از هک پدافند ایران، تا چگونگی نفوذ موساد برای حمله به ایران در سریال«تهران»قسمت اولاگر قراره خیلی چیزها تغییر کنه، پس ما هم باید تغییر کنیم؛ باید بهتر بشیم؛ قویتر از قبل، دونهدونهمون بشیم چشم و گوش نیروهای مسلح و دستگاههای اطلاعاتی و مثل یه پازل، اقتدار ایران اسلامیمونو کامل کنیم...میخوام امروز بگم که باید تصورمونو از جاسوسی و نفوذ و... تغییر بدیم؛ میخوام بگم برای قوی شدن، چارهای نداریم جز اینکه سواد امنیتیمون رو بالا ببریم و ازتون میخوام تا هر کسی ذرهای دلش پیش اون شهدای دو ماهه و سه چهار ساله است، یه یاعلی بگه و این سری پستها رو اینقدر انتشار بده تا برسه به گوش یه «ایران»؛ بسم الله...
اسرائیل توی این مدت و در طراحی این جنگ همهجانبه، نه فقط از جاسوسان حرفهای، بلکه از خیلی از آدمهای معمولی استفاده کرد؛ حالا میپرسید چطوری؟ به کمک چجور آدمهایی؟
اکثر این جاسوسانی که از آدم های معمولی استفاده میکردند، در قالب «توریست»، تاکید میکنم، «توریست» از کشورهای دیگه به ایران میاومدن و شروع به شناسایی دختران و پسران فاسدالاخلاق میکردند؛ توی خونههای اونها ساکن میشدند، با اونها رابطه میگرفتند، فیلم تهیه میکردند و بعد از آتوگیری، پهپاد، اسلحه، پول، مواد منفجره و... رو توی خونه های همین آدمها جا ساز میکردند برای همین حملهی اخیر؛ از خیلی جاهای دیگهی مهم شهر هم فیلم میگرفتند و در قالب توریستهای جهانگرد، چند روز چند روز نزدیک محلهای حساس امنیتی خارج شهر چادر میزدند و رصد میکردند (توی یوتیوب فیلم بعضی از این توریستها هست؛ بخصوص جاسوسان هندی و...)؛ پس استفاده از فساد اخلاقی دختر و پسرها یکی از دستهای فعال این حمله بوده و نکتهی دیگه اینکه آقا جان! به هیییچ توریستی اعتماد نکنید؛ جاسوس شاخ و دم نداره؛ دقیقا عاطفهی دختر و پسرها و ضعف اونها رو مورد استفاده قرار میده؛ همچنین این هاستلها باید زیر ذرهبین قرار بگیرن یه سریالی رو چند سال پیش اسرائیلیها ساختند تحت عنوان «تهران» که توی اون نشون میده اسرائیل برای حمله به ایران دقیقا به چی فکر میکنه و چطور عمل میکنه اگه بهتون بگم توش نشون میده که میگه «ما آمادهی ایران هستهای نیستیم» و به همین بهانهها نشون میده که قصد میکنن در اولین قدم، قبل حمله، پدافند هوایی رو هک کنند و بعد با جنگنده بیان و حمله رو توی آسمون ایران شروع کنن، باور میکنید؟ (عکسها رو ببینید) این فیلمها رو جدی بگیرید و از دید سواد امنیتی نگاهشون کنید؛ شیوههای اسرائیل توی این فیلمها، به کاری که در واقعیت انجام میدن خیلی نزدیکه (مثل عملیات حمله به فوردو که دقیقا توی فیلم تاپگان۲ نشون میده)جالبه که «تامار» (زن جاسوس فیلم) دقیقا از طریق فساد اخلاقی با یک پسر برای مدتی دوست و همخونه میشه و به کمک معترضین و اغتشاشگران و فتنهگران زن، زندگی آزادی (اعتراضات حجاب منظور هست) سعی میکنه عملیاتش رو کامل کنه (این فتنههای از پیش برنامه ریزی شده رو توی این پازل ببینید؛ دعوا اصلا سر حجاب نیست؛ هدف کل جمهوری اسلامیه!) بازوی بعدی توی این عملیاتها، «بهائیها» و بعضی خانههای «یهودیهای مقیم ایران» هستند که سازمانهای جاسوسی برای ساماندهی و جاسازی و... خیلی روی اونها سرمایهگذاری میکنه دقیقا توی همین فیلم هم نشون میده که تامار وقتی نزدیک هست گیر نیروهای امنیتی ایران بیفته، سریع میره خونهی خالهی یهودیش تو قلب تهران و بعنوان یک محل امنی که کسی بهش شک نمیکنه اونجا میمونه بازوی دیگهی موساد در ایران، ایرانیهایی هستند که فسادهای اقتصادی، سیاسی و... دارن که بخشیاش رو توضیح دادم و البته توی این سریال هم نشون میده که چطور یکی از این مفسدهای اقتصادی با موساد همکاری میکنه عاقبت این آدمهای فاسد چی میشه؟ همونطور که سریال هم نشون میده، همهشون یا توسط ایران دستگیر میشن و یا اگر بتونن قسر دربرن، خود موساد به خاطر اطلاعاتی که اونها دارن، قبل از هر حرکتی، میکشدشون و خلاص و بازوی دیگه، بچههای مسئولینی هستند که خارج از کشور مثلا دارن تحصیل میکنن و از طرق مختلف روی اونها سوار میشن و مسئولین رو در ایران تحت فشار میذارن اینو هیچجوره نمیتونم هضم کنمادامه مریم خانمحمد نیماوری کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi۱۶:۲۷
قسمت دوم بازوی دیگه، جاسوسی سایبری از طریق اپلیکیشنهای خارجی (بخصوص واتساپ، تلگرام، اینستاگرام، توئیتر و...)، لوکیشن روی گوشیها، شنود تلفن همراه و مکالمات معمولی من و شماست! باز نگید «کی حوصله داره ما رو شنود کنه»؛ مگه صد سال پیشه؟!! این شنودها توسط هوش مصنوعی با کلیدواژهها و پوشهسازیهای خاصی طبقهبندی میشن و در صورت نیاز، خروجی اونها مورد تحلیل و بررسی قرار میگیرن؛ بسیاری از برآورد خسارتهایی که اسرائیل به ایران زد از طریق همین مکالمات سادهی من و شما ارزیابی میشه اینکه:«وایی ما از توی خونهمون فلان جا کاملا پیداست، قشنگ با فلان تا موشک زدن فلان جا و ساختمان اگه تا یکی دو روز دیگه نریزه، هر چی توش بوده سوخته؛ آره آره، فلانی ما اونجا فلان مسئولیت رو داره و میگه ما...؛ راستی امشبم همهمون جمع میشیم خونهی فلانی اینا، ازش میپرسم»؛ بیایید روزهی سایبری رو تمرین کنیم (بخصوص اگر از نزدیکان یا دوستانمون افراد نظامی، دانشمند یا... داریم) خب؛ تا اینجای کار فهمیدیم که بعنوان یه ایرانی چقدر میتونیم به امنیت کشور کمک کنیم؛ این رو هم بگم که کلا قصد سرویسهای جاسوسی برای «بیثباتسازی»، سابوتاژ یا خرابکاری گسترده یا محدوده و معمولاً این اقدامات رو انجام میدن:
خرابکاری در زیرساختها برای فلجسازی سختافزارها مثل تلاش تامار برای نفوذ به نیروگاهها، سیستمهای خاتمالانبیا و... خرابکاری تجاری و اقتصادی نفوذ در اپوزیسیون به منظور فلج سیاسی عملیاتهای تروریستی به نیت هرج و مرج امنیتی شهید کردن نیروهای موثر نظامی، متخصص، مهندسین و دانشمندان هستهای که توی سریالهای تهران و «هوملند» هم خیلی بهشون پرداخته شده القصه؛ حتما این سریال رو ببینید (لینک خلاصه شده رو به همراه توضیحاتش براتون میذارم)؛ سعی کنیم علاوهبر بالا بردن سواد امنیتی-اطلاعاتی، روی خیلی نکات ساده حساس باشیم و با همین اتحاد و همدلی که بینمون هست، نذاریم حتی یک نفر در اثر بیاحتیاطی شهید بشه؛ یادمون باشه دورهی آخرالزمانه و حفظ جان تکتک شیعهها واجبه 🫡
انشاالله پستهای سواد امنیتی ادامه داره...
