#شگردهای_نویسندگی (۶۸)
راوی یا زاویهی دید:
دانای کل محدود (بخش دوم و پایانی)
این شیوه، میتواند از دید شخصیت اصلی داستان باشد (مثل رمان سووشون از سیمین دانشور) یا از دید شخصیتی فرعیتر. (مانند داستانهای شرلوک هلمز که از دید دکتر واتسون روایت میشود.)مثال:″نفسنفس میزد. به راهش ادامه داد. سایه، همچنان در تعقیبش بود. سرعتش را کم کرد تا سایه بگذرد. ولی سرعت سایه هم کم شد. به خیابان که رسید، یک تاکسی را دید که داشت رد میشد. دست تکان داد. تاکسی ایستاد. زود در جلو را باز کرد و نشست. ناگهان، در عقب نیز باز شد و مسافر دیگری سوار شد. جرئت نداشت پشت سرش را نگاه کند...″
داستاننویسی از صفر
مهدی قزلی#راوی #زاویه_دید #دانای_کل_محدود #سووشون #شرلوک_هلمز
۱۱:۱۵
اینجا: تابخانه برای ما بهانهایست که همدل و صمیمی دورهم بنشینیم. با نویسندهای و کتابی همصحبت شویم و تابی بخوریم در هوای کتابش. گرم شویم و لذت ببریم.
ششمین جلسه مجازی نقد کتابنذر نفسخاطرات گروههای فعال شیرازی در مبارزه با ویروس کرونابا حضور نویسنده کتابخانم اسماء میرشکاریفردزمان: دوشنبه 12 مهر ماه 1400 ساعت 19مکان: تابخانه در کلابهاوسhttps://www.clubhouse.com/club/تابخانه
برای راهنمایی و دریافت لینک جلسه میتوانید با شماره 09134545009 تماس حاصل نمایئد.
ششمین جلسه مجازی نقد کتابنذر نفسخاطرات گروههای فعال شیرازی در مبارزه با ویروس کرونابا حضور نویسنده کتابخانم اسماء میرشکاریفردزمان: دوشنبه 12 مهر ماه 1400 ساعت 19مکان: تابخانه در کلابهاوسhttps://www.clubhouse.com/club/تابخانه
۹:۴۴
#شگردهای_نویسندگی (۶۹)
راوی یا زاویهی دید:
منِ راوی یا اولشخص (بخش نخست)
در این شیوه، که به نوعی همان دانای کل محدود است، یکی از شخصیتهای داستان، ماجرا را روایت میکند.این شیوه، باورپذیری بیشتری دارد. چون وقتی نویسنده بگوید: ″فلانی ترسید″، تاثیر کمتری دارد تا وقتی که خود آن شخصیت بگوید: ″ترسیدم″.برای داستانی که هدفش کندوکاو حالات درونی یک شخصیت باشد و یا یک شخصیت محور داستان باشد، این زاویهی دید، مناسبتر است. مانند داستان «بچهی مردم» از جلال آلاحمد.
داستاننویسی از صفر
مهدی قزلی#راوی #زاویه_دید #من_راوی #اول_شخص #تاثیر_گذاری #باور_پذیری #شخصیت_محور #شخصیت #جلال_آل_احمد
۱۰:۰۲
#شگردهای_نویسندگی (۷۰)
راوی یا زاویهی دید:
منِ راوی یا اولشخص (بخش دوم)
چون در این شیوه، داستان توسط یکی از شخصیتها روایت میشود، میتوان داستان را همانطور نوشت که شخصیت داستانی میگوید. مثلا میتوان کلمات را شکست (محاورهای) یا با گویش، لهجه و لحن خاصی به کاربرد. اما در شیوهی «دانایکل»، چنین کاری جایز نیست.
