بله | کانال تشکل طلبگی ربیون

۷ مرداد

۱۴:۵۴

۸ مرداد

ماراتن گفتگو

یادداشتی از حجت‌الاسلام قوی
همان‌طور که صندلی به دست از حاشیه ی پارک ملت حرکت می کردیم خیلی ها با تعجب مشغول تماشای ما بودند که سه نفر طلبه ی عمامه به سر اینجا با این صندلی ها چه می کنند. بعضی ها هم خوش و بش می کردند. هنوز علی اکبر بنر استند را آماده نکرده بود و صندلی ها به هم ریخته بود که اولین مشتری از راه رسید. جوانی حدود ۲۵ سال با تیپ نه چندان مذهبی که حدود یک ساعت با من در مورد نماز و خمس و توسل و شفاعت و... صحبت کرد. میگفت نمازش را خط در میان میخواند. انتقال معارف سطحی به مخاطب خوش فکر و باهوش او را با انبوهی از چالش های ذهنی روبرو کرده بود. تلاش کردم که به سوالاتش از چند گام عقب تر جواب دهم. در ادامه به ترتیب با دو مرد حدود ۶۵ سال صحبت کردم که معلوم شد از مشتری های هر روزه ی پارک ملت و رفیق هم هستند . سرشان درد می کرد برای بحث های سیاسی بی پایان. ذهنشان به شدت اینترنشنال زده بود و حجم تناقضاتی که می گفتند بیش از حد متعارف بود. به گمانم مساله صرفا گره ذهنی نیست بلکه حالتی است که فرد در آن دوست دارد همه ی امور افراد و اتفاقات داخل را سیاه ببیند. تلاش کردم گفتگو را با حالتی دوستانه و با یک جمع بندی نیم بند در مورد لزوم استقلال ملی و اصلاح مشکلات از داخل تمام کنم.با دو مرد میان سال دیگر هم صحبت کردم که دغدغده ی تربیت فرزندانشان را داشتند. با این که ظاهر چندان مذهبی نداشتند و به روحانیت نیز منتقد بودند اما میگفتند جوانان ما را جذب کنید. دغدغه ی بسیاری از پدر و مادرهای طبقه ی متوسط به بالال که علی رغم اختلافات سیاسی فرهنگی گسترده که با امثال ما دارند، اما دوست ندارند فرزندان شان بی دین و بی هویت شوند.دو جوان مسافر تهرانی هم با انبوهی دغدغه آمده بودند که به خاطر کمبود صندلی روی جدول کنار سید علی نشسته بودند و گپ می زدند. دقایقی هم با آن ها هم کلام شدم. یکی شان که با تشخیص لهجه ی قمی مچش را گرفتم به قول خودش دلش با ما بود ولی سوالات زیادی داشت. اما آن یکی که تعمیرکار موتورسیکلت بود بیشتر دوست داشت با دنیای ما ارتباط بگیرد و تقریبا شناختی از فضای فکری فرهنگی ما آخوندها نداشت!اما مشتری آخر جوان دهه هشتادی بود که خیلی دوست داشت در فضای نه چندان مطلوب فرهنگی که با آن مواجه است درگیر حرام نشود. نیم ساعتی با او صحبت کردم و برایش توضیح دادم که روابط بیرون از خانواده آب شوری است که تشنگی را برطرف نمی کند. ولی عطش او برای گفتگو و سوالاتش تمام نشد. ناچار شیخ مهدی آمد و فرمان گفتگو را به دست گرفت تا من بتوانم از میدان خارج شود.
پ ن ۱: ابتدا سه نفر بودیم ولی در ادامه شدیم ۵ نفر. تقریبا در تمام مدت همه ی ما مشغول گفتگو بودیم. حتی بعضی می آمدند در نوبت می نشستند تا صحبت کنند.
پ ن ۲: قرار بود حداکثر تا ساعت ۲۰:۳۰ در پارک ملت بمانم و بعدش به گلشهر بروم تا در مراسم منقبت خوانی برادران مهاجر افغانستانی شرکت کنم اما زمانی که داشتم میرفتم ساعت از ۲۳ رد شده بود...
پنجشنبه ۲ مرداد ۱۴۰۴

تشکل طلبگی ربیون