مریم خانمحمد نیماوری کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi۱۶:۲۷
به بهانهی سالروز بمباران هیروشیما توسط آمریکا؛ بررسی فیلم سینمایی «اوپنهایمر» مریم خانمحمد نیماوری کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi۱۸:۱۵
امروز سالروز بمباران اتمی هیروشیما توسط آمریکا با ۱۶۰ هزار کشته و مجروح بود و حالا که طی اتفاقات اخیر، دوباره مبحث داغ هستهای روی زبانها افتاده، خوبه با فیلم سینمایی سه ساعته به نام «اوپنهایمر» بریم و ببینیم اصلا ماجرای این بمب چی بوده؟ پدر این بمبهای خانمانسوز کی بوده؟ اصلا هدف از ساختنش چی بوده و در انتها، چه پدری از پدر این علم در اومدهمن اگه جای مدیران سینما بودم، همین امروز کارت دعوت چاپ میکردم و چند قشر رو -خیلی محترمانه- به دیدن این فیلم در یکی از سالنهای خاک خوردهی سینما دعوت میکردم🤌دستهی اول: دانشگاهیان و روحانیونی که معتقدند «پایهی علوم یکی است و اساسا علوم اسلامی نداریم و به قولی «بابا ولمون کنید این حرفا کدومه» چون خود نولان توی فیلمش ادعا میکنه که اساسا این علم یهودیه! پس معلومه از نظر خود غربیها، علوم دینی وجود دارهما هم معتقدیم پایهی علوم بسته به جهانبینیها متفاوت و متمایزه و مثلا این علوم یهودیه که در فیزیک به بمب هستهای میرسه؛ یادمون نره که حضرت آقا بارها به غیر توحیدی، غیرالهی و مسموم بودن علوم غربی اشاره کردن
دستهی دوم: سیاستمداران و غربزدههایی که خیلی افکار مِلو، گوگولی و متمدانه به غرب دارن و فکر میکنن این مار خوش خطوط خال ، رحم و مروت داره؛ دقیقا مثل اون احمقی که گفت «امضای کری تضمینه»، و هنوز بند دلش به قولهای پای میز مذاکره محکمه حالا توی این فیلم اوپنهایمر با اینکه پدر علم بمب اتم بوده، خودش به همراه چند دانشمند دیگه (انیشتین و زیلارد) نامه میزنه به رئیسجمهور آمریکا که بیا و ببین آلمان داره به بمب هستهای دست پیدا میکنه و زودتر دست به کار شو؛ و در انتها زندگی خودشو وقف ساخت این بمب میکنه؛ اما بالاخره به جرم داشتن افکار چپ و کمونیستی ازش سلب اعتبار میشه!!! به خودشونم رحم نمیکنن چه برسه به غیر! (چرا که وقتی پای حفظ نظام آمریکا وسط باشه، هیچ کس و هیچ چیز مهم نیست)نکتهی دیگه هم اینکه این تروریستهای بالذات، حتی وقتی جنگی رو پیروز میشن و طرف مقابل تسلیمه (مثل ژاپن که تسلیم شده بود)، برای بازدارندگی بازم روی سرش (هیروشیما) بمب اتمی میندازن
دستهی سوم: سلبریتیها و چهرههای مشهوری که با استفاده از شهرتشون دائم در حال سمپاشی، سیاهنمایی و اعتراض به سیاستهای خرد و کلانن و فکر میکنن تمااام دنیا آزادی بیان موج میزنه(بماند که کلا توی ایران اینا خیلی آزادن و خیلی کسی بهشون کاری نداره) درصورتیکه توی این فیلم میبینیم در آمریکا هر کسی ذرهای افکار کمونیستی هر چند غیر جدی توی پروندش داشته باشه، به راحتی بایکوت و طرد میشه؛ حتی اگر کسی باشه که بزرگترین هدیه رو به آمریکا داده باشه
دستهی چهارم: مردم معمولی که در حین تماشای یه فیلم طولانی، با تاریخ آشنا میشن؛ البته باید حواسمون به این موضوع باشه که فیلم داره یه جورایی چهرهی دانشمندانی رو که خودشون رئیسجمهور رو از بمب هستهای آگاه کردن و خودشونم براش ساختنش تطهیر میکنه ؛ حالا ما توی دانشگاههامون چه چهرهی اتوکشیده، شیک و متمدنانه ای از این دانشمندان تروریست ارائه میکنیم؟!🥸
به جملهی اول فیلم درمورد پرومته دقت کنید؛ توی فیلم میبینیم که یکی از القاب اوپنهایمر، «پرومتهی آمریکایی» هست طبق اساطیر یونان، پرومته (بگیرید همون ابلیس)، آتش دانش رو از خدای «زئوس» میدزده و به انسان هدیه میده؛ درست مثل اوپنهایمرِ یهودی که بمب اتمی رو به آمریکا هدیه داد
برای مطالعهی کامل، این جلسه از کلبهی کرامت را ببینید.
