سرمقاله نشریه راه شماره 65.pdf
۱۷۸.۴ کیلوبایت
فایل pdf سرمقاله نشریه راه شماره 65 انقلاب فعال و انقلابیون منفعل تاملی در سکوت و هیاهوی بدبخت‌ترین و خوش شانس‌ترین لیبرال‌های جهان یک سلبریتی آمریکا نشین؛ بعد از درگذشت مرحوم شجریان در فجازی نوشته است: بزرگترین سوگ اجتماعی بعد از فوت دکتر مصدق!.لیبرالیسم ایدئولوژیک ایرانی هیچ درسی که برای ما نداشته باشد همین ایمانش به باطل و استقامت و منفعل نشدنش در مسیر ذلت و ضلالت الگویی است با شکوه و الهام بخش! @jalili_vahid۱۰:۰۶
باسمه تعالی
"نظام انقلابی" و خطر تاکتیکراسی
تاملی در طراحی اصولگرایان و اصلاح‌طلبان برای سکولاریزاسیون جمهوری اسلامی
استقلال؛ در اصلی‌ترین شعارِ جمهوری اسلامی، مقدم بر آزادی و جمهوریت و اسلامیت است.
هویت با استقلال معرفتی آغاز میشود.
متاسفانه بحث‌های معرفتی و تئوریک ما در حوزه مسایل جمهوریت و مشارکت و رقابت و ... رقیق و ضعیف شده و جای ِهمبستگی تئوریک و کار معرفتی را بحث های اجرایی وتشکیل ائتلاف های پوشالیِ تاکتیکی ، گرفته است. ائتلافِ تاکتیکی را جایگزین وحدت کلمه کرده‌اند در حالی که از هم گسیختگی و لاغریِ تئوریک را با ترفندهای تاکتیکی و به قول خودشان سیاست ورزی، نمی‌شود رفو کرد.
اگر نظریه مردمسالاری دینی و ولایت فقیه؛ حاصل عمر امام است؛ حاصل عمر آیت الله خامنه ای را اگر بخواهیم در یک کلمه خلاصه کنیم همین" نظریه نظام انقلابی" است که اساسش را ایشان در یک جمله تبیین کرده است: "میان جوشش انقلابی و نظم سیاسی و اجتماعی، تضاد و ناسازگاری نمی‌بیند".
این را من ده سال پیش هم گفتم و متاسفانه هنوز هم باید تکرار کنم که شوقی و همتی برای تبیین ابعاد جمهوریتی نظام در جریان انقلابی دیده نمی‌شود.نپرداختن به ابعاد جمهوریتی نظام، یک خطای راهبردی است که البته در ضعف تئوریک نیروهای انقلابی ریشه دارد.
امروز در اصولگرایی ؛ تاکتیسین‌ها جای تئوریسین‌ها را گرفته‌اند و ما به اندازه کافی به این خطر توجه نمی‌کنیم. یک تعداد ژورنالیست ها و توئیتیست های مرتبط با امنیتی ها و اطلاعاتی ها که بلدند دیگران را جوگیر و فضا را ملتهب کنند؛ می شوند محور اجرای مطامع باندهای قدرت. و خطرِ بزرگتر، این است که حتی تئوریسین‌های ما را وادار می‌کنند که با تنازل از مبانی معرفتی، تاکتیسین بشوند.
کاری که تکنوکراسی در حوزه اقتصاد کرد را تاکتیکراسی؛ در حوزه سیاست پیاده می کند ؛ یعنی آرمان زدایی و معرفت زدایی از امر سیاسی. این پروژه خطرناکیست که اصولگرایان در مسیر سکولاریزاسیون نظام کلید زده اند و نیروهای حزب اللهی باید حواسشان باشد که اولا خودشان هیزم بیار این مظلمه نشوند و ثانیا مقابله با این چالش خطرناک را وظیفه خودشان بدانند.
اصولگراها دارند تلاش می‌کنند که در سازمان‌دهی اجتماعی و سیاسی؛ با غلبه دادن تاکتیک بر تئوری؛ یک تاکتیکراسی سیاسی را حاکم کنند؛ که از جهات مختلفی مشابه همان تکنوکراسی اقتصادی است.
تاکتیکراسی یعنی چه؟ تاکتیکراسی یعنی دور کردنِ مسائل و راه حل‌ها از حوزه معرفتی و آرمانی و فروکاستنشان به سطوح تاکتیکی و اجرایی.
انتخابات در نگاه امام؛ عرصه‌ای است برای تشکل و رشد جمهور مردم، اما در رویکرد عمده اصولگراها؛ (مثل اصلاح‌طلب‌ها) دارد تبدیل میشود به عرصه‌ای برای تشکل و حاکمیت ِاشرافیت و خواص.
انقلاب اسلامی هم افزایی جمهوریت و ولایت برای برانداختن سلطنت و اشرافیت بود.
امام می‌گوید: " انتخابات در انحصار هیچ کس نیست نه در انحصار روحانیین است، نه در انحصار احزاب است، نه در انحصار گروه‌ها است. انتخابات مال همۀ مردم است. "امام می‌فرماید: " هیچ کس نباید توقع داشته باشد که دیگران اظهارنظر و اظهار وجود نکنند "و یک عده از اصولگرایان هر کس دیگری که فراتر از مکانیسم‌های بعضا فاسد و مفسد آنها بخواهد اظهار وجود کند را حواله به جهنم می‌کنند!
انتخابات در نگاه امام ؛ عرصه‌ای است برای تشکل و رشد جمهور مردم، اما در رویکرد عمده اصولگراها؛ (مثل اصلاح طلب ها) دارد تبدیل میشود به عرصه‌ای برای تشکل و حاکمیت ِاشرافیت و خواص.
ادامه در پست بعد ...
@jalili_vahid
"نظام انقلابی" و خطر تاکتیکراسی تاملی در طراحی اصولگرایان و اصلاح‌طلبان برای سکولاریزاسیون جمهوری اسلامی استقلال؛ در اصلی‌ترین شعارِ جمهوری اسلامی، مقدم بر آزادی و جمهوریت و اسلامیت است.هویت با استقلال معرفتی آغاز میشود. متاسفانه بحث‌های معرفتی و تئوریک ما در حوزه مسایل جمهوریت و مشارکت و رقابت و ... رقیق و ضعیف شده و جای ِهمبستگی تئوریک و کار معرفتی را بحث های اجرایی وتشکیل ائتلاف های پوشالیِ تاکتیکی ، گرفته است. ائتلافِ تاکتیکی را جایگزین وحدت کلمه کرده‌اند در حالی که از هم گسیختگی و لاغریِ تئوریک را با ترفندهای تاکتیکی و به قول خودشان سیاست ورزی، نمی‌شود رفو کرد. اگر نظریه مردمسالاری دینی و ولایت فقیه؛ حاصل عمر امام است؛ حاصل عمر آیت الله خامنه ای را اگر بخواهیم در یک کلمه خلاصه کنیم همین" نظریه نظام انقلابی" است که اساسش را ایشان در یک جمله تبیین کرده است: "میان جوشش انقلابی و نظم سیاسی و اجتماعی، تضاد و ناسازگاری نمی‌بیند". این را من ده سال پیش هم گفتم و متاسفانه هنوز هم باید تکرار کنم که شوقی و همتی برای تبیین ابعاد جمهوریتی نظام در جریان انقلابی دیده نمی‌شود.نپرداختن به ابعاد جمهوریتی نظام، یک خطای راهبردی است که البته در ضعف تئوریک نیروهای انقلابی ریشه دارد. امروز در اصولگرایی ؛ تاکتیسین‌ها جای تئوریسین‌ها را گرفته‌اند و ما به اندازه کافی به این خطر توجه نمی‌کنیم. یک تعداد ژورنالیست ها و توئیتیست های مرتبط با امنیتی ها و اطلاعاتی ها که بلدند دیگران را جوگیر و فضا را ملتهب کنند؛ می شوند محور اجرای مطامع باندهای قدرت. و خطرِ بزرگتر، این است که حتی تئوریسین‌های ما را وادار می‌کنند که با تنازل از مبانی معرفتی، تاکتیسین بشوند. کاری که تکنوکراسی در حوزه اقتصاد کرد را تاکتیکراسی؛ در حوزه سیاست پیاده می کند ؛ یعنی آرمان زدایی و معرفت زدایی از امر سیاسی. این پروژه خطرناکیست که اصولگرایان در مسیر سکولاریزاسیون نظام کلید زده اند و نیروهای حزب اللهی باید حواسشان باشد که اولا خودشان هیزم بیار این مظلمه نشوند و ثانیا مقابله با این چالش خطرناک را وظیفه خودشان بدانند. اصولگراها دارند تلاش می‌کنند که در سازمان‌دهی اجتماعی و سیاسی؛ با غلبه دادن تاکتیک بر تئوری؛ یک تاکتیکراسی سیاسی را حاکم کنند؛ که از جهات مختلفی مشابه همان تکنوکراسی اقتصادی است. تاکتیکراسی یعنی چه؟ تاکتیکراسی یعنی دور کردنِ مسائل و راه حل‌ها از حوزه معرفتی و آرمانی و فروکاستنشان به سطوح تاکتیکی و اجرایی. انتخابات در نگاه امام؛ عرصه‌ای است برای تشکل و رشد جمهور مردم، اما در رویکرد عمده اصولگراها؛ (مثل اصلاح‌طلب‌ها) دارد تبدیل میشود به عرصه‌ای برای تشکل و حاکمیت ِاشرافیت و خواص. انقلاب اسلامی هم افزایی جمهوریت و ولایت برای برانداختن سلطنت و اشرافیت بود. امام می‌گوید: " انتخابات در انحصار هیچ کس نیست نه در انحصار روحانیین است، نه در انحصار احزاب است، نه در انحصار گروه‌ها است. انتخابات مال همۀ مردم است. "امام می‌فرماید: " هیچ کس نباید توقع داشته باشد که دیگران اظهارنظر و اظهار وجود نکنند "و یک عده از اصولگرایان هر کس دیگری که فراتر از مکانیسم‌های بعضا فاسد و مفسد آنها بخواهد اظهار وجود کند را حواله به جهنم می‌کنند! انتخابات در نگاه امام ؛ عرصه‌ای است برای تشکل و رشد جمهور مردم، اما در رویکرد عمده اصولگراها؛ (مثل اصلاح طلب ها) دارد تبدیل میشود به عرصه‌ای برای تشکل و حاکمیت ِاشرافیت و خواص.ادامه در پست بعد ...
