بله | کانال فحوا

یکی از نمودهای اهمیت یافتن مسائل در میان مردم، بازنمایی آن‌ها در آن دسته از تولیدات رسانه‌ای است که مخاطب آن، عامۀ مردم‌اند. به‌عنوان نمونه، همین چندی پیش بود که مسابقۀ معمایی-موزیکال #صداتو در بستر #فیلیمو در دومین قسمت از فصل دوم خود، «مشاور مهاجرت» را به‌عنوان یکی از شخصیت‌های خوانندگی مسابقه معرفی کرد.

تا پیش‌ازاین، مشاغلی در بستر این مسابقه معرفی می‌شد که عمدتاً متعارف و شناخته‌شده بودند؛ مشاغلی چون کارمند بانک، معلم، ورزشکار، بازیگر تئاتر و غیره. اما این بار معرفی شغل مشاور #مهاجرت که متضمن شأن اجتماعی مثبتی هم بود، در نوع خود نامأنوس می‌نمود.

به نظر می‌رسد انتخاب چنین شغلی از سوی تولیدکنندگان برنامه، حامل این پیام باشد که سرفصل مهاجرت از ایران، اکنون در فضای حاکمیت و جامعۀ کشورمان، به‌قدری شایع و حتی عادی شده که مشورت‌دهی برای آن، شغل انگاری شده؛ مسئله‌ای که حتی از سوی نهاد ناظر بر برنامه (سازمان ساترا) بلامانع تشخیص داده شده است.

نکتۀ جالب‌تر اما آنجاست که پوشش این شخصیت (مشاور مهاجرت)، لباس سنتی عرب‌هاست (لباس سه‌تکه‌ای مشتمل بر ثَوْب، شماغ و عقالِ عربی)؛ و این احتمالاً مُهر تأییدی است بر همان گمانه‌ای که پیش‌تر در همین کانال، قریب‌الوقوع بودنِ آن را مطرح کرده بودیم: «چرخش ژئوپلیتیک الگوی مهاجرت به غرب آسیا».

یادداشت محمدمهدی سلامی در سایت فحوا

۱۷:۰۸

۲۹ اردیبهشت

امنیت عقل‌پایه

علی‌اکبر صالحی، رئیس پیشین سازمان انرژی اتمی در سخنانی اظهار داشته است: «مشکلی که در بحث #مهاجرت نخبگان نیست، یک رفتار عقلایی با موضوع دو تابعیتی است. هراس امنیتی در مراکز علمی است و چیزی که خیلی آسیب رسانده است ترویج گفتمان هر کی می‌خواهد برود است».

وضعیت مهاجرت در کشور ما بحرانی است؛ چندی پیش نیز رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری گفت: «ما از جوانان پرسیدیم، چرا می‌روید؟ گفتند می‌خواهیم در #ایران نباشیم. متأسفانه مهاجرت به دانش‌آموزان و کودکستان رسیده است.»

با توجه‌ به این سخنان باید توجه داشت، #امنیت قرار بود همواره بستری برای رشد و بالندگی باشد تا سدی در برابر توسعه و پیشرفت. امنیت‌زدگی، حاصل افراطِ توجه در مقولۀ امنیت است؛ زمانی که وزن و ضریبِ عنصر امنیت، بر سایر عناصر پیشی می‌گیرد.

عقلانیت و امنیت نباید بی‌نسبت و بی‌تناسب به هم باشند. امنیت ضامن عقلانیت است؛ به شرطی که ضامن، عرصه را بی‌جهت بر اندیشه و خردورزی تنگ نسازد.

یادداشت محمدرضا جلالی در #زمانه شماره ۱۵

۱۴:۰۰