والسلام
مریم خانمحمد نیماوری
کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi
بریم و ببینیم اصلا ماجرای این بمب چی بوده؟ پدر این بمبهای خانمانسوز کی بوده؟ اصلا هدف از ساختنش چی بوده و در انتها، چه پدری از پدر این علم در اومدهمن اگه جای مدیران سینما بودم، همین امروز کارت دعوت چاپ میکردم و چند قشر رو -خیلی محترمانه- به دیدن این فیلم در یکی از سالنهای خاک خوردهی سینما دعوت میکردم🤌دستهی اول: دانشگاهیان و روحانیونی که معتقدند «پایهی علوم یکی است و اساسا علوم اسلامی نداریم و به قولی «بابا ولمون کنید این حرفا کدومه» چون خود نولان توی فیلمش ادعا میکنه که اساسا این علم یهودیه! پس معلومه از نظر خود غربیها، علوم دینی وجود دارهما هم معتقدیم پایهی علوم بسته به جهانبینیها متفاوت و متمایزه و مثلا این علوم یهودیه که در فیزیک به بمب هستهای میرسه؛ یادمون نره که حضرت آقا بارها به غیر توحیدی، غیرالهی و مسموم بودن علوم غربی اشاره کردندستهی دوم: سیاستمداران و غربزدههایی که خیلی افکار مِلو، گوگولی و متمدانه به غرب دارن و فکر میکنن این مار خوش خطوط خال ، رحم و مروت داره؛ دقیقا مثل اون احمقی که گفت «امضای کری تضمینه»، و هنوز بند دلش به قولهای پای میز مذاکره محکمه حالا توی این فیلم اوپنهایمر با اینکه پدر علم بمب اتم بوده، خودش به همراه چند دانشمند دیگه (انیشتین و زیلارد) نامه میزنه به رئیسجمهور آمریکا که بیا و ببین آلمان داره به بمب هستهای دست پیدا میکنه و زودتر دست به کار شو؛ و در انتها زندگی خودشو وقف ساخت این بمب میکنه؛ اما بالاخره به جرم داشتن افکار چپ و کمونیستی ازش سلب اعتبار میشه!!! به خودشونم رحم نمیکنن چه برسه به غیر! (چرا که وقتی پای حفظ نظام آمریکا وسط باشه، هیچ کس و هیچ چیز مهم نیست)نکتهی دیگه هم اینکه این تروریستهای بالذات، حتی وقتی جنگی رو پیروز میشن و طرف مقابل تسلیمه (مثل ژاپن که تسلیم شده بود)، برای بازدارندگی بازم روی سرش (هیروشیما) بمب اتمی میندازندستهی سوم: سلبریتیها و چهرههای مشهوری که با استفاده از شهرتشون دائم در حال سمپاشی، سیاهنمایی و اعتراض به سیاستهای خرد و کلانن و فکر میکنن تمااام دنیا آزادی بیان موج میزنه(بماند که کلا توی ایران اینا خیلی آزادن و خیلی کسی بهشون کاری نداره) درصورتیکه توی این فیلم میبینیم در آمریکا هر کسی ذرهای افکار کمونیستی هر چند غیر جدی توی پروندش داشته باشه، به راحتی بایکوت و طرد میشه؛ حتی اگر کسی باشه که بزرگترین هدیه رو به آمریکا داده باشهدستهی چهارم: مردم معمولی که در حین تماشای یه فیلم طولانی، با تاریخ آشنا میشن؛ البته باید حواسمون به این موضوع باشه که فیلم داره یه جورایی چهرهی دانشمندانی رو که خودشون رئیسجمهور رو از بمب هستهای آگاه کردن و خودشونم براش ساختنش تطهیر میکنه ؛ حالا ما توی دانشگاههامون چه چهرهی اتوکشیده، شیک و متمدنانه ای از این دانشمندان تروریست ارائه میکنیم؟!🥸 به جملهی اول فیلم درمورد پرومته دقت کنید؛ توی فیلم میبینیم که یکی از القاب اوپنهایمر، «پرومتهی آمریکایی» هست طبق اساطیر یونان، پرومته (بگیرید همون ابلیس)، آتش دانش رو از خدای «زئوس» میدزده و به انسان هدیه میده؛ درست مثل اوپنهایمرِ یهودی که بمب اتمی رو به آمریکا هدیه دادبرای مطالعهی کامل، این جلسه از کلبهی کرامت را ببینید.والسلام
مریم خانمحمد نیماوری کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi۱۸:۱۶
بررسی انیمیشن «شکارچیان شیاطین کیپاپ» محصول ۲۰۲۵ در پست بعد بخوانید مریم خانمحمد نیماوری کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi۱۵:۱۹
بررسی انیمیشن «شکارچیان شیاطین کیپاپ» محصول ۲۰۲۵میبینید عموما دنیای رسانه طوری پیش میره که حقیقتها رو وارونه جلوه میده؟؛ اینکه به باطل، لباس حق میپوشونه؛ و روی حق، مغقولتر از همیشه پوشش میذاره؟ یک نمونهاش، ماهیتبخشی و همیشه ترند نگه داشتن یکی از مولفههای سبک زندگی غربی، یعنی «موسیقیه». هر چند که یکی از مظاهر جاهلیته، اما یه کاری میکنن من و شما اونو مظهر تمدن بدونیم
جالبه که همین موسیقی که در بسیاری از اوقات همون «غنا» هست، توی اسلام خیلی مذموم شمرده شده و توی احادیث دیدم گفته شده که ابلیس نخستین کسی بود که به غنا پرداخت!. حالا این وسط تمام رسانههای مطرح شرق و غرب، دارن روی این عامل عجیبِ غفلتآور کار میکنن و به قدری درش افراط میکنن که اونو نجاتبخش و دور کنندهی شیاطین جلوه میدن نمونهاش انیمیشن «کوبو و دوتار» هست که تنها سلاح کوبو در برابر ارواح حبیثه، نفرین، طلسم و جادوگران (وجه باطل داستان)، یک دوتار هست و با همین آلت موسیقی هست که همهی مردم شهر رو در برابر بدیها محافظت میکنه... (نمونههای زیادی من بابت این موضوع هست)حالا به تازگی دیدم یه انیمیشن با تم کُرهای اومده به نام «شکارچیان شیاطین کیپاپ»، که باز هم توی اون، موسیقی رو عنصری نجاتبخش معرفی میکنه و داستان سه دختر سلبریتی و خوانندهی کیپاپ رو روایت میکنه که باید جهت محافظت از شهر در برابر شیاطین (Demon) دائما آهنگ بخونن و رقص اجرا کنن! (حالا حقیقت اینه که یکی از راههای نفوذ شیطان، ایجاد غفلت هست؛ و از طرفی موسیقی و غنا خودش ابزار شیطان برای غفلته؛ و بعد از اینکه غفلت در قلب انسان ایجاد میکنه، نفوذ شیاطین تسریع میشه/ از طرفی چطور ممکنه همون شیوهی شیطان که باهاش ایجاد غفلت میکنه، از انسان در برابر شیاطین محافظت کنه؟!؛ اگر شیطان، و انسان خوب هر دو به غنا دعوت کنن پس فرق شیطان خبیث با انسان شریف چیه؟🫣)وقتی موسیقی و رقص اجرا میشه، نوری از سینهی انسانها درخشان میشه تاثیر موسیقی و غنا دقیقا در لایهی قلب اتفاق میفته؛ طبق چیزی که اسلام میگه، غنا قلب رو قسی و فاسد میکنه/ از طرفی صدای آواز زن، حب در دل مرد ایجاد میکنه و علاقهی زن به صدای موسیقی مرد، بیچارش میکنه؛ دیدید چه بلایی سر جوانهایی که میرن کنسرت میاد (بخصوص دخترا)؟ فیلمها و مستندهاش رو ببینید موسیقی غنا روی حب و بغض و حتی شهوت انسان تأثیر میذاره و اینجاست که دیگه عقل جایی برای موندن نداره و مقاومت در برابر وسوسهها سخت میشه توی انیمیشن هم این دیده میشه؛ جایی که دخترا علیرغم اینکه میدونستن پسرای گروه «ساجا» شیطان هستند، اما عاشقشون میشدن)شیاطین در انیمیشن، شباهتهایی زیادی به شیاطین حقیقی دارن؛ توی این اثر گفته میشه جنسشون از آتش هست و عمرهاشون خیلی طولانیه؛ اونها زیر شهر (لایهی پست و پایین) زندگی میکنن؛ از طرفی سردستهی تمام شیاطین، یک آتش بزرگ هست که اختیار شیطانهای دیگه رو در دست داره. شیطان بزرگ از روح انسانها تغذیه میکنه و این کار رو با دزدیدن ارواح انجام میده شبیه دیرینگونهی «ضحاک ماردوش» که مارهاش باید هر روز از مغز جوانها تغذیه میکردن.