داستاننویسی از صفر
مهدی قزلی#راوی #زاویه_دید #من_راوی #اول_شخص #زبان_محاوره #گویش #لهجه #لحن #دانای_کل
۱۱:۲۸
#شگردهای_نویسندگی (۷۱)
۱۲:۱۲
مدرسه تاریخ شفاهی راه برگزار میکند:کارگاه آموزشی هر راوی یک فرم با حضور استاد مرتضی سرهنگی زمان: شنبه 17 مهر 1400ساعت 15/30برای ثبت نام و دریافت لینک کارگاه با شماره 09134545009 تماس حاصل فرمایید.https://ble.ir/rah_nevesht_rah
۹:۳۳
🧾جهت ثبتنام و کسب اطلاعات بیشتر با شماره 09919091299 تماس حاصل نمایید.
۶:۵۱
۶:۴۹
۲:۵۷
بازارسال شده از محمدجواد صادقی
@saeed.tashakori.1342#سعید_تشکری #سعید_تشکری_نویسنده #نویسندگی #کارگاه #دوره
۱۰:۳۴
۱۶:۴۵
#شگردهای_نویسندگی (۷۲)
راوی یا زاویهی دید:
جایگاه خطابی
در این شیوه، در واقع نویسنده از خواننده میخواهد که خود را جای شخصیت اصلی داستان بگذارد. این نکته باعث میشود که این شیوه، در داستانهای «احساسمحور» تاثیرگذار باشد.البته اگر کاری که شخصیت اصلی انجام میدهد مورد قبول خواننده نباشد و با ارزشها و هنجارهای او ناهمگون باشد، با ادامهی داستان همراه نخواهد شد.همین نکته باعث شده که منتقدان به این روش ایراد بگیرند و آنرا شبیه گزارشنویسی بدانند.
نمونه:″توی راهرو منتظر نشسته بودی. منتظر ورود آخرین نفر. چراغها یکی در میان روشن بود. بلند شدی و همهی چراغها را روشن کردی. زیرلب گفتی: امشب باید نوربارون باشه...″
داستاننویسی از صفر
مهدی قزلی#راوی #زاویه_دید #جایگاه_خطابی #معطوف_به_دوم_شخص #احساس_محور
۵:۴۷
#شگردهای_نویسندگی (۷۴)
راوی یا زاویهی دید:
اولشخص جمع (بخش نخست)
وقتی ماجرای داستانی، ماجرای یک جمع است و نکتهی محوری داستان، دغدغهی جمعی است، میتوان از این روش استفاده کرد.از ویژگیهای این شیوه، این است که میتوان با آن، هم به شرایط دیدگاه «سومشخص» نزدیک شد و هم به شرایط دیدگاه «منِ راوی». یعنی میتوان به موقع، از مزیتهای هرکدام بهره برد؛ مخفی کردن اطلاعات و بیان احساسات درونی از شیوهی «منِ راوی» و انعطافپذیری از شیوهی «سومشخص».
داستاننویسی از صفر
مهدی قزلی#راوی #زاویه_دید #اول_شخص_جمع #من_راوی #سوم_شخص
۱۱:۰۳
#شگردهای_نویسندگی (۷۵)
راوی یا زاویهی دید:
اولشخص جمع (بخش دوم)
آنچه در این شیوه اهمیت دارد، هویت جمعی است، نه هویت فردی. حتی اگر یک فرد خاص از بین جمعی صحبتی میکند، باز هم در راستای روشن شدن همان هویت جمعی است. در واقع، نکتهی این شیوه همین است که دغدغهی داستان، باید یک دغدغهی جمعی باشد. البته این به معنای بیدغدغه بودن افراد نیست. ولی مسائل فردی، خیلی کمفروغتر ازموضوع اصلی جمع است.
داستاننویسی از صفر
مهدی قزلی#راوی #زاویه_دید #اول_شخص_جمع #هویت_جمعی #دغدغه
۹:۴۸
#شگردهای_نویسندگی (۷۶)
راوی یا زاویهی دید:
اولشخص جمع (بخش سوم و پایانی)
نمونه:«توی حیاط، دور حوض نشسته بودیم. چند دقیقهای بود که ساکت بودیم. سمیرا سکوت را شکست و گفت: ″میخواید برم شام درست کنم؟″ همه نگاهش کردیم. خودش هم فهمید که حرف خوبی نزده. مانده بودیم چهطور موضوع را به عزیزجان بگوییم. نگران قلبش بودیم.»چنانکه میبینید، همه نگران موضوعی هستند که باید به عزیزجان بگویند و مهم نیست افراد، چه سنی دارند و در چه جایگاهی قرار دارند. حتی وقتی سمیرا حرف میزند، این حرف به انتقال فضای نگرانی جمع به خواننده کمک میکند.