@jalili_vahid۱۳:۲۵
امروز چپ و راست؛ اصولگرا و اصلاح‌طلب؛ هر دوتایشان به یک شکل دارند از تاکتیک "النصر بالرعب" استفاده می‌کنند. مردم را بترسانیم و رای بیاوریم! دائم بین جمهوریت و ولایت تضاد ایجاد می‌کنند و در دوره‌های مختلف، جوری جمهوریت را مطرح می کنند کانّه با ولایت فقیه در تضاد است و من باب اکل میته پذیرفته شده است.جالب است که در این زمینه اصولگرا و اصلاح طلب با یکدیگر متحد و هم نظر هستند.حالا یکی در موضع دفاع از جمهوریت این ادعا را مطرح می کند و دیگری در دفاع از اسلامیت ولی هر دو در این که امام از روی اضطرار یا اشتباه جمهوریت و اسلامیت را تلفیق کرده ؛علنا یا در خفا؛ هم رای هستند. در حالی که "جمهوریت و ولایت " موید هم و در برابر "سلطنت و اشرافیت " هستند.با تضعیف جمهوریت یا ولایت؛ آن دیگری تقویت نمی شود بلکه اشرافیت قدرت می گیرد و زمینه فشار بر ولایت و انزوای جمهوریت فراهم می شود. اصولگراها دارند تلاش می کنند که انتخابات را به انحصار گروه ها و احزاب در بیاورند و حتی الامکان ؛احتمال حضور رویش های مستقل مردمی انقلاب اسلامی ؛بیرون از دایره طراحی مافیاهای قدرت را به صفر برسانند. این جمنا بازی ها غیر این است که دارد انتخابات را در انحصار گروه ها در می آورد؟ می بینید که نه فقط در تهران بلکه در 170 حوزه انتخابیه که برای مجلس فقط یک نماینده انتخاب می شود تلاش می کنند که با ائتلاف های نمایشی؛از ورود آدم های تازه ؛ به گردونه رقابت جلوگیری کنند تا انتخابات از حالت حیدری-نعمتی و استقلالی –پرسپولیسی خارج نشود. بروید ببینید در شهرستان ها چه خبر است؟ ارزیابی کنید بعضی تاکتیک ها و سازوکارهای انتخاباتی آقایان را در انتخابات شوراها،در انتخابات مجلس و ... . این روش ها نه تنها جمهوری اسلامی را به سمت حکومت امام زمانی نخواهد برد بلکه زمینه روی کارآمدن امویان و عباسیان را فراهم خواهد کرد. تفکر اموی و عباسی مخالف تکلیف جمهور مردم برای انتخابِ آگاهانه و مسولانه است؛ مشوّق تداول قدرت بین الاغنیاء با ترویج تفکر قبیله ای بین توده هاست . این نوع رویکردها ؛اصول گرایی نیست ؛این استحاله انقلاب به سود اشرافیت و سلطنت است. همان جور که تکنوکراسی از دل جریان چپ درآمد، امروز تاکتیکراسی دارد از دل جریان اصولگرا درمی‌آید که سازمان دهی اجتماعی سیاسی را بر مبنای انحصار طلبی کمونیسم و پول محوری کاپیتالیسم انجام میدهد، و با بعضی مبانی دینی نظام در این حوزه رسما وداع کرده است. خدا سایه آقا را انشالله تا ظهور امام زمان بر سر ما مستدام کند ولی اگر تا موقعی که آقا هست، جمهوریت نهادینه نشود بترسید از بعد این ماجرا. اگر تا موقعی که بنیان‌گذاران نظام و رهبران تئوریک نظام حضور دارند جمهوریت نهادینه نشود و ریشه‌دار نشود بترسید از حاکمیت اشراف. در فتنه 88 دیدیم که چطور مدعی ترین لیبرال ها بسیج شدند که ریشه جمهوریت رابزنند و رای مردم را وتو کنند. هیچ بعید ندانید که این ها مترصدند با همکاری اربابان آمریکایی و انگلیسی شان یک جمهوری رضاخانی را حاکم کنند که در آن بشود مسلمان ها را مثل آب خوردن به خاطر حجاب و هویت دینی به گلوله بست و مجلس فرمایشی راه انداخت و از مدرنیته و مقابله با ارتجاع دم زد. اراجیف اخیر اینها در نفی اسلامیت؛ نشان دهنده ارادتشان به جمهوریت نیست چون در فتنه 88 معلوم شد در ذات قدرت‌پرست دیکتاتور لیبرال‌ها چیست؛ اتفاقا اینها فهمیده‌اند که در جامعه دینی ایران هیج تضمینی محکم‌تر از اسلامیت برای حفظ مردمسالاری نیست و حذف اسلامیت، برای غرب‌زده‌ها مقدمه حذف مردمسالاری است. تاریخ معاصر نهضت‌های اسلامی در جهان اسلام گواه این است که مهمترین مسئله جهان اسلام رسیدن به مدل مردمسالاری دینی است. این دو جریان سکولاریزاسیون در دو قبیله اصولگرا و اصلاح طلب؛ اگر چه در ظاهر مثل لبه های یک قیچی با هم زد و خورد دارند اما دارند برای استحاله جمهوری اسلامی از یک نظام انقلابی و مردمی به یک نظام سکولار و اشرافی؛ هم افزایی می کنند و جوانان انقلابی و نخبگان حزب اللهی اولا نباید به دام هیچکدام بیفتند وثانیا در مقابله با هر دو جریان استحاله طلبِ ارتجاعی؛ برای دفاع جانانه از مبانی معرفتی-آرمانی انقلاب اسلامی و تثبیت جمهوریت اسلامی و مردمسالاری دینی همه ظرفیت فکری و فرهنگی و اجتماعی شان را به صحنه بیاورند.متن کامل سخنرانی را می توانید در لینک زیر بخوانید:
https://b2n.ir/y15531
@jalili_vahid۱۳:۲۵
دو تابعیتی های موجهگفتگو وحید جلیلی در شبکه خراسان رضوی به مناسبت دهه فجر - 15 بهمن 99 فیلم کامل گفتگو و یا سایر کلیپ‌ها را می‌توانید در سایت jalili-vahid.ir ببینید. @jalili_vahid۱۷:۳۳
کتاب 《عبور از سینمای سانسور》 منتشر شد. این کتاب که به همت نشر شهید کاظمی به چاپ رسیده، مجموعه‌ای از گفتارها و نوشتارهای وحید جلیلی است که به وضعیت فیلمسازی غیرطبیعی سینمای ایران می‌پردازد.در این کتاب می‌خوانید: مسئلۀ سینمای ایران: پیوند ژنرال ازهاری و سناتور مک کارتی! سینمای دینی؛ اما کدام دین؟! معناگرایی یا آرمان گریزی؟! چالش های عبور از سینمای سانسور انفعال و باندبازی جشنوارۀ شاه سلطان حسینی آنفولانزای سیمرغی در جشنوارۀ فیلم های «فجرانسوی» قواعد استثنایی حقیقت برو گم شو! کلیشه‌شکنی کلیشه‌ای منطقۀ ممنوعه و «لوکیشن‌ها»ی گمشده سینما به مثابه انرژی هسته‌ای دروغ به دروغ شستن محال آمد محال اسیدپاشی و ماه‌عسل با برلین بلنده بازگشت عبّاس و سراغ خانه کدخدا جهت تهیه کتاب می‌توانید از راه‌های زیر اقدام کنید:تماس 09338679572پیام به آیدی ketaabyaar.ir@ در پیام‌رسان‌های ایتا، بله، تلگرام و اینستاگراممراجعه به سایت‌های http://nashreshahidkazemi.ir/ و یا vaketab.ir
@jalili_vahid۱۶:۲۶