وقتی گروه «هانتریکس» ضعیف عمل کنه و طرفداران خودشو از دست بده، دروازههای بیشتری برای ورود شیاطین یه دنیای انسانها باز میشه و اونا برای بردن روح انسانها دست به کار میشن؛ اما گروه هانتریکس همیشه اون ها رو شکار میکنن اینجا خیلی یاد دیرین گونهی حضرت سلیمان میفتادم که شیاطین رو اسیر میکردن.جالب بود که انیمیشن نشون میداد بعضی از شیاطینی که قصد تسخیر روح انسانها رو داشتن، نهتنها زشت نبودند، بلکه خیلی هم زیبا بودن اما در باطن نیتهای پلید داشتن و از جذابیت ظاهری برای فریب استفاده میکردند🤌اینو بگم که این انیمیشن بعنوان پر بینندهترین اثر نتفلیکس شناخته شده...نکات دیگهای هم هست که واقعا در یک متن نمیگنجه؛ اما مامان باهای عزیز؛ موسیقی غنا از آنچه که بهمون میگن و تبلیغات این کنسرتهای بیحساب و کتاب خیلی سمیتره🫣 بخصوص که کیپاپ باشه و با رقص و حرکات موزون عجیب و غریب هم همراه باشه دیگه آثارش خیلی فاجعه است؛ ما علاوه بر اینکه باید مراقب خودمون باشیم، مسئول گوش و چشم و قلب بچههامون هم هستیم...در پایان هم یه دعا میکنم همگی آمین بگید
خدایا یه روزی نیاد که قلب ما و بچه هامون به خاطر گوش دادن به موسیقی غنا، از حرف حق تو رویگردان بشه؛(اگه غنا باشه صدا و سیما و مجازه و اینا هم فرقی نداره)الهی آمین
مریم خانمحمد نیماوری کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi۱۵:۱۹
از رزق تا شانس؛ دنیای لبوبوهای تصادفی! چرا عروسک لبوبو ترند جهانی اسباببازی شده؟ در پست بعد بخوانید مریم خانمحمد نیماوری کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi۱۶:۱۶
احتمالا توی این روزها چیزهای زیادی درمورد عروسک «لبوبو» شنیدید و توی هر کوچه و بازاری پکهای خاصاش رو دیدید.نمیدونم میدونید یا نه؛ اما بیش از یک میلیون نسخه از این عروسک توی ایران فروخته شده و چیزی حدود ۸۰۰ میلیارد تومان فروش داشته🫣خیلی درمورد این فکر کردم که چرا این عروسک اینقدر ترند شده و با اینکه هیچ چیز خاصی نداره اما صفهای طولانی خریدش همه رو متعجب کرده
صرفنظر از اینکه چقدر پشتوانهی تبلیغات سلبریتیها رو داشته، بسیاری از طرفداران این عروسک، کلکسیونرهایی هستند که میخوان هر طوری شده مدلهای مختلف این عروسک رو داشته باشند و نکتهی جالب درمورد تکنیک فروشش هم همینه؛ یعنی یک مشتری هیچ وقت نمیدونه کالایی که میخره دقیقا کدوم مدل این عروسکه؛ مدلی معمولی و ارزانه، یا یکی از اون کمیابهای گرانقیمت این دقیقا جاییه که توی بررسی این عروسک مغفول مونده
شاید این عروسک پدیدهی جدیدی بنظر برسه اما بنظر من این دقیقا یک الگوی تکراریه که از یک جهانبینی بخصوص میاد؛ این خود عروسک نیست که جذاب و خواستنیه، بلکه شانس و بخت شماست که هیجانانگیزه!این اسباببازی حاصل نگاهیه که همه چیزش، حتی حیات روی زمینش، براثر یک انفجار تصادفی رخ میده (بیگ بنگ)، توی مکتبی که «اصالت تصادف» حرف اول و آخر رو میزنه و به جای «حکمت» و «رزق» و «قضا و قدر»، «شانس» و «بخت» تعیین کننده همهی مناسباته!این الگو از خیلی سال قبل هم در اسباببازی شانسی، مثل «تخممرغ شانسی» به کار رفته؛ مناسباتی که فرد با «ریسکی» که میکنه، بخت خودشو محک میزنه؛ حالا یا خوششانسه و یه محصول گران قیمت نصیبش شده (مثل لبوبوهای کمیابی که همه از خرید سری اونها دنبالش هستن) یا بدشانسه و یک محصول معمولی و ارزان قیمت گیرش اومده[ یاد فیلم «چارلی و کارخانه شکلات سازی» و انیمیشن «شانس» افتادم!]
این ریسک و قمار قدیمی، حالا یک رنگ جدید به خودش گرفته و شده «عروسک لبوبو»؛ و دقیقا این محصولِ همون نگاه تصادفی به مناسبات هست.جالبه که ما یک حُکم فقهی هم درمورد این مدل خرید و فروش داریم که میگه اگر جنسی رو بخریم اما ندونیم محصولی که توش هست، چیه؛ خریدنش حرامه؛ مگر اینکه اون پول رو به خاطر یک کالای معلوم بپردازیم (که مطمئن هستیم ارزش کالا به همون مقدار محصولی هست که خریده شده)
میبینید چطور جهانبینیها مبتنی بر «تربیتتفریحی» ( اجوتینمنت) اسباببازی میسازن؟ بنظرتون ما هم تونستیم بر مبنای مفاهیم «حکمت، رزق، وسع، قضا و قدر و...» اسباببازی تولید کنیم؟!🫠
پ.ن: بعضی مدلهای لبوبو هم هستند که شانسی نیستند اما عاملی که این عروسکها رو ترند کرده، «بلایند باکس» یا «جعبهی ناشناخته» (شانسی) هستند.
مریم خانمحمد نیماوری
کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi
صرفنظر از اینکه چقدر پشتوانهی تبلیغات سلبریتیها رو داشته، بسیاری از طرفداران این عروسک، کلکسیونرهایی هستند که میخوان هر طوری شده مدلهای مختلف این عروسک رو داشته باشند و نکتهی جالب درمورد تکنیک فروشش هم همینه؛ یعنی یک مشتری هیچ وقت نمیدونه کالایی که میخره دقیقا کدوم مدل این عروسکه؛ مدلی معمولی و ارزانه، یا یکی از اون کمیابهای گرانقیمت این دقیقا جاییه که توی بررسی این عروسک مغفول مونده شاید این عروسک پدیدهی جدیدی بنظر برسه اما بنظر من این دقیقا یک الگوی تکراریه که از یک جهانبینی بخصوص میاد؛ این خود عروسک نیست که جذاب و خواستنیه، بلکه شانس و بخت شماست که هیجانانگیزه!این اسباببازی حاصل نگاهیه که همه چیزش، حتی حیات روی زمینش، براثر یک انفجار تصادفی رخ میده (بیگ بنگ)، توی مکتبی که «اصالت تصادف» حرف اول و آخر رو میزنه و به جای «حکمت» و «رزق» و «قضا و قدر»، «شانس» و «بخت» تعیین کننده همهی مناسباته!این الگو از خیلی سال قبل هم در اسباببازی شانسی، مثل «تخممرغ شانسی» به کار رفته؛ مناسباتی که فرد با «ریسکی» که میکنه، بخت خودشو محک میزنه؛ حالا یا خوششانسه و یه محصول گران قیمت نصیبش شده (مثل لبوبوهای کمیابی که همه از خرید سری اونها دنبالش هستن) یا بدشانسه و یک محصول معمولی و ارزان قیمت گیرش اومده[ یاد فیلم «چارلی و کارخانه شکلات سازی» و انیمیشن «شانس» افتادم!] این ریسک و قمار قدیمی، حالا یک رنگ جدید به خودش گرفته و شده «عروسک لبوبو»؛ و دقیقا این محصولِ همون نگاه تصادفی به مناسبات هست.جالبه که ما یک حُکم فقهی هم درمورد این مدل خرید و فروش داریم که میگه اگر جنسی رو بخریم اما ندونیم محصولی که توش هست، چیه؛ خریدنش حرامه؛ مگر اینکه اون پول رو به خاطر یک کالای معلوم بپردازیم (که مطمئن هستیم ارزش کالا به همون مقدار محصولی هست که خریده شده) میبینید چطور جهانبینیها مبتنی بر «تربیتتفریحی» ( اجوتینمنت) اسباببازی میسازن؟ بنظرتون ما هم تونستیم بر مبنای مفاهیم «حکمت، رزق، وسع، قضا و قدر و...» اسباببازی تولید کنیم؟!🫠پ.ن: بعضی مدلهای لبوبو هم هستند که شانسی نیستند اما عاملی که این عروسکها رو ترند کرده، «بلایند باکس» یا «جعبهی ناشناخته» (شانسی) هستند.
