ویراستینوشت- ۱۴۰۴۰۶۲۰
پانوشت: یکی از مزیتهای دولت چهاردهم، دغدغهمندی شخص رئیسجمهور نسبت به مدرسه و امر تعلیم و تربیت است. ایشان بارها و بارها این دغدغه را در سخنرانیها و مواضع خود به زبان ساده بیان کردهاند. پیگیریهای ایشان برای انتقال دغدغهها به مسئولان امر نیز جدیت ایشان را نشان میدهد. این نعمت بزرگی است. انشاءالله این دغدغهها با فهم و صورتبندی درست مسائل نظام تعلیم و تربیت، در مسیر درست هم قرار گیرد.@sheffa_jo
پانوشت: یکی از مزیتهای دولت چهاردهم، دغدغهمندی شخص رئیسجمهور نسبت به مدرسه و امر تعلیم و تربیت است. ایشان بارها و بارها این دغدغه را در سخنرانیها و مواضع خود به زبان ساده بیان کردهاند. پیگیریهای ایشان برای انتقال دغدغهها به مسئولان امر نیز جدیت ایشان را نشان میدهد. این نعمت بزرگی است. انشاءالله این دغدغهها با فهم و صورتبندی درست مسائل نظام تعلیم و تربیت، در مسیر درست هم قرار گیرد.@sheffa_jo
۱۴:۰۱
اکنون هنگامهی برپا کردن «مدرسه ملی برجام» استمجتبی همتی فر۱۴۰۴۰۶۲۸
۱- سالهای ۹۲ تا ۹۴، دولت یازدهم با شعاری روی کار آمد که مضمونش این بود: «راهحل مشکلات اساسی کشور در بیرون از مرزهاست و ما کسانی هستیم که میتوانیم این کار را با مذاکره به سرانجام برسانید». بعد از قریب به دو سال مذاکره سیاسی با آمریکا و اروپا، سندی تاریخی با عنوان مخفف «برجام» امضا شد که به زعم مردم و وعده مسئولان وقت دولت، قرار بود گرههای کشور را باز کند و شکوفا شویم. به همین مناسبت و اندکی پس از ظهور برجام، وزارت آموزش و پرورش دولت یازدهم نیز نقشآفرینی خود را ایفا کرد و در بهمن ۱۳۹۴ طرح «کلاس برجام» را کلید زد؛ فعالیتی چهار ساعته با موضوع «برجام» با محتوای مشخص به عنوان فوق برنامه یا فعالیتهای مکمل درس تاریخ به مدارس دوره متوسطه دوم. بنا به شواهد، این طرح چندان نتوانست در مدارس جاگیر شود، منتها سرعت عمل کمنظیر مسئولان آموزش و پرورش در واکنش آموزشی به یک پدیده ملی قابل تأمل است که دیگر تکرار هم نشد.۲- گرچه کلاس برجام در مدارس پا نگرفت، اما دولتمردان به ویژه تیم دیپلماسی دولت یازدهم و دوازدهم به روشهای مختلف به تبیین دستاوردها و مزایای کوتاهمدت و بلندمدت برجام پرداختند و عمده افراد جامعه به نوعی در «کلاس برجام» شاگردی کردند و به آن امید زیادی هم بستند. همزمان البته گروهی از کارشناسان کشور، این خوشبینیها و امیدها را چندان دستیافتنی نمیدانستند و معتقد بودند که در ازای آنچه به نقد داده شده، چیزی دست ما را نخواهد گرفت و بخشی از محتوای برجام نیز دیر و زود چالشساز خواهد شد. به هر ترتیب دولت و جامعه تصمیمش را گرفت که «برجام» را جدی بگیرد.۳- اکنون از آن ماجرا، حدود ۱۰ سال میگذرد. امروز (۲۶ شهریور ۱۴۰۴) یکی از همان بخشهای چالشی برجام که از سوی منتقدان نسبت به آن تذکر داده شده بود، با عنوان «مکانیسم ماشه» فعال شد. گویا به نقطهای از نزاع بازگشتیم که از آن شروع کرده بودیم؛ البته بعد از دست دادن سرمایههای انسانی و زیرساختی و یک جنگ تمام عیار نظامی و اقتصادی علیه ایران و ...۴- درسآموزی از برجام را باید جدی بگیریم. حالا به جای «کلاس برجام»، باید «مدرسه ملی برجام» را برپا کنیم. باید این تجربه تلخ و سرمایهسوز را منصفانه و صادقانه برای مردم به ویژه نسل جوانتر باز بگوییم که «قرار بود چه بشود، چه شد و چرا چنین شد و بر اساس چه نگاهی؟». کسی نباید تاریخ را فراموش کند. برای دانشجویان، برای استادان، برای معلمها، برای دانشآموزان، برای سیاستمداران، برای دولتمردان، برای مردم، برای کاسبها و برای مادرها...۴- داشتم فکر میکردم اگر قرار باشد برای چنین تجربهنوردی ملی سرفصلهایی را پیشنهاد بدهیم، چه مواردی را باید در آن گنجاند. این فهرست به نظرم رسید:الف - چرا آمریکا - با ۱۰ هزار کیلومتر فاصله از ایران - با ما کار دارد؟! - تاریخ دشمنیها و آسیبهای ایالات متحده امریکا به ایرانب - چرا نباید به غرب خوشبین باشیم؟ - مرور اظهارنظرهای مدافعان و مخالفان مذاکره و برجام با ذکر نام و مسئولیت از ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۴ و صحتسنجی آنها بر اساس مستنداتپ - در «برجام» چه هست و چه نیست؟! - خلاصه ترجمه درست مفاد اصلی برجام به زبان ساده (با ذکر واژگان مهم مثل «تعلیق»، «لغو» و «مکانیسم ماشه» و ...)ت - ماجرای «پسر خوب - پسرهای بد!» - تاریخ اجرای برجام و مقایسه متناظر اقدامات و دستاوردهای ایران و اقدامات و دستاوردهای آنطرفیها بر اساس برجام ث- راههای مقابله با مارگزیدگی - آیا عاقلها به آمریکا و اروپا اعتماد میکنند؟ چرا؟ (بحث آزاد)ج- روی پای خودت بایست، مرد! - درسآموزههای اعتماد به غرب و غفلت از ظرفیتهای خود و اقتصاد مقاومتیچ - از ایرانی میترسند که روی پای خودش بایستد! - روایت پیشرفتهای علم و فناوری جمهوری اسلامی ایرانح - جای شهدا خالی... - ماجرای جنگ ۱۲ روزه در امتداد برجام و معرفی دانشمندان و بزرگان ایرانی که در این سالها از سوی آمریکا و اسرائیل به شهادت رسیدند.
پانوشت: یادم آمد که بنگورین در هنگامه اشغال فلسطین و تأسیس رژیم اسرائیل گفته بود که «پیرمردها میمیرند و جوانها فراموش میکنند». اگر تجربه تلخ برجام را با و برای مردم و نسل جدید بازخوانی و تحلیل نکنیم، دور نیست که دوباره برجامی دیگر و سرمایهسوزی دیگر. قیمت برخی از تجربهها خیلی گران است و نباید ارزان از کنارش گذشت.@sheffa_jo
۱- سالهای ۹۲ تا ۹۴، دولت یازدهم با شعاری روی کار آمد که مضمونش این بود: «راهحل مشکلات اساسی کشور در بیرون از مرزهاست و ما کسانی هستیم که میتوانیم این کار را با مذاکره به سرانجام برسانید». بعد از قریب به دو سال مذاکره سیاسی با آمریکا و اروپا، سندی تاریخی با عنوان مخفف «برجام» امضا شد که به زعم مردم و وعده مسئولان وقت دولت، قرار بود گرههای کشور را باز کند و شکوفا شویم. به همین مناسبت و اندکی پس از ظهور برجام، وزارت آموزش و پرورش دولت یازدهم نیز نقشآفرینی خود را ایفا کرد و در بهمن ۱۳۹۴ طرح «کلاس برجام» را کلید زد؛ فعالیتی چهار ساعته با موضوع «برجام» با محتوای مشخص به عنوان فوق برنامه یا فعالیتهای مکمل درس تاریخ به مدارس دوره متوسطه دوم. بنا به شواهد، این طرح چندان نتوانست در مدارس جاگیر شود، منتها سرعت عمل کمنظیر مسئولان آموزش و پرورش در واکنش آموزشی به یک پدیده ملی قابل تأمل است که دیگر تکرار هم نشد.۲- گرچه کلاس برجام در مدارس پا نگرفت، اما دولتمردان به ویژه تیم دیپلماسی دولت یازدهم و دوازدهم به روشهای مختلف به تبیین دستاوردها و مزایای کوتاهمدت و بلندمدت برجام پرداختند و عمده افراد جامعه به نوعی در «کلاس برجام» شاگردی کردند و به آن امید زیادی هم بستند. همزمان البته گروهی از کارشناسان کشور، این خوشبینیها و امیدها را چندان دستیافتنی نمیدانستند و معتقد بودند که در ازای آنچه به نقد داده شده، چیزی دست ما را نخواهد گرفت و بخشی از محتوای برجام نیز دیر و زود چالشساز خواهد شد. به هر ترتیب دولت و جامعه تصمیمش را گرفت که «برجام» را جدی بگیرد.۳- اکنون از آن ماجرا، حدود ۱۰ سال میگذرد. امروز (۲۶ شهریور ۱۴۰۴) یکی از همان بخشهای چالشی برجام که از سوی منتقدان نسبت به آن تذکر داده شده بود، با عنوان «مکانیسم ماشه» فعال شد. گویا به نقطهای از نزاع بازگشتیم که از آن شروع کرده بودیم؛ البته بعد از دست دادن سرمایههای انسانی و زیرساختی و یک جنگ تمام عیار نظامی و اقتصادی علیه ایران و ...