هراس کماندوهای کدخدا از فریاد روستا شهریور 60 با سعید و بقیه خانواده رفته بودیم عنّاب تکانی در روستای پدری. صد کیلومتری بیرجند؛ "خونیک" ِ دوست داشتنی.جدّه؛ پگاه بعد نماز، شیر گوسفندها را می دوشید، در مشک می‌زد، کره‌اش را سر سفره صبحانه می‌گذاشت، با نان نازکی که خود در تنور مطبخ پخته بود. تابستان دلچسب خونیکِ مادربزرگ؛ شیرین‌ترین خاطرات کودکیم را قاب گرفته است. صبح 8 شهریور، ترکش‌های بمبی که در ساختمان نخست‌وزیری ترکید، جمع ما را هم در جنوب خراسان پریشان کرد. سعید، سراسیمه کوله‌اش را برداشت و جدا شد.شورش در شهر، صفای روستا را هم آماج کرده بود و بایدمردانی به میدان می شتافتند که سرپنجه‌های سرمایه‌داری جهانی، نتواند جمهوری نوپای ما را- که تازه خود را از سلطنت سرسپرده و اشرافیت غرب‌زده نجات داده بود- زمین‌‌گیر کند.**حالا چهل سال گذشته است. عکسی از سعید در یک روستا منتشر شده است.طفیلی‌های سرمایه‌داری رانتی_تجاری نتوانستند عصبانیت‌شان را کنترل کنند. همان‌ها که باتوم بوروکراسی به دست، مراقب بوده‌اند نیمی از ملت ایران حتی یک ریال از بانک‌هایشان تسهیلات نگیرند، همان‌ها که پراید داشتن را ننگ و پورشه سواری را فخر مدیران می‌دانند، همان‌ها که حاضرند 90 هزار میلیارد تومان را به 11 نفر بدهند و یک هزارم درصدش را هم بر روستائیان حرام کرده‌اند؛ حالا بانگ برداشته‌اند که وا مصیبتا، مسئول جمهوری اسلامی و روستا؟! کاندیدای ریاست جمهوری در جمع داهاتیها؟! به ارزشهایشان توهین شده است. نصف غیرت اینها را داشتیم، ایران به تسخیر تهران شمالی در می‌آمد؟*توئیت این طفیلیِ "سرمایه‌داران زالو صفت"_ که قرار بود روحانیت متعهد به خونشان تشنه باشد- نقطه مقابل نامه علی(ع) به عثمان‌بن‌حنیف است. علی به خشم می‌آید که چرا کارگزار حکومت اسلامی در خلوتِ مرفهان حاضر شده است و این یکی ناله می‌کند که واویلا، داد، بیداد، مدیر جمهوری اسلامی در کنار مستضعفان؟!! آن هم با پراید؟ گویی نه 40 سال، که چهارهزارسال گذشته باشد.کودتا از این واضح‌تر؟ روزی که سعید 16 ساله، برای مقابله با سرپنجه‌های سرمایه‌داری جهانی، کوله‌اش را ازخراسان جنوبی برداشت و به میدان گسیل شد، گمانِ آن نداشت که چهل سال بعد، در فقدان رجایی‌ها، خط وقاحت و خشونت، اینچنین افسار پاره کند. سالهاست به جان انقلاب مستضعفان افتاده‌اند خوره‌ها، و حالا؛ مترسکِ کُره برداشته‌اند. **
امپراطوری ایالات متحده تهران شمالی، نه از کره شمالی که از خراسان جنوبی، از آذربایجان شرقی، از خوزستان، از سیستان و بلوچستان، از کهکیلویه و بویر احمد، از بشاگرد و میناب و سعدآباد بوشهر و غیزانیه و امیدیه و قزل قیه و ... ، وحشت کرده است. و این بار، سعید نه فقط از خونیک که از شیخ صله و چنگوله و عنکوش و کریم‌آباد و .... می‌آید. از هزاران روستایی که مجاهدان دولتِ سایه، وجب به وجبش را سرمه چشم کرده‌اند.امپراطوری ایالات متحده تهران شمالی که نود هزار میلیارد تومان را به تیول 11 نفر داده است، چگونه تحمل کند تَرَک در این ارباب_رعیتی را؟ زنده باشند گزمه‌های سرمایه‌داریِ تهران شمالی و تحمل کنند چنین شورشی را؟ تمام همتی که غرب‌پرست‌های دیکتاتور در طی سالیان، برای تحکیم اشرافیت و بازگرداندن سلطنت، کرده‌اند در خطر است. خشونت کمونیسم و وقاحت کاپیتالیسم را توامان دارند این زمره "تزویر و یأس"، همان‌ها که از منتهی الیه چپ به آخرین نقطه راست درغلتیدند.* کماندوهای سرمایه‌داری تهران شمالی، (همان ها که به شرمن دل می‌دهند و از کری قلوه می‌گیرند و با کدخدا قهقهه می‌کنند)؛ ده‌ها میلیون ایرانی را گروه گروه به زندان معیشت افکنده‌اند، و تهدیدشان می‌کنند که دم بر بیاورید و از سلطنت کارآمدِ ما خروج کنید؛ کدخدایمان؛ به جنگتان خواهد آمد. دیکتاتورهای ایالات متحده تهران شمالی، پناه گرفته در ماشین‌های خوب! کاخ‌های خوب، وام‌های خوب، حقوق‌های خوب، پاداش‌های خوب، استکبار خوب، باید هم از چنین مردان بدی؛ رعیتِ زندانی را بترسانند. مردان خطرناکی که قرار است پیاده‌روها را دیوار بکشند و تعامل با ارباب را سد کنند و خدای نکرده دلار 5000 تومن بشود و سانتریفیوژ بچرخد و صنعت نچرخد و مردم آن قدر درآمد سرشار پیدا نکنند که از یارانه بی‌نیاز شوند. دل سپردگان و سرسپردگان کدخدا،چه فرض کرده اند ملت حُر ایران را؟داهاتیهای بی مایه و ذلیل دهکده جهانی را چه رسد که روستازادگان شریف ایران بزرگ را طعن و هجو کنند.کماندوهای کدخدا بوی اَلرَّحمن‌تان بلند شده است.@jalili_vahid۹:۱۲
انتخابات شوراها و اصولگراییِ برانداز اگرچه همه حواس‌ها متوجه ریاست جمهوری است (که انشاالله با پیروزی قاطع جبهه انقلاب همراه شود) اما چالش مهمی برای حفظ صورتبندی اصلاح‌طلب-اصولگرا در انتخابات شوراها در جریان است. اصولگراها بیش از همه، از کمرنگ شدن اصلاح‌طلب‌ها در وحشت‌اند و تمام تلاششان را می‌کنند که دوقلوی سیاسی‌شان را در فضای رقابتی حفظ کنند چون اگر اصلاح‌طلبان کمرنگ شوند، و رقابت در شوراها به داخل جبهه انقلاب کشیده شود معلوم است بدنه رأیی که از لولو نترسد، به جای اصولگراها به انقلابی‌ها رأی خواهد داد. مدل سیاسی ایده‌آل برای اصولگراها و امنیتی‌های پشتیبان آنها در انتخابات شورای شهر در 4 محور خلاصه می شود: مشارکت حداقلی + لولوی اصلاح‌طلبان + حذف حزب‌اللهی‌ها + برکشیدن حزب‌اللابی‌ها. تفاوت حزب‌اللهی‌ها و حزب‌اللابی‌ها در چیست؟ حزب‌اللهی‌ها به مبنای تئوریک ولایت فقیه؛ یعنی "جایگاه‌های حقوقی مختص صلاحیت‌ها و اصلحیت‌های حقیقی است" معتقدند و حزب‌اللابی‌ها تلاش می‌کنند با نفی صلاحیت حقیقی، همه چیز را به زدوبند لابی‌های قدرت و ثروت؛ و صلاحیت اعتباری (مبتنی برمعامله)، ارجاع کنند. هر کس وارد عرصه سیاست و قدرت میشود بر اساس منشور اصولگرایان در سالهای اخیر، باید بداند واجد هر صلاحیتی هم که باشد تا در لیست قرار نگیرد و پشتیبانی نگاه‌های امنیتی و تاکتیسین‌ها را نداشته باشد، رأی نخواهد آورد. هدف چیست؟ سلب پیشاپیش اعتماد به نفس از منتخبان و القای اینکه آنها (حتی اگر صلاحیتی هم داشته باشند) بدون اتاق‌های پشت پرده؛ هیچ نیستند ولی اگر بی‌مایه و حتی فاسد هم باشند با قرار گرفتن در لیست، پیروزی‌شان حتمی است چون اصولگرایان با همه دستگاه‌های تبلیغاتی و تشکیلاتی‌شان، پیشاپیش بدنه رأی انقلابی را با ترساندن از اصلاح‌طلب‌ها به رأی کور به لیست‌های ناشناخته مجاب کرده‌اند. ناگفته پیداست کسانی که با چنین سازوکار فاسدی به شورا راه پیدا کنند؛ مهمترین کارویژهشان چشم دوختن به دهان پدرخواندهها و لیستبندها خواهد بود و نه نگرانی برای مصالح و منافع واقعی مردم. نگاهی به انتخابات شوراها در تهران و مشهد و تبریز و... نشان میدهد تلاش گستردهای برای جلوگیری از برآمدن نسل تازه‌ای از آرمانخواهان در جریان است و محافظهکاران دارند تلاش می‌کنند کالبد فرسوده و پوسیده خود را با جراحی پلاستیک؛ و جواننمایی؛ زنده نگه دارند. امیرالمومنین در حدیث "یستدل علی ادبار الدول باربع...." یکی از ارکان چهارگانه براندازی را "تاخیر الافاضل" ذکر می‌کند.مکانیسم "تاخیر الافاضل" که اصولگرایانِ برانداز در شهرها و استان های مختلف به فرمول آن دست یافته و با تاکتیک "النصر باالرعب" عملیاتی‌اش کرده‌اند پیچیده‌ترین پروژه براندازی است که تا کنون علیه جمهوری اسلامی به کار گرفته شده است.