مریم خانمحمد نیماوری کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi۱۶:۱۶
دومین جشنواره حکمت و تفقه برای کودکان و نوجوانان در شانزدهمین سال برنامهی ملی حکمت و استراتژی برای کودکان و نوجوانان برگزار میشود: هفته دوم آبان ماه ۱۴۰۴🧩 اندیشسرای کودک و نوجوان اندیشکده یقین تهران۱۵:۲۸
نشستهای دومین جشنواره حکمت و تفقه برای کودکان و نوجوانان مراسم افتتاحیه: شنبه ۱٠ آبان ۱۴٠۴ - ساعت ۱۴:۳٠ مراسم اختتامیه: پنجشنبه ۱۵ آبان ۱۴٠۴ - ساعت ۸ تا ۱۲۱۵:۲۸
بررسی فیلم سینمایی «بِرام بیقرار» محصول کشور هلندچرا خروجی سیستم آموزشی فعلی و ساختار اسکولینگ، «انسان طراز» نیست؟!دعوت به دومین جشنواره «حکمت و تفقه برای کودکان و نوجوانان»؛ چگونه کودکان صاحب «قلب ممکنالتفقه» میشوند؟ «انسان طراز انقلاب اسلامی» و «آدم بهشتی» کیست؟در دو پست بعدی بخوانید مریم خانمحمد نیماوری کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi۱۸:۴۴
دیروز یک فیلمی دیدم که اسمش «بِرام بیقرار» بود و سعی داشت دست و پا شکسته خرده نقدهایی در حوزهی تعلیم و تربیت داشته باشه.این فیلم به نظام آموزشی نقدی نداشت و بیشتر نگاهش خُرد و انتقادش به شخص «معلم» بود (همون داستان «معلم خوب» و «معلم بد» که توی بیشتر فیلمها با دیدگاه انتقادی دیده میشه!) انگار هیچ کسی نمیبینه که این سیستم و رونده که گندیده و (برفرض) هرررر آدم خوب و علیهالسلامی هم که توش وارد بشه، ساختار، اجازهی خروجی مناسب رو بهش نمیده بذارید یه مثال بزنم؛ فکر کنید شما بهترین باغ میوه رو توی جهان دارید و بعنوان باغبان نمونه انتخاب شدید؛ حالا به شما یک دستگاه میوه خشک کن میدن که قدیمی و خرابه، و هنوز خوب این میوه رو خشک نکرده، خاموش میشه؛ شما هم میگید که بهترین راه خشک کردن میوه زیر تیغ تند و تیز آفتابه و هر میوهای هم یه زمان مشخصی برای خشک شدن داره؛ اما به شما میگن که «خیر! طبق استانداردهای جهانی فقط محصول شما زمانی خریده میشه که توی همین دستگاه خشکش کنید خب حالا شما بگید(در بهترین حالت) محصول خوب، باغبان عالی؛ اما نتیجه میشه یک عالمه میوهی کپک زدهگرفتید چی شد؟ این داستان سیستم تعلیم و تربیت و آموزش و پرورشه🫠 (حالا هی هزینه کنیم بچهها رو بنویسیم مدرسه نمونه چیچی و چادر الزامی و...؛ وقتی سیستم اسکولینگ از پایبست ویران است، مگه چقدر توفیر داره؟/ توی یه پست دیگه توضیح میدم دقیقا چرا)پس با یه مقدمهی طولانی بریم سراغ فیلم«بِرام» یک کودک ۷ ساله است که کمی بیشفعالی داره و از طرفی یک بچهی نابغه است؛ اون اعتقاد داره که یاد گرفتن خیلی ساده است و اولین اصلش هم دقت به پدیدههای اطرافه؛ اون حتی به واژهها و کلمات خیلی دقت میکنه که آیا اون اسم، مناسب همون پدیده هست یا نه!؛ بِرام میخواد وقتی بزرگ شد، مخترع بشه و برای رفتن به کلاس اول لحظهشماری میکنه، چون فکر میکنه مدرسه امتداد همین مدل یاد گرفتنه و اونجا میتونه تمام چیزها رو یاد بگیره🫣اون به مدرسه میره و از قضا معلمش یک آقای سختگیره که اصلا دنیای بِرام رو درک نمیکنه؛ دائما از اون میخواد تا در نیمکت سفت خودش بنشینه و حتی پاهاش رو هم تکان نده بِرام پر از سوالات مختلف و «چراهای» بزرگهمثلا اون از آقای معلم میپرسه که مگه پا برای تکان خوردن آدمها نیست پس چرا نباید تکانشون داد؟. شاید بِرام اطلاعاتش از بقیهی بچههای کلاس بیشتر باشه؛ اما آقای معلم میگه خواندن ورقهای کتاب از همه چیز مهمتره.برام از این وضعیت خسته میشه و با خودش میگه که بعضی از آدمها چیزهای «خیلی سخت» رو خوب میفهمند (مثل حل کردن مسئلههای ریاضی و...)، اما چیزهای «ساده» رو اصلا متوجه نمیشن(به غایت حق گفت!) مثلا اونا خیلی فرمولهای سختی رو حفظ هستن اما اینو نمیفهمند که آدمها با هم فرق دارند...(یکی از دلایل فشل بودن سیستم آموزشی و اسکولینگ فعلی دقیقا همینه که «قدر»، «وسع»، «استعداد»، «ظرفیت»، «تفاوتها» و... بچهها اصلا لحاظ نمیشه و مثل یک کارخانهی سریزنی همه باید یک محتوا رو در یک مکان مشخص بخوانند و مثل پادگان همه متحدالشکل باشند یکی نیست بگه این بشری که از اثرانگشت و قرنیه چشم گرفته تا روحیات و خلقیاتش متفاوت از همدیگه هست، چطور ممکنه سطوح آموزشی و نیازش به محتوای درسیش دقیقا مثل همدیگه باشه؟🥶مدرسه، اجازهی تفکر و سوال پرسیدن رو از بچهها میگیره و نمیذاره اونها طبق فطرتشون دائم بگن:«چرا» توی فیلم هم نقطهی برجستهی بِرام، پرسیدن همین چرا ها هست که باعث میشه نبوغش هر روز بیشتر بشه؛ اما وقتی به مدرسه میره، اونجا باید ساکت بنشینه و فقط از آقای معلم یاد بگیره؛ یه سوال خیلی قشنگی که بِرام چند بار توی فیلم میپرسه اینه «دلیل زنده بودن من چیه؟» (چرا خدا منو خلق کرده؟)🥹 الان کاری به جوابش ندارم اما بنظرم اگر اجازه بدیم همین یه سوال توی قلب و فکر بچه پرورش پیدا کنه، شاید اصلا نیازی به چنین سیستم آموزشی نداشته باشیم🫣یه چیز جالب دیگه توی فیلم اینه که نشون میده چطوری «عادت کردن» به همه چیز و توی قالب رفتن، انسان رو از حقیقت زندگی دور میکنه بِرام چون سنش خیلی کمه، همهچیز براش تازگی داره؛ مثلا سعی میکنه برای فهم چرایی داشتن دست، یک روز رو بدون استفاده از اونها زندگی کنه؛ یا مثلا بفهمه چرا مگسها اینهمه چشم دارند و اگر آدم ها اون چشمها رو داشتن، چه کارهایی میتونستن انجام بدن...ادامه در پست بعد
مریم خانمحمد نیماوری کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi۱۸:۴۴
متأسفانه بیشتر اوقات ما آدمها اینقدر درگیر «بایدها» و «روزمرگی» میشیم که یادمون میره اصلا چرا اونها وجود دارن؛ یا مثلاً به این فکر نمیکنیم که شاید تاریخمصرف یه سری مدل و سیستمها تموم شده و باید فکری نو در اندازیم!...خلاصه که اگر شما هم دوست دارید ذرهای از بلایی که این نظام آموزشی سر بچهها میاره رو متوجه بشید، این فیلم رو ببینید...
