بسم الله الرحمن الرحیم
راه صلح و سراب صلح
چرا آیه ی شریفه ی «وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا ٱسۡتَطَعۡتُم مِّن قُوَّةࣲ وَمِن رِّبَاطِ ٱلۡخَيۡلِ تُرۡهِبُونَ بِهِۦ عَدُوَّ ٱللَّهِ وَعَدُوَّكُمۡ وَءَاخَرِينَ مِن دُونِهِمۡ لَا تَعۡلَمُونَهُمُ ٱللَّهُ يَعۡلَمُهُمۡۚ...» که آیه ای مقتدرانه و نظامی است، هدف از این اقتدار نظامی را کشتن دشمنان نگفته؟ قطعا دلیلش نایس بازی نیست! قرآن که ابایی از گفتن تعابیر «اقتلوهم حیث ثقفتموهم» و «فاضربوا فوق الاعناق» و امثال آنها ندارد. هدف «ترساندن دشمنان» گفته شده. ترساندن دشمنان نتیجه اش چیست؟ به آیه بعدی دقت کنید: «وَإِن جَنَحُواْ لِلسَّلۡمِ فَٱجۡنَحۡ لَهَا وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ...» وقتی هرچقدر میتوانید اقتدار نظامی فراهم کنید دشمن از ترسش مجبور میشود او سراغ صلح بیاید.
دو راه برای صلح با یک دشمن متجاوز ابتداءا دیده میشود:راه اول اینکه تسلیم تجاوز او بشویم تا جنگ نشود. راه دوم اینکه چنان مقتدرانه عمل کنیم که دشمن بترسد و لذا از جنگ فراری شود و به صلح روی بیاورد.
راه اول را قرآن به صراحت رد میکند: «لَا تَهِنُواْ وَتَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱلسَّلۡمِ». شما دعوت به صلح نکنید از سر سستی.عقل هم به صراحت آن را رد میکند. دشمنی که با فلان مقدار قدرت توانسته شما را مرعوب و تسلیم کند، خب با همان مقدار قدرت همچنان ادامه میدهد تا در موضوعات بعدی هم شما را تسلیم کند و تا تمام امتیازات ممکن را از شما نگیرد ادامه میدهد. چرا ادامه ندهد؟! لذاست که به تعبیر قرآن تا مطیع کامل آنها نشویم ادامه خواهد داد: «لَن تَرۡضَىٰ عَنكَ ٱلۡيَهُودُ وَلَا ٱلنَّصَٰرَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمۡۗ ...»لذاست که راه اول سراب است. #صلح_از_راه_تسلیم به صلح منجر نمیشود. بلکه به تجاوزات بیشتر و جری تر شدن دشمن منجر میشود. دنبال این سراب رفتن را نباید صلحطلبی نامید، چرا که در واقع طلبِ صلح نیست، طلبِ آزادی و بسط ید دشمن در توسعه ی تجاوزاتش است.
راه دوم اما سراب نیست. #صلح_از_راه_اقتدار تنها راه واقعی صلح است. متجاوز فقط باید بترسد تا مجبور شود دست از تجاوز برداشته و به صلح روی بیاورد.
قرآن واقعا صلح طلب است نه جنگ طلب. اما صلحی که قرآن میطلبد صلحی است که دشمن از اقتدار ما بترسد و مجبور شود دست از تجاوز بکشد و خود دشمن طالب صلح بشود. «جنحوا للسلم». نه صلحی که مومنان تسلیم هیمنه ی دشمن متجاوز بشوند و درخواست صلح به او بدهند. «لاتهنوا و تدعوا الی السلم». که این اصلا صلح نیست و فقط تسلیم است. سراب صلح است و نتیجه ای جز ضربه ی بیشتر از دشمن خوردن ندارد.قرآن صلح طلب هست ولی راهش را خواهش صلح از دشمن نمیداند. راهش را اقتدار میداند. طلب صلح از دشمن را ممنوع میداند. #طلب_صلح_از_دشمن کجا و #وادار_کردن_دشمن_به_صلح کجا...؟ بین این دو تفاوتی از زمین تا آسمان است. یکی نهی مؤکد قرآن است و یکی امر مؤکد قرآن. که متأسفانه خوب #تبیین نشده.
بدبختی ما ملت مسلمان است که آیه ای که در اوج اقتدار دارد راه رسیدن به صلح را ترساندن و تسلیم کردن دشمن بیان میکند، عده ای در تلویزیون برای ما بخوانند تا ما را به تسلیم شدن در برابر دشمن دعوت کنند به اسم صلحی که قرآن میخواهد. و متأسفانه صدایی با قدرت بیشتر بلند نشد که جایگاه صلح و راه صلح را از قرآن #تبیین کند.