اراذلِ اصولگرایی در تعقیب اهداف قدرت‌پرستانه خود حتی از این که حاج خلیل موحد را هم به اتهام ضد ولایت فقیه رد صلاحیت کنند ابایی ندارند.*
رقیه فاضل، حسین کمیلی، ابوالقاسم وزیری، حمیدرضا محروقی، محمد جعفرینژاد در مشهد؛ و روح‌الله رشیدی در تبریز از جمله هزارها نیروی مخلص متخصص مجرب مردمی آرمانخواه و تحول‌سازی هستند که سازوکارهای فاسد و مفسد اصولگرایی برای طرد و حذفشان دندان تیز کرده‌اند. ارائه فهرست‌های انتخاباتی مختلف از سوی جریان‌های گوناگون کاری ست مبارک اما تروریسم سیاسی اصولگرایان با کوبیدن بر طبل انحصار تاکنون انقلاب را ازبهره‌گیری از بسیاری فرزندان خود محروم کرده است؛ در انتخابات پیشروی شوراها، صیانت از سرمایه انسانی انقلاب اسلامی و حفاظت از داشته‌های شوق‌انگیز و الهام‌بخش جمهوری اسلامی در برابر اصولگرایانِ برانداز؛ وظیفه قطعی نیروهای انقلاب است.@jalili_vahid۱۶:۳۲
شیعه یا محب وقتی ولایت‌عهدی برای حضرت رضا تثبیت شد، روزی دربان حضرت رضا علیه‌السلام خدمت حضرت عرض کرد: عده‌ای آمده‌اند و می‌گویند ما شیعه علی علیه‌السلام هستیم و می‌خواهیم خدمت امام رضا علیه‌السلام برسیم. حضرت فرمود: من کار دارم آنها را رد کن. آن عده فردا باز آمدند و همان حرف را تکرار کردند: ما جمعی از شیعیان علی علیه‌السلام هستیم و آمده‌ایم آقا را زیارت کنیم. حضرت دوباره فرمود: آنها را بر گردان. برای مدت دو ماه هر روز آنها می‌آمدند و درخواستشان را عرضه می‌کردند و حضرت می‌فرمود: من کار دارم، بگو بروند. آنان ناامید شدند. به دربان حضرت گفتند به امام بگو: ما شیعیان پدرت علی‌بن ابی‌طالب علیه‌السلام هستیم. ما دو ماه است می‌آییم و شما اجازه نمی‌دهید. این مایه شماتت دشمنان شده است. ما از این‌جا می‌رویم؛ ولی از شهرمان نیز فرار می‌کنیم. چراکه وقتی این داستان در آنجا نقل شود مردم می‌گویند حتماً آنها گناه بزرگی مرتکب شده‌اند که آقا راهشان نداده است. برو و به آقا بگو: ما تلخی شنیدن این شماتت اعداء را دیگر نمی‌توانیم تحمل کنیم. وقتی کار به این‌جا رسید، حضرت فرمود: بگو بیایند. آنان آمدند سلام و احترام کردند؛ اما حضرت اعتنایی به آنها نکرد، حتی اجازه نشستن هم به آنها نداد. آن عده گفتند: ای پسر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم راز اینکه پس از دوماه انتظار دیدار، ما را اینگونه مورد خفت و خواری قرار می‌دهید چیست؟ با این رفتاری که با ما شیعیان می‌کنید دیگر کسی شیعه نمی‌ماند. حضرت فرمود این آیه را خوانده‌اید؟ هر بلایی به شما می‌رسد، حاصل رفتار خودتان است. آن عده بیشتر ناراحت شدند و گفتند: مگر ما چه گناهی کرده‌ایم که اینگونه باید تنبیه شویم؟ حضرت در جواب فرمودند: این را من از قرآن یاد گرفتم که شما را مورد عتاب قرار دهم؛ پدران من هم همین‌طور بودند. آنان گفتند: مگر ما چه گناهی کرده‌ایم؟ زیرا شما دروغ بزرگی گفتید. شما ادعا می‌کنید که شیعه هستید؛ ولی شیعه نیستید. چون این ادعای دروغ را کردید باید مجازات بشوید. شیعه کیست؟ سپس حضرت ابتدا نام امام حسن علیه‌السلام و امام حسین علیه‌السلام را می‌برد و بعد نام سلمان، ابوذر، تا محمدبن ابی‌بکر. ایشان می‌فرمایند شیعه اینان‌اند. در این‌جا حضرت ویژگی‌های آنان را برمی‌شمارند: کوچکترین اوامر علی علیه‌السلام را مخالفت نکردند. هرچه را ایشان نهی کرد، آنها هم ترک کردند. یعنی مطیع واقعی حضرت علی علیه‌السلام بودند. این در حالی است که شما ادعای شیعه بودن می‌کنید و بیشتر رفتارهایتان با رفتار علی علیه‌السلام تفاوت دارد و برخلاف دستورات اوست. شما حتی در انجام واجباتتان کوتاهی می‌کنید. شما حقوق بزرگ برادرانتان، کسانی که اخوت فی‌الله دارند، ادا نمی‌کنید. جایی که نباید تقیه کنید، تقیه می‌کنید و جایی که باید تقیه کنی. یعنی شما پیرو خواسته‌های دل هستیداگر شما می‌گفتید ما علی علیه‌السلام را دوست داریم، با دشمنانش دشمن هستیم و با دوستانش دوستیم. من نمی‌گفتم شما دروغ می‌گویید. آری شما علی و دوستان علی را هم دوست می‌دارید و با دشمنانش هم دشمنید؛ اما شیعه بودن تنها به این نیست. بلکه علاوه بر این شما باید دقیقاً رفتارتان با رفتار علی علیه‌السلام هماهنگ باشد، اینکه فقط بگویید ما علی علیه‌السلام را دوست داریم برای شیعه بودن کافی نیست. ولی شما ادعایی کردید که اهلش نبودید. اگر بنا نگذارید که رفتارتان را مطابق این ادعایتان قرار بدهید؛ یعنی اگر کارتان گفتارتان را تصدیق نکرد، هلاک خواهید شد. مگر خدا به شما رحم بکند؛ والا با این گناهی که مرتکب شده‌اید، یعنی ادعای شیعه بودن کردید، مستوجب عقوبت هستید! گفتند: آقاجان ما از اینکه ادعای شیعه بودن کردیم استغفار می‌کنیم. از این پس همان‌طور که شما یاد دادید، ما می‌گوییم: علی علیه‌السلام را دوست داریم و دشمنانش را دشمن می‌داریم، باشد تا از راستگویان باشیم. بحارالانوار جلد 68 صفحه 158@jalili_vahid۱۲:۳۵
️ «مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا»
برادر نازنینم محمدسرور رجایی دنیا را وداع گفت. در طول نزدیک به بیست سال آشنایی، چیزی جز صفا و صداقت و همت و آرمانخواهی از او ندیدم. حضور شیرین و الهام بخش او در میان فعالان فرهنگی انقلاب اسلامی یادآور پیوندهای عمیق ملتی بود که خط‌کشی‌های استعماری، آنها را از هم جدا خواسته و ساخته است.
ظهرها که در حسینیه هنر به امامت می‌ایستاد، انگار زیر نگاه حضرت ربوبی صف کشیده بودیم که از جمله، پیوند تاریخی و فرهنگی‌مان را با هم و با ملکوت تازه کنیم.
غریب بود و آشناتر از بسیاری مدعیان، به فرهنگ اسلامی و انقلابی. تلاش بی ادعا ومؤمنانه‌اش برای ثبت خاطرات رزمندگان و شهدای افغانستانی دفاع مقدس و شهدای ایرانیِ جهاد افغانستان، کار ممتازی است که هرچه بگذرد، قدرش بیشتر شناخته خواهد شد.
از روزنامه‌نگاری و پژوهش و تاریخ شفاهی تا نویسندگی و فیلمسازی در کارنامه‌اش هست و عمدتا در موضوعات بدیع و بکری که پیش از او کمتر کسی به فکرشان بود.
در عین تواضع و بی ادعایی، بر خلاف بسیاری از ما مدعیان، بود و نبودش فرق داشت.
در قصه مردم فارسی زبان منطقه؛ حالا او "یکی بود"ی است سرشار از خاطراتِ الهام‌بخشِ شهیدان؛ و "یکی نبود"ی حسرت‌بار و دریغ‌انگیز از همت شاهدان و راویان.
گزافه نیست اگر این راوی مخلصِ شهدای غریب را، از حیثِ فعالیت‌ها و دغدغه‌های روایت فتحی‌اش؛ آوینی افغانستان بنامیم.
سرفصل‌هایی که او با کار مخلصانه و پیگیرِ خود در ادبیات دفاع مقدس و مطالعات بین‌الملل انقلاب اسلامی گشوده است، منحصر به فرد است و رهرو می‌طلبد.
مصیبت سنگین فقدان وجود نازنینش، مرهمی بهتر از پیگیری دغدغه‌های مبارکش و در اهتزاز نگه داشتن پرچمی که او برافراشت، ندارد.
به حق روز عزیز غدیر، انشاالله نامش در زمره موالیان صادق امیرمومنان علیه السلام، ثبت شود و با دوستان غریب شهیدش خصوصا شهید دکترموسوی گردیزی که به زودی خاطراتش به روایتِ رجایی عزیز منتشر خواهد شد؛ محشور باشد.