۴- درسآموزی از برجام را باید جدی بگیریم. حالا به جای «کلاس برجام»، باید «مدرسه ملی برجام» را برپا کنیم. باید این تجربه تلخ و سرمایهسوز را منصفانه و صادقانه برای مردم به ویژه نسل جوانتر باز بگوییم که «قرار بود چه بشود، چه شد و چرا چنین شد و بر اساس چه نگاهی؟». کسی نباید تاریخ را فراموش کند. برای دانشجویان، برای استادان، برای معلمها، برای دانشآموزان، برای سیاستمداران، برای دولتمردان، برای مردم، برای کاسبها و برای مادرها...۴- داشتم فکر میکردم اگر قرار باشد برای چنین تجربهنوردی ملی سرفصلهایی را پیشنهاد بدهیم، چه مواردی را باید در آن گنجاند. این فهرست به نظرم رسید:الف - چرا آمریکا - با ۱۰ هزار کیلومتر فاصله از ایران - با ما کار دارد؟! - تاریخ دشمنیها و آسیبهای ایالات متحده امریکا به ایرانب - چرا نباید به غرب خوشبین باشیم؟ - مرور اظهارنظرهای مدافعان و مخالفان مذاکره و برجام با ذکر نام و مسئولیت از ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۴ و صحتسنجی آنها بر اساس مستنداتپ - در «برجام» چه هست و چه نیست؟! - خلاصه ترجمه درست مفاد اصلی برجام به زبان ساده (با ذکر واژگان مهم مثل «تعلیق»، «لغو» و «مکانیسم ماشه» و ...)ت - ماجرای «پسر خوب - پسرهای بد!» - تاریخ اجرای برجام و مقایسه متناظر اقدامات و دستاوردهای ایران و اقدامات و دستاوردهای آنطرفیها بر اساس برجام ث- راههای مقابله با مارگزیدگی - آیا عاقلها به آمریکا و اروپا اعتماد میکنند؟ چرا؟ (بحث آزاد)ج- روی پای خودت بایست، مرد! - درسآموزههای اعتماد به غرب و غفلت از ظرفیتهای خود و اقتصاد مقاومتیچ - از ایرانی میترسند که روی پای خودش بایستد! - روایت پیشرفتهای علم و فناوری جمهوری اسلامی ایرانح - جای شهدا خالی... - ماجرای جنگ ۱۲ روزه در امتداد برجام و معرفی دانشمندان و بزرگان ایرانی که در این سالها از سوی آمریکا و اسرائیل به شهادت رسیدند.
پانوشت: یادم آمد که بنگورین در هنگامه اشغال فلسطین و تأسیس رژیم اسرائیل گفته بود که «پیرمردها میمیرند و جوانها فراموش میکنند». اگر تجربه تلخ برجام را با و برای مردم و نسل جدید بازخوانی و تحلیل نکنیم، دور نیست که دوباره برجامی دیگر و سرمایهسوزی دیگر. قیمت برخی از تجربهها خیلی گران است و نباید ارزان از کنارش گذشت.@sheffa_jo
۱۶:۴۰
یادداشت میهمان 
*در سوگ خرد عملی و بی معنا شدن سیاست*رقیه فاضل۱۴۰۴۰۷۰۱آقا در سخنانشان، آنجا که در مورد زیر سلطهی بیگانه نرفتن، تسلیم نشدن و نپذیرفتن مذاکره با تهدید صحبت میکنند، روی خرد و دانایی و تجربه تأکید میکنند؛ و پذیرش تسلیم را هم ظاهربینی میدانند.سخنرانی تلویزیونی یک مهر و پیام دوم و سوم تلویزیونی آقا در جنگ، این را خیلی خوب نشان میدهد. این در حالیست که طرفداران مذاکره، با ژست عقلانیت دارند پیش میروند و سر باز زدن از مذاکره و گفتگو را نشان دوری از عقلانیت میدانند.این عقلانیت میانتهی که نه بر تجربه تأمل میکند، نه میتواند لایههای عمیق تر موقعیت را ببیند، نه میتواند فلسفه دشمنیها را درک کند، نه میتواند نشانههای تغییراتی را در افکار عمومی دنیا ببیند، نه میتواند فرصتها را شکار کند، اسمش «تحجر» و «تعصب» است که یک جمله گِرد را حفظ کرده و در هر موقعیتی همان را تکرار میکند.اینکه «اگر مذاکره عادلانه باشد، خوبست»، گرچه یک جملهی شرطی و همیشه درست است و ژست عقلانیت خوبی دارد، اما در عالم سیاست، به هیچ دردی نمیخورد، اگر نتواند به صورت تحققی، بگوید الان شرایط عادلانه فراهم است یا نه؟امروز وقتی آقا میگویند مذاکره در وضع کنونی هیچ کمکی به ما نمیکند، یعنی آن ژست عقلانیت باید در بزنگاه و در موقعیت، به تشخیص برسد، وگرنه که جز ظاهربینی و پوچی، چیزی ندارد.نگران تربیت سیاسیای هستم که به جای تشخیص و تصمیم، همیشه جملات شرطی زیبا و جامع الاطراف و برای همه زمانها را تکرار کند. یک تربیت ظاهراً انقلابی و اخلاقی و متین، اما استعمارزده و تحقیر شده و ظاهربین و به دور از خرد.
