*نویسنده یکی از محبوب ترین سایت ها#باغ_استور*

رمان جان دل (اتمام یافته)
ویخ‌در‌بهشت(در باغ استور)
*مدیر و نـویسنده: @daryayiii
نویسنده آگرین:@mehrniya_z*

* [ تبلیغاتمون 👀😍](ble.ir/join/ZTlmMjVmNj) *
* [ کانال دوممون 👀📚](ble.ir/join/YWQ0ZjE2OD) *

رمان عاشقانه

```[آگرین🕊]
*♡مَاوَدَّعَڪَ رَبُّڪَ...

به نام خالق قلم

نام اثر: آگرین
نویسنده: زهرا مهرنیا 
ژانر: عاشقانه، اجتماعی

مقدمه: 
روح دردمندم شبانه ناله سر می‌داد و تا سحر من را آواره کوچه و خیابان‌ها می‌کرد که شاید قاتلش را بیابم. غافل از اینکه همین حوالی، درد دیده‌تر از من، به دنبال یافتن خود، از هر چه آدم است گریخته و آغوشمان مرحم خواهد شد بر زخم‌های تن و روحمان! 

خلاصه: 
آگرین روایتگر زندگی دختری است که از رنج و درد گریخته و به غربت پناه آورده، بی خبر از اینکه کابوس در پی اوست و او در غربت هیچ کس را جز روح مرده و جسم خسته‌اش ندارد. در همین حوالی کسی یافت میشد که در اوج درماندگی، درمان می‌شود؛ اگرچه خود درد دیده‌تر از دختر غصه است. 
این داستان دوتا آسیب اجتماعی را روایت خواهد کرد، به امید آنکه روزی برسد جامعه‌مان کمی زیباتر به جنسیت‌ها بنگرد. 

آغاز: 

دو دل و نگران، نگاهی به کارت تو دستم انداختم. 
الان دقیقا کجا باید برم؟ اصلا کی رو دارم؟ 
آرنج‌هامو به زانوم تکیه دادم و به جلو خم شدم. سعی کردم فکر کنم، ببینم تو این شهر کسی هست که چند روز بهم پناه بده؟ 
اوف که من چقدر بدبختم، نباید از خونه بیرون می‌زدم! 
نه، بهترین کارو کردم، موندنم تهش به خودکشی ختم میشد. 

از حجم درموندگی بغض کرده بودم. نگاهی به ساعت گوشی انداختم؛ چهار صبح بود! 
حداقل تا صبح صبر میکنم بعد ببینم به کی زنگ بزنم! 
وارد تلگرام شدم و بی هدف تو کانال‌ها چرخ می‌زدم، حتی مطالب رو نمی‌خوندم. 
نوتیف آنلاین بودن مهسا که برام اومد، یه لحظه، فقط یه لحظه جرقه‌ای تو ذهنم زده شد. 
وای که اگه میشد چی میشد! 

بدون اینکه به ساعت دقت کنم، شمارش رو گرفتم. دومین بوق نزده بود که جواب داد: 
- تلما؟ چی شده؟ 
نور امیدی که تو دلم بود، یه لبخند رو لب‌هام آورد: 
- سلام، خوبی؟ 
لرزش صداش کاملا واضح بود. 
- جون به لبم کردی، تو رو خدا بگو چیشده؟ 

برای اینکه از نگرانی خارجش کنم، سعی کردم آروم‌تر و مطمئن‌تر صحبت کنم: 
- مهسا جان چیزی نشده عزیزم، دیدم آنلاینی زنگ زدم! 
نفس راحتی کشید و بعد شروع کرد به فحش دادن. هم خندم گرفته بود، هم کلافه شده بودم: 
- کثافتِ احمق ساعت چهار صبح زنگ زدی حال من رو بپرسی؟ تو سالی به سال یه پیام نمیدی، حالا زنگ زدی؟ با هالو طرفی مگه؟ عنترِ قزمیت بگو چیشده؟ 
-  میدی حرف بزنم؟ 
- بنال! 
- میگم تو توی خوابگاه میمونی؟ 
- خیر من و رفیقم خونه گرفتیم، چطور؟ 

هم معذب بودم هم دو دل. مهسا رو حدود سه سال بود میشناختم، دختر خوب و قابل اعتمادی بود، ولی خب مجازی راه خوبی برای شناخت آدما نیست! 
ولی قطعا از تو خیابون خوابیدن و گیر پلیس افتادن خیلی بهتر بود؛ برای همین دل رو به دریا زدم و گفتم: 
- چند روز مهمون نمی‌خوای؟ 
انگار شوکه شد. چند لحظه سکوت کرد و بعد کاملا جدی گفت: 
- شوخی میکنی؟ چالشه؟ 
- مهسا من این وقت صبح چه چالشی دارم آخه؟ 
- یعنی الان تو مشهدی؟ 
- نه ولی می‌خوام بیام، زنگ زدم ببینم راهم میدی یا نه؟ 

با ذوقی که تو صداش کاملا مشهود بود گفت: 
- خره معلومه که راهت میدم، گمشو بیا! 

خداحافظی که کردیم یه راست رفتم ترمینال. 
ماشین ساعت هفت حرکت میکرد، یعنی حدود دو ساعت باید منتظر می‌موندم. 

شامم نخورده بودم و حسابی گشنه بودم. قطعا تا ظهر نمی‌تونستم تحمل کنم. پس اول رفتم از یه دکه کلی خرت و پرت خریدم که تو راه ضعف نکنم و سرگرم بشم. 
کم کم باید یازده ساعت مسیر رو تحمل میکردم و تقریبا شب می‌رسیدم. از بچگی یادمه که از مسیر طولانی متنفر بودم. 
وقتی مامان زنده بود همیشه مسافرتامون رو با هواپیما می‌رفتیم، اما الان باید تمام تلاشمو بکنم که پول اضافی خرج نکنم.
 نمی‌دونستم با این پولی که تو حسابم داشتم چقدر می‌تونستم اونجا بمونم، ولی در حال حاظر فقط همین یه راه رو داشتم!

 *```

*بـزن رو اسم رمان🫵

لایک یادتون نره! 🥰
#رمان* 🔗📖
پارت اول