خدا در این داغ تلخ، به ما صبر بدهد و به خانواده گرانقدر و همراه و صبورش بیشتر.
غفرالله له و لنا.
@jalili_vahid
️ «مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا» برادر نازنینم محمدسرور رجایی دنیا را وداع گفت. در طول نزدیک به بیست سال آشنایی، چیزی جز صفا و صداقت و همت و آرمانخواهی از او ندیدم. حضور شیرین و الهام بخش او در میان فعالان فرهنگی انقلاب اسلامی یادآور پیوندهای عمیق ملتی بود که خط‌کشی‌های استعماری، آنها را از هم جدا خواسته و ساخته است. ظهرها که در حسینیه هنر به امامت می‌ایستاد، انگار زیر نگاه حضرت ربوبی صف کشیده بودیم که از جمله، پیوند تاریخی و فرهنگی‌مان را با هم و با ملکوت تازه کنیم. غریب بود و آشناتر از بسیاری مدعیان، به فرهنگ اسلامی و انقلابی. تلاش بی ادعا ومؤمنانه‌اش برای ثبت خاطرات رزمندگان و شهدای افغانستانی دفاع مقدس و شهدای ایرانیِ جهاد افغانستان، کار ممتازی است که هرچه بگذرد، قدرش بیشتر شناخته خواهد شد. از روزنامه‌نگاری و پژوهش و تاریخ شفاهی تا نویسندگی و فیلمسازی در کارنامه‌اش هست و عمدتا در موضوعات بدیع و بکری که پیش از او کمتر کسی به فکرشان بود. در عین تواضع و بی ادعایی، بر خلاف بسیاری از ما مدعیان، بود و نبودش فرق داشت. در قصه مردم فارسی زبان منطقه؛ حالا او "یکی بود"ی است سرشار از خاطراتِ الهام‌بخشِ شهیدان؛ و "یکی نبود"ی حسرت‌بار و دریغ‌انگیز از همت شاهدان و راویان. گزافه نیست اگر این راوی مخلصِ شهدای غریب را، از حیثِ فعالیت‌ها و دغدغه‌های روایت فتحی‌اش؛ آوینی افغانستان بنامیم. سرفصل‌هایی که او با کار مخلصانه و پیگیرِ خود در ادبیات دفاع مقدس و مطالعات بین‌الملل انقلاب اسلامی گشوده است، منحصر به فرد است و رهرو می‌طلبد. مصیبت سنگین فقدان وجود نازنینش، مرهمی بهتر از پیگیری دغدغه‌های مبارکش و در اهتزاز نگه داشتن پرچمی که او برافراشت، ندارد. به حق روز عزیز غدیر، انشاالله نامش در زمره موالیان صادق امیرمومنان علیه السلام، ثبت شود و با دوستان غریب شهیدش خصوصا شهید دکترموسوی گردیزی که به زودی خاطراتش به روایتِ رجایی عزیز منتشر خواهد شد؛ محشور باشد. خدا در این داغ تلخ، به ما صبر بدهد و به خانواده گرانقدر و همراه و صبورش بیشتر. غفرالله له و لنا.@jalili_vahid۱۷:۵۵
هشدار قرآن به حزب‌اللهی‌ها به بهانه 24 ذی‌الحجه سالگرد نزول آیه ولایت "انما ولیکم الله و رسوله و الذین امنوا الذین یقیمون الصلوه و یُوتون الزکوه و هُم راکعون" از امیرالمومنین اسمش را هم نمی‌آورد فقط صحنه را توصیف می‌کند، صفت را توضیح میدهد. بنده توی این مسجد نشسته‌ام. خیلی‌های دیگر هم هستند. یک فقیری محتاجی وارد میشود، بنده چکار می‌کنم؟ - خودم را عرض می‌کنم- بلافاصله بلند میشوم الله اکبر، بسم الله الرحمن الرحیم، الحمدالله رب العالمین،.... ما که داریم نماز می‌خوانیم برو سراغ بقیه. یعنی بلافاصله دین خودم را سپری قرار می‌دهم که مبادا مسئولیت اجتماعی بیاید سمت من. این یک نوع دینداری است که امثال من داریم. توی آن مسجد آن همه آدم هستند کی به آن فقیر کمک می‌کند؟ علی. در چه حالتی؟ در رکوعش. آن هم رکوع نمازهای آنها در اوج معنویت، آیه نازل میشود: "این قرائت از دین باید حکومت کند" دینی که معنویت و عدالت؛ عبادت و مسئولیت؛ در آن در کنار هم‌اند. مواظب باشید بچه مسلما‌ن‌ها، بچه حزب‌اللهی‌ها، مومنین، این قرائت از دین باید حکومت کند. هر کس دیگری علَم حکومت دینی برافراشت، با قرائت‌های دیگر، بدانید یا فاسد است، یا خائن است، یا خیلی پیاده است، بیسواد است. این موضع قرآن ماست در مساله امامت و ولایت. کسی که دم از ولایت می‌زند اما مثل اموی‌ها زندگی می‌کند دروغگو ست.کسی که دم از علی می‌زند اما نامه حضرت به عثمان‌بن‌حنیف را با رفتارش مسخره می‌کند و هیچ حساب می‌کند، دروغگوست. کسی که دم از ولایت می‌زند و به شکل‌گیری اشرافیت سیاسی و اقتصادی کمک می‌کند و حساسیتی نسبت به رنج جمهور مردم ندارد دروغگوست.@jalili_vahid۱۲:۵۵
ای کاش شورای سیاستگذاری ائمه جمعه بیانیه نمی‌داد! فرهنگ را بهانه کردند که با آن عدالتخواهی را بزنند. ما ازکدام فرهنگ سخن می گوییم؟ اگر یک امام جمعه، جبهه فرهنگی را با تعریفی که دوستان دارند در یک شهر کوچکی مثل لواسان تقویت نکرده است باید برکنار بشود! من یک سوال مطرح می‌کنم اگر شورای سیاستگذاری ائمه جمعه با یک حرکتی جبهه فرهنگی انقلاب در کل کشور را تضعیف کرد چه برخوردی باید با او بشود؟ شما که این حرکت را انجام دادید آیا به تبعات کار خودتان و ضربه‌ای که به جبهه فرهنگی انقلاب زدید واقف هستید؟جبهه یعنی خط درگیری؛ آیا کار فرهنگی که ما می‌کنیم بچه‌ها را به آن خط درگیری با مستکبران با سرمایه‌داران زالوصفت می‌رساند یا نه؟تعارفات جواب نمی‌دهد عزیزان وضعیت کشور را الان ببینید آیا اگر ائمه جمعه ما عدالتخواه بودند و اجازه عدالتخواهی به آنها داده می‌شد مفاسد در برخی حوزه‌ها اینقدر رشد می‌کرد؟دوستان گفته‌اند بچه‌های بسیج و سپاه از ایشان راضی نبودند؛ اگر لواسان سپاه دارد آن زمانی که ده‌ها هکتار از محیط‌زیست آنجا تبدیل می‌شد به کاخ‌هایی برای مرفهین بی‌درد آنها کجا بودند؟ بچه‌های بسیج "مستضعفین" کجا بودند که اجازه دادند چنین اتفاقاتی بیفتد؟ از حاج آقای علی اکبری دعوت می‌کنم که در یک گفتگویی ما شاگرد و شما استاد بنشینیم راجع به جبهه فرهنگی که گفتند ما خیلی دغدغه داریم با هم صحبت کنیم که درباره جبهه فرهنگی شما چه کار می‌توانستید بکنید و چه کار کرده‌اید؟@jalili_vahid۱۶:۰۵
بلوای بدویت مدرن یا کاریکودتای تمدنی.pdf
۲۵۰.۶۶ کیلوبایت
بلوای بدویت مدرن یا کاریکودتای تمدنی نگاهی تاریخی به پرده جدید تقابل نافرجام غرب‌گرایان با ایران‌‌گرایان سخنرانی وحید جلیلی در جمع گروهی از فعالان دانشجویی پیرامون وقایع اخیر @jalili_vahid۱۱:۱۴
ma-mitavanim-ma-masulim-9602Web.pdf
۶.۶۲ مگابایت
جزوه | ما می‌توانیم، همه مسئولیم | مجموعه گفتارها و نوشتارها درباره انتخابات 96 برش‌هایی از متن: کاسبان تحریم، کسانی هستند که با وعده‌ی برداشتن تحریم‌ها سرمایه‌های مادی و معنوی را به باد دادند. کاسبان تحریم، کسانی هستند که تحریم اقتصادی را سرمایه‌ی سیاسی خود قرار دادند و تحریم را در بازار سیاست فروختند و رأی خریدند و بسیاری از رأی دهنده‌گان را مغبون کردند. اگر در بازار سیاست «باخت و خسارت محض» را به اسم «برد، برد» قالب کردند و برای خشنودی کدخدا معادلات ظالمانه را پذیرفتند در بازار اقتصاد هم برای لبخند اشرافیت و کدخداهای داخلی مناسبات ظالمانه را قبول خواهند کرد.اعتماد به خدای عدالت با اعتماد به کدخدای ظلم جمع نمی شود و اگر کسانی برای این محال تلاش کردند نه مظهر اعتدال بلکه مظهر التقاط و تذبذب هستند. اگر روزی مشکل انقلاب اسلامی سکولاریسم بود که می خواست دین و دنیا و ادبیات معنوی و مادی را هم از هم جدا کند. امروز متأسفانه با جریانی روبرو هستیم که تلاش می‌کند ادبیات دینی را ذیل مفاهیم استکباری معنا کند و این جریان از سکولاریسم خطرناک تر است. امروز برای توجیه تئوری اعتماد به کدخدا و نظریه ی «ما نمی‌توانیم» یا به جنگی ارجاع داده میشود که قرار بوده در گذشته روی بدهد یا به میوه‌ای که در آینده به دست خواهد آمد.