پینوشت:۱- قبول مذاکرهای را که با تهدید همراه است، هیچ ملّت باشرفی انجام نمیدهد، هیچ «سیاستمدار خردمند»ی هم آن را تصدیق نمیکند (سخنرانی تلویزیونی اول مهر رهبری)۲- اینکه به ملّت ایران بگویند بیایید تسلیم بشوید، «حرف عاقلانه»ای نیست. «افرادِ باخرد» که میشناسند ایران را، میشناسند ملّت ایران را، میشناسند تاریخ ایران را، هرگز چنین حرفی را بر زبان جاری نمیکنند. (پیام دوم تلویزیونی رهبری در جنگ ۱۲ روزه)۳- اینکه کسی توقّع کند که ایران تسلیم کشور دیگری بشود، این یکی از آن مهملگوییهای غلطی است که یقیناً مایهی استهزاء «افراد خردمند» و «افراد دانا» واقع خواهد شد. (پیام سوم تلویزیونی رهبری در جنگ ۱۲ روزه)@rq_fazel
پانوشت: متن از کانال نویسنده محترم است که فقط با لحاظ ویرایشی و ارجاع به سخنرانیهای رهبری تکمیل شده است.@sheffa_jo
*در سوگ خرد عملی و بی معنا شدن سیاست*رقیه فاضل۱۴۰۴۰۷۰۱آقا در سخنانشان، آنجا که در مورد زیر سلطهی بیگانه نرفتن، تسلیم نشدن و نپذیرفتن مذاکره با تهدید صحبت میکنند، روی خرد و دانایی و تجربه تأکید میکنند؛ و پذیرش تسلیم را هم ظاهربینی میدانند.سخنرانی تلویزیونی یک مهر و پیام دوم و سوم تلویزیونی آقا در جنگ، این را خیلی خوب نشان میدهد. این در حالیست که طرفداران مذاکره، با ژست عقلانیت دارند پیش میروند و سر باز زدن از مذاکره و گفتگو را نشان دوری از عقلانیت میدانند.این عقلانیت میانتهی که نه بر تجربه تأمل میکند، نه میتواند لایههای عمیق تر موقعیت را ببیند، نه میتواند فلسفه دشمنیها را درک کند، نه میتواند نشانههای تغییراتی را در افکار عمومی دنیا ببیند، نه میتواند فرصتها را شکار کند، اسمش «تحجر» و «تعصب» است که یک جمله گِرد را حفظ کرده و در هر موقعیتی همان را تکرار میکند.اینکه «اگر مذاکره عادلانه باشد، خوبست»، گرچه یک جملهی شرطی و همیشه درست است و ژست عقلانیت خوبی دارد، اما در عالم سیاست، به هیچ دردی نمیخورد، اگر نتواند به صورت تحققی، بگوید الان شرایط عادلانه فراهم است یا نه؟امروز وقتی آقا میگویند مذاکره در وضع کنونی هیچ کمکی به ما نمیکند، یعنی آن ژست عقلانیت باید در بزنگاه و در موقعیت، به تشخیص برسد، وگرنه که جز ظاهربینی و پوچی، چیزی ندارد.نگران تربیت سیاسیای هستم که به جای تشخیص و تصمیم، همیشه جملات شرطی زیبا و جامع الاطراف و برای همه زمانها را تکرار کند. یک تربیت ظاهراً انقلابی و اخلاقی و متین، اما استعمارزده و تحقیر شده و ظاهربین و به دور از خرد.پینوشت:۱- قبول مذاکرهای را که با تهدید همراه است، هیچ ملّت باشرفی انجام نمیدهد، هیچ «سیاستمدار خردمند»ی هم آن را تصدیق نمیکند (سخنرانی تلویزیونی اول مهر رهبری)۲- اینکه به ملّت ایران بگویند بیایید تسلیم بشوید، «حرف عاقلانه»ای نیست. «افرادِ باخرد» که میشناسند ایران را، میشناسند ملّت ایران را، میشناسند تاریخ ایران را، هرگز چنین حرفی را بر زبان جاری نمیکنند. (پیام دوم تلویزیونی رهبری در جنگ ۱۲ روزه)۳- اینکه کسی توقّع کند که ایران تسلیم کشور دیگری بشود، این یکی از آن مهملگوییهای غلطی است که یقیناً مایهی استهزاء «افراد خردمند» و «افراد دانا» واقع خواهد شد. (پیام سوم تلویزیونی رهبری در جنگ ۱۲ روزه)@rq_fazel
پانوشت: متن از کانال نویسنده محترم است که فقط با لحاظ ویرایشی و ارجاع به سخنرانیهای رهبری تکمیل شده است.@sheffa_jo
۳:۵۶
ویراستینوشت-۱۴۰۴۰۷۲۷