داستاننویسی از صفر
مهدی قزلی#راوی #زاویه_دید #اول_شخص_جمع #هویت_جمعی #دغدغه
۴:۳۰
#شگردهای_نویسندگی (۷۷)
انتخاب زاویهدید و شخصیت راوی (مقدمه)
حالا که با زاویهدیدها آشنا شدیم، بهتر میتوانیم تصمیم بگیریم که با توجه به هدفمان، کدام شیوه را به کار بگیریم. اما علاوه بر زاویهدید، شخصیت راوی نیز مهم است. مثلا در مثال دزدی از بانک، اگر زاویهدید ما دانایکل محدود باشد، شخصیت راوی کیست؟ رئیس بانک؟ دزد؟ نگهبان یا...؟با توجه به نکاتی که خواهد آمد، بهتر میتوانیم این دو انتخاب را انجام دهیم.
داستاننویسی از صفر
مهدی قزلی#راوی #زاویه_دید
۴:۴۵
#شگردهای_نویسندگی (۷۸)
انتخاب زاویهدید و شخصیت راوی (بخش نخست)
احساسات
شخصیت داستانی صاحبدید، باید بتواند به راحتی احساسات جاری در داستان را انتقال دهد. پس او باید کسی باشد که در معرض این احساسات و یا نیازمند به آنها باشد. مثلاً اگر تم داستان انتقام است، بهتر است راوی کسی باشد که مالامال از خشم و حس انتقامجویی است. نه کس دیگر.
داستاننویسی از صفر
مهدی قزلی#راوی #زاویه_دید #احساسات
۷:۵۲
#شگردهای_نویسندگی (۷۹)
انتخاب زاویهدید و شخصیت راوی (بخش دوم)
کشمکش
داستان و موضوعاتش برای بعضی اشخاص دارای کشمکش نیست. مثلاً بیماری در حال مرگ است. او از رازی خبر دارد که بقیه بیخبرند. مثلاً جای یک گنج. این موضوع، برای پزشکی که به بالین او آمده اهمیتی ندارد. زیرا از موضوع بیخبر است. اما برای شریک بیمار، اهمیت زیادی دارد. پس اگر او راوی باشد، داستان از کشمکش فعال و پویایی برخوردار میشود.اساسا کشمکش، با خصایل شخصیت داستان و تواناییها یا ناتواناییهای او ارتباط مستقیم دارد.
داستاننویسی از صفر
مهدی قزلی#راوی #زاویه_دید #کشمکش
۴:۴۹
#شگردهای_نویسندگی (۸۰)
انتخاب زاویهدید و شخصیت راوی (بخش سوم)
تعلیق
شخصیت صاحب زاویهدید باید طوری انتخاب شود که تعلیق داستان حفظ شود. راوی اگر کسی باشد که از دلایل اتفاقات پیش آمده خبر داشته باشد، تعلیقی در کار نخواهد بود. یا اگر موضوع اتفاق افتاده برایش بیاهمیت است، پس داستان را طوری روایت نخواهد کرد که هیجان داشته باشد.
داستاننویسی از صفر
مهدی قزلی#راوی #زاویه_دید #تعلیق #هیجان
۸:۲۴
#شگردهای_نویسندگی (۸۱)
انتخاب زاویهدید و شخصیت راوی (بخش چهارم)
همزادپنداری
شخصیت صاحب زاویهدید، باید همزادپنداری قوی و سریعی را برای خواننده ایجاد کند. یک دزد متمول که فقط برای تفریح دزدی میکند، چندان مورد توجه خواننده نیست. پس داستانی هم که تعریف میکند، همینطور خواهد بود. ولی مادری که بنا به دلیل قانعکنندهای مجبور است بچهاش را سر کار بگذارد، این همزادپنداری را ایجاد میکند.
داستاننویسی از صفر
مهدی قزلی#راوی #زاویه_دید #همزاد_پنداری
۱۰:۱۸