حاصل تئوری برد - برد دو ادعای عدمی است، یک اتفاق که در گذشته نیفتاده است و دیگری اتفاقی که در آینده خواهد افتاد، هیچکدام عینیتی ندارد. می‌گویند درست است که به دست خودمان قلب رآکتور اراک را در آوردیم اما به جایش قلب دولت‌های غربی از جمله آمریکا را به دست آوردیم. درست است که دانشمندان جوانمان را نسبت به توانایی سیاستمداران و دیپلمات‌ها برای حفظ دستاوردهای علمی کشور بی‌اعتماد و ناامید کردیم اما به جایش می‌توانیم امیدوار باشیم که دشمنان به ما اعتماد کنند. اعتماد کدخدا را بدست آوردیم. نظریه ی کدخدا محوری رعایای کدخدا را نه تنها مهار نخواهد کرد، بلکه آنها را جسورتر و در تعرض به منافع ملی ما فعال تر خواهد کرد. نه تنها بردی از اروپا به دست نیاوردیم بلکه جیبوتی را هم پررو کردیم طرف آمریکا از هر سو در این معادله ی نابرابر برد میبیند.این معنای شیطان بزرگ است. شما را به برد برد میخواند به باخت-باخت سوق میدهد یعنی معامله ای که برای او از هر سو برد است و برای ما از هر سو باخت.شما اگر دیپلمات باشید که نمی‌آیید همه سرمایه‌های کشور را روی میز بگذارید. هر چه که دشمن گفت شما به حرف کنید، بعد هیچ چیز هم کف دستتان نگذارند بعد بیایید اظهار کنید که بله آمریکا نه به متن برجام وفادار ماند، نه به روح برجام، خب این چه فایده‌ای دارد. پس معلوم میشود شما دیپلمات نیستید اگر کسی دیپلمات باشد چنین خسارتی را به مردم تحمیل نمی‌کند به راحتی همه چیز را بدهند بعد بیایند بگویند: ببخشید ما با تمام قوای خودمان به دیکته جناب کدخدا عمل کردیم آب سنگین‌مان را از کشور خارج کردیم. سانتریفوژهایمان را جمع کردیم. قلب رآکتورمان را بیرون کشیدیم و با سیمان پر کردیم. چیزهایی که با خون شهدایمان به دست آورده بودیم خودمان برآن خط بطلان کشیدیم و امید بستیم به جناب کدخدا ولی شما باید صبر کنید تا گلابی‌های باغ برجام برسد.کسانی که در تمام هشت سال دفاع مقدس یک روز حتی یک روز حتی یک ساعت تا شلمچه و فکه و طلائیه که هیچ حتی تا چند کیلومتری اهواز هم نیامدند و خدمت سربازی شان را در خیابانهای نیویورک گذراندند ! معلوم است که هیچ درکی از تواناییها و رشادتها و مقاومتهای این ملت ندارند اگر آنها خرمشهر بودند، خرمشهر یک ساعت هم مقاومت نمی کرد. اگر آنها در آبادان بودند محاصره آبادن توسط دشمن به سرعت جواب میداد و دشمن وارد می‌شد. اگر روزی ایستادیم و مقاومت کردیم که آبادان را حفظ کنیم امروز هم ما به مقاومت برای حفظ آبادانی ایران نیاز داریم.@jalili_vahid۵:۲۷
جلال، فوکو،غزه و دیگران....؛ «غربزدگی»؛ شصت سال بعد اصطلاح «غربزدگی» را اگرچه دکتر فردید-فیلسوف مغلق‌گوی معاصر- وضع کرد؛ اما با کتاب آل‌احمد در ادبیات نخبگانی و رسانه‌ای ایران جا باز کرد و تثبیت شد. فردید گلایه داشت که عمق مفهومی که او به روشنفکران ایرانی نسبت داده بود با ادبیات روزنامه‌نگارانه جلال، تقلیل پیدا کرده و انحطاط معنوی و معرفتی منطوی در واژه «غربزدگی» به درستی درک نشده است. جلال در روشنفکری ایرانی نوعی ذوق‌زدگی و نوکیسگی می‌دید که به انفعال فرهنگی و سیاسی در برابر محصولات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری غرب منجر شده است و فردید؛ روشنفکران را به پذیرش ولایت غرب متهم می‌کرد که فراتر از یک موضع سیاسی یا فرهنگی و معادل ذوب در طاغوت زمان و فنای وجودی در غرب استیلاطلب و فلسفه مدرنیته بود.خمینی و امتش اما فارغ از آن چه در دیالوگ بین آکادمیسین‌ها و ژورنالیست‌ها در جریان بود، از غرب و ولایتمدارانش عبور کردند و بنیانی تازه گذاشتند. انقلاب خمینی، میشل فوکو-فیلسوف مغلق‌گوی غرب- را دوبار در سال ۵۷ از پاریس به خیابانهای تهران کشید تا شاید بفهمد: «ایرانی‌ها چه رویایی در سر دارند». او تلاش کرد به رفقای اروپایی و آمریکایی‌اش حالی کند که آنچه در غرب آسیا آغاز شده با نرم‌افزار قبلی، قابل تحلیل نیست. عمرفوکو کفاف نداد و اجلش در همان سال‌هایی رسید که فرانسه تلاش می‌کرد با میراژ و اگزوسه و سوپراتاندارد معنای واقعی مدرنیته را برای ایرانی‌ها آشکار کند. هر چقدر فوکو در شیرفهم کردن رفقای ماتریالیستش برای درک «معنویت سیاسی»ایران جدید ناکام ماند، میتران در پرده‌برداری از توحش مدرنیته؛ کامیاب بود. دهه‌ها بعد از مرگ جلال و فردید و فوکو و میتران؛ امروز دوباره غرب مدرن؛ در غزه مشغول ورق زدن کارنامه «بی‌نظیر» مدرنیته است. بشریت در هیچ دوره‌ای از تاریخ خود، قتل عام چهل هزار انسان در برابر چشم‌های ۸میلیارد نفر را تجربه نکرده بود و این رکورد فقط مخصوص غرب متمدن و بنیان‌گذار حقوق بشر است. همزمان اما غربزده‌های ایران هم –اگر چه کارنامه شایانی در تقدیس غرب دارند- مشغول ثبت رکوردهای تازه‌ای هستند. اگر کنگره آمریکا ۵۹ بار به احترام نتانیاهو قیام می‌کند و با دست‌افشانی تاریخی‌اش حقوق بشر مدرن را جشن می‌گیرد، روشنفکری ایرانی با عربده یا سکوت؛ مشغول هو کردن حماس یا تبریک گفتن ترور موفق مهمانِ مظلومِ تمدن ایرانی است. بیش از شصت سال گذشته است و مرور دوباره جملات جلال در شاهکار ماندگارش؛ نشان میدهد همان‌قدر که روشنفکر ایرانی قدمی پیش نیامده؛ آل‌احمد زنده است و گویی همین امروز با ما حرف می‌زند: «غربزدگی می‌گویم همچون وبازدگی. و اگر به مذاق خوش نیست بگویم همچون گرمازدگی یا سرمازدگی. اما نه، دست کم چیزی است در حدود سن‌زدگی. دیده‌اید که گندم را چطور می‌پوساند؟ از درون پوسته‌ی سالم برجاست. امّا فقط پوست است. عین همان پوستی که از پروانه‌ای بر درختی مانده. به هر صورت سخن از یک بیماری است.... غربزدگی آفتی است که ار غرب می‌آید و ما کشورهای «جهان سومی و از پیشرفت وامانده» را مانند طاعون گرفتار و بیمار می‌کند.» وحيد جلیلی @jalili_vahid۸:۰۱
️ از تار عنکبوت تا اردوی تبوک تاملی در عقلانیت اقتدارآفرین پیامبر #وحید_جلیلی
