتماعی علامه محمد تقی جعفریدر دههای که حوزههای علمیه نجف و قم مرکز تلاقی سنتهای کهن و پرسشهای نوین دینی بودند، علامه محمدتقی جعفری از معدود روحانیونی بود که کوشید میان عمق فقهی و وسعت اندیشه فلسفی پیوندی تازه برقرار کند.سفر او به نجف در سال ۱۳۲۷ آغاز مرحلهای بود که در آن، با بهرهگیری از محضر استادانی چون آیتالله خویی و عبدالهادی شیرازی، از مرز تحصیل سنتی فراتر رفت و به تأملی تطبیقی میان فلسفه اسلامی و اندیشههای مدرن رسید.امام خمینی به او لقب ابنسینا زمان را داده بود. وی در کنار درس و تدریس، به نگارش و پژوهش در حوزه فلسفه، انسانشناسی و نسبت دین و علم پرداخت. بازگشتش به ایران در اواخر دهه سی، سرآغاز فصلی تازه در حیات علمی و فرهنگی او شد؛ فصلی که نامش را در شمار متفکران اثرگذار معاصر نشاند. او به دنبال رسالت علمی خود بود و از این رو، از تدریس منظم برای دانشگاهیان پرهیز میکند و حتی وقتی شهید مطهری چنین درخواستی را مطرح کرد، عذرخواهی کرده و قول میدهد که نه بهعنوان برگزاری کلاس درس رسمی، بلکه هر سال بنا به ضرورت، جلسات بحثی را برای دانشگاهیان سراسر کشور برگزار نماید.در اواخر عمر، بیماری سخت و طاقتفرسای سرطان ریه وی را بهشدت آزرده ساخت. بهطوریکه با صلاحدید اطرافیان و پزشکان معالج برای معالجه ابتدا به نروژ و سپس در یکی از بیمارستانهای لندن بستری شد. این در حالی بود که در همان زمان با عشق و علاقه فراوان مشغول ترجمه و تفسیر جلد بیست و هشتم نهجالبلاغه بود. اما پیش از ظهر روز دوشنبه ۲۵ آبان ۱۳۷۷ چشم از این دنیا فروبست.برای خواندن بیشتر درباره او، این لینک را باز کنید. ما را در شبکههای اجتماعی دنبال کنید: تلگرام | بله | ایتا | اینستاگرام @psri_ir۱۳:۱۳