پانوشت: به جد باید نگران قالبگرایی و اقدامات نمایشی بود. در ضعف عقلانیت و فکر و معنا، به جای حل مسئله، سرگرم بازی شدهایم. این روزها که برخی از تصویبنامههای هیأت وزیران و ... را میبینیم، پوکی آنها عجیب به چشم میآید. انگار فقط رفع تکلیفی است از برنامه هفتم...مثال اخیرش، «تصویبنامه حمایت و پشتیبانی از مردمیسازی فرهنگ و جریان حلقههای میانی مروج گفتمان انقلاب اسلامی» است.@shefaa_jo
پانوشت: به جد باید نگران قالبگرایی و اقدامات نمایشی بود. در ضعف عقلانیت و فکر و معنا، به جای حل مسئله، سرگرم بازی شدهایم. این روزها که برخی از تصویبنامههای هیأت وزیران و ... را میبینیم، پوکی آنها عجیب به چشم میآید. انگار فقط رفع تکلیفی است از برنامه هفتم...مثال اخیرش، «تصویبنامه حمایت و پشتیبانی از مردمیسازی فرهنگ و جریان حلقههای میانی مروج گفتمان انقلاب اسلامی» است.@shefaa_jo
۱۸:۰۷
بازارسال شده از
*الذّاکرات*شهید جمیله الشنطی، از مصادیق بارز زنان اهل ذکر در این دوران است؛ الذّاکرات.ذکر و مقاومتاو از رهبران مقاومت است که به این راز عجیب در عالم پی برده که کسی نمیتواند در برابر هجمه دشمن مقاومت کند و نترسد، الا اینکه اهل ذکر باشد. ذکر، یعنی آنچه به انسان تلنگر میزند و نسبت به موقعیتش هوشیار میکند. مومن وقتی موقعیتش را در عالم میفهمد، متوجه میشود که خودش فقر مطلق است و هر چه هست، اوست و از اوست و به سوی او باز میگردد. مومن وقتی متذکر است، دیگر غم ندارد و دلش محکم میشود، چون آنچه که میماند خداست و اسرائیل نابود شدنی است. «میفرمایند الذّاکر فی الغافلین کالمقاتل فی الفارّین. ذاکر در میان جمعِ غافل مثل همان سرباز رزمندهی ایستادگیکننده است در میان کسانی که دارند فرار میکنند». برای همین در میدانهای سخت به ذکر کثیر دعوت شده ایم. «میفرماید اذا لقیتم فئة فاثبتوا و اذکروا اللَّه کثیرا؛ در میدان جهاد وقتی در مقابل تهاجم دشمن قرار گرفتید، ایستادگی کنید و ذکر کثیر خدا بکنید. ثبات قدم به خرج بدهید، ایستادگی کنید و ذکر خدا کنید. چرا؟ چون این ذکر، دل را قرص میکند. دل که قرص شد، دل که ثبات پیدا کرد، قدم هم ثبات پیدا میکند. در میدان جنگ اینجوری است. میدان جنگ قبل از آن که پاهای ما، که سستعنصر هستیم، به طرف عقب جبهه مشغول دویدن و فرار شود، دل ما فرار کرده. این دل ماست که جسم ما را به فرار وادار میکند؛ و الّا اگر دل ایستاده باشد، جسم میایستد. در همهی میدانهای جنگ - هم میدان جنگ نظامی، هم میدان جنگ سیاسی، هم میدان جنگ اقتصادی، هم میدان جنگ تبلیغاتی - ذکر خدا کنید که این ذکر خدا موجب فلاح و کامیابی شماست. ذکر خدا پشتوانهی ثبات قدم است».1ذکر و تربیتشهید جمیله الشنطی، اهل ذکر است، چون اهل تربیت است و میداند غایت تربیت، تقوا است و إنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ إِذَا مَسَّهُمۡ طَـٰٓئِفࣱ مِّنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ تَذَكَّرُواْ. انسان متقی حتی اگر گاهی حواسش پرت شد، چون اهل ذکر است، زود هوشیار میشود و بعد از هوشیاری و تلنگر و تذکر، اهل برائت از سپاه شیطان میشود. شهید الشنطی، دکتری علوم تربیتی دارد و مسئول دانشگاه ها و دارالقرآن های غزه است و خوب فهمیده که برای تربیت، قران لازم است. قرآن ذکر است و اینگوه غزه را به دارالقرآن تبدیل میکند. او کاملا درک کرده که غزه اگر اهل قرآن بشود، تربیت میشود و اهل مقاومت. او به اهمیت تربیت قرآنی زنان کاملا پی برده و با پیگیری فعالیتهای قرآنی برای عموم اهل غزه و به ویژه برای زنان، سرمایه بزرگی را برای مقاومت ایجاد کرده است. این انس مردم غزه با قرآن، بخشی از تلاشها و برنامه های این زن بزرگ اهل ذکر است که با نظر لطف الهی نتیجه داده. او مخاطب خودش را با قرآن تربیت کرده