از شاهکارهای امام خمینی(ره) و آیت‌الله خامنه‌ای، یکی همین است که جهان را و معادلات بین‌المللی را و مناسبات قدرت در دنیا را با رویکرد نبوی و با آموزه‌های قرآنی می‌بینند.اگر فقط با چشم دنیایی و با نگاه مادی هم ببینیم، پیامبر توانست در عرض کمتر از ۱۰ سال قدرت مسلمانان را به جایی برساند که ابرقدرت‌های بزرگ آن روز را تهدید و تحدید کند. در این ده سال انسان‌هایی بی‌نظیر و کم‌نظیر پرورش یافتند که در فضائل و کمالات انسانی در تاریخ بشریت درخشیده‌اند و مشابهشان کمتر یافت میشود.از تار بستن عنکبوت بر در آن غار کوچک تا اردوی بزرگ تبوک، حدود ۱۰ سال فاصله است و همین یک مقایسه می‌تواند عظمت و قدرت نرم‌افزاری اسلام را آشکار کند. اگر مکتبی که کارآمدی‌اش را در تعاملات قدرت تا عالی‌ترین تراز بین‌المللی به این وضوح آشکار کرده است مورد ناشکری پیروانش قرار بگیرد؛ فاجعه رخ خواهد داد.امروز جمعیت مسلمانان حدود دو میلیارد نفر است. بخش مهمی از منابع انرژی جهان از نفت و گاز در اختیار مسلمانان است. مهمترین تنگه‌های جهان از تنگه هرمز و باب‌المندب تا کانال سوئز تا داردانل تا جبل‌الطارق در اختیار مسلمان هاست. بیش از ۵۰ کشور اسلامی داریم. جمعیت قابل توجهی از مسلمانان نیز در کشورهای غیراسلامی حضور و تأثیر دارند. و... .خداوند هر آنچه که باید تشریعاً و تکویناً به مسلمانان تفضل می‌کرده را انجام داده است اما ناسپاسی و کفران موجب شده است که به عذاب شدید دچار بشوند. چه عذابی شدیدتر از تماشای قتل عام زنان و کودکان غزه در مرئی و منظر همه جهانیان. مسلمانان برای پیروزی هیچ چیزی کم ندارند جز بازگشت به آموزه‌های رسول‌ا... . «اشداء علی الکفار رحماء بینهم».اگر این معادله تغییر کرد و جای شدت و رحمت عوض شد و در تعامل با شیطان، امید اخوت داشت، نباید توقع داشت سنت‌های الهی تغییر کند. اگر عقب‌نشینی غیرتاکتیکی با بهانه‌های گوناگون، توجیه شد همان‌قدر که وعده‌های شیطان بزرگ به ساده‌لوحان و سازش‌محوران، دروغین است؛ وعده‌های پروردگار؛ قطعی و غضب او نزدیک خواهد بود. نصرت الهی موکول به تبعیت عملی (و نه زبانی) از راه و رسم پیامبر است. @jalili_vahid۱۸:۵۸
«سبحان الله» تاملی در الهیات مقاومت - بخش نخست وحید جلیلی در مواجهه با تحولات منطقه، ذکری اگر باید گفت؛ «سبحان الله»، است.۱۴ ماه پس از ۷ اکتبر؛ ظلم‌ها و مصیبت‌ها و جنایت‌ها البته به عین‌الله است و در مرئی و منظرِ ملکوت. همان‌طور که مومنان «متی نصرالله» می‌گویند و گاه گلایه یا تعجب می‌کنند که: «عجب صبری خدا دارد!» و چه بسا در دل می‌پرسند: «پس کی نصرت خدا می‌رسد؟»؛ ملکوت هم با تعجب بیشتر و گلایه شدیدتر می‌پرسد: «مالکم لا تقاتلون»؟«مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ ۚ أَرَضِيتُمْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الْآخِرَةِ ۚ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ»دو پرسش یکی از زمین به آسمان می‌رود و دیگری از آسمان به زمین نازل میشود.
تقاطع این دو پرسش جایی است که «دین » معنا می‌یابد.
دین صرفاً عهده‌دار تبیین کارهایی که خداوند به قدرت خود می‌کند، نیست بلکه شاید مهمتر از آن، دین عهده‌دار تبیین کارهایی است که خدا به حکمت و سنت خود، نمی‌کند!
«سبحان الله» خدا را از دو چیز مبرا می‌کند: ضعف و ظلم. خدا ناتوان نیست از اینکه ظالمان را ناکام بگذارد و مانع نشدنش از ظالمان را نشانِ قدرتِ طواغیت در برابر خدا و عجز عرش نباید دانست و این از بدیهیات و اوّلیات توحید است.اما از دیگر سو خداوند - برخلاف انسان‌ها - در این مظالم شریک نیست و مانع نشدنِ تکوینی‌اش از جنایاتِ ظالمان، نشان رضایت او به ظلم یا تاوان نداشتن ستم برای ستمکاران نیست.«سبحان الله» یعنی مشارکت در ظلم و رضا دادن به ستم را از خدا نفی باید کرد و مقصر را نه در آسمان، که در زمین باید جست.«سبحان الله»؛ نافی ادعای مارکسیست‌هاست که گفتند: دین؛ پذیرندگان جور را مأجور؛ و تاوانِ ستم در این جهان را معلق و موکول به جهان دیگر می‌کند.چگونه می‌توان چنین روایتی از دین را پذیرفت در حالی که کتاب خدا پر است از: «و قاتلوا ائمه الکفر» و «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتالِ» و «وَ قاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقاتِلُونَكُمْ» و «الا تُقاتِلُونَ قَوْماً نَكَثُوا أَيْمانَهُمْ» و «وَ قاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ» و... .البته مؤمنان مأمور به دعا هستند و مؤمنی که دعا نکند در دینش شک باید کرد و صد البته همان مؤمنان؛ مأمور به جهاد و قتال هم هستند و مؤمنی که فریضه بودن جهاد را - در عمل - انکار کند، متدین واقعی نیست و در ایمانش تردید باید کرد.
دعا آمده‌ست که مومنان را در انجام ماموریت‌هایشان قوی‌تر کند نه آنکه جایگزین جهاد و قتال و تعاون و تواصی و امر به معروف و نهی از منکر و قیام باالقسط و قوامیتِ لله شود.
دعا نیامده است که دین را از دل جامعه و میدان و اقتصاد و سیاست و دفاع و... جمع کند و به کنج خلوت، راضی سازد.
از بالاترین دعاهای اولیای خدا «اللهم تقبل منا هذا القربان» است.
کار دعا صرفاً نازل کردن آسمان به زمین نیست که بالا بردن زمین تا آسمان هم هست.
آنها که بضاعتی و توشه‌ای برای دعای «تقبل منا» ندارند؛ نمی‌توانند دائماً «اَنزِل علینا مائده من السماء» بخوانند.
اتوبانِ عرش و فرش؛ مُلک و ملکوت دو طرفه است و آنها که یک سوی این اتوبان را با نگاه ناقص خود به دین و دعا، مسدود کرده‌اند، نمی‌توانند متوقع فعال بودن طرف دیگر باشند.
اگر ما از پیشروی نکردن قوای ملکوت تعجب می‌کنیم، در عرش هم شگفتی از عقب‌نشینی‌های غیر تاکتیکی ما موضوع بحث است و درباره آن هشدارهای خطیر و اکید داده میشود: «وَمَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَىٰ فِئَةٍ فَقَدْ بَاءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ»
ادامه در بخش دوم
@jalili_vahid۲:۳۸
«سبحان الله» تاملی در الهیات مقاومت - بخش دوم (بخش نخست) وحید جلیلی خدا برای آزادی فلسطین باید چه امکاناتی به مسلمانان می‌داده که دریغ کرده است؟نزدیک به ۲ میلیارد جمعیت و بیش از ۵۰ کشور اسلامی. اختصاص عمده منابع انرژی جهان از نفت و گاز و بسیاری معادن به کشورهای اسلامی.قرار گرفتن مهمترین تنگه‌های سوق‌الجیشی جهان از تنگه هرمز تا باب المندب تا داردانل تا کانال سوئز تا جبل الطارق و... در اختیار مسلمانان حمایت افکار عمومی و عواطف بشریت در سرتاسر جهان از مظلومان غزه انگلستان جزیره‌ای است با وسعت ۱۳۰ هزار کیلومتر مربع در نزدیکی قطب شمال.
تقریباً به اندازه استان یزد و کوچکتر از استان کرمان.
با مساحت کمتر از یک‌چهارم افغانستان، سومالی، ماداگاسکار و بوتسوانا. کمتر از نصف گابن و بورکینافاسو. یک‌چهاردهم اندونزی و یک‌دوازدهم ایران.
بدون هیچ کدام از امتیازات ارضی و مرزی و مادی و معدنی و سوق‌الجیشی پیش گفته.
هرچه در تاریخ و جغرافیای جهان معاصر بیشتر غور کنیم عمق «سبحان الله»های‌مان ژرف‌تر خواهد شد.
حالا که به مرحله پاسخگویی و تعیین سهم تقصیرها در تداوم جنایات رژیم صهیونی رسیده‌ایم منصفانه و صادقانه ببینیم ملکوت باید پاسخگوی ما باشد یا ما پاسخگوی او؟
بیش از ۴۰ هزار مسلمان در غزه قتل عام شوند و در بسیاری از کشورهای اسلامی حتی یک گوجه فرنگی گندیده به دیوار سفارت رژیم صهیونی و پشتیبانان غربی‌اش اصابت نکند؟!
مسلمانان اتفاقاً اگر می‌خواهند نجات پیدا کنند نه تنها نباید تسبیح‌هایشان را کنار بگذارند و اسلحه به دست بگیرند، بلکه باید در کنار سلاح‌ها و ابزارها و امکانات و امتیازات و فرصت‌ها و ظرفیت‌های لاتعد و لا تحصی‌یشان تسبیح بگویند.شاید هیچ ذکری به اندازه «سبحان الله»؛ مسلمانان را به مسیر هدایت و صراط مستقیم رهنمون نکند.ذکری که ضعف و ظلم را از ملکوت سلب و به ایمان‌های ناقص و امکانات کاملِ امت الصاق می‌کند/.