پ.ن: توی این پست بیشتر به معرفی و بررسی فیلم پرداختیم و فرصت نشد از فلسفهی اجوکیشن، مسائل بنیادین نظام تعلیم و تربیت و یا از شرح طرح جایگزین بگیم؛ اما خبر خوب اینکه که ما در «دومین جشنوارهی اندیشسرای کودک و نوجوان» قراره درمورد طرح «حکمت و تفقه برای کودکان بگیم» و به این سوال جواب بدیم که برخلاف سیستم تعلیم و تربیت فعلی که همهی سرچشمههای حکمت و تفکر رو توی بچهها کور میکنه، چطور میشه کودک، قلب ممکنالتفقه داشته باشه و اصلا «کودک طراز انقلاب اسلامی» و اون «آدم بهشتی» کیه و چطور میتونه به اون درجه برسه
(اطلاعات جشنواره رو براتون در پستهای قبلی گذاشتم) مریم خانمحمد نیماوری کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi۱۸:۴۴
انسانی که غایت خلقت خود را نمیداند؛ چرا در پی جاودانگی است؟ بررسی فیلم سینمایی «فرانکشتاین»؛ محصول ۲۰۲۵ در پست بعد بخوانید مریم خانمحمد نیماوری کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi۱۷:۰۳
۱۷:۰۳
۱۷:۰۳
۱۷:۰۳
فیلم سینمایی «فرانکشتاین» یکی از آثاری هست که باید بررسی بشه؛ نمیدونم فرصت شده ببینیدش یا نه؛ اما توی یه سری از موارد دقیقا شبیه فیلم «پرومتئوس» هست...
داستان فیلم درمورد یک پزشک دانشمند به نام «ویکتوره» که مادرش رو در کودکی از دست میده و رویای «زندگی جاودان» رو در بزرگسالی دنبال میکنه و نهایتا موفق میشه با حمایت یک فرد ثروتمند -که اون هم مریض بوده و میخواسته از چنگال مرگ فرار کنه- تکههای اجساد رو سر هم کنه و یک انسان خلق کنهاسم این هیولای انساننما «فرانکشتاینه» و هیچ وقت نمیمیره به خاطر ظاهر هیولاگونهاش، از بدو خلقت دائما در رنج به سر میبره و بارها با ضربات مرگبار مورد هدف قرار گرفته اما نمرده (اون از این جاودان بودن ناراضیه)...در آن سوی ماجرا، ویکتور تلاش کرده بوده که فرانکشتاین رو توی یه آتشسوزی مهیب از بین ببره اما اون از توی لولهی فاضلاب به داخل رودخونه سقوط میکنه و از دستش فرار میکنه و یادش میره که کجا بوده و دقیقا چطوری خلق شده (چیزی شبیه دیرین گونهی داستان هبوط)؛ تا اینکه همه جا رو میگرده دنبال خالقش که ازش بپرسه «چرا منو خلق کردی؟»، «چرا منو در رنج آفریدی» و در نهایت «چرا منو ول کردی» دقیقا همین سوال، خط تعلیق اصلی فیلم پرومتئوسه؛ چرایی که توی فیلم فرانکشتاین، به جواب نمیرسه و خدا مجبور میشه، پشیمان از کردهی خودش، فقط بگه «ببخشید؛ پشیمونم»! (چند تا فیلم با این فضا دیدید؟/ خدای فیلم سینمایی لژیون رو یادتونه؟)
القصه که این قصه وقتی میخواد رابطهی انسان با خدا رو در قالب این افسانه تعریف کنه، نگاهش به خدا، «خدای ساعتسازه»؛ (فیلم هیوگو رو یادتونه دیگه؟) اینکه خدا (در نقش «پدر» و همون ویکتور) به خاطر یک سری هیجانات و از روی یه سری توانایی، فقط انسان رو خلق کرده، اما تا همین جا عقلش رسیده و نمیدونه «بعدش چی میشه»! این همون دیالوگ ویکتوره، وقتی که فرانکشتاین رو خلق کرده و با خودش میگه که من فقط به خلق این موجود فکر کردم و پلنی برای بعدش ندارم، خب پس توی زیرزمین مثل حیوان قل و زنجیر و رهاش میکنم و بعدشم آتشش میزنم و خلااااص
در لحظهی ابتدای تولد، فرانکشتاین مصلوب نمایش داده میشه و بارها ویکتور، اون رو «پسرم» مورد خطاب قرار میده (پدر، پسر)توی فیلم هیچ پدر مهربانی دیده نمیشه و حتی پدر خود ویکتور، موجودی خشن، بیاحساس و فاقد عاطفه است.
رابطهی ویکتور با برادرش هم خیلی منو یاد داستان هابیل و قابیل میندازه یک برادر خوب(ویلیام) و یک برادر بد (ویکتور). ویلیام بسیار مورد توجه و علاقهی پدر هست و در انتها به خاطر جاهطلبی و به دست مخلوق ویکتور کشته میشه.
توی فیلم چند بار به ویکتور «پرومته» گفته میشه و به داستانش هم اشاره میشه طبق اسطورهها، پرومتئوس آتش علم و دانایی رو از خدای زئوس میدزده و به انسان میده!. این رو هم بگم که ویکتور از مردن ناراحته و اعتراف میکنه که برای پیشرفت باید کمی سرکشی و طغیان کرد و در عصر امروز «خدا دیگه کافی نیست»!این فیلم شاید بنظر افسانه و یک داستان قدیمی بنظر برسه؛ اما بنظر من هنوز داره انسان طغیانگری رو نشون میده که با علم وهمانی (که هدیهی پرومتئوس هست)، دنبال مقام کبریایی، «جاودانگی» و به دنبال «خالق» شدن هست. حالا یکبار در قدیم دنبال اکسیر جوانی و جاودانگی بوده، بعد دنبال ساخت انسان در قالب افسانهی فرانکشتاین و یکبار هم میخواد امتداد همون خلقت رو با هوش مصنوعی امتحان کنه...این رو یادمون بیاد که «خالق»، «مصور»، «بدیع» و... که از اسمای حسنی حضرت الله هستند، دو ویژگی دارند؛ یکی اینکه نقص و ایرادی توی این ویژگیها نیست؛ و دوم اینکه «نامحدود و نامتناهی» هستن. هر چند انسان هم میتونه چیزهایی رو خلق کنه اما مخلوقی که بشر امروزی خلق میکنه، محدود، ناقص و «بدون حیاته»؛ (هر چند ممکنه مثل مارهای سحرآمیز جادوگران دربار فرعون زنده بنظر برسه). مثل همین هوش مصنوعی و تلاش برای خلق انسان جاودان که هر کاریش کنی فاقد روح و قلبه و هیچ وقت ظرفیت «آدم شدن» رو نداره... اصلا انسانی که خودش هنوز نمیدونه «چرا» خلق شده؛ چطور لایق خالق بودنه؟ این جاودان بودن رو برای چی میخواد؟ اینطوری مثل فرانکشتاین اگر هم پدیدار بشه، آیا از جاودان بودنش راضیه؟! اصلا میخواد تمام عمر زنده بمونه که به چه هدفی برسه؟ خیلی از آدمهایی که چهارصباح بیشتر زنده نیستند، چون از چرایی شرایط خلقتشون اطلاع ندارن، با ناملایمات زندگی کارشون به خودکشی میرسه(اصلا مگه جاودان بودن توی دنیا ممکنه!) نهایت هنر بشر امروز فقط پرسش از «چگونگیه»؛ مثل دیالوگ ویکتور که میگفت من فقط ساختم اما هیچ وقت فکر نکردم بعدش چی میشه...