و اهل مقاومت. برقراری کلاسهای قرآن در خانه ها و مساجد و بعد از آن راه اندازی شبکه ای از دارالقرآن ها در غزه از فعالیتهای جدی قرآنی او بوده و نهایتا پیشبرد پروژه صفوة الحفاظ (حافظان قرآن برگزیده) در غزه که برنامه ای منظم و فکر شده برای انس با قرآن و حفظ قرآن است، با پیگیری های این زن اهل ذکر بوده است. این برنامه حفظ، بر خلاف تاکید بر حافظه تصویری در حفظ قرآن، بر مرور قسمتهای حفظ شده از قرآن در سیاق و سیر خود آیات قرآن تاکید دارد که طبیعتا امکان تدبر را هم بیشتر فراهم میکند و امکان اینکه حافظ قرآن به محافظ قرآن تبدیل شود را بیشتر میکند. شیوه حفظ و انس در این برنامه، دسته جمعی است و یک حافظ را مورد توجه جمع قرار نمیدهد، بلکه گروهی از حافظان هستند که آیات حفظ شده خود را ارائه میدهند و نهایتا یک جامعه قرآنی است که مورد توجه قرار میگیرد. شهید الشنطی نه تنها خودش اهل ذکر است که ذکر را اقامه کرده است.«وقتی دستهجمعی ذکر گفتیم، آثار و برکات ذکر بر دستهجمع نازل میشود، بر جمع نازل میشود. در قرآن دارد: فَاِنَّ الذِّکرىٰ تَنفَعُ المُؤمِنین؛ این نفع، مال همه میشود. اینجا این نفع، نفع عمومی است، همهی مجموعه نفع میبرند. یا «فَاذکُرونی اَذکُرکُم»؛ «اَذکُرکُم»، این عنایت ویژهی الهی، مترتّب است بر ذکر؛ اینجا ذکر، ذکر دستهجمعی است، پس آن عنایت هم مربوط به جمع میشود.»2جامعه و ذکری به نام الشنطیشهید الشنطی هم خودش اهل ذکر بود، هم ذکر را اقامه کرد و هم با شهادتش مایه تذکر شد كه خطری که تربیت و قرآن برای صهیونیستها دارد، چقدر جدي است. او قبل تر هم در فهرست ترور رژیم قرار گرفته بود تا اينكه در 19 اكتبر 2023 ترور شد و به شهادت رسيد. تامل در هدفگیری شهید از سوی صهیونیستها، تذکری برای ما و تمامی فعالین تربیتی، قرآنی و مقاومت در جهان اسلام است. آنجا که قرآن و تربیت و مقاومت به هم میرسند، خطر برای صهیونیستها ایجاد میشود. چه شورانگیز!1- بیانات آقا ۱۳۸۶/۰۶/۳۱2- بیانات آقا ۱۴۰۱/۰۵/۰۵https://ble.ir/rq_fazel۶:۵۵
نرمافزارهای تحولساز زیستبوممجتبی همتی فر ۱۴۰۴۰۸۱۰
پانوشت: توفیقی بود که در چهارسوق امسال، تجربههایی از حکمرانی مردمپایه در سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک را ارایه نمایم. تجربهای که حاصل تلاش جمع بزرگی از فعالان و دغدغهمندان تعلیم و تربیت است.چنین فرصتهای گفت و گو و آموختن از ایدهها و تجربیات دیگران، از ضرورتهای تحول تربیتی است؛ و چقدر کم داریم...«الفتا» نمونه بومی شده و مدرسهای چنین رویدادهایی است که بعد از سه دورهی موفق برگزاری و رو به رشد، متأسفانه معلق مانده است. تفاوت «چهارسوق، الفتا و یارستان کودکستان» با جشنوارههای شکلی وزارتی در عمق نفوذ و نرمافزار ویژه آن است که آن را فراتر از یک رویداد چند ساعته و سخنرانی میکند. فهم این تمایزها و ظرافتهای مهم برای افراد مانده در ظاهر و پیله بروکراسی بسی دشوار است. انشاءالله چشمها و دلها گشوده شود...@sheffa_jo
پانوشت: توفیقی بود که در چهارسوق امسال، تجربههایی از حکمرانی مردمپایه در سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک را ارایه نمایم. تجربهای که حاصل تلاش جمع بزرگی از فعالان و دغدغهمندان تعلیم و تربیت است.چنین فرصتهای گفت و گو و آموختن از ایدهها و تجربیات دیگران، از ضرورتهای تحول تربیتی است؛ و چقدر کم داریم...«الفتا» نمونه بومی شده و مدرسهای چنین رویدادهایی است که بعد از سه دورهی موفق برگزاری و رو به رشد، متأسفانه معلق مانده است. تفاوت «چهارسوق، الفتا و یارستان کودکستان» با جشنوارههای شکلی وزارتی در عمق نفوذ و نرمافزار ویژه آن است که آن را فراتر از یک رویداد چند ساعته و سخنرانی میکند. فهم این تمایزها و ظرافتهای مهم برای افراد مانده در ظاهر و پیله بروکراسی بسی دشوار است. انشاءالله چشمها و دلها گشوده شود...@sheffa_jo