@jalili_vahid۲:۳۸
شاهراه ظهور یا در پشتی؟ تاملی در قیچی بهاییت و انجمن - بخش نخست وحید جلیلی️ این یادداشت، اولین بار، ۱۵سال پیش، در مردادماه ۱۳۸۸ منتشر شده بود و اکنون به‌مناسبت دهه فجر و در آستانه نیمه‌شعبان بازنشر میشود. تشيع با اشاره معصومين عليهم‌السلام از همان ابتدا بر گرد عالمان عامل و محدثان صادق شكل گرفت و در دوره غيبت صغری و كبری، «فهم فقيهانه» در كنار «صيانت نفس» و «شجاعت برای حفظ دين» معيارهای اصلی خط امامت اعلام گرديد. (من كان من‌الفقهاء صائنا لنفسه، حافظا لدينه...) ولايت اگرچه در برخی ديگر از نحله‌های اسلامی نيز (با تعاريف معنوی خاص) به شكل پررنگ مورد توجه بود اما از آنجا كه صرفاً بر دريافت‌های شهودی و بسترهای معنوی متكی شد نه از امكان اثبات و ترويج و نقد استدلالی برخوردار بود و نه رخنه مدعيان دروغين و معنوی‌نمايان كورباطن در آن چاره‌ای داشت. از مهم‌ترين ويژگی های جريان معنويت منهای فقاهت، شعبه‌شعبه شدن پياپی و شكل‌گيری فرقه‌های باطنی بسيار متنوع و متكثر است. در حالی كه امامت شيعی معنويت را در بستری اجتماعی و برای شكل‌گيری نظام اجتماعی-سياسی هدايت می‌كند و حاصل تجربه‌های معنوی فردی را برگرد فهمی فقيهانه و مستدل متحد كرده و به حركتی هدفمند و اجتماعی می‌كشاند. اقطاب معنویِ بيرون از دايره تشيع حداكثر به حلقه‌هايی محدود و جمعی (و نه اجتماعی) می‌انجامد كه چه بسا رقابت‌های آشكار و نهان نيز بر سر مريديابی و مرادبازی با هم دارند. از امتيازات تشيع همين «جمع» فقاهتی بين معنويت و عدالت (و فرد و جامعه) است. اگرچه طی قرون هيچ‌گاه شمع مكتب «جمع» فرو نمرده بود، سرانجام با عبور از گردنه‌های بسيار در طليعه قرن پانزدهم هجری با محوريت «فقيهی عارف و مجاهد» در چارچوب نظام ولايت فقيه به صورتبندی محكم و دقيق خود رسيد. رخنه در اين منظومه معرفتی-معنوی-اجتماعی ممكن نيست جز به برهم زدن توازن در اجزای اين مجموعه. در هفته‌های اخير انواع تلاش‌ها برای رخنه در اين منظومه و متلاشی كردن آن را شاهد بوديم. از كسانی كه در ردای مرجعيت فقهی به استفتائات بی‌بی‌سی پاسخ می‌گفتند تا جيره‌خواران ملكه اعظم را از بلاتكليفی شرعی به در آورند تا آنها كه خود را انقلابی و عدالتخواه معرفی می‌كردند و جهاد خويش را با همراهی رضا پهلوی و مريم قجر در برابر نظام اسلامی پی می‌گرفتند. و در روزهای اخير نيز كسانی كه با ظاهری معنوی و زلال! راه‌های ميان‌بر برای رسيدن به امام زمان (عج) را در برابر ولايت فقيه پيشنهاد می‌كردند. شايد «بابيت» تاكنون مهم‌ترين راهكار يا شاهكار بريتانيا برای مقابله با پيشروترين جريان اسلامی يعنی تشيع باشد. انگليسی‌ها كه نوك پيكان استعمارگری در منطقه خاورميانه و شبه‌قاره بوده‌اند همواره كوشيده‌اند تا با شناخت دقيق امتيازات امت اسلامی، آنها را خنثی و در مواردی حتی به ضد خود تبديل كنند. فتنه بابيت در ايران يكی از بارزترين نمونه‌های مكر و تزوير بريتانياست كه بر مهار اصلی‌ترين محور و موتور حركت تشيع يعنی انديشه امامت و مهدويت متمركز شده است. علی‌محمد باب مدعی آن بود كه دری به خانه امام زمان(عج) كشف كرده است كه می‌توان به بهانه آن از شاهراه اصلی تشيع خارج شد و زودتر به مقصد رسيد. و البته «باب» كه در ابتدا قرار بود دری باشد به خانه خورشيد، كم كم تونلی شد به پستوهای كاخ باكينگهام و سرداب‌های كنيسه‌های صهيونيسم. او كه قرار بود نزديك‌ترين مسير باشد به مهدی(عج) از قضا دورترين از كار درآمد و بی‌ربط‌ترين! طرفه آنكه انگليسی‌ها در مقابل بابيتی كه خود تأسيس كرده بودند گروه ديگری را علم كردند كه خود بابيت ديگری را ترويج می‌كرد. انجمن حجتيه كه از دشمن‌ترين دشمنان نايب امام زمان (عج) در احيای شاهراه تشيع بود نه تاب فقاهت داشت و نه حال جهاد. ادامه در بخش دوم @jalili_vahid۸:۵۰
شاهراه ظهور یا در پشتی؟ - بخش دوم تاملی در قیچی بهاییت و انجمن (بخش دوم) وحید جلیلی مهم‌ترين تكليف شرعی اين بابی‌های جديد (در پوشش مبارزه با بهائيت) خلوت كردن شارع جهاد از طريق فراخوان به درهای پشتی برای ملاقات با امام زمان بود. رابطه با مهدی(عج)؛ رابطه‌ای بود فردی و معنوی كه از هزارهايش هم حركتی اجتماعی و سياسی شكل نمی‌گرفت و چالشی با طاغوت نتيجه نمی‌شد. در اين رويكرد امام زمان (عج) بزرگتر و پرشكوه‌تر و منزه‌تر از آن بود كه نايبی داشته باشد و به جهادی كه خود مستقيماً و عيناً فرمانده آشكار و حاضرش نباشد امر كند. مثل آنكه اميرالمؤمنين(ع) مالك را به مصر يا سيدالشهدا(س) مسلم را به كوفه فرستاده باشد و خيل شيعيان بی‌اعتنا به نايب و نماينده امام، هر يك به دنبال ذكری معنوی و حالتی ملكوتی برای ارتباط مستقيم با امام غايب باشند و گمان برند كه ديدن روی امام آخركار و منتهای كمال است غافل از آنكه چه بسيار مقربان و نزديكان و بينندگان و تماشاگران چهره نورانی ائمه كه تماشاگر محض ماندند و جهنمی شدند. فتنه بابيت در يكی دو دهه اخير، به مدد صورت موجه و معنوی خود ابعاد تازه‌ای پيداكرده است. تو گويی جمهوری اسلامی ذاتاً نسبتی با موعود و مهدويت ندارد و گروهی كه عمدتاً هم ريشه‌های انجمنی دارند آمده‌اند تا انديشه مهدويت را احيا كنند! روش احيای مهدويت هم آن است كه با علَم كردن بحث‌های معنوی و به هم بافتن شايعات و شنيده‌ها، كراماتی برای بعضی اهل معنا كه مستقيما از در پشتی به خانه خورشيد راه پيدا كرده‌اند نقل كنيم و اقشار به اصطلاح مذهبی را «فردفرد» به سوی شخص مهدی(عج) و نه آرمان و رسالت او روانه كنيم. نظريه «بابيت» يا «در پشتی» با سوءاستفاده از احساسات محبان اهل بيت به بهانه نشان دادن راه‌های سريع‌تر و مطمئن‌تر، نوعی دينداری و ولايتمداری اختصاصی را باب می‌كند كه كم‌كم به استغنا از مسير امامت می‌انجامد. امامت كه قرار بوده محور تجميع و تراز تجربه‌های فردی برای تسريع در سلوك و حركت جمعی و اجتماعی و جهانی مؤمنين به سوی جامعه و جهان ايده‌آل باشد در اين رويكرد انحرافی به بهانه‌ای برای انفراد و انشعاب تبديل میشود. امام خمينی با بستن درهای انحرافی، دروازه بزرگ انتظار را در عصر جديد گشود و شاهراه ظهور را با فهم دقيق و فقيهانه خود از مكتب اهل بيت عليهم‌السلام و معنويت عميق عدالتخواهانه‌ای كه از اجداد طاهرينش به ارث برده بود نشان داد. تاريخ معاصر تشيع نشان داده است كه صادق‌ترين و برجسته‌ترين محبان و پيروان حضرت صاحب‌الامر تربيت‌يافتگان «مكتب ولايت فقيه» خمينی‌اند و جدی‌ترين دشمنان نايب امام زمان (عج)، مدعيان بابيت در هر دو روايت بهايی‌گری و انجمن حجتيه‌ای آن. اگر كرامت در نگاه آنان در خواب ديدن است و شفا دادن و پيشگويی كردن و جفت شدن كفش پيش پا و... كرامت بزرگ امام خمينی بستن باب «بابی‌گری» و گستراندن جبهه‌ای در اندازه آرمان‌های مهدوی و در افتادن با شيطان بزرگ و به راه انداختن جنگ جهانی فقر و غنا و مستضعفين و مستكبرين است. ولايت فقيه نخواهد گذاشت دستاوردهای تاريخی تشيع در انقلاب اسلامی دستخوش فتنه‌های جريان ارتجاعی و استعماری بابی‌گری شود/. @jalili_vahid۸:۵۱