@rabbaniyyin
راه صلح و سراب صلح
چرا آیه ی شریفه ی «وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا ٱسۡتَطَعۡتُم مِّن قُوَّةࣲ وَمِن رِّبَاطِ ٱلۡخَيۡلِ تُرۡهِبُونَ بِهِۦ عَدُوَّ ٱللَّهِ وَعَدُوَّكُمۡ وَءَاخَرِينَ مِن دُونِهِمۡ لَا تَعۡلَمُونَهُمُ ٱللَّهُ يَعۡلَمُهُمۡۚ...» که آیه ای مقتدرانه و نظامی است، هدف از این اقتدار نظامی را کشتن دشمنان نگفته؟ قطعا دلیلش نایس بازی نیست! قرآن که ابایی از گفتن تعابیر «اقتلوهم حیث ثقفتموهم» و «فاضربوا فوق الاعناق» و امثال آنها ندارد. هدف «ترساندن دشمنان» گفته شده. ترساندن دشمنان نتیجه اش چیست؟ به آیه بعدی دقت کنید: «وَإِن جَنَحُواْ لِلسَّلۡمِ فَٱجۡنَحۡ لَهَا وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ...» وقتی هرچقدر میتوانید اقتدار نظامی فراهم کنید دشمن از ترسش مجبور میشود او سراغ صلح بیاید.
دو راه برای صلح با یک دشمن متجاوز ابتداءا دیده میشود:راه اول اینکه تسلیم تجاوز او بشویم تا جنگ نشود. راه دوم اینکه چنان مقتدرانه عمل کنیم که دشمن بترسد و لذا از جنگ فراری شود و به صلح روی بیاورد.
راه اول را قرآن به صراحت رد میکند: «لَا تَهِنُواْ وَتَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱلسَّلۡمِ». شما دعوت به صلح نکنید از سر سستی.عقل هم به صراحت آن را رد میکند. دشمنی که با فلان مقدار قدرت توانسته شما را مرعوب و تسلیم کند، خب با همان مقدار قدرت همچنان ادامه میدهد تا در موضوعات بعدی هم شما را تسلیم کند و تا تمام امتیازات ممکن را از شما نگیرد ادامه میدهد. چرا ادامه ندهد؟! لذاست که به تعبیر قرآن تا مطیع کامل آنها نشویم ادامه خواهد داد: «لَن تَرۡضَىٰ عَنكَ ٱلۡيَهُودُ وَلَا ٱلنَّصَٰرَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمۡۗ ...»لذاست که راه اول سراب است. #صلح_از_راه_تسلیم به صلح منجر نمیشود. بلکه به تجاوزات بیشتر و جری تر شدن دشمن منجر میشود. دنبال این سراب رفتن را نباید صلحطلبی نامید، چرا که در واقع طلبِ صلح نیست، طلبِ آزادی و بسط ید دشمن در توسعه ی تجاوزاتش است.
راه دوم اما سراب نیست. #صلح_از_راه_اقتدار تنها راه واقعی صلح است. متجاوز فقط باید بترسد تا مجبور شود دست از تجاوز برداشته و به صلح روی بیاورد.
قرآن واقعا صلح طلب است نه جنگ طلب. اما صلحی که قرآن میطلبد صلحی است که دشمن از اقتدار ما بترسد و مجبور شود دست از تجاوز بکشد و خود دشمن طالب صلح بشود. «جنحوا للسلم». نه صلحی که مومنان تسلیم هیمنه ی دشمن متجاوز بشوند و درخواست صلح به او بدهند. «لاتهنوا و تدعوا الی السلم». که این اصلا صلح نیست و فقط تسلیم است. سراب صلح است و نتیجه ای جز ضربه ی بیشتر از دشمن خوردن ندارد.قرآن صلح طلب هست ولی راهش را خواهش صلح از دشمن نمیداند. راهش را اقتدار میداند. طلب صلح از دشمن را ممنوع میداند. #طلب_صلح_از_دشمن کجا و #وادار_کردن_دشمن_به_صلح کجا...؟ بین این دو تفاوتی از زمین تا آسمان است. یکی نهی مؤکد قرآن است و یکی امر مؤکد قرآن. که متأسفانه خوب #تبیین نشده.
بدبختی ما ملت مسلمان است که آیه ای که در اوج اقتدار دارد راه رسیدن به صلح را ترساندن و تسلیم کردن دشمن بیان میکند، عده ای در تلویزیون برای ما بخوانند تا ما را به تسلیم شدن در برابر دشمن دعوت کنند به اسم صلحی که قرآن میخواهد. و متأسفانه صدایی با قدرت بیشتر بلند نشد که جایگاه صلح و راه صلح را از قرآن #تبیین کند.
@rabbaniyyin
۱۷:۲۲