۱۴:۳۳
ویراستینوشت-۱۴۰۴۰۸۱۹نماز در تعمیرگاه
پانوشت-۱: تعمیرگاه بزرگی بود و استادکارها هم جوان و خوش برخورد. بچههای مسجد بودند و برادر. شاگردهای جوان و نوجوان هم مؤدب و سربهکار. دور از انتظار نیست که در چنین فضای حرفهای، علاوه بر مهارت و فن، آداب و اخلاق کسب و کار و تدین هم آموخته شود. واقعاً جا دارد روی این مصداقها کار کنیم. پانوشت-۲: عکس را بعد از نماز و خلوت شدن گرفتم. @sheffa_jo
پانوشت-۱: تعمیرگاه بزرگی بود و استادکارها هم جوان و خوش برخورد. بچههای مسجد بودند و برادر. شاگردهای جوان و نوجوان هم مؤدب و سربهکار. دور از انتظار نیست که در چنین فضای حرفهای، علاوه بر مهارت و فن، آداب و اخلاق کسب و کار و تدین هم آموخته شود. واقعاً جا دارد روی این مصداقها کار کنیم. پانوشت-۲: عکس را بعد از نماز و خلوت شدن گرفتم. @sheffa_jo
۱۹:۱۳
پای درس استاد شهید۱۴۰۴۰۹۰۷مجتبی همتی فر
۱- این ترم با دانشجوهای علوم تربیتی، درس «اخلاق حرفهای در تعلیم و تربیت» را دارم. طرح درس را که آماده میکردم، مثل بقیه درسها، دغدغهام این بود که چطور باید آن را به متن زندگی شخصی و حرفهای ایشان بکشانم. روز قبل از هر جلسه برایم یک چالش است؛ اینکه بحث را چطور پیش ببریم که فایده و اثر مثبت داشته باشد. از تجربیات و آموختههای عملیام میگویم، از مثالهای عینی، از غیررسمیهای ناگفته و کمگفته. به تناسب از فیلم سینمایی و مستند برای ماده بحث و گفت و گو استفاده میکنیم.۲- بحثمان به مرام اخلاقی در معلمی و سازمانهای تربیتی رسید. از قضا به تازگی مستندی خوب درباره شهید طهرانچی دیده بودم؛ «تا آخرین عمود». به نظرم رسید که شخصیت دکتر طهرانچی - از معلمی دانشگاه و مدیریت سازمانهای آموزشی تا جهادگری علمی - نمونه عالی برای بحث است. در آغاز، از دانشجوها پرسیدم که نام دکتر طهرانچی را قبلتر شنیدهاید؟ درباره ایشان چه میدانید؟ اغلب میدانستند که جزو شهدای اخیر بودهاند و نه بیشتر. پیشینه مختصری از ایشان گفتم و بقیه را موکول به مستند کردم. از همه خواستم که حین تماشا، برداشتهای خودشان را از شخصیت دکتر طهرانچی از منظر اخلاق حرفهای بنویسند و تحویل بدهند.۳- مستند روایتی ۴۳ دقیقهای از زندگی خانوادگی - حرفهای شهید طهرانچی است که زیست علمی، مدیریتی و خانوادگی و معنوی او را ترسیم میکند. روایت با چهره نوه بامزه و خندان ایشان آغاز میشود و بعد فرزندان و برادر و دوستان و شاگردان و همکاران هر یک بخشی از زندهگی او را برایمان میگویند. هر چند جوانب و جزییات زیادی ناگفته مانده، اما خودش آغازی است بر معرفی این چنین چهرههای شاخصی.۴- فیلم که تمام شد، اولین پرسش عجیب بود. سؤال چندان به تیپ پرسنده نمیخورد. با گلایهای دغدغهمندانه پرسید وقتی میدانیم که چنین دانشمندانی داریم، چرا اجازه میدهیم که آنها ترور کنند؟ چرا راحت آنها را از دست میدهیم؟ نظر دیگران را در این باره خواستم. برخی از نفوذ و کوتاهی گفتند. برخی دیگر نکات جالب و ظریفی گفتند؛ اینکه چرا دانشمندان علم و فناوری و مراکز علمی ما هدف تروریسم دولتی قرار میگیرند و به تعبیر دقیقتر چرا «تروریسم دولتی» اسرائیل و آمریکا شخصیتها و مراکز علمی ما را هدف میگیرد؟ بعد از این بحث، جنبههای برجسته شهید طهرانچی را از منظر اخلاق حرفهای به صورت ۳۶۰ درجه مرور کردیم.