مریم خانمحمد نیماوری
کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi
داستان فیلم درمورد یک پزشک دانشمند به نام «ویکتوره» که مادرش رو در کودکی از دست میده و رویای «زندگی جاودان» رو در بزرگسالی دنبال میکنه و نهایتا موفق میشه با حمایت یک فرد ثروتمند -که اون هم مریض بوده و میخواسته از چنگال مرگ فرار کنه- تکههای اجساد رو سر هم کنه و یک انسان خلق کنه
اسم این هیولای انساننما «فرانکشتاینه» و هیچ وقت نمیمیره به خاطر ظاهر هیولاگونهاش، از بدو خلقت دائما در رنج به سر میبره و بارها با ضربات مرگبار مورد هدف قرار گرفته اما نمرده (اون از این جاودان بودن ناراضیه)...در آن سوی ماجرا، ویکتور تلاش کرده بوده که فرانکشتاین رو توی یه آتشسوزی مهیب از بین ببره اما اون از توی لولهی فاضلاب به داخل رودخونه سقوط میکنه و از دستش فرار میکنه و یادش میره که کجا بوده و دقیقا چطوری خلق شده (چیزی شبیه دیرین گونهی داستان هبوط)؛ تا اینکه همه جا رو میگرده دنبال خالقش که ازش بپرسه «چرا منو خلق کردی؟»، «چرا منو در رنج آفریدی» و در نهایت «چرا منو ول کردی» دقیقا همین سوال، خط تعلیق اصلی فیلم پرومتئوسه؛ چرایی که توی فیلم فرانکشتاین، به جواب نمیرسه و خدا مجبور میشه، پشیمان از کردهی خودش، فقط بگه «ببخشید؛ پشیمونم»! (چند تا فیلم با این فضا دیدید؟/ خدای فیلم سینمایی لژیون رو یادتونه؟) القصه که این قصه وقتی میخواد رابطهی انسان با خدا رو در قالب این افسانه تعریف کنه، نگاهش به خدا، «خدای ساعتسازه»؛ (فیلم هیوگو رو یادتونه دیگه؟) اینکه خدا (در نقش «پدر» و همون ویکتور) به خاطر یک سری هیجانات و از روی یه سری توانایی، فقط انسان رو خلق کرده، اما تا همین جا عقلش رسیده و نمیدونه «بعدش چی میشه»! این همون دیالوگ ویکتوره، وقتی که فرانکشتاین رو خلق کرده و با خودش میگه که من فقط به خلق این موجود فکر کردم و پلنی برای بعدش ندارم، خب پس توی زیرزمین مثل حیوان قل و زنجیر و رهاش میکنم و بعدشم آتشش میزنم و خلااااص در لحظهی ابتدای تولد، فرانکشتاین مصلوب نمایش داده میشه و بارها ویکتور، اون رو «پسرم» مورد خطاب قرار میده (پدر، پسر)توی فیلم هیچ پدر مهربانی دیده نمیشه و حتی پدر خود ویکتور، موجودی خشن، بیاحساس و فاقد عاطفه است.رابطهی ویکتور با برادرش هم خیلی منو یاد داستان هابیل و قابیل میندازه
یک برادر خوب(ویلیام) و یک برادر بد (ویکتور). ویلیام بسیار مورد توجه و علاقهی پدر هست و در انتها به خاطر جاهطلبی و به دست مخلوق ویکتور کشته میشه. توی فیلم چند بار به ویکتور «پرومته» گفته میشه و به داستانش هم اشاره میشه طبق اسطورهها، پرومتئوس آتش علم و دانایی رو از خدای زئوس میدزده و به انسان میده!. این رو هم بگم که ویکتور از مردن ناراحته و اعتراف میکنه که برای پیشرفت باید کمی سرکشی و طغیان کرد و در عصر امروز «خدا دیگه کافی نیست»!این فیلم شاید بنظر افسانه و یک داستان قدیمی بنظر برسه؛ اما بنظر من هنوز داره انسان طغیانگری رو نشون میده که با علم وهمانی (که هدیهی پرومتئوس هست)، دنبال مقام کبریایی، «جاودانگی» و به دنبال «خالق» شدن هست. حالا یکبار در قدیم دنبال اکسیر جوانی و جاودانگی بوده، بعد دنبال ساخت انسان در قالب افسانهی فرانکشتاین و یکبار هم میخواد امتداد همون خلقت رو با هوش مصنوعی امتحان کنه...این رو یادمون بیاد که «خالق»، «مصور»، «بدیع» و... که از اسمای حسنی حضرت الله هستند، دو ویژگی دارند؛ یکی اینکه نقص و ایرادی توی این ویژگیها نیست؛ و دوم اینکه «نامحدود و نامتناهی» هستن. هر چند انسان هم میتونه چیزهایی رو خلق کنه اما مخلوقی که بشر امروزی خلق میکنه، محدود، ناقص و «بدون حیاته»؛ (هر چند ممکنه مثل مارهای سحرآمیز جادوگران دربار فرعون زنده بنظر برسه). مثل همین هوش مصنوعی و تلاش برای خلق انسان جاودان که هر کاریش کنی فاقد روح و قلبه و هیچ وقت ظرفیت «آدم شدن» رو نداره... اصلا انسانی که خودش هنوز نمیدونه «چرا» خلق شده؛ چطور لایق خالق بودنه؟ این جاودان بودن رو برای چی میخواد؟ اینطوری مثل فرانکشتاین اگر هم پدیدار بشه، آیا از جاودان بودنش راضیه؟! اصلا میخواد تمام عمر زنده بمونه که به چه هدفی برسه؟ خیلی از آدمهایی که چهارصباح بیشتر زنده نیستند، چون از چرایی شرایط خلقتشون اطلاع ندارن، با ناملایمات زندگی کارشون به خودکشی میرسه(اصلا مگه جاودان بودن توی دنیا ممکنه!) نهایت هنر بشر امروز فقط پرسش از «چگونگیه»؛ مثل دیالوگ ویکتور که میگفت من فقط ساختم اما هیچ وقت فکر نکردم بعدش چی میشه... مریم خانمحمد نیماوری کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi۱۷:۰۳
بررسی انیمیشن «در رویاهایت» محصول ۲۰۲۵ آمریکا (نتفلیکس) در پست بعد بخوانید مریم خانمحمد نیماوری کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi۱۸:۵۵