پانوشت -۱: دوره کارشناسی علوم تربیتی را تقریباً رها کردهایم. منابع خوب و مفید و بهروز کم داریم و یا به تعبیری نداریم؛ منابعی که چارچوب فکری دانشجویان را با نگاه بومی بسازد. از همین رو ناگزیر باید رفت سراغ منابع نه چندان متعارف. این چنین است که مستندهای خوب غنیمت است.پانوشت -۲: نوجوان و جوان امروز مستضعفاند. کوتاهی ماست که بحثهای جدی را به نحو مناسب به ایشان ارائه نکردهایم. چهبسا دست کمشان گرفتهایم...پانوشت -۳: بار اول مستند را با خانواده دیدیم. دختر شهید طهرانچی جایی میگفت که «ایشان گرچه چهره علمی بود، اما در خانه و پیش ما «بابا» بود». بچهها همین را دست گرفتند که در خانه «بابا» نیستی! این چنین شد که موقعیت ویژه «بابا بودن» به عنوان یک شاخص ارزیابی تبدیل شده و حضورم ارزیابی میشود!@sheffa_jo
۱- این ترم با دانشجوهای علوم تربیتی، درس «اخلاق حرفهای در تعلیم و تربیت» را دارم. طرح درس را که آماده میکردم، مثل بقیه درسها، دغدغهام این بود که چطور باید آن را به متن زندگی شخصی و حرفهای ایشان بکشانم. روز قبل از هر جلسه برایم یک چالش است؛ اینکه بحث را چطور پیش ببریم که فایده و اثر مثبت داشته باشد. از تجربیات و آموختههای عملیام میگویم، از مثالهای عینی، از غیررسمیهای ناگفته و کمگفته. به تناسب از فیلم سینمایی و مستند برای ماده بحث و گفت و گو استفاده میکنیم.۲- بحثمان به مرام اخلاقی در معلمی و سازمانهای تربیتی رسید. از قضا به تازگی مستندی خوب درباره شهید طهرانچی دیده بودم؛ «تا آخرین عمود». به نظرم رسید که شخصیت دکتر طهرانچی - از معلمی دانشگاه و مدیریت سازمانهای آموزشی تا جهادگری علمی - نمونه عالی برای بحث است. در آغاز، از دانشجوها پرسیدم که نام دکتر طهرانچی را قبلتر شنیدهاید؟ درباره ایشان چه میدانید؟ اغلب میدانستند که جزو شهدای اخیر بودهاند و نه بیشتر. پیشینه مختصری از ایشان گفتم و بقیه را موکول به مستند کردم. از همه خواستم که حین تماشا، برداشتهای خودشان را از شخصیت دکتر طهرانچی از منظر اخلاق حرفهای بنویسند و تحویل بدهند.۳- مستند روایتی ۴۳ دقیقهای از زندگی خانوادگی - حرفهای شهید طهرانچی است که زیست علمی، مدیریتی و خانوادگی و معنوی او را ترسیم میکند. روایت با چهره نوه بامزه و خندان ایشان آغاز میشود و بعد فرزندان و برادر و دوستان و شاگردان و همکاران هر یک بخشی از زندهگی او را برایمان میگویند. هر چند جوانب و جزییات زیادی ناگفته مانده، اما خودش آغازی است بر معرفی این چنین چهرههای شاخصی.۴- فیلم که تمام شد، اولین پرسش عجیب بود. سؤال چندان به تیپ پرسنده نمیخورد. با گلایهای دغدغهمندانه پرسید وقتی میدانیم که چنین دانشمندانی داریم، چرا اجازه میدهیم که آنها ترور کنند؟ چرا راحت آنها را از دست میدهیم؟ نظر دیگران را در این باره خواستم. برخی از نفوذ و کوتاهی گفتند. برخی دیگر نکات جالب و ظریفی گفتند؛ اینکه چرا دانشمندان علم و فناوری و مراکز علمی ما هدف تروریسم دولتی قرار میگیرند و به تعبیر دقیقتر چرا «تروریسم دولتی» اسرائیل و آمریکا شخصیتها و مراکز علمی ما را هدف میگیرد؟ بعد از این بحث، جنبههای برجسته شهید طهرانچی را از منظر اخلاق حرفهای به صورت ۳۶۰ درجه مرور کردیم.
پانوشت -۱: دوره کارشناسی علوم تربیتی را تقریباً رها کردهایم. منابع خوب و مفید و بهروز کم داریم و یا به تعبیری نداریم؛ منابعی که چارچوب فکری دانشجویان را با نگاه بومی بسازد. از همین رو ناگزیر باید رفت سراغ منابع نه چندان متعارف. این چنین است که مستندهای خوب غنیمت است.پانوشت -۲: نوجوان و جوان امروز مستضعفاند. کوتاهی ماست که بحثهای جدی را به نحو مناسب به ایشان ارائه نکردهایم. چهبسا دست کمشان گرفتهایم...پانوشت -۳: بار اول مستند را با خانواده دیدیم. دختر شهید طهرانچی جایی میگفت که «ایشان گرچه چهره علمی بود، اما در خانه و پیش ما «بابا» بود». بچهها همین را دست گرفتند که در خانه «بابا» نیستی! این چنین شد که موقعیت ویژه «بابا بودن» به عنوان یک شاخص ارزیابی تبدیل شده و حضورم ارزیابی میشود!@sheffa_jo
۶:۵۷
طرحوارهای از تربیت کودک در اندیشه رهبری مجتبی همتی فر۱۴۰۴۰۹۱۵در سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک، تلاشی آغاز شده بود تا پشتوانه نظری زیست بوم اوان کودکی باشد و تا جایی که مطلع هستم، این الگوی نظری در گامهای آخر خود قرار دارد. در این سیر، مطالعه مفصلی انجام شد و در بخشی از آن، بنا گردید طرحواره تربیتی کودکی در اندیشه رهبری هم پژوهیده شود. یکی از پژوهشگران خبره این حوزه، زحمت را بر عهده گرفت. حاصل این تلاش ارزشمند، در سازمان مورد بازخوانی و گفت و گو قرار گرفت و نهایتاً برای بهره بردن عموم از آن، به انتشارات انقلاب اسلامی سپرده شد. الحمدلله که چندی است این اثر به طبع رسیده است و انشاءالله مورد بهره هم قرار خواهد گرفت. اگر این اثر را مطالعه کردهاید و نظری دارید، خوشحال خواهم شد که از آن بهرهمند شویم.@sheffa_jo
۱۹:۰۵