وقتی تصمیمگیریها به بنبست میرسه و راهحلها به در بسته میخوره، دنیای خیال ما رو وسوسه میکنه و همینطور که کاسهی چه کنم چه کنم دستمونه، اسب خیال توی گوشمون زمزمه میکنه که :«اگه میشد... ای کاش اینجوری بود که... فکرشو بکن، اگه...»اینجا جاییه که یه سری برای تصمیمگیری دست به دامن دعانویس میشن، یه سری دیگه فال میگیرن، اونایی که ضعیفترند سراغ مواد و مشروبات میرن و وادی هپروت رو انتخاب میکنن و بیشتریها هم این بین میرن توی دنیای رویاهای رنگی...بیایید امروز با هم بریم سراغ انیمیشن «در رویاهایت»، محصول ۲۰۲۵ نتفلیکس که روایتگر زندگی یک خواهر و برادر بنام «استیوی» و «الیوت» هست که پدر و مادرشون به خاطر اختلاف نظر و مشکلات اقتصادی میخوان از هم جدا بشن و این دو تا بچه هر کاری رو توی دنیای واقعی انجام میدن تا این اتفاق نیفته؛ اما موفق نمیشن تا اینکه یک کتاب جادویی پیدا میکنن که توش نوشته:«اگر توی رویاهات بتونی مرد شنی رو پیدا کنی و خواستهتو بهش بگی، محقق میشه»استیوی و الیوت هم تصمیم میگیرن با هم یک خواب و رویای مشترک در ذهن داشته باشن و به کمک هم بتونن خانواده رو دوباره دور هم جمع کنن اینجا یه اقتباساتی از فیلم «اینسپشن» داشته، جایی که تیم «دام کاب» میخواد تصمیم مرد ثروتمند (فیشر) رو تغییر بده و برای همین یک رویای مشترک ذهنی درست میکنن و تصمیمش رو در ناخودآگاه و بعد در واقعیت تغییر میدن.../ حتی استیوی و الیوت اینقدر بین رویا و دنیای رویاها در رفت و آمد هستن از روی یک قاب عکس که در واقعیت شکسته اما در توهمات، به ظاهر بینقص، سالم و خوشگله متوجه میشن در واقعیتن یا رویا اینجا هم دقیقا مصداقش میشه همون فرفرهی فیلم اینسپشن که نشانهای برای تشخیص واقعیت و رویای ذهنی بود.القصه، استیوی ناامید، بعد از پیدا کردن مردشنی ازش میخواد که توی رویای (خواب) بینقص و آبنباتی خانوادگی، بدون هیچ مشکلی مقیم بشه اما الیوت بهش میگه که این توهم پاستیلی ارزش موندن و نداره و کلا راه حل پیدا کردن مردشنی توی خواب از بیخ و بن مشکل داشته و با این کار چیزی در واقعیت درست نمیشه نکتهی مهم اینه که بچهها باید بدونن، نمیتونن مشکلات واقعی رو با توهمات، تخیلات و شادخواریهای الکی حل کنن و در مواجهه با اونها اولاً باید استقامت کنن از پا درنیان، ثانیاً با فکر و عاقلانه براش یک راه حلی پیدا کنن که کاملا شدنی و راهگشا باشه آدم که نباید مقیم وادی توهم و رویا بشه و توش زندگی کنه...در انتها هم پدر و مادر استیوی و الیوت به کمک بچهها میان و مردشنی رو شکست میدن...اینجا چند تا نکته هست:
اولا خوبه بچهها تفاوت بین خواب و وادی توهمات رو بدونن (توی انیمیشن خوب تفکیک نشده) و بدونن که هر چند توهمات و شادخواریها باعث حل مشکلات نمیشن، اما خیلی وقتها «خوابها» میتونن مبنای تصمیمهای مهم باشن(مثل تصمیم سازی یوسف نبی مبتنی بر خواب پادشاه مصر) اما نه هر خوابی
ثانیاً بدونن خواب چند دسته است (مبحث «نوم» و «احلام» رو مطالعه کنید/ از طرفی خواب یا بشارتی از سوی خداست، یا غم و اندوهی از طرف شیطانه یا مشکلات روزمره انسانه که توی خواب میبینتش و یا حتی رویای صادقه ... احادیث و روایات خواب خیلی زیاده حتما بخوانید و حتی دربارهی آداب خوابیدن با بچهها صحبت کنید)
هر چند الیوت و استیوی به خوبی از دنیای رویاها خارج شدن، اما من پایان بندی فیلم رو خوب نمیدونم چون خیلی منفعلانه، بچهها و پدر صرفاً تسلیم شرایط موجود شدن و فقط پذیرفتن که زندگی این سختیها رو هم داره!
خلاصه که اگر بچهها این انیمیشن رو دیده بودن، یادمون نره مثل همون رویا غرق دنیای خوش رنگ و لعابش نشن و حتما درمورد مطالبی که گفته میشه و خوب و بد این آثار تأمل کنن...
مریم خانمحمد نیماوری
کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi
اینجا یه اقتباساتی از فیلم «اینسپشن» داشته، جایی که تیم «دام کاب» میخواد تصمیم مرد ثروتمند (فیشر) رو تغییر بده و برای همین یک رویای مشترک ذهنی درست میکنن و تصمیمش رو در ناخودآگاه و بعد در واقعیت تغییر میدن.../ حتی استیوی و الیوت اینقدر بین رویا و دنیای رویاها در رفت و آمد هستن از روی یک قاب عکس که در واقعیت شکسته اما در توهمات، به ظاهر بینقص، سالم و خوشگله متوجه میشن در واقعیتن یا رویا اینجا هم دقیقا مصداقش میشه همون فرفرهی فیلم اینسپشن که نشانهای برای تشخیص واقعیت و رویای ذهنی بود.القصه، استیوی ناامید، بعد از پیدا کردن مردشنی ازش میخواد که توی رویای (خواب) بینقص و آبنباتی خانوادگی، بدون هیچ مشکلی مقیم بشه اما الیوت بهش میگه که این توهم پاستیلی ارزش موندن و نداره و کلا راه حل پیدا کردن مردشنی توی خواب از بیخ و بن مشکل داشته و با این کار چیزی در واقعیت درست نمیشه نکتهی مهم اینه که بچهها باید بدونن، نمیتونن مشکلات واقعی رو با توهمات، تخیلات و شادخواریهای الکی حل کنن و در مواجهه با اونها اولاً باید استقامت کنن از پا درنیان، ثانیاً با فکر و عاقلانه براش یک راه حلی پیدا کنن که کاملا شدنی و راهگشا باشه آدم که نباید مقیم وادی توهم و رویا بشه و توش زندگی کنه...در انتها هم پدر و مادر استیوی و الیوت به کمک بچهها میان و مردشنی رو شکست میدن...اینجا چند تا نکته هست: اولا خوبه بچهها تفاوت بین خواب و وادی توهمات رو بدونن (توی انیمیشن خوب تفکیک نشده) و بدونن که هر چند توهمات و شادخواریها باعث حل مشکلات نمیشن، اما خیلی وقتها «خوابها» میتونن مبنای تصمیمهای مهم باشن(مثل تصمیم سازی یوسف نبی مبتنی بر خواب پادشاه مصر) اما نه هر خوابی ثانیاً بدونن خواب چند دسته است (مبحث «نوم» و «احلام» رو مطالعه کنید/ از طرفی خواب یا بشارتی از سوی خداست، یا غم و اندوهی از طرف شیطانه یا مشکلات روزمره انسانه که توی خواب میبینتش و یا حتی رویای صادقه ... احادیث و روایات خواب خیلی زیاده حتما بخوانید و حتی دربارهی آداب خوابیدن با بچهها صحبت کنید) هر چند الیوت و استیوی به خوبی از دنیای رویاها خارج شدن، اما من پایان بندی فیلم رو خوب نمیدونم چون خیلی منفعلانه، بچهها و پدر صرفاً تسلیم شرایط موجود شدن و فقط پذیرفتن که زندگی این سختیها رو هم داره!خلاصه که اگر بچهها این انیمیشن رو دیده بودن، یادمون نره مثل همون رویا غرق دنیای خوش رنگ و لعابش نشن و حتما درمورد مطالبی که گفته میشه و خوب و بد این آثار تأمل کنن...
مریم خانمحمد نیماوری کانال تفکر تفریحی در شبکههای اجتماعی:https://zil.ink/tafakortafrihi۱۸:۵۵